************Populaire muziek van de vorige eeuw tot nu************
28-07-2013
LP-muziek uit juni/juli 1975
LP-muziek uit juni/juli 1975
En in juni 1975 was het eindelijk zover. Sinds hun opname in 1967 hadden artiesten allerhande geplukt uit de verzameling wonderlijke composities van Bob Dylan zoals o.m. Peter, Paul & Mary; Ian & Sylvia; Manfred Mann; Julie Driscoll & The Brian Auger Trinity; The Byrds; Fairport Convention en zelfs Jonathan King. De versies van de grootmeester zelf circuleerden grotendeels op de bootleg 'Great White Wonder' maar in januari 1975 gaf Dylan zijn fiat voor het uitbrengen van een officieel album met zijn songs aangevuld met die van The Band. Het werd een schitterende dubbelelpee 'The Basement Tapes' die ik meteen via een Nederlands postorderbedrijf liet overbrengen. Geniet mee van de twee onderstaande songs: 'Yea Heavy' en 'Mrs. Henry'.
In dezelfde maand juni 1975 werd er ook een andere elpee uitgebracht met enkele jaren vertraging. 'Tonight's The Night' werd reeds opgenomen in augustus/september 1973. Op het 6de studio-album van Neil Young spelen o.a. volgende kleppers mee: Nils Lofgren (gitaar, piano, vocals), Danny Whitten (gitaar, vocals) en Jack Nitzsche (elektrische piano, piano). Sommige songs worden toegeschreven aan Neil Young & The Santa Monica Flyers of Neil Young & Crazy Horse of nog Neil Young with The Stray Gators. Hier volgt het titelnummer uit de elpee.
De maand juli 1975 was in vele opzichten opmerkelijk. Vanaf 1 juli ging ik aan de slag bij een Nationale Beroepsfederatie als directiesecretaris/vertaler en ik zou er zowaar 21 jaar lang mijn brood verdienen. Eind juli brak er een hittegolf uit die 18 dagen zou duren (tot en met 15 augustus)! En de leadzanger van The Who bracht zijn 2de solo-LP uit met als titel 'Ride A Rock Horse', waarop hij staat afgebeeld als een centaur of boogschutter, mijn sterrenbeeld. De bekendste song daaruit is 'Come And Get Your Love' geschreven door Russ Ballard die daar meespeelt op gitaar en keyboards. Maar ik wou vandaag nog eens luisteren naar deze schitterende versie van 'Walking The Dog' van Rufus Thomas. Koest, Bobbie!
De LP 'Fleetwood Mac' van Fleetwood Mac met een nieuwe line-up uit juli 1975 brak geen potten in de UK of bij ons. Nochtans werden er 4 singles uit het album op de markt gegooid: 'Warm Ways', 'Over My Head', 'Rhiannon' en 'Say You Love Me'. Gitarist Bob Welch had de groep verlaten in 1974 en dit is de eerste plaat waarop Lindsey Buckingham gitaar speelt en Stevie Nicks zingt. Om verwarring te vermijden met het gelijknamig album uit 1968 (met op de hoes een vuilnisbak) wordt deze plaat vaak 'The White Album' genoemd naar analogie met de befaamde LP van The Beatles. Op deze hoes is John McVie afgebeeld als een dwerg (geen trucage met Photoshop; hij zit gewoon op zijn knieën met daaronder zijn schoenen). Na het succes van de opvolger 'Rumours' (1977) werden deze LP en de single 'Rhiannon' heruitgebracht in 1978, met meer bijval als gevolg. Dankzij deze plaat kreeg de groep wel de status van supergroep in de Verenigde Staten omdat ze ginder een jaar lang niet uit de radiogolven weg te slaan waren. Warme dagen in het verschiet met 'Warm Ways'...
Niet lang na de Eagles werd ik ook fan van The Outlaws, een Amerikaanse southern rock band, met een ruiger geluid. Ze stonden ook bekend als "The Tampa Guitar Army" en uit hun debuutalbum 'Outlaws' (juli 1975) draai ik vandaag het bijna 10 minuten durende epos 'Green Grass & High Tides' met heerlijke gitaarklanken. Vanaf morgen post ik weer dagelijks hitparademuziek en ik ga verder, hoe kan het ook anders, met de maand juli 1975.
Schitterende hoes van 'The Basement Tapes'.
John McVie (rechts) wordt hier afgebeeld als een soort "Henri de Toulouse-Lautrec".
Op 6 juni 1975 gebeurde iets eigenaardigs: op die dag werden er twee elpees van de Stones tegelijk uitgebracht. De eerste compilatieplaat was 'Made In The Shade' met recente hits geproducet door Jimmy Miller/The Glimmer Twins op het Rolling Stones Records/Atlantic Records label en de andere verzamelplaat was 'Metamorphosis' geproducet door Andrew Loog Oldham/Jimmy Miller en uitgegeven door Allen Klein op het ABKCO Records label. Ze bevatte onuitgegeven nummers en zeldzame covers van muziek uit de periode 1964-1970. Hieruit pluk ik vandaag deze fantastische song van Stevie Wonder. Toen de Stones dit nummer aan het mixen waren in de studio vernamen ze de tragische dood van Brian Jones (3 juli 1969) en twee dagen later zag ik ze optreden in het Londens Hyde Park...
De elpee 'One Of These Nights' van de Eagles werd ook uitgebracht in juni 1975. Het album bevatte drie hitsingles: het titelnummer, 'Lyin' Eyes' en 'Take It To The Limit'. Mijn keuze viel vandaag op het mooie 'After The Thrill Is Gone' en deze plaat haalde mij definitief over de streep en zo werd ik fan van de Amerikaanse countryrockband.
We blijven nog altijd in de maand juni 1975 want toen werd de elpee 'Cut The Cake' van de Schotse Average White Band op de markt gegooid. En dit was ook spek voor mijn bek want op het titelnummer was het heerlijk dansen. 'Pick Up The Pieces' uit hun vorige plaat was nog maar net uit de hitlijsten verdwenen of de volgende hit diende zich al aan. Snij de taart maar alvast aan...
Van een carrièremove gesproken! In juni 1975 brachten de Bee Gees het album 'Main Course' uit met een nieuw logo getekend door Drew Struzan en met nummers die onder invloed van de disco stonden. Barry Gibb haalde zijn falsettostem naar boven en zong de pannen van het dak. De hitsingles zijn 'Nights On Broadway' en 'Jive Talkin'' maar ik kies nu voor 'Fanny (Be Tender With My Love)', een heerlijke slow.
De laatste voor vandaag is de elpee 'Why Can't We Be Friends' van de Amerikaanse funkband War eveneens uit de maand juni 1975. Het was inmiddels al hun 7de studioplaat. Naast de titelsong is 'Low Rider' zowat het bekendste nummer uit die plaat. Ook na het vertrek van Eric Burdon bleef ik die groep met belangstelling volgen. Met de aanstekelijke mondharmonica van de Deen Lee Oskar.
De hoes waarop een vetgemeste hond staat afgebeeld komt van de LP 'Pampered Menial' (letterlijk: 'volgepropte slaaf') naar een tekening van de Brit Edwin Landseer. Deze Amerikaanse band ontleende zijn naam aan de Russische fysioloog die het reflex (klassieke conditionering) ontdekte bij honden. In april 1975 werd de LP uitgebracht en het nummer 'Julia' werd een culthit, niet in het minst omwille van de stem van de zanger, of was het een zangeres? Uiteindelijk bleek het de falsettostem van David Surkamp uit St. Louis te zijn maar zijn nasaal geluid verveelde al snel en toen werd het plots heel stil rond de progressieve groep.
'The Kinks Present A Rock Opera', zo staat het op de hoes geschreven. Ray Davies had in mei 1975 nog niets ingeboet van zijn vakmanschap want toen legde hij zijn nieuw ei. Het was inmiddels al de derde conceptelpee van de Britse groep. Het verhaal gaat over een zanger die zichzelf 'Starmaker' noemt en die de plaats inneemt van Norman (een doodgewone kerel die van 9 tot 5 werkt) om zo het leven beter te snappen. De LP eindigt met dit lied en boodschap dat zelfs indien rocksterren vervagen hun muziek blijft voortleven.
In mei 1975 bracht Elton John ook een nieuwe elpee uit met de zeer lange titel 'Captain Fantastic And The Brown Dirt Cowboy', inmiddels al zijn 9de langspeler. In die periode had zijn collectie brillen al buitengewone proporties aangenomen. In deze song vertelt de flamboyante zanger het verhaal over zijn mislukte zelfmoordpoging uit 1969. Die "Someone" uit de songtitel slaat op Long John Baldry, de Canadese reus, die toen zijn leven redde.
Zelfs rocksterren kunnen fan zijn van stripverhalen. Magneto en Titanium Man zijn twee bekende figuren uit de Marvel Comics. Deze song staat op de LP 'Venus And Mars' (mei 1975) van de ex-Beatle Paul McCartney, de 4de met zijn groep Wings. Een andere song uit die plaat 'Listen To What The Man Said' zou later dat jaar in de hitlijsten terechtkomen. De criticasters van het magazine 'Rolling Stone' vonden de plaat maar niks en toch schafte ik mij de elpee met de biljartballen op de hoes aan. Mannen komen van Mars, vrouwen komen van Venus...
Vandaag eindig ik met de LP 'Nils Lofgren' (1975) van... Nils Lofgren, een zanger/gitarist met een indrukwekkende staat van dienst. Als jonge kerel (°1951) speelde hij samen met Neil Young in de groep Crazy Horse, met de E Street Band van Bruce Springsteen, in de cultgroep Grin en zelfs met Lou Reed. Hij bespeelt een groot aantal instrumenten. Deze elpee wordt ook vaak "The Fat Man Album" genoemd vanwege de tekening op de hoes achter de artiest. Hier brengt hij een ode aan de Glimmer Twin, Keith Richards (die het eventjes niet meer zag zitten), en smeekt hij hem de Rolling Stones niet te verlaten. De maand waarin de elpee werd uitgebracht heb ik niet kunnen achterhalen, maar ik schat zo halverwege het jaar. Hier is een prachtige akoestische versie die hij live brengt!
De 8ste elpee van David Bowie werd in maart 1975 uitgebracht en heette "Young Americans" en het bekendste nummer daaruit is 'Fame' dat op 15 november in de BRT Top 30 zou belanden. Tijdens de promotietournee rond deze LP zou Bowie zich als een kameleon een nieuw imago aanmeten. 'The Thin White Duke' onthulde in latere interviews dat hij in die periode teerde op rode pepers, cocaïne en melk. Geen wonder dat hij er zo slank uitzag...
Na het overweldigende succes van 'Moontan' en daaruit de wereldhit 'Radar Love' (1973) moest Golden Earring met iets anders op de proppen komen. Dat werd de LP 'Switch' die in maart 1975 werd uitgebracht. De hitsingle daaruit was 'Kill Me (Ce Soir)' maar de elpee was een internationale flop. Enkel in Nederland behaalde hij goud. Toetsenist Robert Jan Stips speelt hier voor het eerst mee. Van een koerswijziging gesproken...
De Britse bluesrocker Eric Clapton ging na het succes van de LP '461 Ocean Boulevard' en de single 'I Shot The Sheriff' naar Jamaïca om er 'There's One In Every Crowd' op te nemen (maart 1975). Dat liep niet altijd van een leien dakje vanwege zijn groeiende alcoholverslaving en problemen in de studio. Hij pakte deze traditional aan en overgoot hem met een reggaesausje en Yvonne Elliman zong -als naar gewoonte- met Clapton mee.
Een andere LP die al vrij snel in mijn verzameling terechtkwam is deze 'The Original Soundtrack' van de Britse 10cc. De derde langspeler van deze fantastische popgroep verscheen in maart 1975 en de hitsingles daaruit waren 'Life Is A Minestr...one' en 'I'm Not In Love' dat in juli 1975 in onze hitlijsten zou verschijnen. Een ander geweldig nummer uit die elpee is 'The Film Of My Love'. En als jong getrouwd koppel zongen Chantal en ik dan vaak "Forever and ever and ever, over and over and over" mee...
Vooraleer ik verder ga met het posten van muziek uit de tweede helft van 1975 laat ik de hitparademuziek even rusten en overloop ik vanaf nu de elpeemuziek uit het eerste semester van 1975. En die klinkt helemaal anders...
Het jaar 1975 begon al goed want in januari bracht de grootmeester zijn 15de elpee uit met als titel 'Blood On The Tracks'. Het hele album ademde een sfeer uit van droefheid, woede en eenzaamheid. Volgens Dylan was het niet autobiografisch alhoewel zijn zoon het tegendeel beweert. De prachtige openingstrack is deze 'Tangled Up In Blue', hier gebracht in een live uitvoering.
In februari 1975 was het de beurt aan Led Zeppelin om een elpee uit te brengen. Het werd een dubbele en het was meteen hun 6de album, getiteld 'Physical Graffiti'. De opnames vonden plaats op verschillende locaties tussen 1970 en 1974. Het begon te rommelen in de band want John Paul Jones dacht eraan de formatie te verlaten. Uiteindelijk kwam alles terug in orde. De hoes toont een appartementsgebouw in NY dat later weer zou opduiken in de videoclip van 'Waiting On A Friend' van de Rolling Stones. Mijn keuze viel vanmorgen op 'Trampled Under Foot'.
De Amerikaanse hardrockzanger Vincent Damon Furnier gooide in februari 1975 zijn 8ste LP op de markt en het werd meteen zijn eerste soloplaat getiteld 'Welcome To My Nightmare'. Het was een conceptalbum dat vertelt over de nachtmerries van een jongetje genaamd Steven. De prachtige hoes, waarop Alice Cooper netjes uitgedost staat, werd getekend door Drew Struzen. Hieruit draai ik 'Only Women Bleed'.
De opnames van de LP 'Rock 'n' Roll' (uitgebracht in februari 1975) begonnen zeer problematisch. Zowel Phil Spector als de ex-Beatle begonnen te werken in de studio, respectievelijk in oktober 1973 en oktober 1974. Tot overmaat van ramp kreeg John Lennon een proces aan zijn been omdat 'Come Together' uit 1969 te veel zou gelijken op onderstaande song van Chuck Berry. De zaak werd buiten de rechtbank afgehandeld maar als tegenprestatie moesten er op deze LP drie songs staan van de muziekuitgeverij die de eiseres was. Lennon zou pas een nieuwe langspeler opnemen in 1980 omdat hij 5 jaar thuis bleef om zijn zoontje Sean op te voeden.
Februari 1975 was een vruchtbare maand qua muziek. Alhoewel Emmylou Harris in 1970 al een obscure folkplaat uitbracht met als titel 'Gliding Bird' wordt de elpee 'Pieces Of The Sky' algemeen beschouwd als haar debuut. De plaat lanceerde trouwens haar carrière. Zij brengt hier een ontroerende ode aan The Beatles met een prachtige cover van 'For No One' (Lennon/McCartney).
En dat brengt ons in de maand maart 1975 want toen werd het 7de album van de Amerikaanse singer/songwriter Janis Ian uitgebracht en 'Between The Lines' werd meteen haar bekendste elpee. 'At Seventeen' zou in augustus 1975 als single uitgebracht worden en daarom kies ik vandaag voor het prachtige 'In The Winter', dat gelijk voor enige afkoeling zorgt na de afgelopen zwoele nachten.
De nieuwe single van Slade verscheen in de BRT Top 30 van de maand juni 1975, waarin het ook puffen was zoals nu. De song verscheen op geen enkele elpee (verzamelplaten niet te na gesproken) en de bijtitel tussen haakjes 'Wham Bam Thank You Mam' kende ik nog van de Small Faces, maar dat is een heel andere song. "An apple a day, keeps the doctor away"!
En de Amerikaanse discozangeres Gloria Gaynor kwam alweer met een cover op de proppen en scoorde zowaar opnieuw een hit in de maand juni 1975. Ditmaal was het een discobewerking van die classic van Burt Bacharach en Hal David waarmee Dionne Warwick al succes had in 1964. Dit schijfje kwam dan ook in onze hitlijsten terecht van juni 1975.
Vandaag zal het kwik stijgen naar een veelvoud van 3 graden. Waarschijnlijk wordt het 33 à 34 °C heet. Het is dus van levensbelang heel veel water te drinken, ook al heb je geen dorst. In juni 1975 was er ook een hittegolf en toen al vroeg dit Amerikaans meidentrio of we goed voor onszelf wilden zorgen. En dus beschermden we ons tegen de zon en dronken we genoeg water om niet uit te drogen!
Mouth en Maggie MacNeal gingen uit elkaar in 1974 en de Nederlandse zanger Willem Duyn kreeg nog een grotere mond (Big Mouth) èn een nieuwe sidekick, Little Eve genaamd. Samen zongen ze uit volle borst 'Uncle' en deze kreet ging niet onopgemerkt voorbij want het 45-toerenplaatje kwam meteen op zaterdag 21 juni 1975 binnen in de BRT Top 30 op nummer 6.
En op zaterdag 28 juni 1975 was het lachen geblazen want de pretpopgroep uit Zaandam rond Jacques Kloes scoorde alweer een dikke hit ditmaal met 'The Opera'. Het nummer kwam meteen binnen in de Top 10 van de BRT Top 30 en nestelde zich comfortabel op nummer 7. Wat een klok van een stem heeft die man. Goedemiddag, Jacques! En hij vond het zowaar leuk via Facebook: Jacques Kloes leuk ! ongeveer een uur geleden.
Ondertussen waren Chantal en ik teruggekeerd van onze huwelijksreis uit Tenerife en blijkbaar hadden we de zuiderse zon meegebracht in onze koffers, want vanaf eind mei 1975 ving de zomer aan die vier maanden zou duren met hier en daar een hittegolf. Ik herinner mij nog altijd het zalige gevoel toen ik op een ochtend wakker werd met dit prachtige liedje op mijn wekradio. Minnie Riperton kwam even piepen in onze hitlijsten van 24 mei.
En een week later, op zaterdag 31 mei 1975, kwam het origineel van 'If You Go' gezongen door het Frans duo Alain Barrière en Noëlle Cordier ook binnen in de BRT Top 30 want de platenfirma had vlug-vlug besloten het singletje uit 1973 terug uit te brengen. En het werd ook een hit!
Twang is the thang! Op 31 mei 1975 nestelde de Amerikaanse gitarist Duane Eddy -vergezeld van zijn zingende Rebelettes- zich stevig in onze hitlijsten met 'Play Me Like You Play Your Guitar'. Het was toen al een hele poos geleden dat we nog van hem gehoord hadden.
Ondertussen zijn we aanbeland op de 10de mei 1975 want toen kwam deze Nederlandse band binnen in onze BRT Top 30. De indringende zangpartij kwam van Margriet Eshuijs. Het is pas vele jaren later dat ik vernam dat de drummer Henny Huisman was, toen hij in Nederland de Soundmixshow op televisie presenteerde. Opmerkelijk dat het woord "huis" in beide familienamen voorkomt maar ook in de Engelse titel. In Brussel zou een 'House For Sale' nooit verkocht worden, vanwege "erg vuil"...
Nergens een originele versie uit 1975 op het internet gevonden, vandaar deze mooie liveversie van Margriet Eshuijs en haar band:
En wie stond er ook op 10 mei 1975 in onze hitlijsten? Deze Amerikaanse zangeres en het was geen disconummer. 'Shoorah Shoorah' is een geweldig soulnummer helemaal in de stijl van die geweldige muziek uit het einde van de sixties, met een hele blazerssectie en handgeklap er bovenop. Driewerf hoera... of is het slechts tweemaal?
Henk Bruijsten alias 'Hank The Knife' zat een tijdje voordien nog bij de groep 'Arnhem', samen met Arnie Treffers beter bekend als 'Long Tall Ernie' maar op 10 mei 1975 kwam hij als solo-artiest binnen in de BRT Top 30 met een geweldig gitaarnummer waarop je heerlijk kon meespelen met de luchtgitaar! Toepasselijk nummer op deze nationale feestdag...
Toentertijd was de Britse Kiki Dee zowat de enige blanke zangeres op het Motownlabel. Hier brengt zij een formidabele versie van een nummer van Nancy Wilson uit 1964, ook gecoverd door Aretha Franklin. Dit schijfje kwam nieuw binnen in onze hitlijsten op 17 mei 1975. Om Raymond te parafraseren: "Je moest eens weten hoe gelukkig ik ben"...
De laatste voor vandaag komt van Jim Gilstrap, een nieuwkomer uit de hitparade van zaterdag 24 mei 1975. Een zeer dansbaar nummer geschreven door Kenny Nolan en eenmaal gehoord is het moeilijk uit je hoofd te krijgen, een echte oorwurm dus. Het bleef bij deze eendagsvlieg maar hij verdiende ook zijn sporen als achtergrondzanger, o.a. voor Stevie Wonder, Joe Cocker, Keith Moon, Boz Scaggs, Leo Sayer en Starship. Hij zong tevens mee in de film 'Grease' uit 1978.
En op dezelfde dag, net iets lager in die hitlijst, kwam de Bruggeling Joe Harris zijn opwachting maken met een cover van datzelfde lied en hij had geen voorkeur of het nu Griekse of Spaanse wijn was. Voor zover hij maar rood was! Ik herinner mij vooral dat mijn kersverse schoonvader een grote fan was van de versie van Joe Harris. De productie lag in handen van Johnny Hoes en de single scoorde dan ook in Nederland.
Dit levenslied kwam uit de film 'Keetje Tippel', een Nederlandse film met o.a. Monique van de Ven, Rutger Hauer, Peter Faber en Dora van der Groen. Regisseur van dienst was Paul Verhoeven. Ook dit singletje kwam in onze hitparade te staan en wel op 3 mei 1975. Het publiek was dol op de film maar de critici keken er neerbuigend op neer en omdat er zovele naaktscènes te zien waren sprak men hier en daar zelfs oneerbiedig over "Kutje Tepel"...
Een Duits trio dat ook niet vies was van enig bloot op hun platenhoezen was Silver Convention, een discoformatie (opgericht in München door Sylvester Levay en Michael Kunze) die op 3 mei 1975 in de BRT Top 30 kwam binnengedanst op de tonen van 'Save Me'. Penny McLean was de roodharige, Ramona Wulf de zwarte met de Afrolook en Linda G. Thompson de derde. De groep had zelfs succes in het Verenigd Koninkrijk en in de Verenigde Staten.
Deze Nederlandse groep met de zeer lange naam maar ook met de boomlange zanger scoorde vanaf 3 mei 1975 een hit met 'Get Yourself Together. De band was geëvolueerd uit 'Moan' ('Health Of Freedom' - 1971 en daarvoor 'The Moans' met o.m. Herman Brood). Deze formatie zou in 1977 een wereldhit scoren. Erg leuk vond ik de intro (na de drums en de piano) die volgens mij lijkt op een kakelende kip.
En dat was dan weer de lievelingsmuziek van mijn vader want daar kon hij toch zo goed op walsen. Die muziek werd ook vaak gedraaid in een spiegelpaleis.
De elpeehoes. Het singlehoesje. Bij die LP stak zowaar een poster.
Op diezelfde derde dag van de maand mei uit het jaar 1975 kwam de single 'Lazy Lady' van Lester & Denwood, een Vlaams duo, binnen in de BRT Top 30. De song heb ik niet gevonden op YouTube noch ergens anders, vandaar deze latere versie van Lester, solo. Het origineel heb ik nooit gehoord want de single stond slechts twee weken in de hitparade.
Ook dit was een nieuwkomer in de hitlijsten van 3 mei 1975. Dit is het soort muziek dat we op de Canarische Eilanden niet te horen kregen. Ik kocht mij ginder meteen een musicassette met het beste uit de sound van Philadelphia: 'El sonido de Filadelfia'. Nico Haak en zijn 'Foxie Foxtrot' kreeg ik, toen wij terug thuis waren, bijna dagelijks op de radio te horen, tot ik er elastieken benen van kreeg...
Bijster origineel waren de jongens van Mud niet want bij gebrek aan inspiratie zongen ze een hele elpee vol met rockclassics. De single daaruit was een tragere bewerking van een juweel van Buddy Holly. Toch kwam het schijfje die 3de mei 1975 binnen in onze hitparade. "Oh, boy!"...
Nog een one-hit wonder uit april 1975. Over Marilyn Monroe werd veel gezongen want ze was nog lang niet vergeten. Norma Jean Baker was haar echte naam en haar tragisch leven werd hier samengebald in 3:37 minuten. Over de zanger is weinig geweten. Enkel dat zijn voornaam James is en dat het zijn enige single was die enkel in België en Nederland scoorde. Bijkomende informatie hieromtrent is altijd welkom!
Op zaterdag 12 april 1975, exact tien dagen na het burgerlijk huwelijk, vond ons kerkelijk bruiloftsfeest plaats. Die dag was er bewolking, zonneschijn en vielen er zelfs sneeuwvlokken! Het was net of de vier seizoenen hadden met elkaar afgesproken. Op het avondfeest waren een honderdtal familieleden en vrienden aanwezig. (zie foto links bovenaan)
Maar op diezelfde zaterdag 12 april 1975 weerklonken andere geluiden toen de openingsdans op ons huwelijksfeest werd ingezet. Het was een doo-wop uit 1955 en toen ik in Chantal haar oren 'Only You' fluisterde, voegde zij daar haastig 'And You Alone' aan toe... (Zie foto links bovenaan).
Ze hadden nog maar net geswingd op een ster of dit vrolijk duo verweet elkaar te veel te babbelen in april 1975 . De song was al een hit in de Verenigde Staten voor Joe Jones in 1960 en dit plaatje was een productie van de Nederlander Jaap Eggermont.
Vandaag eindig ik met alweer een one-hit wonder: op 26 april 1975 kwamen Roger Glover (ex-bassist van Deep Purple) met enkele gasten onder wie zanger Ronnie James Dio hun opwachting maken in de BRT Top 30 met een liedje dat ondersteund werd met een leuk tekenfilmpje van het "Butterfly Ball & Grasshopper's Feast", een muzikale bewerking van een kinderboek. Maar dat vernam ik pas later want toen zaten Chantal en ik al lang te genieten van onze wittebroodsweken op de Canarische Eilanden.
Een van die zeldzame foto's van James Cunningham.
De onvergetelijke Marilyn Monroe.
De Schotse band met hieronder hun bekend logo.
Uit 1955 maar nog altijd niet vergeten door mij.
Bassist Roger Glover.
Maar het was Ronnie James Dio die het nummer zong.
Op 5 april 1975 kwam deze modernere bewerking van die formidabele hit van de Four Tops nieuw binnen in de BRT Top 30. Voor haar wereldhit zouden we nog even moeten wachten. 'Reach out I'll be there, to love and to comfort you': die belofte hadden Chantal en ik drie dagen voordien in het gemeentehuis uitgesproken...
Op 2 april 1975 trouwden wij voor de wet (zie foto linksboven) en het regende die dag pijpestelen...
Ook deze nieuwste dansbare single van "The Walrus of Love" stond in het begin van april 1975 kersvers genoteerd in onze hitlijsten. De vraag stellen is ze beantwoorden... Hopla met de beentjes!
En de mannen van Queen bleven maar aan de weg timmeren. Ook deze single zou begin april 1975 enige bekendheid verwerven maar een echte wereldhit zou het niet worden. Daarvoor moesten we nog maanden wachten. Op het einde van het nummer brengen de Britten een hommage aan Chuck Berry wanneer ze "go, go, go, little queenie" zingen. Of was het een ode aan de Stones?
"Oh, ho, ho, it's magic!" zong dit Schots trio en nog geen maand na hun eerste hit ('January') kwam deze toffe single zijn opwachting maken in de hitparade van 5 april 1975. En het plaatje had inderdaad iets "magisch"...
Cliff Richard had het al twee keer geprobeerd zonder het Eurovisiesongfestival evenwel te kunnen winnen. Hank Marvin en de overige leden van zijn ex-begeleidingsgroep The Shadows moeten dan gedacht hebben: "laat ons dat ook eens proberen". Maar helaas, zij strandden op een verdiende tweede plaats in Zweden, die 22ste maart 1975. Op 5 april verscheen deze knappe single dan ook in onze hitparade. "Let me be the one" had Chantal enkele dagen voordien nog gevraagd en daarop had ik volmondig "ja" geantwoord...
De leukste single uit april 1975 vond ik deze song die door Johnny Rodrigues in het Portugees werd gezongen. Hij werd op 12 november 1951 (twee weken vóór mij) geboren op de Kaapverdische Eilanden, een vroegere Portugese kolonie. Peter Tetteroo van de Tee Set ontdekte hem en deze eendagsvlieg werd een grote hit in de Benelux.
En plots kwam die witte duif zich in onze hitlijsten van maart 1975 nestelen. Het was niet meteen zijn mooiste compositie maar wel de meest commerciële die Johannes Bouwens heus geen windeieren heeft gelegd. De covers en parodieën waren dan ook legio.
Dit is ook niet 's mans beste compositie maar wel de zoveelste song die in de maand maart 1975 genoteerd stond in de BRT Top 30. De keizer van het Vlaamse lied kreeg in die periode meer en meer concurrentie van Willy Sommers en slaagde er toch maar in jaarlijks een drietal hits te scoren.
"Is het lang geleden?"... Ja, natuurlijk! Op 29 maart 1975 schoot deze Nederlandse band meteen binnen in onze hitparade vanuit het niets rechtstreeks naar nummer 7. Onze Noorderburen hadden een week voordien het Eurovisiesongfestival in Zweden gewonnen met deze leuke meezinger.
En ze hadden meteen een Engelse versie klaar:
Onze eigen inzending voor het Eurovisiesongfestival van maart 1975 kwam eveneens die maand binnen in de BRT Top 30. Ann Christy werd slechts 15de in Zweden maar eigenlijk verdiende ze veel beter. Samen met 'Dag vreemde man' en 'De roos' werd dit een van de nummers die haar op het lijf geschreven zijn.
Zoals reeds eerder vermeld stonden Chantal en ik op trouwen. Oorspronkelijk had ik geopteerd voor 1 april 1975 maar dat vond mijn verloofde maar niks. Waarschijnlijk dacht ze aan "April fool's day" en dus werd het de dag nadien. Eind maart kwam de tweede single van Billy Swan onze hitlijsten binnen en de song werd in een heel andere stijl gezongen dan 'I Can Help'. Hilarisch vind ik de manier waarop de zanger op het einde van het nummer amechtig begint te zingen.
Deze vier Scandinaven hadden het Eurovisiesongfestival in 1974 gewonnen en een jaar nadien, in maart 1975, stond hun nieuwste single genoteerd in de BRT Top 30 en wel meteen op nummer 13. Het cijfer bracht hen geen ongeluk want in een mum van tijd stonden ze nagenoeg overal op nummer 1. En hoe konden ze weten dat Chantal en ik gingen trouwen? Ze spraken hun beloften wel vijfmaal na elkaar uit onder de tonen van die heerlijke saxofoon. Gelukkig moest ik maar eenmaal "ja" zeggen, maar dat is voor morgen als we in april 1975 beland zijn! Tot dan...
Ik vraag mij af of Elvis Presley, de enige echte King of Rock & Roll, op de hoogte was van de vele songs die Jack de Nijs, alias Jack Jersey, uit zijn mouw schudde in de jaren '70. Waarschijnlijk wel want zijn vroegere backing band, The Jordanaires, zorgden nu voor de achtergrondzang bij de Nederlandse artiest. Wat er ook van zij, 'I Wonder' stond in de maand maart 1975 nieuw genoteerd in de BRT Top 30.
Bij het horen van deze merkwaardige intro (precies een op hol geslagen UFO) weet je meteen dat dit de glamrockband Sweet uit Groot-Brittannië is. Niet te verwarren met de gelijknamige song van Manfred Mann uit de jaren '60 want dit was hun hitsingle uit maart 1975. De vossen uit het Zoniënwoud gaan hoe langer hoe minder op de vlucht en passen zich aan het stadsleven aan. Het gevolg is een hele rij opengebeten vuilniszakken...
Dit is nog zo'n song die nooit meer op de radio gespeeld wordt. Nochtans kwam deze single van Leo Sayer, de Britse singer/songwriter met het hoge stemmetje, nieuw binnen in de BRT Top 30 van de maand maart 1975. De trein is altijd een geliefkoosd onderwerp geweest in de muziekwereld.
De vijf Britten die goed op weg waren om de wereld te veroveren met hun aanstekelijke en zeer dansbare mengeling van doo-wop, rock-'n-roll uit de fifties en glamrock, schoten als een raket onze hitlijsten binnen in maart 1975. Met hun ingestudeerde pasjes en afgeborsteld imago vielen ze ook in de smaak van de oudere generatie.
Slim gezien van Wouter Otto Levenbach want onder het pseudoniem 'Dave' coverde deze Nederlander een oud nummer van Del Shannon ("Runaway') en veroverde hij vanuit Parijs heel Frankrijk èn de Benelux. Deze falsettogeluiden waren in maart 1975 dan ook niet van de lucht...
Na 10 jaar had Dave eindelijk een hit te pakken...
En de teletijdmachine blijft voorlopig in maart 1975 gestationneerd. In die periode waren er niet minder dan 26 nieuwkomers in de BRT Top 30 die de moeite van het vermelden waard zijn. Zoals deze Amerikaanse funk/discoband die toen onze hitlijsten kwam binnengeraasd. De oorspronkelijke groepsnaam was 'Brooklyn Trucking Express'.
In de periode rond maart 1975 deed de Nederlandse rockband Golden Earring (opgericht in 1961) het heel goed in de Verenigde Staten. Maar ook in West-Europa en voornamelijk in de Benelux. 'Ce Soir' (Kill Me) was de nieuwste single en hij schoot dan ook meteen binnen in onze hitlijsten ondanks de lugubere titel...
De leukste single uit maart 1975 waarop het heerlijk meebrullen was kwam van Steve Harley & Cockney Rebel. Het was ook de periode waarin de singles meestal een tweede songtitel tussen haakjes erbij kregen. Zoals deze 'Make Me Smile (Come Up And See Me). Harley zong niet altijd toonvast maar dat was juist zo leuk aan dat plaatje. ♫♫♫ Papapapapapapapa ooh, lalala ♫♫♫...
'Do It ('Til You're Satisfied)'
De b-kant was een ode aan Josephine Baker.
Josephine Baker met Jean Gabin in de Parijse revues.
De Amerikaanse zangeres/danseres zette het Parijs van de jaren '20 en '30 op zijn kop met haar uitdagende outfits.
Paul Michiels uiterst rechts (boven) en zoals hij er nu uitziet (onder).
Carl Douglas was samen met de films van Bruce Lee verantwoordelijk voor het ontketenen van een ware rage waardoor Oosterse krijgskunsten populair werden dankzij zijn twee vorige singles waarin hij Kung Fu bezong. In maart 1975 kwam zijn instrumentale 'Blue Eyed Soul' zich in de BRT Top 30 nestelen.
In het begin van dit jaar kocht ik een verzamelschijfje van de Britse groep Hot Chocolate. 'Alle 40 goed' heet de cd en in dit geval dekt de vlag de lading volkomen. Ongelooflijk hoeveel hits de groep Hot Chocolate de hitlijsten heeft ingestuurd over een periode van bijna 20 jaar. Erroll Brown uit Jamaica was de leadzanger en 'Cheri Babe' was de hitsingle uit maart 1975.
De opvolger van 'Sad Sweet Dreamer' uit maart 1975 had minder succes dan zijn voorganger en toch hoor je hier en daar flarden van die eerste hit terug in de melodie. Beide songs werden trouwens geschreven door David Parton en hij werkte samen met Tony Hatch voor het arrangement en de productie. De Britse "would-be" tegenhangers van de Jackson 5 zouden na hun twee debuutsingles geen enkele hit meer scoren...
De Schotse groep Pilot scoorde zowaar een hit met 'January' in de maand maart 1975. De uitstekende single was een productie van Alan Parsons. Het trio bestond uit David Paton (die het nummer schreef), William Lyall en Stuart Tosh. Als je enkele letters van hun familienamen door elkaar klutst krijg je de groepsnaam fonetisch: 'Pilot'! De mooie orkestratie was in handen van Andrew Powell.
Terwijl Randy Bachman succes oogstte met BTO geraakte zijn ex-kompaan Burton Cummings met de rest van de band ook in de BRT Top 30 terecht. In maart 1975 was 'Dancin' Fool' de hitsingle van deze Canadese band.
Van deze prachtige intro krijg ik steevast kippenvel. The Tymes is een soulband die actief is sinds 1956 en nog altijd optreedt! De Amerikanen uit Philadelphia met die knappe harmonieuze vocalen hadden in maart 1975 een dijk van een hit te pakken met 'Ms. Grace'.
Deze Britten hadden in 1968 nog enkele psychedelische hits maar vanaf 1970 gooiden ze hun gitaar over de andere schouder en speelden ze, rechttoe rechtaan, een ander soort rock: de boogie rock! De periode 1970-1974 overleefden ze zonder al te veel hits maar in maart 1975 was er geen houden meer aan. De fans vonden het heerlijk en terwijl ze stonden te headbangen speelden ze mee op de luchtgitaar. De single schoot meteen binnen op nummer 7.
De grootste verrassing uit maart 1975 kwam evenwel van deze Nederlandse zingende huisvrouw toen ze met haar eigen compositie vanuit het niets op nummer 6 terechtkwam in de BRT Top 30. Haar demo raakte per ongeluk in de handen van een platenmaatschappij en de rest is geschiedenis. Haar single werd voor het eerst genoteerd op 1 maart 1975 en zou 10 weken in onze hitlijsten vertoeven waarvan verschillende weken op nummer 1. Deze stunt zou zij nooit meer kunnen herhalen en dus bleef het helaas bij dit "one-hit wonder". Haar echte naam is Josje Duister-van Stelten, bijgenaamd 'de zingende huisvrouw'.
Johnny Hoes ontdekte deze Nederlandse Limburgers die met dit popdeuntje een plaats veroverden in de BRT Top 30 van februari 1975. De titel doet mij altijd denken aan Beppino, een echte Italiaan, die in mijn jeugdjaren rondreed met zijn ijskarretje en in de zomeravonden een typisch melodietje liet horen. In de winter bouwde hij zijn busje om en verkocht ie plots warme suikerwafels...
Vanuit Zweden kwamen hardere geluiden overgewaaid. Terwijl Benny & Björn geprezen werden voor hun componistentalent stalen Agnetha & Frida de show met hun lange benen en daardoor ook zeer korte jurkjes. 'So Long' stond in februari 1975 nieuw genoteerd in onze hitlijsten, maar toch zaten de grootste hits van ABBA nog in de pijplijn...
Hun kerstsingle lag nog vers in het geheugen toen de jongens van Mud alweer met een nieuwe single binnenkwamen in onze hitlijsten van februari 1975. De populariteit van de Britse glamrockers ging bergafwaarts en na 1976 zou het in ons land afgelopen zijn met hun succes.
"Voor een boogie woogie kom ik wèl uit mijn zetel!" zeg ik af en toe. In februari 1975 kon ik deze Nederlanders met hun nieuwe single dan ook smaken. Zo ook het platenkopend publiek want toen stond Livin' Blues genoteerd in onze BRT Top 30.
Diezelfde maand maakten we kennis met de excentrieke Disco Tex die met zijn Sex-O-Lettes een pseudo liveplaatje uitbracht dat iedereen aanzette tot dansen. Het nummer werd geschreven door Bob Crewe die bekend staat om zijn composities voor o.a. de Four Seasons. De bonte discobende kwam uit de Bronx, New York.
Maar het allermooiste deuntje uit die periode kwam op 22 februari 1975 binnen in de BRT Top 30. 'I'm Down' is een geweldige slow van een van mijn lievelingsgroepen uit de sixties. Zij hadden dat woelig decennium goed overleefd niettegenstaande enkele personeelswisselingen en zelfs in de jaren '70 boekten ze gelukkig nog successen.
De korte jurkjes zullen ook wel aan de basis van het succes gelegen hebben...
Tijd voor een curiosum uit februari 1975 want toen kwam dit plaatje van 'The Senators' binnen in de BRT Top 30. Het bleek een uit de hand gelopen carnavalsgrap te zijn die toch enkele weken in onze hitlijsten vertoefde. Gentenaar Walter Ertvelt bleek achter het project te zitten: een zogenaamde reporter interviewde politici (waarvan de meesten nu in de vergetelhoek zijn geraakt) en zij antwoordden dan met een fragment van een bekende Vlaamse, Nederlandse of Franstalige hit. Hoe zou SABAM uit dit kluwen zijn geraakt om de auteursrechten te verdelen?
De voormalige zingende drummer van The Beatles bracht een LP uit ('Goodnight Vienna') en deze bewerking van een oud doo-wop nummer uit de jaren '50 werd als single uitgegeven en behaalde zowaar een plaatsje in onze hitparade van februari 1975.
Het was blijkbaar "in" om oude nummers op te frissen moeten deze Britse glamrockjongens gedacht hebben. In februari 1975 kwamen zij in onze hitlijsten binnengestoven met een opgefokte versie van 'Tell Him', bekend van The Exciters uit 1963. De leadgitarist die ook de backing vocals verzorgde was Keith Marshall en die zou later nog van zich laten horen...
Broer en zus Kissoon hadden in februari 1975 zowaar een grote hit te pakken met een compositie van Wayne Bickerton en Tony Waddington, het Britse schrijversduo dat menige hit leverde voor o.a. The Rubettes. Mac ging later zingen bij het orkest van James Last, net zoals Katie en zij werd ook een gewaardeerde achtergrondzangeres bij artiesten als Van Morrison, Eric Clapton, George Harrison en Roger Waters.
Nog een curiosum: op 1 februari 1975 stond Joe Dassin met zijn single 'Vade Retro' nieuw in de BRT Top 30. Een week later, op 8 februari 1975, werd die plots omgedraaid en de b-kant kwam zich toen in de hitlijsten nestelen. Toen ik de piano bij de intro hoorde herkende ik meteen de melodie. Dit was een cover van 'Please Tell Her' van Shepstone & Dibbens uit 1974. Het nummer was toen ook een b-kant van de opvolger van 'Shady Lady' ('When The Band Starts To Play') maar de single flopte jammerlijk. Meer dan een jaar later werd het een geweldige hit voor de zoon van filmregisseur Jules Dassin.
Het origineel heet 'Please Tell Her' en niet 'Please Tell Me' zoals verkeerdelijk aangegeven bij de videoclip:
The Senators
Een slechte versie van 'Only You' en een lelijke hoes...
Deze single schoot op 15 februari 1975 vanuit het niets meteen binnen op nummer 4 in de BRT Top 30.
En in februari 1975 had de Nederlandse zangeres Ria Valk een ware carnavalshit te pakken met haar single 'De liefde van de man gaat door de maag'. Zou ik daarom een paar maanden later met een keukenprinses trouwen?
Overdaad schaadt en op voorschrift van de huisarts is het belangrijk veel te bewegen, veel water te drinken en gezond te eten! Die goede raad werd blijkbaar door velen opgevolgd in februari 1975 want het discoplaatje van Carol Douglas stormde toen naar de top van alle hitlijsten. Zij is de dochter van Minnie Newsome, een jazzzangeres die Cab Calloway inspireerde voor zijn 'Minnie The Moocher' en haar vader is niet Carl Douglas ('Kung Fu Fighting'). Haar neef daarentegen is wel bekend: het is de betreurde Sam Cooke!
En vanaf februari 1975 was er geen houden meer aan: de discorage tierde welig en de Amerikaanse platenmaatschappij Philadelphia International was hierin de pionier. The Trammps (let op de dubbele m) bewerkten een heel bekend nummer uit de jaren '50. 'Shout' is oorspronkelijk van The Isley Brothers (1959) en gecoverd door o.a. Johnny O'Keefe (1960), Joey Dee & The Starliters (1962), Dion (1962), Johnny Hallyday (1962), Danyel Gerard (1962) [als 'Improvisez le shout'], The Beatles (1964), Lulu & The Luvvers (1964), Kingsmen (1965), Question Mark & The Mysterians (1966), Chambers Brothers (1969), Joan Jett (1981) en Garland Jeffreys (1983). Met dank aan Arnold Rypens.
Juni 1975
Mei 1975 (3)
April 1975 (2)
Maart 1975 (5)
