Mijn meer dan 40 jaar ervaring met tuinieren en het telen van vele
soorten (klein)fruit zonder scheikundige bemesting en - spuiten wil ik
meedelen en zelf nog bijleren.
Voor de fruitliefhebber
30-07-2008
Zwakste pruimenjaar uit de pruimengeschiedenis
Zwakste Pruimenjaar uit de Pruimengeschiedenis
Ik weet niet hoe het met de pruimen gesteld is in de Kempen. Hier (Torhout) is
het armoe troef. Enkel de Ste Cathérine draagt zoals het een
pruimenboom past.
Dit jaar geen pruimenwijn, geen pruimenlikeur, enkel enkele potjes
pruimenconfituur... Werkelijk het slechtste pruimenjaar uit de hele
pruimengeschiedenis.
H. Vandepoele
Vorig jaar was dat heel anders. Zie blog van 17/07/07
Op de blogs van
25/03 en 12/06 berichtte ik over deze bessen of zeg ik beter besjes.
De beste van de 3
is de fijne Japanse Wijnbes. Dormanred valt dit jaar precies wat kleiner uit
dan anders. Te veel regen gehad?
De Boechoutse
Wijnbes is de minste van de drie en toch valt mij de iets zuurdere smaak mee
(ook bij de merels). De besjes zijn de kleinste van de drie. Misschien kunnen
ze nog iets groter; gezien de late aanplant eind maart? We zien wel volgend
jaar of ze het behouden waard zijn. Wie moet schipperen met plaats zou ik een
dergelijke vrucht zeker niet aanraden. Een goede herfstframboos lijkt mij een
veel betere keuze.
FOTOS
1 Japanse Wijnbes
2Dormanred
3Boechoutse Wijnbes. Op de foto komt het besje er meer geflatteerd
uit dan in werkelijkheid.
Ik had het met lieven David gehad over de Sugar Snap, de hoge Amerikaanse suikererwt,
mijn erwtenfavoriet. Lieven schreef enkele jaren een zeer originele en fel gesmaakte tuinrubriek
in Seizoenen, het ledenblad van de Vereniging voor Ecologisch leven en Tuinieren,
met 13 000 leden.
Zijn antwoord uit eigen praktijk lijkt mij
voor velen zeer interessant.
Ik
zaai alle suikererwten veel vroeger dan je denkt, en binnenshuis. Meestal zet
ik ze onder water net voor we naar mijn schoonouders vertrekken op
oudejaarsavond! De volgende nieuwjaarsochtend giet ik de zaden dan af, en meng
ik ze met vochtig lavagruis. Zodra ze flinke kiemen vertonen, gaan ze dan in 9
x 9 potjes met gezeefde potgrond van eigen maaksel. Als ze daar weer uitkomen,
moeten ze onherroepelijk naar de serre, anders lijden ze natuurlijk aan
lichtgebrek. Intussen is het al bijna februari, en dan mogen de jonge
erwtenplantjes een maand verder groeien in de serre. De vroegste rassen, zoals
Sugar Bon en Sugar Ann, krijgen eind februari begin maart hun definitieve
plek in de serre. De andere rassen plant op een milde dag buiten.
Vooral de vroege
oogst boeit me: half mei eten we suikererwten uit de serre, begin juni de
Sugar Snaps buiten. Zo blijven we de erwtenkever en de meeldauw voor.
Het
werk dat erbij hoort, vind ik juist plezant. Overigens heb ik eind juni voor de
lol nog eens een lage suikererwt gezaaid: gewoon om eens te kijken wat dat
geeft; ze beginnen te bloeien!
FOTOMATERIAAL
1 & 2 : De Sugar Snab is een peul- of
sluimerwt, die wel mag dikken en erwten vormen. Je plukt de dikke peul en
bereidt deze in zijn geheel.
Er is wel een
maar. Op de naden zitten vliezen. Bij het plukken verwijder je al een eerste
vlies. Je zet je duim van de ene hand naast het steeltje en met de andere hand
breek je de peul naar bovenen trek je
deze er af. Het dikste vlies blijft zitten.
Daarna haal je het vlies aan de bovenzijde er
af.
3. Bedekte rij.
Vooral Vlaamse Gaaien zijn verzot op grote
erwtenzaden. Daarom moet ik afdekken. Vroeger deed ik dit met vogelnet. Doch
dit haakt overal achter.Met het
insectengaas van 3,60m gaat het zeer gemakkelijk. Haperen is er niet meer bij.
4. Erachter een tweede, later gezaaide rij
(hoogte 2,50 m). Spijtig had ik na het zaaien niet afgedekt. Dit was vroeger
niet nodig. Houtduiven hebben drie kwart van de rij jonge plantjes gesavoureerd.
In Alden Biesen waren we vorige week in de
kersenboomgaard. Onze gids Edy Vets stelde daar dat men alleen nog kersen kon
eten als de boom klein was en men er dus goed een net over kon doen. Dat net
moest over een steunconstructie, want het moet nl zeer vroeg er over, meteen na
de bloei. De reden: de duiven pikken anders de kleine groene knikkertjes er af!
Zelf had ik ook een redelijke oogst verwacht aan mijn Wijnkers, maar er bleken
nul kersen aan te hangen. Ik denk nu dat dit kwam vanwege de duiven, misschien
ook wel kauwen want die zijn er hier ook en masse. Het probleem is dat er veel
te veel zijn. Ik weet niet waarom, maar ik denk dat vroeger de jagers er meer
afschoten dan tegenwoordig. Blijkbaar zijn er toch te weinig natuurlijke
vijanden. Zelf vond ik een paar maand geleden al een klein peertje van
Noordhollandse Suikerpeer op een serieuze afstand van de boom. En nu blijken er
daar nog nul aan te hangen. De nachtvorst heeft ook hier zwaar huis gehouden,
maar ik denk dat de enkele vrucht die
er hier en daar nog aanhing, inmiddels ook afgepikt is, want ik heb nu nul
peren, nul perziken, bijna geen pruimen en slechts op een boom van de vier heb
ik kersen. Alleen appels zijn er, maar niet echt veel. Mijn Stark Earliest en
Beauty of Bath worden ook aangepikt, maar dat verbaast me niet, want die zijn
prachtig rood geblost. En rood is onweerstaanbaar. Maar groen??
Vanmorgen viel mijn
oog op rotte peren op een Comtesse de
Paris, een van de weinige bomen met vruchten dit jaar. Een andere boom van
dit ras zit in een compleet beurtjaar, wellicht nog versterkt door de
nachtvorst, die dit voorjaar vele peren vernietigde.
Bij nader toezicht
had de Monilia schimmel toegeslagen op aangepikte vruchten.
Nog verschillende
andere peren bleken aangepikt.
Ik vraag mij af
waarom deze nog kleinere, harde vruchten worden aangepikt? Met al de nattigheid
van de voorbije weken kan het moeilijk van de dorst geweest zijn!
Deze peren zijn pas
plukrijp midden oktober en voor ons eetrijp in januari.
OOGSTAPPEL
Tranparente blanche In het Duits Klarapfel
Ik heb één boompje
oogstappels. Vroeger waren er dat twee, doch eentje is afgeknakt in een storm.
De oogstappel doet
het hier uitstekend en groeit zeer gezond. Telkenjare is er een goede oogst. Het
blijft een kleine boom. De vruchten beginnen nu te rijpen en ik zou ze moeten
plukken, want de vogels zijn er verzot op.
Thuis in
West-Vlaanderen hadden we een totaal verkankerd boompje. De vruchten herinner
ik mij niet, wel het boompje. Misschien was dit een uitzondering?
Vorige zondag
fungeerde ik als natuurgids op de wandeling van het Halse Davidsfonds. We
troffen het met het weer.
De Hegte Heide is
een reservaat van Natuurpunt en ligt op de gronden van de zusters van het
Convent van Bethlegem, achter hun psychiatrisch complex in St Antonius,
deelgemeente van Zoersel.
Een grote weide
laat men verschralen tot heide, sinds kort geholpen door een troep Drentse
heideschapen, met bruine kop.
Verder is het bos
dat aansluit bij de trappistenbossen.
Frans Van Gils had
de wandeling uitgestippeld en Jules en Miel van het bestuur droegen op een
keerpunt een passend gedicht voor.
Voor het gezellig
nakaarten met de groep reden we naar de Sjoks , eetcafé in Halle.
Buiten begon het,
in de stijl van deze zomer, weer te regenen Maar dit kon ons nu niet deren.
"Ik zal eens proberen de look te vlechten. 'k Heb het nog nooit gedaan, maar 't is te proberen. Zie je moeilijk is 't niet en mooi ook." zei dochter Leen.
Ik kreeg het boekje
De Tuin het Jaar rond van de KBC in handen. Dit werkje werd uitgegeven in
1999. Hierin is nergens sprake van
fruit! Zeer tekenend voor de huidige tuincultuur. De auteur is Yvo Pauwels.
We zijn van dezelfde gemeente. In zijn eigen tuin is hij het fruit gelukkig
niet vergeten.
Zopas de look geoogst. (Klik op de foto voor vergroting)
Vroeger plantte ik de lookteentjes in het voorjaar. De
opbrengst was de moeite niet waard. Na jaren onderbreking heb ik vorig jaar
opnieuw geplant , eind oktober nu, samen met plantajuin. De uien zijn intussen al
verbruikt. Ik vond ze niet zo groot als vorig jaar.
De grootte van de look valt echter wel danig mee in
mijn zandgrond. In zware grond is die vanzelfsprekend nog een stuk groter.
In oktober wil ik opnieuw planten met aangekocht
plantgoed, maar ook met eigen teentjes om een eventueel verschil te zien.
Afrikaans Tuinfeest ten voordele van de Sahelbewoners een Succes
Afrikaans Tuinfeest
ten voordele van de Sahelbewoners een Succes
Traditiegetrouw
organiseerden vrijwilligers en sympatisanten van Going in Kameroen hun
jaarlijks tuinfeest in de hoeve Willaeys aan de Lage Weg 60 in
Halle-Zoersel. Ook dit jaar kon het initiatief rekenen op praktische hulp
van de Afrikaanse asielzoekers in Malle en Zoersel. Op deze dag is deze
Open Deur een unieke gelegenheid om kennis te maken met de verschillende
projecten. Ook is het steeds aangenaam vertoeven in de fruit -en groententuin
die aan de hoeve paalt. De mensen van Kameleon zijn trouwens traditioneel goeie
fruitplukkers van allerhande bessen voor taartjes en ijsdesserts door creatieve
medewerkers. Daniel gidste geïnteresseerde groepen in de tuin. Hij mocht
ook Piet Anrijs, algemene voorzitter van Velt en zijn vrouw Lucrèce Roegiers van Yggdrasil, permacultuur, Tienen verwelkomen.
Het composttoilet dat in de
tuin opgesteld staat wekte ook veel interesse. Dit vormt een
eenvoudige oplossing tegen waterbezoedeling in warme landen maar ook bij ons.
Een voorbij fietsend koppel vond het ideaal om dit concept in hun eigen tuin te
installeren. Het meubel werd gemaakt
door de scouts van Halle. Hetis een bak
die op de bodem staat en zo contact heeft met het bodemleven. Op de bodem komt een laag stro en na elk
gebruik doetmen zaagsel in het toilet.
Met een kan water kan men zijn handen wassen. De massa slinkt , was na een jaar
vol en werd op een composthoop gebracht.
Ook is dit feest telkens
een gelegenheid om mensen te ontmoeten die initiatieven nemen in
ontwikkelingslanden en worden er heel wat ervaringen uitgewisseld. De jonge
twintigers Stijn Demeulemeester en Jan uit Izegem hadden een standje van hun
landbouwproject in Malawi waar ze diverse gewassen en bomen aanplanten en uittesten.
Ze vonden een plant die voor 60% effectief is tegen malaria. Aleide kon
haar CoZoeGo projecten voorstellen aan mensen uit Peru , Niger en India.
Het muzikaal gedeelte werd
ingeleid door Djembé Djembé, een groep van Geel en de kinderen werden extra
verwend met kinderanimatie door Mohamed and his Friends. Er was een
vertederend optreden van de private school Eigenwijs uit Malle, die het
bosleven dansend uitbeelden met stokken.
Er waren opvallend veel
gezinnen met kinderen die zich konden uitleven in zandbak, op schommels ,
voetbalspel en dansvloer. De trampoline vooral had aantrek volgens een lange
inschrijvingslijst en onder toezicht van redderWerner.
Hamadjoda had gezorgd voor
het marineren van de Tilapia, een lekkere,
tropische zoetwatervis en maakte die verder klaar op de barbecue. Leen Ide
bereidde de Moambes, kip op zijn Kongolees. Nana zorgde voor het barbecuen van
het vlees. De helpsters in de keuken, onder leiding van Adrienne,
Veltlesgeefster, schiepen aantrekkelijke
vegetarische schotels. Lange rijen schoven aan.
Gelukkig bleven de
regenwolken ver weg en DJ Esprit garandeerde goede dansmuziek, zodat dit
familiefeest uitmondde in een echt dansfeest.
Binnen het kader van het
ontwikkelingswerk dat Aleide Lagrou in Kameroen organiseert met de plaatselijke bewoners, maakte de Zoerselse kunstenaar Wilfried DHondt een ode aan deze
projecten. Dit kunstwerk sierde naast het podium en zette de plaatselijke
leiders van de projecten uit het Saheldorpje Going in het daglicht. Aan
de andere kant toonden we zijn mooie, gestilleerde doeken. Deze didactische
doeken over compostverwerking, potstal voor vee, hygiëne,landbouw, milieu enz worden gebruikt in de alfabetisatielessen, in
de scholen en op voorlichtingsvergaderingen voor landbouwers.
De onderlinge band tussen
de vrijwilligers en sympathisanten groeit telkens weer op zulke feestmomenten
en ook dit jaar zijn er een paar kandidaten om met Aleide mee te reizen naar
Kameroen. De organisatie CozoeGO zal met de opbrengst van het feest in
Going verder de educatieve en sociale projecten ondersteunen. Aleide gaat dan
ook in januariter plaatse om de nodige
ondersteuning en organisatie verder te ontwikkelen. En ook deze keer
zullen de vrijwilligers na haar terugkomst een informatie- en projectieavond
organiseren.
En nu ook reeds een
hartelijk welkom op ons volgend Afrikafeest op zondag 12 juli 2009.
(
Door mij bewerkt verslag van Aleide Lagrou en Herman Verellen).
De Ukkelse Vogels (Merels) kennen enkel rode Bessen
De Ukkelse Vogels (Merels) kennen enkel rode Bessen
Op bezoek geweest
bij neef Pieter Lagrou in Ukkel. De bessen en een paar bomen die hij van mij
kreeg, staan nu in hun vierde blad. Hij heeft een ruime binnentuin met zon van s
morgens tot 2 uur. In de stad heerst er een microklimaat. De ontwikkeling staat
er duidelijk verder dan hier in de Kempen.De zwarte frambozen zijn afgeoogst, terwijl bij mij de hoofdpluk net
voorbij is. Sophie had er een heerlijke confituur mee gemaakt. De eerste maal dat ik zwarte frambozenconfituur proefde. Ook de zwarte bessen zijn geoogst. De struiken tegen de muren groeien
opvallend beter dan deze midden het gazon, wegens de wortelconcurentie van het
gras.
De vogels hebben
het (voorlopig?) enkel gemunt op de rode bessen. Bij mij blijven ze enkel af
van de zwarte bramen.
Ik heb het advies
gegeven geen groen materiaal meer af te
voeren, doch dit ter plaatse te recycleren als mulching rond planten en bomen. De voordelen zijn: 1. Geen wortelconcurentie
meer van grassen en onkruiden door de grondbedekking. 2. Beter behoud van de bodemvochtigheid en vermijden van uitdroging. 3.
Het onderaan verteerde materiaal betekent voedsel voor de planten 4. Grote werkbesparing.
Geen gesleur meer met zakken of groencontainer. Je kan het afgereden gras en
knipsels in de directe nabijheid kwijt.
Fotos:
De druif (Regent?)doet
het uitstekend. Bij de appelen een sterk door schurft aangetaste vrucht.
In de winter 2001-2002 kwam Aleide een eerste maal in Going, naast het stadje Kaele, in de provincie 'l'Extrème Nord de Cameroen', de geboorplaats van schoonzoon Aminou. Ze vernam dat wegens de toenemende droogte in de Sahelstreek de oogsten minder werden en dat er haast elk jaar tijdens de maanden juli en augustus honger heerste. Onmiddellijk overlegde ze met de dorpelingen wat er zou kunnen gedaan worden. De mensen spreken er Mundang, naar de volkstam waartoe ze behoren. De taal wordt enkel gesproken, niet geschreven. Slechts een handvol spreken Frans, de officiële taal in Kameroen, naast het Engels in de streken die palen aan Nigeria. De grote meerderheid is analfabeet; ook het dorpshoofd, de Lawan en de wijkverantwoordelijken de djorro's, aangesteld in de Islamtraditie. Daar bedeling van graan te veel problemen zou stellen, opteerde men voor de aankoop van een graanmolen, daar de vrouwen om graan te malen telkens heen en terug, meer dan 20 km moesten stappen. Na het inwinnen van info bleek dat een lichtere molen van 5 pk, de molen die men met 1500 van het Derdewereldfonds van de gemeente Zoersel zou kunnen kopen, het niet lang volhield. Daarom werd besloten tijdens de tweede zaterdag van juli een Afrikaans Tuinfeest in te richten. Dank zij die bijkomende middelen kon een molen van 10 pk aangekocht worden. Maar ook die krijgt men kapot door gebrek aan onderhoud. Telkenjare is Aleide er 2-3 maanden geweest en startte meerdere projecten, waarvan sommige zeer succesvol. Zie www.cozoego.be Daar zo'n reis een hele kost is in ons budget ben ik slechts 1 keer meegeweest. Ik krijg er een cultuurschok. Gelukkig konden we met dochter Leen en de kleinkinderen ook de streek verkennen, o.a. Wasa nationaal park met zijn olifanten en de feërieke streek van Rumsiki waar enkel de binnenste kern, de basalttorens van de vroegere vulkanen nog recht staan. De kegels er rond zijn weggeërodeerd. Volgende zaterdag zijn we toe aan het zevende Afrikaans Tuinfeest. Als u er bij wil zijn, zie de info hieronder, in de kleuren van de Kameroense vlag.
Kleinzoon Jonas aan de drukspuit. De fruitbakjes krijgen een grondige reiniging vooraleer op te bergen. Jaren geleden kon ik die aanschaffen bij een oude fruitboer in Broechem. Bij de beroepsmensen gaat het de dag van vandaag om grote paloxen die machinaal behandeld worden. Zelf vind ik die oude kratten van 10 kg zeer interessant om de diverse rassen uit elkaar te kunnen houden.
Brouwerij Strubbe uit Ichtegem
produceert als eerste brouwerij in België een biologisch fruitbier. Leireken Wilde Vruchten is een bier
gebrouwen op basis van zes vruchten: granaatappel, kriek, aardbei, framboos,
rode vlierbes en bosbes. Het is de nieuwste telg van de Leirekenbieren na
Boekweit Blond (2004), Boekweit Bruin (2005) en Witte Spelt (2005). Brouwer Leo
De Smedt van de nv uit Opwijk maakt zich sterk dat de Wilde Vruchten een succes
wordt.
"Het is niet evident om in het Belgische bier een gat in de markt te
vinden. We richten ons daarom van dag één al op de nichemarkt van biobieren. De
belangrijkste afnemers van de Leirekenbieren waren al een tijd vragende partij
voor een biologisch fruitbier. Dat is geen gemakkelijke opgave, gezien het
enorme mooie aanbod aan fruitbieren in ons land. Toch mogen we stellen dat de
Wilde Vruchten uniek is door het gebruikte vruchtenpalet en omdat het
biologisch is", zegt Leo De Smedt.
Nv Guldenboot brouwde de eerste jaren in de Brasserie de Silenrieux (Beaumont),
maar was al vrij vlug op zoek naar een brouwerij met een grotere capaciteit.
Begin dit jaar kwam men bij Brouwerij Strubbe uit Ichtegem terecht. "Leireken
Wilde Vruchten is gebrouwen op basis van de graansoort spelt. Het bier staat
voor een uitgekiende combinatie van biosap bestaande uit granaatappel, kriek en
aardbei met toevoeging van framboos, rode vlierbes en bosbes. Het alcoholvolume
bedraagt 5,2 procent", zegt Marc Strubbe.
Maître sommelier Gido Van Imschoot, technisch adviseur van de Hotel- en
Toerismeschool Spermalie, gelooft in het eerste biologisch fruitbier van ons
land. "De kleur is mooi, aantrekkelijk en ziet er uitnodigend uit. Ik stel
vast dat de secundaire geuren van hoppebitter en kruidige aroma's sterk
aanwezig zij naast deze van het fruit. In mijn ogen past dit biertje perfect
bij kruidige gerechten met licht fruitige tonen", besluit Gido Van
Imschoot. Leireken Wilde Vruchten is te verkrijgen in flessen (met kroonkurk)
van 25 en 75 centiliter. Het bier is maximaal twee jaar houdbaar.
Vicky Voss Shanaghan
uit Washington State, biologie leerkracht in de American School in Douala en collega
van Leen maakte bij ons een tussenstop.
Ze vertelde hoe zij
op het groot eiland Hardstene woont dat midden de zeer diep in het binnenland
indringende zeearmen ligt. De grote stad Seattle ligt ook aan deze zeearm. Vicky
woont er midden de bossen. De dichtstbije stad op zon 40 km is Olympia, de
hoofdstad van de staat. (Altijd gedacht dat dit Seattle was).
Mijn suikermaïs en
pompoenen spraken haar aan. Blauwe bessen, frambozen, bramen, loganberries en aardbeien vormen
haar kleinfruit. De tuin is afgeschermd tegen de grote herten. We kunnen
dezelfde groenten-en fruitsoorten
telen.
Fotos
1.Vicky
en Leen
2.Met
Veerle, specialiste preventieve geneeskunde in Vancouver, Brittish Columbia,
Canada. De staat Washington, V.S. ligt er net onder.
Meeldauw (Podoshaera leucotricha) of Witziekte op Appel
Meeldauw (Podoshaera
leucotricha) of Witziekte op Appel
Kort na de eerste
bladeren had ik al enkele witbepoederde eindtoppen afgebroken op de
Aleidazaailing. Onlangs bemerkte ik zieke takken hoger op de boom. Ik ben niet
zeker of ook schurftinfectie hier meespeelde. Zie de fotos van vandaag hieronder.
A.Hallemans in
Plantenziekten beschrijft de ziekte als volgt:
Overwintert tussen
de knopscheuten van jonge twijgen. (Bij het snoeien in de winter neem ik die
wittere uiteinden al weg). Tast bladeren, bloesems en scheuten aan: deze
zijn wit bepoederd en misvormen. Op de vruchten kan een ruw verkurkt netweefsel
ontstaan. Infectie heeft hoofdzakelijk plaats vanaf mei en juni, bij vrij warm
weer (20° C en meer) en hoge luchtvochtigheid.
