aantal stappen: 1.561.773 +/- 10.000 stappen = 7,5 km
aantal wandelingen: 125
aantal fietstochten: 32
Zoeken in blog
17-02-2022
kinderboerderij
Na 'n lekker etentje buitenshuis, overgoten met 'n uitstekend wijntje , en na het bekijken van de buienradar, leek het mij doenbaar om 'n mooie wandeling te maken.
Deze keer vertrokken door de kinderboerderij, met zijn speeltuin, dieren en kabouters, verder doorgewandeld richting Tournebride om vanaf daar, 'n heel eind langs het kanaal te stappen.
Aan het Heilig Hartcollege (nu Pyxiscollege), even stilgestaan bij de ingemetselde steen, voorstellende het logo van de familie Montaigne die aldaar hun woonst hadden. Later ging het kasteel over op de familie Reidi.
Het was 'n wandeling met vooral op het einde, stevige tegenwind. Benieuwd wat dat morgen gaat geven ...?
En voor de geïnteresseerden, dit jaar al 30.813 kcal verbruikt en 3.412 hoogtemeters gemaakt tijdens mijn fiets- en wandeltochten.
Het werd vandaag 'n ritje naar Wallonië, meer bepaald langs Eben-Emael, Roclenge-sur-Geer, Milmort, Vottem, Herstal en Visé.
Vanmorgen maar even gewacht op wat meer zon om te vertrekken, maar goed gekleed had ik het toch niet koud onderweg. Via Briegden en het jaagpad, was ik al rap in Kanne en even verderop aan het fort van Eben-Emael. Dan heb je de Jeker (of de Geer op zijn Frans) en eens voorbij Roclenge, begint het klimwerk, de Houtain-Saint-Siméon. Ik weet het, het is vroeg op het seizoen, maar dat bergje is altijd 'n uitdaging.
Domweg reed ik eens boven gekomen, de verkeerde afslag in en kwam ik uit op 'n heuse onverharde veldweg met veel water. Tja, de bordjes van het fietsroutenetwerk in Wallonië zijn klein en dikwijls besmeurd met slijk. Hoe ook, het was mijn eigen fout.
Maar op weg naar Milmort - Vottem, heb je onderweg de schitterendste vergezichten, daar doe ik het voor. In Milmort langs Café de la Gare gekomen, 'n café waar we al eens stoppen als we in groep zijn.
Het moeilijkste deel van mijn tocht was in Herstal. Mijn nummerbordje totaal gemist (veel opstakels - gevaarlijk fietsen - éénrichtingverkeer - enz.). Ik heb in mijn beste Frans de weg moeten vragen naar de Maas richting Visé. Maar éénmaal terug op het juiste spoor, had ik de wind in de rug en kon ik via Eijsden - Maastricht, huiswaarts keren.
Een mooie tocht, maar dat gedoe in Herstal en het toch minder goede fietspad tussen Herstal en Visé, was toch 'n kleine domper op het geheel.
Met misvieringen heb ik totaal niks, tenzij het door omstandigheden niet anders kan. Maar als toerist bewonder ik wel regelmatig 'n mooie kerk, zowel de binnenkant als de buitenkant. En ja, als wielertoerist stop ik af en toe aan 'n mooi gerestaureerd kapelletje zoals vandaag in Lutselus-Diepenbeek.
Maar het mooiste van mijn rit was toch de nieuwe fietsbrug aan de sluis van Godsheide. De brug is 200 meter lang en is prachtig aangelegd. Maar ook het opgewaardeerde fietspad tussen Kinepolis en deze nieuwe fietsbrug, is het te vermelden waard. Een pluim voor de stad Hasselt.
Wat kilometers verder, passeerde ik nog eens Bokrijk, meer bepaald: "fietsen door het water". Het was er vrij rustig op wat wandelaars na.
Via Opglabbeek, mijn tocht verder gezet langs het station van As. Daar de "jus" in mijn benen gepeild en het ok. gevonden om nog 'n extraatje te fietsen via Maasmechelen centrum.
Het doel van vandaag was uiteraard 'n mooie fietstocht te maken langs Diepenbeek - Hasselt - Bokrijk. En dat is prima gelukt. Weliswaar vertrokken met grijze wolken, maar gaandeweg toch regelmatig de zon gezien, en de conditie, ... die is ok!
En die laatste foto ...? Dat moest maar niet zo lekker zijn na 'n stevige fietstocht.
Geen weer vandaag om 'n hond door te jagen, zwijg stil van 'n al wat oudere senior. Dus geen geen gewandel of gefiets, maar 'n dagje rust, al dan niet in de zetel met 'n goed boek.
Toch ben ik nog even aan het nagenieten van mijn fietstocht van gisteren. Zonder arrogantie of eigendunk, zie ik het niet veel leeftijdsgenoten nog doen, 76 kilometer fietsen tegen 'n soms beukende wind. Ik ben blij dat ik dat nog kan.
Hoe ook, vandaag dus geen sportieve prestaties maar wel 'n kleine voorstelling van 'n buurgemeente, nl. de gemeente Lafelt (horende bij Riemst). Lafelt raakt zijdelinks onze deelgemeente Kesselt. Spijtig genoeg zijn er mij geen oude postkaartjes bekend van Lafelt, dus het weinige dat ik vond zien jullie hierbij.
Lafelt is vooral gekend om de "slag van Lafelt in 1747" en zijn Iers Kruis. Dat kruis is er gekomen ter nagedachtenis van de Ierse Brigade die in 1747 'n onderdeel was van het Franse leger.
Als Frank Deboosere op tv vertelt dat de zaterdag de betere dag van het weekend zal zijn, dan moet je niet twijfelen en je fiets van stal halen.
Doel van mijn fietstocht was Tongeren - Bilzen - Zutendaal. Omdat in deze tijd van het jaar, de veldwegen - en dus ook het fietsroutenetwerk - te slijkerig zijn (en mogelijk vol water staan), heb ik vandaag gekozen om de grote wegen te volgen.
Vertrokken via Vroenhoven en Riemst, kwam ik al rap terecht op 'n véél te smal fietspad richting Tongeren. Zoals gezegd, het was kiezen tussen de veldwegen en de grote weg, maar als je op dergelijke smalle fietspaden rijdt, moet je 100% allert zijn op mogelijk gevaar. Het is spijtig dat deze gevaarlijke fietspaden nog bestaan.
Eens in Tongeren, direct naar rechts, richting Mopertingen, een verademing! Enerzijds, minder verkeer, iets betere fietspaden en vooral wind in de rug. Heb omzeggens dit hele traject afgelegd met de ketting vooraan op de grote plaat. Zalig!
In Mopertingen, links afgedraaid naar Bilzen waar ik op het Marktplein mijn boterhammen heb binnengespeeld.
Doorgereden naar Zutendaal - waar er de laatste jaren veel nieuwbouw is bijgekomen - om daar mijn fysieke paraatheid te peilen, terug naar huis of nog 'n ommetje. Het werd dat laatste, de benen voelden nog goed en dus nog wat extra kilometers gemaakt via "fietsen door de heide", Maasmechelen centrum en langs de Maas terug naar huis.
Maar eerst mij op het Kerkplein in Lanaken nog even verwend met 'n goei tas koffie en 'n lekkere Leffe.
Dat is dus 'n hele voorbereiding voor je kan vertrekken. Heb ik alles bij ... ?
De rit van vandaag was simpel. Langs de Zuid-Willemsvaart en de Maas tot in Maaseik, en daar de brug overgestoken richting Roosteren. Langs de Nederlandse kant van de Maas terug naar Maastricht om daar de Wilhelminabrug over te steken, richting thuis.
En die fiets ...? Dat wordt poetsen. Maar liever poetsen en weinig wind, dan veel wind en droge wegen. Foto's genomen aan beide zijden van de Maas en in Maaseik aan de brug.
En of ik er van genoten heb, dat zal wel zijn zeker. Hartstikke mooi weer, véél zon, geen wind, kurkdroog, wat wenst 'n mens nog meer ...?
Mijn parcours lag al enkele dagen vast, vertrekken over de Bemelerberg, de Sint-Antoniusbank en de Rondelenstraat, stuk voor stuk kuitenbijters. In het totaal 610 hoogtemeters overwonnen waarbij ik toch enkele keren serieus naar de kleinere versnellingen diende terug te schakelen. Maar de beloning is altijd geweldig, eens boven op 'n helling, kun je kilometers ver zien, prachtig.
In grote lijnen ging de rit als volgt: Maastricht - Bemelen - Cadier en Keer - Sint Geertruid - Mheer - Noorbeek - Sint Martensvoeren - Moelingen - Lanaye.
Een minpuntje vandaag, op verschillende plaatsen werken aan de wegen, vooral in de Voer richting Moelingen waarbij ik 'n hele strook over 'n opgebroken fietspad diende te rijden.
En eenmaal terug in Lanaken smaakte die Leffe, 'n engeltje dat op je tong plast ....!
Soms moet je al eens voouit kijken als je wil gaan fietsen, zeker als je alleen wenst te gaan. Het mag niet te winderig zijn, liefst 'n streep zon en het moet droog blijven. En jawel, al deze punten werden deze week, énkel voor vandaag dinsdag voorspeld. Dus zo gezegd, zo gedaan. En het bleef droog (behalve dan de nog natte straten), de zon kwam regelmatig piepen en er was zo goed als geen wind. Het was dus 'n voltreffer.
Over het te volgen parcours, was ik het rap eens met mezelf, met het veer in Meeswijk de Maas oversteken en langs de Nederlandse kant van die Maas, terug naar huis.
Mijn eerste stopplaats was in Vucht, de gedenkplaats waar op 10/1/1940, 'n Messerschmitt Bf108 Taifun van het Duitse leger 'n noodlanding moest maken, reden genoeg om de invasie van België op 17/1/1940 uit te stellen.
In Meeswijk was er weinig drukte op het veer, twee fietsers (voor fietsers en voetgangers is de overzet gratis) en twee auto's. De terugweg heb ik voor 'n deel afgelegd langs het Julianakanaal.
Om mijn fietstocht niet te rap te beëindigen, heb ik nog 'n ommetje gemaakt via Meerssen en Gronsveld. Normaal rij ik altijd terug via de Noorderbrug in Maastricht.
En voor ene keer, nog eens 'n terrasje gedaan in Lanaken wegens grote dorst.
Gefietst zou er vandaag worden, hoe dan ook. In de voormiddag beloofde het nog 'n mooie dag te worden, redelijk wat zon, windstil, ideaal dus om de koersfiets opnieuw van stal te halen.
Maar rond het middaguur was van die zon niet veel meer te bespeuren. Niet getreurd, de fiets was al met de Franse slag wat proper gemaakt, de ketting bijgesmeerd en het parcours lag al vast: richting Visé - Haccourt.
Zo gezegd, zo gedaan. Langs Briegden en Kanne vertrokken met veel mist langs het Albertkanaal. Het was pas in Lanaye aan de sluis dat die mist begon op te trekken om helemaal te verdwijnen aan de Maas in Lixhe. Daar zie je nog steeds de sporen van de wateroverlast van verleden zomer. Al dat water in de Maas nu, moet allemaal nog passeren in onze contreien.
In Visé 'n kleine lus gemaakt naar Haccourt om via de brug naar Moelingen, de terugweg aan te vatten. Die ging via Gronsveld en Meerssen.
Bij thuiskomst wordt ik zoals altijd, opgewacht door onze vriend. En die douche, die was zalig.
Blij dat ik die tocht gemaakt heb, al wacht mij uiteraard nog heel wat poetswerk. Mijn fiets heeft het geweten.
Terwijl ik deze tekst nu aan het maken ben, zie ik regendruppels op het raam. Dus maar goed dat ik deze voormiddag mijn wandelschoenen al heb aangetrokken.
Het zou 'n tochtje langs het water worden. Vertrokken langs het kasteel van Pietersheim, gewandeld richting de brug van Tournebride om vervolgens langs het kanaal tot aan de sluis van Lanaken te stappen.
Op dat punt, mijn al afgelegde afstand tot dusver eens bekeken en heb dan maar besloten nog 'n ommetje te maken langs Sappi en de Stationsstraat om via de dierenmarkt op het Kerkplein, het visier op huiswaarts te zetten.
En oh ja, die dierenmarkt was vandaag maar 'n mager beestje, er waren maar 'n paar kramen ingenomen door handelaars.
Motregen, dat is hetgeen ik deze morgen zag op mijn gsm (buienradar) en dat was ook hetgeen ik voelde op mijn korte wandeling naar de bakker. Daarbij nog 'n onaangename koude wind en natte wegen, het sein dus om al mijn verdere buitenactiviteiten voor vandaag af te blazen. Ik heb nog hobby's genoeg om mij binnen bezig te houden.
Daarom presenteer ik jullie 'n andere buurgemeente, namelijk Vroenhoven, gelegen onder onze deelgemeente Kesselt. Door Vroenhoven passeren we (ik) regelmatig, vooral op weg naar Wallonië (Roclenge-sur-Geer of Eben-Emael, of nog verder door). Ook maak ik regelmatig al eens 'n korte fietstocht via Vroenhoven - Kanne - Eijsden - Maastricht. Het is dus 'n gemeente (deelgemeente van Riemst) waar we dikwijls door rijden.
De oude postkaarten zijn willekeurig gekozen. Ik hoop dat ze bij jullie in de smaak vallen.
Welkom op mijn blog, dat is uiteraard het minste wat ik kan zeggen tegen al mijn bezoekers.
Ik heb niet de intentie om de mooiste, de populairste of de grootste blog te hebben, mij is het vooral te doen om als 67-jarige (weldra 68) fysiek bezig te blijven met wandelen en fietsen (vandaar dat mijn blog is ondergebracht in de sportieve groep) en daarover telkens 'n klein verslag van te maken. En die blog inspireert mij uiteraard om te blijven bewegen. Bijkomend probeer ik telkens wat mooie foto's te maken die ik natuurlijk in deze blog toevoeg (maar ook op mijn facebookpagina: https://www.facebook.com/eddy.meuris).
En lukt het al eens niet om buiten te komen (slecht weer, ziekte of vakantie), dan probeer ik wat nostalgie op mijn blog te plaatsen in de vorm van oude postkaarten (al dan niet persoonlijk in mijn bezit).
Met mijn blog heb ik enkel de ambitie om zowel fysiek als mentaal bezig te blijven. Zijn er daarnaast bezoekers die zich hierdoor geïnspireerd voelen om hetzelfde te doen, dan kan ik dat alleen maar toejuichen.
Onderstaand postkaartje van de Bessemerstraat, is 'n afbeelding van héél veel jaren terug. Links heb je de huidige Henri Dunantstraat, rechts de Hoenderbroekstraat. Op de achtergrond de kerk. Mijn geboorteplaats en huidige woonst situeren zich beiden op enkele honderden meters van dit beeld.
Zoals gisteren gehoopt, ben ik vandaag gaan fietsen, niet ver, maar toch, ... ik heb gefietst.
Helemaal droog heb ik het niet gehouden, vanaf Veldwezelt is het beginnen te motregenen. Nu, van suiker ben ik niet, en eenmaal thuis kun je terug opwarmen.
Het ritje was simpel, via Gellik - Eigenbilzen - Mopertingen - Veldwezelt naar de Belgisch - Nederlandse grens om via Smeermaas terug naar huis te fietsen.
Onderweg in Eigenbilzen aan de brug in het centrum, enkele foto's genomen van jongeren die aan het railbiken waren (http://www.railbikelimburg.be/). Ze hadden veel lol en dat is uiteraard de opzet van dit project.
Deze namiddag verder werken aan mijn nieuwe puzzel van 2.000 stuks.
Op de valreep bijna aan mijn 6.000 fietskilometers gekomen. Het scheelde niet veel, maar ik ben sowieso tevreden met mijn behaalde afstanden. Om het jaar 2021 mooi te duiden:
- totaal fietskilometers: 5.960,94
- totaal wandelkilometers: 1.820,91
- totaal afgelegde afstand (fietsen en wandelen samen): 7.781,85
- totaal hoogtemeters (fietsen en wandelen samen): 33.473
- totaal verbruikte kcal (fietsen en wandelen samen): 246.799
- totaal aantal wandeldagen: 233
- totaal aantal fietsdagen: 86
En de fietstocht van vandaag, ritje naar Veldwezelt - Mopertingen - Bilzen - Munsterbilzen - Zutendaal - Opgrimbie - Boorsem.
Onderweg wat foto's richting Munsterbilzen, kort aan de pastorij in Zutendaal, op de Duivelsberg richting Opgrimbie, kerkje in Opgrimbie en de molen in Boorsem.
En na het warme bad, mijn blogje aanvullen en mij klaarmaken voor het etentje deze avond.
Het was vandaag kiezen tussen de koersfiets en de stadsfiets, gefiets zou er alleszins gedaan worden. Het werd - veiligheid voor alles - uiteindelijk de stadsfiets. De banden van deze fiets zijn wat breder en wat ruwer, beter voor eventuele ijsplekken onderweg.
Nu, ik moet zeggen dat ik geen ijsplekken ben tegengekomen, dus ook geen uitschuivers gemaakt of iets dergelijks.
Voor de koude had ik mij goed gekleed, twee paar kousen, 'n thermische onderbroek, twee mutsjes over mekaar en 'n sjaal voor neus en mond. Uiteindelijk was het juist het tegendeel, ik had eigenlijk te warm en was dan ook goed bezweet bij aankomst.
De rit op zich, verliep langs Gellik, de dreef naar Munsterbilzen, langs de Chiro van Eik en dan de brug over naar Zutendaal - Genk met het bedrijf Ebema aan het kanaal.
Op de terugweg nog 'n foto gemaakt van het witte uitzicht en het fietspad naar Neerharen - Rekem.
Ben blij dat ik deze tocht alweer gemaakt heb want rust - roest!
Een grijze miezerige dag vandaag, dat is te zien aan sommige foto's. Maar het heeft mij toch niet weerhouden om van een zeldzaam droog moment te profiteren, om nog eens 'n wandeling te maken.
Het was deze keer weer eens mijn neus achterna stappen om aan den lijve te ondervinden hoe ver ik zou geraken. Het is iets meer dan 6 kilometer geworden, niet slecht na die ellendige stil-zit-periode.
Vertrokken via de Wijnwijk om daarna de Maastrichterweg over te steken naar de Heuvelstraat. Vervolgens door het Mosselstraatje gestapt, 'n wandelpad genoemd naar de vele mosselschalen die er indertijd gelegd zijn door 'n buurtbewoner, schalen afkomstig van de frituur van Frans Achten, wetende dat Frans al vele jaren geleden overleden is.
Langs het Europaplein, de Stationsstraat en het Uilenspiegelpark, terug huiswaarts.
Mooie wandeling, al zeg ik het zelf en neen ....., geen fysieke problemen.
Wind heeft mij nog nooit afgeschrikt, zo ook vandaag niet. Maar op de terugweg stond ik toch bijna helemaal stil.
Het doel van mijn fietstocht was "fietsen door de heide" tussen Zutendaal en Maasmechelen. Op enkele wielertoeristen na, was ik precies de enige die het waagde om in die buurt te fietsen. Nu ja de wegen lagen vol met bladeren - en dus glad - en de wind beukte er stevig op in, maar toch liever buiten dan binnen.
Na de heide, kwam ik door het centrum van Maasmechelen om even verderop, af te slaan naar de Maas richting Kotem en Uikhoven. In Kotem rap nog 'n selfie genomen.
En thuis, toch even kijken wat ons beleid weer voor nieuwigheden heeft uitgevonden om die pandemie onder controle te krijgen.
Vanmorgen opgestaan met de goesting om 'n fietstocht te maken. Buienradar gecontroleerd, gepaste kledij aangetrokken, wat mondvoorraad en drinken voor onderweg klaargezet, en deze jongen heeft zich nog eens kunnen uitleven, zij het met de gewone stadsfiets.
In mijn hoofd zat het parcours al klaar, vertrekken via Smeermaas, dan de Sint-Servaas brug over in Maastricht, rechtdoor naar Eijsden en dan op de grens bij Moelingen, de Maas terug over richting Lanaye. Het laatste stuk ging dan over Kanne om terug in Smeermaas uit te komen.
Mijn eerste foto's maakte ik tussen Smeermaas en Maastricht ter hoogte van de woonboten. De volgende nam ik in Maastricht met uiteraard de Sint-Servaasbrug. De derde reeks foto's is genomen even buiten Eijsden, bijna op de grens met Moelingen. Veel info over het Fort van Navagne. De laatste reeks nam ik in Lanaye. Ik ben daar toch maar héél voorzichtig langs die ganzen gefietst, je weet nooit met die beesten. De laatste foto is van het sluizencomplex te Lanaye met het Albertkanaal.
En eenmaal thuis, juist op tijd om de benen onder tafel te steken, zij het dat ik uit voorzorg toch eerst wat ijs op mijn geblesseerd been heb gelegd. Al bij al heeft die blessure tijdens het fietsen nauwelijks voor hinder gezorgd. Alleen dat wandelen moet ik nog laten.
Met deze donkere dagen zie je het jaar 2021 zo stillekes op zijn einde lopen. Tijd om even terug te denken aan hoe het geweest is en wat de laatste maand nog in petto heeft.
Corona heeft er toch serieus op ingehakt en je ziet de vertwijfeling en de onmacht overal de kop opsteken.
Desondanks wens ik mijn volgers toch 'n mooi Kerstfeest, een fijn jaaruiteinde en hopelijk 'n gezond 2022.
Voor mezelf hoop ik dat het vervelende letsel aan mijn been dra tot het verleden mag behoren en dat ik de draad weer kan opnemen met wandelen en fietsen in en rond mijn gemeente Lanaken.
Druk oponderstaande knop om een berichtje achter te laten in mijn gastenboek
Over mijzelf
Ik ben Eddy Meuris
Ik ben een man en woon in Lanaken (België) en mijn beroep is gepensioneerd.
Ik ben geboren op 03/03/1954 en ben nu dus 70 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: wandelen - fietsen - genealogie - schaken.
, en na het bekijken van de buienradar, leek het mij doenbaar om 'n mooie wandeling te maken.
Ik ben Eddy Meuris