|
Voor ene keer de gewoontes eens omgedraaid, met de bus naar Zutendaal en daar ter plaatse eerst 'n lekkere tas koffie gedronken in Brasserie 't Zutendalertje.  Blijkbaar is dat tegenwoordig 'n zaak met veel klandizie, getuige de vele eters omstreeks 13u45. 
Maar nu mijn wandeling. Ik ben vertrokken in de Sprinkelestraat waar ik ooit zeven jaren postmeester was met 'n 9-tal postbodes, enkele bedienden en 'n kuisvrouw. Oei, dat is al weer heel wat jaren terug.  Verder door naar de Heiwijkerweg, de Rechtestraat, de Boogstraat en de Hoogputstraat om uiteindelijk uit te komen aan 'n straat met twee namen, links de Heiwyckstraat en rechts de Kantoorstraat. Hoe zo iets kan? Simpel: de Heiwyckstraat hoort tot Lanaken, de overkant van de weg, zijnde de Kantoorstraat, hoort tot de gemeente Zutendaal. Één straat, twee verschillende postbodes.
Even verder kom je langs 'n mooie oude woning, in vroegere tijden 'n hotel. Je bent op dat punt in het gehucht Besmer. In lang vervlogen tijden was het grootste deel aangehecht aan Lanaken, maar nu hoort het bij Zutendaal. Tellingen in 2008, zouden 507 bewoners in het gehucht opgeleverd hebben.
Om niet langs de grote weg terug te keren, koos ik rechts de Grensweg, 'n fietspad dat je naar Gellik brengt. Ergens halverwege kreeg ik te horen van Jo, 'n fietscollega op Strava, dat de verdwenen vrouw in Maasmechelen gevonden is door 'n toevallige wandelaar. Heel speciaal toch. Dagenlang hebben mensen van de streek, politie met speurhonden en familie naar haar gezocht en niet gevonden. En dan komt er toevallig 'n wandelaar bij de overleden vrouw uit. Raar toch. Maar goed, ze is gevonden, weliswaar overleden, maar toch 'n troost voor de familie. 
Het laatste stukje van mijn terugweg door het bos gedaan. Rustig en veilig.
Normaal gezien ga ik morgen fietsen. Tot dan. 
|
Ik ben Eddy Meuris