Georgine Deleu uit Wervik is honderd jaar geworden, en woont nog altijd alleen in haar huis. ze krijgt hulp van Familiehulp, maar redt het voor de rest nog prima alleen. de vrouw is op haar verjaardag in de bloemetjes gezet door Familiehulp en kreeg een champagne ontbijt geserveerd. ze was er graag bij om het glas te heffen op haar honderste verjaardag. de kranige vrouw is nog altijd goed bij de pinken, en heeft naar eigen zeggen niks bijzonders gedaan om 100 te worden. haar man is in 1955 overleden en georgine bleef achter met vier kinderen. nu woont Georgine nog altijd in haar huis in Wervik, waar ze 77 jaar geleden introk. Familiehulp doet het huishouden. en Georgine geniet van het leven. na een paar valpartijen moest Georgine naar het ziekenhuis, maar telkens kon ze niet snel genoeg thuis zijn. en ze is van plan om de rest van haar leven in haar huis in Wervik te blijven wonen.
misschien hebben sommigen van jullie haar gezien in de nieuwsuitzending van donderdagavond, en gezien dat ze nog altijd breit. toen ik met de actie begon belde haar dochter me om te vragen of Georgine ook nog mocht breien voor de actie. dat vond ik zo bijzonder dat ik beloofde haar te bezoeken, wat ik ook gedaan heb. van harte proficiat, Georgine en hopelijk nog enkele jaren...
oma uit Betekom is een breister van het eerste uur, als je begrijpt wat ik bedoel. we mailen regelmatig met elkaar en ze leest mijn blog zodat ze op de hoogte blijft van de dekentjes, waar ze naartoe gaan, wie breit.... we hadden mekaar eigenlijk graag eens ontmoet, zodat mekaar eens in "levende lijve" zien. door de gezondheidsproblemen van Fien en van mij was het er nog niet van gekomen. maar dit lang weekend komt oma naar zee. we hebben afgesproken maandag in Blankenberge. dat is trouwens mijn geboortestad. we kijken er allebei heel erg naar uit. het zal trouwens een welkome ontspanning zijn. dinsdag ga ik op bezoek bij mijn metekindje Arthur, en ondertussen ga ik lapjes ophalen bij Antoinette in Rumbeke. ze is altijd blij met een bezoekje want sinds haar man deze zomer onverwacht overleed, voelt ze zich erg eenzaam. hij moedigde haar altijd aan en was geïnteresseerd in wat ze deed, ze waren altijd samen. dat maakt het nog eens extra verdrietig. ik ben er al een paar keer geweest sinds ze alleen is, en dan ga ik in de voormiddag, we gaan naar de phildar winkel om wol, we eten samen, en dan praten we nog wat bij over van alles en nog wat. in de namiddag keer ik dan huiswaarts. zo heeft ze weer eens een dagje gezelschap, en ik ben graag eens bij haar. wat ik de rest van volgende week doe, weet ik nog niet, maar dat zal rap veranderen. er zijn geen dagen dat ik niet weet wat gedaan. k probeer nu wel regelmatig tijd te maken voor mijn hobby : kaartjes maken. de laatste maanden was het zo druk , maar nu maak ik er tijd voor.
deze week was mijn schoonmama opgenomen in het ziekenhuis voor een operatie, en van haar afwezigheid heb ik gebruik gemaakt om bij haar thuis de grote kuis te doen, en de inkomhal te behangen. deze namiddag mag ik haar afhalen in het ziekenhuis. ze is heel benieuwd naar het resultaat van mijn werk. daar was ik dus deze week mee zoet ! elke avond kwam ik uitgeteld thuis en kon mijn slaap heel goed gebruiken.
Trees Van Hove, de vrouw die elk jaar naar Senegal gaat om moedertjes te helpen bevallen, werd voor de eerste keer oma ! haar dochter werd op 3 augustus mama van Mads. het jongetje is de trots van de familie Van Braekel - Van Hove, dat is wel zeker ! ik stuurde Trees een mailtje om haar te feliciteren en vroeg haar ondertussen of ze weer naar Senegal gaat. daar haar zoon in Bolivië verloskundige- en spoedstage doet, gaat Trees en haar man in november naar daar. Catchabamba ligt op 2500 m hoogte, dus het kan daar behoorlijk koud zijn. truitjes, mutsjes en dekentjes kunnen ze daar zeker gebruiken. dit wordt dan weer één van onze bestemmingen... ondertussen breien ze in de Bosrank in Deinze elke dinsdagvoormiddag van 9 tot 11.30u, en elke tweede en laatste donderdag van de maand in de namiddag van 14 tot 16 uur, onder leiding van Elke Kerkhofs. ik probeer zo vlug mogelijk nog eens te gaan om mee te breien en ondertussen zie ik Elke en haar dames nog eens terug.
elke vakantie ga ik het breiwerk ophalen in Integraal in Brugge. ik schreef het eerder al : Integraal is een welzijnsschakel. vrijwilligers geven er les aan allochtonen, helpen de kinderen hun huiswerk maken... er is nu een veertiental dagen 'de zomerschool'. in de voormiddag is er les van 8.30u tot 12u. er zijn een 50-tal leerlingen uit 26 verschillende landen ! ze krijgen nederlandse les. ze zijn in drie groepen verdeeld naargelang hun kennis van de nederlandse taal. in groep 1 zitten diegenene die geen enkel woordje nederlands kennen.
samen met zuster Maria Gorretti en zuster Noëlla, die de leiding heeft in dit huis, hebben we gezellig gepraat over wat er allemaal te doen is in het huis, over de dekentjes, over wereldmissiehulp, Senegal.... zuster Maria Gorretti is reeds 62 jaar in het klooster. ze is 80 jaar, maar dat zou je zeker niet zeggen!!!! sinds vijf jaar is ze terug uit Congo waar ze missiezuster was, en ze kan honderduit vertellen over de tijd dat ze daar verbleef. nu breit ze heel veel en helpt waar ze kan. zoals ik al zei heeft zuster Noëlla de leiding en gaat ook gezinnen bezoeken waarvan de kinderen daar cursus komen volgen. ze vertelde gisteren een merkwaardig verhaal : tijdens de genocide in Rwanda vluchtte een grootmoeder met twee kleinkinderen en kwam in Brugge terecht. de twee jongens Thomas en Yves zijn reeds goed ingeburgerd en lopen school in het Brugse. jaren later kwam een nicht van de jongens met haar kindje de familie vervoegen. ondertussen zijn nog twee zusjes van de jongens via het Internationaal Rode Kruis met hun familie verenigd in Brugge ! dat is toch wel heel bijzonder... de mensen die bij Integraal komen hebben soms al een lange weg afgelegd, soms gevlucht uit hun land zoals deze familie... en vinden in Integraal steun en vriendschap. zuster Noëlla geniet als ze verteld, ze lééft voor die mensen en begroet iedereen met een hartelijkheid om jaloers van te worden. het is een unieke vrouw, neem dat van me aan! gisteren was er ook een vrijwilligster die wiskunde lessen geeft, en ook een vrijwilliger die nederlandse les geeft in de zomerschool. hij zocht documentatie om vandaag les te geven over 'de familie' : vader, moeder, kinderen, ooms, tante.... en dat moeten ze natuurlijk doen met foto's of als het over voeding gaat met echte voedingsmiddelen, die ze dan moeten proeven ook. zo leren ze onze soorten fruit, brood enz.. kennen en met naam benoemen. je ziet, het is daar echt een 'thuis' voor velen, een aangenaam huis om te vertoeven, en dat dank zij de vele vrijwilligers en zuster Noëlla. nu is het weer tot de herfstvakantie, dan ga ik er weer heen.
ik kreeg deze avond een berichtje van Annie. ze vertelde me dat bij Liliane, een collega en breister van het eerste uur, de teller voor 2009 op 1000 staat. das goed hé, maar ik vertel er onmiddelijk bij dat het totaal al 5050 lapjes bedraagt !!!!! en Annie zou Annie niet zijn als ze daar iets speciaals voor doet : elke keer als Liliane 1000 lapjes had, gaf ze haar een doos 'Merci-tjes' om haar extra te bedanken. En nu wil ik Annie en Antoinette eens speciaal bedanken omdat zij in Drongen, Vinkt en Deinze alles coördineren, zonder hun beide zou onze actie nooit zijn wat ze nu is. het was al lang gedaan geweest met de dekentjes. samen zijn we sterk, das nog maar eens het bewijs.
zaterdag onder een stralende zon, moest ik afscheid nemen van iemand die ik maar kort kende, maar een heel bijzondere indruk op me maakte , geliefde van iemand die we heel goed kennen... iets wat als een sprookje begon voor twee mensen, werd abrupt afgebroken door de dood. ik weet dat dit het enige geval niet is , maar als je het van dichtbij meemaakt , treft het je diep. gisteren moest een goede vriendin van me haar hond laten inslapen, waarvan ze zielsveel hield, nadat het dier door leverkanker niet meer kon eten. het zijn van die dingen die gebeuren maar die je pijn doen.
langs de andere kant was het vorige week ook een mooie week : het bezoek aan Mariette, een uitnodiging van Integraal uit Brugge waar ze weer flink hun best gedaan hebben om te breien... ik kon niet anders dan weer naarstig lapjes aan elkaar zetten dit weekend ! zo is het leven : geven en nemen, mindere momenten wisselen af met leuke dingen... en wat zal de komende week ons brengen? als het aan het weer ligt, zullen we niet mogen klagen, het word warm !!!! volgende zondag vieren we de verjaardag van mijn ouders, die allebei in augustus jarig zijn, en Tom en Fien komen terug uit Oostenrijk, die zullen dus heel wat te vertellen hebben... en ondertussen zijn we al augustus! de tijd gaat heel snel.
dan wil ik nog iets speciaals laten weten : toen ik met mijn actie begon, kreeg ik een brief van een vrouw uit Kruiseke-Wervik : Georgine Deleu. deze kranige vrouw was dan al 96 jaar maar vroeg of ze ook nog lapjes mocht breien. natuurlijk mocht ze dat en ik beloofde dat ik haar zeker eens ging komen bezoeken. een jaar later, heb ik dat ook gedaan, ze had het niet verwacht maar was heel blij met mijn bezoek. ik stond versteld dat deze dame nog alleen in haar huisje woonde, weliswaar met hulp van haar dochter die heel veel langs kwam en zo, maar toch... vorige week kreeg ik een uitnodiging voor haar 100-ste verjaardag !!! ze is jarig op 13 augustus, maar op zondag 16 augustus is er om 10.30u in de parochiekerk in Kruiseke een Eucharistieviering, met aansluitend een receptie. wat mij nog meest opviel was het volgende : gelieve bloemen noch geschenken mee te nemen, uw aanwezigheid is het grootste geschenk. dat typeert Georgine helemaal , ze wil iedereen in de viering betrekken, als je er maar bijbent. omdat ik alle mensen die vaak mijn blog lezen, of ook breien voor mijn actie , de kans wil geven een kaartje te sturen , geef ik het adres van Georgine : Georgine Deleu, Kruisekestraat 392 te 8940 Wervik (wil je erbij zetten : deken voor pakistan, dan weet ze hoe het komt dat ze dit kaartje krijgt) ik hoop voor Georgine dat het een schitterend feest word en ze er nog een paar jaartjes bij kan doen.
we hadden het al lang beloofd, maar gisteren zijn Annie en ik op bezoek geweest bij Mariette in Drongen. Mariette is een kranige 85-jarige dame, die reeds lang breit voor ons dekens, maar de laatste tijd die dekentjes ook van een prachtige rand voorziet. bij een kopje koffie en een koekske leerde ik Mariette beter kennen. ze vertelde over haar kinderen , kleinkinderen en achterkleinkinderen, over haar man die twee jaar geleden overleed. hij deed internationaal transport, waardoor zij hoofdzakelijk het huishouden alleen beredderde. maar ze heeft dat blijkbaar heel goed gedaan. ze woont in een prachtig huisje met een veranda, waar de cactussen en vetplantjes mooi in de zon vertoeven. ik moet zeggen dat ik er echt deugd van gehad heb, en ik ben zeker Annie en Mariette ook... toen we huiswaarts keerden kregen we heel wat afgewerkte dekens mee. we zijn eigenlijk allemaal content : Mariette doet het graag en wij zijn blij dat wij iemand hebben om die randen te crocheren. zo is iedereen tevree. met het weekend voor de deur, kunnen we niet anders dan blij zijn : ze beloven zon, en er is wel overal wat te doen. wij gaan in elk geval naar de oogstfeesten in Aalter, waar er op zondag geen entrée moet worden betaald !
hoe goed gaat het met de economie dank zij de kredietcrisis????? de tabakshandelaar is de sigaar de bakker verdient zijn brood niet meer en de herenmode is de das omgedaan de lampenwinkeliers zien de toekomst duister in en de scheepvaart is de wind uit de zeilen genomen de timmerman weet niet meer van welk hout pijlen maken menig houthakker heeft er net het bijltje bij neergelegd terwijl de kousenfabrikant er geen gat meer in ziet
de horlogemakers zouden de tijd willen terugzetten en de confectie-industrie moet er een mouw aan passen de tuinders heeft men de knollen voor citroenen verkocht en de binnenschippers zijn aan lager wal geraakt
de chauffeurs zijn de macht over het stuur kwijt omdat de wegen aan belasting bezweken zijn de wielrenners weten niet meer rond te komen en de badmeesters kunnen het hoofd niet meer boven water houden
de bierbrouwers moeten uit een ander vaatje tappen en voor vele bioscopen valt het doek de kwekers zitten op zwart zaad de schoorsteenvegers komen op straat te staan en de stratenmakers kunnen wel op het dak gaan zitten
de mijnbouw graaft zijn eigen graf en de N.M.B.S is het spoor bijster bij de luchtvaartmaatschappijen hangt er nog heel wat in de lucht en dat terwijl de metselaars in de put zitten en de caféhouder het zat is
de kapper zit met zijn handen in het haar de boeren zijn uit het veld geslagen de helderziende schemert het voor de ogen
zou het helpen als de wapenindustrie inzag dat er geen schot meer in de zaak zit????
k heb mijn wagen volgeladen, vol met .... kennen jullie dat liedje ook? ik vervolg met : allemaal breiwerk van de missiekring van Ruiselede ! deze namiddag was ik samen met Antoinette bij zuster Cécile en zuster Noëlla om het breiwerk dat de leden van de missiekring bij hun laatste bijeenkomst meebrachten, op te halen. daar zit voor een deel dekens bij die ze begonnen waren op de samennaaidag en thuis verder afwerkten. ik had hen op die dag ook heel veel lapjes mogen meegeven om aan elkaar te zetten, waarvoor ik heel blij was. en dat alles zorgde ervoor dat mijn wagen volgeladen was !!! Antoinette en ik hadden net nog plaats... ik moet jullie wel niet meer vertellen dat de dekens weer heel mooi zijn, en de truitjes hebben ze mooi versierd met bloemetjes erop te naaien, héél héél mooi en origineel !
zo beginnen we weer een reserve aan te leggen . Antoinette ging eens informeren bij mensen uit Vinkt die naar Roemenië gaan. we gaan een deel reserveren voor Trees Van Hove. we staan ook altijd open om andere initiatieven te helpen. neem gerust contact op met ons. ons doel is mensen te helpen die het veel minder goed hebben dan wij, waar ook ter wereld.
een klein lief meisje stond onder een luifel. ze had juist boodschappen gedaan in de supermarkt met haar mama. ze zal ongeveer 6 jaar oud geweest zijn, dit prachtige sproetige beeld van onschuld. het stortregende buiten. je weet wel, dat soort regen dat goten en afvoerputjes doet overstromen, zo gehaast om de aarde te raken, dat het geen tijd had om de straal wat zachter te zetten. we stonden allemaal onder dezelfde luifel aan de ingang van de supermarkt. we wachtten samen ongeduldig, anderen 'geirriteerd', omdat de natuur hun haastige dag in de war had gegooid. ik ben altijd dromerig als het regent. ik verdwijn in het geluid en met het inzicht dat de hemel het vuil en het stof van de wereld afspoelt. herinneringen van 'rennen en spetteren' als een kind -zo zorgeloos spelen in je gedachten, als een welkome onderbreking van een voorbije dag met zorgen en stress. haar stem was zo mooi toen ze de hypnotische trance onderbrak waar we allemaal in gevangen zaten. 'mama, laten we door de regen gaan rennen', zei ze. 'wat?' vroeg mama. 'laten we door de regen gaan rennen!' herhaalde ze. 'nee, lieverd. we wachten tot het wat minder wordt' antwoordde mama. het kind wachtte nog een minuutje en herhaalde : 'mama, laten we door de regen gaan rennen.' 'we worden doornat als we dat doen', zei mama. 'dat is niet wat je zei vanmorgen' zei het meisje terwijl ze aan mama's arm trok. 'vanmorgen?' wanneer zei ik dat we door de regen konden rennen en niet nat zouden worden?' het meisje zei kalmpjes : 'weet je dat niet meer? toen je met papa praatte over zijn kanker, toen zei je : 'als we hier doorheen geraken samen, komen we door alles heen'. iedereen was opeens muisstil. ik zweer dat je niets anders hoorde dan de regen. we stonden allemaal doodstil. de volgende minuten kwam er niemand en ging er niemand weg. mama dacht even na over wat ze zou antwoorden. sommigen zouden het weglachen of haar voor gek uitmaken. sommigen zouden zelfs negeren wat ze zei. maar dit was een moment van affirmatie in een kinderleven. een moment van onschuldig vertrouwen, dat wanneer het gevoed en verzorgd wordt, zal bloeien in geloof in goede dingen en de hoop van het leven. 'lieverd, je hebt gelijk. laten we door de regen rennen. als het zo moet zijn dat men ons vanuit hierboven nat laat worden, wel , dan hadden we misschien juist een wasbeurt nodig,' zei mama. daar gingen ze. we stonden daar allemaal te kijken en te glimlachen, toen ze daar vooruit sprongen tussen de auto's door, en jawel, door de plassen. ze hielden hun boodschappentassen boven hun hoofd. ze werden doornat. maar ze werden gevolgd door anderen die schreeuwden en lachten als kinderen onderweg naar hun auto's. ja, ik ook. ik rende en werd nat. ik had ook een wasbeurt nodig. omstandigheden of mensen kunnen je geld, je materiële bezittingen en je gezondheid wegnemen. maar niemand kan ooit je dierbare herinneringen wegnemen... vergeet daarom niet om 'tijd' te maken en de gelegenheden te pakken om elke dag herinneringen te maken. voor alles en voor elk doel onder de hemel is er een seizoen en een tijd. bewaar de zonnige dagen voor de donkere momenten. samen een glaasje wijn, een frisse pint, een gezellige BBQ onder buren en vrienden, een terrasje, genietend van de dagelijkse dingen, een beetje humor... ik hoop dat je steeds de tijd neemt om door de regen te rennen. neem de tijd om te leven !
vandaag zal een drukke dag zijn op alle wegen, voor velen start het verlof. na een jaar lang werken, snakken velen wel naar een welverdiende rustperiode, en dat is maar normaal . ik las laatst in de krant dat weer meer Belgen hun verlof aan de kust doorbrengen, en dat is een goede zaak voor onze zelfstandigen aldaar. anderen zoeken het dan weer in het buitenland, waar ook heel wat te beleven valt... Gent maakt zich op voor de Gentse Feesten, en dat is echt de moeite om eens naartoe te gaan. wat het ook zij, ik wens iedereen een heel mooi, zonnig verlof ! voor mij wordt het een weekje rusten na het behangwerk. met dit warme weer, viel dat nogal tegen, maar het resultaat maakt me dan weer blij. eindelijk eens wat tijd om de mensen die mij nauw aan het hart liggen te bezoeken. zondag is er ontbijt met de kinderen en kleinkinderen. we proberen dat nu elke maand een keer te doen. het is heel leuk : verse koffiekoeken en croissants, een lekker kopje koffie en wat bijpraten... een goed idee voor families, we zien mekaar soms te weinig en dat versterkt de band.
- ga iedere dag 10 minuten wandelen met een glimlach op het gezicht. - zoek elke dag minstens 10 minuten de stilte op - als je s morgens wakker wordt, zeg dan : "mijn doel vandaag is..." - leef met de 3 E's : energie, enthousiasme en empathie, en met de 3 V's : vertrouwen, verwanten, vrienden - breng meer tijd door met mensen van meer dan 70 en jonger dan 6jaar - droom méér als je wakker bent - probeer elke dag minstens 3 mensen te laten glimlachen. - het leven is een leerschool, doorsta alle beproevingen. problemen zijn een deel van de les die voorbijgaat. maar de les die je leert blijft een leven lang bij je . - het leven is niet altijd eerlijk , maar blijft wel altijd mooi. - je hoeft niet ieder meningsverschil te winnen. - vergelijk je leven niet met dat van anderen, je weet nooit waar hun reis naartoe gaat - brand kaarsen, gebruik die mooie spullen. bewaar ze niet voor een andere gelegenheid. die gelegenheid is vandaag. - alleen jijzelf bent verantwoordelijk voor je geluk - vergeef iedereen - hoe slecht het ook gaat, het wordt altijd anders - laat alles gaan wat geen nut, geen schoonheid en geen vreugde geeft. - hoe je je ook voelt, sta op, kleed je aan en laat je zien. - zeg s avonds voor het slapengaan : "ik ben dankbaar dat...."
met deze wijsheden kunnen we toch al een tijdje hé. het leven is wat we er zelf van maken. er gebeuren natuurlijk altijd dingen waar je niets aan kan doen, maar dan hebben we het nog zelf in handen hoe we daarop reageren of ermee omgaan.
zuster cécile van ruiselede liet me weten dat er heel veel breiwerk klaarstaat voor ons : de missiekring heeft weer flink zijn best gedaan. het is echt de moeite om te zien wat die mensen allemaal maken : heel mooi, bijzonder prachtig afgewerkt, de kleuren passen heel mooi bij elkaar... en de leden blijven het maar doen, er komen zelfs nieuwe mensen bij. het is zeker onder impuls van de zusters dat zij dit doen, het is er bijzonder gezellig als ze samenkomen, je voelt je er thuis. van de eerste keer dat ik in ruiselede kwam bij de zusters, had ik dat gevoel van thuiskomen. ik kijk er al naar uit om te gaan. nog twee dagen behangen en dan neem ik rust en maak eens tijd om naar Annie en Antoinette te gaan, naar Ruiselede, eens gaan fietsen, om de conditie wat te verbeteren... voor velen begint nu ook echt het verlof. ik hoop dat de zon van de partij blijft en iedereen ten volle geniet.
Annie was enkele weken op fietsvakantie, en toen ze terugkwam deed ze me het volgende verhaal : op een van hun laatste overnachtingsadressen stonden heel veel boeken op hun kamer. één ervan viel haar op : "breien voor coole meiden" het ging over het feit dat breien weer 'in' is en in vele landen breiclubs ontstaan, het voordeel ervan, enz... er stond ook een wijs citaat in van een dokter, Herbert Benson, hoogleraar aan de Harvard Medical School. " net zoals mediteren en bidden, komen er door breien verdwaalde gedachten vrij " de uitleg verder was dat breien even therapeutisch kan werken als een bezoek aan de psychologe...
en minder duur zou ik zeggen ! breien is in elk geval rustgevend en terwijl je breit heb je tijd om eens na te denken over alles en nog wat. met het breien ben je ook 'bezig', en 'maak' je iets nuttigs . ik denk dat we allemaal genieten van een zelfgebreid werkje ! als dat werkje mensen verwarmt die het niet zo goed hebben als wij, dan is het opzet van onze hulpactie zeker geslaagd !!! én...het is ook heilzaam voor ons lichaam ! als dat niet goed is !!!!
voor veel mensen begint het verlof waarschijnlijk, maar voor mijn ventje is zijn verlof voorbij. vandaag is hij weer vertrokken met de vrachtwagen... na drie weken rust. we hebben enkele uitstappen gemaakt, met de fiets gereden, eens lekker gaan eten... maar ook een beetje gewerkt in huis en bij ons Tamara. we hebben echt van dit verlof genoten. zondagavond zijn Tom en Fien dan gekomen bij ons voor een weekje logeren, omdat hun mama nog moet werken. die kinderen bij mij maken me zo gelukkig, ik hou zo van ze. Fien is pas vrijdag thuisgekomen van een week verlof met de kankerpatiëntjes in Blankenberge. het was een heel fijne vakantie, niet alleen voor haar maar ook voor de vele kankerpatiëntjes. en dit alles is te danken aan de Vlaamse Liga tegen Kanker, de vele vrijwilligers die er alles aan doen om deze vakantie voor deze kinderen super te maken. Frank Deboosere kwam langs en een paar gasten van Ketnet. het was kei-tof !!!!! Annie is ondertussen ook al weer een weekje aan het werk, maar vrijdag zien we mekaar want dan verjaart Antoinette. we gaan haar samen gelukwensen. Oma uit Betekom heeft het ook heel druk maar af en toe mailen we mekaar en zo blijven we op de hoogte. ik hoop haar in augustus te kunnen bezoeken als ze met vakantie naar de kust komt. Lena De Zwarte stuurde me een ganse doos breiwerk, die ze van iemand kreeg voor ons. het waren echt mooie truitjes, broekjes, sokjes en dekentjes. Lies , de mama van Lukas, heeft me uitgenodigd om eens op de koffie te komen. bij zuster cécile en zuster noëlla moeten we ook op bezoek, dus t wordt al bij al wel een drukke zomervakantie. ik hoop dat jullie echt allemaal genieten van jullie vakantie en dat het zonnetje verder van de partij is.
fantastisch is het weer ! fantastisch is dat Annie terug is ! fantastisch was de vernissage van Lies, zondag in Nevele ! ik lig echt geveld door het zo warme weer. ik kan niet tegen de zon en de warmte... dus hou ik me rustig op ons appartement, en hou me bezig met kaartjes maken. dit is mijn hobby en ik heb lang geen tijd meer gehad om kaartjes te maken. om lapjes aan elkaar te zetten is het momenteel veel te warm. nu wil ik het even hebben over de tentoonstelling van de mama van Lukas, Lies Dierckx. zondag was het dus zo ver en er waren heel wat genodigden om haar werken te bewonderen. Lies genoot vroeger een opleiding grafische vormgeving aan de Koninklijke Academie voor Schone Kunsten van Antwerpen. in die jaren maakte ze al schilderijtjes, die bij het binnenkomen van de ruimte te zien zijn. maar het zijn hoofdzakelijk heel recente werken die ze tentoonstelt. en het zijn allemaal héél mooie werken, ze spreken je aan. iedereen was vol lof en Lies genoot er zichtbaar van. Lukas zou Lukas niet zijn, als hij voor 'zijn mama' een tekstje had gemaakt die hij voorlas. nu kan voor hen de vakantie beginnen, maar de tentoonstelling loopt nog tot en met het weekend. wil je er meer over weten dan ga je maar naar www.lizenzo.be op facebook vind je Lies Dierckx terug en een album over de vernissage. kijken dus !
heerlijk mooi weertje ! ik kijk uit naar de thuiskomst van Annie. waarschijnlijk heeft ze ook heel mooi weer gehad, en dat is zeker belangrijk bij een fietsvakantie. Deze namiddag ga ik naar Antoinette. samen gaan we naar de vernissage van Lies, de mama van Lukas (de jongen uit Nevele die vorig jaar zoveel dekens van ons meenam naar Senegal en daar persoonlijk aan de bevolking uitdeelde). ik had het genoegen reeds enkele van haar kunstwerken te zien, toen we daar gerief gingen afleveren voor Senegal. deze avond zullen we nog meer van haar te zien krijgen, en ik verwacht er heel veel van. het zal eveneens een heerlijk weerzien zijn , ook van Lukas. gisteren vertrok ons Fientje met de kinderkankerpatiëntjes voor een week naar de Duinse Polders in Blankenberge. dit is elk jaar voor die kinderen een heel toffe vakantie, onder begeleiding van dokters , verplegend personeel en animators. wie geïnteresseerd en er eens over wil lezen en fotos zien, kan alles volgen op www.vakantiekampen.be , dan klikken op 'dagboek'. voor mijn ventje wordt het de laatste van zijn drie weken vakantie, en we gaan er proberen nog enkele uitstapjes te maken. het zonnetje is alvast van de partij. ik hoop dat jullie allemaal genieten van dit prachtige weer, en voor onze kinderen en kleinkinderen begint de grote vakantie.
gisteravond 19 uur, vtm-nieuws : Stef Wouters begint het nieuws met het bericht van het overlijden van presentatrice, zangeres Yasmine ! amper 37 jaar besliste ze om uit het leven te stappen. het lijkt een nare droom, maar toch is het zo. wat iedereen wel al opgevallen was dat ze fel vermagerde en de spontane glimlach leek verdwenen... vrienden maakten zich ongerust... maar dit had wel niemand verwacht. als ik aan Yasmine denk, vergelijk ik haar met een bloem die heel mooi opengebloeid is. als 17 jarig meisje werd ze ontdekt op teevee, en ze evolueerde tot een fijne artieste. ze had een prachtige, warme stem. ze was altijd vrolijk, kwam uit voor haar mening en haar geaardheid. alles leek perfect : een fantastische carrière, getrouwd, een dochtertje... waarom? vraag ik me af, het antwoord zullen we nooit weten. hopelijk heeft ze rust gevonden. voor haar familie en vrienden, én haar dochtertje laat ze een grote leegte achter. voor alle mensen die haar een warm hart toe dragen, zal het moeilijk zijn om haar niet meer op televisie te zien. haar muziek zal ons blijven herinneren aan die fijne, grote madam die ze was. Yasmine, bedankt voor wat je voor ons allemaal betekende. rust in vrede.
woensdagmorgen ging ik naar een begrafenis van een 84 jarige man, vader van mijn schoonbroer. de man was plots gestorven, de dag nadat hij en zijn vrouw een wijntje gedronken hadden op hun 60-jarige huwelijksverjaardag. het grote familiefeest moest nog komen... inplaats daarvan werd het een begrafenis. een triest verhaal. de kleinkinderen lazen teksten en voorbeden, en op het eind van de mis zong een kleindochter een heel mooi lied a cappella : "stil maar, wacht maar, alles word nieuw, de hemel en de aarde..." die tekst bleef maar in mijn hoofd terugkeren. ik dacht aan de tijd die voorbij is, waar alles kon, waar velen naar geen frank moesten kijken, waar niemand zich zorgen maakte over onze planeet..... nu, de crisis, waar iedereen begint te ervaren dat eigenlijk toch niet alles kan, en men toch wel moet sparen, dat men zorg moet dragen voor onze planeet... misschien moeten we nu echt gaan beseffen dat het vijf voor twaalf is, dat we moeten zorgen voor onze toekomst en die van onze kinderen en kleinkinderen, dat alle leven op aarde moet beschermd en gekoesterd worden. en dan... dan krijgt die tekst plots zijn echte betekenis : "stil maar, wacht maar, alles wordt nieuw, de hemel en de aarde...."
weeral een week is voorbij gevlogen. dinsdag was ik in Rumbeke bij Antoinette, een vrouw die reeds van in het begin breit voor de actie. onlangs is haar man gestorven, en ik heb haar gevraagd de lapjes niet meer op te sturen, ik ga ze zelf halen. dan hebben we een gezellige babbel, en ze is heel blij met mn bezoek. deze weken gingen we samen naar de phildarwinkel. hier bij ons is er geen meer, en daar ik vroeger altijd met de phildarwol breidde, ben ik content dat ik daar terechtkan. ik heb er wol gekocht om te breien voor mijn kleinkindje dat onderweg is. verder waren het vooral schilderwerken deze week. donderdag was het jaarmarkt hier in Eeklo, maar door het mindere weer, was de opkomst lager dan andere jaren. het weekend ziet er alvast beter uit. dat zal ook goed nieuws zijn voor Annie en haar man Rudy die op fietsvakantie vertrokken zijn. maar eerst en vooral wil ik jullie trakteren op een mooie tekst over de ouderen.
als je oud bent moet je sterker in je schoenen staan dan ooit want : als de jeugd moe is, is ze aan vakantie toe. als ouderen moe zijn, zegt men : "ze takelen af." als de jeugd bezwaren maakt, heeft ze een uitgesproken mening. als oudere mensen bezwaren maken, hebben ze het niet begrepen. als de jeugd verliefd is, voelt ze zich jong. als ouderen verliefd zijn, noemt men ze kinderachtig. als bij de jeugd iets mislukt, zegt men :"we gaan er tegenaan, volgende keer beter." als ouderen dit overkomt zegt men :"laat maar, het heeft geen zin meer." als de jeugd iets vergeet, hoor je :"ik heb het waanzinnig druk !" als ouderen iets vergeten zegt men :"ja...zo begint het !" als de jeugd depressief is, heeft ze problemen. als ouderen depressief zijn, moeten ze niet zeuren. maar wij oudere mensen zijn overlevers ! kijk maar naar alle veranderingen die we meegemaakt hebben ! wij werden geboren voor .... (zelf in te vullen) TV, penicilline, polioprikken, diepvriesvoedsel, kopieerapparaten, contactlenzen, de pil, gsm, computers, creditcards, vaatwassers, droogkasten, airconditioning, de eerste mens op de maan, laserstralen... we trouwden eerst en woonden dan samen : och wat ouderwets! we werden geboren voor er huismannen, deeltijdse banen, groepstherapie en kinderdagverblijven waren. in onze tijd waren kevers insecten en geen Volkswagens, een ontsteking had niets met elektronica te maken. we hadden nog nooit gehoord van : TV, TL, CD, FM, video, magnetrons, faxen, kunstharten, printers, draadloze telefoons, booreilanden... we hadden nog nooit gehoord van jongens met oorringen, hippies, BOM-vrouwen, holibis, en Lat-relaties. we waren er ook al voor de : A27, E19, E40 , de TGV... toen betekende "made in Japan" gewoon rommel. wij hadden nog nooit gehoord van pizza's of Mc Donalds. roken was toen nog chic, een pot was om in te koken, aids was een engels woord voor helper en een relatie had met zaken te maken en niet met een bed. we wisten niet wat "geld uit de muur" was of "brood uit een automaat". de kleur roze had met baby's te maken en een "homo" betekende gewoon "mens". we moesten het doen met wat we hadden of wat we waren. wij zijn de laatste generatie die nog dacht dat je een man nodig had om een baby te krijgen. geen wonder dat sommigen onder ons nogal in de war zijn....
gisteren las ik in de krant een gesprek met Jeff Hoeyberghs, die we wel allemaal kennen van de Wellness Kliniek. Jeff heeft moeilijke maanden achter de rug , er werd veel geschreven over hem en zo, maar nu geeft hij een openhartig gesprek waarvan ik enkele stukken wil noteren op mijn blog om het met jullie te delen én omdat ik vind dat er een goede les in zit :
we hebben met Jeff afgesproken in Andorra, het kleine bergstaatje ingesloten door de Spaanse Pyreneeën. de loudmouth van weleer is, om het maar met een huizenhoog cliché te zeggen, 'een ander mens' geworden. hij opent met een oneliner die net zo goed een spreuk van de Bond Zonder Naam had kunnen zijn : "Vrede, daar draait het om. Wie geen vrede heeft, heeft niks." over je onmiddelijke omgeving gesproken : wat was me dat allemaal de voorbije maanden? Jeff : er zijn dingen gebeurd, ja. Gelukkig, anders had ik nog steeds het leven geleid dat ik een half jaar geleden ook al leidde. was dat beter geweest? ik ben zeker van niet. nu heb ik de kans gehad om alle bouwstenen van mijn bestaan los te weken, ze eens goed af te borstelen, en er opnieuw iets mee op te bouwen. vertel het ons, Jeff Jeff : vroeger, toen we nog allemaal nog landbouwers waren, hadden we rondom Kerstmis niets te doen. het veld was bevroren en dus kropen we maar dicht bij elkaar rond de stoof om wat te bezinnen. de conclusie was altijd dat we moesten streven naar vrede. tot op vandaag hét thema in elke kerstboodschap. welnu, door wat er de afgelopen maanden allemaal gebeurd is, noem het maar 'mijn winterperiode', heb ik ook serieus moeten bezinnen. en boer Jeff is tot dezelfde conclusie gekomen : vrede is het hoogste doel. heb jij te lang op café gezeten met Pater Versteylen? Jeff : Ik ben er rotsvast van overtuigd dat vrede geen middel is, maar een doel op zich. vrede is een werkwoord. wie een vorm van onvrede ziet, moet alles laten vallen en er alles aan doen om de vrede te herstellen. daarom niet fysiek, hé. maar spiritueel. dat wordt vanaf nu de rode draad in mijn leven. meer nog : het wordt het inzicht van de 21ste eeuw. uit oorlog komt alleen armoede, vrede baart weelde. je klinkt als Jezus van Nazareth. Jeff : het is inderdaad een eeuwenoude boodschap. maar pas sinds kort heeft ze mij geraakt. dat is het positieve van de afgelopen tijd. het is constant oorlog. tussen collega's, bazen tegen hun personeel, in het parlement, in de media, noem maar op.... onvrede voor de kleinste dingen. het is een deel van onze cultuur geworden. het tegenovergestelde helaas niet... interessant. maar wat heeft dat allemaal met je huwelijksperikelen en je professionele problemen te maken? Jeff : alles ! sinds ik tot inzicht ben gekomen, is alles geregeld. gedaan met de chaos, welkom kosmos. ik ben weer in vrede met mezelf en met mijn omgeving. weet je, ik denk dat veel mensen oorlogjes starten uit wanhoop. omdat ze denken dat vrede toch onhaalbaar is. ik wil gerust voor de rest van mijn leven het voorbeeld zijn van het tegendeel. ik heb in gore omstandigheden snel en efficiënt een oplossing bereikt. het spoor waarop ik zat, was niet meer ideaal en dus was het beter om te ontsporen. ik denk trouwens dat je sowieso elke tien, vijftien jaar eens aan de boom moet schudden. met een status-quo bereik je niets in een constant veranderende wereld. de crisis op zich is geen slechte zaak, als ik je goed begrijp? Jeff : ik zie inderdaad veel positieve kanten aan de huidige crisis. we hebben op materieel vlak veel te veel gewild. we zijn totaal vergeten dat er nog een belangrijke spirituele kant aan ons leven is. door de crisis zijn mensen nu verplicht om daarover na te denken. ik vind het opwindend en ben nieuwsgierig naar wat er allemaal gaat gebeuren. maar ik zie voorlopig geen brede volksmassa in opstand komen. zo ondemocratisch zullen we het dan wel niet vinden? Jeff : de massa zegt inderdaad nog altijd 'jaja en amen' omdat ze het nog veel te goed heeft. er is nog te weinig honger. maar wacht maar tot de gevolgen van de crisis echt duidelijk worden. voorlopig worden de mensen in bedwang gehouden met geld. met uitkeringen, met pensioenen, met jobkortingen... maar het geld raakt op. de kas van de sociale zekerheid is leeg. de kruik gaat zolang te water tot ze barst. wat dan? Jeff : er zal een bewustzijnsverandering optreden. als ik in Afrika ben, denk ik toch altijd : 'man, wat hebben wij het goed.' Jeff : als de Belgen zo tevreden zijn waarom merk ik dat dan nooit? de mensen die ik tegenkom, zitten altijd te zagen. iedereen die na lange tijd nog eens in België komt zegt : "holy shit, wat is me dat daar?" ik zag net nog een Catalaanse die een lief uit Genk heeft. ze was voor de eerste keer 14 dagen op bezoek geweest. nou nou nou... die is huilend teruggekomen. 'de mensen zien er zo triest, het weer is er zo slecht, het is er zo grouw en grijs, er is niets te beleven... pas toen ik in Barcelona van het vliegtuig stapte, kreeg ik weer lucht. het IQ van de schoolverlaters is in België de voorbije 20 jaar met 20 punten achteruitgegaan. dat is toch een sprekend voorbeeld van het feit dat ons vaderland verlamd is? over achteruitgang gesproken : deze week bleek dat voor het eerst sinds de tweede wereldoorlog vrouwen ongelukkiger zijn dan mannen. een gevolg van de emancipatie. Jeff : dat de vrouw zelf het slachtoffer zou worden van emancipatie, zei mijn grootvader zaliger al. voor de oorlog gingen vrouwen niet werken. na de oorlog gingen ze buitenshuis aan de slag en niet alleen als verpleegster of kleuterjuf. grote euforie, want er kwam een inkomen bij. maar mijn opa waarschuwde : "eer we met onze ogen geknipperd hebben, gaat het doorsnee gezin afhankelijk zijn van twee inkomens. het zal heel snel een vereiste worden in plaats van een luxe.
bij het lezen van het gesprek, bedacht ik dat deze man wijze woorden spreekt. de crisis is er, maar we hebben eigenlijk nog alles wat we moeten hebben. maar als je de cijfers hoort van bedrijven die failliet gaan, werklozen die erbij komen... dan zal het er niet op verbeteren. voorlopig toch niet. vrede vinden bij jezelf, ondanks wat er allemaal gebeurt en is... het is misschien niet gemakkelijk maar wel heel belangrijk. ik ben ervan overtuigd dat het ons zal helpen een betere wereld te bouwen, waar mensen verdraagzamer zullen zijn en méér respect hebben voor mekaar, onze medemensen en onze planeet. zoals Jeff zegt : eens goed alle bouwstenen losweken, eens goed afborstelen en er iets nieuws mee opbouwen !
Ik ben nadine, en gebruik soms ook wel de schuilnaam dino.
Ik ben een vrouw en woon in eeklo (belgië) en mijn beroep is huisvrouw.
Ik ben geboren op 24/09/1953 en ben nu dus 71 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: handwerken, kaartjes maken en lezen.
ik wou met mijn blogje mensen op de hoogte houden van mijn actie "deken voor pakistan" maar ik vertel er ook over mijn gezinnetje en over wat ik voel en denk bij de actualiteit.
laat ons een beetje meer rondom ons kijken en beseffen hoe goed we het hier hebben, dat we ondanks onze bescheiden bijdrage toch verandering teweeg kunnen brengen in deze wereld. laat ons er iets moois van maken, deel geluk, liefde en warmte, daar worden we allemaal beter van. dino
Georgine Deleu uit Wervik is honderd jaar geworden, en woont nog altijd alleen in haar huis. ze krijgt hulp van Familiehulp, maar redt het voor de rest nog prima alleen. de vrouw is op haar verjaardag in de bloemetjes gezet door Familiehulp en kreeg een champagne ontbijt geserveerd.
Trees Van Hove, de vrouw die elk jaar naar Senegal gaat om moedertjes te helpen bevallen, werd voor de eerste keer oma !
elke vakantie ga ik het breiwerk ophalen in Integraal in Brugge. ik schreef het eerder al : Integraal is een welzijnsschakel. vrijwilligers geven er les aan allochtonen, helpen de kinderen hun huiswerk maken... er is nu een veertiental dagen 'de zomerschool'. in de voormiddag is er les van 8.30u tot 12u. er zijn een 50-tal leerlingen uit 26 verschillende landen ! ze krijgen nederlandse les. ze zijn in drie groepen verdeeld naargelang hun kennis van de nederlandse taal. in groep 1 zitten diegenene die geen enkel woordje nederlands kennen.
ik kreeg deze avond een berichtje van Annie. ze vertelde me dat bij Liliane, een collega en breister van het eerste uur, de teller voor 2009 op 1000 staat. das goed hé, maar ik vertel er onmiddelijk bij dat het totaal al 5050 lapjes bedraagt !!!!!
we hadden het al lang beloofd, maar gisteren zijn Annie en ik op bezoek geweest bij Mariette in Drongen.
k heb mijn wagen volgeladen, vol met ....
een klein lief meisje stond onder een luifel. ze had juist boodschappen gedaan in de supermarkt met haar mama.
vandaag zal een drukke dag zijn op alle wegen, voor velen start het verlof. na een jaar lang werken, snakken velen wel naar een welverdiende rustperiode, en dat is maar normaal . ik las laatst in de krant dat weer meer Belgen hun verlof aan de kust doorbrengen, en dat is een goede zaak voor onze zelfstandigen aldaar. anderen zoeken het dan weer in het buitenland, waar ook heel wat te beleven valt... 
- ga iedere dag 10 minuten wandelen met een glimlach op het gezicht.
Annie was enkele weken op fietsvakantie, en toen ze terugkwam deed ze me het volgende verhaal :
voor veel mensen begint het verlof waarschijnlijk, maar voor mijn ventje is zijn verlof voorbij. vandaag is hij weer vertrokken met de vrachtwagen... na drie weken rust. we hebben enkele uitstappen gemaakt, met de fiets gereden, eens lekker gaan eten... maar ook een beetje gewerkt in huis en bij ons Tamara. we hebben echt van dit verlof genoten. 
fantastisch is het weer ! 
heerlijk mooi weertje !
gisteravond 19 uur, vtm-nieuws : 
woensdagmorgen ging ik naar een begrafenis van een 84 jarige man, vader van mijn schoonbroer. de man was plots gestorven, de dag nadat hij en zijn vrouw een wijntje gedronken hadden op hun 60-jarige huwelijksverjaardag. het grote familiefeest moest nog komen...
weeral een week is voorbij gevlogen. dinsdag was ik in Rumbeke bij Antoinette, een vrouw die reeds van in het begin breit voor de actie. onlangs is haar man gestorven, en ik heb haar gevraagd de lapjes niet meer op te sturen, ik ga ze zelf halen. dan hebben we een gezellige babbel, en ze is heel blij met mn bezoek. deze weken gingen we samen naar de phildarwinkel. hier bij ons is er geen meer, en daar ik vroeger altijd met de phildarwol breidde, ben ik content dat ik daar terechtkan. 
gisteren las ik in de krant een gesprek met Jeff Hoeyberghs, die we wel allemaal kennen van de Wellness Kliniek. Jeff heeft moeilijke maanden achter de rug , er werd veel geschreven over hem en zo, maar nu geeft hij een openhartig gesprek waarvan ik enkele stukken wil noteren op mijn blog om het met jullie te delen én omdat ik vind dat er een goede les in zit :
Ik ben nadine, en gebruik soms ook wel de schuilnaam dino.
