|
Vandaag toch iets speciaals meegemaakt, seffens meer hier over. 
Na de natte voormiddag, klaarde het uiteindelijk toch op, sein om nog eens 'n stevige wandeling te maken. Deze keer was het weer naar Maastricht, wel te verstaan, heen en terug. Doel was het biologisch lokaal "Gedeelde Weelde", om daar 'n tas koffie te gaan drinken. 
Ik vertrok langs de grote grens in Smeermaas aan paal 103. Dan naar het fietspad om afwaarts naar de Noorderbrug te stappen. Onderweg kom ik dan altijd langs dat mooie oude huis, steeds goed voor 'n foto. Aan de Noorderbrug krijg je dan die graffiti te zien, beoordeel zelf maar of dat mooi is. En dan even die tas koffie in de Gedeelde Weelde, 'n moment van korte rust.  Je ziet er ook vele fietsen met 'n volle blauwe band (lekvrij dus), typisch Nederlands, bij ons zie je dat zelden.
Terugkeren deed ik via de kleine grens, zijnde de straat waar ook de sluis van Bosscherveld ligt. Er werd juist 'n schip versast. Kort aan Smeermaas was de postbode nog volop in de weer met zijn brief- en pakjesbezorging. En aan paal 106 keerde ik terug in België. Mijn laatste foto nam ik op de hoek van de Sapstraat, 'n nis in de gevel met enkele mooie beeldjes. 
Maar dat speciale, dat maakte ik mee op de Nijverheidslaan, bijna dus terug in het centrum van Lanaken. Ik had al van ver 'n man gezien met zijn linkerarm in 'n mitella, vermoedelijk was die arm gebroken. Toen we bij mekaar kwamen, stak hij ineens de straat over met toch wel 'n opmerkelijke vraag, iets wat mij - denk ik toch - op mijn 69-jarig leven nog nooit gevraagd werd. "Mijnheer", vroeg hij, "kunt u misschien de veters van mijn schoen opnieuw strikken?" "Met mijn gebroken arm lukt mij dat niet". Natuurlijk heb ik dat met graagte gedaan. Een goede daad gedaan dus.  Alleen spijtig dat ik er geen foto van heb.
|
Ik ben Eddy Meuris