WELKOM OP MIJN BLOG... DOE JE JAS UIT... ZET JE GEZELLIG NEER... IK HOOP JE SPOEDIG WEER TE ZIEN... TOT DAN... MYETTE

Naam : Myette,
woon in Antwerpen,
heb 1 man, 1 dochter,
1 zoon, 1 schoonzoon,
geen kleinkinderen,
1 schildpad,
ben Boogschutter,
verjaar in november,
ik hou van lezen, crypto-
grammen, schrijven, com-
puteren, bloggen, minigolf,
nieuwe contacten maken,
pret maken met vrienden.

100%
150%
200%
LOEP

REAGEER EENS OP MIJN SCHRIJFSELS ZODAT IK WEET DAT IK NIET TEGEN DE MUREN PRAAT

MIJN FAMILIE

Het manneke

Dochter Myriam

Zoon Nico

Schoonzoon Kurt

Schildpad Polleke

Kiko en Chita

Konijn Pruts

Gezellig

IN MEMORIAM

Konijn Bik

Kiddy

Felix

Prinses Poekie

Minneke

Lucky

VICO

de hond van Nico

Inhoud blog

	Awoeeeeee
	Rommelen
	Amaai
	Rot
	Ach
	Vrede
	Rust
	Finale
	Amaai!
	Ach
	Schuldgevoel
	Fris
	Warm, warmer, warmst
	Buren
	Joehoe
	Haha
	Hoi
	PFFFF
	Warm

	Ocharme
	Regen
	Ahoy
	Pasen
	SORRY

	Zalig
	OEF
	PFFFFFFF
	Hoop

Zoeken in blog

Nieuws GVA

Archief per maand

	11-2025
	10-2025
	09-2025
	08-2025
	07-2025
	06-2025
	05-2025
	04-2025
	03-2025
	02-2025
	01-2025
	12-2024
	11-2024
	10-2024
	09-2024
	08-2024
	07-2024
	06-2024
	05-2024
	04-2024
	03-2024
	02-2024
	01-2024
	12-2023
	11-2023
	10-2023
	09-2023
	08-2023
	07-2023
	06-2023
	05-2023
	04-2023
	03-2023
	02-2023
	01-2023
	12-2022
	11-2022
	10-2022
	09-2022
	08-2022
	07-2022
	06-2022
	05-2022
	04-2022
	03-2022
	02-2022
	01-2022
	12-2021
	11-2021
	10-2021
	09-2021
	08-2021
	07-2021
	06-2021
	05-2021
	04-2021
	03-2021
	02-2021
	01-2021
	12-2020
	11-2020
	10-2020
	09-2020
	08-2020
	07-2020
	06-2020
	05-2020
	04-2020
	03-2020
	02-2020
	01-2020
	12-2019
	10-2019
	09-2019
	08-2019
	07-2019
	06-2019
	05-2019
	04-2019
	03-2019
	02-2019
	01-2019
	12-2018
	11-2018
	10-2018
	09-2018
	08-2018
	07-2018
	06-2018
	05-2018
	04-2018
	03-2018
	02-2018
	01-2018
	12-2017
	11-2017
	10-2017
	09-2017
	08-2017
	07-2017
	06-2017
	05-2017
	04-2017
	03-2017
	02-2017
	01-2017
	12-2016
	11-2016
	10-2016
	09-2016
	08-2016
	07-2016
	06-2016
	05-2016
	04-2016
	03-2016
	02-2016
	01-2016
	12-2015
	11-2015
	10-2015
	09-2015
	08-2015
	07-2015
	06-2015
	05-2015
	04-2015
	03-2015
	02-2015
	01-2015
	12-2014
	11-2014
	10-2014
	09-2014
	08-2014
	07-2014
	06-2014
	05-2014
	04-2014
	03-2014
	02-2014
	01-2014
	12-2013
	11-2013
	10-2013
	09-2013
	08-2013
	07-2013
	06-2013
	05-2013
	04-2013
	03-2013
	02-2013
	01-2013
	12-2012
	11-2012
	10-2012
	09-2012
	08-2012
	07-2012
	06-2012
	05-2012
	04-2012
	03-2012
	02-2012
	01-2012
	12-2011
	11-2011
	10-2011
	09-2011
	08-2011
	07-2011
	06-2011
	05-2011
	04-2011
	03-2011
	02-2011
	01-2011
	12-2010
	11-2010
	10-2010
	09-2010
	08-2010
	07-2010
	06-2010
	05-2010
	04-2010
	03-2010
	02-2010
	01-2010
	12-2009
	11-2009
	10-2009
	09-2009
	08-2009
	07-2009
	06-2009
	05-2009
	04-2009
	03-2009
	02-2009
	01-2009
	12-2008
	11-2008
	10-2008
	09-2008
	08-2008
	07-2008
	06-2008
	05-2008
	04-2008
	03-2008
	02-2008
	01-2008
	12-2007
	11-2007
	10-2007
	09-2007
	08-2007
	07-2007
	06-2007
	05-2007
	04-2007
	03-2007
	02-2007
	01-2007
	12-2006
	11-2006
	10-2006
	09-2006
	08-2006
	07-2006
	06-2006
	05-2006
	04-2006
	03-2006
	02-2006
	01-2006
	12-2005
	11-2005
	10-2005
	09-2005
	08-2005
	07-2005
	06-2005
	05-2005
	11--0001

Blog als favoriet !

Klik hier
om dit blog bij uw favorieten te plaatsen!

Myette's Eigen Hoekje

26-10-2025

Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.

Ach

Ik heb vaak geklaagd dat ik geen rust kreeg... nu heb ik zoveel rust dat ik er rusteloos van word... ik zit te lezen en tegelijk te denken wat ik nu eens zou kunnen doen... tja... de was is gedaan en alles is opgeruimd... gaan wandelen zit er niet in want het giet... ik begon gisteren de spullen van 't manneke in zakken te laden maar moest ermee stoppen... te triest... dan maar de TV aan... kwestie vaan niet te moeten denken aan vroeger... vroeger toen man nog niet ziek was... dan hadden we ook vaak onze meningsverschillen maar er was ook liefde... dat laatste was er niet meer... door zijn ziekte begon hij meer en meer mij als zijn vijand te beschouwen... de vrouw die het heft in handen nam... die hem de baas was... waarom ze het deed verstond hij niet... en ik heb nu die last niet meer te dragen en dat is goed... toch is er ook dat gemis... die stilte... nu is mijn eerste werk 's morgens vroeg de radio aanzetten om die stilte op te vullen... ach het zal wel wennen zeker... alleen de herinneringen blijven en het schuldgevoel omdat ik zo vaak kwaad werd op hem.

Deze ochtend werd ik om 8u30 wakker en sprong uit mijn bed... vlug de douche in... ontbijten... even mijn tablet openen om tot de ontdekking te komen dat ik pardaf vergeten was de klokken terug te draaien... ddjiezesss... veel te vroeg opgestaan... ik vraag me af wanneer ze eindelijk die klokkenzever gaan afschaffen... ik heb er zo enkele in huis waar ik het moeilijk mee heb... na 6 maanden ben ik weer vergeten hoe het werkt en is het sukkelen... enfin ik ben weer voor 6 maanden gerust nu.

Het werd een drukke week... mijn laatste vriendin uit betere tijden kwam op bezoek... uren zitten babbelen... en de volgende dag kwam mijn overbuurvrouw me opzoeken... ze stond erop me mosselen te brengen... kwam later met die mosselen aanzetten geflankeerd door de nodige groenten... ik moest ze alleen nog koken... aangezien ik eet zoals een muis eet ik straks de andere helft op met wat frietjes... dank U buurvrouw!

26-10-2025 om 00:00 geschreven door Myette

>> Reageer (13)

11-10-2025

Vrede

Vrede... dit is wat ik nu voel... natuurlijk is er ook verdriet wanneer ik me herinner hoe het vroeger was... de man waar ik verliefd op werd en waar ik ben van blijven houden niettegenstaande onze menige meningsverschillen... die man was ik al lang kwijt door zijn ziekte... daarom komt het definitieve afscheid minder zwaar aan... toen we hem naar spoed brachten was het onze bedoeling hem na onderzoek en eventuele genezing naar een rusthuis te verplaatsen... alles was al geregeld daarvoor... terug naar huis was onmogelijk geworden... hij heeft het gelukkig niet beseft... die "infectie" die we beiden hebben opgelopen was niet in het plan voorzien... wat de aard van die "infectie" was is nog altijd een mysterie... mij werd verteld dat het in de groep verkoudheids-griep viel en ze pompten ons vol antibacteria... later thuis las ik dat dit niet helpt bij deze groep dus wat was het... zal ik nooit weten... maar achteraf gezien was het misschien een weldaad... mijn man is overleden zonder te weten dat hij zijn huis nooit meer zou weerzien... dat is mijn manier om het te bekijken en er vrede mee te hebben.

Momenteel zit ik even te bekomen van alles wat er op me afkomt... die papierwinkel is soms belachelijk ingewikkeld... sommige zaken nemen gewoon telefonisch je bericht aan maar bij andere moet je ellenlange formulieren invullen en dat alleen om facturen en dergelijke gewoon op mijn naam te zetten want in wezen verandert er niets... ik blijf in hetzelfde huis wonen en blijf klant bij dezelfde bedrijven... dan heb je nog die bevroren bankrekeningen... en als kers op de taart liep er nog iets mis bij de bank en kan ik zelfs mijn bank app niet meer openen... nu moet ik nog eens wachten op een nieuwe kaart en hopen dat die zal doen wat ze moet... gelukkig helpt mijn zoon waar hij maar kan want zonder hem had ik het niet gered... de dood van mijn man heeft nog iets goeds teweeg gebracht namelijk broer en zus hebben zich verzoend... zo spijtig dat man het niet heeft geweten want de keren dat hij er bij mij op aandrong met hen te praten over verzoening kan ik niet meer tellen...ik moest dan telkens zeggen dat ik dit niet kon omdat ze allebei vast zaten in hun wrokgevoelens... wat mij nu pijn doet is dat hij het niet meer heeft geweten.

Nu is het wachten op de volgende stappen... de uitvaart... de oplossing van alle documentaire verwikkelingen... daarna hoop ik nog enkele tijd in rust en betrekkelijke vrede te mogen doorbrengen... ik weet nu dat ik in tijden van nood op mijn beide kinderen kan rekenen alhoewel deze taaie oude tante hier vast besloten is niet teveel last te verkopen.