De ene dag is de andere niet... gelukkig maar of ik zou een voortijdige dood sterven door verveling... gisteren een miezerige dag en dan ook nog eens de weg naar de kliniek moeten afleggen sprak me niet echt aan... maar ja wat moet moet...zoals gewoonlijk was ik weer veel te vroeg... moest eerst een foto laten nemen van mijn nieuwe aanwinst... die heup... zo nieuw is die nu ook alweer niet want al 1 jaar oud... enfin na de foto bij de chirurg op controle... mijn foto stond al op zijn computer te pronken en zag er zowaar nog goed uit... we zaten er beiden fier op te kijken... na wat gewriemel met mijn benen was het verdict : prima... dan moest ik weer door de gang paraderen met de dokter en zijn assistent als toeschouwers... je voelt je dan toch een beetje opgelaten en om de spanning te breken legde ik de laatste passen af op zijn mannequins wat de mannen deed grinniken... dokter en assistent heel tevreden en ik ook... moet maar eerst na 3 jaar terug op controle... hoera... want die controles op alles en nog wat hangt ferm mijn voeten uit... met wiegende heupen en lichte voeten ben ik te voet naar huis gewandeld...

Woensdag ook al in de stad rondgewandeld... dinsdag de nodige boodschappen gedaan... al met al ben ik deze week heel flink geweest... bewegen bewegen is de boodschap maar ik ben gewoon te lui om in gang te schieten... zomaar wat rondwandelen is niks voor mij... ik moet een doel hebben... vandaag is mijn doel de minigolf... die zou vandaag open zijn wegens het goede weer en ik heb 't manneke beloofd mee te gaan na de middag... de volgende dagen zouden we weer gezegend worden met regenbuien dus dan kan ik met goed fatsoen lekker in mijn zetel blijven liggen... ik verheug me er al op

27-02-2015 om 12:02 geschreven door Myette

Hier zit een zwaar teleurgestelde vrouw... wie kan je nu nog geloven in deze corrupte misdadige wereld... zelfs de meteo liegt je voor... ja gisteren was ik meneer meteo gaan raadplegen want ik wilde perse nog eens naar de koekestad... voor woensdag beloofde hij een zonnige dag... ik blij natuurlijk want dat was de enige dag dat ik eens niet naar een of andere dokter moest voor een of andere controle... om 10 uur vertrokken en heelhuids en droog de stad bereikt... ik had amper 3 winkels verkend toen het begon te druppelen... eerst fijntjes... toen wat grover... ik was toen al wel ietwat zwaar beladen en ben dan maar terug de metro ingedoken huis toe... het valt echt niet mee met een grote zak boodschappen... een mammoet sacoche EN een paraplu zodat ik ietwat verhakkeld en buiten adem thuiskwam... paraplu ligt en jas hangt nog te drogen beneden in de gang... toen ik eindelijk dacht wat rust te kunnen hebben kwam 't manneke luidkeels lamenterend binnen want hij had net de kat betrapt die op het badkamertapijtje haar plas had gedaan... gisteren zegde ik nog hoopvol dat het de goede kant uitging met het beest... ze vroeg al zelf om buiten te mogen en ging de tuin in... helaas... wat moeten we doen om een kat die slechte gewoonte weer af te leren... weer een probleem om op te lossen.

Gisteren wilden we buiten voor wat boodschappen en ontdekten dat onze garagepoort kuren had... dat ding ging plots open en dan weer dicht... weer open... bleef even halfstok hangen... en dat alles zonder dat iemand de afstandsbediening aanraakte... bangelijk toch... stel dat je weg bent en dat ding krijgt dat weer... opendeurdag voor al wie wil... de technieker laten komen en die vond het heel raar... had dat nog nooit meegemaakt (hmhm)... het spul is nu hergeprogrammeerd en nu maar hopen dat het gefixt is... voorgoed.

Morgen nog maar eens heupcontrole... het gaat weer goed hier... controle hier... controle daar... zo blijf je wel bezig.

25-02-2015 om 20:37 geschreven door Myette

Vandaag zondag schijnt een verleidelijk zonneke maar owee... als ik me buiten waag op het terras bijt de wind me venijnig in mijn neus... ik was even op het terras in een poging de poes buiten te lokken want dat geplas in huis moet eindelijk eens gedaan zijn... wij houden poes gelijk haviken in het oog en zogauw ze even in een hoekje gaat staan beginnen we al te roepen van "neeeee poekie neeeeeeeee" zodat ze vlug haar staart weer omlaag trekt en het even verder gaat proberen... in de gang hebben we marmeren tegels en in een van de hoeken is al een vlek (ingevreten) die ik niet meer kan wegwerken... ze slikt braaf haar medicatie in de vorm van druppels die ik dan in een van haar favoriete prakjes verstop... nu is het zaak het beest weer de tuin in te krijgen voor haar plas maar het krioelt hier van de franke katten die haar schrik aanjagen... we zien wel.

Gisteren kwam zoon weer met zijn mateke (Vico de hond) en ik had voor drie gekookt zodat zoon hier een hapje kon eten... mateke stond al voor de keuken te snuiven en ging dan in afwachting voor de tafel zitten want hij weet dat het baasje altijd broederlijk deelt... één hapje voor de baas... één hapje voor de hond... dat beest komt gaarne naar "bomma en bompa" want daar wordt hij verwend met snoepjes... dan mag hij op de bank op "zijn" deken waar hij rustig blijft liggen genieten... tot... hij mij richting keuken ziet stappen... dan gaan die oren omhoog... verwachtingsvolle blik gevolgd door een teleurgestelde als ik uit de keuken kom met een biertje of cola voor man en zoon... als afsluiter van het bezoek krijgt hij telkens een "hondentandenborstel" (speciale stick om de tanden te reinigen) en ook dàt gaat er gretig binnen.

Net gemaild aan dochter en haar man om nog eens te komen eten... dat was lang geleden door al die doktersbezoeken... ik had gewoon de fut niet om uitgebreid te staan koken en had forfait gegeven... tijd om weer de draad op te nemen... nog even het menu samenstellen.

Daarom de titel van dit logje... voederen... als je zo nagaat verdoe je toch heel wat tijd in je leven aan eten bereiden... boodschappen doen voor dat eten... denken aan wat je nu weer gaat klaarmaken... de afwas is nog niet gedaan of je zit weeral te peinzen over wat je de volgende dag manlief gaat voorschotelen... man is niet bepaald moeilkij op het gebied van eten... niet dat hij alles lust maar wàt hij lust gaat er gretig in... het mag ook brood zijn... maar ja altijd alleen maar brood is ook niet bepaald gezond dus moet er ook nog gekookt worden... en dan zitten we weer met de vraag... WAT?

22-02-2015 om 13:53 geschreven door Myette

Ik zit hier geheel ontspannen na een drukke week... die week was gedeeltelijk "fun" en deels "ambetant"... de fun zat in een namiddag babbelen met de golfvrienden gevolgd door een etentje op L.O.... dat was dinsdag... woensdag oogcontrole met lang wachten in de kliniek onderbroken door druppel- en scansessies... donderdag theaterbezoek met pintje als afsluiter... vandaag vrijdag een MRI laten nemen waar ik de hele week met angst en vrezen naar uitzag... tja ik had al gruwelverhalen gehoord over die MRI van claustrofobie aanvallen en hels lawaai... ik ben nu echt niet een paniekerig geval maar je moet mij nu ook niet opsluiten in een kleine ruimte of ik begin te hyperventileren... dus met loden schoenen en een bang hartje naar de kliniek... kreeg eerst een hele lijst in te vullen... of je geen metalen onderdelen in je lijf had zitten en welke ziekten je had of gehad hebt... zelfs of je een tatouage ergens hebt zitten... iets waar ik me erg over verwonderde... maar ja ik heb buiten die heup geen andere metallieke dinges in me zitten... geen akelige ziekten en ook geen tatoo... toen het mijn beurt was moest ik alleen mijn pantalon en schoenen achterlaten want ik had me voor de gelegenheid zo metaalloos mogelijk gekleed... de kroonjuwelen thuis gelaten... dus dat was rap gepiept... ik kreeg oordopjes aangereikt en mocht me neervleien op de marteltafel... toegedekt met een groot laken waar mijn armen in werden gerold... kreeg ook een soort alarm-ei in mijn hand gedrukt en dan HOP MET DE GEIT... deze geit werd in een buis geduwd en dan begon het concert... ik heb daar allerlei verschillende geluiden gehoord... bonken... piepen... krassen... ik weet dat die machine magnetische golven uitstoot maar waarom dat met zoveel tamtam moet gebeuren versta ik niet... op sommige momenten klonk het zelfs als hard rock maar dan op volle sterkte... en ik maar tellen... dat is mijn toevlucht om niet in paniek te geraken... me concentreren op tellen... ik was net aan 12 minuten gekomen toen ik eruit mocht... blij toch dat dàt weer achter de rug is... nu nog wachten op de uitslag maar dat is voor volgende week... seffes ga ik me tracteren op een lekkere Duvel en van een rustige avond genieten.

20-02-2015 om 20:13 geschreven door Myette

Na de woelige V dagen vandaag heerlijk zalige rust... wat ik eerst altijd doe als ik uit m'n bed kruip is naar het raam strompelen om te zien welk weer het is en dat was vandaag een leuke verrassing... een fris zonneke stond aan het firmament te blinken... goh wat heb ik dàt weer mooi gezegd... dan strompel ik verder naar de badkamer om de slaap uit m'n lodderoogskes te wassen met fysiologisch water... tja dat water moest ik in huis halen voor dat cataract oog en ik gebruik het dan maar verder... zal zeker geen kwaad kunnen denk ik... dan naar de keuken voor koffie en appelsienen persen... de poes haar portie tonijn met de voorgeschreven druppels klaarmaken... tafel dekken... als 't manneke naar beneden komt en poes heeft losgelaten uit de garage kunnen we ontbijten... daarna is het mijn beurt om te douchen en de zondag gebruik ik ook voor een groot onderhoud dus daar ben ik wel een dik uur mee zoet... terug beneden was de zon er nog en hebben we de terrasdeur wijd open gezet om de eerste sporen lentelucht op te snuiven... man ging dan een rondje golfen terwijl ik de dagelijkse ronde door het huis maakte om alle ongerechtigheden op te ruimen... dan wat computeren... een hoofdstukje lezen en het was weeral tijd voor de lunch... die bestaat bij ons oudergewoonte uit brood met iets erop... en dan... de zon was er nog altijd o wonder... ben ik op het terras gaan zitten om datzelfde zonneke voor de eerste keer mijn gelaat te laten beroeren... verdorie wat heb ik vandaag... precies een mini zonneslag... daar zat ik dan... keek om me heen en zag vuil... tafel en stoelen vuil... vloer vuil... ik probeerde dit te negeren maar het was alsof de stoel onder mijn derrière me beet... geen rust meer... ben dan maar emmer en dweil gaan halen om alles een kleine beurt te geven... dinsdag komt mijn poetshulp en die zal de grote middelen gebruiken... op mijn... oppervlakkig proper terrasje... zat ik dan te genieten van die zon... even toch want zomaar zitten niksen is heel moeilijk voor mij... boek erbij en lezen... maar die zon op dat witte papier was verblindend en deed pijn aan mijn ogen... daarbij kreeg ik het te warm in mijn dikke wintertrui... dan naar boven T-shirt gaan aantrekken en terug het terras op... ik wilde kost wat kost mijn witte wintervel verwennen... dat heb ik zowat een uurtje volgehouden tot ik met goed fatsoen terug naar binnen kon om me in mijn relax neer te vlijen... ach de tijd dat ik uren kon liggen zonnen is zo te zien voorbij... maar al bij al was het een succesvolle en rustgevende dag.

15-02-2015 om 16:46 geschreven door Myette

VALENTIJN... geloof het of niet maar ik ken die kerel niet... ik hoor en lees al de hele week over V... op TV niets dan V.. films... niets dan van die stroperige zoete roze zaken... niet echt mijn stijl... ik krijg dan zoiets van "als het moet is het niet meer zo leuk"... gisteren zijn 't manneke en ik op zijn thais gaan eten met een groepje vrienden... ook het V... menu... het was niet slecht maar het gerecht dat ik gekozen had was overgoten met een sausje dat een beetje smaakte zoals verbrande rubber ruikt... ook niet echt njam njam maar wel eetbaar... toen ik het restaurant binnenstapte... een lange smalle pijp... wel smaakvol aangekleed (die pijp)... zag ik achterin een hoge vreselijk kronkelige draaitrap en werd me gezegd dat die trap naar de toiletten leidde... op slag besloot ik met mondjesmaat te drinken... ik heb een hekel... altijd al gehad... aan draaitrappen en dit onding was het allergrootste onding dat ik al ooit onder ogen kreeg met uitzondering van die stenen draaitrappen die je in middeleeuwse burchten en ook in kerken vindt... de rest van het gezelschap was ook van die mening zodat we direct na de maaltijd een café indoken met een gemakkelijk te bereiken W.C. waar we onze resterende dorst hebben gelest... zoals je wel vermoedt doen man en ik niet aan V... toen wij jong waren bestond hij misschien al wel maar wij waren onkundig van zijn bestaan en de horeca was toen ook niet zo agressief als nu...deze ochtend werd ik wakker en voelde 't manneke onrustig liggen woelen naast me... dan weet ik hoe laat het is... in een opwelling besloot ik hem tegemoet te komen en de rest ga ik jullie niet uittekenen... na afloop kwam ik plots tot de vreselijke ontdekking dat we toch aan V... hadden gedaan... even dacht ik er nog aan de daad terug te draaien maar dat was me toch teveel moeite en ik heb man in zalige onwetendheid gelaten.

Voor de fans van V... doe hem de groeten en geniet met volle teugen van hetgeen hij jullie brengt.

14-02-2015 om 16:07 geschreven door Myette

Net terug van de dierenarts met onze poes... Poekie de kat die we van de verhuizende buren erfden die gewoon hun kat achter lieten... het beestje was nog jong maar had al jonkskes gehad die direct verdwenen...over die buren kan ik niet veel goeds vertellen dus... enfin poes zette een charme offensief in want ze wilde ons perse als haar nieuwe familie en dat is dan ook gelukt... ze is nu tussen 18 en 19 jaar in... al een hele oude dame maar nog lenig en fiks... enkele maanden geleden begon ze om de haverklap luid te schreeuwen en ik kan je verzekeren dat haar stem niet die van een oud besje is... verleden week kwam zoon weer op bezoek met zijn hond en hond begon heel de living af te snuffelen... we vonden het wel raar maar zochten er niets anders achter... tot... we twee dagen geleden een grote plas op de overloop vonden... plas opgedweild en de volgende dag lag er weer een iets kleiner plasje... we begonnen poes in het oog te houden en zagen haar vaak in enkele hoeken van de living staan snuffelen om zich dan neer te zetten... resultaat enkele druppels... gisteren kwam ze net uit de tuin en ging weer wat plassen in weer een andere hoek... ik belde de dierenarts en we mochten deze voormiddag komen... eerst operatie "poes in 't bakje" wat heel wat zweet kost want poes wil niet in dat bakje en dat beest heeft verbazend veel kracht... na derde poging luid protesterende poes naar de dokter gereden... die moest poes aan haar nekvel uit de bak sleuren... hij duwde op haar onderbuik en urine met bloed was het resultaat... blaasontsteking... ik kreeg order poes vast te houden wat heel wat moeite kostte want poes wilde wel terug in haar bakje... op de foor hadden ze vroeger een kraam met boksers en DE attractie was de "lut met den beer"... wel het leek er precies op... ikke in worsteling met kat... ze kreeg een spuitje en nu moeten we proberen haar 4-5 dagen lang een dosis medicatie in haar voer verstopt toe te dienen... iets wat rapper geschreven is dan gedaan... zogauw ik haar losliet wipte ze opgelucht haar bakje weer in... geen enkele probleem dan... waar ik geweldig mee in mijn maag zat was... gaan we poes eventueel laten inslapen of niet... dàt probleem is nu tijdelijk verschoven naar later... nu zitten we met de vraag... hoe gaan we die medicatie erin krijgen want poes is geweldig kieskeurig en wormpillen en dergelijke worden niet aanvaard... ook niet in lekkere hapjes.

12-02-2015 om 10:20 geschreven door Myette

HULP GEZOCHT... ik zou gaarne een eigen plaatje maken om op mijn reacties op de blogs te zetten... waarom... omdat ik me zo tussen al die enorme aanplakbiljetten geweldig pover voel... ik ben niet van plan power points te gaan maken... dat laat ik over aan de geduldigen... iets wat ik niet heb... ik hou het bij tekst maar een plaatje zou dit kunnen opfleuren... wie kan me helpen met wat richtlijnen in "mensentaal" liefst... alvast bedankt!

11-02-2015 om 08:56 geschreven door Myette

Heel veel van mijn vrienden hebben al een of twee nieuwe lenzen... die zijn heel tevreden en dus verwachtte ik het volgende : operatie lens... schelp op dat oog 1 dag... schelp eraf... beetje voorzichtig zijn en klaar is kees... maar wat niemand erbij heeft gezegd dat er nog enkele zaken bijkomen zoals : een hele maand 4 x per dag op vaste uren 1 +1 druppel in dat oog proberen te kieperen... iets dat soms lukt maar meestal niet... een hele week met die schelp gaan slapen... dat is minder erg dus daar ga ik niet over klagen... dan NIET bukken en dàt is niet zo gemakkelijk want alsof de duivel ermee speelt alles valt uit m'n handen... 't manneke om hulp roepen wil ik niet dus maar door de knieën gaan om de verloren voorwerpen terug op te vissen... NIETS zwaar dragen... nog zoiets... er staat hier een welgevulde wasmand die naar de waskelder moet en weer wil ik manlief niet van zijn TV afhalen want dan is hij knorrig... NIET in dat oog wrijven... wat dan als het jeukt en jeuken doet het soms... nog een hele tijd de straat op moeten met een gezwollen blauw oog... dat laatste is gewoon mijn eigen persoonlijke pech en geen regel... nu wil ik niemand bang maken en ervan weerhouden een eventuele nodige operatie uit te laten voeren... tenslotte zijn het kleinigheden en het resultaat is de moeite waard geweest... ik kan met mijn oude leesbril perfect lezen en zonder bril de ondertitels op TV lezen zonder met mijn neus bijna op het scherm te moeten zitten... ik heb het gecontroleerd vanuit elke fauteuil en het gaat prima... daarom zal ik de ongemakken er maar bij nemen... sorry voor de klaagzang maar mij lucht het op haha!!!

08-02-2015 om 09:31 geschreven door Myette

Zoals ik eerder vertelde moest ik een nieuwe lens voor mijn linkeroog... ik had eventjes genoeg van ziekenhuizen en stelde die ingreep maar uit... iets waar ik nu spijt over heb... gisteren was de dag van de operatie en... zoals alles bij mij... was het weer een weg met hindernissen... de ingreep was gepland op 8 u... de dag ervoor kreeg ik telefoontje van het ziekenhuis dat ik wegens een spoedoperatie maar eerst om 11 u binnen moest... OK zo gezegd zo gedaan... toen we donderdag opstonden sneeuwde het en 't manneke had schrik voor gladheid op de weg en we besloten te voet naar de kliniek te lopen... dat is niet zo ver van bij ons dus we kwamen ruimschoots op tijd... aan de balie begon het al... die mevrouw daar vond mijn naam niet terug... toen ik haar uitlegde dat het geplande uur was vervangen vond ze me na lang zoeken toch terug maar nu was het probleem... waar ging ze me tussen voegen... geen paniek mevrouw het komt wel in orde... ik kreeg een kamer toegewezen en het bevel me om te kleden in zo'n sexy ziekenhuishemdje en op het bed te gaan liggen... wat ik deed... ik lag daar en bleef daar liggen tot 15 u... zonder eten of drinken... 't manneke bleef bij mij maar kreeg het op zijn zenuwen... over mijn zenuwen zal ik het maar niet hebben zeker... toen eindelijk kwam een verpleger mijn bed ophalen... we reden de kamer uit en van de andere kant kwam een ander bed aangereden met een verpleegster erachter die riep dat zij eerst waren... mijn verpleger parkeerde mijn bed tegen de wand zodat die ander voorbij kon... in dat bed lag de man waar we in de wachtkamer een babbel hadden mee gehad... hij wuifde en ik wuifde terug... toen werd ik terug de kamer in gereden... in de wacht... na zowat 10 minuten kwam mijn verpleger terug en reed me naar de operatiezaal... daar weer liggen wachten terwijl de zenuwen me bijna opvraten... dan was het mijn beurt... van bed op operatietafel... ik kreeg overal van die stickers opgeplakt... werd aangesloten aan een baxter... kreeg een opblazende armband rond de andere arm... mijn oog en halve gezicht werd grondig ontsmet... dan een spuitje onder het oog... daarna werd dat oog weer grondig gespoeld... dan werd heel mijn gezicht afgeplakt zodat alleen het te bewerken oog vrij bleef... en kreeg ik het bevel niet meer te praten of te bewegen... nu duurt zo'n operatie maar hoogstens een half uur maar ik kan jullie verzekeren dat een half uur in die omstandigheden heel heel lang duurt... je voelt het gepruts aan je oog maar geen pijn... je mag niet bewegen ook niet als de assistent je oog overvloedig spoelt zodat de vloeistof in je hals drupt... ik ben die tijd door gekomen door te tellen... ik geloof dat ik tot 4000 ben gekomen toen men het masker van mijn gezicht trok... redelijk hardhandig... dan krijg je een verband en een schelp erop geplakt met meters plakband... je  blijft nog een half uur op de recovery en dan mag je naar je kamer... daar wordt je getroost met een koffie en een koekje... de baxter mag eraf en je mag naar huis.

Voor degenen die aarzelen een lens te plaatsen... ik ben blij dat het voorbij is maar spijt dat ik het niet eerder liet doen... ik kan terug de ondertitels op TV lezen... mijn leesbril werkt terug optimaal... pijn heb ik niet... dat oog voelt ietwat gevoelig maar dat is normaal na al dat gepruts en heeft tijd nodig tot rust te komen... en nu ga ik want het is weer tijd voor de oogdruppels.

06-02-2015 om 16:02 geschreven door Myette

Wat is geluk... ik las eens en volgens mij klopt het ook... dat geluk alleen bestaat in kleine dingen... wel vandaag ben ik gelukkig... waarom... 2 weken geleden moest ik naar mijn bank om enkele inlichtingen en het gesprek kwam op internetbanking... tot hiertoe was ik er wat bang voor die stap te maken en handelde al onze bankzaken af op de oude papieren manier... die papieren ging 't manneke dan naar de bank brengen op de fiets... door het voorval van enkele weken geleden ging ik nadenken over de toekomst... manlief wordt er ook niet jonger op en als hij verstek laat gaan ben ik niet van plan voor elke overschrijving een mini-reis te maken naar de bank... dus na mijn zaakjes te hebben afgehandeld bij de bank vertrok ik naar huis in het bezit van een kaartlezer en een folder... die kaartlezer heeft hier dus 2 weken voor mijn neus gelegen... keek mij elke keer vragend aan en kreeg dan een bangelijke blik van mij terug... ja ik was echt bang om er in te duiken... wilde het aan zoon vragen maar toen die gisteren met hond kwam aanlopen kloeg hij over brandende ogen... hij had gelast en natuurlijk vergeten zijn lasbril op te zetten met als resultaat ontstoken ogen... ik wilde het jong niet lastig vallen en besloot het vandaag te proberen... wat gebeurd is en gelukt ook... eigenlijk is het helemaal niet moeilijk... men heeft vaak schrik om iets nieuws te proberen maar als je het dan toch gelukt is krijg je zo'n gevoel van "WAT BEN IK GOED" ... en dàt is nu gelukkig zijn.

Ik zit nu te bedenken wat het volgende obstakel gaat worden... eigenlijk weet ik het al... als ik een reactie wil plaatsen op een of ander blog voel ik me zo armoedig afsteken zo zonder een mooi plaatje erbij... ooit heb ik het geweten maar nu vergeten... op mijn eigen blog lukt het wel door de broncode aan te vinken maar bij de reacties op andere blogs zie ik die broncode niet... wie kan me helpen?

01-02-2015 om 15:40 geschreven door Myette