November heb ik altijd al een vreselijke maand gevonden... nee ik zou liegen... als kind was dat niet zo omdat ik in die maand verjaar en dan is verjaren een feest... al lang geen feest meer nu ik oud(er) ben... en door Covid is het helemaal een bezoeking geworden... niet dat ik het vroeger uitgebreid ging vieren dat jaar erbij maar we deden wel iets en ook dat iets is voorbij... een pleister op de wonde zijn de gelukwensen op FB... zo krijg je het gevoel dat je nog niet helemaal dood bent... een van die lieve schatten stuurde me een foto van mezelf opgenomen toen we nog vrij en vrolijk konden genieten van een etentje met de blogvrienden... 't manneke bekeek die foto en zei vriendelijk dat je het wel kan zien dat het al enkele jaren geleden is en LAP dat was mijn verjaardagscadeau... ik zie het zelf ook wel hoor... eens de 80 voorbij gaat het in versnelling... een andere stuurde me warempel een blind date op... niet minder dan Richard Gere in smoking met een rode roos... je zou voor minder uit je dak gaan... ik kreeg helaas geen toestemming van mijn huisband om op die uitnodiging in te gaan en ik zag dat Richard een traan wegpinkte... ik ook en meer dan eentje... c'est la vie!

Voor de rest is er niets te melden... dat dochter en schoonzoon me gisteren vereerden met een bezoekje en bloemen... dat ik de laatste pleister van het been van 't manneke heb verwijderd... nogal hardhandig geef ik toe... treurde nog om die gemiste date... dat ik mijn verjaarsgeschenk dan maar zelf heb besteld online en dat man nu eens durft protesteren zie... ik lust hem rauw... dat ik van de ziekenkas per mail werd gefeliciteerd en als geschenk stuurden ze een recept voor een gezond dessert op... nou moe een dessert dat je dan nog zelf moet maken ook... wat een idee... dat het een sombere week was en ik veel heb zitten lezen... ik ben me door de berg boeken van mijn ex buurvrouw aan 't graven... buurman is blij dat hij die boeken met goed fatsoen kwijt geraakt en ik zit nog altijd zonder behulpzame bib mevrouw... denk dat ik nog eens ga bellen en wat zeuren... dat is het zowat... niets bijzonders dus.

28-11-2021 om 15:40 geschreven door Myette

Problemen zijn er om opgelost te worden las ik eens en zo is het maar... spijtig genoeg kan men niet alles zo maar oplossen maar ditmaal heb ik toch enkele goeie die ik met trots ende fierheid even ga tonen... de gsm van 't manneke die, dacht ik, dood was... nee hoor, zoon pakte dat ding even op en drukte ergens op en... ja het kwam tot leven... blijkbaar had mijn poetshulp in haar ijver weer de stekker eruit getrokken en was het ding voor dood gaan liggen... die poetshulp, heb ik al gezegd, is een overijverige en lieve dame maar ze laat telkens haar sporen achter... de afstandsbediening van de TV... raad gevraagd aan zoon en die ontdekte dat dit apparaatje geen connectie gaf met de TV zelf dus nu werken we met 2 van die dingen... de ene om de TV aan en af te zetten... de 2de om de kanalen te zoeken... en wonder boven wonder heb ik het man aan zijn verstand kunnen brengen en zo keutelen we verder... nu zou je denken dat alles peis en vree hier ten huize is maar dat is overmoedig gedacht... we kregen namelijk bericht van Fluvius dat ze de meterstand kwamen opnemen tussen 7u45 en 10u... een onzalig uur toch om op te staan... ik had het rampzalig idee om man te vertellen dat we het beste de garagepoort zouden openen en die schoot dadelijk in een vreselijke koleire want in zijn verknipte brein moest die poort de hele ochtend open staan voor allerlei mogelijk gespuis... hoe ik het ook probeerde uit te leggen dat die poort maar eerst open zou gaan als ze aan de deur stonden... niets hielp... hij was niet te kalmeren... enfin ik stond op om 7u om me aan te kleden en ging dan nog wat liggen naast man om hem gerust te stellen... toen ze belden ben ik als de weerlicht naar beneden gehold (hmhm)... heb de poort open gedraaid en afstand gehouden van de meteropneemster... 2 minuten en het was gepiept... poort terug dicht en boven zat man de buren in het oog te houden en zag dat er nog waren die hun garage openden... aan tafel zat hij er heel beduusd bij... ik denk dat het toen tot hem doordrong dat hij zich had aangesteld... wat er in dat hoofd omgaat zal ik denkelijk en hopelijk nooit weten maar het is soms bangelijk... dat was probleem nr.3 dus... opgelost.

Verder gebeurde er niets opmerkelijks de voorbije dagen... alleen weer gehoord dat er een van onze voormalige vrienden is gestorven... een vriendin van de club waar we regelmatig te gast waren maar die we door Covid kwijt geraakt waren... op mijn mailtjes kreeg ik geen antwoord maar via via hoorde ik dat ze allebei aan het sukkelen waren met hun gezondheid... dat was weer even slikken... de kennissenkring is wreed aan het slinken... door de ziekte van man hebben we ons al enkele jaren voor Covid moeten terugtrekken uit het sociale en drukke leven dat we hadden zodat we nu al zowat gewend zijn aan het alleen zijn... de club heeft morgen haar jaarlijks diner en er zijn heel wat leden die zich hebben teruggetrokken uit angst voor besmetting... voor clubs en allerlei organisaties is Covid de moord gebleken en we zijn er nog niet vanaf... wij hebben allebei 3 vacs gekregen maar we blijven voorzichtig... alleen de knuffel aan mijn zoon geef ik niet op... soms moet je ietwat roekeloos durven zijn!

17-11-2021 om 09:20 geschreven door Myette

Er was eens een zanger, de naam ontsnapt me, die zong over een "Sombre Dimanche"... hier ten velde was de hele week sombre , ik meer plat op mijn rug liggende dan fier rechtop, dit om de pijn ietwat te verzachten... man al pikkelend door het huis "pikkelend", dit om mijn medelijden op te wekken... oei mijn slechte aard kwam weer even piepen, vergeet wat ik zegde, zijn been is echt lelijk toegetakeld en ik verzorg het elke morgen met aandoenlijke plicht... woensdag kwam onze huisarts, ik toonde hem trots dat been en hij belde stante pede de verpleging en zegde haar dat het om een "verwaarloosde" wond ging die moest professioneel behandeld worden, dat brak mijn hart zowat in tweeen en uit wraak liet ik hem ditmaal hard werken voor zijn honorarium, allebei een griepspuit, wond laten verzorgen waarvoor ik hem mee sleurde naar de badkamer boven om het nodige materiaal te zoeken, ik moet bekennen dat hij dat heel goed deed... dan de nodige voorschriften schrijven en als toetje nog wat staan zeuren over mijn rug voor ik hem liet gaan... voilà taak volbracht.

De volgende dag kwam de prof en zalfde mijn gekwetste ziel met de woorden ; "dat ziet er heel goed uit"... ze komt nu elke dag dat been verzorgen en zitten we dus weeral ietwat gevangen... toen zoon het hoorde sprong hij zowat uit zijn vel en zei dat we een traplift moeten laten installeren... ik wil wel maar man natuurlijk weer niet... trappen op en af lukt ons nog aardig maar vermits we in een bel etage wonen moeten we met alles de trap op... de was, de aankopen... die microgolfoven hebben we uiteindelijk beneden gekregen maar ditmaal treetje voor treetje... het duurde wel langer maar zonder bijkomende wonden.

Ik belde naar scarlet om te vragen hoe ik aan een nieuwe afstandsbediening kon geraken voor onze TV, na ettelijke pogingen kwam ik bij de technische dienst terecht die me wat testen liet doen en dan constateerde dat ik een nieuwe toegestuurd zou krijgen... dit gebeurde en wat kreeg ik... een identiek dezelfde als onze oude waarvan alle toetsten perfect werkten behalve de aan- en uit- toets... en LAP daar stonden we... met de oude de TV aan en afzetten en met de nieuwe de rest regelen... dit werkt prima voor mij maar niet voor man dus zal ik maandag maar weer de technische dienst gaan lastig vallen en zo blijven we bezig.

Om de sombere week nog wat plus sombre te maken zag ik dat de gsm van 't manneke, gekocht om mee te nemen als hij de deur alleen uitgaat en waar al zijn gegevens instaan, er zo dood als een pier bijstaat... ik ben al 2 dagen aan het peuteren om dat ding open te krijgen omdat ik dacht dat het ding misschien nieuwe batterijen nodig had maar noppes... zou het aan zoon voorleggen in de hoop dat die het kan fixen maar zoon belde net dat hij vandaag niet komt... te nat buiten en hij te moe na een extra zware week... dat ding ligt me van op de kast zwart en verwijtend aan te kijken zo van  : "hehehe jij krijgt me toch niet open" ... ga ik dat nog lang kunnen verdragen???

13-11-2021 om 11:58 geschreven door Myette

Om mijn overbelaste gemoed te verlichten wend ik me weer eens naar deze klaagmuur... zoals ik al schreef was de week turbulent en dat was nog maar het begin van de miserie... de nieuwe frigo werd geleverd... identiek hetzelfde model als de oude maar... 1 cm hoger... resultaat : geen ruimte genoeg voor de microgolfoven... de oude, waarvan mijn lieve handige zoon de deur had gefikst, werd in de kelder geplaatst als reserve... en ik werd achtergelaten met een verhoogde bloeddruk en een spinnijdige echtgenoot... ik mailde naar de winkel en kwam bij een call center terecht waar de onvriendelijke buitenlandse slecht nederlands brabbelennde vrouw me mededeelde dat de winkel alleen TER PLAATSE te bereiken was... en me doorverbinden wilde ze niet... ik stuurde een heel kwade mail naar de firma en de verkoper die me de frigo had aangesmeerd belde me op... als compensatie kon ik bij de aankoop van een microoven korting krijgen... aangezien ik die oven alleen gebruik om wat spullen op te warmen vroeg ik de prijs van een heel simpel ding en voor 30 euro kon ik zoiets bemachtigen... allee dan... verkocht... de volgende dag die oven gaan halen en met een bang hart uitgepakt... het boekje met gebruiksaanwijzingen erbij genomen en dan... wat ik ook probeerde en welke "touch" ik ook aanraakte.. dat ding bleef doofstom... ik belde mijn zoon die me begon te overstelpen met aanwijzigen wat ik moest doen en niet mocht doen en mijn stoppen sloegen weer eens door... ik had al heel wat te verwerken gekregen van man die al vergeten was dat ik die frigo noodgedwongen had gekocht en me zat te verwijten dat ik maar kocht en kocht... het werd me te veel en ik gooide de telefoon neer... even later stond zoon voor de deur... hij is erg technisch ingesteld maar heeft toch ook enige tijd moeten zoeken om dat ding aan de praat te krijgen... niet volgens het boekje maar op het gevoel... alles werkt nu... probleem opgelost.

Niet alle problemen echter... met man naar de dokter gemoeten voor echo en we wachten op de uitslag... intussen is die nog erger gestoord dan gewoonlijk... ik weet nog niet wat ik verkeerd deed maar zonet viel hij me bijna aan... ik blijf nu uit zijn buurt en het zal stil worden vandaag.

Voor degenen die mijn gevoel voor humor appreciëren mijn excuses want momenteel is die ver te zoeken... ik vind de juiste knop of "touch" niet... misschien morgen... ik weet het niet want ik ben te moe om te zoeken.

06-11-2021 om 13:55 geschreven door Myette