aantal stappen: 1.500.920 +/- 10.000 stappen = 7,5 km
aantal wandelingen: 121
aantal fietstochten: 32
Zoeken in blog
28-02-2023
Zutendaal - Lanaken en via 't bos terug.
Voor ene keer de gewoontes eens omgedraaid, met de bus naar Zutendaal en daar ter plaatse eerst 'n lekkere tas koffie gedronken in Brasserie 't Zutendalertje. Blijkbaar is dat tegenwoordig 'n zaak met veel klandizie, getuige de vele eters omstreeks 13u45.
Maar nu mijn wandeling. Ik ben vertrokken in de Sprinkelestraat waar ik ooit zeven jaren postmeester was met 'n 9-tal postbodes, enkele bedienden en 'n kuisvrouw. Oei, dat is al weer heel wat jaren terug. Verder door naar de Heiwijkerweg, de Rechtestraat, de Boogstraat en de Hoogputstraat om uiteindelijk uit te komen aan 'n straat met twee namen, links de Heiwyckstraat en rechts de Kantoorstraat. Hoe zo iets kan? Simpel: de Heiwyckstraat hoort tot Lanaken, de overkant van de weg, zijnde de Kantoorstraat, hoort tot de gemeente Zutendaal. Één straat, twee verschillende postbodes.
Even verder kom je langs 'n mooie oude woning, in vroegere tijden 'n hotel. Je bent op dat punt in het gehucht Besmer. In lang vervlogen tijden was het grootste deel aangehecht aan Lanaken, maar nu hoort het bij Zutendaal. Tellingen in 2008, zouden 507 bewoners in het gehucht opgeleverd hebben.
Om niet langs de grote weg terug te keren, koos ik rechts de Grensweg, 'n fietspad dat je naar Gellik brengt. Ergens halverwege kreeg ik te horen van Jo, 'n fietscollega op Strava, dat de verdwenen vrouw in Maasmechelen gevonden is door 'n toevallige wandelaar. Heel speciaal toch. Dagenlang hebben mensen van de streek, politie met speurhonden en familie naar haar gezocht en niet gevonden. En dan komt er toevallig 'n wandelaar bij de overleden vrouw uit. Raar toch. Maar goed, ze is gevonden, weliswaar overleden, maar toch 'n troost voor de familie.
Het laatste stukje van mijn terugweg door het bos gedaan. Rustig en veilig.
Zo nu en dan doe ik dat wel eens, weten waar je start, maar onderweg gewoon je neus nawandelen. Zo ook vandaag. Ik dacht het bos in te wandelen in het verlengde van de Pannenstraat en op het kruispunt van boswegen, links af te slaan. Zo gedacht, zo gedaan.
Maar eens voorbij dat kruispunt, gewoon intuïtief gewandeld. Vooreerst naar dat aloude bospad waar ik als 14-jarige het bos heb leren kennen - nu 55 jaar geleden als lid van de jeugdbeweging KSA - om vervolgens rechtdoor te stappen richting Gellik. Op 'n bepaald punt zag ik links 'n pad waar ik nog niet geweest ben. En als nieuwsgierige mens, wilde ik wel eens zien waar ik uitkwam. En inderdaad, het pad leidde me links naar de Berkenlaan. Op die straat zag ik weer 'n ander voor mij onbekend pad, langs dat mooie paard omhoog naar de Bergstraat.
En dan ben je terug op bekend terrein, gewoon de Bergstraat naar beneden, links de Kewithdreef in tot aan de Kounterstraat en daar rechtsop naar de Neergellikerstraat. Onderweg 'n graafmachine op de Kounterstraat gezien waar enkele poelen gegraven worden voor de kamsalamanders. Ik kende die beestjes niet en heb het moeten opzoeken. Fijn dat er weer 'n project voor de natuur gerealiseerd wordt.
En deze namiddag heb ik geschaakt in de club. En .... lelijk op mijn doos gekregen door ons nieuwste lid. De man kent er iets van. Volgende keer beter ...?
Het brood was op en ik had de keuze, oftewel vroeg naar de bakker gaan, of 'n pakje broodsneedjes uit de diepvries nemen. Maar ja, op zondag is het verleidelijk om verse botercroissants te eten, dus ik stond vanmorgen al om 7u15 op straat (foto op dat uur genomen in onze straat).
Nadien was het wachten tot mijn gsm weer helemaal opgeladen was om aan mijn wandeling te beginnen. Om de zoveel tijd wandel ik het kerkhof op om te zien of het graf van moeder en grootmoeder nog in orde is. Daarnaast nog enkele andere graven van familie bekeken, dus in volgorde: 1. graf moeder en grootmoeder (Florentine Lambrechts en Helena Vansomeren - echtg. Mathieu Meuris) 2. zus van mijn grootmoeder en haar echtgenoot (Louis en Elisabeth Thijssens - Vansomeren) 3. broer van mijn grootvader en zijn echtgenote (Jan August en Mathilde Meuris - Gijbels).
Mijn route verder gezet naar het domein Pietersheim met zijn mooie tafel aan de kastanjedreef. En vanaf daar is het niet ver tot het kanaal. Blij te zien dat er ook daar recent nieuwe boompjes zijn aangeplant. Af en toe probeer ik ook wat te spelen met de zon, 'n foto aan de kanaalkom.
Terugkeren deed ik via de sportoase waar in het weekend altijd volk rondloopt om kinderen en kleinkinderen in het oog te houden als ze aan 't sporten zijn. Nog even 'n korte babbel met 'n Strava- en fb-vriendin, ook op wandel, om vervolgens thuis het middagmaal alle eer aan te doen. Namiddag gaan we ergens de horeca ondersteunen.
En die laatste afbeelding, dank zij jullie allemaal, stond ik gisteren zowaar op plaats 34 in de rangschikking van alle blogs. Dikke merci!
Vrijdag alweer, het weekend nadert. Vanmorgen enkele keren de deur uit geweest, eerst naar de bakker om na de voormiddagkoffie naar de bibliotheek te gaan. Mijn zes boeken waren weer allemaal uitgelezen. En nadat ik mijn nieuwe voorraad boeken netjes thuis had afgeleverd, toch even mijn Strava-account geactiveerd voor 'n geregistreerde wandeling.
Ver wilde/kon ik niet gaan, het was inmiddels 10u30 en om 12u00 staat standaard het warme middagmaal op tafel. Het was gewoon even naar mijn bank om de laatste rekeninguittreksels te gaan afhalen en wat briefjes van 5,00 euro te tanken. Daarna nog 'n korte wandeling gemaakt door ons dorp. Tja, het is en het blijft 'n dorp (stadsrechten heeft Lanaken nooit gekregen), ondanks de inmiddels 26 à 27.000 inwoners. Veel interessante foto's heb ik dan ook niet kunnen maken.
Ik wandelde oa. door het Uilenstraatje met zicht op de mooie begroeiïng, op de Koning Albertlaan en De Merodelaan. Op de Waterstraat zag ik 'n mooie geveldecoratie. En bijna thuis zijnde, passeerde ik de deze week nog verlaten school. Volgende week zijn er weer veel kleuters en lagere schoolkinderen op post.
En waarom ik ook in de voormiddag diende te wandelen? We hadden 'n klein technisch probleem thuis waarvoor ik niet het juiste materiaal heb om het op te lossen. Een vriend van mij zou ter hulp komen schieten maar het juiste uur wist hij nog niet. Het probleem is inmiddels opgelost.
Vanuit Eigenbilzen doorheen de velden terug naar huis.
Vanmorgen was er geen denken aan om te wandelen (over fietsen zelfs niet nagedacht). Het was kil, miezerig en vooral grijs. Mijn tijd dan maar wat opgevuld met 'n nieuwe puzzel van 1.500 stuks die ik recent begonnen ben.
Maar na het middagmaal leek dat gemiezer toch te zijn gestopt. Vandaag wilde ik nog eens de bus nemen om elders te vertrekken. Naar Maastricht was geen optie wegens het vele afval dat er nog diende opgeruimd te worden van de carnavalsfeesten. De plaatselijk afvaldiensten hadden niet beter gevonden dan in staking te gaan. Na 'n akkoord met hun bestuur, zou vanaf vandaag de achterstand worden aangepakt. Dan maar naar Eigenbilzen.
De weg die ik koos vertrok aan de kerk en liep zo goed als recht op recht naar de brug van Gellik. Eerst had je nog kleine kinderkopjes als bestrating om vervolgens tussen de velden te wandelen over robuuste veldwegen. Te voet was geen probleem maar 'n koersfiets kon na afloop 'n flinke douche gebruiken. Slijk was er in overvloed.
Iets voor de brug van Gellik, 'n speciaal groeiende boom gezien. Dan de weg over naar het onverharde Louis Paul Boonpad. Aan de brug van Briegden, links op om aan de splitsing Gellik - Lanaken, rechts terug naar huis te wandelen. Gezien ik op dat punt nog maar 'n goede 4,5 km. in de benen had (ik wilde toch aan 7 km. komen), heb ik nog even 'n lus gemaakt door het centrum om te zien of de feesttent inmiddels al opgeruimd was. Dat bleek zo maar de technische dienst zal toch nog wat werk hebben om de rotzooi op te ruimen die er is achtergebleven na het carnaval. Mijn wandeling van vandaag.
Het was vandaag 'n heuse verkleeddag. Nee, carnaval zat er voor niks tussen, dat is weer voorbij, maar het had allemaal te maken met mijn dagindeling. Vanmorgen eerst naar de bakker, dus wat nettere kledij aan. Vervolgens mijn werkkleding aangedaan om in de tuin te werken. Ik heb 'n aantal composthopen, eentje van verleden jaar en eentje van 2021. Die laatste heb ik al volledig leeg gemaakt en de compost zal mee ondergespit worden binnen 'n paar weken. Op de vrijgekomen plaats ben ik ook al begonnen die van verleden jaar om te kieperen zodat die weer 'n jaar kan rusten. Een stevig werkje waar ik toch enkele dagen wil voor uittrekken.
Na het opruimen van mijn materiaal, mijn wandelkledij aangedaan. Vertrokken door de weidse velden aan de Puin om dan het smal klinkerpad te nemen richting de Kounterstraat. Nog eens het mooiste gebouw op de Kewithstraat op foto gezet om in het verlengde van die straat, het bos in te gaan. Daar eerst mijn meegenomen appel verorberd. Het viel mij op dat het bos redelijk droog is, het heeft de laatste dagen ook niet meer echt doorgeregend.
Bij terugkeer uit het bos links van de Bessemerberg, even Camping Jocomo binnengewandeld. Ik wilde 'n stuk weg afsnijden maar ook de grote weg Maastricht - Genk vermijden. Aan Camping San Lanaco, rechtdoor voor 'n laatste stukje bos om op de hoek van de Steenselberg en de Bessemerstraat terug tussen de huizen te komen.
En ja, terug thuis, na de koffie en 'n stukje home-made chocoladecake en vervolgens 'n lekkere douche, terug mijn nettere kledij aangetrokken voor de rest van de dag.
Het weer was deze morgen in Lanaken niet al te fameus. Tot 10u30 heeft het gemiezerd, de straten waren vochtig en de lucht had maar één kleur: grijs. Nochtans had ik het in mijn hoofd gezet om te gaan fietsen met mijn koersfiets. En fietsen, dat wilde ik hoe ook, toch gaan doen. Het is 'n fietstocht geworden, minder ver dan oorspronkelijk voorzien, en gewoon met de stadsfiets.
In Briegden gewoon naar het jaagpad langs het Albertkanaal. En bijna in Kanne zijnde, zag ik dat de rots langs het fietspad, op sommige plaatsen poreus begint te worden, getuige de afbrokkelende mergelstenen. Even verderop was ik blijkbaar fietser 26 van vandaag. En dan naar boven naar de brug om in het dorp Lanaye, enkel kiekjes te maken van de verschillende infoborden.
In Visé zie je altijd vele boten liggen en ook de ganzen zijn er niet weg te denken. En dan gebeurde het wonder, de zon brak door de wolken. Ik maakte dan ook 'n zonnige lus door Haccourt. Terug in Visé, rechtsop naar Eijsden waar de voorbereidingen van de carnavalsstoet volop bezig waren. Mijn route gewoon verder gezet langs de kortste weg richting Maastricht. In het stadsgedeelte Wijck was er een en al carnavalsmuziek door enkele "zaate hermeniekes". Ik ben er gewoon langs gefietst, want eenmaal er tussenin, geraak je er niet meer uit. Zo ook in Smeermaas. Ik had mij al voorzien om te moeten omrijden wegens de stoet die er vandaag zou uitrijden. Maar de stoet diende nog te vertrekken en stond opgesteld op de Maasdijk. Ik mocht dus gewoon doorrijden van de politie. In Lanaken toch nog 'n carnavalspint gedronken, want van al die carnavalssfeer, krijgt 'n mens dorst.
Nu speelde ik al langer met het idee om nog eens het bos in te trekken via de Bremstraat. Vandaag was het dan zover. Na de voormiddagkoffie de dikke en hoge wandelschoenen aangetrokken en via de Sint-Servaaswijk naar de Bremstraat gestapt. Het bospad begint op het einde van die straat, maar je moet het pad kennen want op het einde van de straat kun je per auto of per fiets niet verder. Er zijn dus nauwelijks passanten.
Maar eens in het bos kom je eerst langs enkele weiden met altijd wat paarden. Als ik alle paarden zou tellen in Lanaken, dan kom ik met honderd zeker niet toe. Verder omhoog naar de Bessemerberg en aan de grote weg, vóór het bord van Campus Sint-Barbara, rechts het oude pad genomen. Ook dat pad wordt nog nauwelijks genomen, de meeste wandelaars beperken zich tot de routes die zijn aangegeven met kleurborden. Maar goed, toch dat pad genomen en het blijft herkenbaar, teken dat er toch af en toe andere wandelaars deze uithoek opzoeken. Het pad eindigd op het grote bospad tussen het ziekenhuis en Camping San Lanaco. Daar dus rechtsaf. Aan het bankje maar niet rechtsaf gewandeld, dat pad is nogal moeilijk in deze tijd van het jaar, slijkerig, smal, omgeven door water en door de afgevallen bladeren zie je de boomwortels niet. Iets voor de zomer dus.
Aan de beek en de houten afsluiting achteraan op de foto, stilaan terug naar de bewoonde wereld, zijnde de Sprokkelstraat. Op die straat, 'n partij gekleurde stenen gezien. Ik kan me vaag nog herinneren dat er ooit eens 'n actie begonnen is op facebook met dergelijke stenen. En bijna thuis, nog 'n opmerkelijk beeld mbt. carnaval. Een ganse poort in het teken van deze tijd.
En morgen, nog eens goed naar de buienradar kijken en vooral de te verwachten wind nazien, maar in principe ga ik fietsen.
Vanmorgen leek het 'n droge start van de dag te worden. Zoals gewoonlijk zijn wij altijd redelijk vroeg aan het ontbijt, ook op zondag. En bij het nakijken van enkele weerapps, zou het inderdaad droog zijn. Ik heb zoals het spreekwoord zegt, "direct de koe bij de horens gevat" en zodoende was ik al om 8u10 op pad.
Eenmaal op straat zag ik dat mijn overburen wederom enkele biggenruggen netjes zullen moeten terugleggen. Carnavalsvierders met enkele pinten op, hadden er blijkbaar plezier in om die stenen op hun kant te leggen. Via het korte straatje In de Bruel en de Koning Albertlaan, langs de voormalige rentmeesterswoning van het kasteel van Pietersheim gewandeld. Aan het ronde punt in Tournebride, rechts af het kanaal over om via de Industrieweg en onder de brug in het centrum, terug te keren. En plezant, onderweg 'n prachtige carnavalsversiering gezien. Er zijn toch nog mensen die er veel tijd en moeite insteken. Lovenswaardig!
En over de rode loper, de laatste hectometers naar huis. En nee, droog is het niet gebleven, op het laatst viel er toch wat nattigheid uit de lucht. Ben benieuwd voor deze namiddag, de buienradar geeft vanaf 13u00 'n minimale regen, voldoende om nat te worden, onvoldoende om de stoet af te gelasten.
Officieel op de buienradar en het KMI geen regen, maar in werkelijkheid, voortdurende motregen, zo van die regen waarvan je toch goed nat wordt. Ik heb dus even zitten te wachten op wat opklaringen, maar noppes, de nattigheid blijft hangen.
Op 'n niet-geregistreerde wandeling na naar de bakker, ben ik dus vandaag nauwelijks buiten geweest. Geen probleem, na de werken van de voorbije dagen in mijn tuin en 'n keel die niet 100% lekker aanvoelt, is 'n dagje rust prima voor mij.
En wat carnaval betreft, sommigen denken dat ik mij nu alle dagen in het uitgangsleven stort. Sorry mensen, dan moet ik jullie ontgoochelen. Die tijd is voorbij. In mijn jongere jaren kon het niet op, van vrijdag tem. woensdag werd er op stap gegaan en de pinten gingen er als water binnen. We hadden toen ook 'n fijne groep van 'n tiental mensen en jaarlijks werd er naar uitgekeken. Maar de mensen worden ouder, krijgen kindjes, hebben links en rechts wat kwaaltjes en uiteindelijk viel de groep uit mekaar. Mijn echtgenote en ik waren uiteindelijk nog de twee overblijvers. Ook daar kwam 'n einde aan en het nachtelijk vertier hoort er tegenwoordig niet meer bij. Nu hoor je mij niet zeggen dat alcohol 'n must is, maar mijn echtgenote is sinds enkele jaren alcoholvrij en ikzelf heb op doktersbevel ook strikte richtlijnen gekregen. Ikzelf hou het dus bij onze carnavalskrant die we jaarlijks uitgeven (ben inmiddels 20 jaar redactielid), ik ga ieder jaar in de scholen de kinderen wat lesgeven over het dialect en carnaval (4de klasje van het lager onderwijs), naar de carnavalsstoet kijken en met veel interesse op sociale media het carnavalgebeuren volgen in mijn gemeente.
Gezien er dus niet gewandeld werd, maakte ik 'n kleine collectie van postkaarten van 'n naburige gemeente, de gemeente Eisden. Eisden hoort tot het grotere geheel van Maasmechelen en ligt juist voorbij het centrum van Mechelen a/d Maas. Ik passeer er heel dikwijls met mijn fiets, zowel op de heenweg als op de terugweg. Maar ook zonder fiets komen wij al eens in Eisden. Je kunt er goed winkelen en voor 'n hapje en 'n drankje kun je best naar de Pauwengraaf gaan, de belangrijkste straat van Eisden. De gemeente is vooral gekend voor zijn mijnverleden. Vele mijnwerkers hebben er gewerkt tussen 1922 en 1987.
Eisden is wel niet te verwarren met Eijsden, de gemeente in Ned. Limburg die op de grens met Moelingen-Voeren ligt.
Dag vrienden en vriendinnen, als ik jullie reacties lees op mijn interesse voor carnaval, dan stel ik vast dat de meningen divers zijn. Zo ook in mijn eigen gemeente Lanaken, gelegen in de carnavalsgekke regio van het Maasland. Wij maken elk jaar 'n carnavalskrant en in het midden zit er steeds 'n kunstposter met als thema uiteraard carnaval. Wij roepen onze medebewoners steeds op om die kunstposter gedurende de periode van carnaval voor het raam te hangen. Maar tijdens mijn dagelijkse wandelingen, zie ik velen dit doen en anderen dan weer niet. Ook bij deze laatsten zal de interesse voor carnaval niet groot zijn. Geen probleem, wij leven in 'n democratisch land en ik respecteer ieders mening. Als iedereen hetzelfde zou denken en doen .....
Maar genoeg over carnaval, nu over mijn bezigheden van vandaag. Na het ontbijt heb ik niet gedraald en direct mijn werkkledij aangetrokken. Ik wilde mijn vijf boompjes mooi gesnoeid hebben. En dat is juist tijdig gelukt, mijn materiaal was nog niet opgeruimd toen het begon te miezeren. Nu, die takken lopen niet weg en het hakselen is voor morgen.
Tegen twee uur, ging dat miezeren stoppen, tijd om te wandelen. Ik wilde nog eens door de Goudkust stappen. Op de Hoenderbroekstraat zag ik dat er nummers op de grond geschilderd zijn voor de deelnemende groepen van de stoet van nu zondag. Er nemen in totaal 61 groepen deel en die moeten zich allemaal opstellen bij vertrek op hun toegewezen nummer.
En dan de Goudkust. Mogelijk dat de naam verwijst naar de véél te grote en dure woningen van de Nederlanders die er jaren geleden neerstrijkten. In Tournebride zag ik dat het restaurant, ondergebracht in 'n woning van 1822, wederom nieuwe uitbaters heeft en ook 'n andere naam heeft gekregen.
Terugkeren deed ik via de paarden kortbij Pietersheim en de straat waar onze prins carnaval woont. Ze hebben de hele straat volgehangen met vlaggen.
Het was vandaag kiezen tussen de aankomst en de ontvangst op het gemeentehuis van de Blauw Sjuut - waar ik de laatste jaren altijd bij aanwezig was - en 'n mooie fietstocht maken. Het is dat laatste geworden. Al moet ik zeggen dat ik toch wat spijt had niet bij de officiële ontvangst aanwezig te zijn geweest. Ik heb iets met carnaval en volgens de kronieken kondigt de Blauw Sjuut "vastelaovend" aan. Ze doen dat dit jaar voor de 71ste keer (1949 voor het eerst), maar oude geschriften maken al gewag van de Blauw Sjuut in de 12de eeuw. Zij komen uit Ned. Limburg en sinds 'n aantal jaren stoppen zij dus ook in Lanaken. Met dank aan Ronny voor de foto die hij vanmorgen maakte.
Maar goed, ik heb gefietst en dat had vooral te maken met het schitterende weer. De bedoeling was om naar de abdij van Val Dieu te fietsen. Ik vertrok aan de brug van Briegden. Maar om naar het jaagpad te rijden - bergaf dus - was het toch even voorzichtig zijn. Vannacht had het lichtjes gevroren en de helling naar beneden zag nog heel wit van de rijp.
Maar eens goed en wel langs het Albertkanaal, was ik al rap in Kanne. Je ziet daar boten aangemeerd liggen, die er al jaren zo bijliggen. Vervolgens de sluis van Lanaye, het dorp Lixhe en dan de Maas. In Moelingen, de Maas over om rechts aan te houden naar Voeren. Je komt dan verder door Warsage en Aubel waar de abdij gelegen is.
Ik had op voorhand gekeken of de cafetaria van de abdij geopend was op dinsdag, en ja, het terras begon bij mij aankomst al goed vol te lopen. Een tas koffie, 'n stuk vlaai en 'n cola voor 9,00 euro. Mijn batterijen waren weer opgeladen.
De terugweg was deels dezelfde als de heenweg met dit verschil dat ik in Voeren door het centrum van 's-Gravenvoeren gereden ben om in Eijsden, rechts af te slaan, richting Maastricht. In Maastricht wilde ik niet door het centrum rijden wegens carnavalitis, ik koos voor de rustigere weg via Gronsveld, Meerssen en terug via de Noorderbrug.
En in Lanaken, nog even 'n laatste halte voor 'n koffietje met uitzicht op de werkmensen die de tent aan het opzetten zijn voor carnaval.
Voila, 'n heel verslag, maar met dit weer was het 'n heel aangename fietstocht. Morgen staat er iets anders op het menu: bomen snoeien en het hout hakselen.
Prachtig weer vandaag, tenminste in de namiddag. Vanmorgen hing nog 'n mistlaag, maar tegen tienen was die zo goed als opgetrokken. Wandelen dus, want in de namiddag wilde ik naar de schaakclub gaan.
Deze keer nog eens de Industrieweg ingeslaan met zijn overslaghaven van zand en even verder, de eerste werkzaamheden voor 'n nieuw bedrijventerrein. Lanaken ligt nog goed in de markt voor nieuwe bedrijven. En er is ook nog voldoende plaats. Ik wandelde op het fietspad naar de grens van Smeermaas en Maastricht. Hierdoor kom je onder de oude spoorwegbrug door en passeer je die enkele mooie woningen pal achter de grens (Ned. grondgebied).
Via de onverharde Grensstraat, was het terug wandelen naar Lanaken centrum. Aan de kerk linksaf naar huis. En thuis, staan de krokussen in volle bloei.
Zoals gezegd, ben ik in de namiddag gaan schaken (4 partijen gespeeld en 4 keer gewonnen) maar het deed me toch wat met terug naar huis te gaan, om in dat prachtige namiddagweer, binnen gezeten te hebben.
Morgen ga ik fietsen. Normaal gezien is de abdij van Val Dieu mijn bestemming.
Zondagmorgen, om 7u45 aan het ontbijt en naderhand geen krant, dat vraagt om 'n wandeling.
Zo gezegd, zo gedaan. De straatverlichting was nog overal aan en toch heeft er aan de kerk 'n voertuig dat paaltje niet gezien, ijzersterk verankerd. Of zouden die nevelen elders te zoeken zijn, alcoholnevelen ..... ? Naar 'n carnavalbal geweest ...?
Maar goed, aan het kanaal was het duidelijk mistig. En hoe die vogel aan zijn einde gekomen is .... ? Langs 'n nog te lossen schip en de brug van Briegden, op de terugweg. 9u15 en veel voetballende jeugd. Papa en mama moeten al vroeg chauffeur spelen. Onze kinderen hebben vroeger geturnd en hebben in de jeugdbeweging gezeten. Dat waren gelukkig geen vroege uren, trouwens chauffeur spelen zat er voor ons niet in. Toen hadden wij geen auto en nu nog altijd niet. Nooit gehad dus. En 'n gemis? Eigenlijk niet!
Gisterenavond was het dan zo ver. Onze Bèssemgezèt werd voorgesteld. De raadzaal van het gemeentehuis zat afgeladen vol. Allemaal genodigden. Gastspreker was de gouverneur van Belg. Limburg, Jos Lantmeeters. De man heeft zijn best gedaan om ons dialect te verstaan. Zelf spreekt hij het dialect van Genk. Het carnaval kan nu beginnen. En ja, Ronny van Fotolink, bedankt voor die mooie foto's.
Wandelen deed ik deze voormiddag onder 'n grijze en mottige lucht. Er was totaal geen kleur te bekennen en de vochtigheid toonde zich alom. Nu kon dat er mij natuurlijkheid niet van weerhouden om naar Gellik te wandelen door het bos. Eerst langs 'n mooie boom in de Bosstraat en de schapen aan het onverharde pad (verlengde van de Bosstraat). Aan het verlengde van de Kewithstraat, rechtsaf naar Gellik. Ik was er niet alleen, enkele anderen met rugzak op, waren de lange rode route aan 't maken.
In Gellik, 'n binnenweg genomen om de trappen naar beneden te maken naar het voormalige café 't Bergske. Even verder bedacht ik mij dat de eigenaar van die vervallen schuur, moet hopen dat de wind zijn pannen niet laat wegwaaien. Langs de paarden doorgewandeld naar de Kounterstraat en het onverharde pad genomen naar de Neergellikerweg. Terugkeren deed ik via de Stationsstraat en de bouwput op de Arkstraat. En dat carnaval niet meer veraf is, zie je overal in het straatbeeld.
Deze namiddag begonnen met het snoeien van mijn vlinderstruiken. Volgende week wordt al dat hout verhakseld. De zon komt dan ook terug, dadelijk 'n mooie fietstocht voorberijden.
Vanmorgen eens aan mijn spieren gevoeld, en nee, geen last van die fietstocht van gisteren. Deze voormiddag gewoon 'n wandeling gemaakt, deze keer weer eens door het bos.
Ik vertrok langs Camping San Lanaco, om op het kruispunt van boswegen, links af te slaan. Vandaar bergop om even verder, rechts de rode pijlen te volgen. Verschillende bomen hebben bezoek gekregen van diverse zwammen, 'n teken dat die bomen ten dode zijn opgeschreven. Aan de beek, rechtdoor naar Domein Zangersheide. Toevallig vandaag 'n ruiter tegengekomen met de emblemen van Zangersheide op zijn uitrusting.
Aan de Neerharenweg, de straat overgestoken om via Pietersheim met zijn borden voor de toeristen, en de wijnwijk, terug naar huis te gaan.
Vanavond ben ik als één van de redactieleden van de Bèssemgezèt te gast op het gemeentehuis. De gezèt wordt straks officieel voorgesteld aan prins carnaval, de jeugdprinsen, de burgemeester en gemeenteraadsleden, genodigden en de gouverneur van Belg. Limburg als gastspreker. Wij als redactieleden beschouwen deze avond als mooi orgelpunt van het vele werk die wij in onze gezèt jaarlijks steken, 'n gezèt volledig in het plaatselijke dialect.
En ja, zoals jullie op de afbeelding zien, verleden jaar was er geen optocht wegens de gekende ziekte. Dit jaar kan alleen héél slecht weer, voor 'n afgelasting zorgen.
Meer zweet gelaten met stadsfiets dan met koersfiets.
Vandaag nog eens het verschil ondervonden tussen mijn stadsfiets en mijn koersfiets. De stadsfiets is 'n stuk zwaarder en meestal ben ik ook anders gekleed dan met de koersfiets. Het is gewoon met de vrijetijdskledij aan, aangevuld met 'n goede warme jas. Dat scheelt dus enorm. En ik heb het dus ondervonden onderweg, meer gezweet.
Nu, ik moet niet klagen, ik heb alweer gefietst en dat is hetgene wat telt.
Zoals afgelopen dinsdag, weer langs het kasteel van Rekem vertrokken, rechtdoor langs de Zuid-Willemsvaart. Aan het stadion van Patro Eisden, links af naar de oude gebouwen en de schachten van de mijn van Eisden. De gebouwen zijn goed onderhouden. Doorgereden naar Eisden-Tuinwijk met zijn imposante mijnkathedraal, hun parochiekerk.
Verderop richting de Salamander in Maasmechelen, kon ik bij wijze van spreken meedoen aan de Spinnenwandeling. Altijd leuk voor de kinderen. Halverwege het station van As, links af naar de brug van "Fietsen door de Heide". Doorgereden naar Zutendaal met zijn Klauterbos en de Lieteberg, om terug te keren via de brug van Eigenbilzen en Gellik.
Dat bad naderhand deed deugd, ik was redelijk goed uitgewrongen.
Daar hebben we lang op zitten wachten, stralend zonnig weer met omzeggens geen wind. Een mens zou voor minder 'n vreugdedansje maken.
Ver ben ik vandaag niet geweest, ik diende eerst muilezel te zijn bij onze wekelijkse inkopen en deze namiddag komt de kleinzoon op bezoek. Dus mijn wandeling situeerde zich in Pietersheimbos.
Eerst 'n foto van de vele reclamekaders in ons dorp die de carnavalsoptochten aankondigen om vervolgens langs de nog bevroren weiden te wandelen van Domein Zangersheide. En dan door het bos en de mooie dreef.
En ja, aan het kasteel kan ik maar moeilijk voorbij zonder eerst enkele foto's te maken. Vandaag nog even de burchtruïne binnengestapt. Eigenlijk stellen de resten van de oude muren, niet meer zo veel voor. Maar het geheel doet toch nog toeristen naar Lanaken afzakken.
Zo, we zijn in de helft van de week. Maak er het beste van.
Een stralende zon vanmorgen, joechei, joechei, sein om zeker die fietstocht te maken die ik gisterenavond in mijn hoofd had gezet.
Uiteraard niet te vroeg vertrokken, het had deze nacht gevroren. Alles zag wit. Maar eenmaal 11u00, ben ik er aan begonnen. Goed aangekleed vertrok ik naar Rekem om daar de Zuid-Willemsvaart te blijven volgen tot Dilsen. Daar rechtsaf naar het centrum van Dilsen en via enkele oude Maasarmen - mooi stukje natuur trouwens - naar de Maas gefietst. Aan de Wissen in Dilsen, even gestopt om 'n boterham te eten en enkele foto's te maken om vervolgens naar Meeswijk te rijden om daar de oversteek met het veer te maken naar Stein - Elsoo.
Wat verderop het Julianakanaal over en mooi mijn weg gevolgd langs Bunde, Itteren en Borgharen. In Maastricht terug de Maas over om bijna in Smeermaas zijnde, even te stoppen om die koeien op foto te zetten. Aan de overkant het kasteel van Borgharen waar ik even tevoren ben langs gefietst.
Met 'n koffie en 'n biertje, die mooie fietstocht afgesloten.
Vanmorgen, vochtig en grijs weer. Desondanks toch voor het eerst dit jaar, wat gedaan aan het ongewenst kruid. Na dat werkje was de emmer toch zo goed als vol. Daarna mijn koersfiets nog even onder handen genomen, de ketting ontvet en daarna opnieuw ingevet.
En na het middagmaal, was de goesting er om op pad te gaan. Deze keer wilde ik nog eens door de Holle Weg wandelen. Hiervoor koos ik de weg door de Com. Giddelostraat om aan de brug van Briegden, links af te slaan richting de fietssnelweg F72 oftewel de Albertkanaalroute. Maar na honderd meter, ging ik rechts omhoog, naar het Belvédèrepad met zijn weiden en paarden. Na goed één kilometer, koos ik rechts het Kronkelpad dat via het Kerkbergpad aan het voetbalstadion van Veldwezelt langskomt. En daar begint de Holle Weg. Hij lag er goed droog bij, dat is dikwijls anders.
Terug aan de brug van Briegden, effe links aangehouden om vervolgens over het oude spoor, mijn weg verder te zetten langs de Kounterstraat en de Kewithstraat. Terugkeren deed ik via de Bosstraat en de Sint Servaaskerk waar nu ook tijdelijk de Bib is ondergebracht.
Dadelijk mijn fietsroute voor morgen printen. Opgeplooid bevestig ik die op mijn fietsstuur. En die vlag, die is deze morgen opgehangen voor ons raam. Carnaval zit nog steeds in ons DNA.
Druk oponderstaande knop om een berichtje achter te laten in mijn gastenboek
Over mijzelf
Ik ben Eddy Meuris
Ik ben een man en woon in Lanaken (België) en mijn beroep is gepensioneerd.
Ik ben geboren op 03/03/1954 en ben nu dus 70 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: wandelen - fietsen - genealogie - schaken.
Blijkbaar is dat tegenwoordig 'n zaak met veel klandizie, getuige de vele eters omstreeks 13u45. 
Verder door naar de Heiwijkerweg, de Rechtestraat, de Boogstraat en de Hoogputstraat om uiteindelijk uit te komen aan 'n straat met twee namen, links de Heiwyckstraat en rechts de Kantoorstraat. Hoe zo iets kan? Simpel: de Heiwyckstraat hoort tot Lanaken, de overkant van de weg, zijnde de Kantoorstraat, hoort tot de gemeente Zutendaal. Één straat, twee verschillende postbodes. 
Ik ben Eddy Meuris