aantal stappen: 2.933.080 +/- 10.000 stappen = 7,5 km
aantal wandelingen: 242
aantal fietstochten: 76
Zoeken in blog
09-02-2022
fietsbrug "de Langeman" in Godsheide
Met misvieringen heb ik totaal niks, tenzij het door omstandigheden niet anders kan. Maar als toerist bewonder ik wel regelmatig 'n mooie kerk, zowel de binnenkant als de buitenkant. En ja, als wielertoerist stop ik af en toe aan 'n mooi gerestaureerd kapelletje zoals vandaag in Lutselus-Diepenbeek.
Maar het mooiste van mijn rit was toch de nieuwe fietsbrug aan de sluis van Godsheide. De brug is 200 meter lang en is prachtig aangelegd. Maar ook het opgewaardeerde fietspad tussen Kinepolis en deze nieuwe fietsbrug, is het te vermelden waard. Een pluim voor de stad Hasselt.
Wat kilometers verder, passeerde ik nog eens Bokrijk, meer bepaald: "fietsen door het water". Het was er vrij rustig op wat wandelaars na.
Via Opglabbeek, mijn tocht verder gezet langs het station van As. Daar de "jus" in mijn benen gepeild en het ok. gevonden om nog 'n extraatje te fietsen via Maasmechelen centrum.
Het doel van vandaag was uiteraard 'n mooie fietstocht te maken langs Diepenbeek - Hasselt - Bokrijk. En dat is prima gelukt. Weliswaar vertrokken met grijze wolken, maar gaandeweg toch regelmatig de zon gezien, en de conditie, ... die is ok!
En die laatste foto ...? Dat moest maar niet zo lekker zijn na 'n stevige fietstocht.
Geen weer vandaag om 'n hond door te jagen, zwijg stil van 'n al wat oudere senior. Dus geen geen gewandel of gefiets, maar 'n dagje rust, al dan niet in de zetel met 'n goed boek.
Toch ben ik nog even aan het nagenieten van mijn fietstocht van gisteren. Zonder arrogantie of eigendunk, zie ik het niet veel leeftijdsgenoten nog doen, 76 kilometer fietsen tegen 'n soms beukende wind. Ik ben blij dat ik dat nog kan.
Hoe ook, vandaag dus geen sportieve prestaties maar wel 'n kleine voorstelling van 'n buurgemeente, nl. de gemeente Lafelt (horende bij Riemst). Lafelt raakt zijdelinks onze deelgemeente Kesselt. Spijtig genoeg zijn er mij geen oude postkaartjes bekend van Lafelt, dus het weinige dat ik vond zien jullie hierbij.
Lafelt is vooral gekend om de "slag van Lafelt in 1747" en zijn Iers Kruis. Dat kruis is er gekomen ter nagedachtenis van de Ierse Brigade die in 1747 'n onderdeel was van het Franse leger.
Als Frank Deboosere op tv vertelt dat de zaterdag de betere dag van het weekend zal zijn, dan moet je niet twijfelen en je fiets van stal halen.
Doel van mijn fietstocht was Tongeren - Bilzen - Zutendaal. Omdat in deze tijd van het jaar, de veldwegen - en dus ook het fietsroutenetwerk - te slijkerig zijn (en mogelijk vol water staan), heb ik vandaag gekozen om de grote wegen te volgen.
Vertrokken via Vroenhoven en Riemst, kwam ik al rap terecht op 'n véél te smal fietspad richting Tongeren. Zoals gezegd, het was kiezen tussen de veldwegen en de grote weg, maar als je op dergelijke smalle fietspaden rijdt, moet je 100% allert zijn op mogelijk gevaar. Het is spijtig dat deze gevaarlijke fietspaden nog bestaan.
Eens in Tongeren, direct naar rechts, richting Mopertingen, een verademing! Enerzijds, minder verkeer, iets betere fietspaden en vooral wind in de rug. Heb omzeggens dit hele traject afgelegd met de ketting vooraan op de grote plaat. Zalig!
In Mopertingen, links afgedraaid naar Bilzen waar ik op het Marktplein mijn boterhammen heb binnengespeeld.
Doorgereden naar Zutendaal - waar er de laatste jaren veel nieuwbouw is bijgekomen - om daar mijn fysieke paraatheid te peilen, terug naar huis of nog 'n ommetje. Het werd dat laatste, de benen voelden nog goed en dus nog wat extra kilometers gemaakt via "fietsen door de heide", Maasmechelen centrum en langs de Maas terug naar huis.
Maar eerst mij op het Kerkplein in Lanaken nog even verwend met 'n goei tas koffie en 'n lekkere Leffe.
Dat is dus 'n hele voorbereiding voor je kan vertrekken. Heb ik alles bij ... ?
De rit van vandaag was simpel. Langs de Zuid-Willemsvaart en de Maas tot in Maaseik, en daar de brug overgestoken richting Roosteren. Langs de Nederlandse kant van de Maas terug naar Maastricht om daar de Wilhelminabrug over te steken, richting thuis.
En die fiets ...? Dat wordt poetsen. Maar liever poetsen en weinig wind, dan veel wind en droge wegen. Foto's genomen aan beide zijden van de Maas en in Maaseik aan de brug.
En of ik er van genoten heb, dat zal wel zijn zeker. Hartstikke mooi weer, véél zon, geen wind, kurkdroog, wat wenst 'n mens nog meer ...?
Mijn parcours lag al enkele dagen vast, vertrekken over de Bemelerberg, de Sint-Antoniusbank en de Rondelenstraat, stuk voor stuk kuitenbijters. In het totaal 610 hoogtemeters overwonnen waarbij ik toch enkele keren serieus naar de kleinere versnellingen diende terug te schakelen. Maar de beloning is altijd geweldig, eens boven op 'n helling, kun je kilometers ver zien, prachtig.
In grote lijnen ging de rit als volgt: Maastricht - Bemelen - Cadier en Keer - Sint Geertruid - Mheer - Noorbeek - Sint Martensvoeren - Moelingen - Lanaye.
Een minpuntje vandaag, op verschillende plaatsen werken aan de wegen, vooral in de Voer richting Moelingen waarbij ik 'n hele strook over 'n opgebroken fietspad diende te rijden.
En eenmaal terug in Lanaken smaakte die Leffe, 'n engeltje dat op je tong plast ....!
Soms moet je al eens voouit kijken als je wil gaan fietsen, zeker als je alleen wenst te gaan. Het mag niet te winderig zijn, liefst 'n streep zon en het moet droog blijven. En jawel, al deze punten werden deze week, énkel voor vandaag dinsdag voorspeld. Dus zo gezegd, zo gedaan. En het bleef droog (behalve dan de nog natte straten), de zon kwam regelmatig piepen en er was zo goed als geen wind. Het was dus 'n voltreffer.
Over het te volgen parcours, was ik het rap eens met mezelf, met het veer in Meeswijk de Maas oversteken en langs de Nederlandse kant van die Maas, terug naar huis.
Mijn eerste stopplaats was in Vucht, de gedenkplaats waar op 10/1/1940, 'n Messerschmitt Bf108 Taifun van het Duitse leger 'n noodlanding moest maken, reden genoeg om de invasie van België op 17/1/1940 uit te stellen.
In Meeswijk was er weinig drukte op het veer, twee fietsers (voor fietsers en voetgangers is de overzet gratis) en twee auto's. De terugweg heb ik voor 'n deel afgelegd langs het Julianakanaal.
Om mijn fietstocht niet te rap te beëindigen, heb ik nog 'n ommetje gemaakt via Meerssen en Gronsveld. Normaal rij ik altijd terug via de Noorderbrug in Maastricht.
En voor ene keer, nog eens 'n terrasje gedaan in Lanaken wegens grote dorst.
Gefietst zou er vandaag worden, hoe dan ook. In de voormiddag beloofde het nog 'n mooie dag te worden, redelijk wat zon, windstil, ideaal dus om de koersfiets opnieuw van stal te halen.
Maar rond het middaguur was van die zon niet veel meer te bespeuren. Niet getreurd, de fiets was al met de Franse slag wat proper gemaakt, de ketting bijgesmeerd en het parcours lag al vast: richting Visé - Haccourt.
Zo gezegd, zo gedaan. Langs Briegden en Kanne vertrokken met veel mist langs het Albertkanaal. Het was pas in Lanaye aan de sluis dat die mist begon op te trekken om helemaal te verdwijnen aan de Maas in Lixhe. Daar zie je nog steeds de sporen van de wateroverlast van verleden zomer. Al dat water in de Maas nu, moet allemaal nog passeren in onze contreien.
In Visé 'n kleine lus gemaakt naar Haccourt om via de brug naar Moelingen, de terugweg aan te vatten. Die ging via Gronsveld en Meerssen.
Bij thuiskomst wordt ik zoals altijd, opgewacht door onze vriend. En die douche, die was zalig.
Blij dat ik die tocht gemaakt heb, al wacht mij uiteraard nog heel wat poetswerk. Mijn fiets heeft het geweten.
Motregen, dat is hetgeen ik deze morgen zag op mijn gsm (buienradar) en dat was ook hetgeen ik voelde op mijn korte wandeling naar de bakker. Daarbij nog 'n onaangename koude wind en natte wegen, het sein dus om al mijn verdere buitenactiviteiten voor vandaag af te blazen. Ik heb nog hobby's genoeg om mij binnen bezig te houden.
Daarom presenteer ik jullie 'n andere buurgemeente, namelijk Vroenhoven, gelegen onder onze deelgemeente Kesselt. Door Vroenhoven passeren we (ik) regelmatig, vooral op weg naar Wallonië (Roclenge-sur-Geer of Eben-Emael, of nog verder door). Ook maak ik regelmatig al eens 'n korte fietstocht via Vroenhoven - Kanne - Eijsden - Maastricht. Het is dus 'n gemeente (deelgemeente van Riemst) waar we dikwijls door rijden.
De oude postkaarten zijn willekeurig gekozen. Ik hoop dat ze bij jullie in de smaak vallen.
Zoals gisteren gehoopt, ben ik vandaag gaan fietsen, niet ver, maar toch, ... ik heb gefietst.
Helemaal droog heb ik het niet gehouden, vanaf Veldwezelt is het beginnen te motregenen. Nu, van suiker ben ik niet, en eenmaal thuis kun je terug opwarmen.
Het ritje was simpel, via Gellik - Eigenbilzen - Mopertingen - Veldwezelt naar de Belgisch - Nederlandse grens om via Smeermaas terug naar huis te fietsen.
Onderweg in Eigenbilzen aan de brug in het centrum, enkele foto's genomen van jongeren die aan het railbiken waren (http://www.railbikelimburg.be/). Ze hadden veel lol en dat is uiteraard de opzet van dit project.
Deze namiddag verder werken aan mijn nieuwe puzzel van 2.000 stuks.
Op de valreep bijna aan mijn 6.000 fietskilometers gekomen. Het scheelde niet veel, maar ik ben sowieso tevreden met mijn behaalde afstanden. Om het jaar 2021 mooi te duiden:
- totaal fietskilometers: 5.960,94
- totaal wandelkilometers: 1.820,91
- totaal afgelegde afstand (fietsen en wandelen samen): 7.781,85
- totaal hoogtemeters (fietsen en wandelen samen): 33.473
- totaal verbruikte kcal (fietsen en wandelen samen): 246.799
- totaal aantal wandeldagen: 233
- totaal aantal fietsdagen: 86
En de fietstocht van vandaag, ritje naar Veldwezelt - Mopertingen - Bilzen - Munsterbilzen - Zutendaal - Opgrimbie - Boorsem.
Onderweg wat foto's richting Munsterbilzen, kort aan de pastorij in Zutendaal, op de Duivelsberg richting Opgrimbie, kerkje in Opgrimbie en de molen in Boorsem.
En na het warme bad, mijn blogje aanvullen en mij klaarmaken voor het etentje deze avond.
Het was vandaag kiezen tussen de koersfiets en de stadsfiets, gefiets zou er alleszins gedaan worden. Het werd - veiligheid voor alles - uiteindelijk de stadsfiets. De banden van deze fiets zijn wat breder en wat ruwer, beter voor eventuele ijsplekken onderweg.
Nu, ik moet zeggen dat ik geen ijsplekken ben tegengekomen, dus ook geen uitschuivers gemaakt of iets dergelijks.
Voor de koude had ik mij goed gekleed, twee paar kousen, 'n thermische onderbroek, twee mutsjes over mekaar en 'n sjaal voor neus en mond. Uiteindelijk was het juist het tegendeel, ik had eigenlijk te warm en was dan ook goed bezweet bij aankomst.
De rit op zich, verliep langs Gellik, de dreef naar Munsterbilzen, langs de Chiro van Eik en dan de brug over naar Zutendaal - Genk met het bedrijf Ebema aan het kanaal.
Op de terugweg nog 'n foto gemaakt van het witte uitzicht en het fietspad naar Neerharen - Rekem.
Ben blij dat ik deze tocht alweer gemaakt heb want rust - roest!
Een grijze miezerige dag vandaag, dat is te zien aan sommige foto's. Maar het heeft mij toch niet weerhouden om van een zeldzaam droog moment te profiteren, om nog eens 'n wandeling te maken.
Het was deze keer weer eens mijn neus achterna stappen om aan den lijve te ondervinden hoe ver ik zou geraken. Het is iets meer dan 6 kilometer geworden, niet slecht na die ellendige stil-zit-periode.
Vertrokken via de Wijnwijk om daarna de Maastrichterweg over te steken naar de Heuvelstraat. Vervolgens door het Mosselstraatje gestapt, 'n wandelpad genoemd naar de vele mosselschalen die er indertijd gelegd zijn door 'n buurtbewoner, schalen afkomstig van de frituur van Frans Achten, wetende dat Frans al vele jaren geleden overleden is.
Langs het Europaplein, de Stationsstraat en het Uilenspiegelpark, terug huiswaarts.
Mooie wandeling, al zeg ik het zelf en neen ....., geen fysieke problemen.
Wind heeft mij nog nooit afgeschrikt, zo ook vandaag niet. Maar op de terugweg stond ik toch bijna helemaal stil.
Het doel van mijn fietstocht was "fietsen door de heide" tussen Zutendaal en Maasmechelen. Op enkele wielertoeristen na, was ik precies de enige die het waagde om in die buurt te fietsen. Nu ja de wegen lagen vol met bladeren - en dus glad - en de wind beukte er stevig op in, maar toch liever buiten dan binnen.
Na de heide, kwam ik door het centrum van Maasmechelen om even verderop, af te slaan naar de Maas richting Kotem en Uikhoven. In Kotem rap nog 'n selfie genomen.
En thuis, toch even kijken wat ons beleid weer voor nieuwigheden heeft uitgevonden om die pandemie onder controle te krijgen.
Vanmorgen opgestaan met de goesting om 'n fietstocht te maken. Buienradar gecontroleerd, gepaste kledij aangetrokken, wat mondvoorraad en drinken voor onderweg klaargezet, en deze jongen heeft zich nog eens kunnen uitleven, zij het met de gewone stadsfiets.
In mijn hoofd zat het parcours al klaar, vertrekken via Smeermaas, dan de Sint-Servaas brug over in Maastricht, rechtdoor naar Eijsden en dan op de grens bij Moelingen, de Maas terug over richting Lanaye. Het laatste stuk ging dan over Kanne om terug in Smeermaas uit te komen.
Mijn eerste foto's maakte ik tussen Smeermaas en Maastricht ter hoogte van de woonboten. De volgende nam ik in Maastricht met uiteraard de Sint-Servaasbrug. De derde reeks foto's is genomen even buiten Eijsden, bijna op de grens met Moelingen. Veel info over het Fort van Navagne. De laatste reeks nam ik in Lanaye. Ik ben daar toch maar héél voorzichtig langs die ganzen gefietst, je weet nooit met die beesten. De laatste foto is van het sluizencomplex te Lanaye met het Albertkanaal.
En eenmaal thuis, juist op tijd om de benen onder tafel te steken, zij het dat ik uit voorzorg toch eerst wat ijs op mijn geblesseerd been heb gelegd. Al bij al heeft die blessure tijdens het fietsen nauwelijks voor hinder gezorgd. Alleen dat wandelen moet ik nog laten.
Geen motregen, relatief droge wegen en 'n gunstige temperatuur, het sein om mijn stalen ros nog eens van stal te halen. Niet de koersfiets maar de gewone stadsfiets, was vandaag mijn dienaar.
In volgorde van de vele foto's, geef ik jullie mijn fietsschema. Vanaf Briegden naam ik het jaagpad langs het Albertkanaal. Zo kom je ondermeer onder de brug van Vroenhoven langs, en iets verderop ligt de gemeente Kanne met zijn (verboden) grotten. Deze keer ben ik doorgereden naar de sluizen van Lanaye, 'n immens bouwwerk.
Vanaf dat punt vervolgde ik mijn weg linksop richting Maastricht. Hierbij kom je langs de ENCI, het bedrijf dat in 2020 gestopt is met de commerciële kalksteenwinning. Voor je het centrum van Maastricht binnenkomt, zie je links nog 'n aan te raden restaurant liggen, 't Drifke (Lage Kanaaldijk 22). Ik ben er nog maar 'n paar keer geweest maar het was er "top"!
In Maastricht heb je dan de stadwallen en een van de vele kerken.
Terugkeren deed ik via Smeermaas en de Zuid-Willemsvaart. Het was vandaag precies 'n trainingsdag voor de vele roeiers die hun clublokaal in Maastricht hebben.
Na 'n verkwikkende douche en 'n lekker middagmaal, kan deze jongen de rest van de namiddag met de benen omhoog.
Na enkele dagen en nachten kleuteroppas, was ik wel toe aan wat ontspanning. Geen grote afstand, maar even de stadsfiets op voor 'n klein tourke.
Vertrokken via de brug van Briegden en daarna het jaagpad gevolgd tot in Kanne. Daar de brug over en langs het kasteel van Neercanne, de fantastisch mooie Jezuitengrotten (moet je ooit gezien hebben) en de Apostelhoeve (wijndomein), naar het centrum van Maastricht.
Zaterdagnamiddag, dus zéér druk in Maastricht, wat had je gedacht. Even door het Jekerkwartier gereden (één van mijn favoriete plekken in Maastricht) om ten slotte via de Maas, terug te keren via Smeermaas.
Juist geen 25 km. maar toch content even te kunnen bewegen.
De doelstelling van vandaag was om wat Belg. Limburgse dorpjes te doorkruisen met 'n aanloop via de Slingerberg te Kanne. Hubert had de rit mooi op zijn interne harde schijf gedownload. Hij had er echter geen rekening mee gehouden dat eens boven op die Slingerberg, zijn fiets technische problemen veroorzaakte met 'n gedwongen terugrit als gevolg.
Ben dan maar alleen op tocht getrokken en mijn visier verlegd naar Ned. Limburg, meer bepaald naar Valkenburg.
En mij kennende, de Cauberg staat dan op mijn programma. Wat verderop moest ook de Geulhemmerberg er aan geloven.
Al bij al, 'n mooie rit, heel wat bergjes onderweg, veel zon, schitterende natuur en weer 'n rit die mag bijgeschreven worden op mijn statistiek.
En dat linkerbeen? Op de fiets, niet zoveel last van gehad. Eens thuis, 'n lange koude douchestraal op gezet, dat helpt.
Foto's nemen tijdens 'n fietstocht, dat lukt niet altijd, ook vandaag niet. Het moet al zijn dat jezelf (of je maat) hoge nood heeft of iemand belt je op je gsm, dat er even tijd is om 'n foto te maken. Zo ook, deze keer, Hubert kreeg 'n bericht dat beantwoord diende te worden. En ik maakte dan maar van de gelegenheid gebruik om 'n boterham te eten en enkele foto's te maken. We bevonden ons op dat moment aan de voormalige koolmijn van Winterslag.
De rit op zich was veelal door de bossen richting Opglabbeek en Houthalen. Via Genk, Eigenbilzen en Gellik, terug naar huis.
Er was veel fietsverkeer vandaag, het weer was goed, weinig wind en veel zon. Als we zo de winter zouden doorkomen, ik teken er direct voor.
Via 'n lus naar Vroenhoven (kwestie om wat extra kilometers te maken), voldaan thuis gekomen. Lekker bad en daarna 'n even lekkere Leffe, wat wil 'n mens nog meer.
Nee, de Hallembaye was niet gepland in onze route, maar mijn fietsmaat Hubert die vandaag de "goede benen" had, wilde onze rit waardig afsluiten met de beklimming van deze kuitenbijter. Mij hoor je niet klagen, liever bergop dan bergaf.
Het was wel de bedoeling om wat hoogtemeters te maken vandaag, vandaar het vertrek via Bemelen en de Sint-Antoniusbank met verder onderweg o.a. bergop langs de Hamelsbach, de Rondelenstraat en de helling van Ulvend bij Noorbeek.
Het weer was prachtig vandaag, vooral in het begin, véél zon, weinig wind en overal boven op de hellingen, schitterende vergezichten. Korter bij huis, liet de zon het af en toe wat afweten zodat het toch was frisser werd.
Maar met de Hallembaye op het einde er bij, kregen we het vlug terug warm.
Het was vandaag misschien de laatste keer dat we in dergelijke gunstige omstandigheden zoveel hoogtemeters gemaakt hebben (806), maar zoals Hubert onderweg reeds aanhaalde, beschouw als 'n seizoensafsluiter waarvoor we de hele zomer getraind hebben.
En terug thuis, wat dacht je ... ? Die Duvel smaakte heerlijk.
Druk oponderstaande knop om een berichtje achter te laten in mijn gastenboek
Over mijzelf
Ik ben Eddy Meuris
Ik ben een man en woon in Lanaken (België) en mijn beroep is gepensioneerd.
Ik ben geboren op 03/03/1954 en ben nu dus 70 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: wandelen - fietsen - genealogie - schaken.
Ik ben Eddy Meuris