Geduld is een schone zaak... jawadde... hoe ouder ik word hoe minder geduld ik heb en hoe meer je nodig hebt... het is niet eerlijk!!!

Voor ik het vergeet wil ik de lieverds danken die me nog eens komen bezoeken en de moeite nemen een reactie te plaatsen... alhoewel ik dit blog blijf houden om mijn hart eens te luchten is het toch aangenaam om eens een antwoordje te krijgen op mijn ontboezemingen.

Wat dat geduld betreft... vandaag begon ik al met een half lege emmer van dat spul en dat belooft... 't manneke heeft weer een "stalk" dag en loopt me de hele tijd voor de voeten... in de badkamer... de keuken... hij wil helpen maar stel je voor dat je tracht iets klaar te krijgen in huis met een kleuter die aan je rok hangt... en ik die dacht dat ik die periode achter de rug had... ik moet bekennen dat die "buikgriep" of wat het dan ook was... me een krak heeft bezorgd... ik kocht me een bloeddrukmeter en die blijft steeds hangen tussen de 100 en 110 terwijl hij gisteren slechts 90 aangaf... woensdag komt de huisarts en ik ben benieuwd wat die gaat meten... ik weet nog altijd niet of we bij die huisartsenpraktijk kunnen blijven... tegenwoordig worden die allemaal in regio's verdeeld en blijkbaar zitten wij net buiten die van hen... plezant is anders en dàt na ca 40 jaar klant te zijn... sinds die verrekte corona is het er niet gemakkelijker op geworden... voor alles en iedereen moet je een afspraak maken... wil je medisch advies van een "specialist" moet je maanden wachten... in die tijd ben je ofwel genezen ofwel dood... ik moest gisteren bellen naar de "ziekenkas" en dan zit ik al in de zenuwen... voor je je een weg hebt gebaand door al die keuzenummers zit je al 5 minuten aan dat toestel... dan krijg je te horen dat je zeker 5 minuten moet wachten... tant pis... ik zou wachten... en ik had chance... na enkel 2 minuten kreeg ik een echte man aan de lijn en nog een vriendelijke ook die me heel behulpzaam van mijn probleem af hielp... het klinkt raar maar dat maakte de rest van de dag draaglijk.

Maandag wipte mijn lieve overbuurvrouw binnen voor een babbel terwijl man braaf bleef TV kijken... en zaterdag kwam dochter nog eens aanwaaien... die zit nog altijd in de problemen met administratieve zaken over de erfenis van haar overleden man... ze heeft dus een bouwgrond die ze nog niet mag verkopen zolang ze niet de officiële toestemming krijgt maar ze mag wèl de successierechten erop betalen... van zulke dingen krijg ik het maagzuur... dit noem ik maffia praktijken!

Voor de rest is er niet veel soeps te vertellen... dat ik elke dag iets nieuw ontdek bij mezelf en dan bedoel ik lichamelijk... ik zeg nu wel "nieuw" maar het zijn niet echt leuke dingen... weer ergens een plooi of vlek meer... vandaag was het een ader op mijn been die er gisteren nog niet was... tja hij was er wel maar niet zichtbaar... spannend is het wel... elke dag iets anders... op den duur heb je zoveel van die dingen dat je het niet de moeite vind om het aan de dokter te vertellen want waar moet je beginnen... ach... ik zal eerlijk bekennen dat ik het heel moeilijk heb met ouder worden... pardon... oud ZIJN... IK VIND HET KNUDDE!

04-11-2024 om 10:48 geschreven door Myette

Heel voorzichtig kom ik verslag uitbrengen... ja voorzichtig en behoedzaam... dat vies beestje heeft zich weliswaar teruggetrokken maar een wankel oud wrak nagelaten... een zwijmelend oud wefke... aangezien ik maar niet op mijn plooien kwam de dokter terug laten komen... die stuurde iemand van het lab om bloed te komen aftappen... het resultaat is verwonderlijk niet verontrustend... maar die bloeddruk blijft maar heel laag... een bloeddruk waar ik al meer dan 30 jaren wegens te hoog pillen voor slik is nu van gedachten veranderd en weigert boven de 11 uit te komen en dat voel ik... de dokter stuurde een verpleegster met een bloeddrukmeter te leen en nu moet ik 2 x daags de druk opnemen en opschrijven... ik voel me dan even 80 jaar jonger... die zalige tijd toen ik braaf mijn huiswerk maakte... volgende week zal de dokter moeten beslissen wat hij met mij en die koppige bloeddruk gaat aanvangen... intussen ben ik begonnen met eten... ook heel voorzichtig... het goede nieuws is dat ik al zonder walging wat kan koken en het daarna binnen proppen... voor Nancy die bezorgd informeerde of ik niet te mager word... ik sta momenteel terug op mijn "trouwgewicht" eentje dat met de jaren meer en meer aangroeide niettegenstaande alle dieten en gekke kuren ik ervoor deed en dat nu op 10 jaar tijd stilaan slonk zonder enige moeite... dus voor allen die nog vechten met overgewicht : eens de 80 voorbij gedaan met die zorg... je krijgt er dan wel andere voor in de plaats maar ja je kan niet alles hebben nietwaar... tot hiertoe heeft 't manneke stand gehouden... die man is van gewapend beton... enerzijds een zegen want een gezonde man is al erg genoeg en een zieke is een nachtmerrie... maar anderzijds vrees ik het niet zo lang aan te kunnen want mijn constructie is minder stevig... que sera sera!!!

18-10-2024 om 10:34 geschreven door Myette

Aangezien stoeffen mij nooit goed bekomt ga ik nu heel voorzichtig piepen dat ik denk dat het me ietwat beter gaat... tja ik herinner me niet ooit zo ziek te zijn geweest... misschien ooit wel maar dat was dan in een ver en grijs verleden... wie dit vies beestje bij ons binnen bracht heb ik nog niet kunnen ontdekken en gelukkig maar voor hem of haar want... het komt erop neer dat ik een of ander virus binnen kreeg dat zich tegoed deed aan mijn darmen en maag... een hele week niets kunnen eten maar wat eruit kwam was om U tegen te zeggen... toen de dokter me onderzocht was mijn bloeddruk ver onder het normale peil en dat was te merken want ik zwijmelde van noord naar zuid en zelfs mijn hersentjes dwaalden mee... geen koorts nee maar wel hevige krampen... zo hevig dat ik zelfs vergat in stilte te lijden... wat het ook nog erger maakte is dat ik niet zomaar mijn bed kan induiken en de boel de boel laten... o nee... want ik zit ook nog met een volwassen baby hier die zijn eten moet hebben en zelfs het brood niet kan vinden... dat brood zit al meer dan 60 jaren in dezelfde brooddoos in dezelfde kast... natuurlijk is het niet datzelfde brood van 60 jaar geleden... dit om elk misverstand te voorkomen... klein voorbeeldje om aan te duiden wat je dan als hulp kan verwachten... in één woord : ELLENDE!!!

Gisteravond heb ik een grote pot havermoutse pap gemaakt en er heel voorzichtig enkele lepels van naar binnen gepropt... dan bang zitten afwachten op de gevolgen... buiten talloze bangelijke rommelgeluiden in mijn onderwereld bleef het rustig en ben ik gaan slapen... nu ben ik al zover dat ik kan ga nadenken over wat ik ga koken voor het avondmaal... dit is geen sinecure hoor want de vorige dagen mocht ik zelfs niet aan voedsel denken of ik werd kotsmisselijk... ik heb zelfs de moed gevonden 't manneke en later mezelf te douchen... iets waar ik belachelijk fier op ben... ja zeg mag ik?

Als inspanning voor één dag heb ik mezelf al dik overtroffen... nu wat rust en moed verzamelen voor dat avondmaal straks... ik durf het haast niet zeggen dus fluister ik het maar... ik hoop dat man mijn virus negeert want dàt erbij zou echt van 't slechte te veel worden... tot in betere tijden!

13-10-2024 om 11:01 geschreven door Myette

Hallo iedereen die de moed heeft hier te komen lezen en een woordje te plaatsen... ik leef nog alhoewel het verre van "spring" is maar ja op mijn leeftijd mag je al blij zijn dat je 's morgens wakker wordt... ik las net dat Maggie Smith gisteren overleden is en ja dat doet me iets... ten eerste omdat ik het een keigoeie actrice vind en ten tweede omdat we uit hetzelfde bouwjaar komen en wel met maar enkele dagen verschil... dus allebei boogschutters... nu moet ik er nog 2 in het oog houden d.w.z. Brigitte Bardot en Sophia Loren... ook allebei jaargenoten... iconen uit een andere tijd... een tijd die op sommige gebieden beter was... mijn tienerjaren bracht ik door in de periode vlak na de oorlog toen iedereen nog vol hoop was op "eeuwige vrede"  want er zou nooit meer oorlog komen... het bleek dus een ijdele hoop te zijn want overal waar machtswellustige types de leiding hebben is er heibel en dat zal nooit veranderen... mensen zijn nu eenmaal van een twistziek ras... nooit tevreden... helaas!

Na deze ontboezeming even een kort relaas van mijn super saaie week... buiten de gewone dagelijkse taken en strubbelingen met 't mannekes is er niets gebeurd dat de moeite waard is om te vertellen... mijn huishoudhulp kwam en deed de strijk en toen ik haar vertelde dat ik eigenlijk te weinig werk voor haar had heeft ze ervoor gezorgd dat ze maar om de 2 weken 2 uren komt... voor het poetsen van ons stulpje heb ik om de 2 weken een lieve Poolse vrouw... de rest doe ik in kleine stapjes met de hulp van een pijnstiller af en toe... ik heb me vaak afgevraagd hoe die rijke mensen het verdragen om de hele dag personeel te hebben rondlopen... niet mijn ding dus... als de poetshulp komt begint ze boven te werken en ik blijf uit haar buurt... als ze naar beneden komt glip ik naar boven... ik ben zelf iemand die liever alleen werkt zonder afleiding... zoon is ook zo en als hij aan een klus bezig is maak je je best uit de voeten... ieder zijn meug nietwaar!

28-09-2024 om 00:00 geschreven door Myette

Wel wel ik zou het stilaan al moeten weten... ik mag blijkbaar nooit eens "stoeffen" of ik wordt afgestraft... d.w.z. dat ik de vorige keer arrogant vertelde de ingewanden van manlief onder controle te hebben... niet dus... gisteren weer een heel aangename avond doorgebracht met om te beginnen 3 uren lang naar man's gehuil te moeten luisteren... dan toch maar zoon gebeld om ons naar spoed te brengen... daar aangekomen kregen we direct een kamer en toen de verpleger binnen kwam zat man op het toilet en piepte heel zacht dat het "gelukt" was... en ik... ik stond me daar dood te generen... gelukkig was die verpleger een aardige kerel die me gerust stelde en zegde dat we zo buiten konden zonder onderzoek en we dan geen rekening zouden krijgen... al een hele geruststelling want ik had net die van de vorige keren betaald en dat was al een hele hap... het ergste aan dit hele gedoe is dat man het direct vergeten is en gewoon zijn oude koppige zelf is... weigert voldoende te drinken... wat deel is van zijn probleem... wat moet ik dan doen... me opstellen als een bullebak en hem dwingen zich te wassen en voldoende te drinken... wat resulteert in gebrul en ruzie... toen we thuis kwamen en ik bovenstaande taken had verricht ben ik naar bed getrokken met een slaappil en een tablet om mijn maag en darmen tot rust te brengen want die protesteerden luid... op die momenten moet ik bekennen dat ik het even niet meer zie zitten en me afvraag hoelang ik dit nog kan volhouden... vandaag is hij even... met de nadruk op "even" als een lam... ik heb hem onder de douche gekregen... hem in proper ondergoed en de rest gehesen... te eten gegeven en nu is mijn enige wens... RUST!

22-09-2024 om 11:16 geschreven door Myette

Goed geslapen vannacht... opgestaan met energieke plannen... ik zou eens eventjes de zomergarderobe aanpakken en de winterspullen boven halen... begon met de lade met "onderspullen" d.w.z. topjes en Tshirts... heb nu een berg van die dingen die weg mogen want heb ze al jaren niet meer gedragen en dat zal ook niet meer gebeuren... dat doet me denken aan de tijd toen ik 3 verschillende maten in de kast had hangen... altijd in de hoop ooit nog eens de kleinste te kunnen dragen... ook nooit gebeurd en dan maar weg gegeven... nu zou ik er stilaan weer in passen maar ben dan weer te oud geworden... tja... van oud worden gesproken... oud en vlug moe... na die ene onnozele lade was ik verdorie te moe om nog verder te rommelen... zal voor morgen zijn... misschien?

De week verliep tot hiertoe redelijk rustig... met de nadruk op "tot hiertoe"... man's ingewanden had ik onder controle door hem als een havik in het oog te houden en zijn medicatie aan te passen... er staan nu al twee O's in mijn kalender... te zeggen twee x grote boodschap... haha... je kan er mee lachen maar voor mij zijn dat dan hoogdagen... weer gelukt niet naar de spoed te moeten met hem... een kinderhand etc. etc.

Gisteren een boeiend boek uitgelezen... het leven van een vrouwelijke huisarts in een artsenpraktijk... het doet je wel nadenken over jezelf en de rest van de mensheid... waar zijn we mee bezig en waar maken we ons druk over... haar persoonlijk leven wordt ook beschreven met voornamelijk het huwelijksleven... zoals ik zei doet het je nadenken en veel zaken begrijpen... nooit te oud om iets bij te leren toch!

19-09-2024 om 11:20 geschreven door Myette

Het is weer al een tijd geleden dat ik de moed had om iets te schrijven, tja ik heb niets leuks te vertellen en van altijd over mijn ellende zeuren word ik zelf triest van zodoende... de dagen verlopen hier zowat hetzelfde met soms een uitschieter zoals eergisteren toen ik 's morgens op de keukentafel een berg stukgeknipte foto's zag liggen... foto's van vakanties van vroeger toen de kinderen nog klein waren... ik kreeg er bijna een hartstilstand van... even maar en dan een woedeuitbarsting van jewelste... ja ik weet wel dat je met demente mensen geduld moet hebben en veel empathie maar door de jaren heen is mijn zak geduld en empathie wel dun geworden... zoveel herinneringen zomaar verknipt... man was zoals gewoonlijk verwonderd dat ik kwaad was... ik had hem wel in die albums zien bladeren en was nog blij dat hij er zo rustig en tevreden bij zat... wist ik veel... ik ga eerlijk zeggen dat ik even moordneigingen voelde opkomen... die heb ik kunnen onderdrukken maar de andere stap is dan negeren... dus doe ik alsof hij lucht is... hij loopt me dan de hele tijd achterna om me uit mijn tent te lokken en dan komen die moordneigingen terug boven drijven... vandaag was hij in de boekenkast aan het rommelen... MIJN boekenkast... die boeken steken zijn ogen uit want hij leest nooit... vindt ze overbodig en wil ze weg... daar zijn ook al vele lelijke woorden over gevallen want van mijn boeken moet hij afblijven... wat gaat hij volgende keer weer doen... ik voel me niet meer gerust.

Zoon heeft zich een tweedehands buggy aangeschaft... een machientje waar hij nog enkele maanden aan zal moeten klussen... de prijs was voordelig maar het ding is natuurlijk niet in perfekte staat dus... ik had gedreigd hem de nek om te wringen als hij ooit weer op een motor zou willen kruipen... na 2 zeer zware accidenten vind ik het welletjes en hij gelukkig ook maar die motorgasten voelen zich alleen goed als de wind in hun haren kan waaien... wat in zijn geval niet klopt want hij scheert zich al vele jaren kaal... dan maar een buggy... een ding dat in de klasse "motoren" valt maar 4 wielen heeft en open is aan de bovenzijde... voorlopig is hij gelukkig met zijn nieuwe speeltje... onze wagen staat nu terug in onze garage en dat is weer een zorg meer voor mij want ik ben bang dat man de een of andere dag wil gaan rijden... in zijn hoofd kan hij nog alles zoals vroeger en zo iemand proberen te overtuigen van het tegendeel is gewoon onmogelijk... que sera sera... mijn lijfspreuk tegenwoordig.

11-09-2024 om 14:16 geschreven door Myette