Met het Davidsfonds naar het MAS

We maakten dankbaar gebruik van deze gelegenheid om het nieuwe Museum Aan de Stroom te bezoeken. Met het weer hadden we geluk, een warme, zonnige zomerdag, meer uitzondering dan regel dit jaar. We hadden het genoegen om Patricia Van De Velde als gids te hebben. Als jonge moeder met een dochtertje van 5 weken kwam zij een eerste maal hier gidsen. Vroeger was zij verbonden aan het Etnografisch museum, waarvan de collectie nu in het MAS is opgenomen. Ze wist de diverse aspecten van het MAS zeer goed aan te brengen: de architectuturale creatie, de materie, de grote, rode, vierkante zandstenen in vier tinten uit Indie, de handjes en poëtische medaillons, de begeleidende kunstwerken, de speciale inplantingplaats net voor het eilandje. Enz.

Tijdens de eerste Veltjaren kwam ik geregeld naar het gebouw op deze plaats. Ik bracht er de teksten en stencils voor het ‘Tussenseizoentje’, ledenblad voor de grote Veltafdeling Antwerpen-Voorkempen. Mevrouw Wouters van Brasschaat die er werkte zorgde voor het intypen en liet ruimte voor het intekenen door grafisch kunstenaar Frank-Ivo Van Damme van Merksem die telkens ook zorgde voor een originele voorpagina. Voor het afdraaien der stencils stond een familie van Westmalle in. Een ganse zaterdag draaide de elektronische stencilmachine in onze living. Wie had er nog zo’n meubelstuk in de living? Het is er geen museumstuk geworden.

Een gedeelte van het MAS is vrij te bezoeken: het kijkdepot op twee, waar al een massa voorwerpen en dingen te zien zijn. Via de roltrappen kan je naar de wandelboulevard op elke verdieping. Telkens schuift de roltrap een kwartslag op en verandert het zicht op de stad. Een curiositeit is dat je van op een bepaald standpunt door de gewelfde ruiten de torens dubbel ziet. Niveau 10, het grote dakterras, bereik je tenslotte via een paar vaste trappen.  Een van de attracties van het MAS vond ik dit steeds veranderend zicht op de stad. Bijzonder trof het mij dat je op de boulevard voor de plant Antwerpen Wereldhaven juist zo’n verre blik op de haven hebt.

Wij hadden enkel geboekt voor de vaste collectie en sloegen verdieping drie met de tijdelijke tentoonstelling over. Voor een andere keer.

Je wordt al direct wat overweldigd door het thema machtsvertoon op verdieping 4. In het voorportaal flitsen de foto’s van machtige mannen je in een ontvankelijke gemoedsstemming.

Verdieping 5 confronteert je met Antwerpen als wereldstad en op 6 kom je in contact met Antwerpen in het heden en het verleden als wereldhaven.

Verdieping 7 en 8 heten leven en dood in verschillende culturen en religies. Op 8 bevindt zich de fenomenale verzameling precolumbiaanse kunst van het echtpaar Janssen, de stichters  van Janssen farmaceutica; uiteindelijk verworven door Vlaanderen en niet verdwenen naar het buitenland.

Hier komen we nog enkele keren terug.

Aleide zorgde weer voor het vele fotomateriaal.

We verzamelen aan een door mankracht ronddraaiende molen; vissen en aanverwante in plaats van paardjes.

Voorplein met het loodswezen

Het Mas

Aan de oostkant tussen het MAS en het Willemdok staat een rij lage gebouwen. In een hiervan een groot fotoplan van de stad en grote omgeving. Je treedt Antwerpen met de voeten, letterlijk dan.

Achter deze gebouwen, zicht op het Willemdok, als jachthaven en omgeving. De hoge woontoren staat links op de hoek van de Italiëlei en de Londenstraat. Het andere gebouw rechts is van de Karel De Grote Hogeschool, op een uitloper van het nieuwe Park Noord.

VERVOLG  1

Inkom. Je staat in bewondering voor de gewelfde ruiten.

Aan de kant van de inkom staat nog een antieke kraan.

Voorstelling MAS

Op de roltrappen

We verzamelen met de gids

De gids met voorzitter Lionel

Kijkdepot, als onderdompeling in een museum

Een van de 3000 Poëtische medaillons, ingewerkt in de Indische zandsteen

Zicht naar de noordkant met nieuwe woonblokken en de oude van de luchtbal achteraan rechts,

VERVOLG  2

Een passend kunstwerk naast de ingang van 4, met de gids Patricia Van De Velde

Macht in Polynesië

Illustratie

Illustratie

Zicht op het Felxpakhuis (middengebouw), nu stadsarchief. Let op het dubbelbeeld van de St Antoniuskerk op de Paardenmarkt.

Nog het Felixpakhuis

Hier heeft het loodswezen zelfs drie torens!

Rita in rolstoel is gearriveerd. Het gebruik van de liften is o.w. v. de beveiliging streng gecontroleerd en gebeurt onder begeleiding.

Een deel van de klokken met tijdsaanduiding van plaatsen op de wereld met Antwerpse namen.

VERVOLG  3

Wereldtentoonstelling 1894. Toen was mijn vader 6 jaar, evenals Adolf Hitler.

Twee Boerentorens

Waar de gele kraan staat, herrijst de Red Star Line, gebouwen complex vanwaar 1,5 miljoen mensen emigreerden naar Amerika. Opening voorzien 2014.

’t Stad

Stad aan de Schelde

Felixpakhuis vanuit de hoogte. Rechts naast St. Antonius het koperen dak van het Technisch Instituut op de Paardenmarkt.

Naast de donkere woontoren zie je vaag de puntgevels van het Technicum van de Londenstraat, waar ik in vroegere tijden ambthalve zo dikwijls kwam.

Voor de Scheldebocht zie je de unieke verzameling oude kranen die ook bij het MAS horen.

De Scheldebocht voor de haven

Velttuingroepje Voorkempen bij Myriam Lahou

Zij komen er enkel in het weekend. In de vroegere stal hebben ze nu de kunstgalery Szymon.

Van de vroegere boomgaard schieten enkel nog een paar oude notelaars en een oude beuk over. Verder een grote graspartij  omringd door diverse struiken en bomen en een paar plekken waarop exhaustief getuinierd wordt. De adder komt er wellicht nog voor, want Myriam vertelde dat zij vorig jaar een giftige beet in haar voet opliep en men haar ziektetoestand in de kliniek diagnosticeerde als een adderbeet.

Volgende afspraak: op 10 september bij ons om de tomatenrassen van Lieven David te proeven.

FOTO’S

De hoeve

De gastvrouw

Annemie en Monique

Is het te vochtig voor een kalebasachtige? De gespeende bloemen vallen af.

Een Sarpo Mira aardappel heeft ook hier nog niet te lijden van de aardappelplaag.

In een natte zomer als dit jaar lukt het niet om buitentomaten te kweken.

Heiligenboon  Saint Esprit. Het is een staakboon.

Tomaten proeven: Malechiet (smakelijk) en gele (matig).

Nabespreking

RARE PATATTEN

In het voorjaar kwam hier Stijn Derammelaere. Ik gaf hem heel wat plantmateriaal mee en in ruil kreeg ik enkele speciale aardappelen die hij bij een specialist in Schoten had aangeschaft.

Een paar dagen geleden heb ik ze gerooid. Ze waren allemaal compleet afgestorven door de aardappelplaag (Phytophthora infestans) en enkele knollen bleken ook al aangetast.

Het meest opmerkelijke is de zwart- paarse kleur van de meeste rassen. Soms moest ik zelfs goed kijken om ze te onderscheiden van de grondkluiten. Je kan dit onmogelijk een attractieve kleur noemen.

We hebben ze al eenmaal geproefd, in plakken gesneden en gebakken op het ovenblik in de elektrische oven.  Waarschijnlijk was dit Blauwe Zweden. Ze waren iets bloemiger dan de Biogold die we momenteel consumeren. Wat smaak betreft zou ik deze laatste eerder verkiezen. Biogold wordt in het biocircuit verdeeld als vroege aardappel. De aardappel vertoont iets weerstand en is meestal al volgroeid als de plaag toeslaat. Mijn andere patatten zijn de rode Agria, aardappelen die een fors gewas ontwikkelen en wat weerstand bieden. Als latere aardappel heb ik Toluca, die het meest weerstand biedt tegen de plaag, maar tenslotte ook bezwijkt.

Het meest weerstandig blijkt het ras Sarpo Mira, dat pas een begin van aantasting vertoont, maar er al bij al nog zeer goed uitziet. Zie foto’s, genomen op 20/08/2011.

FOTO-ILLUSTRATIE

Enkele knollen heb ik gewassen om beter de kleur te laten zien.

Vitelotte

Sielad Blue & Rode Emma

Detail Sielad Blue

Blauwe Zweden: blijkbaar de meest gevoelige in de knol? Let op de aangetaste

Bourgundy red & Shetland Black

Idem in detail

Blauwe St. Gallis

Sarpo Mira

Idem

Anne Späth of toch Altesse Double?

Een tiental dagen terug vroeg iemand van de mailgroep Tuinieren welk ras pruimen hij had op een elk jaar vruchtbare pruimenboom: roodblauwe pruimen met een losse steen.

Iemand zei dat het een Altesse Double was, een dubbele bakpruim, hierbij ondersteund door een handelaar.

Daar ik nog nooit een zo’n vruchtbare Altesse Double gezien  had, ging ik vergelijken met mijn eigen pruimen.

Het ras Anna Späth klopt perfect met de beschrijving. Ik had ook nog veel vruchten.

Op mijn Altesse Double vond ik nog 2 vruchten ; op Altesse Simple nog 3. En veel meer waren er niet geweest.

De historie

Vraag van Bezembinder:

Op 02 April 2002 kocht ik een pruimelaar in een "doe-het-zelf" zaak in Eeklo. Nu is dat reeds een ferme boom geworden. Afbeelding 1
Elk jaar levert die boom een massa vruchten. De vruchten zijn niet zo groot, vast vruchtvlees, loszittende pit en lekker. Een aanrader voor confituur.
Worden dergelijke pruimen soms "kwetsen"  genoemd?
Aan de boom hing  een etikeket  ....Afbeelding  2...maar  "SUSINA"is dat niet het italliaans voor pruim.
Kan iemand mij meer inlichtingen betreft mijn pruimelaar geven?
Met  groeten van Bezembinder

Antwoord van Hughes

De getoonde pruimelaar is een "Italiaanse kwets".  De vruchten zijn goed vast en de "steen" komt makkelijk los van het vruchtvlees. 
In de volksmond heet men deze pruimen ook wel eens "bakpruimen".  Ze zijn immers zeer geschikt voor het bereiden van pruimentaart.
Zo, nu weet u hoe uw boom heet.    Let wel op: de bomen scheuren gemakkelijk in.  (belasting vruchten, wind).  Tijdige snoei is een must.

Mijn antwoord:
Toen ik het antwoord van Hughes las klopte dit in eerste instantie: goed vast en losse steen. Alleen ik heb hier nog nooit een vruchtbare Altesse double of Italiaanse kwets gezien. Ook de vruchten zijn zwarter blauw.

Ik ben naar mijn pruimen gaan kijken en mijn vermoeden dat het om een Anna Späth pruim gaat klopt. Dit is een lekkere, wel duidelijk beter bij een niet te overladen boom, die bovendien regelmatig draagt, met een tamelijk losse steen. De normale rijpheiddatum is eind augustus, begin september. Dit jaar twee weken vroeger.

Tweede antwoord Hughes

Ik heb hier een Italiaanse kwets staan, althans onder die naam gekocht bij het grootste Waalse tuincentrum-postorderbedrijf (ca. 25 j geleden).  De vruchten en de overtollige dracht zijn krek dezelfde als bij Bezembinder.

Hierna een foto van de vruchten, zowat een week geleden geplukt en nagerijpt (en dus ietsje kleiner geworden) in de teil. (de groene pruimen zijn Reine Claude Crottée, veruit de beste onder de pruimen)

FOTOMATERIAAL

1.         Boom en vruchten van Bezembinder

2.         De vruchten van Hughes;  Dit zijn Altesse Double.

3.         Mijn Foto’s van 15 augustus

Pruimen; Anna Späth; Altesse Double; Altesse Simple; Damastpruim uit West-Vlaanderen en de kleinste Prune de Prince van Gembloux.

Doorgesneden vruchten: boven Altesse Simple; links Anna Späth, rechts Altesse Doyble

Pruimen Brogdale

Zo. 14/8 met Ingolf, Jan en Louis naar de pruimendag op Brogdale te Faversham. In de gietende regen tot in Frankrijk. In Engeland hadden we mooi zomerweer. We zagen er onze fruitvrienden uit Friesland weer, Nynke, Jet en Frits met nog een Duitse kennis van hen. Van Frits vernam ik dat in Friesland een pruimen-boomgaard met 120 rassen aangelegd wordt.

Onze gids op de geleide wandeling was ditmaal Paul Jasphon.

Bij de peren vroeg ik naar Belle de Jumet, een lekkere zomerpeer die door de heer Vogelaar in Zeeland gekweekt wordt.

De pruimen kregen alle aandacht. En wij maar proeven! De pruimen zijn dit jaar minstens veertien dagen vroeger rijp.

Thames Cross genoot de voorkeur van de gids

Ingolf kende Gordon Castle van het bezoek met de NBS, 2 jaar terug, inderdaad een schitterende pruim.

De pruim die mij het meest in de smaak viel was wellicht Brassai Szilvaja.

Maar nog veel andere smaakten uitstekend. Die dag waren we ‘fruitarier’.

FOTO’S

Op de boot

Belle de Jumet

Gids voor de geleide rondleiding van 2 uur: Paul Jashpon

Cambridge Gage, een lekkere Reine Claude. We proefden trouwens nog meerdere R.C. Rassen. Allemaal zeer lekker

Coe’s Golden Drop, nog een tikkeltje onrijp.

Thames Cross

Gordon Castle

Brassai Szilvaja, viel bij mij zeer in de smaak, zoet en aangenaam zuur.

Idem

VERVOLG

Merton Gage

Idem

Agen Early, betoverende blauwe kleur

We ontmoeten de Nederlandse vrienden. Frits schiet de foto.

Mc Laughlin, nog een heerlijke pruim

Yakima

Excalibur

Mirabelle de Nancy

Nog een pint in de pup de White Horse te Chilham

Do. 18/8 Open Dag KICK Randwijk

KICK staat voor Kennis & Informatie Centrum Kleinfruit. Twee jaar terug waren we aanwezig bij de start (Blog van 05/11/2009.  Gemakkelijk: typ bij zoeken: Kick in).

‘K kreeg een lift van Yves.

Er was veel volk naar aanleiding van de open dag topfruit die de ganse namiddag in beslag had genomen. Het onweerde in de verte en het begon te regenen. We waren er net op tijd voor het kleinfruit om half zeven. We verhuisden naar een aparte ruimte.

Onderzoekers hadden het over de proeven.

O. a. Eutypa, een schimmelziekte die het afsterven van rode bes veroorzaakt, kwam aan bod. Snoeien tijdens de winter kan een inval zijn voor de sporen. Er zitten wel meerdere jaren tussen de besmetting en het afsterven.

Verder werden de stengelziektes op frambozen besproken. Hier is de schorsgalmug een wegbereider. De larfjes veroorzaken vraatschade: een invalspoort voor schimmels. Men heeft ontdekt dat schorsgalmuggen biologisch te bestrijden zijn door inzet van een ander insect.

Het bezoek aan de proefpercelen gebeurde in de regen, niet bepaald uitnodigend.  Het was te donker om de larfjes van schorsgalmug te zien.We kunnen even ook een blik werpen op de kiwibesaanplanting. De eerste aanplant met elf rassen heeft al vruchten. Over een tiental dagen zijn die rijp merkte Kris Lavens van O' Bio op. Hij houdt het op 1 stam. Hier zie ik er soms 2. En een kritische opmerking: 1 plant is helemaal rond de opklimstok gegroeid: absoluut te vermijden zegt Kris.

Yves ontdekte op framboosbladeren de eerste dode plekken door een mineerinsect. In Pamel is dit op korte tijd een erge plaag geworden. In het voorjaar hebben de scharrelende kippen niet voor soelaas kunnen zorgen. Hoe deze pest op natuurlijke manier oplossen?

Tijdens het terugrijden vernemen we het onheil door het onweer met vreselijke gevolgen voor Pukkelpop te Hasselt, met meerdere dodelijke slachtoffers..

FOTO’S

De insectenman van Wageningen. Let op de dode mineerplekken op de frambozenbladeren.

Yves vertelt over de plaag met het mineerinsect in de proeftuin te Pamel-Roosdaal

Toehoorders

sierplanten met culinaire meerwaarde

Ter attentie van de siertuinders

Bramen

& bottels

Bramen vol heerlijk sap en struiken vol rozenbottels. Wat een rijkdom! En dan heeft u ook al kunnen genieten van hun bloei! In de tuin zijn sierplanten met culinaire meerwaarde ideaal. Steeds meer mensen zoeken die combinatie. Bramen zijn geweldig om van te snoepen, in desserts te verwerken of om sap en jam van te maken. Rozenbottels zijn heerlijk gekookt als zoete saus, in jams en compotes, om thee van te trekken en in ijs. Plant bramen beschut als leiplant tegen de schutting en zet bottelrozen gewoon tussen de sierplanten. Een aan­winst voor uw tuin en eettafel!

Ook bramen behoren tot

de grote rozenfamilie

Er zijn zoveel bramensoorten met vaak grote verschillen dat de indeling erg lastig is. Veel gecultiveerde bramen stammen af van Amerikaanse bra­mensoorten. De echte Europese bos­braam is Rubus fruticosus met hoekige stengels die in een grote boog groeien. Iedereen kent deze planten met hun grote stekels en heerlijke vruchten. De vruchten bestaan uit een cluster kleine steenvruchten die rond een centrale kolf of spil zijn gegroepeerd_ Ze beginnen groen, worden dan rood en, als ze rijp zijn, glanzend zwart. Kies uit rassen met gestekelde takken (b.v. 'Himalaya') of stekelloze (doornloze), zoals Rubus 'Thornless Evergreen', 'Thornfree, 'Dirksen Thornless' of 'Smoothstem'. Ze geven grote vruchten, ieder jaar kilo's opbrengst en per ras verschilt de smaak van zoet tot friszuur. Proef en kies. Het is er nu de tijd voor (oogst van juli-augustus tot oktober).

Medegedeeld: VLAM ((Vlaams Centrum voor Agro en Visserijmarketing).

Post Sriptum

Ik heb ook Himalaya, maar een beter gestekeld ras vind ik Fantasia.

Ga naar http://blog.seniorennet.be/fruit en typ bij zoeken linksboven Fantasia in en je krijgt heel veel informatie.

Bij de stekelloze vind ik Triple Crown momenteel het top ras.

Uien

In de 49 jaar dat ik tuinier nooit een prachtiger ajuinenoogst gehad. Het plantmateriaal werd bij een toevallig bezoek in de Makro Deurne aangeschaft. Was het van de firma Somers? VELT verdeelde dit jaar geen plantgoed meer wegens de minderwaardige kwaliteit in het verleden.

Enerzijds had ik goed uitgangsmateriaal, maar anderzijds sla ik het aandeel van de grond nog hoger aan. Daar hadden de aardbeien gestaan. Voor deze teelt waren er verhoogde bedden aangelegd met compost, leemgrond, verteerde paardenmest en gecomposteerd hakselhout.

Daarenboven had ik nog wat bentoniet in de plantgaten gestrooid. Gevolg: door de rijke, vochthoudende grond hadden de uien geen last van de lange droogteperiode in het voorjaar, waarbij concurrerende onkruidgroei eveneens uitbleef.

De regen kwam nog op tijd. Veel regen kan nochtans funest zijn. Dit plantmateriaal werd echter niet aangetast door een schimmelinfectie, wat in het verleden meermaals het geval was. Slechts een zeer beperkt aantal planten viel uit als slachtoffer van de maden van de uienvlieg.

Deze oogst deed mij veel plezier.

FOTOMATERIAAL

De rode uien

Idem.  Er zijn 5 bakken

Dochter Leen vlecht de eerste streng

Idem

De gele uien

In ’t totaal 11 bakken gele uien. Ze drogen verder in de kleinfruitserre

Het geoogste veld

Zo ziet de grond voor het nieuwe veld voor volgend jaar er uit

De grond

Collina

                                    (Klik op de foto voor vergroting)

Collina is een zomerappel uit een kruising van Priscilla en Elstar door Marc Vandewal uit Nederlands Limburg.

Het is een schurftresistente vrucht, net als de Priscilla.

Het zijn tamelijk grote, aantrekkelijke, rood blozende appelen met een verwonderlijk goede smaak, knapperig en sappig. Het is mijn eerste oogst van dit ras dat door biotelers geteeld wordt. Hoelang de houdbaarheid is, weet ik nog niet, zeker enkele weken.

De appel is schurfttolerant  en weinig gevoelig voor meeldauw en kanker. De vruchtbaarheid is in de aanvangsjaren minder groot.

Vlinderdag Natuurpunt

De Vlinderdag van Natuurpunt ging dit jaar door in onze gemeente. Erg veel wind, geen best vliegweer voor de dagvlinders. Veelal bewolkt en toch af en toe wat zon. Gelukkig bleef de regen uit. Er kwamen een 25 -30 bezoekers. Het meest plezier deed mij nog het weerzien met de nu 81 jarige Marcel Couwels. In 1966 maakten we deel uit van de stichters van De Wielewaal Voorkempen. Marcel was samen met wijlen Michiel Hautekiet een gereputeerde vogelfotograaf. Velen hebben toen genoten van de diaseries.

Ik zocht de meer beschutte gedeelten van de tuin op. Op al de passages achter de wegkant zagen we telkens het bont zandoogje, eenmaal zelfs vier exemplaren. Het oranje zandoogje werd tweemaal gezien. Slechts eenmaal werd een grotere vlinder, de Atalanta of nummervlinder waargenomen op een bos Koninginnekruid (leverkruid)aan de zuidkant van het huis.

Al bij al zagen we 9 soorten: Atalanta, Gehakkelde aurelia, Landkaartje, Boomblauwtje, Klein koolwitje, Groot koolwitje, Oranje Zandoogje, Bont zandoogje en Dikkopje.

Ik merk bv geen Dagpauwogen meer op – wel gezien in het voorjaar- die in vroegere jaren talrijk kwamen snoepen op het afgevallen fruit. In de vorige dagen wel een paar keer nog een Citroenvlinder gezien.

De oude Bellefleur een tweede maal bezweken

De oudste boom hier- de enige fruitboom die ik niet zelf geplant heb- en zeker een eeuwenling is een Bellefleur appel.

Toen we hier in 1962 kwamen was het al een oude boom van meer dan 50 jaar. Ik herinner mij dat ik toen een versleten, onderste kankertak afgezaagd heb en nog meer dood hout verwijderd heb.

Tijdens een zwaar augustusonweer in 1992, met felle storm, woei de boom omver. Ik heb de meeste takken op stompen gezaagd. Het werd een geliefde klimboom voor de kleinkinderen.

Dicht tegen de wortelhals ontstond een eerste rugscheut. Die heb ik geënt met een Reinette de Flandre, die ik moest steunen met een paal. De voet werd aangeaard en de tak vormde eigen wotelscheuten en staat nu zeer stevig.

Op 2 augustus laatst hoorden we ‘s avonds laat gekraak en een plof. De reeds gehavende stam kon het gewicht van de talrijke vruchten niet meer dragen en begaf. Hopelijk is het stuk schors dat nog aan de stam vastzit voldoende om de vruchten verder te laten rijpen. Op de stam staat nog een andere, jongere, maar ook al dikke tak, nog in goede staat ( de hoge tak) en dit voorjaar heb ik het ras al verder geënt, want ik vind het een goede appel, voldoende als handappel, maar vooral een uitstekende vrucht als bakappel, appelmoes. De vrucht bewaart gemakkelijk tot maart.

Ik vind het een goed, oud ras, ondanks de kankergevoeligheid en de beurtjaren. Op een Bellefleur heb je maar om de 2-3 jaar vruchten.

FOTOMATERIAAL

1.  De boom voor de breuk; links de hoge tak  en nog een kleinere; rechts de verdere stam die zal afbreken.

2. Nog een foto van de takken die behouden zullen blijven.

3. De toptak, die er nog staat

4. De zwaar beleden kroontak voor het afbreken

5. De kroontak afgebroken

6. De breuk

7. De gebroken tak; wellicht kunnen de vruchten nog rijpen?

8. De vruchten

9. Idem

Pruimendag Fruitmuseum Kapelle bij Goes (Zeeland)

Gisteren (30 juli) was het pruimendag in het fruitmuseum van Kapelle   www.fruitteeltmuseum.nl/

Vanaf de parking kom je door het buitenmuseum met een weelde aan fruit, een rijke, deskundig verzorgde verzameling van diverse soorten met als hoofdbrok tientallen appelrassen, meestal volgeladen en flink ontwikkeld op deze uitstekende fruitgrond.

In het conferentielokaal hadden diverse liefhebbers eigen pruimen uitgestald, veelal met de vraag tot verdere determinering.

De conferentie werd gegeven door een tuinbouwleerkracht die sprak uit eigen beleving en zeer ruime ervaring. Zijn topic “smaak” knoopten de liefhebbers goed in hun oren.

Pruimen zijn haast verdwenen in de beroepsteelt. In de winkel voor meer dan 90 % ingevoerde pruimen, waarvan velen er beter uitzien dan ze smaken.

Ikzelf had wat kerspruimen (myrobolanen, Prunus cerasifera), in deze contreien zeer onbekend en voorbeelden van hun verwerking meegebracht. Een afdruk van “De oorsprong der pruimen” uit mijn blog sprak enkelen aan. (16-08-2010).

Op een dergelijke samenkomst ontmoet je steeds interessante mensen. Frans Nauwelaerts, de oud-voorzitter van NBS Mechelen is een goede bekende in Goes. De Kiliaan, de door hem ontdekte vondeling staat er opgeplant. Frans toonde mij de Ajans, zijn laatst ontdekte vondeling zou een uitstekende zomerappel zijn. De eerste, mooi rode vruchten  zijn bijna plukklaar . De moeite om verder te proberen.

Interessant op deze bijeenkomst was de mogelijkheid om het suikergehalte, de Brixwaarde te laten meten met een refractometer, een klein, staafvormig toestelletje. Wat sap aanbrengen, het staafje naar het licht houden en het suikergehalte is zo af te lezen. De hoogste waarde 18° hadden de nog niet helemaal rijpe mirabellen van een mevrouw uit Axel die de aankondiging op radio Zeeland hoorde, vlug in de tuin een takje mirabellen meeritste en naar het fruitmuseum kwam. De Prof. Colombien van vriend Louis Eelen haalde 17 °, mijn smaakvolste kerspruim 13°.

Voor de namiddagexcursie naar het fruitbedrijf van de heer Slabbekoorn te Kapelle-Biezele kreeg ik een lift van de heer de Schipper, actief betrokken bij het fruitmuseum. Destijds was hij medewerker op het verdwenen Proefstation voor de fruitteelt Wilhelminadorp. We zijn er meerdere malen geweest op de open dagen. Ik heb er veel geleerd, voornamelijk betreffende kleinfruit. Met VELT Antwerpen-Voorkempen waren we er ook op busuitstap.

De heer Slabbekoorn maakt deel uit van “Lazoet”, de club van een 10-tal pruimentelers, verspreid over Nederland, van Zeeland tot Groningen, die samen een 3-tal clubrassen kweken onder de merknaam “Lazoet” die gedurende een tiental weken aangeboden worden.

De pruimen hebben een groot kaliber en zijn allemaal blauwzwart. We proefden het vroegst rijpende ras: grote, aantrekkelijke, blauwe pruimen met een gewoon goede smaak. Als liefhebber kennen we er meerdere met een betere smaak. Als onderstam gebruikt men St Julien a, met wortelsnoei en VVA 1, matige groei, maar er is wat uitval. Als snoei past men de Zahnmethode toe: snoei met een kapstokje (Zie foto).

De naam der rassen blijft geheim. Trouwens de rassen zijn niet te bekomen door een liefhebber. Waarschijnlijk zijn het nieuwe rassen, ontwikkeld in Servië, Roemenië, pruimenlanden bij uitstek.

FOTO’S

Inkom

Achterinkom

Idem

Verwelkomingtekst

Nelleke Volker heet ons welkom

Frans Nauwelaerts

Frans met Louis Eelen

Met zijn nieuw ras Ajans, helrode vrucht

Vrucht Ajans

VERVOLG

De heer Slabbekoorn

Idem

Het merk “LAZOET”

De pruimen

Idem

Idem. Let op het kapstokje van de Zahnsnoei.

De heer de Schipper

Idem

Met de heer Slabbekoorn

Bourg-en-Bresse, Savoye, abdij van Brou en Margaretha van Oostenrijk

Maandag 3 juli verkennen we eerst nog een stuk van de Dombes en rijden naar de Jura met een stop in Bourg-en-Bresse.

Daar bezoeken we de abdij van Brou, gesticht door Margaretha van Oostenrijk. Kerk en klooster zijn nu een museum.

In de gotische kerk, met renaissance elementen zien we haar praalgraf, dit van haar echtgenoot Fillibert le Beau en een derde van zijn moeder Margaretha van Bourbon.

Margaretha van Oostenrijk (1480-1530), te Brussel geboren als enige dochter van Maximiliaan I van Oostenrijk en haar moeder Maria van Bourgondië.

De naam Maria van Bourgondië heb ik al vroeg in mijn kinderjaren gehoord. Ze overleed in 1482 als gevolg van een val van haar paard in de bossen van Wijnendale, de bossen van mijn jeugd.

Zij had nog een broer Filips van Oostenrijk de Schone (Philippe le Beau) (1478-1506), de vader van keizer Karel V, die geboren werd in 1500 te Gent.

Margaretha huwt in 1497 met de troonopvolger in Spanje, maar deze sterft al 5 maand later aan tuberculose.

Op 21 jarige leeftijd hertrouwt ze met hertog Fillibert II van Savoye, of Fillibert le Beau. Haar gemaal sterft al na 3 jaar. Ter nagedachtenis laat zij kerk en klooster op de wijk Brou bouwen (1506-1532).

De hertogin keerde naar de Nederlanden terug, waar keizer Maximiliaan (regent na de dood van Filips de Schone) haar op18 maart 1507 belastte met de landvoogdij. Margaretha regeerde vanuit het Hof van Savoye te Mechelen, waardoor deze stad de hoofdplaats van de Nederlanden werd.

FOTO’S

Voorkant kerk

Achterzijde

Monastére Royal de Brou

Koor  met praalgraf van Margaretha van Oostenrijk

Koorgestoelte

Geen foto’s van de prachtige praalgraven: batterijen op.

Hazelwormen

Gisteren een oude hoop hakselhout gaan opscheppen bij zoon Peter op de Kattenberg. Het materiaal wordt gebruikt als tussenmateriaal tussen de aardbeibedden.

Hazelwormen hadden er hun terrein gemaakt. Voor kleinzoon Jonas en kleindochter Yamsi waren het de eerste pootloze hagedissen die ze te zien kregen: twee volwassen exemplaren: een donker type en een zeer lichtkleurige, de onderbuik zacht blauwig. We zagen ook twee kleintjes.

Met het Davidsfonds naar Zondereigen en de Dodendraad

Zondereigen maakt deel uit van Baarle Hertog, dat omringd door Baarle-Nassau, omsloten is door Nederlands grondgebied, met uitzondering van Zondereigen, dat dan wel in België ligt. Nog een aantal gehuchten en enclaves op Nederlands grondgebied behoren tot Baarle Hertog. En om de puzzel nog ingewikkelder te maken: een aantal enclaves in Baarle Hertog behoren dan weer tot de Nederlandse gemeente Baarle Nassau! Deze situatie heeft nog zijn oorsprong in de Middeleeuwen en het Leenroerig stelsel.

Tijdens de eerste wereldoorlog was Zondereigen bezet door de Duitsers. Nederland was toen neutraal gebied. De Duitsers bleven er buiten.

Wegens de vele ontsnappingen naar Nederland werd half 1915 de Dodendraad geïnstalleerd met een dodelijke lading van 2000 volt. Deze 250 km lange versperring liep van in Zeeland, naast de grens met Nederland, en nog een stuk in Duitsland om daar de Duitse deserteurs op te vangen.

Men spreekt van in totaal 5000 doden door en in de omgeving van de draad. Verschillende personen werden ook geschoten in de 100 m brede zone verboden gebied voor de dodendraad.

De “passeurs”, nachtelijke gidsen, hadden er iets op gevonden: een houten constructie die tussen de onderste twee draden gespannen werd en waar men kon doorkruipen. Parallel met de elektrische afsluiting liepen aan weerszijden nog twee afsluitingen met pinnekensdraad, een aan de voorkant en een aan de achterkant. Om de twee km was er een wachtlokaal. Daartussen patrouilleerden soldaten. Eens deze voorbij, was er een zekere speelruimte. Passeurs stonden o.a. ook in voor de smokkel van Belgische brieven van het thuisfront naar Baarle Hertog, vanwaar ze vandaar het front bereikten en vice versa.

Net voor de grens hebben de plaatselijke initiatiefnemers Frans Van Gils, (kozijn van onze Frans Van Gils uit Halle) en Herman, die onze gidsen waren, een stuk dodendraad nagebouwd. Onze ontvangst begon met een inleiding en een zeer interessante powerpoint voorstelling.

Het zesde leerjaar van Zondereigen beschermt dit monument .

We vernamen ook dat er te Baarle Hertog twee radiostations functionnneerden die spionageberichten naar Engeland of ‘Bachten de kupe’, het onbezette België achter de frontlijn, seinden en hierdoor heel wat meer oorlogsonheil voorkwamen.

Op de terugweg liepen we even binnen in de dorpskerk St.- Rumoldus. Men heeft er twee knappe glasramen ter ere van een plaatselijke non, die de stigmawonden zou hebben gehad en nog steeds aanbeden wordt voor gunsten. Het andere gedenkt een plaatselijke missionaris Ladislas die naar de indianen trok in Canada.

Als zoon van een oudstrijder van de Grote Oorlog sprak mij deze geschiedenis, waarvan ik nog nooit gehoord had, sterk aan.

Foto’s

De groep

Heldenhulde zerk, naar ontwerp van Joe English. Tegen de muur van de kerk staat dit monument met Iers kruis, het heldenmonument van de eerste wereldoorlog ter gedachtenis  van de 3 gesneuvelden van Zondereigen. Dit is blijkbaar het enige, dergelijke monument in de provincie Antwerpen.

Met gids

Zondereigen telt 4 straten met steeds dezelfde naam. Er zijn 118 huizen.

Aan de ene kant van deze straat begint de nummering, die verder loopt om de hoek van de andere straatt om tenslotte te eindigen aan de andere kant van de straat waar de nummering begon.

Idem

Hier staan we voor het huis van de toenmalige eerste schepen dat fungeerde als vervangingsgemeentehuis.

Op weg