aantal stappen: 1.561.773 +/- 10.000 stappen = 7,5 km
aantal wandelingen: 125
aantal fietstochten: 32
Zoeken in blog
31-01-2023
Hocht - Neerharen.
Vandaag heb ik drie keer gewandeld, vanmorgen om 8u00 diende ik bij de kapper te zijn voor renovatiewerken, vervolgens met mijn vrouw gaan winkelen - koffie drinken - naar de markt (in die volgorde) om tenslotte na het middagmaal mijn Strava-app klaar te zetten voor 'n stevige wandeling naar Hocht. Mijn eerste twee foto's maakte ik trouwens om 7u40 op weg naar de kapper.
Maar nu mijn grote wandeling. Ik vertrok aan de fiets- en wandelbrug naar links, onder de brug en grote weg Maastricht - Genk door om vervolgens via het winkelcentrum van Smeermaas naar Hocht te wandelen. Eerst tussen de bloembakken door, langs de beek om vervolgens tot aan de toegangspoort van Hocht te stappen.
Naast het privé-domein van Hocht staan goed gesnoeide perenbomen. Aan de sluis van Neerharen, links af. Rechtdoor langs het kanaal, is het jaagpad naar Rekem. Naar het centrum van Neerharen wordt ik altijd gecharmeerd door die goed onderhouden oude woningen. En pal in het centrum zag ik dat er precies 'n einde begint te komen aan "het schandaal van Neerharen". Die bouwput is al jaren 'n doorn in het oog van de plaatselijke bevolking, maar nu, met die bouwkraan die ze er geposteerd hebben, gaat de nieuwe bouwheer de werken 'n nieuwe start geven, hopelijk nu wel met de juiste vergunningen.
Mijn terugweg ging ondermeer langs Villa Violette, de steen op de Neerharenweg en de visvijver achter het Domein Pietersheim. Tot slot kwam ik nog langs de woning van Prins IV. De hoogdagen van carnaval komen nu wel héél kortbij. Mijn laatste foto, bijna thuis, maakte ik bij Abraham, 't is te zeggen, hij die 50 jaar wordt. Heb dat maar in je voortuin staan ...
Thuis nog wat huishoudelijk werk gedaan. Mijn echtgenote en ikzelf hebben beiden last van allerlei kwaaltjes, zij in de nek en schouder, ik in de lage rug. Maar zo lang ik in beweging ben heb ik er niet te veel last van. Het is dat terug uit de zetel komen, dat voor gekraak zorgt. Koude en vochtigheid doen er geen goed aan.
Beste vrienden, zit ik gisterennamiddag bij jullie toch te mekkeren dat de zon ver te zoeken was, en wat zie ik deze voormiddag ..... jawel, de zon. Vooral boven Maastricht was de lucht bijna wolkenvrij zodat de zon optimaal kon schijnen.
Uiteraard voor mij het sein om te gaan wandelen. Ik kon zelfs muts en handschoenen thuis laten.
Ik vertrok langs 't Hofje, 'n klein straatje bij ons in de buurt om vervolgens langs het Huis van het Kind te wandelen. Via de trappen richting het kanaal, waar de wegen nog kleddernat waren. Ja, deze morgen omstreeks 7u30 had het nog geregend. Mijn route verdergezet langs de haven van Sappi om verder door te stappen naar de Sportoase. Ik wilde het speelterrein van de jeugd eens van nabij gaan bekijken. Ik moet op mijn woorden letten, maar de graffiti die ze op het skatepark hebben aangebracht, getuigt toch veeleer van vandalisme dan van kunst. De omgeving is nochtans zo mooi ontworpen door het gemeentebestuur.
En bomen, die weken altijd iets bij mij los, zo oa. de oude bomen in het voormalige park van het college en vooraan op de straat, een der mooiste bomen van de gemeente waar in de achtergrond vroeger 'n heus kasteel stond. Ik heb er als kind nog door de gangen geravot. Het kasteel was vroeger de verblijfplaats van de priesters en broeders die de school beheerden. Mijn moeder heeft er verschillende jaren gewerkt. Het kasteel zelf is in de jaren '60 van de vorige eeuw afgebroken.
Mijn laatste foto maakte ik deze namiddag op weg naar de schaakclub. Een der scholen die ik aflopen weken bezocht om 'n lesuur te gaan geven over carnaval, heeft 'n deel van de tekeningen van de kinderen uitgehangen voor 'n lege vitrine in onze winkelstraat.
En het schaken zelf, vandaag niet te fameus, het kopje was er niet bij, niet plezant dus voor mezelf en mijn tegenstander. En omdat we toch met 'n oneven aantal waren, heb ik vriendelijk afscheid genomen tot volgende week. Hopelijk met 'n betere concentratie.
Het zag er maar bevroren uit vanmorgen, 0° gaf de thermometer aan omstreeks 11u00.
Maar zoals het spreekwoord zegt: "hij is niet voor 'n kleintje vervaard", de wandelschoenen aangetrokken en het bos ingetrokken. Dat deed ik deze keer op de hoek van de Epsesiastraat en de Pannestraat. Eens in het bos, enkele paarden gezien in de vrieskoude op de naast liggende velden. En dan ging het omhoog naar de top van de Bessemerberg. Eenmaal boven, bevond ik mij in 'n heus wandelgebeuren, georganiseerd door Wandelclub De Sparrentrippers. Veel schoon volk op pad, oa. die laatste man op de foto in donkere kleding met 'n muts op. Met hem heb ik nog 'n heel gesprek gehad. Hij is 77 jaar, woont in Helchteren en is aangesloten bij 'n wandelclub. En als je met mekaar in gesprek bent, en het voelt goed aan, dan worden er al eens dingen gezegd die eigenlijk niet aan 'n vreemde gelijk ik verteld worden. De man had namelijk zijn 40-jarige zoon verloren aan 'n tumor.
Maar gezien de route van de Sparrentrippers op 'n bepaald moment links afboog, heb ik die man het beste gewenst en ben zelf rechtdoor gegaan met weliswaar ook 'n stukje links, om daarna voorbij de overvloedige beek en het bevroren bos te passeren. Ik wilde het bos uitstappen langs het Domein Zangersheide. Ook hier stonden de paarden op bevroren weiden.
Mijn laatste foto, op weg terug naar huis, moest ik absoluut maken. Dergelijke mooie oude auto's zie je niet zo dikwijls.
Nog 'n fijne zondag. Het warme middagmaal heeft bvb. al heel goed gesmaakt. Felicitaties voor de kokkin.
Het was deze namiddag rap beslissen, 'n fietstocht maken of gewoon gaan wandelen. Het hing van de zon en de wind af. Veel wind was er niet, maar de zon liet op zich wachten. Uiteindelijk toch maar besloten om mijn stadsfiets van stal te halen voor 'n tocht richting Moelingen.
Om daar te geraken, nam ik het jaagpad langs het Albertkanaal met ondermeer de brug in Vroenhoven en in de verte, de brug van Kanne. In Kanne kun je 'n mooie foto maken van het kanaal dat doorheen de heuvelruggen, zijn weg vindt. Via de sluis van Lanaye, richting Lixhe. Daar aan de boorden van de Maas, staat er 'n mooie woning (maison Abbeyfield de Lixhe). Het doel van die Abbeyfieldwoningen is dat alleenstaanden of zelfs koppels, 'n meerwaarde vinden in samenwonen met anderen, vooral als middel tegen de eenzaamheid.
Eens de brug over naar Moelingen, ben je direct in Eijsden met zijn 17de eeuws kasteel. Je kunt op het domein vrij binnen om oa. te wandelen. Wat verder in het centrum, 'n mooie beeldenrij.
En op de terugweg naar Maastricht, gebeurde het wonder, de zon kwam even piepen. Heerlijk was dat. Met 'n ommetje langs Gronsveld met zijn Torenmolen, bereik je Maastricht. Het laatste stuk ging over de fietssnelweg naar de Noorderbrug om via Smeermaas huiswaarts te keren.
Zo, ik ben blij weer eens 'n fietstocht gemaakt te hebben, weliswaar nog niet zo heel ver, maar ... het is pas januari.
Veel verbetering zat er vandaag niet in het weer. Het was weliswaar niet meer zo koud, maar het bleef toch 'n troosteloze bedoening. Wat zon zou je motivatie en ingesteldheid, direct 'n boost geven.
Niet getreurd, toch even 'n wandeling gemaakt. Op weg naar de Sportoase zag ik 'n container staan die op die plaats niet hoort te staan. Enkele leukerds die 'n grap wilden uithalen ....? In de sportoase zelf was er wel veel licht in de sporthal maar nog geen sporters.
Mijn wandeling ging dan verder langs papierfabriek Sappi en de graffiti onder de tunnel aan de Stationsstraat. En bij de werken op die straat, zag ik dat ze de hele gevel links en rechts beschermd hebben met 'n groot zeil.
In de rapte nog 'n pakje koffie gaan kopen in de Wereldwinkel (met uiteraard nog ene gezellige babbel met voorzitter Raymond). En om af te sluiten, in de Fitness 'n biertje gaan consumeren. Ééntje, voor de goesting.
Vuil weer vandaag, geen zon, koud, vochtig, weinig of geen wind (dus mist), slechte lucht en toch kon deze jongen niet aan de verleiding weerstaan om te gaan wandelen.
Ik had natuurlijk 'n goede reden, ik diende 'n brief te gaan posten en ik wilde dat zinkgat aan het kanaal eens gaan bekijken (dadelijk meer hierover).
Ik vertrok via de Wijngaardstraat naar de wijnwijk met ondermeer het grote plein op De Stichel. Van daaruit naar Pietersheim met de burchtruïne en wat verderop enkele paarden. Eens terug op de Koning Albertlaan, naar links naar de tunnel. Daar zag ik 'n verloren-gezette-fiets staan met het zadel onder de snelbinder. De fiets zag er nog in redelijke staat uit.
Aan het kanaal viel het mij pas op dat er toch wat mist hing. En dan even verder dan de sluis, was er dat zinkgat, veroorzaakt door bevers. Gelukkig werd er tijdig alarm geslaan zodat dat gat binnen de kortste keren kon opgevuld worden.
Via de andere tunnel aan de Stationsstraat, terug naar huis om mij te warmen aan 'n lekkere en warme oosterse maaltijd.
De bedoeling was vandaag 'n tas koffie te gaan drinken in het centrum van Zutendaal en daarna te voet terug te keren naar Lanaken. Van dat eerste is niks gekomen - ik was te vroeg in Zutendaal - maar die wandeling was best aangenaam.
Zoals meestal bij 'n ander vertrekpunt, nam ik de bus om rond 9u35 aam de "Warme William" in het centrum van Zutendaal aan mijn wandeling te beginnen. Om niet dat hele traject langs de grote weg te moeten volgen, nam ik de Mandelseweg binnendoor, 'n fietspad door het bos. Je komt er voorbij de Teerkeskapel, 'n getrouwe copy van de oorspronkelijke kapel van 1898.
Eens het bos uit, kom je aan het vroegere "Oud Kantoor", 'n tolhuis en afspanning uit de eerste helft van de 18de eeuw. Via de Bessemerstraat met rechts het gebouwtje van de Watergroep, rechtdoor gewandeld naar het centrum van Lanaken. Op de hoek met de Heuvelstraat gezien dat de werken opschieten. En omdat 'n koffie er bij ingeschoten was, toch maar ene lekkere warme choco gaan drinken. Even nog iets gaan afhalen bij onze apotheek om tenslotte via het Uilenstraatje terug naar huis te gaan.
Op het laatst toch nog even 'n foto gemaakt (noem het 'n laatste eerbetuiging) van de schutting die Mathy verleden jaar nog geplaatst heeft. Hij was bijzonder fier op zijn woning. Getuige ervan waren zijn laatste foto's op facebook die hij - de dag van zijn overlijden - nog geplaatst heeft. Nu vrijdag 27/1 is de begroeting bij de begrafenisondernemer.
Zoals mijn titel van vandaag zegt, zijn mijn schoenen droog gebleven. Het was ook de bedoeling om dat zo te houden.
Eerst vanmorgen naar de markt geweest voor 'n brood en wat broodjes en bij 'n andere marktkramer, wat lekkere dingen gekocht die we bij ons middagmaal konden opdienen.
En eens de voormiddagkoffie naar binnen gegoten, kon ik aan mijn wandeling beginnen. Ik wilde vandaag ietsje langer onderweg zijn. Ik vertrok langs de sportoase via het fietspad naar Gellik. Daar nog 'n korte babbel gehad met de echtgenote van een mijner vrienden. Hun speelse hond wilde maar absoluut dat ik aandacht aan hem schonk.
Via de Kewithdreef en de paarden, naar de Sint Servaaswijk gewandeld. Ik ben eens gaan kijken naar de wegenwerken. De Epesiastraat is zo goed als klaar, de Roelerdreef is nog steeds niet toegankelijk. Daarna 'n klein sluipwegje genomen naar de Steenselberg waar ik zag dat de traditie nog steeds in ere wordt gehouden om bij 'n speciale verjaardag, wat deuren tegen de gevel te zetten.
Op de terugweg, nog even door de schrijverswijk gewandeld. Daar even blijven stilstaan op de hoek van de Anne Frankstraat. In 2017 werd de Cyriel Verschaevestraat omgedoopt door het schepencollege, vooral onder druk van de publieke opinie. Veel inspraak hebben de bewoners van de straat niet gehad, de vorige naam moest weg en ze konden kiezen tussen enkele namen die eigenlijk niemand wilde. Cyriel Verschaeve was 'n priester en letterkundige en werd in 1946 bij verstek veroordeeld voor zijn tussenkomsten bij het werven van soldaten voor het Oostfront.
Mijn laatste foto nam ik in onze straat waar 'n bord ons tips geeft voor allerlei activiteiten in onze gemeente.
Nee, dat was ondenkbaar dat ik vandaag geen wandeling zou maken. Met dit winters landschap zou ik zeker niet alleen zijn om de wandelschoenen aan te trekken. Maar eerst heb ik toch geprobeerd om onze stoep (en die van de buurman) zo goed mogelijk ijs- en sneeuwvrij te krijgen. Doordat er zoveel overheen gewandeld is geweest, was dat toch 'n heel werkje. Het is niet helemaal in orde gekomen, maar stel dat de zon zich even zou laten zien, dan is de rest rap ontdooid.
En om te wandelen kun je nu nergens beter zijn dan in Pietersheim. Vertrokken ben ik door mijn geboortestraat, de Wijngaardstraat. En op de Waterstraat naar links en je ben direct aan het kasteel en de burchtruïne. En zoals gedacht, mooie foto's zijn er voor het oprapen. De grachten, mooie bomen, de dreef, 'n bevroren vijver, het kasteel en de eendjes onder de brug. En inderdaad, ik was niet alleen. Vele wandelaars, al dan niet met hond, kon ik begroeten.
Terugkeren deed ik via de Drie Eikenstraat, Lanaken centrum en de brug in het Uilenstraatje.
En deze namiddag in de zetel met 'n goed boek van Jo Nesbo (het mes).
Wat is mij dat allemaal...? Vanmorgen ben ik wederom met enkele vrienden naar 'n school geweest om les te geven aan kinderen van het 4de studiejaar. Het ging weer over onze carnavalskrant, hoe ze gemaakt wordt, het dialect van Lanaken enz.
Maar op weg naar school, vielen er al wat vlokjes naar beneden, maar eens ons ding gedaan in de school - zo rond het middaguur - zag gans ons dorp wit. En niet zomaar wit, het was 'n flinke laag sneeuw die gevallen was. Ik moest ook nog naar de bakker voor brood, sandwiches en 'n paar abrikozenflappen voor bij de koffie dadelijk.
Ja, het was bijna 'n sneeuwman die thuis arriveerde. Zo op de buienradar te zien, was het vooral onze provincie Limburg en de Ardennen die prijs hadden. Het zij zo. En het blijft nog even duren.
Geen wandeling of fietstocht dus, gewoon thuis blijven en mijn blog aanvullen. Vandaag wil ik jullie wat laten zien van Mechelen a/d Maas. Deze gemeente ligt ten noorden van Lanaken en ten zuiden van Dilsen, aan de Maas. Mechelen a/d Maas is de kern van wat later in 1971 en in 1977 Maasmechelen werd, 'n fusie van 8 gemeenten. Ver ligt Mechelen a/d Maas niet van Lanaken. Een aantal dagen geleden ben ik er nog van de bus gestapt om te voet terug te keren, 'n afstand van +/- 12 km.
Natuurlijk had ik het kunnen weten dat de wegen vettig waren, de temperatuur is juist boven 0°, voldoende dus om de stroken die in de zon liggen, te laten ontdooien. Maar niet gezeurd, ik had de juiste schoenen aan om mij door die paden heen te worstelen.
Vertrokken via de Jan Rosierlaan, de fiets- en wandelbrug over en dan naar rechts, de Industrieweg op. Langs het kanaal waren arbeiders aan het werk op een der werkschepen. Wat verderop, langs het fietspad, ligt er 'n reuzegrote steen. En dan begint het onverharde pad, redelijk slijkerig vandaag. Eens aan de eerste woningen van Oud-Caberg, de veldweg links genomen om op het uiteinde daarvan, wederom links af te slaan naar de aloude veldkapel.
En ondanks dat er toch nog wat stroken waren met ijsplekken, was het vooral aan de oude spoorbrug, één grote plas water. Aan die paar woningen, wederom naar links naar de Grensstraat. Hier passeerde ik grenspaal 101.
Bij terugkeer naar huis, op de Nijverheidslaan bij 'n speciaalzaak, wat kettingolie gekocht voor onze fietsen. De plannen voor 'n volgende fietstocht zijn in de maak.
Les geven op school en 1ste fietstocht met koersfiets.
Het was 'n drukke dag vandaag. In de voormiddag dienden wij - de redactie van de Bèssemgezèt (onze carnavalskrant) - les te gaan geven in een der lagere scholen van onze gemeente. Het ging hier over het 4de studiejaar. In de namiddag zou dan de andere klas van datzelfde jaar aan bod komen.
Met drie redactieleden vertrokken wij dus met veel goede moed en 'n USB-stick naar school om de kinderen te onderwijzen in onze carnavalskrant die volledig in het dialect wordt opgemaakt. We leren hen wat carnaval is, hoe de krant gemaakt wordt en we proberen hen ook het dialect 'n beetje meester te maken. Elk van ons drie had zijn taak, gaande van de inleiding geven, de ander het vervolg en de derde duwde op de knoppen van de laptop. We doen dit al jaren, telkens bij dezelfde leerkrachten en zijn het dus al gewoon.
Nu wilde het toeval dat in het 1ste klasje, alles zéér vlot verlopen was zodat we nog voor het middaguur in de andere klas ons ding weer konden doen. In beide klassen werden uitgebreid foto's gemaakt en die komen allemaal in het Bèssemgezètsje, het kinderkrantje van de grote carnavalskrant. De foto's zijn gemaakt op weg naar school en op de 2de staat Gunter uitleg te geven over de bezem (in het dialect is dat de bessem). Op de achtergrond Jef aan de laptop.
Zodoende had ik vanaf 14u00 nog 'n zee van tijd om mij nog even sportief uit te leven. Het was op dat moment zonnig, droog en er was omzeggens geen wind. Tijd dus om mijn koersfiets van stal te halen en deze even te onderwerpen aan 'n vluchtige controle. De ketting smeren en de banden oppompen. Na de juiste warme kledij aangetrokken te hebben, kon ik op pad.
Mijn route ging van Veldwezelt door Mopertingen naar Bilzen. Een foto van 'n speciale fiets op de markt en het stadhuis. Via Munsterbilzen, fietste ik naar Zutendaal en verder naar Opgrimbie. Een foto gemaakt op het punt waar je naar de Duivelsberg kunt rijden in Opgrimbie. En in die gemeente mocht ik 'n eerste keer omrijden wegens wegenwerken. Een tweede keer mocht ik dat doen in Boorsem om uiteindelijk via de Zuid-Willemsvaart terug naar huis te fietsen.
46 kilometer voor 'n eerste keer met 'n snelheid van 22,4 km/uur, dan mag je van 'n geslaagde test spreken. En dat vraagt uiteraard om meer. En dat koud weer, daar heb ik niks van gevoeld. Ik was zo blij als .... ja als wat eigenlijk ... dat het droog was en dat de zon scheen.
Gisteren hadden wij 'n familiereünie, de hele tijd zitten dus. Enerzijds is het belangrijk om op regelmatige tijdstippen samen te komen - familie is belangrijk - anderzijds voel ik dat met het ouder worden, 'n hele tijd stilzitten niet meer aan mij besteed is.
Maar goed, het is weer achter de rug. De recente - maar ook oude - verhalen zijn weer opgedist en besproken, ook eigen zeker aan het ouder worden.
Dus deze voormiddag gewandeld, geprofiteerd van 'n droge periode. Eerst 'n mooie bakfiets gezien. Tegenwoordig zie je de gekste tuigen. Dan de Asbeekweg in om vervolgens door de kinderboerderij en de speeltuin, naar het domein Pietersheim te wandelen. Langs de grachten en het kasteel, verder gestapt langs de sportvelden van Atla met rechts enkele nieuwe zitbanken (ik denk toch dat dit de bedoeling is).
Terug in de bewoonde wereld, 'n foto van het O.L.Vrouwebeeld op de Koning Albertlaan en in de Stationsstraat was er 'n heuse opstopping. Een rupsvoertuig werd er opgeladen en het verkeer stond volledig stil.
Laatste stopplaats bij de bakker en terug naar huis. Deze namiddag wordt er geschaakt. Nog ene fijne maandag.
Dat zijn zo van die spreuken die je altijd kunt toepassen en heel dikwijls klopt het ook nog eens. Vanmorgen waren we (zoals steeds) al vroeg uit de veren en omdat er op zondag geen krant te lezen valt, heb ik maar direct mijn wandelschoenen aangetrokken. Dat binnenzitten van gisteren werkte serieus op mijn zenuwen. Al moet ik zeggen dat ik wel 'n formidabele Sanne Cant gezien heb. Veertien keer na mekaar Belgisch kampioene worden in het veldrijden, het is 'n unicum.
Maar om buien en regen voor te blijven, stapte ik deze morgen al om 8u15 ons huis uit. Met die schemerzone kun je mooie foto's maken, oa. de wijk tegenover onze straat en de Bessemerstraat met de kerk op de achtergrond. En op deze tijd van het jaar hangt nog overal de kerstversiering met bijhorende verlichting. Het is eens 'n andere kijk op ons centrum op dit vroege uur.
Mijn wandeling heb ik verder gezet richting het kanaal waarbij ik eerst onder de tunnel door moest. Via de sluis verder door naar de Sportoase waar het zwembad goed gevuld leek. Ook op de sportvelden was er al veel bedrijvigheid, de plaatselijke voetbalploeg LVV, had precies veel trainers aan het werk gezet om de vele jonge voetballertjes de knepen van hun sport te leren. Te bedenken dat het op dat moment pas 9u00 was. Veel mama's en papa's hebben toch heel wat over voor hun sportieve kroost.
Met 'n ommetje langs onze bakker - waar ik 'n Zondag kon meegrabbelen - terug naar huis voor 'n warme douche. Namiddag is het met de benen onder tafel. Dat heb je in deze tijd van het jaar al eens.
Het had gekund, even buiten komen, zo tussen 8u30 en 10u00. Maar dan had ik mijn (onze) vaste gewoontes moeten doorbreken, zijnde: opstaan - ontbijt - fysieke weekendkrant lezen - sudokus en andere puzzels invullen. En als ik nu (10u07) naar de buienradar kijk, zal het vandaag nog één keer regenen, de hele dag dus! Plezant is anders. Er staat ook 'n stevige vochtige en koude wind, het wordt dus 'n binnen-zit-dag.
Maar omdat ik het plezant vind om wat oude postkaartjes te selecteren, heb ik voor vandaag weer 'n naburige gemeente uitgezocht. Het betreft hier 'n gemeente waar ik jaarlijks tientallen keren passeer per fiets, namelijk Kanne. Het dorp was zelfstandig tem. 1977 toen het opging in de grotere gemeente Riemst. Kanne is echt 'n uithoek, ten zuiden ligt Eben-Emael (Wallonië), ten oosten vind je Maastricht en ten noorden kom je door Vroenhoven, een buurgemeente van onze deelgemeente Kesselt. Van thuis uit tot Kanne, doe je er hoop en al 10 km. over.
Kanne is vooral bekend om zijn mergelgrotten, het kasteel Neercanne dat juist over de grens ligt op grondgebied van Maastricht, de vooral bij fietsers gekende hellingen, de Muizenberg en de Slingerberg en het plateau van Caestert, 'n mooi wandelgebied. Het hoeft dus niet te verwonderen dat bij goed weer, de terrasjes vol zitten in Kanne.
Zo, hierbij 'n selectie van oude postkaarten. Nog 'n fijn weekend.
Geen weer om vandaag 'n hond door te jagen om maar niet te spreken over ene senior met niet te veel gewicht aan zijn lijf. Hij zou nog wegwaaien. Maar alle gekheid op 'n stokje, het is momenteel guur weer bij ons, veel regen en wind en ik vermoed dat we prijs hebben voor de ganse dag. Het wordt dus 'n binnen-zit-dag.
Nu is er wel altijd iets te doen als je woont in 'n eengezinswoning. Zo is er vanmorgen 'n erkende firma onze schouw komen reinigen. Als je wenst je kachel aan te steken, dan is er 'n bewijs van reiniging nodig voor de verzekering, zou er ooit 'n schouwbrand zijn. En eens de werkman vertrokken, dan dient er gepoetst te worden, ook al heeft de werkman zijn uiterste best gedaan om zijn werk zo proper mogelijk te doen.
Maar goed, geen wandel- of fietsdag dus, maar wederom 'n mooie fotoreeks van oude postkaarten. Deze keer is de stad Borgloon aan de beurt. De huidige stad is ontstaan in 1977 door de fusie van 12 oude gemeenten. Nu is er zelfs sprake van 'n fusie met de stad Tongeren. Waarom 'n fotoreeks van Borgloon? Simpel, ik kom er jaarlijks regelmatig met de fiets. Het is de streek van de bloesems, centraal in Haspengouw. Het is er heerlijk fietsen en de afstand tot ginder (heen en terug) is altijd doenbaar. Bijkomend is dat de streek wat heuvelachtig is, zodat mijn klimmersgevoel zeker aan zijn trekken komt.
Ik zou zeggen, geniet van deze reeks, en kom je toch buiten vandaag, hou je goed vast en waai niet weg.
Waw, mijn 1ste fietstocht van het jaar zit er op. Ik ben heel content. Nochtans was het niet de bedoeling om te gaan fietsen, eerder deze namiddag de bus naar Zutendaal nemen en te voet terug. Maar vanmorgen diende ik per fiets enkele draagtassen vol met glas naar de container te brengen en hierbij rijpte het idee om toch eens te gaan fietsen. Mijn fiets was toch al van stal gehaald en de vooruitzichten op buienradar.nl gaven droog weer en 'n streep zon.
Zo gezegd, zo gedaan. Vertrokken in Briegden om van daaruit het jaagpad te nemen naast het Albertkanaal tot in Kanne. Daar de brug over en doorgereden tot de sluizen van Lanaye. Deze keer niet doorgereden (zoals meestal) naar Moelingen, maar direct naar links naar Petit-Lanaye, richting Maastricht. Spijtig dat die baan in minder goede staat is, allemaal betonplaten en het is voortdurend "kedoeng - kedoeng als je over de aansluitstroken van die platen rijdt. In Maastricht even gestopt aan de Sint Servaasbrug en ook aan de Wilhelminabrug. De duiven dachten dat ik 'n lekker hapje bij had.
Aan de mooie muurschildering, het centrum van Maastricht verlaten om in Smeermaas nog even 'n ommetje te maken langs de Zuid-Willemsvaart en het kasteel van Hocht. En in Lanaken centrum had deze fietser ineens grote dorst. Het kan verkeren!
Blij dat ik deze fietstocht gemaakt heb, hopelijk volgen er nog veel al nodigt het weer de rest van de week niet uit tot 'n vervolg.
Ik had me dat vandaag goed getimed, volgens de buienradar ging het om 14u40 regenen. En wat deed het klokslag 14u40, net terug van mijn wandeling, .... het begon te regenen. Even geluk gehad dus.
Ik was uiteraard op tijd vertrokken. Waarheen ....? Dat was gaandeweg even overleg plegen met mezelf, maar 'n stukje bos zou er bij moeten horen. Zo vertrok ik over de winderige Op de Puin. Het is daar 'n open vlakte met 'n flinke koude wind in het gezicht. Via het verlengde van de Kleine Hofstraat naar de Kounterstraat om daar rechts af te slaan naar de Kewithstraat. In het verlengde daarvan het bos in. En eens goed en wel in het bos, werd het 'n stuk rustiger. Mondvoorraad in de vorm van 'n appel had ik vandaag bij en ook de verschillende hindernissen vielen mij weer te beurt.
Het bos bergop gevolgd tot boven op de Bessemerberg, daar de straat overgestoken en aan de andere kant terug naar beneden. Het viel mij op dat aan die kant van het bos er heel wat wandelaars waren en ook enkele mountainbikers. Zoals nog al eens gezegd, er staat veel water in het bos maar blijkbaar sijpelt het maar moeilijk door naar de diepere waterlagen. En op het einde van het bos aan de Sprokkelstraat, vind je een van de weinige afvalbakken. Er zijn er te weinig.
En eenmaal thuis, nog even de laatste hand gelegd aan mijn puzzel van 1.500 stuks. Eindelijk af. Vooral de lucht bij mekaar puzzelen, geeft mij moeilijkheden. Ik kan alle kleuren afzonderlijk onderscheiden maar gooi de bijkleuren niet op 'n hoop, dan heb ik het lastig. Bvb. in onderstaande afbeelding dient 'n cijfer te staan maar dat kan ik niet benoemen.
Vandaag geen geplande wandeling maar enkele functionele verplaatsingen. Deze morgen naar de bakker en deze namiddag naar de schaakclub.
Natuurlijk heb ik vanmorgen wel 'n klein ommetje gemaakt om naar de bakker te gaan, eerst door de wijk 't Penseeltje, dan naar de bakker en op de Stationsstraat langs Brouwerij van Aubel. Nu is die woning in privéhanden. Het gebouw werd opgetrokken door de gebroeders van Aubel in 1859. Eerder hadden zij in Maastricht ook al Brouwerij de Ridder opgericht. In de jaren '50 van de 20ste eeuw is het pand nog 'n drukkerij geweest, veel later werd het 'n brasserie. We hebben er heel wat pinten gedronken, zowel binnen als op de binnenkoer. Tal van artiesten hebben er ook nog opgetreden in het concept van huiskameroptredens. Spijtig genoeg duren mooie liedjes nooit erg lang en werd het pand verkocht. Het gebouw blijft wel staan op de lijst van beschermde monumenten. Terug naar huis via het Uilenstraatje.
En in de namiddag werd er geschaakt, 2 keer knap mijn tegenstander schaakmat gezet, tegen mijn volgende opponent was het lang gelijk opgaande tot ik 'n cruciale fout maakte en het onderspit delfde. Twee partijen erg geconcentreerd bezig zijn, lijkt voor mij het maximum. Maar goed, winnen en verliezen, het hoort er bij. We waren met 10 leden komen opdagen, prima dus.
Waw, dat was nog even genieten, de zon en weinig wind. Dat was al effe geleden dat we zo'n energieboost kregen. Ik heb naderhand langs het kanaal gezien dat ik niet de enige was die genoot, vele wielertoeristen hadden ook de fiets van stal gehaald. Mijn dochter dacht al dat het vandaag Nationale Wielertoeristendag was. Uiteraard pitste het even van al die fietsers te zien, als fervent fietser wilde ik er ook bij zijn. Maar ik heb voor 2023 mijn doelstelling niet te hoog gelegd, er komen nog vele fietsdagen aan met goed weer en droge en vooral propere wegen.
Mijn wandeling van vandaag dus, via de Sint-Servaaswijk naar het pad tussen de Bosstraat en de Kewithstraat om daarna rechts het bospad met de rode route aan te houden. Aan de Zilverdennenlaan links af naar het centrum van Gellik (langs het oude klooster) om aan het oude gemeentehuis, de afdalende trappen naar de Dorpsstraat te nemen.
Vervolgens door de tunnel en bergaf naar het jaagpad achter Sappi. En mijn laatste foto, die nam ik boven aan de bunker, kort bij de sluis. Die bunker was in mijn jeugd "the place to be". Wij als jongeren hingen er altijd rond, oftewel in de bunker zelf, oftewel in de lange vochtige tunnel onder de Kip door. Enkel mensen van mijn leeftijd weten nog dat daar ooit 'n tunnel geweest is. Die tunnel had 'n militair karakter.
En deze namiddag, ik denk toch even met de benen omhoog, samen met 'n goed boek.
Druk oponderstaande knop om een berichtje achter te laten in mijn gastenboek
Over mijzelf
Ik ben Eddy Meuris
Ik ben een man en woon in Lanaken (België) en mijn beroep is gepensioneerd.
Ik ben geboren op 03/03/1954 en ben nu dus 70 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: wandelen - fietsen - genealogie - schaken.
En pal in het centrum zag ik dat er precies 'n einde begint te komen aan "het schandaal van Neerharen". 
Die bouwput is al jaren 'n doorn in het oog van de plaatselijke bevolking, maar nu, met die bouwkraan die ze er geposteerd hebben, gaat de nieuwe bouwheer de werken 'n nieuwe start geven, hopelijk nu wel met de juiste vergunningen. 
Ik ben Eddy Meuris