aantal stappen: 1.561.773 +/- 10.000 stappen = 7,5 km
aantal wandelingen: 125
aantal fietstochten: 32
Zoeken in blog
21-09-2021
rit van de vallende bladeren langs de Jeker
111,16 kilometers (3de langste rit van dit jaar), 533 hoogtemeters, 5u19 op de fiets en 1.633 verbruikte kcal, dan kun je van 'n pittige rit spreken die ik met Hubert en Eric vandaag maakte.
De heenrit maakten wij vooral langs de Jeker en kwamen door Waalse dorpjes gelijk Ében-Émael, Wonck, Bassenge, Reclange-sur-Geer en Glons. In Ében-Émael zagen wij het fort, kwamen wat verderop kort bij de toren van Ében-Ézer en maakten wij wat hoogtemeters in Reclange.
Terug in Vlaanderen konden wij weer genieten van het prachtig zicht van het prieel, horende bij het kasteel van Hamal in Rutten. De rit ging verder langs landelijke dorpen zoals Lauw, Neerrepen en Sint-Huibrechts-Hern.
Via Hoeselt kwamen we uiteindelijk in Bilzen om daar onze eerste en enige stop te maken in het Theatercafé De Kimpel. Bijzonder aan dat café is dat de zoon van Hubert, Michel, daar mee zorgt voor de bediening van de gasten.
In feite zat de geplande rit er zo goed als op maar omdat Hubert en ikzelf nog wat energie over hadden, hebben we er 'n extra lus aan toegevoegd: via de Besmer, Boorsem (met zijn molen de Stormvogel) en Rekem, reden we langs de sluis van Lanaken terug naar huis.
Het was weer genieten van 'n mooie fietstocht, en die douche naderhand, ..... zaaaaaaaaaalig!
De laatste zomerse dag, dat ging het vandaag worden en daar moesten we dus van profiteren. Het werd samen met Hubert, 'n rit naar het witte stadje Thorn.
De route die we kozen liep langs de Salamander in Maasmechelen, het station van As, en via Kessenicht naar Thorn. En we waren er niet alleen. De terrassen zaten er al goed vol en overal zag je fietsen staan. Het stuk taart dat ze er ons voorschotelden, dat leverde genoeg calorieën op voor de lange terugweg.
Op die terugweg wilden we wel eens zien hoe ver de werken waren opgeschoten aan het veer te Rotem. En herdenkingsplakkaten mbt. WO II, vind je bijna overal langs het kanaal.
In Meeswijk ging het veer sinds deze week maandag, wel weer opnieuw over de Maas. Daar hebben we vandaag tenvolle van geprofiteerd om langs de Nederlandse kant van de Maas, onze weg te vervolgen.
In Geulle nog even gestopt voor één bolleke ijs om dan via Maastricht en Smeermaas terug thuis te komen.
Het was 'n mooie rit van méér dan 100 kilometer, het weer en de natuur waren dan ook ideaal.
Het was vandaag kiezen tussen de "abdij van Herkenrode" of "fietsen door het water" als titel. Het is het eerste geworden, temeer daar Herkenrode het verste punt was op onze fietstocht.
Onze rit ging via Genk, de wijers in Bokrijk, van Hasselt naar Herkenrode. Daar hielden we onze eerste stop voor vlaai en warme choco. Om daar te geraken moesten we wel veel over onverharde wegen en kasseien rijden, niet echt mijn ding, maar soms kan het niet anders.
De terugweg deden Hubert en ik via de wijers van Zonhoven. We zagen dat de heide er prachtig in bloei staat.
Na Genk (met ondermeer Kattevenia) en Zutendaal besloten we om toch nog in schoonheid te eindigen met 'n terrasje in Gellik bij De Galliaar. Het is 'n prachtige locatie met veel plaats op het terras. Na meer dan 100 km. smaakte die Leffe dan ook.
Met Hubert en Peter naar Sittard gefietst. Ons doel was het Tom Dumoulin Bike Park, 'n trainingspark voor beginnende renners maar ook 'n plezant vertier voor de vele wielertoeristen die er langs komen. Je kunt er hellingen beklimmen, over onverharde paden fietsen, steile afdalingen maken, kortom, even genieten in het park.
De rit er naar toe ging over de autostradebrug in Kotem om vervolgens via Stein en Urmond in Sittard toe te komen. Het Tom Dumoulinpark ligt vlak naast het voetbalstadium van Fortuna Sittard. In het park hebben we alle hellingen eens uitgetest met als uitschieter eentje met 'n maximale hellingsgraad van 22,5%.
De weg terug ging via Geleen, Nuth, Valkenburg en Meerssen. Koffie en taart hadden we bij bakkerij Voncken in Nuth. ( een aanrader: lekkere vlaai en heerlijke koffie).
En omdat de streek rond Valkenburg altijd heuvelachtig is, hadden we weer enkele mooie vergezichten. Het is telkens genieten.
Met Hubert vandaag 'n ferm fietstochtje gemaakt naar Noord-Limburg. Vertrokken langs de Zuid-Willemsvaart met ondermeer de passage in Vucht en verder naar Wurfeld over het voormalige kolenspoor tussen Maaseik en As. Dit is 'n mooi fietspad dat veel gebruikt wordt door wielertoeristen maar ook door gezinnen op weg naar wat fietsplezier.
In Kinrooi reden we langs Botel Ophoven, 'n B&B waar je kunt overnachten, en de jachthaven.
Pauzeren deden we in Geistingen in 't Orgelhuys. Vlaai met koffie en 'n frisdrank.
De bedoeling was om vervolgens in Rotem de Maas over te steken om dan 'n stukje Ned. Limburg te doen om opnieuw de Maas over te steken richting Uikhoven. Jammer maar helaas, ook in Rotem ging het veer niet uit wegens werken, herstellingen van de Maasoverstroming.
De terugrit ging dan maar via Eisden, de Salamander in Maasmechelen en het kanaal naar Lanaken. Regen hebben wij onderweg niet gehad maar vanaf Maasmechelen waren de wegen kletsnat. Het wordt dus weer fietsje-poetsen.
Zoveel kilometers, hoogtemeters en kasseien, dat hebben we nog nooit op één dag voorgeschoteld gekregen in Haspengouw. Nu, ik moet zeggen, het was 'n schitterende rit al was ik op die kasseien toch wat moe gedokkerd.
We kwamen vandaag in dorpjes zoals Mettekoven, Groot-Gelmen, Heers, Vechmaal, Veulen, Widooie enz., allemaal even mooi en bijna overal die kasseien in het centrum. Uiteraard is het ook klimmen en dalen in Haspengouw, maar die uitzichten boven op elke helling, dat maakte dat onze rit schitterend was.
We waren met vier vandaag, Hubert, Eric, Peter en ikzelf. En met vier is het best aangenaam fietsen, onderweg wordt al eens 'n mop verteld, er wordt ook al eens geklaagd over 'n pijntje hier of daar, maar lachen en rondom je kijken, dat is de boodschap.
En met dat kijken zagen we ineens op weg naar Borgloon, die mooie oude fiets langs de kant van de weg staan. Prachtig toch. Mooie beelden hadden we ook in Gelmen en Veulen, telkens 'n schitterend kasteel, het wijnkasteel in Genoelselderen en de mooi verzorgde fietsroute door Tongeren.
Vandaag zijn we twee keer gestopt, de eerste keer in Borgloon in De Baron en de tweede keer in Rutten, 't Linde Hof. Gelet op de gereden kilometers was dat wel nodig.
En om af te sluiten, we waren het allemaal eens dat die douche thuis, meer dan welkom was.
Wat was me dat vandaag, 'n rit die zich als 'n gewone fietstocht aankondigde, werd uiteindelijk 'n mix van gravelpaden, onverharde veldwegen en stevige klimmetjes.
Vooral in het begin - in en rond Valkenburg - waanden Hubert en ikzelf ons in 'n kleine Strade Bianche, zoveel gravelwegen op zo'n korte afstand van mekaar, dat was voor ons voor het eerst (spijtig, maar geen foto's hiervan). Mooi was wel de passage langs het Sint-Gerlach hotel.
En dan die eerste stevige klim, de Fromberg, niet de allerzwaarste, maar het kruipt toch in de kuiten. Maar eens boven, krijg je 'n geweldige beloning met 'n fantastisch uitzicht.
In Bocholtz namen we onze koffiepauze. De kastelein had echter geen vlaai op de menukaart, spijtig maar helaas.
En dan de ontdekking van de dag, restanten van de Siegfried Linie, het Duitse antwoord op de Maginotlinie, aangelegd vanaf 1936, juist voor het begin dus van wereldoorlog II. We konden deze Drakentanden bekijken nabij Bocholtz en voor Vetschau in Duitsland.
Wat volgde was 'n rondje in Duitsland over onverharde wegen, 'n stevige klim richting Gulpen en 'n rechttoe-rechtaan-rit terug naar Maastricht.
Eenmaal thuis, en na 'n flinke douche en stevig avondmaal , konden we weer terugblikken op 'n mooie rit.
Normaal gezien hoorde ik vandaag met de fietsvrienden 'n tocht van +/- 86 km. te maken door oa. Haspengouw. Maar wegens het onstabiele weer, was ik genoodzaakt om er alleen op uit te trekken. Het werd dan maar de streek rond Mesch en Cadier en Keer. Heuvelachtig, jawel, ... maar geen nood, ik doe dat graag.
Vertrokken langs de brug van Vroenhoven en Lanaye om dan langs de Maas naar Moelingen te fietsen. De bermen langs de Maas zijn opmerkelijk zuiver gemaakt. Foto's oa. met zicht op Eijsden en enkele vissers.
En dan enkele klimmetjes, oa. de Mescherberg waar je bovenaan 'n mooie uitkijktoren hebt op de Mescherhei. Vervolgens heb je de klim op de Rondelenstraat met 'n heel mooi vergezicht (daar doe ik het eigenlijk voor). Tenslotte de Oerenberg naar Cadier en Keer waarbij ik halfweg het gevoel had, bijna stil te staan, zo steil.
Tenslotte op weg van Meerssen naar de Noorderbrug in Maastricht, 'n opvallend mooi gebouw.
Mooi ritje, soms wat veel wind, bijna doorlopend zon en gelukkig droog weer.
Het weer zat goed en we (Hubert en ikzelf) hadden er goesting in om 'n lange fietstocht te maken. Het doel was eens te "fietsen door de bomen" in Hechtel-Eksel.
En ja hoor, we hebben het gehaald, meer zelfs, we brachten ook 'n bezoek aan de Duitse militaire begraafplaats in Lommel.
De fietsroute op zichzelf was vrij simpel, via Zutendaal, Genk en Houtalen-Helchteren, naar Hechtel Eksel. Daar maakten wij nog een flinke lus naar Lommel, om uiteindelijk via dezelfde weg - op enkele uitzonderingen na - terug te keren naar Lanaken.
Hetgeen ze daar in Hechtel-Eksel gemaakt hebben, is zéér mooi en toch 'n meerwaarde voor onze provincie. We hadden geluk dat we er rond het middaguur aankwamen zodat het er nog niet zo druk was.
In Lommel kwamen we ook voor 't eerst om die begraafplaats te bezoeken. Je geraakt er wel onder de indruk van de grootsheid van dat kerkhof en die identieke kruisjes. Daar hadden wij ook onze eerste pauze, in "Hof ten Vrede", wel 'n toepasselijke naam voor de site.
Op de terugweg stopten wij nog even aan de Abdijhoeve in Kelchterhoef om wat verbruikte calorieën te compenseren.
Heel wat kilometers dus vandaag, maar het moet gezegd, niks moe en zelfs geen pijn aan mijn achterwerk. Het is al anders geweest.
Het is voor mij niet het eerst dat ik er 'n bezoek bracht, maar voor onze metgezel Peter was dat voor het eerst. Henri Chapelle is en blijft 'n beklijvende plaats.
Prachtig nieuws was er bij het vertrek, we waren nog eens met vijf, Peter, Hubert, Michel, Eric en ik zelf.
Uitzonderlijk zijn we nog eens vertrokken via de Sint-Servaasbrug in Maastricht om via Eijsden en Moelingen, de weg naar Val Dieu in te slaan. Geen stop daar, maar langs wat hellingen reden we door naar Aubel om aldaar in Le Grill de la Clouse, ene lekkere pannenkoek te eten.
Langs de grote weg naderde dan het doel van onze trip, Henri Chapelle, boven op 'n helling gelegen. Het Amerikaans militair kerkhof is immens groot en door de mooie natuur, de rust en de goed onderhouden perken, word je er wel even stil.
Op de terugweg was er nog een laatste stevige klim vanuit het gehucht Nurop (hoort bij Teuven) naar De Plank en deden wij nog even het Blanckthys aan in 's Gravenvoeren om de dorstige kelen nog wat te smeren.
De rest van de rit verliep probleemloos om uiteindelijk via de Noorderbrug terug Lanaken binnen te rijden.
Mede dankzij het schitterende weer, het goede gezelschap en de mooie route, werd dit 'n geslaagde fietstocht.
Gulpen stond op ons programma en mede door het mooie weer, zijn Hubert en ikzelf er uiteindelijk geraakt.
Vertrekken deden wij over de autostradebrug in Boorsem richting Elsloo en Beek.
In Wijnandsrade, 'n toekomstige mogelijke stopplaats gezien bij manege De Blauwe Steen. Iets verderop, het mooie kasteel van Wijlre.
En dan Gulpen, uiteraard dé pauzeplaats van deze rit in Herberg Mezzaluna. Het viel ons op dat de drankenkaart goed verzorgd is, wat uiteraard niet wil zeggen dat we ons daar ter plaatse in de drank gestort hebben. Nee, nee, geen alcohol met nog vele kilometers in het vooruitzicht. Die taartpunt smaakte natuurlijk wel.
Op de terugweg nog een mooie molen gezien in Gronsveld en na 'n laatste stop aan de Sportoase, voldaan gekeken naar de afgelegde kilometers en hoogtemeters.
Wegens het aangekondigde minder goede weer in de namiddag, dan maar in de voormiddag 'n kort soloritje gemaakt tussen de Noorderbrug in Maastricht en de brug tussen Elsloo en Boorsem.
Als je vertrekt in Smeermaas, kom je al rap op het nieuwe fietspad naar de Noorderbrug, ideaal om het centrum van Maastricht te ontwijken. En ik kom daar niet alleen graag voor het mooie fietspad, de goed onderhouden tuin rechts van het pad, blijft 'n streling voor het oog.
En alleen zijnde, durf ik al eens 'n bergje mee te pakken onderweg, deze keer de Biesenberg tussen Humcoven en Schietecoven, oftewel de berg over tussen Meerssen en Bunde. Mooi bergje voor 'n zondagvoormiddag. Bergje op, dan ook bergje af langs de Kloosterberg tot aan het spoorwegstation van Bunde.
In Geulle a/d Maas, zie je de mooie voorburcht van 'n 17de eeuws kasteel dat in 1847 werd afgebroken. Schitterend gebouw.
In Elsloo dan de autostradebrug over om langs het veer in Uikhoven (terug in dienst na de wateroverlast) terug te keren.
En inderdaad, juist gedoucht en de hemelsluizen gingen open.
Stevige westenwind, 4 beaufort, noopte ons om vandaag door de bossen te vertrekken, uiteraard tegen de windrichting in.
Via de Salamander in Maasmechelen, het station van As en Zwartberg, kwamen we al rap in de buurt van het domein van Bokrijk met aan de linkerkant, het natuurreservaat Het Wik.
Even verderop aan de Hasseltweg op grondgebied van Genk, hielden we even halt aan brasserie Het Domein. Goede bediening en hetgeen op het bord lag, was lekker.
Op de terugweg, oa. langs het Albertkanaal en de sluis van Godsheide, met jawel, ... wind in de rug, had geen van ons (Peter, Hubert en ikzelf) in de smiezen dat we 'n nummertje gemist hadden van het fietsroutenetwerk. Gevolg: een lange passage over onverharde wegen maar wel 'n kleine inkorting van het parcours.
Via Munsterbilzen en Eigenbilzen - met uitzicht aan de brug van 'n goed draaiende kanaalbar - (bij goed weer zit het er vol), terug naar huis om het einde van het nieuws op tv nog te zien.
Wat minder kilometers vandaag, maar dat mag al eens als je pas om 15u00 vertrekt.
Mijn doel was vandaag Hubert vergezellen naar het Amerikaans kerkhof in Margraten. Hij is namelijk "peter" van 'n gesneuvelde soldaat die, tot 'n goede maand terug, nooit werd gevonden. Hubert heeft contact met de familie in Noord-Amerika.
Begonnen deden we met 'n opwarmertje op de Kuitenberg in Berg en Terblijt waarna de véél moeilijkere Brakkeberg op het menu stond.
In Margraten hebben we de nodige tijd genomen en 'n babbeltje geslaan met andere bezoekers. Even verderop, pech voor ons, want er viel letterlijk 'n plaatselijke bui over ons heen, 300 meter verder was het kurkdroog.
Via De Plank en Aubel, fietsten we vervolgens naar de site van Val Dieu voor 'n broodnodige pauze.
De terugweg ging oa. via het fort van d'Audin- Neufchateau met boven op de top van de berg, 'n wijds zicht op het dal.
Via Moelingen fietsen we de Maas over en in Lanaye zagen we de onvoorstelbare rommel in struiken en bomen hangen, overblijfselen van de grote zondvloed van enkele dagen terug.
En over zondvloed gesproken, onze thuiskomst was perfect getimed, slechts luttele minuten na aankomst, braken de hemelsluizen open.
Deze morgen te lezen in de krant: de toeristen zijn weer meer dan welkom te Heppeneert. Dat wilden Hubert en ikzelf toch ook eens aan den lijve ondervinden.
Vertrokken via de passage "fietsen door de heide" en het station van As, kwamen we al rap toe - langs het oude kolenspoor - te Dilsen waar er werken bezig zijn aan 'n nieuwe brug die het voor fietsers en faunapassage, veiliger moet maken. Hierbij 'n foto van de werken nu en hoe het er moet gaan uitzien.
Verder op de heenrit kwamen we in Wurfeld langs het mooie kasteel en de schitterende vergezichten rond Aldeneik.
Het doel van onze rit was uiteraard Heppeneert. Alle zandzakjes lagen nog allemaal op hun plaats. Natuurlijk dienden wij daar ook te stoppen om de plaatselijke horeca te ondersteunen. Dit keer was dat B&B - brasserie 't Goedhof.
De terugrit verliep deels langs de Maas, deels langs de Zuid Willemsvaart. Herbricht hebben wij letterlijk links laten liggen om uiteindelijk via de sluizen van Neerharen en Lanaken, huiswaarts te keren.
"Fietsen door de heide" en 'n tussenstop in Tongerlo, dat waren vandaag de twee hoofddoelen voor onze fietstocht.
Met Peter en Hubert vertrokken via La Butte aux Bois en de Duivelsberg in Opgrimbie (op het einde van dat hellinkje, even op de tanden bijten) om dan rap aan de imposante brug over de weg naar Zutendaal te komen. Het is nog nieuw en er zijn derhalve veel fietsers die de oversteek maken. Bovenaan heb je een mooi vergezicht.
Het verdere verloop van de rit, verliep rustig. In Tongerlo was er aan café De Kieper nog net plaats voor drie hongerige en dorstige fietsers. Het is 'n goed lopende zaak en de vlaai is er lekker. Via Opglabbeek, Zutendaal en Gellik, kon een laatste oppeppertje aan de Sportoase ons nog flink bekoren. Bijna thuis zijnde, kan zoiets.
Wegblijven uit rampgebieden en dus zeker niet de ramptoerist uithangen, dat was de boodschap voor vandaag. Vandaar onze rit via Zwartberg, de Teut in Zonhoven, Hasselt en Kiewit.
Vertrokken via Zutendaal, de mijn van Waterschei en het stadion van KRC Genk, kwamen we al rap aan in het magnifieke natuurgebied van de Teut in Zonhoven. Heerlijk fietsen daar.
Verderop kwamen we midden in de opbouw van Pukkelpop in Kiewit en 'n natuurgebied waar de beesten zo maar op het fietspad lagen.
Een pauze hielden we in Hasselt, maar Limburgse vlaai stond er spijtig genoeg - nog - niet op de menukaart.
De terugrit ging langs Diepenbeek, Bilzen, de brug van Eigenbilzen en aan de Sportoase ging 'n koffietje er nog best in. Na zoveel kilometers mocht dat wel.
De bedoeling was om vandaag 'n rustige boswandeling te maken. Ik had daarbij de bedenking dat enerzijds het bos iets te ver weg ligt om er regelmatig te wandelen, maar dat anderzijds mijn woning nu gunstig gelegen is voor winkels en horeca.
Hoe ook, het bos in aan de Roelerdreef om langs 'n hellend pad, te wandelen richting de parking aan de Bessemerberg. De enkele ruiters die ik al van ver zag, deden mij niet vermoeden dat ik terecht kwam in het Belgisch kampioenschap Endurance voor juniors en senioren met als afstand: 100 km. Op de parking was er 'n bevoorrading voor paard en mens waarna ze - en ikzelf - de drukke Bessemerstraat werden overgeleid.
En wat de bospaden betreft, ik had verwacht veel nattigheid en modder tegen te komen. Dat bleek gelukkig niet waar, de schoenen bleven proper.
Regen, regen en nog eens regen , geen weer om 'n hond door te jagen, zij het dat ik deze morgen rond 7u00 toch even, snel - snel, te voet er op uitgetrokken ben om brood te kopen en dat nog zonder nattigheid.
Nu bij het bekijken van wat oude foto's, dit ritje teruggevonden: via Vroenhoven naar Tongeren om aldaar de scherpe bocht naar rechts te maken richting Mopertingen. Van daaruit bergaf naar Bilzen om via 'n mooie lus langs Zutendaal en Maasmechelen terug te keren.
Dat ritje maakte ik op woensdag 16 december 2020, in volle winter dus. Aan de enkele foto's van de omgeving (baan richting Mopertingen) was het niet te zien, maar de fietspaden lagen er echt niet proper bij. Ik heb het geweten bij het kuisen van mijn fiets, iets wat eigenlijk niet tot mijn favoriete bezigheden hoort. En thuis binnenkomen, ... ja, maar eerst die vuile kleren uitrekken ...
Vandaag stond er 'n etentje in Hasselt op het programma met enkele ex-collega's/vrienden van het werk. Door corona was het al 'n tijd geleden dat we mekaar nog effectief gezien hadden.
Wegens geen auto noch rijbewijs - nooit gehad - was ik met de bus naar Hasselt gereisd. Direct bij aankomst wat mooie foto's gemaakt, oa. van het begijnhof. Na eerst wat shoppen, wat rondgedwaald door de binnenstad om mij uiteindelijk te begeven naar de plaats van samenkomst, het Hooghuis, pal tegenover het oude stadhuis. Het Hooghuis is gekend omwille van zijn vele foto's van The Rolling Stones.
Wandeling, ... kort maar krachtig, en het eten, .... dat was lekker.
Druk oponderstaande knop om een berichtje achter te laten in mijn gastenboek
Over mijzelf
Ik ben Eddy Meuris
Ik ben een man en woon in Lanaken (België) en mijn beroep is gepensioneerd.
Ik ben geboren op 03/03/1954 en ben nu dus 70 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: wandelen - fietsen - genealogie - schaken.
Ik ben Eddy Meuris