bij het begin van de 21ste eeuw wonen er op onze planeet 6 miljard mensen. india telt 1 miljard inwoners. china 1,2 miljard. de wereldbevolking blijft groeien : in 2050 zullen we met 9 miljard zijn. azië zal dan de helft van de wereldbevolking uitmaken, terwijl afrika meer inwoners zal tellen dan europa en noord-amerika samen. zou de aarde een dorp zijn met 100 inwoners, dan zouden in dat dorp ca. 5 noord-amerikanen 8 latijns-amerikanen 10 oost-en westeuropeanen 5 uit de voormalige sovjet-unie 12 afrikanen 58 aziaten wonen. er zouden 30 blanken en 70 kleurlingen wonen in dit werelddorp. 52 vrouwen en 48 mannen. 80 van hen zouden in een hut of iets van die aard wonen. 70 zouden niet kunnen lezen en/of schrijven 1 heeft een hogere opleiding gehad 1 is in het bezit van een computer 14 zijn ongeschoold 7 hebben één of méér auto's in het dorp zouden 33 kinderen zijn 6 inwoners bezitten samen 59% van het totale vermogen en 5 van hen zouden noord-amerikanen zijn 50 in het dorp zijn ondervoed.
op de 6 miljard inwoners die onze planeet bevolken, leven er 3 miljard met minder dan 2 euro per dag. 800 miljoen mensen lijden honger. door de combinatie van slechte voeding en infecties sterven ieder jaar 20 miljoen kinderen beneden de 5 jaar. de armoede en de sociaal-economische ongelijkheid nemen toe : tussen de rijkste 5% en de armste 5% bedraagt het verschil van inkomsten vandaag 74 tegen 1, tegenover 30 tegen 1 in 1960. het fortuin van de 200 rijkste mensen op aarde is groter dan de gezamelijke inkomsten van 41% van de wereldbevolking (2,3 miljard inwoners). het patrimonium van de 3 meest gefortuneerden van deze aarde overtreft het bruto nationaal produkt van de 35 armste landen tesamen. 10% van de wereldbevolking legt beslag op 90% van de beschikbare energie. aan wapens wordt veel geld besteed (méér dan 2150 miljard) dan aan gezondheidszorg en opvoeding. zou de wereld een dorp zijn met 100 inwoners , dan zouden er 33 christenen wonen en 67 anders- of niet-gelovigen :18 moslims, 13 hindoes, 6 boeddhisten, 25 andersgelovigen en slechts 5 atheïsten. (uit : wereldmissiehulp vzw. een kennismaking)
dit gedicht schreef bomi. het is een schitterend gedicht, dat ons eens doet nadenken over wat wij allemaal hebben, en anderen niet. nog meer mooie gedichten vindt je op http://blog.seniorennet.be/bomi2 . breng er ook eens een bezoekje, ik weet zeker dat jullie er ook zullen van genieten. dank je bomi voor je prachtige gedichten!!! dit gedicht vind ik heel goed passen in de geest van mijn blog, over de dekens voor pakistan. daarom ook dat ik het hier vandaag neerschrijf. deze namiddag ben ik in velzeke, naar het sint-fransiscusziekenhuis geweest . jacqueline had me gebeld, dat er een zestal dekens klaar waren. de mensen daar hadden met plezier lapjes gebreid, en zij had ze aan elkaar genaaid, 's avonds en in haar vrije tijd. ze vertelde me, dat de patiënten daar echt zo blij waren ook iets te kunnen doen voor pakistan, liefst wilden ze ook verder doen met de actie. ja...dan kan je toch geen neen zeggen... het is ook een leuke bezigheid voor deze patiënten. als er mensen uit de buurt van dit ziekenhuis mijn blog lezen, en nog restjes wol liggen hebben, die je niet meer gebruikt, willen jullie ze dan daar gaan afgeven. alle beetjes helpen. vandaag kwam de zon toch nog een beetje langs, gelukkig maar. ik wens jullie dan ook allemaal een zonnig weekend, en veel blogplezier.
vanavond wil ik even stilstaan bij enkele bijzondere blogs van Lien; ik heb reeds enkele van haar mooie gedichten neergeschreven op mijn blog. maar Lien heeft zoveel mooie gedichten geschreven, die jullie allemaal kunnen weervinden op twee blogs van haar : http://blog.seniorennet.be/groeien_naar_het_licht
als je houd van poëzie, zijn dit zeker aanraders. ik sta echt in bewondering voor de mooie teksten en gedichten die zij schrijft. zo heeft ieder zijn eigen talenten. proficiat, Lien met je mooie gedichten!
vandaag is weer een mijlpaal in onze actie. toen ik enkele weken geleden bij zuster cécile en zuster noëlla in ruiselede op bezoek was, leerde ik er koen kennen van wereldmissiehulp. de zusters spraken hem over de dekens, en het probleem van het ter plaatse krijgen. enkele dagen later kregen we een uitnodiging om naar de vergadering te komen op het hoofdbureau van wereldmissiehulp. en ja, nu was het zo ver. ik had antoinette meegevraagd, omdat ik vind dat zij zo belangrijk is voor mij. zonder haar had ik wel nooit kunnen bereiken, wat ik tot nu toe gerealiseerd heb. dus, wij samen naar boechout. eerst was er een moment van gebed en bezinning in de prachtige sint - stefanuskapel. in de vergadering die daarop volgde, mocht ik over mijn actie praten : ik vertelde hoe het allemaal begon, over de enorme respons van overal, over mijn bezoeken aan de scholen en bejaardentehuizen, de pakjes die maar bleven toekomen.... natuurlijk had ik enkele dekens en ook truitjes meegenomen , zodat alle aanwezigen konden zien wat het resultaat is van al dat breiwerk. iedereen vond het een prachtig initiatief. pater augustinus van averbode, was er ook aanwezig. samen met enkele zusters doet hij verschillende scholen aan in vlaanderen, om de kinderen te vertellen over hun werk in de derde-wereld-landen. zuster claire vertelde met enorm veel enthousiasme over de voldoening, die ze daarbij ervaart. ze gaat helemaal op in haar streven om de jeugd te motiveren. samen zullen zij nu de dekens en de truitjes meenemen bij hun bezoek aan de scholen, om ze aan de kinderen te tonen. iedereen was het er over eens, dat wereldmissiehulp, onze dekens en breiwerk zal verzenden. voor ons een oplossing van ons grootste probleem : onze dekens ter plaatse krijgen. na de vergadering kregen we ook een rondleiding, zodat we een inzicht kregen hoe allerlei goederen daar toekomen, gesorteerd worden, verpakt en klaargemaakt voor verzending. in de drukkerij las de zuster een mooi gedicht voor, dat na het drukken, meegenomen wordt naar de scholen, en uitgedeeld aan de kinderen :
ik weet niet waarom
lieve god ik weet niet waarom zoveel mensen meer moeten hebben dan wij. ik weet niet hoe het komt dat wij altijd honger hebben en zij niet
ik vraag u : geef aan mijn zusje een nieuwe jurk, als het kan een mooie kleurige, en ook een paar sandalen het mogen oude zijn , hoor god als ze maar passen, is het goed. gebed van een chileens kind zo zie je maar, en keer dat je in die wereld van hulp aan minderbedeelden terechtkomt, kom je steeds méér mensen tegen, die net zoals jij , begaan zijn met het lot van mensen, die niet zo veel geluk hadden als wij, die in een welstellend land geboren zijn. maar samen zullen we ons inzetten voor een betere wereld, waar deze mensen méér kansen moeten krijgen.
klavertje vier was vandaag heel toepasselijk : van twee vriendinnen kreeg ik goed nieuws. mijn goede vriendin, die kanker heeft, kreeg een positieve uitslag van de dokter, ze is aan de beterhand. een goede breivriendin kreeg ook goed nieuws betreffende de gezondheid van haar kleinkind. dit vind ik gewoonweg fantastisch. de zon liet ons dan ook nog eens genieten van een warme, zonnige dag. deze namiddag ging ik met marleen naar het dorpshuis in watervliet. daar breien ze voor pakistan. vorige maand was ik daar ook en liet daar een truitje van lapjes achter, en nu hebben zij er al een hele reeks bijgemaakt. allemaal om het mooist, keurig in elkaar gezet door magda. en van haar leerde ik hoe je de lapjes mooi aan elkaar kunt zetten, zonder een zichtbare naad. gewoonweg heel mooi, hoe zij dat doet. je ziet dat je nooit te oud bent om te leren. op 2 en 3 juli, tijdens de kermis in watervliet houden zij een hobbytentoonstelling. daar zullen zij hun werkjes en hun dekens en truitjes voor pakistan uitstallen. allen daarheen, zou ik zeggen, want watervliet is echt een hele mooie poldergemeente op de grens met nederland. het is ook gewoonweg een prachtige streek : hun kerk is gekend als de kathedraal van het noorden, er zijn ook een paar tea-rooms en restaurantjes waar je lekker kan smullen, vandaar ben je ook dicht bij sluis, aardenburg...
na schooltijd kwamen ook weer enkele kinderen van het vijfde en zesde leerjaar om te leren breien. juffrouw annie heeft hen al heel wat geleerd, want hun breiwerkjes zijn al heel mooi. wanneer ze dan de truitjes zien, zijn ze enthousiast. nog wat oefenen, en ze kunnen voor zichzelf ook zo'n trui maken...
ze zeggen als je anders bent dan hoor je er niet bij ze doen alsof je anders bent als jij niet zo bent als zij
maar kijk eens naar de regenboog... zie je het soms gebeuren dat van die zeven kleuren bijvoorbeeld rood of groen er één niet mee mag doen
neen, de één staat naast de ander en ze zijn zoals je ziet steeds verbonden met elkander kunnen mensen dat dan niet...
weer een mooi gedichtje die ik vond op internet! ik zet het hier speciaal neer, voor alle mensen. indien we elkaar allemaal beter zouden aanvaarden zoals we zijn, zou er veel verdriet gespaard blijven. laat de mensen zichzelf zijn, want ieder heeft bijzondere gaven, hoewel je dat misschien niet zou denken. allemaal vormen we een éénheid, of we nu blank of zwart zijn, of we nu rijk of arm zijn, baas of knecht... de één heeft de ander nodig, we zijn allemaal gewoon mensen. marco borasato heeft een liedje : "aan het einde van de lijn". het is een heel mooi lied, het komt er op neer dat we naakt geboren worden, en op het eind van ons leven nemen we niets mee, vertrekken we eigenlijk weer naakt, en wat je hier op aarde ook had, je neemt niets mee.... de wereld zou zo mooi kunnen zijn! maar als we elk voor ons eraan werken , zal er toch iets verbeteren. zeg niet, één mens verandert de wereld niet, maar we moeten ergens beginnen.
toen ik de eerste keer op seniorennet iets over de blogs las, wist ik niet goed wat dat betekende. ik bezocht er enkele, en het leek voor mij op het eerste zicht de beste manier om de mensen die breiden voor de dekens voor pakistan op de hoogte te houden. en zo begon ik aan mijn blog... regelmatig kreeg ik bezoek van andere bloggers. en zo ga je ook eens kijken naar hun blog. het is een fantastische ontdekkingstocht doorheen de vele blogs. ik raad het iedereen aan : de ene schrijft over zijn hobby, de andere over evenementen die plaats hebben, nog anderen schrijven gedichten. zo ging ik gisteravond nog eens rondneuzen in blogland. zo kwam ik bij lien terecht. wondermooie gedichten kan je er lezen. één wil ik hier neerschrijven, ik ben overtuigd dat jullie het héél mooi zullen vinden.
volg je eigen weg soms kronkelend soms rechtdoor volg jouw eigen droom al lijkt hij vaag : ga ervoor!
luister naar jouw kloppend hart het spreekt een eigen taal het kent jouw leven door en door het kent jouw verhaal
vertrouw steeds wat je voelt en twijfel nooit aan je zelf jij bent de zon, de maan, de ster, schitterend aan het hemelgewelf
dit en nog vele gedichten vind je er terug. ik wens jullie allemaal een fijne week en de zon komt ons stilaan verwennen.
Hoe lang is het geleden dat je - een boek las van je lievelingsauteur, die voor jou altijd een boodschap heeft? - een muziekstuk beluisterde, dat je zeer diep kan ontroeren? - een museum bezocht, dat je een gevoel van vervulling geeft? - een lange wandeling maakte in de natuur, die je doet verademen en je hart sportief houdt? - op een terassje rustig een biertje dronk of een kopje koffie met slagroom? - met ruimte van tijd hebt geluisterd naar wie je veel moet vertellen? - in de morgen innig bad om uur na uur schoon te leven? Het komt voor mekaar als je je tijd goed plant. Valeer Deschacht
volgende zaterdag om 10 uur gaat de tweedehandskledingsbeurs dus van start in gent op de poel, het is een onderdeel van de duurzaamheidsbeurs. maar nu weet ik dat daar heel veel aan vooraf gaat. deze week hebben we al massa's kleren binnengekregen : allemaal worden ze bekeken of er geen foutjes, of vlekken op zijn, of ze nog verkoopbaar zijn, of ze proper zijn..... dan moeten we ze nummeren met het nummer van de eigenaar, zodat we nadien de afrekening kunnen maken, en alles terugvinden. dit werk gebeurt allemaal gratis door vrijwilligers. ik verheug me er al op dat vele mensen voor een prikje toch mooie, trendy kleren zullen kunnen kopen. maar nu ben ik toch blij dat het zaterdag is, en een lang weekend voor de deur staat. en ik niet alleen denk ik!!!! en de zon komt er door! mag wel ook, hé na zo' miezerige weken... ik hoop dan ook dat iedereen er met volle teugen kan van genieten.
gisteren las ik ergens op een blog : "een succesvol man is er één die genoeg geld verdient, zodat zijn vrouw het niet kan opdoen, en een succesvolle vrouw is er ene, die zo'n man aan de haak slaat." dat deed me denken aan de tweedehandskledingbeurs in gent, waarvoor ik me de komende twee weken inzet met nog enkele vrijwilligers. het is de eerste keer dat ik eraan meewerk. deze beurs wordt elk jaar georganiseerd in juni. er gaat wel veel voorbereidend werk aan vooraf, maar het resultaat zal er zijn. het is meer de bedoeling om voorwerpen, in dit geval kleding een tweede leven te geven, en betaalbaar te zijn, voor mensen die het niet zo breed hebben, of graag eens voor een prijsje iets anders kopen. mijn eerste dag viel reuze mee. we hebben ontzettend hard gewerkt. ik kwam tevreden naar huis terug. en morgen met volle moed er weer tegenaan. voor wie zin heeft de kleding te komen bewonderen, de beurs gaat door op de poel in gent van 10 tot en met 14 juni.
het was een lang weekend, en boordevol biljart bij ons!!!! vrijdagavond, zaterdagmiddag& avond.... maar deze middag had ik toch zin om even in mijn eentje thuis te blijven. ik zat boordevol energie om er eens lekker in te vliegen : de volgende twee weken ga ik vrijwilligerswerk doen in gent, en ben ik dus veel weg, dus wou ik alles eens flink poetsen. ook heb ik me wat beziggehouden met de lapjes sorteren, en een plaatsje geven.... de namiddag vliegt voorbij. rond 18 uur kon ik me uiteindelijk neervleien in mijn zetel. floor, mijn poes, is er als de kippen bij om zich naast me neer te leggen. ze wordt zo graag geknuffeld, en dat laat ze je ook weten hoor. het is zo'n bijzondere poes. ik haalde ze in het dierenasiel. ze zat er pas, en was verschrikkelijk bang. wat wil je? ze was vier jaar, en dan kom je plots in een dierenasiel, waar een tiental honden blaffen, en vreemde mensen rondlopen. ik vroeg of ik ze eens mocht vastnemen, en ja, je voelde zo dat ze heel bang was. ze was heel mooi, het is een brit, zo'n sheba-kat. patriek zei dat we ze zouden nemen. en we hebben er nog geen seconde spijt van gehad. ze moest wel wennen aan ons, maar nu kan ze ons niet meer missen, en wij haar ook niet. als we thuiskomen, staat ze ons al op te wachten, en dan moeten we haar eerst een knuffel geven. het is ongelofelijk wat zo'n dier kan betekenen in je leven. ja, en nu staat ze al te kijken wanneer we gaan slapen.... morgen vroeg op, eerst gaan fitnessen, want k moet om 9 uur in gent zijn. maar t zal toch slecht weer zijn, dus kan ik maar iets doen voor anderen.
nieuw ben je, als je elke morgen verwondert kunt zijn, en dankbaar voor het licht van de dag; als je juicht als je ogen zien, je benen lopen, je handen tasten.
nieuw ben je, als je 'n verse kijk hebt op de mensen en de dingen, als je nog lachen kunt en genieten van de kleinste en gewoonste bloemen op je levensweg, als je zingt omdat je hart klopt.
nieuw ben je, als je weet dat je leeft, als je beseft dat vandaag de eerste dag begint van de rest van je leven.
zondagnacht werd ik wakker met verschrikkelijke hoofdpijn, ik voelde me echt niet goed, dus besloot ik een pijnstiller te nemen. de pijn ging geleidelijk aan weg, en ik kon de slaap weer vinden. rond 11.30u werd ik wakker! ik schrok dat het al zo laat was, maar het had me toch wel deugd gedaan. toen ik opstond voelde ik me wel nog een beetje suf, en zwakjes. om 14u had ik een afspraak met zuster cécile en zuster noëlla in ruiselede, om de dekens af te halen die zij voor mij gemaakt hadden. ik vroeg marleen, mijn goede buurvrouw, me te vergezellen. de koffie en de koekjes stonden al klaar, en het werd een gezellige babbel, over alles en nog wat. zuster cécile heeft in het onderwijs gestaan, en zo kwam de school ter sprake, waar ze gestudeerd had, en wat bleek, ik studeerde in dezelfde school : sint-andreasinstituut in brugge. het was een heel strenge school, maar we hebben er allebei heel goeie herinneringen aan overgehouden. het was ook een prachtige school, met een mooie tuin, een vijver....gewoonweg uniek. naar het schijnt is daar nu veel veranderd, wat normaal is, na al die jaren! we praatten over de zusters en de leerkrachten, die we beiden gekend hebben. het was ook de tijd, dat de zusters gewone mantelpakjes mochten dragen, inplaats van die lange zwarte kleren, en die witte kap... ik zal het nooit vergeten, na de paasvakantie, zouden alle zusters dus hun nieuwe kleren dragen. wij waren natuurlijk allemaal benieuwd hoe ze er zonder witte kap zouden uitzien? het was wel wennen hoor, maar ja, de katholieke kerk moest met zijn tijd mee. priesters droegen van dan af ook kostuums, alleen een kruisje op hun vest, toonde aan dat ze priester waren. zo zie je maar dat de wereld toch klein is, je ontmoet nieuwe mensen en uiteindelijk hebben we in dezelfde school gestudeerd. toen we bijna naar huis gingen, kwam daar iemand van een grote hulporganisatie toe. de zusters stelden me aan hem voor, en zeiden dat ik dekens en truitjes maakte voor pakistan. de persoon bleek geïnteresseerd. ik vertelde hoe ik aan de aktie begonnen was, en dat ze zoveel succes heeft, dat we nog altijd verder doen, maar dat het vervoer soms voor problemen zorgt. we wisselden telefoonnummers uit, en hij zou me vast en zeker iets laten weten. gisteren belde hij me al op . hij had mijn project voorgelegd, en ik mag binnen enkele weken, mijn verhaal doen op het hoofdkantoor. toeval? ik denk het niet. toeval bestaat volgens mij niet echt. het geeft me in elk geval goede hoop, dat ik nu op regelmatige basis, een lading kan meegeven naar pakistan. ik hou jullie op de hoogte. ondertussen is het al woensdag, en met die feestdag van morgen, is het voor velen de laatste werkdag. ik wens iedereen een zalige feestdag, en een fijn verlengd weekend. hopelijk komt de zon er toch nog eens door. t zou mooi zijn voor de vele communicanten. ik wens ook alle communicanten, hun ouders en familie proficiat. groetjes, dino
toen ik daarnet thuiskwam, stond hier een groot pakket op de tafel. op de doos stond als afzender : huize rozenwingerd, bitterzoetlaan, oostduinkerke. van de namen alleen zou je gaan dromen! ik wou wel eens weten wie daar woont of werkt en zocht het telefoonnummer op. de directrice vertelde me dat in hun instelling volwassen mentaal gehandicapten verblijven. elk jaar kiezen ze zo een project uit waar zij kunnen aan werken, en het deken voor pakistan leek hen wel gepast. vol enthousiasme zijn ze beginnen breien, en ze beleefden er veel plezier aan. het resultaat mag gezien worden : een mooi deken en nog heel veel lapjes zaten in de doos , die hier toekwam, en er zat nog een brief bij met al de namen van diegenen die gebreid hebben : monique, kurt, salange, stijn, diana, nicole, bernice, carine, wouter, nadine, helga, marika, marina, inge, caroline, els, aagje, catherine, els, kristien, linda, severine, patricia, rita, tanja, dominique, brigitte, an, els+mama, pascale, fio, linda, katrien, pat, en nog twee lieve mensen dank je wel voor jullie enorme inzet. jullie hebben zo ook meegeholpen om het leven van de mensen in pakistan een beetje meer "warmte" te geven.
gisteren is mijn buurvrouw marleen thuisgekomen van het ziekenhuis na een verblijf van 14 dagen. ik heb haar erg gemist, want wij twee zijn eigenlijk constant met het naaien van de lapjes bezig. ze zal het nu waarschijnlijk wat rustiger aan moeten doen. laurette, ook een vrijwilligster, is geopereerd aan de rechterhand en is ook buitenstrijd voor het ogenblik. desondanks liggen weeral een grote hoeveelheid dekens klaar. gisteren kreeg ik nog een mail van zuster cécile en zuster noëlla dat ik volgende week een serieuze lading dekens mag komen afhalen. dat belooft! ik wilde vandaag ook, net even voor het weekend, een tekst neerpennen, die ik mooi vind en met jullie wil delen :
als je geen spar kunt zijn op de top van de rots, wees dan een struik in het dal. maar wees dan het beste struikje langs de kant van de beek.
kun ge geen boom zijn, wees dan een struik kun je geen snelweg zijn, wees dan een pad kun je de zon niet zijn, wees dan een ster groot of klein, dik of dun, mooi of lelijk, arm of rijk
munt uit...in wat je ook bent het bos zou stil zijn als alleen de mooiste vogels fluiten.
het is donderdagmorgen, dus markt in eeklo. marleen houd ervan om een koffietje te gaan drinken in de vivo. door haar ziekenhuisverblijf is het al een tijdje geleden, en daar ga ik wat aan doen. ik heb haar uitgenodigd naar die tea-room om een lekkere koffie te gaan drinken. daarna nog wat huishoudelijk werk, want morgen heeft mijn patriek een dagje verlof. hij is een verwoed biljarter (golfbiljart, bij ons beter gekend als tapbiljart). in destelbergen gaat momenteel het belgisch kampioenschap door, en hij moet naar de schiftingen. ik hoop dat hij zich kan plaatsen. ik duim voor hem.
deze namiddag zijn antoinette en ik naar deinze gegaan. de creatieve kring van de kav was daar lapjes aan het breien. één van de leden was jarig vandaag, dus werden wij ook getrakteerd op een lekkere appelflap. wij hadden ook een deken mee die we van hun lapjes gemaakt hadden, en ook een truitje om hen te tonen wat het uiteindelijk resultaat is van hun breien. het was weer echt goed om te zien dat de mensen zich zo inzetten. samen hebben zij al bijna duizend lapjes gebreid...maar zij hadden ook nie gedacht dat het initiatief zoveel succes zou hebben. tweemaal in de maand komen ze samen, en handwerken , sommige praten gewoon wat bij een lekkere kop koffie. lisette leidt alles in goede banen. een moedige vrouw, met een hart van goud. en zo zijn ze eigenlijk allemaal hoor, een goed gevoel voor de medemensen, die het niet zo getroffen hebben. tevreden zijn we weer huiswaarts gekeerd. we hebben beloofd om zeker nog eens terug te gaan. ik moet ook zeggen, dat deinze eigenlijk een mooie stad is. de terrasjes zaten ook goed gevuld. de mensen genoten van de zon. in de brielpoort worden regelmatig beurzen ingericht, of andere evenementen. een stad die zeker het bezoeken waard is!
maandag vertrekken onze wol-vriendin martine met haar man uit drongen voor een deugdoende vakantie! ik wens hen allebei mooi weer, en een veilige thuiskomst.
in het begin van mijn initiatief belde martine uit drongen me op. ze had massa's wol liggen, die ze wilde schenken. annie belde me op om te breien, en zo gaf ik haar het adres van martine, waar ze wol kon halen voor de lapjes. annie zette haar buurvrouw en collega's aan om ook te breien. een mannelijke collega van annie, die in eeklo woont, bracht de lapjes mee. zijn vrouw, monique, ging ook aan te slag om te breien, en zo kwam de voorraad bij mij terecht. eigenlijk echt goed, als je bedenkt hoe door een simpele oproep eigenlijk een klein netwerkje ontstond. enkele maanden al stuurden annie en ik af en toe een e-mailke naar elkaar. er ontstond een warme vriendschap! annie wou ons eens allemaal samenbrengen, over de lapjes praten bij een lekkere kop koffie of thee, en ook eens het uiteindelijk resultaat van hun lapjes zien : een lappendeken! zaterdag was het dan zo ver. ik ging monique ophalen, en samen reden we naar drongen. annie woont in een rustige straat, en wat me meteen opviel was de mooie blauwe regen, die langs de voorgevel groeit. ik had onmiddelijk in de gaten, dat zij en haar man echt van de natuur houden. we werden er allerhartelijkst ontvangen, en het was alsof we mekaar eigenlijk al eerder hadden gezien. monique had mooie meiklokjes meegebracht uit haar eigen tuin voor de gastvrouw. een buurvrouw had lekker koekjes gebakken, en annie zelf, had een vrienschapscake gebakken. allen waren ze verzot op de twee truitjes die ik meegebracht had om eens te tonen, en de mooie dekens. ze stonden versteld dat het uiteindelijk resultaat zo mooi is. ( u vindt een foto van zo'n truitje naast mijn teksten.) we hebben een gezellige namiddag gehad : veel gepraat over van alles en nog wat en vooral dan over de lapjes, en de dekens. de tijd vloog om, voor we het wisten was het al tegen de avond. dit doen we zeker nog eens over!!!! met een fijn gevoel keerden monique en ik weer naar eeklo. het bewees nog maar eens : er zijn zovéél toffe mensen met een héél groot hart voor de medemens, en ik ben een geluksvogel, die mensen te leren kennen, en er een fijne vriendschapsband mee op te bouwen. dank je voor de fijne namiddag annie, je mama, je buurvrouw rita, onze wol-vriendin martine en haar man, en monique die alles bij mij brengt en ook nog meehelpt breien!
Ik ben nadine, en gebruik soms ook wel de schuilnaam dino.
Ik ben een vrouw en woon in eeklo (belgië) en mijn beroep is huisvrouw.
Ik ben geboren op 24/09/1953 en ben nu dus 70 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: handwerken, kaartjes maken en lezen.
ik wou met mijn blogje mensen op de hoogte houden van mijn actie "deken voor pakistan" maar ik vertel er ook over mijn gezinnetje en over wat ik voel en denk bij de actualiteit.
laat ons een beetje meer rondom ons kijken en beseffen hoe goed we het hier hebben, dat we ondanks onze bescheiden bijdrage toch verandering teweeg kunnen brengen in deze wereld. laat ons er iets moois van maken, deel geluk, liefde en warmte, daar worden we allemaal beter van. dino
deze namiddag zijn antoinette en ik naar deinze gegaan. de creatieve kring van de kav was daar lapjes aan het breien. één van de leden was jarig vandaag, dus werden wij ook getrakteerd op een lekkere appelflap. wij hadden ook een deken mee die we van hun lapjes gemaakt hadden, en ook een truitje om hen te tonen wat het uiteindelijk resultaat is van hun breien. het was weer echt goed om te zien dat de mensen zich zo inzetten. samen hebben zij al bijna duizend lapjes gebreid...maar zij hadden ook nie gedacht dat het initiatief zoveel succes zou hebben. tweemaal in de maand komen ze samen, en handwerken , sommige praten gewoon wat bij een lekkere kop koffie. lisette leidt alles in goede banen. een moedige vrouw, met een hart van goud. en zo zijn ze eigenlijk allemaal hoor, een goed gevoel voor de medemensen, die het niet zo getroffen hebben. tevreden zijn we weer huiswaarts gekeerd. we hebben beloofd om zeker nog eens terug te gaan. ik moet ook zeggen, dat deinze eigenlijk een mooie stad is. de terrasjes zaten ook goed gevuld. de mensen genoten van de zon. in de brielpoort worden regelmatig beurzen ingericht, of andere evenementen. een stad die zeker het bezoeken waard is!
maandag vertrekken onze wol-vriendin martine met haar man uit drongen voor een deugdoende vakantie! ik wens hen allebei mooi weer, en een veilige thuiskomst.
in het begin van mijn initiatief belde martine uit drongen me op. ze had massa's wol liggen, die ze wilde schenken. annie belde me op om te breien, en zo gaf ik haar het adres van martine, waar ze wol kon halen voor de lapjes. annie zette haar buurvrouw en collega's aan om ook te breien. een mannelijke collega van annie, die in eeklo woont, bracht de lapjes mee. zijn vrouw, monique, ging ook aan te slag om te breien, en zo kwam de voorraad bij mij terecht. eigenlijk echt goed, als je bedenkt hoe door een simpele oproep eigenlijk een klein netwerkje ontstond.
Ik ben nadine, en gebruik soms ook wel de schuilnaam dino.
