aantal stappen: 1.414.520 +/- 10.000 stappen = 7,5 km
aantal wandelingen: 113
aantal fietstochten: 30
Zoeken in blog
29-10-2021
bergritje
De doelstelling van vandaag was om wat Belg. Limburgse dorpjes te doorkruisen met 'n aanloop via de Slingerberg te Kanne. Hubert had de rit mooi op zijn interne harde schijf gedownload. Hij had er echter geen rekening mee gehouden dat eens boven op die Slingerberg, zijn fiets technische problemen veroorzaakte met 'n gedwongen terugrit als gevolg.
Ben dan maar alleen op tocht getrokken en mijn visier verlegd naar Ned. Limburg, meer bepaald naar Valkenburg.
En mij kennende, de Cauberg staat dan op mijn programma. Wat verderop moest ook de Geulhemmerberg er aan geloven.
Al bij al, 'n mooie rit, heel wat bergjes onderweg, veel zon, schitterende natuur en weer 'n rit die mag bijgeschreven worden op mijn statistiek.
En dat linkerbeen? Op de fiets, niet zoveel last van gehad. Eens thuis, 'n lange koude douchestraal op gezet, dat helpt.
Foto's nemen tijdens 'n fietstocht, dat lukt niet altijd, ook vandaag niet. Het moet al zijn dat jezelf (of je maat) hoge nood heeft of iemand belt je op je gsm, dat er even tijd is om 'n foto te maken. Zo ook, deze keer, Hubert kreeg 'n bericht dat beantwoord diende te worden. En ik maakte dan maar van de gelegenheid gebruik om 'n boterham te eten en enkele foto's te maken. We bevonden ons op dat moment aan de voormalige koolmijn van Winterslag.
De rit op zich was veelal door de bossen richting Opglabbeek en Houthalen. Via Genk, Eigenbilzen en Gellik, terug naar huis.
Er was veel fietsverkeer vandaag, het weer was goed, weinig wind en veel zon. Als we zo de winter zouden doorkomen, ik teken er direct voor.
Via 'n lus naar Vroenhoven (kwestie om wat extra kilometers te maken), voldaan thuis gekomen. Lekker bad en daarna 'n even lekkere Leffe, wat wil 'n mens nog meer.
Nee, de Hallembaye was niet gepland in onze route, maar mijn fietsmaat Hubert die vandaag de "goede benen" had, wilde onze rit waardig afsluiten met de beklimming van deze kuitenbijter. Mij hoor je niet klagen, liever bergop dan bergaf.
Het was wel de bedoeling om wat hoogtemeters te maken vandaag, vandaar het vertrek via Bemelen en de Sint-Antoniusbank met verder onderweg o.a. bergop langs de Hamelsbach, de Rondelenstraat en de helling van Ulvend bij Noorbeek.
Het weer was prachtig vandaag, vooral in het begin, véél zon, weinig wind en overal boven op de hellingen, schitterende vergezichten. Korter bij huis, liet de zon het af en toe wat afweten zodat het toch was frisser werd.
Maar met de Hallembaye op het einde er bij, kregen we het vlug terug warm.
Het was vandaag misschien de laatste keer dat we in dergelijke gunstige omstandigheden zoveel hoogtemeters gemaakt hebben (806), maar zoals Hubert onderweg reeds aanhaalde, beschouw als 'n seizoensafsluiter waarvoor we de hele zomer getraind hebben.
En terug thuis, wat dacht je ... ? Die Duvel smaakte heerlijk.
Vanmorgen was het toch even overleggen met Hubert, doen we het of doen we het niet ... Het weer zag er maar druilerig uit. Uiteindelijk deden we het wel en maakten 'n mooie fietstocht van bijna 90 km.
Zoals in de titel genoemd, was het 'n Kempenrit met tussen Opglabbeek en Opoeteren, 'n eerste opstakel: de Caelenberg. Het was geen lange klim en de steilste 100 meter gaven 'n percentage van iets boven de 8%, maar het gevoel was toch dat er 'n punt op de helling was, gevoelig meer dan 10%.
Via Dilsen-Stokkem reden we naar de Maas om in Meeswijk over te steken naar Berg a/d Maas.
Om niet helemaal door te moeten rijden naar Maastricht - het begon al af te koelen - zijn we in Elsloo de autostradebrug terug overgereden naar Kotem om langs Boorsem en het kanaal, naar huis te fietsen.
En de warme douche thuis en het lekkere eten daarna, deden deugd. Weer 'n geslaagde fietstocht.
Gisterenavond naar 'n huwelijksfeest geweest (foto's hierbij van de locatie), met redelijk wat volk maar ook van véél te laat opgediend eten en véél te lang blijven plakken bij je eigen familie (dus in de vroege uurtjes pas thuis).
Dus vanmorgen de beslissing maar genomen om al die extra calorieën en dat vele zitten, eens goed onder handen te nemen met 'n stevige fietstocht.
Vertrokken via Kotem om daar de helling op te rijden naar de autostradebrug. Dat is 'n route die we meermaals nemen. Eens in Elsloo, naar rechts richting Bunde om daar de steile klim te nemen van de Kloosterberg/Dennenberg. De moeilijkste 100 meter geven 9,1% aan maar ik denk dat er stukken bij zijn die 'n heel eind boven de 10% zitten. Bovenop is het uitzicht prachtig.
Eens in Meerssen, naar de Bemelerberg gefietst, ook 'n kuitenbijter maar niet zo zwaar dat ik het linkse van mijn drie tandwielen vooraan diende te gebruiken. Via Groeve 't Rooth, 'n steile afdaling, links opgedraaid naar Cadier en Keer met weer 'n flinke helling, de Sint-Antoniusbank, 'n helling waar ik op momenten toch even moest "klein" schakelen. Enkele mooie gebouwen langs deze route.
Via mooie fietspaden - daar zijn de Nederlanders goed in - terug naar Maastricht gefietst om via de Wilhelminabrug en 'n stukje Noorderbrug, 'n laatste lus te nemen van Smeermaas over Veldwezelt en Briegden.
Zo, nu even met de benen omhoog, maar het was wederom genieten van dat soloritje.
We vertrokken via Maastricht en Meerssen om van daaruit te fietsen naar oa. Genhout - Schimmert - Hulsberg (zie foto). Wat verderop volgden Schin op Geul - Wijlre en Gulpen.
Gulpen is 'n mooi stadje waar altijd wat te beleven valt en waar de terrasjes uit te kiezen zijn. Maar deze keer zijn we niet gestopt, we wilden thuis geraken voordat het te koud werd.
Na Gulpen reden we richting de Voer, maar eer we daar aanbelanden moesten we nog eerst de Schilberg over in Slenaken. Op het profiel van deze helling valt te lezen dat de steilste 100 meter 'n percentage van max. 12,2% heeft, mijn maat Hubert kon echter vaststellen dat het zwaarste punt rond de 18,0% lag. Het was idd. klein trappen om boven te geraken.
Na Slenaken kwamen we op bekend terrein in de Voer en konden we genieten van de mooie vergezichten en de prachtige natuur.
Voor 'n oktoberrit, hadden we aangenaam fietsweer, zonnig, niet te veel wind en droge wegen. Meer moet dat niet zijn.
En ja, zonder het bijna te merken, de 5.000 fietskilometers dit jaar overschreden. Voor ene van 67 jaar, niet slecht, al zeg ik het zelf.
Geen bos- of veldwegen vandaag, kwestie van de schoenen proper te houden na de regen van deze nacht.
Dus richtte ik mijn visier op de Neerharenweg met zijn picknicktafels (worden op mooie dagen toch dikwijls gebruikt) en de paarden op het Domein Zangersheide.
Vervolgens nog eens door de wijk "de Goudkust" gewandeld om aan de stelplaats van De Lijn, heel even langs de grote weg te stappen. Maar geen nood, even verderop kun je langs 'n smal pad naar beneden naar de Rode Kruisstraat. Dat is uiteraard 'n stuk veiliger om daar te wandelen.
En door de tunnel ben je dan direct aan het kanaal, een van mijn favoriete wandelroutes. Aan de sluis van Lanaken, even de bocht naar rechts en je bent direct in het centrum en aan het einde van mijn wandeling.
Het was vandaag kiezen tussen 'n wandeling of 'n korte fietstocht, de wind die wat te hevig was, gaf uiteindelijk de doorslag. En of er de volgende dagen nog kan gefietst worden, die kansen lijken klein, regen en nog eens regen ...
Na 'n hele voormiddag, trammetje op en trammetje af om 'n tweede deel van de kunstwerken van Beaufort 2021 (en vroegere edities) te bekijken, keerden wij met de tram terug uit Oostende.
In Lombardsijde, verliet ik de tram om te voet terug te keren naar Nieuwpoort Bad. Mijn echtgenote was intussen met de tram doorgereden om in ons hotel wat te rusten en zich klaar te maken voor het avondeten.
Het was vooral wandelen langs de grote weg tot aan het monument voor Albert 1 (WO I). Nadien weer de bekende wandelweg tussen Stad en Bad. Onderweg ook opgemerkt dat Genk 'n zusterstad is van Nieuwpoort.
Maar tijdens de wandeling blijf je kijken en af en toe foto's nemen.
Dat was Nieuwpoort in 'n notedop, op vrijdag terug naar huis.
Terwijl mijn halve trouwboek lag uit te rusten, maakte ik van de gelegenheid gebruik om met de tram naar Oostduinkerke te gaan.
Van daaruit, ben ik zo terug gewandeld, eerst via 'n mooi wandelpad langs de duinen, vervolgens langs de grote weg om tenslotte door de duinen te stappen tot bijna aan de bebouwing van Nieuwpoort Bad.
Onderweg de paardentram gezien en aan het begin van de bebouwing in Nieuwpoort, deze mooi gekleurde huisjes.
Op dag 3, in de voormiddag, maakten wij samen 'n wandeling in omgekeerde richting, van het Bad naar de Stad.
Onderweg even blijven stilstaan bij 'n oude houten boot die vele jaren terug, nog in het ijs heeft vastgezeten.
De wandeling was vrij simpel, even genieten van het zonnetje om dan in Nieuwpoort Stad, de horeca wat te gunnen.
Na ons natje en ons droogje, keerden wij terug met de tram, en terwijl in de namiddag, mijn halve trouwboek met de benen omhoog lag, maakte ik 'n wandeling tussen Oostduinkerke en ons hotel. Maar dat is voor mijn volgende artikel.
De wandeling die ik maakte op dag 2, vertrok in Nieuwpoort Stad om langs dat mooie wandelpad langs de Ijzer, uit te komen in Nieuwpoort Bad. Ik maakte van de gelegenheid gebruik om even de pier op te wandelen, helemaal tot het einde.
Dat wandelpad tussen stad en bad, is zéér mooi en onderweg is er van alles te zien, gaande van dat grote beeld met 'n gezin (Beaufort 2021) of de palen met windzakken aan de overzijde van de Ijzer (vroegere editie Beaufort). Ook de natuur is prachtig aan de andere kant van het water, spijtig genoeg vaart het veer niet uit in deze periode van het jaar, zoniet dan waren we er ook gaan wandelen.
Even weg van huis, niet moeten koken, je laten bedienen en even uitwaaien, dat was de opzet van onze midweekvakantie in Nieuwpoort aan zee. Bijkomend keken we uit naar de kunstwerken van Beaufort 2021 die langs de hele kustlijn zijn opgesteld. Je kunt 'n overzicht vinden op mijn facebookpagina (https://www.facebook.com/eddy.meuris/).
Om die kunstwerken te bekijken gebruikte ik mijn 65-pluspas van De Lijn, zodat we trammetje af en trammetje op deden, met daar tussenin 'n wandeling doorheen de badplaats van het moment, op zoek naar 'n natje en 'n droogje. Maar die wandelingen zijn moeilijk te registreren op Strava. Toch kon ik minstens één maal per dag 'n Stravawandeling maken, alleen of met mijn halve trouwboek.
Op de eerste dag beperkte ik mij tot de omgeving van ons hotel en kon echt niet voorbij aan de schildpad van Jan Fabre.
Het was misschien niet zo bedoeld, maar onze fietstocht van vandaag situeerde zich vooral in en rond Tongeren.
In Briegden vertrokken wij langs het kanaal om in Kanne de oversteek te maken naar de andere kant. Via de sluis van Lanaye, gingen we rechtsaf over de Saint-Pierre, niet de steilste helling, maar wel eentje in het begin van onze tocht (lees: nog niet volledig opgewarmde spieren).
Onze tocht ging verder langs de taalgrens via 'n door ons veel gebruikte weg (Bassenge - Glons, enz.) om vervolgens af te buigen naar Tongeren. In de stad is het wel draaien en keren (oa. onder de Moerenpoort door), maar al bij al levert Patrick Dewael daar goed werk voor de fietsers.
De rit van vandaag had ook "de rit van de mooie vergezichten" kunnen heten, je moet dan wel bergop (vandaag toch al weer 561 hoogtemeters), maar eens boven en zeker vandaag, kon je héél ver kijken. Daar doen we het voor.
Onderweg nog enkele mooie kastelen gezien, oa. het kasteel van Widooie en het kasteel van Jongenbos in Vliermaalroot.
Afsluiten met 'n stop, deden we in de Oude Hoeve te Gellik.
Benieuwd of we dit jaar nog 100 km.-plus ritjes kunnen maken (vandaag voor mij al de 15de keer).
111,16 kilometers (3de langste rit van dit jaar), 533 hoogtemeters, 5u19 op de fiets en 1.633 verbruikte kcal, dan kun je van 'n pittige rit spreken die ik met Hubert en Eric vandaag maakte.
De heenrit maakten wij vooral langs de Jeker en kwamen door Waalse dorpjes gelijk Ében-Émael, Wonck, Bassenge, Reclange-sur-Geer en Glons. In Ében-Émael zagen wij het fort, kwamen wat verderop kort bij de toren van Ében-Ézer en maakten wij wat hoogtemeters in Reclange.
Terug in Vlaanderen konden wij weer genieten van het prachtig zicht van het prieel, horende bij het kasteel van Hamal in Rutten. De rit ging verder langs landelijke dorpen zoals Lauw, Neerrepen en Sint-Huibrechts-Hern.
Via Hoeselt kwamen we uiteindelijk in Bilzen om daar onze eerste en enige stop te maken in het Theatercafé De Kimpel. Bijzonder aan dat café is dat de zoon van Hubert, Michel, daar mee zorgt voor de bediening van de gasten.
In feite zat de geplande rit er zo goed als op maar omdat Hubert en ikzelf nog wat energie over hadden, hebben we er 'n extra lus aan toegevoegd: via de Besmer, Boorsem (met zijn molen de Stormvogel) en Rekem, reden we langs de sluis van Lanaken terug naar huis.
Het was weer genieten van 'n mooie fietstocht, en die douche naderhand, ..... zaaaaaaaaaalig!
De laatste zomerse dag, dat ging het vandaag worden en daar moesten we dus van profiteren. Het werd samen met Hubert, 'n rit naar het witte stadje Thorn.
De route die we kozen liep langs de Salamander in Maasmechelen, het station van As, en via Kessenicht naar Thorn. En we waren er niet alleen. De terrassen zaten er al goed vol en overal zag je fietsen staan. Het stuk taart dat ze er ons voorschotelden, dat leverde genoeg calorieën op voor de lange terugweg.
Op die terugweg wilden we wel eens zien hoe ver de werken waren opgeschoten aan het veer te Rotem. En herdenkingsplakkaten mbt. WO II, vind je bijna overal langs het kanaal.
In Meeswijk ging het veer sinds deze week maandag, wel weer opnieuw over de Maas. Daar hebben we vandaag tenvolle van geprofiteerd om langs de Nederlandse kant van de Maas, onze weg te vervolgen.
In Geulle nog even gestopt voor één bolleke ijs om dan via Maastricht en Smeermaas terug thuis te komen.
Het was 'n mooie rit van méér dan 100 kilometer, het weer en de natuur waren dan ook ideaal.
Het was vandaag kiezen tussen de "abdij van Herkenrode" of "fietsen door het water" als titel. Het is het eerste geworden, temeer daar Herkenrode het verste punt was op onze fietstocht.
Onze rit ging via Genk, de wijers in Bokrijk, van Hasselt naar Herkenrode. Daar hielden we onze eerste stop voor vlaai en warme choco. Om daar te geraken moesten we wel veel over onverharde wegen en kasseien rijden, niet echt mijn ding, maar soms kan het niet anders.
De terugweg deden Hubert en ik via de wijers van Zonhoven. We zagen dat de heide er prachtig in bloei staat.
Na Genk (met ondermeer Kattevenia) en Zutendaal besloten we om toch nog in schoonheid te eindigen met 'n terrasje in Gellik bij De Galliaar. Het is 'n prachtige locatie met veel plaats op het terras. Na meer dan 100 km. smaakte die Leffe dan ook.
Met Hubert en Peter naar Sittard gefietst. Ons doel was het Tom Dumoulin Bike Park, 'n trainingspark voor beginnende renners maar ook 'n plezant vertier voor de vele wielertoeristen die er langs komen. Je kunt er hellingen beklimmen, over onverharde paden fietsen, steile afdalingen maken, kortom, even genieten in het park.
De rit er naar toe ging over de autostradebrug in Kotem om vervolgens via Stein en Urmond in Sittard toe te komen. Het Tom Dumoulinpark ligt vlak naast het voetbalstadium van Fortuna Sittard. In het park hebben we alle hellingen eens uitgetest met als uitschieter eentje met 'n maximale hellingsgraad van 22,5%.
De weg terug ging via Geleen, Nuth, Valkenburg en Meerssen. Koffie en taart hadden we bij bakkerij Voncken in Nuth. ( een aanrader: lekkere vlaai en heerlijke koffie).
En omdat de streek rond Valkenburg altijd heuvelachtig is, hadden we weer enkele mooie vergezichten. Het is telkens genieten.
Met Hubert vandaag 'n ferm fietstochtje gemaakt naar Noord-Limburg. Vertrokken langs de Zuid-Willemsvaart met ondermeer de passage in Vucht en verder naar Wurfeld over het voormalige kolenspoor tussen Maaseik en As. Dit is 'n mooi fietspad dat veel gebruikt wordt door wielertoeristen maar ook door gezinnen op weg naar wat fietsplezier.
In Kinrooi reden we langs Botel Ophoven, 'n B&B waar je kunt overnachten, en de jachthaven.
Pauzeren deden we in Geistingen in 't Orgelhuys. Vlaai met koffie en 'n frisdrank.
De bedoeling was om vervolgens in Rotem de Maas over te steken om dan 'n stukje Ned. Limburg te doen om opnieuw de Maas over te steken richting Uikhoven. Jammer maar helaas, ook in Rotem ging het veer niet uit wegens werken, herstellingen van de Maasoverstroming.
De terugrit ging dan maar via Eisden, de Salamander in Maasmechelen en het kanaal naar Lanaken. Regen hebben wij onderweg niet gehad maar vanaf Maasmechelen waren de wegen kletsnat. Het wordt dus weer fietsje-poetsen.
Zoveel kilometers, hoogtemeters en kasseien, dat hebben we nog nooit op één dag voorgeschoteld gekregen in Haspengouw. Nu, ik moet zeggen, het was 'n schitterende rit al was ik op die kasseien toch wat moe gedokkerd.
We kwamen vandaag in dorpjes zoals Mettekoven, Groot-Gelmen, Heers, Vechmaal, Veulen, Widooie enz., allemaal even mooi en bijna overal die kasseien in het centrum. Uiteraard is het ook klimmen en dalen in Haspengouw, maar die uitzichten boven op elke helling, dat maakte dat onze rit schitterend was.
We waren met vier vandaag, Hubert, Eric, Peter en ikzelf. En met vier is het best aangenaam fietsen, onderweg wordt al eens 'n mop verteld, er wordt ook al eens geklaagd over 'n pijntje hier of daar, maar lachen en rondom je kijken, dat is de boodschap.
En met dat kijken zagen we ineens op weg naar Borgloon, die mooie oude fiets langs de kant van de weg staan. Prachtig toch. Mooie beelden hadden we ook in Gelmen en Veulen, telkens 'n schitterend kasteel, het wijnkasteel in Genoelselderen en de mooi verzorgde fietsroute door Tongeren.
Vandaag zijn we twee keer gestopt, de eerste keer in Borgloon in De Baron en de tweede keer in Rutten, 't Linde Hof. Gelet op de gereden kilometers was dat wel nodig.
En om af te sluiten, we waren het allemaal eens dat die douche thuis, meer dan welkom was.
Wat was me dat vandaag, 'n rit die zich als 'n gewone fietstocht aankondigde, werd uiteindelijk 'n mix van gravelpaden, onverharde veldwegen en stevige klimmetjes.
Vooral in het begin - in en rond Valkenburg - waanden Hubert en ikzelf ons in 'n kleine Strade Bianche, zoveel gravelwegen op zo'n korte afstand van mekaar, dat was voor ons voor het eerst (spijtig, maar geen foto's hiervan). Mooi was wel de passage langs het Sint-Gerlach hotel.
En dan die eerste stevige klim, de Fromberg, niet de allerzwaarste, maar het kruipt toch in de kuiten. Maar eens boven, krijg je 'n geweldige beloning met 'n fantastisch uitzicht.
In Bocholtz namen we onze koffiepauze. De kastelein had echter geen vlaai op de menukaart, spijtig maar helaas.
En dan de ontdekking van de dag, restanten van de Siegfried Linie, het Duitse antwoord op de Maginotlinie, aangelegd vanaf 1936, juist voor het begin dus van wereldoorlog II. We konden deze Drakentanden bekijken nabij Bocholtz en voor Vetschau in Duitsland.
Wat volgde was 'n rondje in Duitsland over onverharde wegen, 'n stevige klim richting Gulpen en 'n rechttoe-rechtaan-rit terug naar Maastricht.
Eenmaal thuis, en na 'n flinke douche en stevig avondmaal , konden we weer terugblikken op 'n mooie rit.
Ik ben Eddy Meuris
Ik ben een man en woon in Lanaken (België) en mijn beroep is gepensioneerd.
Ik ben geboren op 03/03/1954 en ben nu dus 70 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: wandelen - fietsen - genealogie - schaken.
of iemand belt je op je gsm, dat er even tijd is om 'n foto te maken. Zo ook, deze keer, Hubert kreeg 'n bericht dat beantwoord diende te worden. En ik maakte dan maar van de gelegenheid gebruik om 'n boterham te eten en enkele foto's te maken. We bevonden ons op dat moment aan de voormalige koolmijn van Winterslag. 
Enkele mooie gebouwen langs deze route.
Ik ben Eddy Meuris