Plat op de buik, in de modder...en geen lat te zien.
Plat op de buik om onder de lat door te kunnen. Het waren de visionaire woorden van de meester ruziemaker Karel De Gucht himself. Maar zoals meestal vergiste Karel zich een beetje. Het was finaal niet de NVA die het modderspartelen moest ondergaan. Het blijkt het gedrag van zijn eigen oud-liberaal postjesgeile electorale vereniging te zijn die dhr Degucht haarscherp en accuraat beschreef. De VLD weigerde de gemeenschapsdialoog. De partijvoorzitters moesten het communautaire regelen. Enkele uren later lag Verhofstadt plat op de buik verwoede pogingen te doen onder de lat door te krabbelen. De jobkorting moest uitgebreid ! Verhofstadt stond zelf te zwaard om dat te garanderen. Kris Peeters kiepert doodleuk de jobkorting uit zijn beleidsnota. En ja hoor weer spring Verhofstadt, ondertussen met de broek op de enkels, plat op de buik in de drek om onder de lat door te gaan. Zoals we ondertussen weten, gelukkig een nutteloze poging.
Dus nu een andere taktiek. De meester van de verkeerde taktiek neemt nu de rol van de geslagen hond aan. De zieligaards vinden zichzelf het grootste slachtoffer van het uitblijven van een staatshervorming. Hahaha Woeaoeaoeaaaa. Welk blauwtje heeft de voorbije 10 jaar heel hard zijn best gedaan om zo'n hervormingsakoord altijd maar door te schuiven naar anderen ? Het genie-blauwtje, brilblauwtje. De redder des vaderlands al was het maar omdat hij zichzelf en zijn akkolietjes de vernieling heeft ingespeeld. Het vaderland lijkt van hem gered, inderdaad. De blauwtjes zijn weg van de gewestelijke macht. En ze spelen zichzelf nog verder in de stront. Straks BLIJKT Vlaanderen nog echt bevrijd van de blauwetongen.
En dhr Verhofstadt kan zijn redderstatus helemaal waar maken. Als ze nu in de federale regering dezelfde idiotiën uithalen als op gewestelijk niveau, dan zal snel de regering vallen. Trouwens een regering waarin een blauwtje de meest nutteloze minister van buitenlandse zaken aller tijden is. Ongewenst waar nodig en aanwezig waar overbodig. Hij, samen met de andere liberale boegbeelden, hebben de voorbije jaren mee in de schijnwerpers aan de weg getimmerd om Vlaanderen te bevrijden van de blauwe partij. En zij zullen rustig verder doen...zoveel is zeker. Gedreven door hun profileringsdrang en geholpen door instinctieve gave steeds het verkeerde te doen (de tandem Verhofstadt De Gucht kan in deze discipline goud zilver en brons tezamen binnenhalen) zullen de oud-liberalen hun overbodigheid verder electoraal verzilveren. Als ze in tijden van crisis hun economisch stokpaardje niet kunnen valoriseren, dan zijn ze gedoemd even succesvol te worden als Groen ! dat achteruit dondert in tijden van massahysterische ecohypes.
Trouwens de grote "boem" (en niet boom) van de "nieuwe" liberalen laat vermoeden dat Vlaanderen het blauwe verstand niet zo gezond vindt. Bravo Vlaanderen !
Het blauwe konijn was de voorbije weken weer gevaarlijk veel in de aandacht. Blijkbaar doet een denderende verkiezingsnederlaag van gieterse dimensie niet eens een hersencel in actie schieten bij de blauwe politici. De heerschappen aan de top, de schijnwerperlopers, zouden zich toch moeten afvragen hoe het komt dat hun partij ongeveer één kiezer op vier verliest. Een fenomenale afgang, voor de tweede keer op rij !
Elke normale organisatie gaat op zoek naar verantwoordlijken. Kijkt wie het imago bepaalt en wat die minunkels verkeerd doen. Toegegeven voor de liberalen zou het veel sneller afgehandeld zijn te kijken wat de tafelspringers eigenlijk goed hebben gedaan.
Niet zo met de oud-liberalen. Zij doen rustig verder. Karel de Gucht demonstreerde zijn onmetelijke arrogante domheid al onmiddellijk na de verkiezingsuitslag. Dat hijzelf voor een groot deel bijdraagt aan de feestelijk slecht resultaat gaat aan hem voorbij als eenkom rijstpap aan een woestijnsteen.
De "om zeep helper des vaderlands" kwam er nog een onmetelijk belachelijke schep boven op doen. Hij wou meeregeren. Kris Peeters had met zijn nota ongeveer alles uit zijn regeervoorstel geschrapt wat de liberalen, zelfs na de verkiezingen, eisten met de vuist op tafel. Neen, helaas hij faalde om de blauwe bende te doen afhaken. Hun onpeilbare zucht naar postjes voor hun aanstormende kinderen haalde het op het elementair fatsoen. Verhofstadt wou verder onderhandelen ? Elke echte liberaal, begaan met de oude afgeleefde partij werd groen en paars van verbijstering. Verhofstadt reduceerde het VLD programma tot een vodje WC papier. Gebruikt WC papier !
Wat gingen de liberalen trouwens doen in die Vlaamse regering ? De houten klaas Van Mechelen was gewoonweg belachelijk gemaakt. Ook door de kiezer, maar vooral door zijn eigen partij die niet besefte hoe laag de Vlaming de capaciteiten van deze liberale would-be premier van Vlaanderen inschatte. Den Dirk zal wel al meermaals merci gezegd hebben voor zo'n prachtig cado ! Het is dus na de verkiezingen zonder Dirk, zegt de Radio1 leuteraar van dienst. En Vlaanderen applaudisseert voor zoveel respect voor de verkiezingsuitslag.
De andere oud-liberalen zijn al even glansrijk hun kiezers kwijtgeraakt. Vlaanderen wou die blauwe rotzooi duidelijk niet in een Vlaamse regering. En Verhofstadt was met verve geloosd naar Europa. Nu Vlaanderen wist dat hij daar toch geen euro-commisaris mocht spelen, konden ze hem met een gerust hart naar dat olifantenkerkhof wegstemmen. Met verve daarheen gestuurd.
Blijft de vraag wat had de blauwe "super"strateeg dan in zijn hoofd ? De dwarsbalk gaan spelen ? De anderen in de wielen rijden ? De zo dierbare oud-liberale verrottingsstrategie gaan toepassen en alles lam leggen ? Het stinkende poepzakje gaan spelen ?
Neen, nu Kris Peeters de blauwe afgang geloosd heeft, moet ik hem daarvoor proficiat wensen. Eigenlijk is het voorliggende plan ongeveer een afspiegeling van wat Vlaanderen gekozen heeft ! En Vlaanderen heeft gekozen om zonder de oud-liberalen verder te gaan !
Ongelofelijk maar waar, als medevennoot van een zaakje dat 4 gezinnen een leven biedt moest ik deze middag vaststellen dat wij alweer een ongekend poststuk hebben ontvangen. Reprobel ? Euh, wa, woe ? Moppie, heb gij iets besteld bij reprobel ? Neen, Waarom ? Er is hier een brief voor u.
Ik scheur dat ding open en val nu om ? Wij worden gevraagd, op elf bladen papier en één ingesloten enveloppe, om te betalen voor de eventuele aanwezigheid van een kopie machien, een fax of een scanner ? En wel om reden dat wij daarmee krantenartikels of boeken zouden kunnen reproduceren !!!!! Stel je voor....zie het voor u. Wij onzen tweeën thuis. Schat...ik heb hier een fantastisch gazettenartikel. Ik zal het kopiëren om u ook eens te laten lezen ! Neen schat, scan het in en mail het door. Ammai moeilijk mens, ik wil het u faxen is dat ook goed ? Nu zal de beter lezer begrijpen dat bovenstaande imaginair is want wij hebben geen fax, kopieermachien of scanner. Waarom zouden wij trouwens, wij hebben een digitale camera en e-mail voor de noodgevallen.
Hoor ik vandaag dat het nog ridiculer kan.
Als de patiënt-klant bij ons enkele minuten moet wachten dan moeten wij de radio afzetten. Als hij kan meeluisteren moeten wij weer betalen. Het vel over de oren gestroopt....het geld halen waar het zit.
Wel het komt mijn oren uit.
Alles wat meer dan 500 euro per maand verdient en zelfstandig is wordt gewoon doodbelast in dit apeland !
Citroenen, meer bepaald perscitroenen hebben een beter vooruitzicht dan de zelfstandige in Vlaanderen.
Ik heb het nooit gedacht, nooit in een nachtmerrie durven opperen maar ik steun Animo in de Ram-Sabam campagne.
Voer verdomme een vermogensbelasting in ! Hef taksen op tweede verblijven in het buitenland. Liefst ten bedragen van 100% van de onroerende waarde per jaar. Heffingen van 500% per jaar op de nieuwwaarde van de tweede auto op één adres....Willem is voorstander. Autowegentaks ten bedrage van 500 per 100 m. Ik applaudisseer. Vliegtaksen, 1000 euro per gevlogen kilometer. Ook daar is Willem een medestander.
Maar laat aub de hardwerkende, kleine zelfstandigen niet alleen opdraaien voor de bodemloze putten waar de banken onze nationale budgettaire situatie in veranderd hebben.
Trop is genoeg en teveel is nu bereikt. Trouwens beste Sabammer, krijg ik aftrok voor de 3 dove klanten die wij hebben ?
De afrekening met de paarse ramp zet zich door. De mensen krijgen eindelijk zicht op de gevolgen van de verrottingsstrategie die paars 8 jaar heeft vol gehouden. De metamorfose tot bont en blauw is een fantastisch schouwspel aan het worden. Meer dan één op vijf kiezers die in 2004 nog blind genoeg waren hebben eindelijk het licht gezien en die paarse zooi de rug toegekeerd. Dat noopt tot nederigheid zou een normaal reagerende amoebe denken ? Toegegeven dat het vele malen intelligentere electoraat dat ook zou verwachten. Niet dus volgens bepaalde politiekers. Als fenomenale verliezers gaan ze eens flink zeggen wat andere partijen, de winnaars tussen haakjes, eigenlijk feitelijk wel denken. Rancune verheven tot orgastische hoogten ! In een bleekdoorzichtige poging een aantal ministeriële profitariaten in de Vlaams Fröbelregering te redden gaan ze chanteren, liegen en bedriegen. De verliezende dompelaars willen op alle vlakken hun zakken kunnen vullen. Zou het zoontjesdom van een van de would-be-wegens-voor-weinig-anders-geschikt kandidaten daar voor iets tussen zitten ?
Als normale hersensbevattende organisme, misschien zelfs virussen een dergelijke klets krijgen, dan ontwikkelen ze een aanpassingsstrategie die hun kans op overleven moet vergroten. De organismen die respect hebben voor de kletsengevers zullen uiteindelijk respect krijgen van die beslissende oorzaken die altijd gelijk hebben. Niet zo voor politiekers enkele minuten na verkiezingen, meer specifiek paarse politiekers. De meest nutteloze minister van buitenlandse zaken sinds de regering van Nero (37-68 nC) etaleert zijn minachting voor de kiezer op een nog nooit geziene manier. Diezelfde man die een dik Pluchen boek heeft volgeschreven, gezeverd mogen wij nu wel zeggen, om aan te duiden dat de democratie in gevaar is. Wel Mr Degucht, democratie betekent dat galactische verliezers van verkiezingen zich een beetje gedrukt houden. Dergelijke olympische loosers dienen geen kuiperijen op te kotsen om familie of vrienden aan een overbetaald Vlaams fröbelministerpostje te helpen. Mensen die zo'n fantastische afpoeiering gehad hebben trekken zich in een zelfreflectie terug. Die vragen zich af wie van hun partij er de laatste jaren het meest in de media is geweest en dus het imago van de partij bepaalde. Wie ooit zo geslagen wordt, wordt stil en trekt conclusie over de eigen nederlaag. Amoebeverstanden die dan rancuneus gaan natrappen naar de winnaars worden door de massa aanzien als slechte verliezers. Mensen die een bedreiging vormen voor de missie van hun groep. In dit geval een bedreiging voor de democratie ?
Ook de rode component van paars zou beter zijn oor eens bij het gezond boereverstand van zijn electoraat te luisteren leggen. Het heerschap dat mede-verantwoordelijk is voor de rode afgang zou ook veel beter de eer aan zichzelf houden. De geschiedenis heeft zijn grote ongelijk reeds bewezen. Of wie kwam er een tijdje geleden het imago bepalen van de sossenpartij ? Of zelfs vandaag nog ? Neen....dergelijke reeds door de geschiedenis als kompleet aberante mislukkingen getekende figuren zouden in het belang van Vlaanderen beter van het politieke toneel verdwijnen. Hun minachting voor de burger-kiezer wordt beantwoord door dat electoraat met een respectloos opgestoken middenvingertje. Als dergelijke politici geen lessen trekken uit het verlies van meer dan 20% van hun kiezers, dan kan men moeilijk verwachten dat in de toekomst de kiezer-burger respect vertoont voor zulke slechte verliezers, zulke bedreigingen voor de democratie, zulke minachting voor het gewone volk.
Of zouden wij ze misschien beter stimuleren om gewoon bussiness as usual verder te gaan. De komende verkiezingen zullen zulke zelfbediendende, zakkenvullende aberaties wel wegzuiveren. En dat zal dan weer enkele minuten onbetaalbare TV opleveren als ze hun verzuurde rancune mogen komen spuien..... Trouwens by the way....Mr Degucht en Mr Vandelanotte...bent u zeker dat u niet voor de politieke verzuring hebt gestemd ? Het zou amper een grotere bedreiging voor onze democratie geweest zijn dan jullie onbetamelijk rancuneus arrogant misprijzen van de verkiezingsuitslag.
De verkiezingen zijn weer voorbij. De ene hebben klappen gekregen, de andere kletsen. Enkelen winnen. Weinigen winnen echt. Echt winnen is zelfs het te hoog opgeklopte verwachtingspatroon kunnen verslaan. Velen hopen, weinigen is het uiteindelijk gegeven. Niet dat Willem veel wakker heeft gelegen van de zoveelste stembusgang. Het was een flauwe campagne met als inzet het verkiezen van overbetaalde bewoners van de Vlaamse fröbeltuin. Ach ja er moesten ook eurosauriërs naar het olifantenkerkhof worden gestuurd.
Hoe dan ook zulke dagen worden afgesloten met een televisiemarathon over de uitslagen. Als waarnemer lijkt het allemaal een beetje gemorrel in de marge. Partij A wint enkele percenten, Partij B verliest enkele van die percentjes. Waarom doen wij het toch allemaal ? Maar zijn die percentjes wel een weergaven van de werkelijkheid ? Is het echt waar dat bvb de SP.a maar 4 % verliest ? Wat is die 4 % dan ? Durft de media echt niet door deze rimpelingetjes heenkijken ? Neem nu maar eens diezelfde SP.a die in 2004 799325 stemmen haalde. In 2009 haalde die partij 627 852 stemmen. Dit is een verlies van 171473 stemmen. M.a.w. de sossen hebben eventjes zomaar 21 % van hun kiezers verloren ! Eén op vijf van hun kiezers uit 2004 hebben hen vijf jaar later laten vallen !
Dat zijn pas cijfers waar men van opkijkt.
De andere "loosers" bieden een al even troosteloos beeld. VLD haalde in 2004 804587 stemmen. Dit was in 2009 teruggelopen tot 616609. Of anders gezegd een verlies van 23,5 % van hun kiezers. Op deze manier uitgedrukt weet Groen! Het verlies te beperken tot 10 % (2004 :308898 stemmen -- 2009 278211 stemmen). Als wij deze manier van presentatie aanhouden wordt het drama van het Vlaams Belang maar echt goed duidelijk. In 2004 konden zij nog jeremiëren over 1 miljoen kiezers (981578 om juist te zijn). In 2009 hebben zij er daarvan nog slechts 628563 overgehouden. 36% van hun electoraat heeft hun politieke kazak gekeerd. 1 op drie VB kiezers uit 2004 heeft hun misstap ingezien en niet meer herhaald. Van een succes voor de democratie gesproken !
Waarom blijven onze media de verkiezingsuitslagen toch op die marginale manier voorstellen ? Als men de absolute cijfers bekijkt wordt de declaratie van de uitslagen heel wat spectaculairder. Als men moet aanzien dat men 20% of meer van zijn kiezers ziet verloren gaan zal er heel wat minder gezeverd worden dat die enkele percentjes achteruitgang eigenlijk een overwinning is. Het geouwehoer dat iedereen wint zal rap gedaan zijn. Als men geconfronteerd wordt dat bijna 40% van de kiezers gaan lopen is, komt het zeer belachelijk over dat dit nog niet zo slecht zou kunnen zijn want dat men de zoveel-grootste partij is gebleven !
Hij schoot van rechts de hoofdbaan op. Hij had er alle recht toe, of correctie zij hadden er alle recht toe. Ik had van op mijn fiets alleen de mannelijke bestuurder gezien. Net in een flits voordat ik met een flinke ruk naar links uitweek om de klap van de voorbumper op mijn scheenbeen op te vangen. Mijn luidkeelse pijnschreeuw werd beloond met een omlaag gedraaid raampje. Zo mocht ik ook haar aanschouwen, gevleid op de passagierszetel. Donkere wenkbrauwen en wit haar. Piercing door deus, lip en wenkbrauw. Ik wist genoeg en dat werd alleen maar bevestigd door het gelallebral dat ze uitbraakte. Ei, mautje...wij zijn van rechts. Edde da nie gezien domme kloe-et. Au slag moestn z'allemal duu-edrijn. Het middenvingertje van de chauffeur kwam eventjes boven het dak priemen, en ze stoven met een diep gebrom weg. Mijn scheen bloedde.
Enkele tientallen meter verder scheurde de auto gewoon rechtdoor, dat terwijl er een auto van de rechter zijstraat kwam. Alweer zag ik het debiel priemende vingertje van de chauffeur boven het dak uitsteken. Mijn scheen begon te kloppen als een zwerende vinger.
Alweer enkele tientallen meter verder schreeuwde de wagen naar links, net voor de voorbumper van een hard remmende tegenligger. En alweer...toch wel, hoe voorspelbaar kan crapuul zijn, het middenvingertje dat boven het dak uitstak.
Mijn scheen bekommerde mij meer dan het schuim-vervoer. Maar toch, met een glimp zag ik de poster aan de achterruit. Iets met Belang....en een grote 7. Het belang van James Bond ? Of was het een algemene politieke affiche...eigenbelang eerst !
In het belang van mijzelf en andere weggebruikers heb ik de verwondingen laten vaststellen door een doktor in de geneeskunde en heb ik klacht ingediend tegen de bestuurder van de donkergroene Rover 600 met nummerplaat XLx.xx8. Het belang van Vlaanderen ligt o.a. in veiligheid. Verkeersveiligheid !
Verveling is inderdaad het sentiment dat bij deze verkiezingen hoort. Niet zozeer omdat ik reeds weet op wie of wat ik zal stemmen. Integendeel, het is mij nog nooit zo onduidelijk geweest aan wie ik een kleine inspanning zal wijden om zo te helpen hen aan een parlementaire uitkering te helpen. Eigenlijk heb ik geen goesting meer om die professionele zakkenvullers verder te helpen parasiteren op ons belastingsgeld.
Hun geprietpraat verveelt mij. Sinds ongeveer 20 jaar heb ik verkiezingen zien gaan en verkiezingen zien komen. Altijd was er wel een sterke persoonlijkheid, omgeven door een sterke slogan die de aandacht trok. Jong en idealistisch omtrent wat politiek was heb ik afgewogen, gemeten en gerekend. Zelfonderzoek en stemtests. En ik heb bewust gestemd. O.a. op mensen die later meer begaan waren met chocoladesigaretjes dan met vis in de Zenne of mobiliteit rond de stad. Gelukkig ook op "mijn sociale zekerheid". Wie had in 1995 ooit gefantaseerd dat ik, ik dan nog wel, "mijn" sociale zekerheid zou nodig hebben. Ach, ik heb mij zelfs laten overhalen op de partij van de zelfstandigen te stemmen, toen mijn echtgenote haar zaak opstartte. Met het invoeren van een kompleet zondige negatieve belastingsverlaging via de vestigingstaks voor gevolg. De laatste keer geloofde ik de belofte van Mr. Goebestuur. Alweer opgelicht door de universeel onklopbare kampioen loze beloften ! Ik heb het dus gezien, die politiek. Ik kan zelfs een zeer korte essentiële samenvatting geven. Zakkenvullerij en eigenbelang ? Yes we can !
Ik kijk dus niet meer als die gepatenteerde leutermachines hun electorale show voor de camera's komen opvoeren. De reis naar het einde van de nacht geeft meer reden tot menslievendheid dan dat politiek woordkotsen. Ik doorzie die inhoudsloze luchtbellen, het is zelfs niet moeilijk om door hun loze praatjes te prikken. Ze blijven hun nonsens uitkramen voor idioten, hardleerse nitwieten, overbejaarde tijdseigenaars en partij-adoranten. Geen kloten zullen zij veranderen aan de fiscale persappelsienstatus van iedereen die een beetje geld verdient ! Geen bal correctie zullen zij brengen in de verrijking van de rijken. Er zal ook geen wending komen in de prioriteitstelling van de politiek. Stompzinnige, kompleet onrealistische taalpesterijtjes over en weer zullen het nieuws blijven beheersen. Beleid ? Euh....iedereen weet hoe dat moet, behalve onze politici, onze leiders,....."onze" vertegenwoordigers. Het tsarisme van hun partij is hun dagelijkse zorg. De reus staande houden ook al weet iedereen dat de lemen voeten verbrokkeld zijn.
Het is dus hoog tijd dat "het volk" een signaal geeft. Geen foert-middelvingertje opsteken door op de geïnstitutionaliseerde en gedoteerde onverdraagzaamheid te stemmen. Geen weverend gezever, geen privé-detectieve inschakelende egoisten, geen vijf minuten moed, geen maatpakken-geitenwollensokkers. Neen een echt signaal ! De SLP naar 50 % ? Of eerder de niet nationale lijsten massaal steunen ? Massaal thuis blijven ? Of gigantisch ongeldig stemmen ? Laat zien dat wij de huidige bende clownssmoelen niet lusten ! Laat zien dat wij geen vertrouwen meer hebben in de zichzelf in stand houdende partijen ! Burgers doe iets ! Geef een machtig electoraal signaal ! Veeg de vervelende gespleten tongen van de kaart !
Verveling is inderdaad het sentiment dat bij deze verkiezingen hoort. Niet zozeer omdat ik reeds weet op wie of wat ik zal stemmen. Integendeel, het is mij nog nooit zo onduidelijk geweest aan wie ik een kleine inspanning zal wijden om zo te helpen hen aan een parlementaire uitkering te helpen. Eigenlijk heb ik geen goesting meer om die professionele zakkenvullers verder te helpen parasiteren op ons belastingsgeld.
Hun geprietpraat verveelt mij. Sinds ongeveer 20 jaar heb ik verkiezingen zien gaan en verkiezingen zien komen. Altijd was er wel een sterke persoonlijkheid, omgeven door een sterke slogan die de aandacht trok. Jong en idealistisch omtrent wat politiek was heb ik afgewogen, gemeten en gerekend. Zelfonderzoek en stemtests. En ik heb bewust gestemd. O.a. op mensen die later meer begaan waren met chocoladesigaretjes dan met vis in de Zenne of mobiliteit rond de stad. Gelukkig ook op "mijn sociale zekerheid". Wie had in 1995 ooit gefantaseerd dat ik, ik dan nog wel, "mijn" sociale zekerheid zou nodig hebben. Ach, ik heb mij zelfs laten overhalen op de partij van de zelfstandigen te stemmen, toen mijn echtgenote haar zaak opstartte. Met het invoeren van een kompleet zondige negatieve belastingsverlaging via de vestigingstaks voor gevolg. De laatste keer geloofde ik de belofte van Mr. Goebestuur. Alweer opgelicht door de universeel onklopbare kampioen loze beloften ! Ik heb het dus gezien, die politiek. Ik kan zelfs een zeer korte essentiële samenvatting geven. Zakkenvullerij en eigenbelang ? Yes we can !
Ik kijk dus niet meer als die gepatenteerde leutermachines hun electorale show voor de camera's komen opvoeren. De reis naar het einde van de nacht geeft meer reden tot menslievendheid dan dat politiek woordkotsen. Ik doorzie die inhoudsloze luchtbellen, het is zelfs niet moeilijk om door hun loze praatjes te prikken. Ze blijven hun nonsens uitkramen voor idioten, hardleerse nitwieten, overbejaarde tijdseigenaars en partij-adoranten. Geen kloten zullen zij veranderen aan de fiscale persappelsienstatus van iedereen die een beetje geld verdient ! Geen bal correctie zullen zij brengen in de verrijking van de rijken. Er zal ook geen wending komen in de prioriteitstelling van de politiek. Stompzinnige, kompleet onrealistische taalpesterijtjes over en weer zullen het nieuws blijven beheersen. Beleid ? Euh....iedereen weet hoe dat moet, behalve onze politici, onze leiders,....."onze" vertegenwoordigers. Het tsarisme van hun partij is hun dagelijkse zorg. De reus staande houden ook al weet iedereen dat de lemen voeten verbrokkeld zijn.
Het is dus hoog tijd dat "het volk" een signaal geeft. Geen foert-middelvingertje opsteken door op de geïnstitutionaliseerde en gedoteerde onverdraagzaamheid te stemmen. Geen weverend gezever, geen privé-detectieve inschakelende egoisten, geen vijf minuten moed, geen maatpakken-geitenwollensokkers. Neen een echt signaal ! De SLP naar 50 % ? Of eerder de niet nationale lijsten massaal steunen ? Massaal thuis blijven ? Of gigantisch ongeldig stemmen ? Laat zien dat wij de huidige bende clownssmoelen niet lusten ! Laat zien dat wij geen vertrouwen meer hebben in de zichzelf in stand houdende partijen ! Burgers doe iets ! Geef een machtig electoraal signaal ! Veeg de vervelende gespleten tongen van de kaart !
Ik heb mij kwaad gemaakt. En met reden. Ik heb gisteren mijn droom in rook zien opgaan. Mijn uitgekiend plan is mislukt, mijn moeite is voor niets geweest. De Rode's zijn een bende loosers van eredivisie-niveau !
Toen ik enkele weken geleden hoorde dat er een pandemie op komst was kreeg ik hoop. En uitzicht op veel geld. Twee miljard doden werd er op een alarmistische TV zender zelfs geopperd. België zou kunnen uitsterven, de mensheid vergaan. En neen, ik was verheugd, omdat ze niet gekookt werden in hun eigen zweet maar door een varkensvirus. Ziet ge, die Global Warming is toch niet ons grootste probleem. Een crisis, een opportuniteit. Doelstellingen werden gesmeed. Een van de De Rodes zou het eerste varkensgriepslachtoffer worden. Nog voor Microsoft het woord in de nederlandstalige spellingscheck zou opnemen.
Ik belde naar burgerlijke standen om de Mexicanen en Amerikanen op te sporen. Vooral deze met dochters rond de 18 en/of met zoons rond de 15. De De Rodes junior waren uitverkoren om dagen met die buitenlanders door te brengen. Multiculturaliteit staat hoog in ons vaandel. Ik schuimde reisorganisaties af op zoek naar Mexicovaarders en Amerikavliegers die alweer kweeksels hadden binnen de beoogde leeftijdsgroep. Dagen, weken ben ik intensief op zoek geweest. De school begon zelfs vragen te stellen waar mijn kinderen bleven. Ik antwoordde hen dat zij een veel belangrijker hoger doel aan het dienen waren. Katholieke scholen zijn daar alweer zeer tevreden mee. Roepingen kweken is nog steeds één van hun hoofddoelen.
Ondertussen maakte ik afspraken met roddelblaadjes en andere adepten van de sensatiepers. Voor vele miljoenen euros mochten zij een interview doen met het eerste varkensgriepslachtoffer van België. Achter glas. Ik had al een grote bokaal besteld waar de zieke zou moeten in plaats nemen. NASA wou een afgedankt ruimtepak ter beschikking stellen voor de interviewer. De show was geregeld want ook de TV had een lucratief bod gedaan om dat eerste varkensintervieuw met de Mexicaanse griep in België te mogen uitzenden. Exclusief op de drie zenders ! Later kon ik het verkopen aan den Hollander. Als Belgenmop in Banana split.
Maar een of andere pummel doorkruiste mijn plannen. Hij was eerst ziek. De De Rodes junior slagen er zelfs niet in om als eerste ziek te worden ! Waar moet dat naartoe met die jeugd. Godgeklaagd. Hoe moeilijk kan het nu zijn ? Een griepje krijgen en knorgeluiden maken. Het stond in mijn plan. Het moet de invloed van de moeder zijn. Niet luisteren naar wat de pa zegt ! Ik hoor het haar al zeggen, loensend in mijn richting de wijsvinger aan het voorhoofd tikkend. Zij heeft ze opgestookt om niet ziek te worden. Zelfs dat mislukt. De wereld is niet eerlijk. Alles wat leeft op deze kloot is tegen mij. Waarmee ik bewezen heb dat ook virussen levende zielen zijn.
Tsja, sukkelaar, gij moet de maandag gaan werken. Ik kan blijven liggen. Het was mijn cynisme uit zelfbeklag dat zaterdagavond nog eens boven kwam. Wij hadden gaan fietsen. Ik en hij. Wij waren er stevig tegen aan gegaan. Hij dan doch. Hij is geoefend. Veel meer dan ik, maar nu ik tijd heb had ik mij toch eens voorbereid om eens met hem mee te mogen. Ik had afgezien. Ik had hem het terrasje van Café de Paris laten genieten. Wij dronken er een karmeliet. Elk ene, zo erg is de crisis nog niet. Ik vergat ze zelfs. Hij zou volgende week dit doen. En dan dat. Ook dit jaar zou hij de Ventoux gaan beklimmen, met zijn zoon. Of ik niet meewou ? Wij moesten nog terug. 35 km die hij in één uur wou afhaspelen. Dus een tweede karmeliet hoefde niet.
Veel hebben we niet meer gezegd. Ik kon niet. Buiten mijn voorvermelde historische woorden. 500 m voor het schouderklopje aan het kruispunt waar we elk onze eigen weg gingen. Ik nog 500 m hij moest nog 2 km. Dat was mijn laatste beeld van hem. Ik zal hem nooit meer zien fietsen. Misschien zie ik hem zelfs nooit meer.
Oh, hij is gaan werken deze morgen. Met de fiets. Geen probleem. Hij is tot aan het voorvernoemde kruispunt geraakt. Eentje dat hij reeds meerdere jaren elke werkdag kruiste. En waarschijnlijk nog enkele honderden weekends ook als hij zijn lange zwerftochten met de fiets ging maken. Niemand begrijpt het. Ik dan toch niet. Vrachtwagen niet gezien. Weggestoken achter een bus ?! Een seconde onachtzaamheid of gewoon niet gezien. Ik kan het hem niet vragen. Geen meetbare hersenactiviteit meer. Ik zal geluk moeten hebben, wil ik het ooit nog kunnen. Afwachten. Onzekerheid. De enige zekerheid is levenslange volledige verlamming als..... Vrouw en twee kinderen. En drie kleinkinderen. Vele plannen. Die zitten in de koelkast en moeten wachten. Ze zullen met zekerheid veranderd worden. Als het afwachten positief verloopt...ach wat is positief. Steven Hawking heeft ook nog iets gemaakt van zijn leven. En D. die is na zijn accident rolstoelbasket gaan doen. Positief blijven denken hebben ze gezegd. Ik ook aan zijn vrouw, en 't is een vechter. Maar buiten weende ik. Afscheid valt zwaar.
Crisissen brengen de slechtheid van de mens naar boven. Ik hoef nog net niet op koninginnen of mooie prinsessen te gaan inrijden om de rest van mijn leven zin te geven. Trouwens gezien het precedent is dat een zeer ontoereikende manier van zingeving als men lang wil leven. Judo geeft meer voldoening als kanalisering voor de frustraties. Ook qua sociale contacten is dat een meer belonende bezigheid dan royalty's proberen crashen. Dus opzienbarend is het niet dat Willem met groot leedvermaak over de afgang van een ander de latere uren van de voorbije avond heeft doorgebracht. Zonder whisky. Zo'n genot hoefde niet gemarineerd.
Al weken hoor ik van echtgenote en zoon de verhalen van een wedstrijd tussen eettenten. Heetgebakerde chefkoks bewijzen hun lieftallige echtgenotes dat hun spijt over de relatie misschien niet zo redeloos ongegrond is. Dikkenekken van de grote stad verwarren restaurants met opzichtig aangeklede cabardouche-toestanden. Koppige ezels hangen de clown uit met mijnwerkerslampen en trekken rare smoelen achter de rug van hun veel te braaf, maar hopeloos lieftallig (woorden van mijn zoon) vrouwtje. Gisteren vervolgde de TV deze frietkotrace. Ik kwam net binnen toen een zwartharige arrogant hysterische trut haar enige klant de mantel uitveegde. Haar ijs kwam van de wereldkampioen ijsmaken en dergelijke andere nonsens stond dat mens uit haar botten te kletsen. Ze draaide uiteindelijk pathetisch de rug naar de klant en weeklaagde dat ze van al dat gezaag genoeg had. De ogen scheel naar boven gedraaid, het hoofd lichtjes in de nek geworpen. Een hoogtepunt uit het amateuristische emo-toneel.
Toen bleek dat die unieke klant eigenlijk de toekomst van dat madammeke haar eettent in handen had, werd een nieuw hoogtepunt in de TV geschiedenis geschreven. Ongeloof werd snel vervangen door zondebesef dat alweer snel werd verdrongen door zelfbeklag en geweeklaag. Het gejammer over hard werken, niemand wist hoe hard, werd ondersteund door een aanstellerige en gezwollen choreografie die niet zou misstaan als uitvoering van de stervende zwaan. Willem likte duimen en vingers af. Het galactische record arrogantie sneuvelde. Karel de Gucht heeft zijn meesteres gevonden. Als het dan toch emo-gejeremieer moet zijn op de kijkbak...dan nog meer van dit. De val van Icarus, Madame Bovary... allemaal bleke afgietsels van wat aan armzielige kunstenaarsbreinen verschijnt als ze aan arrogantie denken. Mijn restaurant verlegt grenzen !
Waar zitten de electorale tafelspringers en andere zwaargewichten nu ?
Geachte heer Verhofstadt waar zit u ? Uw partij staat in de belangstelling en nu bent u nergens te zien. Nochtans de voorbije weken moesten wij uw verschijning weer meer dulden dan ons lief was. Nu dat uw automatisch antwoordapparaat een foutje heeft laten lekken, nu bent u er niet ? Zeer merkwaardig. Wist u van niets, over die postjesverdeling ? Dat zou mij pas verbaasd doen staan. Een automatisch antwoordapparaat neemt geen eigen initiatief, tenzij het kapot is natuurlijk. En dat is waarschijnlijk nog de meest plausibele uitleg ook, die goede antwoordman heeft al zoveel moeten draaien en keren dat hij waarschijnlijk kotsmisselijk ziek buiten gebruik is geraakt. Maar, beste heer Verhofstadt, een echte gentleman neemt zijn verantwoordelijkheid. Neen..niet door zich weg te steken !
En Beste heer De Gucht, Is de democratie nu niet in gevaar ? In uw pluche boek wist u nochtans dat de praktijken die het zwarte schaap van uw partij heeft laten lekken eigenlijk alleen maar de anti-politiek diende en dus de democratie ondermijnden. Geachte heer De Gucht, nu is het moment om uw theoretisch geschrijf in de praktijk te brengen. Neem afstand van die partij met dergelijke vieze praktijken ! In het openbaar. Toon dat uw veel te duur, en nu reeds zelfs bij De Sleghte uit de rekken verwijderd boek geen loze woorden waren !
En Mr De Wael.... Het is lang geleden. Bent u er nog ? Nu dat uw partij alle hulp kan gebruiken, zeker van zwaargewichten, is een handje hulp nooit afgeslagen.
Dus heren. Het is een komplete wanvertoning dat de zware koppen van de partij zich nu zeer ver uit beeld houden. Derderrangsproleten mogen de hete kolen uitpissen. Proficiat dat het aanvoegsel "Open" zoveel inhield durvde ik toendertijd niet vermoeden. Laat staan dat al mijn negativisme zoiets zou kunnen baren hebben. De modelstaat moet een modderpartij ondergaan ! Mocht ik alleen moeten stemmen, ik vrees dat wij in een "open-VLD"-loze staat zouden wakker worden.
Afschuw...een auto door een massa volk. Doden... Een gek ?
In elk geval een afkeurenswaardige daad. Een krapuleuze daad. Onaanvaardbaar.
Maar...
Werkloos. Uitzichtloos de eindjes zoeken en altijd maar vaststellen dat ze te kort zijn om aan elkaar te knopen. Eten van brol. Kleren brol. Auto brol. Zonder uitzicht op beter. Onbegrepen. Als men zich een beetje goed wil voelen gaat men zich inspinnen. In het beste geval. Anders gaat men zich vestigen als parasiert. Oh, wij begrijpen het hoor...wij zouden het ook doen. Zingeving zoeken in tijden van werkloosheid wekt onbegrip en jaloezie. Maar ook het zoeken van luisterbereide oren is onmogelijk. Wie klaagt is een seut. Een lamzak die beter zijn smoel zou houden en gaan zoeken naar werk. Neen nog beter...gewoon gaan werken. De financiële strop spant zich rond de nek. Verstikt u. Snijdt de zuurstof af die nodig is voor helder te denken. De problemen worden ingesponnen cocons die het hoofd te moe maken en de darmen overmoeien. Helder denken zit er niet meer in. Mag niet meer want dat zou een luisterend oor vergen. Zageventen niet welkom. De moedeloosheid is beter dan spiderman. Ze verlamt, legt stil, deprimeert. Het onbegrip, de afwijzing is verlammend. Het misprijzen zadelt op met een schuldgevoel. Zelfbeschuldiging. Destructie van het zelfbeeld. Zelfvertrouwen is weg, samen met de job.
En dan.... wankele individue. De zwaksten doen het in stilte. Een touw, een strop, pillen,..... Anderen doen het spectraculairder. Touw en brug, de spoorlijn,... proberen vliegen van de Hilton. Nog anderen, megalomane stukken crapuul....die rijden....ach aaaaaaaargggggg afgrijzen. Ik begrijp het niet.
Crapuleus mensen doodrijden is door niets te verklaren. Door niets met begrip te verschonen. .....
Cafe de Paris. Het wordt mijn café. Neen ik ga dat ding daar niet overnemen. Het wordt een café dat mij zit als een handschoen. Café de Flore voor Sartre, Harry's bar in Parijs voor Ernest Hemingway. Gewoon mijn stamcafé.
Hij zat daar. Het verkeerde terras, maar dat zou ik wel corrigeren. Luc van K. Het bleek ex van K.. Maar hij was er al over. Luc was van Effi nu, maar dat is een pietluttig detail. Scheikunde was tot hier toe het gemeenschappelijk aanknopingspunt. Of beter de opleiding die wij samen erin gevolgd hebben. Ooit lang geleden. Werkloosheid is een tweede, zij het veel recentere overeenkomst. Om ze te vinden, die overeenkomst dus, hebben wij elkaar moeten ondervragen. Wij zouden het al van bij de eerste vraag moeten aanvoelen hebben. Misschien deden wij dat wel. Luidop zeggen hebben wij het niet direct gedaan. Wij handelden eerst de familiegeplogenheden af als interessante weetjes. Als volleerde roddeltantes bespraken wij ook deze van toenmalig interessante medestudenten. S., K2, F, I, H, J,....Weet u P. broer van W. is al dood ? Al vijf jaar. De hete brij bleef lang onbesproken.
Maar 25 jaar zonder elkaar maakt dat er niet eindeloos kan gepraat worden over koetjes, kalfjes, moeder de vrouw en hun respectieve kindjes. En het werk ? Geen meer ? Tja, ik ook niet. Alléz u zat toch bij ...? Ja. Dat had in nooit gepeisd dat zo'n grote keet ook zulke dingen zou doen. En gij ? Kleine keet, crisis, dus.
Veel meer werd er niet over gezegd. Het trauma is ingesponnen en wordt veilig geïsoleerd in het achterhoofd en in de maag of de darmen. Het weegt, maakt het hoofd zwaar en vult het volledig. Het legt het denken lam. Gelukkig maar ? Of toch niet. Het ligt als een afdeksteen op de pruttelbron van nieuwe gedachten. Het verstikt het tevredenheidscentrum. Soms komt de ingesponnen last naar buiten en gaat met volle gewicht aan de mondhoeken hangen. Een mens zou eens de bevlieging kunnen krijgen te lachen in deze droeve tijden. De ingesponnen werkloosheid is de beste snelweg naar een verzuurd depressief Vlaanderen. Er zou eens een partij dergelijke verzuurde negativiteit politiek moeten recupereren.
De ingesponnen capsule in de buik doet je alle lust vergaan. Zenuwachtig knijpen je maag en darmen in de cocon die er niet thuishoort. Tevergeefs. Ik ben 8 kilo vermagert sindsdien. Ach, nee bij mee is dat beest eerder een vreetmachine. Inderdaad kneurt de buik voortdurend alsof het iets wil bestrijden. Maar als mijn ingewanden vol zijn heb ik daar minder last van....
Het werd zwaar. Het gesprek. Hij is er altijd eentje geweest die melancholisch droevig werd na de derde Duvel. Willem probeerde nog. Meer tijd voor dit, leuk toch dat wij nu dat... maar ach. Wat is de meerwaarde in het leven elke dag dat de zon schijnt drie Duvels te kunnen gaan drinken op een terras ? Wie niet weet waar zijn hoofd staat ziet dit als een luxe, een verwenning zich eens niet te hoeven haasten. De looser die dit wel elke dag kan gaan doen, droomt van de tijd dat er veel te veel zinvolle dingen in één dag moesten gepropt worden. Ach die lieve, gezonde "te-veel" stress. De "te weinig" variant is veel dodelijker zeker voor de geest.
Vluchten vergt minder moed dan de oorzaken zien. De individuele rechten primeren boven de plichten van de menselijke kudde-natuur. Religie moet verdwijnen. Millennia sociale regulatie van de mensenkudde overboord gekieperd. Het failliet van de progressieve maatschappijvisie wordt duidelijk. De generatie individualistische gehersenspoelden tonen dat individualisme gewoon synoniem is van zelfzuchtige onverschilligheid waarin respectloos bezitten van meer dan je naaste het ultieme doel van het leven is. De afwezigheid van een beldeidsondersteunend antwoord op de massale emigratie van mensen die nog steeds de basisstructuren van kuddegeest eerden heeft de multiculturele verscheidenheid laten verworden tot een chaotische kakafonie. Nu staan ze daar de progressieven, hoe kan da na te roepen als ze zien dat het losgeslagen individu nieuwe gevaarlijke identificatiemogelijkheden vindt in de eng-nationalistische groepsrethoriek van extreem rechts. Wij tegen zij. Steeds harder polarizerend. De rijken kunnen zich de luxe van een vluchtoord kopen. Geen last meer van de rest van de maatschappij. Wij zullen wel groepsdynamische niemendalletjes zoals fata morganas aanschouwen, terwijl de progressieven laten zien dat ze hun les geleerd hebben. Niet de ontvoogding leidt naar de machtshemel, maar de angst. Hou jij ze dom, dan houden wij ze angstig. Het heeft millennia gewerkt. Het was mooi deze angstrethoriek te doorbreken. Spijtig dat de doorbrekers van toen nu de macht willen gijzelen. Enkele warme jaren volstonden om de nieuwe progressieven hun hete brandende hel te geven, en hun hemel die alleen via een leven van ontbering en afzien van aardse geneugten kan bereikt worden. Ach de menselijke evolutie is cirkelvormig.
Vrouwen en mannen zijn niet gelijk. Ik heb dat vandaag mogen aanschouwen. Neen, het was geen vettige taart deze namiddag. Zogenaamd iets tussen gekomen. Moppie moest gecompenseerd worden. Het werd een tuincentrum. Man man man ik heb daar geobserveerd en genoten. Ik vond maar één soort vrouwen. Namelijk gelukkige. Met een ongelofelijke glimlach zweefden ze door de ruimte. Aangezien a dirty mind a joy forever is, verdacht ik allen van het gebruik van permanente vaginale stimulantia. Prachtig om naar te kijken. De meeste leenden zich om recht in de ogen te kijken. Ssst Niet aan madam de Rode vertellen.
Ook de mannen vertonen daar stereotype gedrag. Minder eenvoudig dan de vrouwen. Natuurlijk. Er waren twee soorten mannen. De eerste soort posteerde zich aan de kassa als een hoofdnoormanop de boeg van zijn drakar. De handen op de toog. Uitgespreid. Gepensioneerde smalgladde kantoorhandjes. Maximum gewoon om een tennisraketje in vast te houden... maar de show moest doorgaan. Vol zelfvertrouwen rondom zich kijkend de wereld overtuigend van de grote expertise ter zake. Twee palen en zes spanbanden. En een paneel. Neen, natuur of donkerbruin dat weet ik niet ? De vrouw, toegegeven bij dergelijke mannen vraagt het een zeer goed ontwikkeld waarnemingsvermogen om het geslacht van hun stille schaduw te ontdekken. Soms zijn het alleen de witbeige orthopedische schoenen die een vrouwelijk model verraden ! Zij weet het dan ook niet. En dan zijn we vertrokken voor tien minuten discussie aan de kassa. Het doel van de dag was bereikt. Ze stonden aan de kassa hun belangrijkheid te demonstreren. Hadden alle vrouwen maar zulke mannen ! Maar dat kan niet, want die stoere onderlegden zijn in een minderheid.
De grootste groep mannen loopt een beetje bedremmeld achter hun orgastische vrouw. De wanhoop druipt uit hun ogen. Ze struikelen er bijna over. Het is duidelijk dat ze het gebruik van spade, hark en plantstok niet zo zien zitten. Ze krijgen er in elk geval geen bevredigde glimlach van op hun gezicht. Mochten zij zeker zijn dat de vrouwen hun gelukzaligheid bereiken omdat zij reeds fantaseren het gespierde torso van hun wederhelft de strijd tegen de grond te zien winnen, zij zouden enthousiaster zijn. Mochten zij weten dat de vrouwen al de zevende hemel bereiken omdat zij denken aan de gespannen dijspieren van hun wederhelften die de spade de aarde indrijven, zij zouden minder afkeer in hun ogen hebben. Maar zij weten dat hun vrouwen gewoon genieten van de tegengoesting die de mannen nu al koesteren voor die grondwerken. Hun weerzin wordt gevoed door de wetenschap dat een verwelkbare bloem die veertien dagen standhoudt, hun vrouwen meer satisfaction schenkt dan de inspanning die zij moeten leveren om die plant zo ver te krijgen.
Ik genoot. Met mijn roze trui naast mijn Moppie. De enige glimlachende man. De enige met een piemel die plezier had in het tuincentrum. Oh ja ook ik had het vlaggen. Twee doodgevroren struiken moesten vervangen. Dank u Gorakel voor die opwarming die mijn struiken heeft doodgevroren. Maar ach, ik weet al lang dat mijn krullebolletje er meer dan onschuldig plezier in schept mij in shorts mijn dijspieren te zien spannen. Meer dan vrijblijvende voldoening put zij eruit mijn ontbloot bovenlijf te zien zwoegen om de planten hun rechtmatig plaatsje in de grond te gunnen.
Willem leeft op hoop..... het zou een warm-sensuele avond kunnen worden. Zeker nu de zoon in Italië toeft. Met de school. En de dochter met een vriendin en haar ouders naar één of ander vakantiedorp met groot zwembad mocht. ! Ach... ik heb ook nog eens recht op enkele momenten van leedvermaak met mijn soortgenoten. De sukkels wiens vrouwen naar tuincentra gaan voor de bloemen !
3 uur 22. De slaap heeft mij al verlaten. Hij is bij mij gekropen gisteren avond rond 9 uur 30 vermoed ik. Want van later herinner ik mij alleen het tanden poetsen net voor het in bed vallen. Gelukzalige momenten van slaap. Enkele uurtjes dan toch. Maar nu ongeveer sinds drie maand verlaat de slaap mij. Hij sluipt weg als een one-night-stand die wacht tot de gelukzalige roes om te verdwijnen. De zoveelste keer Klaustrofony is geen optie. Shadows of Ignorance ook niet. Kontinuum durft al eens werken. Repetitieve ambient muziek om te slapen. Meesterwerken van de elektronische Kunst. Proberen ? Neen ? Opstaan ? Nog eens draaien. Moppie slaapt. 3 u 24. Toch maar dat bed uit en eens drinken. Water om de vieze smaak te verdrijven. Zuiverende water waste dat ook maar de slechte tijd weg.
Ik sta hier nu. In de living. De kat komt bij mij. Wat te doen ? Wat lezen. Nog steeds het Martyrium. Echt zeer dik maar echt goed. Neen muziek is beter. Met de koptelefoon. AC DC volume op hoog ? Of toch wat schrijven. Ik leg mij dus gewoon op de zetel. Ik berust als een vermoeid dier vastgezogen in de modder. Mijn geest heeft gevochten maar elke poging was niet meer dan wat gespartel in het drijfzand. Zeker meneer ik kan draaitabellen met grafieken maken in Excel. Of ik dat nu eens wil voordoen op uw cijfers ? U gaat toch niet profiteren meneer, ik zet uw cijfers goed en ik moet niet bellen, u zult zelf wel bellen ? Ah dat is ook goed. Neen niet elkaars tijd verder verbeuzelen. Inderdaad er zijn er nog velen. Misschien vind u er wel een die uw draaitabellen op punt zet in ruil voor enkele hoopvolle woorden van u ?! Ik wens er u succes bij. Ik zie zijn verbouwereerde gezicht in het duister van onze woonruimte. Ik heb inderdaad het licht al uitgedaan. De uitputtende doodstrijd van een gestrikt beest hoeft geen spotlight.
De lucht wordt dik. Verstikkend. Ik vind de deur niet. Hoelang nog ? Straks zijn ze er weer de mensen die het beste met mij voorhebben. Een dagje naar Antwerpen ? Dan kunt ge uw zinnen wat verzetten. Ik knik. Een dagje achter de anderen aanlopen. Doen wat zij willen. Boeken ? Neen ik heb geen denk ik. Ik zie mij de boekenwinkel binnen gaan. Cadeaus doen aan boeken denken ? Ik heb niets gedaan om een cado te verdienen. Zelfs niet verjaard. Of, als ik enkele uren later terug thuis zal zijn, de vraag of ik mee ga eentje gaan drinken ? Neen ik heb geen .denk ik. Ik zie mijzelf het glas heffen en zwelgen. Tot ik moe ben en de anderen naar huis willen. Ik zal slapen. Enkele uren en dan terug Klaus Schulze luisteren. De donkere bastonen intrigeren mij. Zij zijn mijn vrienden in de donkere uren. De donkere tijden. Als ik dan zal opstaan, zal ik nog opstaan denk ik, maar ik zie mijzelf al uit bed kruipen. De boekenmarkt in Gent en nog maar eens rond dat stad dretsen. Ik doe dat graag vinden ze. In de namiddag wil ik echt graag naar de Ronde kijken. Ik zie mijzelf al vettige taart eten bij een of ander met mij begaan schepsel dat mij oeverloos verveelt met nutteloos gekwek. Verdomme ik ben weer in de bodemloze, nauwer wordende put van het weekend gesukkeld.
De zon schijnt hard. Ze roepen wind. Ik hou niet van wind, maar ook niet van klankloze vertekende beelden. Ze is nog steeds kwaad. Ik weet nog niet waarom maar ik ken een remedie. Weg wezen. Met de fiets naar Gent. Ongeveer 20 km, langs binnenbaantjes en over dijken. Een stukje uniek Vlaanderen doorkruisen. De grootsheid van de Schelde ondergaan. Genieten. De groene spechten schichten weg. Hun rood kabotseken op hun hoofd. De stroom glinstert zijn grootsheid en stuurt de wind in alle open vlakte recht op de kop. Willem stampt. Uit kwaadheid, uit frustraties. Uit de drang om Gent te bereiken. Voor de middag. Ik zal er gaan eten. Op de vrijdagsmarkt. Een broodje. Café de Paris of consorten. In het zonnetje op hun doorbetaald terras. Ik zal ook wel duur betalen, maar ach, het mag deze ene keer.
De zon scheen op het plein. Vandaag was het toeval aan mijn kant. Een tafeltje vrij. Vier stoelen, Ik ben maar alleen. Misschien opportuniteiten. Iemand die vraagt...mag ik, mogen wij. Salade Niçoise met brood. Katten kunnen niet beter of meer genieten van de zon. Ik mag niet in slaap sukkelen. Het zou kunnen nochtans. Het mag niet. Ze gunnen het mij niet. De GSM roert zich. Onbekend nummer. Hallo.... Ah ja dat is een tijdje geleden. Neen ik ben nog steeds vrij. Een andere opportuniteit ? Ammai en u denkt aan mij ? Bedankt zeg. Wat zegt U ? Wanneer ? Nu ? Deze namiddag ? Sorry fysiek onmogelijk. Mag het morgen ? Ah, Dank u. Allé dan toch morgen ! De versgebakken, perfecte tonijn vormt een symfonie met de zon. De olijven warmen mijn gemoed.
Alweer GSM. Morgen kan een einde komen aan de eindeloze leutersessies. Afspraak ? Neen liever overmorgen ? Waarom ? Zuster verjaart en zoon vertrekt naar Italië. Nog maffia-schade verzekering afsluiten en cadootje zoeken. Kan het volgende maandag ? Ja...maar u bent fantstisch. 14.00 uur ? Ik zal er uitgeslapen staan...tot dan. Tomaten worden zoete zongevulde lekkernijen. Zo'n brood heeft Albert nog niet gegeten. Zelfs Albert II niet. Would you mind sir...? Hoor ik goed ? Neen zie ik goed ? Vier Chinezen van het vrouwelijke soort. Tuurlijk heb ik geen bezwaar. Pak daar nog een stoel. A chair, add a chair from there...het klonk als chinees engels uit de 21ste Bejingeeuw. Gent, an interesting city, yes yes. Ik daar gestudeerd. Chimistry...phd in de middeleeuwen van de oertijd. Oh nee ? Dank u maar toch wel het is echt 25 jaar geleden. Bla bla hier, bla bla daar. Korenmarkt, Lievenskaai, Oud Begijnhof, Gravensteen.....GSM gedjingel.
Ah Gij zijt het ? Waar ik zit ? Op de vrijdagsmarkt met 4 schone Chinezekes op mijn schoot. Neen ik doe niet zot ! Of ik naar huis kom ? Ja als gij stopt met kwaad zijn. Zand erover, vergeten en vergeven ? Geen gezaag meer ? Ja je hebt gezaagd. Sorry sir is that your wife ? Ja ik zei het toch vier schone spleetogen op mijn schoot. Keus genoeg ahahahah ! Ja heb ik, Salade met brood. Lekker in de zon. Tuurlijk kom ik. Een Rieslinkske in de frigo ? Tuurlijk, 40 minuten fietsen en ik ben er. Je meent het tiramisu ? Voor mij speciaal ! Pak dan 35 minuten. Ik trap wat harder. Maar gij gaat niet meer klagen en zagen ? Neen...allé ook van mij een dikke kus. Trouwens weet ge al. Morgen en maandag...
Ah, zijt ge daar schatje, probeerde ik nog. De deur sloeg harder dan noodzakelijk dicht. Twintig jaar ervaring leerde mij net dan op mijn hoede te zijn. Haar grmpfffft bevestigde mijn loose-loose situatie. Alles wat ik zei was verkeerd. Alles wat ik zweeg ook. Het was mijn dag om mijn deel van de penitentie voor de erfzonde uit te zweten.
Wat zijt ge aant doen ? De toon verraadde dat ze dat eigenlijk al wist. Aan het computeren zei ik. Weer op die Knack zeker ? Het had geen zin om de site snel dicht te klikken. Zoveel wist ze ook wel van computers en van mij. Ik kon geen uren naar het bureaublad zitten te staren. Ik waagde nog even op te werpen dat ik een snerend antwoord aan het schrijven was. Weer over die verwarmingsonnozelheid zeker ? vulde ze aan. Ja dus, er zijn nu al sufferds die negeren dat er landbouw heeft plaatsgevonden op Groenland ik wou nog meer zeggen maar haar geroepen onnozelaar ! maakte elke verdere uitleg overbodig. Hebt ge echt niets beters te doen ? God was niet rechtvaardig. Mannen folteren met PMS-vrouwen wegens het bijten in een appel ? Een appel in gods name ? Dat aards paradijs moet vol mangos, pitahayas, kiwis of desnoods granaatappelen gehangen hebben. Als meneer toch zo nodig in iets ordinairs wou bijten waarom dan geen peer ?
Neen, meende ik haar van repliek te kunnen dienen op haar laatste vraag? De kuis en de strijk zijn gedaan. En ik heb een was ingezet. Die draait nog. Willem schoolt zich bij in de kunde van de moderne man. Alle geheimzinnigheden van was, afwas en andere vrouwenmachines hebben zich aan mij geopenbaard. De kookkunde wordt mij met rasse schreden eigen. Ik had dus een ferm antwoord. Maar met boze vrouwen is een menende man niet voldoende. Ge weet dat ik dat niet bedoel, snerpte ze. Ik kromp in elkaar. Ik werd te klein om antwoorden te vinden. Zo klein werd ik dat ik zou moeten zoeken naar mijzelf. Mijn hoofd was een prutpot. Als er al iets in opdook dan verdronk het in het drijfzand voordat het mijn mond kon bereiken.
Ge kon de rolluiken afgewassen hebben, het gras gemaaid, de perkjes geharkt, de garage uitgekuist. Neen dus. Meneer hangt liever de paljas uit op die computer. Als ge zo goed waart op de fabriek begrijp ik waarom ze u afgedankt hebben. Ik kon geen grotere klop krijgen als ik door de gesloten slagbomen van een overweg zou slalommen. Ook zij viel mij af ! Alles tegen Willem, Willem in de vuilbak. Ik verzonk in het druifzand in mijn eigen hoofd. Zij had mij het vermogen op klank afgenomen en interpreteerde mijn onkunde als koppigheid. Woorden als stilettohakken, niet alleen mijn hand werd verbrijzeld. Mijn helemaal. Ze profiteerde van mijn kleinheid om mij dood te trappen. Ik had compassie met mijn eigen. Ik draaide kwaad mijn ogen eens naar boven. Achter haar rug. Het werd ook mij teveel ! Ik had dan ook geen seconde meer voor mijzelf. Altijd was er wel iemand. Willem dit, Pa dat, wil je eens het gindse ? En dit was nog niet ten einde. Hieraan kwam een staartje. Ik zal deze avond tartiflette met Hervekaas maken. Of Tagliatelle met zalm en spinazie. En een wijntje. Een wit. Gewurzstramiener. Moppie haar lieveling. Maar toch. Als ik terug gegroeid ben zal ik de kinderen even ondervragen. Wil ze echt dat ik nu ga behangen, haar rotstuintje aanleggen, de garage schilderen, .? Bezigheden waaraan in naast een broertje ook de rest van de familie heb zien doodgaan ? Profiteren van de vrije tijd raadde ze mij aan. Dergelijke calvarietochten zijn niet bepaald de definitie van profiteren volgens Willem. Maar ach, ik mag typen wat ik wil. Anderen bepalen Willems leven. Ook wat hij onder profiteren moet verstaan. Het komt wel weer allemaal goed. Iedereen wordt terug tevreden. Als Willem zijn profiteren maar aanpast aan de zienswijze van anderen. Als mijn goesting maar wordt uitgesteld. Maar alles komt goed. Management of change. Het zal Willem nog meermaals van pas komen.
Welke politieke stroming gaat het nu voor mij opnemen ?
Weer zon lange dag. Een oude vervelende discussie. Links tegen rechts in de politiek. Willem wil daar niet echt mee bezig zijn. Is politiek links echt overbodig zoals sommigen beweren. Is het waar dat links geen verhaal meer heeft ? Stoten de linksen hun eigen kiespubliek af ? Mijn zinledigheid overstijgt de onbenulligheid van deze opwerpingen. Mijn teveel aan tijd, slechte tijd, is de perfecte verschoning om met zulke oubolligheden bezig te zijn. Of beter mijn gebrek aan bezigheid kan dergelijke gebeuzel niet uit mijn hoofd verdrijven.
Willem is ouder dan dertig. Op zijn twintigste is iedereen links progressief en socialist. Willem had op zijn twintigste al voldoende verstand om het hart opzij te duwen. Werken. Arbeiten ! . Hogerop komen. Carrière. Incasseren van lofbetuigingen. Washington, the American Chemical Society. De trofee siert nog de inkomshall van het sobere stulpje van Willem. Wilton (Manchester) applaus op een Dow seminarie. Al die leeggangers hadden het alleen aan zichzelf te danken. Als men goed was had men werk. Beter nog dan kon men goed opschieten met de baas. Etentjes wederzijds, samen whskyproeverijen Schotland. Man, dat was vooruitgaan. Willem had het allemaal gezien, golf en de Golf. Academisch stond men op hem te wachten. De universiteit. Dat dan verzilveren in de industrie. Wie had links nodig ? Deze boerenzoon alvast niet.
Tot de man met de hamer Willem terug naar beneden sloeg. Zelf uitgeroepen geniën hadden de banken naar de kloten geholpen en de rest volgde hen om zeep. Het werd een jungle. Dalende orders vroegen om beperkte kosten. De sterksten beslissen, zoals altijd. Een beetje aangepast. Indien letterlijk zou Willem zich zo maar niet laten rollen. Judozwart dient voor iets. Het zijn de financieel sterksten die nu beslissen. Zij beslissen over het leven van hun productiemiddelen. Met een enkele regel maken zij een eind aan de zinvolle invulling van een leven. Zij zijn god ! De god met woekerend geld in de handen. Zijn beschikking maakt een mens klein. Zeer klein. Zo klein dat een mens naar zichzelf moet gaan zoeken. Zo klein dat een mens twijfelt of hij er wel nog is. Een speelbal. Een wegwerpvoorwerp. Goed voor het sociale vangnet dat voldoende toelaat om van brood alleen te leven. De strijd voor een leven is terug relevant. Tot het einde uitgerokken flexibiliteit in ruil voor een extra dag waardig inkomen.
Wie op zijn twintigste Wie daarna slachtoffer wordt van crisisbeslissingen kan terug een hart krijgen. Wie neemt het op voor hen ? Zeker niet de rechtse bazenpoepers ! De economische vrijheidsdenkers. De gelovigen van de zelfregulatie. Maar ook de linksen niet ! Die hebben voor de arbeider gezorgd. 100 jaar geleden. Nu zorgen ze voor zichzelf. Nietwaar Bokassa van Hasselt, Poenschraper van den Bossche, geldhongerige Bats, .Andere stinkend rijke sossen zijn beloond met fiscale amnestie. De arbeiders zijn verheven. Zij kunnen biefstuk eten. Zij kunnen losgelaten worden. Ze zijn toch al gaan lopen. Zij hebben het zo goed dat ze naar het conservatisme worden gedreven. Bang als ze zijn voor de veranderende wereld. Nu is het stoppen van een vlotte energievoorziening een socialistisch strijdpunt. En voor de rest . Tja wat bezielt die loftbezittende kaviaarvreters eigenlijk ? Ruzie maken wie echt rood is ? Of wat letters als P en S en A beduiden. De gedupeerden van de crisis, de slappe slachtoffers van het woekerende geld voelen zich daar echt door gesterkt. Electoraal succesvolle strategie ? Of moeten wij ons optrekken aan de verdediging dat 8 jaar ongeschikte begrotingsministers in een onwelvoegelijke onbekwame regering ? Neen heren progressievelingen. Het is eerder frustrerend dat één der slimste Belgen zomaar slachtoffer wordt van het via de fiscaal amnestie teruggekomen woekerkapitaal en dat onbenullige incapabelen rustig mogen verder doen met het noodzakelijke beleid om zeep te helpen. Het is om naar de Sulpiride te grijpen. Zeker niet om een sossenbolletje rood te maken.
