Aleide in Afrika

Vandaag, 14 jan. komt  Aleide aan in Going, een dorp op een 10 tal km ten westen van Kaële, in het droge, hoge noorden van Kameroen. Tien jaar terug kwam ze er een eerste maal met dochter Leen en schoonzoon Aminou en zag, vanuit haar ecologische achtergrond, dat er veel te doen was. In de maand voor de nieuwe oogst leed men honger. Aleide startte een graanproject  en schafte een graanmolen aan. Zij ijverde om de dieren op een afgebakende ruimte te houden om er enerzijds de mest te hebben en te verhinderen dat de loslopende dieren de begroeiing vernielen. Er werden putten gegraven en een touwpomp geplaatst. Voor de kinderen werd een jeugdatelier gestart en voor de vrouwen alfabetiseringscursussen. Het comité heeft er nu zijn eigen proefterrein met compostbemesting. Voor nog meer info verwijs ik naar www.cozoego.be

Dit jaar heeft ze als compagnon Guy Cotemans uit Ekeren, tuinaanlegger. Ik ben benieuwd naar zijn bevindingen.

Vijf jaar terug ben ik er ook geweest. In de streek van Maroua, de hoofdstad van de provincie Extrême-Nord, bezochten we een landbouwproject voor opleiding, opgericht door een Italiaanse pater. Nog verder naar het noorden ligt Wasa, het interessantste nationale natuurpark van Kameroen. We zagen er o.a. olifanten. Onvergetelijk is het Mandara gebergte met Rumsiki, tegen de grens met Nigeria. De basaltkegels van de vulkanen staan er nog als reusachtige kolommen. De kegel er rond is weggeërodeerd. We consulteerden de waarzegger met zijn krabbenorakel, die uitspraak doet naargelang de krab zich beweegt, en blijkbaar ook met inspiratie uit whisky, getuige de hoop flessen. Ik vroeg hem of ik in 2005 veel fruit zou hebben. Zijn antwoord: “Er zullen bomen zijn met veel vruchten en andere niet.”

FRUITBOOMSILHOUETTEN

Nr 1 is onze familie- of generatieboom. Hierop zijn 17 rassen geënt naar de 17 kleinkinderen.

Nr 2 Ashmead’s Kernel. Vorig jaar had ik terug een goede oogst verwacht, maar neen, slechts enkele vruchten.

Deze boom begon onmiddellijk te treuren na de voorbereiding op de verplanting, nodig voor het aardgastraché. Ludo Royen had met zijn werkploeg de hoofdwortel die te veel horizontaal gegroeid was moeten afkorten (april 2006).De boom kwam in okt. op zijn nieuwe plaats en bleef het volgende groeijaar nauwelijks in leven. In 2008 was er al een behoorlijk herstel. In 2009 lukte het dus nog niet (Nachtvorst?). 2010 luidt hopelijk het definitieve herstel in.

Ashmead’s Kernel is een appel van de 1700 jaren in Engeland, met soms nogal wat verruwing, maar met een zeer lekkere smaak. Hij bewaart tot februari.

Ik bracht de boom mee uit Engeland in 1992, onderstam MM106. Het duurde wel een tijd vooraleer de dracht begon. Daarna was er jaar op jaar een goede oogst. Een van mijn beste appels.

Voor een foto van de vruchten zie de blog van 8/10/09. Mijn vruchten zien er wel niet zo goed uit, meer onregelmatig.

Nr 3 . Mijn parkeerboom. De boom, op MM 106, die ik noem ‘Ontario Falso’ was mooi ontwikkeld in de breedte en leende zich uitstekend voor de omenting (kroonenting): momenteel een twintigtal appelrassen en (per vergissing) één peer. Vorig jaar waren er al meerdere rassen met vruchten. Dit jaar verwacht ik nog meer vruchten.

Boomsilhouetten

Okker – of Walnoot

Linde

Vooraan els. De katjes zijn reeds gevormd en zullen bruin kleuren in het zonlicht.

Wilde op paardenkastanje, geplant in 1970, het jaar van Boomplantactie.

Weer Winter

Op 1 januari is het tegen de avond weer beginnen vriezen. Men voorspelt voor twee weken.

Vannacht 3/1 is er een 3-4 cm sneeuw gevallen. We kunnen ons de volgende nachten aan een flinke duik van het kwik verwachten, in De Kempen rond -10. Mijn fruit moet nog wat langer in de kelder (een oude beerput) blijven.

Namiddagfeest

Filip, de vriend van Mieke stond ons op te wachten en samen reden we naar ‘Het Zonneputteke’ te Zoersel voor de festiviteiten.

Feestelijke intrede. Roger van ‘Dancing 2 Support’ verzorgde de muziek. Burgemeester Katrien Schrijvers zette ons in de bloemen, letterlijk en figuurlijk. Als cadeau het glasraam van de gemeente, gelukwensen van de koning, en bovenop een kopie van onze huwelijksakte van Schaarbeek.

Een voor een kwamen de kleinkinderen hun kunstwerk overhandigen. We kregen ook een album met bijdragen van familie en vrienden.

De hoofdbrok vormde de uitgebreide revue door de vijf kinderen: Peter, Leen, Veerle, Mieke en Tinneke. Zoveel herinneringen.

Tijd voor het smakelijke buffet.

Daarna een aandoenlijk zangnummer van Keda, de oudste van Leen en een lang viooloptreden van Jonathan Dhondt, 8 j., het jongste kleinkind en de jongste van Werner en Tinneke, onze jongste dochter.

Tenslotte een spetterend, acrobatisch dansnummer door Kaël en Niko, de zonen van Leen en Robin en Pieter, de zonen van Veerle.

Het dessertbuffet omvatte nogal wat fruitrijkdom uit onze tuin.

De kleinkinderen troonden ons op de dansvloer en stoeiden rond ons, terwijl wij min of meer wervelden in een deugddoende wals (We konden het nog!).

Hierbij onze grote dank aan allen die bijdroegen aan deze onvergetelijke dag.

Fotomateriaal

Kleinzoon Jonas, de oudste van Mieke bediende onze Canon. Dit zijn de foto’s die hier volgen.

Het professionele materiaal van René heb ik nog niet gezien.

Ook het filmmateriaal van Marie Bollansee wacht nog op monteren.

Wij zijn alvast heel blij met het in beelden vastleggen van deze heugelijke dag.

Huldiging door Katrien Schrijvers, burgemeester van Zoersel

Glasraam van de gemeente

Jonathan Dhondt, 8, de jongste van de kleinkinderen

Sarah Beyers, 8, de jongste van René en Veerle toont haar tekening

Jasmien Dhondt, 10, de oudste van Werner en Tinneke

Silke Beyers, 11

Onze vijf : Leen, Veerle, Mieke, Tinneke, Peter (De oudste)

Wij genieten ervan

Aan tafel

50 jaar getrouwd  Viering zo. 27 dec.

Het was een haast complete verrassing dat onze gouden bruiloft iets vervroegd gevierd werd. Veerle uit Canada was hier met Rene en de vier kleinkinderen. En op 20 februari 2010 vertoeft echtgenote Aleide in Kameroen.

Zondagmorgen kwam dochter Mieke ons weghalen naar haar appartement in Berchem. Een heerlijke chocolade moussetaart zorgde voor de nodige calorieën. We reden naar Antwerpen en vonden een parkeerplaats bij de voetgangerstunnel. Wandeling naar de linkeroever. De wandeling door de lange tunnel, bijna 600 m, is al een attractie op zichzelf.

Het was wel niet te best wandelweer, maar je hebt een prachtig zicht op de skyline van Antwerpen. We hadden geluk, want al bij al bleef het bij soms wat lichte motregen bij tussenpozen.

Een plezante noot vormde nog een schommel voor max. vier personen, waarop je schommelend ronddraaide. Eventjes had ik een herinneringsbeeld aan de “zwiereltjes” uit mijn kinderjaren.

Terug in stad rustten we wat uit en dronken we een lekkere Corsendonckse Christmas Ale, hadden een leuk gesprek met een drietal jonge mensen uit Kallo, en wandelden met Mieke naar "de Wapper" met het geboortehuis van Paula Smits, de moeder van Aleide. Dit huis is nu een kantwinkel, schuin tegenover het Rubenshuis.

FOTO'S

Bij Mieke te Berchem

Voetgangerstunnel

Voetgangerstunnel

O.L.Vr. kathedraal en Boerentoren

St. Pauluskerk

Het gouden paar

Schommel

Christmas Ale

Geboortehuis Paula Smits, moeder van Aleide

Sneeuwlandschap

Foto’s van een paar dagen geleden en de bezwijkende sneeuwman vandaag. Van dooi is nauwelijks iets te merken bij 1° à 2°.

Gisteren ging ik onder de sneeuw een paar preien uitsteken. Voor de sneeuw waren die helemaal vastgevroren. Het verwonderde mij dat de grond al helemaal ontdooid was onder sneeuw en ik de prei zomaar kon opspitten.

Sneeuwpret

Na de sneeuw van woensdag kwam er zondag nog eens zoveel bij, in ’t totaal 15 cm.

De temperatuur steeg tot 1°C en de sneeuw begon te plakken.

De kleinkinderen bouwden een 2 m hoge sneeuwman.

FOTO’S van dochter Leen

1.  Mijn Bramley’s Seedling op onderstam Bittenfelder. Op de NBS tuinreis in Engeland zongen we mee rond de 200 jaar oude moederboom. Zie blogs in september.

2. De koeien van overbuur Mares houden er toch aan een       luchtje te scheppen.

3. Ik baande een gangpad.

4. Aleide kijkt toe

5. De kop er op

6. De groep bouwers: Keda, Isis, Jonas, Nico en Kael

7. De 2 m hoge sneeuwman naast de Reinette Hernaut.

8. Jonas brengt nog een verbetering aan.

9. De groep buitenwerkers

Door het Raam

(zo 19 dec.)

De sneeuw ligt hier 15 cm dik; op opgewaaide plaatsen nog iets dikker.

Hieronder een paar kiekjes door een raam.

Vanmiddag was het 1°C en de kleinkinderen maakten een 2 m hoge sneeuwman.

Links staat de Reinette Hernaut, destijds nog aangeschaft bij Adams in Ruysbroek. Zijn vader had net voor de oorlog dit ras op de markt gebracht dat door een meneer Hernaut gevonden was op het stort in Anderlecht, zoals hij mij vertelde. Spijtig is deze kwekerij al een paar decennia gestopt met fruitbomenteelt.

In het Pajottenland spreekt men van de Dubbele Speeckaert. Ik vind dit een uitstekende appel, tot ongeveer febr. bewaarbaar.

Op het raam het silhouet van een buizerd.

De andere foto’s werden door het westraam genomen. Dit silhouet van een valk werd eens aangevallen door een sperwer. Ik zat net aan het bureel en zag alles gebeuren.

De liggende boom, omgestormd in 1992 is de enige resterende boom van vroeger. Toen we hier kwamen in 1962 was het al een volgroeide boom van 50 jaar.

Het is een Bellefleur met redelijk grote vruchten, verwant met de Dubbele Bellefleur. De eetkwaliteit voldoet, maar voor appelmoes is het een werkelijk uitstekend ras. Bewaart eveneens tot februari.

Achteraan links, nauwelijks te zien, heb ik een kleine 15 jaar terug op de eerste scheut een Reinette de Flandre geënt, die intussen op eigen wortel is gaan groeien. Er waren dit jaar slechts enkele vruchten (Invloed van de vorst eind april?). Een andere Reinette de Flandre op MM 106, meer beschut, droeg wel overvloedig. De vruchten zijn bruin, met een aangename, iets zurige smaak. Midden december is het beste eraf en zijn ze meer geschikt voor verwerking.

Rosse of Rode Metselbij (Osmia rufa)

Er zijn veel meer bijensoorten dan de meesten van ons zich realiseren. Iedereen kent wel de honingbij maar niet de solitaire bijen, zo’n 300tal. Alleen al van de metselbijen komen in de Benelux ruim 20 soorten voor (hoe verder naar het zuiden des te meer soorten).

Van de solitaire bijen leeft 70% in de grond en 30% in kieren en gaten.

Bij de solitaire bijen is er slechts 1 bij, een vrouwtje dat het nest maakt. En toch is er een zekere aantrekkingskracht. Ze nestelen graag in een kolonie, elk met zijn eigen nest.

De Rosse Metselbij, Osmia rufa, komt het meest voor en is al actief van in maart. Ze zijn vaak op voorjaarsbloeiers te vinden, zoals Blauwe Druifjes. Iemand constateerde dat in zijn tuin vele mannetjes (zo'n 10 stuks) 's nachts en in koude tijden dezelfde rustplaats gebruiken.

De bij is slechts enkele maanden actief op een jaar. In die periode gaat elk vrouwtje op zoek naar een geschikte nestplaats, in hout, stengels of tussen stenen. Dan begint het vrouwtje met een aantal foerageervluchten. Daarbij wordt stuifmeel verzameld dat achteraan in de nestholte wordt opgestapeld. Wanneer voldoende stuifmeel is verzameld, legt het vrouwtje er een eitje op. Hiervoor wordt dan een wand gebouwd van modder en speeksel, zodat er een cel ontstaat. Daarna wordt alles herhaald tot de holte volgebouwd is met cellen. De solitaire bij meet altijd eerst de lengte van een cel en bouwt dan een drempel op de plek waar de volgende wand moet komen. Daarna wordt het stuifmeel aangevoerd en het eitje gelegd, om tot slot de drempel uit te bouwen tot een gesloten wand.
In de laatst gebouwde cellen worden onbevruchte eitjes gelegd, hieruit zullen de mannetjes komen. De opening vooraan wordt afgesloten met een stevige mengeling van speeksel met modder, plantenmateriaal of zand, zodanig dat het broed goed beschermd is. Vandaar hun naam: metselbijen.

In de cellen ontwikkelen de eitjes zich tot larven die zich voeden met het stuifmeel. In het voorjaar als het stuifmeel op is komen eerst de mannelijke bijen uit het nest gekropen. Deze wachten bij de nestplek tot de vrouwtjes uitkomen die dan meteen bevrucht worden. Speciaal aan deze levenswijze is dat de solitaire bijen dus nooit hun nageslacht zien, want de volwassen bijen sterven zodra voldoende nesten belegd zijn.                                        

Omdat solitaire bijen vooral stuifmeel verzamelen en nectar bijna alleen gebruiken voor de eigen energievoorziening zijn het veel betere bestuivers dan de honingbij. Honingbijen durven de bloemen vaak te beroven van hun nectar zonder daarbij de meeldraden aan te raken. Slechts een klein percentage van de door honingbijen bezochte bloemen wordt daadwerkelijk (goed) bestoven, terwijl de solitaire bijen bij bloembezoek voor 97% bestuiving zorgen. Hierdoor is één solitaire bij op het vlak van bestuiving equivalent aan 120 werksters van honingbijen.

In Wageningen stelde men vast dat de rode metselbij (Osmia rufa) voor een goede bestuiving zorgt bij appels tot een straal van 100 meter van het nest. Verder dan 600m vliegt deze bij nooit.

Boomgaard metselbijen zijn aangepast aan een koel klimaat en ze vliegen ook bij fris, zelfs in druilerig weer. Ze doen al ijverig aan bestuivingwerk wanneer de honingbijen nog in hun kast zitten. Metselbijen hebben een voorkeur voor vruchtbloesems van appels, kersen, pruimen, perziken en ander steenfruit, maar bezoeken ook andere bloemen.

De populatie van deze bij kan spontaan ontstaan door goede nestplaatsen te maken. Eventueel is de opbouw van de populatie te stimuleren door een aantal bijen uit te zetten in de boomgaard.

In een oude heg naast een boomgaard vinden solitaire bijen veel nestgelegenheid in de gaten van oudere takken.

Zelf kan men blokken hout aanbrengen, waarin met boren nr 5 tot 10,  aan één kant, ongeveer 10 cm lange gaten geboord zijn. Men hangt het blok op met de openingen naar het zuiden gericht, en wat beschut tegen de regen. Na een tweetal jaar is het wenselijk een nieuw nestblok te voorzien. Het oude nest geraakt vervuild.

Je kan ook bamboestokjes gebruiken. Zie blog van 9/12.

Men moet geen schrik hebben van deze bijen. Het zijn vredige dieren. Ze hebben wel een angel, die meer dienst doet als legboor. Ze gebruiken hun angel enkel wanneer ze in ernstig gevaar zijn, bv wanneer je ze vangt in je hand. Ze vallen niet aan om hun nest te verdedigen en slaan geen alarm voor de anderen.

Aldus is de rosse metselbij de perfecte bestuiver voor de fruitliefhebber met zijn beperkt aantal bomen. Je kan ze zelf lokken door het aanbrengen van nestgelegenheid. Ze zijn veilig voor mens en dier. Spelende kinderen rond het nest lopen absoluut geen gevaar.

FOTOMATERIAAL

Nestkastje van het Solitaire Bijenproject van de universiteit van Gent met Dries Laget www.solitairebijen.be

Dit project startte in 2005. De foto werd genomen begin april 2007, het zeer warme voorjaar. Dit project werd intussen stopgezet.

De tweede foto werd nu genomen. Er zijn nog slechts een paar dichtgemetselde buisjes. De rest zou best tegen het voorjaar grondig gekuist worden. Het zijn glazen buisjes in een plastieken kokertje.

Foto 3 toont een demonstratiekastje dat ik een 7 tal jaar geleden aanschafte in Het Wielewaalhuis/Natuurpunt te Turnhout. Men ziet de glazen buisjes. Met de vorst kreeg ik de zijkant niet open. Dit kastje is zeker ook aan reiniging toe.

Opklaren en vriezen

Na de eerste vriesnacht half oktober en daarna een vrij warme november, is het nu al een week echt winterweer met vorst overdag. Woensdag 16 dec. kregen we een pak sneeuw van 7 cm.

En op de sneeuw krijg je steviger vorst. Vrijdagmorgen constateerde ik -6°C . Ik riskeerde het niet om de spruiten nog langer te laten staan.

Trouwens hoeveel vorst kunnen spruiten verdragen zonder dood te vriezen? In het Velthandboek ‘Ecologisch Tuinieren’ lees ik: ‘Normaal blijven de spruiten aan de plant tot het moment van de oogst. Slechts in zeer strenge winters kan dat een keer slecht aflopen’. Dit was vorig jaar met mijn laatste spruiten het geval, maar toen vroor het -15°C. Ik vraag mij af vanaf welke vriestemperatuur het gevaarlijk wordt en zeker met een insnijdende oostenwind? (Wat gelukkig op dit ogenblik nog niet het geval is. Want dan lijden bramen en braambozen sterk door het uitdrogend effect).

Ik heb nog vlug de laatste spruiten binnengehaald en ter controle één plant laten staan. Vanmorgen, zaterdag zag ik op de thermometer om half 10 nog -11°. Op de middag was dit -4°.Om 16u30 reeds - 8°: we gaan een bitterkoude nacht te gemoet, tenzij de beloofde sneeuw vroeger komt!

Morgen verwacht men nog wat sneeuw. Vanaf midden volgende week zou het minder koud worden.