26-09-2007, 00:35 geschreven door Daantje

Naar twee interessante Tuinen in Kent

Yalding Organic Gardens en Brogdale

Howard Stringer en zijn vrouw Elisabeth

Zaterdag 22 september met een volle bus met vooral Veltleden uit de 5 Provincies, waaronder een groot deel bestuursmensen, inbegrepen de directeur van Velt, naar Engeland. We hadden ook een vreemde eend in de bijt, maar een interessante, zoals later zou blijken.

Om 11 A.M. in Yalding Organic Gardens (Maidstone) aangekomen, hadden we nog wat tijd voor een eerste verkenning. De groei van de fruitbomen voldoet voor mij niet waar ze in het propere gazon staan. Rond de stam is een vierkantje van een halve meter op een halve meter uitgestoken, geen spoor van toediening van compost of stalmest. Alles clean.

In het achterste gedeelte is er wel mulching rond de stammen.

Yalding heeft wel een boeiende, overdekte (klein)fruittuin. Hier wel een dikke mulchlaag. Prachtig fruit.

Na de stevige ploughman's lunch volgde de verkenning met gids. Er is steeds zoveel te zien dat anderhalf uur rondgang steeds uitloopt, maar ook in Brogdale (Faversham) wachten de gidsen.

Onze oude fruitvriend Howard Stringer en zijn vrouw Elisabeth staan ons al op te wachten. Beiden zijn 84 en nog steeds actief bij de Friends of Brogdale. Howard is vorig jaar goed hersteld van zijn 2 de hartinfarct en operatie. De lange autorit van Woking in Surrey (onder Groot Londen) moet wel geregeld onderbroken worden door een rustpauze.

Eerst bezoeken we het perenperceel. De mooie peer Highland nodigt uit tot proeven. Begint al te smaken.

We zien nog tientallen peren.

De Concorde heeft hier een meer groene kleur. Bij mij en ook bij Christof in Schoten is er meer roestkleur.

Deze peer is een Engelse kruising tussen Doyenné du Comice en Conference (ook een Engelse peer) van 1977. Plukken eind september en bij natuurlijke bewaring te genieten tot begin november (net als de Conference). Het vlees is bleekgeel, zoet, sappig, smeltend, boterig, fijn van textuur met een aangename, milde smaak.

Ik zie al uit naar het werk over peren van Joan Morgan, de schrijfster van het (New)Book of Apples, waarin de meer dan 2000 appels van Brogdale beschreven staan.

Veel appelen werden geproefd.

Howard maakte ons attent hoe de zaailingen van Cox kleine vruchten geven. Cox is ook al niet zo'n grote vrucht. Ook in Engeland heeft dit ras meer afgedaan. De zoete appels als de Galamutanten worden populair.

Voor de mensen die hier een eerste maal komen is het steeds een overweldigende beleving zoveel vruchten, verschillend in kleur, vorm grootte en smaak te zien. Doch steeds blijft er iets nieuws te ontdekken. De rassen zijn telkens in 2 exemplaren aangeplant. Bij de appelen alleen al zijn dat 2300 rassen!

De tijd was weer veel te kort, want de cream tea / koffie met scones + boter, room en jam wachtte! Een lekkere, Engelse attractie!

Voor het vertrek hield Howard er aan voor de groep iets over de toekomst van Brogdale te vertellen; want er zijn serieuze veranderingen op til.

Er waren vijf kandidaten om de collecties van de staat over te nemen, mits te voldoen aan een aantal voorwaarden, doch geen enkele kandidaat voldeed bij de eerste bieding. Daarom werd een tweede ronde geopend. Het nieuw bod moest gisteren 21 september binnen zijn.

De bekendmaking zou voor november zijn.

Op de weg terug rijden we door het golvende landschap van de North Downs, de heuvelrug die tot onder Groot Londen doorloopt. Hierop ligt de 225 km lange wandelweg, de Pilgrims Way, die zijn naam kreeg door de Middeleeuwse pelgrims naar het graf van Thomas Becket, de in 1170 vermoorde aartsbisschop van Canterbury. De wonderen bij zijn graf lieten niet lang op zich wachten en een nieuw bedevaartsoord was geboren.

Te Folkestone konden we zo op de trein rijden, een serieuze tijdsbesparing. Op 35 minuten is men aan de andere kant.

Op de bus in de Shuttle kon Albert Gijs van Assenede (Tel 091 344 906) zijn boeiend verhaal doen. Gewoonlijk gaat hij met de vaste plantenkwekers naar Engeland.

Maar hij is ook al 50 jaar fruitliefhebber. Hij haalt zijn doos met vruchten boven. Hij heeft 2 eigen perenzaailingen op eigen wortel, bomen van een 6 tal meter. Hij zit op zware Poldergrond. De vruchten zien er alvast goed uit. Er zitten ook enkele peren Géneral Leclercq tussen. Maar vooral de reuzengrote Mutsu's vallen op. Mutsu is een Japanse kruising met Golden. Hij heeft ook Golden bij. Ik gaf als commentaar dat een liefhebber geen Golden Delicious moet planten, overdreven schurftgevoelig. Mutsu is ten dele in hetzelfde bedje ziek,

maar gezien de grotere maat zijn de vruchten ondanks de vele schurftplekken nog goed te genieten. Dit jaar vormt echter bij mij de grote uitzondering: allemaal gave vruchten, die ook een stuk groter worden. Ik wacht nog even met plukken. Bewaart tot februari. Lekkere winterappel. Het ras is triploïd en vergt bestuivers.

Albert spuit zijn fruit met scheikundige middelen. Vandaar de vreemde eend, - waarop ik bij 't begin doelde - tussen de biomensen. Zijn bijdrage werd door iedereen gesmaakt.

Ik zou wel eens willen weten hoe zijn peren het zouden doen zonder spuiten. Zijn ze dan nog zo aanlokkelijk? De goede smaak blijft alvast dezelfde, schurftplekjes of niet.

24-09-2007, 00:00 geschreven door Daantje

De Kweepeer Leskovac

Dit is de appelvormige kweepeer.

Naar mijn ondervinding is dit de meest regelmatige drager onder de kweeperen die ik ken.

Ook in een schurftjaar worden de bladeren en vruchten slechts matig aangetast.

Bij mij had het ras Champion wel de gezondste bladeren, maar de vruchtbaarheid was minder. Deze boom stond wel op zijn eentje, zodat kruisbestuiving wellicht heel moeilijk was.

In de toekomst komt die wel bij de andere te staan.

Leskovac komt uit het gelijknamige dorp in Servië; ontstaan rond rond 1890.

Het vruchtvlees is sappig, helgeel en blijft bij het koken hel. Weinig steencellen. Slecht stuifmeel. Laat zich gemakkelijk verwerken,

23-09-2007, 23:58 geschreven door Daantje

23-09-2007, 23:56 geschreven door Daantje

21-09-2007, 12:20 geschreven door Daantje

Kweeperen Verwerken

(Tekst Aleide en Daniel)

Annelien als enthousiaste keukenprinses bij het malen.

De meeste kweepeerrassen hebben gewoonlijk te lijden van de schurft. Zoals vroeger gemeld, is die aantasting dit jaar minimaal. Onze rijke oogst aan mooie kweeperen zullen we dit jaar laten verwerken tot sap. Eén vierde Kweepeersap en drie vierde appelsap smaakt overheerlijk.

De vruchten die niet meer gaaf zijn verwerken we als fruitbeleg.

We verwijderen de zwarte punten en rotte plekken en vermalen de stukken kweepeer in water, liefst met wat citroen, zodat ze minimaal verkleuren.

We snijden ze tot fijne schijfjes met het Zyliss molentje.

We laten alles koken. De kookpot wikkelen we in een oud deken, zodat de bereiding nog een nacht kan trekken en sparen aldus energie. De dag daarop draaien we de bereiding door een roerzeef, gieten over in de koperen confituurpan en warmen op, terwijl er duchtig geroerd wordt. Eerst is er nog bruine rietsuiker bijgevoegd, in een verhouding van 1kg suiker op 5 l moes.

Na wat opwarmen wordt het meeste sap afgeschept door en door een zeef gegoten. Deze zeef staat op een trechter en fles. Achteraf zal dit sap gepasteuriseerd worden.

De overblijvende moes wordt nog een tijdje gekookt en geroerd, Vervolgens wordt de materie in warme bokalen geschept, die tot de rand gevuld worden. Het schroefdeksel gaat er op; nog wat warm afspoelen en we leggen ze op hun kant.

Zo bekomt men een lekker fruitbeleg.

20-09-2007, 20:41 geschreven door Daantje

20-09-2007, 20:11 geschreven door Daantje

20-09-2007, 20:07 geschreven door Daantje

ANANAS REINETTE

Een van de appelen die het bij mij duidelijker beter deed dan anders is de Ananas Reinette. Wellicht is de geringe schurftaantasting dit jaar een verklaring. (Wie goed kijkt, ziet toch wel enkel schurftvlekjes.) In een schurftjaar worden de bladeren aangetast. De bladeren zetten het zonlicht om in voedsel voor de plant. Als de bladeren grotendeels vernietigd worden door de schurftschimmel dan schiet het fabriekje te kort.

Tevens heb ik het boompje ook beter voorzien van compost.

De vruchten heb ik behoorlijk moeten uitdunnen, maar een liefhebber laat er nog altijd iets te veel staan. Het formaat van de vruchten is klein, maar toch een stuk beter dan ik gewoon ben.

De plukrijpheid is erg vroeg dit jaar. Ze waren mooi geel en kwamen zeer gemakkelijk los. De appelen waren al aan 't vallen. De pluk is normaal voor oktober. Bewaarbaar tot januari.

De Ananas Reinette is waarschijnlijk van Nederlandse oorsprong. De Duitse pomoloog Diel vernoemt het ras in 1821.

De speciale smaak naar ananas komt bij volle rijpheid. De vrucht is dan knappend, sappig en intens zoet-zuur. Ik vond dit ras ooit nummer 1 bij een proefsessie in de Tuinbouwschool van Merchtem. De grond is daar een stuk beter dan mijn zandgrond.

Maar van Eddy Vets heb ik geleerd dat een goede bemesting heel veel compenseert.

Ook gebruikt in de keuken en voor sap.

18-09-2007, 22:15 geschreven door Daantje

Een late oogst bessen

Zondag, 16 september kwam de jongste dochter Tinneke met dochter Jasmien besjes plukken.

In een verlaten hoekje vonden ze nog een met gaas afgedekte struik rode bessen. Ik was verwonderd hoe goed de trosjes er nog uitzagen, ondanks al de regen van juli augustus. Nogal wat rode bessen zijn regengevoelig en gaan rotten. Redwing, zo heet dit laat, Engels ras is blijkbaar duidelijk weinig regengevoelig.

De rode frambozen zijn misschien Dinkum, een herfstframboos van Derek Jennings. De gele zijn van het herfstras Fall Gold.Je ziet zelfs enkele roosgele Golden Bliss. Verder enkele blauwbessen en late bramen.

17-09-2007, 22:06 geschreven door Daantje

Hazelnoten rapen

Vorig jaar had ik geen hazelnoten of de weinigen die er waren werden door belagers (o.a. eekhoorn) weggekaapt.

Dit jaar is de oogst overvloedig.

Ze zijn volop aan 't vallen. Ik vang ze op met gaasnetten. Veel gemakkelijker om ze te verzamelen en ze liggen niet op de grond: geen vuil, geen nattigheid.

De eerste hazelnoten die ik plantte waren ongeselecteerd. Enkel kleine noten.

Daarna heb ik grootvruchtige rassen geplant: vele, vele keren interessanter.

15-09-2007, 11:48 geschreven door Daantje

Louise Bonne d'Avranche

(in Engeland Louise Bonne of Jersey)

Een aangepikte vrucht vertoonde al sporen van overrijpheid. Nog wel voldoende vast, maar te weinig sap. Ik hou van rijpe peren, zacht en smeltend en met zo'n overdadig en overheerlijk sap.

Jongeren -als ze al fruit eten- verkiezen de nog harde Conference peren.

Dan associeer ik er bij hoe wij als kinderen eveneens altijd graag rapen aten. Ook een gewas dat van de velden verdwenen is. Misschien gelukkig maar, want de boter kon er te sterk naar smaken.

De Louise Bonne peren hebben dit jaar geen schurft en zijn mooier dan gewoonlijk. Ik heb er een boompje van staan. Gisteren zag ik dat drie vierde van de peren gevallen waren: de hoogste tijd om de rest te plukken. 

Dit ras is een regelmatige drager. Wat smaak betreft vind ik het een gewoon goede peer, maar meer ook niet. Ik vermoed dat deze peer haar populariteit 't meest te danken heeft aan haar naam: Louise en Bonne!

Iedereen verstaat een beetje Frans en bonne betekent goed !

14-09-2007, 10:24 geschreven door Daantje

13-09-2007, 00:32 geschreven door Daantje

12-09-2007, 10:52 geschreven door Daantje

Open Boomgaard van Eddy Vets te Itegem

Aleide en ik zijn vorige zaterdag gaan kijken, luisteren en proeven. Als man uit het onderwijs kan Eddy het goed uitleggen. Hij is de contactman van de Nationale Boomgaardenstichting voor de provincie Antwerpen. Of typeer ik hem als beter de 'Fruit-apostel'? Hij heeft er de krachtige postuur en de felle baard voor. Na de ongetwijfeld vermoeiende zaterdag stond hij 's anderendaags met de stand van de NBS in de boomgaard van de Vereykens te Berlaar.

Maar ik mag zijn secondant Louis Millis niet vergeten, de man die tovert met enten en aan de basis ligt van het veredelingswerk dat je hier ziet.

Eddy heeft zich tot doel gesteld de Belgische rassen van appelen en peren te verzamelen en verder te propageren. Als voorbeeld pakt hij graag uit met de peer van de streek: Emile d'Heyst. Momenteel zijn dat al een zeventigtal peren -(Vergeet niet dat ons land een kleine 200 jaar terug wellicht het topland was voor het creëren van nieuwe perenrasen!)- en een 50 tal appelen.

Daarnaast is Eddy verzot op Reinetten en bezit hij reeds een indrukwekkende verzameling.

Verder is hij zeer geïnteresseerd in de geschiedenis van het fruit en doet hierover opzoekingswerk. Hij kan er boeiend over vertellen. In Pomologia, het kwartaalblad van de NBS verschenen van hem al enkele interessante bijdragen.

12-09-2007, 00:00 geschreven door Daantje

Noten met een gaatje

Josmor stelt net volgende vraag in de mailgroep Tuinieren

Hallo iedereen
Ik heb een mooie walnotenboom ( okkernoten ) ( juglans regia ) staan
Dit jaar heb ik het volgende probleem
De noten vallen nu reeds uit hun bolsters en als ge de noten bekijkt valt het op dat de noten
een bleke kleur hebben en dat ze niet hard zoals normale noten gewoonlijk zijn
wij hebben geen tang nodig om ze te kraken
Er zijn  ook veel noten waar een gaatje in zit en mischien is dat de oorzaak dat ze zo vroeg afvallen
Zou daar een oplossing voor zijn ?
graag een antwoord aub

nog veel groeten van

josmor

Dat de noten nu vallen is in dit vroeg jaar vrij normaal. Dat ze nog bleek zijn betekent nog niet beschimmeld,

Dus te beter. Er zijn zachte en harde schalen. Ook normaal. Mijn noten hebben ook dit jaar harde schalen. Dunschaligheid komt als een gebrekziekte voor in natte, lucht- en voedselarme gronden.

Dan is het zaak de bodem te verbeteren met veel compost en organische bemesting. ( Geen scheikundige rode of blauwe of nog anderkleurige korrels!) Wellicht is een bekalking met magnesiumkalk zeer aangewezen.

Wat mij treft is dat gaatje. Gaatjes in hazelnoten ken ik maar al te goed: het werk van de hazelnootboorder, Balaninus nucum. Er bestaat ook een okkernootmotje, Laspeyresia splendana. In juli-augustus zet dit motje eitjes af op de bolsters. De rupsjes boren in de noot en eten deze leeg. Ditzelfde insect tast eveneens tamme kastanjes aan.

Ik lees dat uw noten slechts een gaatje vertonen en niet leeg zijn. Of zijn de beestjes nog bezig wegens te weinig tijd dit jaar?

Met dit probleem heb ik nog niet te maken gehad of heb ik het niet opgemerkt wegens beperkt voorkomen?

11-09-2007, 17:13 geschreven door Daantje

Boomgaard “Den Trog” te Hechtel-Eksel

De man rechts op de foto is Fons Houben

De hoogstamboomgaard van 2 Ha is nu 9 jaar. De groei is eerder matig.(Zand= Heidestraat)! Veel vruchten heb ik nog niet gezien. Een van de betere dragers leek de sterappel.

Er was een blij weerzien met Fons Houben, een van de pioniers van de Nationale Boomgaardenstichting. Fons was er aanwezig om advies te verstrekken.

Ik heb er Johan Ramaekers van Maaseik leren kennen, die er het enten demonstreerde.

Johan past de verbeterde Engelse plakenting toe.

De entplaats wordt schuin gesneden. In het midden van het schuine vlak wordt een insnede gemaakt. Vervolgens wordt een even dikke ent gesneden. Deze krijgt op haar beurt een insnede.

Beide gedeelten schuiven daardoor stevig in elkaar. De randen vallen samen. Een smalle reep uit een binnenband gesneden dient voor de omwikkeling. Nog een puntje Lacbalsam op het uiteinde om het snijpunt af te dichten. Johan gebruikt een korte ent met slechts 2 ogen.

Hij demonstreerde nog een tweede afdichting. Nu met een speciale zwarte plakband gebruikt door elektriekers. Hij snijdt een reepje;verwijdert de afdichtingsplastiek. De overblijvende band wordt op de entplaats geplaatst, uitgerokken en verder rondgedraaid. Dit is een stevige, plakkende, waterdichte hechting. Geen gevaar voor afsnoeren. Naarmate de enting verdikt, zet de hechting meer uit.

Als naamplaatje gebruikt Johan een plaatje gesneden uit een gerecycleerde offsetplaat. Aan een kant is er een gaatje in geboord. Hierdoor steekt een lus van synthetische wol die niet vergaat.

Met een potlood noteert hij de rasnaam , de soort onderstam, datum en herkomst van de ent. Dit plaatje blijft vele jaren leesbaar (tenzij er groene afzetting op komt).

11-09-2007, 00:35 geschreven door Daantje

In de Boomgaard van de familie Vereyken te Berlaar

Foto van Herwig Vereyken. Met Louis Millis in een verheven gesprek over fruit

Na het feest voor de jarige dochter Mieke en met dochter Veerle op doorreis van Canada naar Zuid- Afrika, had ik nog de kans naar “Balder “ te rijden. Ik was er al een tijd niet meer geraakt.

De drukte was er ver afgelopen en met Herwig alle kanten van de boomgaard verkend.

De meeste hoogstammen dateren er van het begin der zeventigerjaren.
Vorig jaar hadden ze een enorme oogst gehad, zodat dit jaar veel bomen nu in hun beurtjaar zitten.

Enkele Boskopen doen het hier dit jaar ook zeer goed.

Ik zag de moederboom van hun onbekende Reinette met enkele mooie vruchten. Twintig jaar terug heb ik hiermee geënt op een MM106 onderstam. Het werd een behoorlijke boom, maar al die tijd heb ik slechts enkele minderwaardiger vruchten gehad.

Vier jaar terug werd deze boom omgeënt. Dit jaar hangen de meeste takken goed beladen, vooral de Relinda, een van de resistente rassen van Pillnitz- Dresden. En – o wonder- de twee kleinere takken , nogal onderaan, die waren blijven staan als saptrekkers, dragen nu respectievelijk 6 en 9 mooie vruchten!

Ik zoek de verklaring  in een betere bestuiving, naast de verjonging en hergroei.

Herwig wees de “Jeanne van Essen” een door hen gegeven naam aan een grote, gele appel die uitzonderlijk geschikt is als droogappel. Het drogen vraagt slechts de helft van de tijd (en energie) voor het droogproces.

In vergelijking met de appelen dragen de peren beter. Vooral drie volgeladen bomen met een uitstekend gezond blad vielen op. En dan begon de diskussie. Op de boom waarop hij de enten sneed, herinnerde Herwig zich de iets langere vruchtvorm van de St Remy. Maar deze vruchten hebben duidelijk meer het dikke, ronde van de Catillac of Pondspeer.

Ook Eddy Vets en Louis Millis die er stonden met de stand van de Nationale Boomgaardenstichting herkenden er de Catillacpeer in.

Deze peer is, net als de St Remy een uitstekende bakpeer.

Je ziet maar, ook voor een doorwinterde kenner is vruchtherkenning niet zo simpel.

10-09-2007, 22:20 geschreven door Daantje

09-09-2007, 00:00 geschreven door Daantje

09-09-2007, 00:00 geschreven door Daantje