Porren, porde, gepord... er zijn van die mensen die fantastisch kunnen porren en er zijn anderen die altijd gepord moeten worden... ja Nancy... het is weeral een tijd geleden dat ik op de biecht kwam hier... de reden is dat ik... of liever mijn rug... in panne viel en ik meer dan een hele week mijn tijd verdeelde tussen relax en bed... meestal plat op mijn rug in bed... en in die houding is het nogal moeilijk schrijven... trouwens ik had er ook geen zin in... vandaag ging het ietwat beter en... aangezien de was en de strijk en de rest de hele week waren blijven liggen waar ze  lagen ... begon ik vol goede moed aan het bijwerken van bovengenoemde zaken... ik denk dat ik wat overijverig te werk ging want na dit aangeporde blogje moet ik dringend weer gaan rusten... tja de wil is er wel maar het vlees is zwak... morgen komen de boodschappen aan de beurt... woensdag komt de poetshulp... hoop ik... en als ik dat allemaal overleefd heb zie je me misschien weer verschijnen... tot sjuus!

27-05-2019 om 20:07 geschreven door Myette

Onze tuin ziet er heel wat frisser uit nu... gisteren kwam onze lieve zoon aangesnord op zijn machine... ditmaal een BMW want de vorige vertoonde meer en meer mankementen en was niet meer veilig... die vorige was een opvallend beest volgeplakt met doodskoppen tot mijn gruwel... de nieuwe is van een saai leigrijs zonder versierselen... een teken dat zoon eindelijk volwassen wordt... vraagteken... die motor heeft ook reuzachtige zijzakken en die herbergden alle zaken nodig om bomen fatsoen bij te brengen... zodoende zijn de meeste slachtoffers van de lange hete zomer van 2018 verwijderd en zitten we nu met gaten die weer gevuld moeten worden... liefst met heel vlug groeiende struiken want we hebben geen 20 jaar tijd meer om ze te zien groeien... toen we hier ons huisje wilden bouwen kochten we een braakliggend stuk grond en moesten we van 0 beginnen... een hele uitdaging voor jonge mensen... dat stuk grond is in de loop van de tijd uitgegroeid tot een weelderige stadstuin waar we heel veel plezier aan beleefden... en nog altijd.

Dat brengt me op een ander onderwerp... we gingn beiden op controle bij de tandarts... eerst werd 't manneke zijn eetkamer grondig gepoetst wat hij zonder gekerm doorstond... heel wat anders dan hoe hij zich thuis gedraagt... toen ik aan de beurt kwam moest ik eerst een foto en het verdict was dat de tandarts het niet meer zag zitten mijn gammele gebit nog te redden... mijn tanden zijn het gewoon beu dag in dag uit steeds maar te moeten knabbelen en willen op pensioen... nu zit ik in zak en as want zal weer eens afscheid moeten nemen van mijn vertrouwde medereizigers... ze zijn en waren nooit mooi... meer lastposten... maar ja ze zijn een deel van mij... het wordt een trieste periode voor mij want... ijdel zoals ik ben... ik zie me de deur niet uitgaan met zo'n lege mummelmond... hoe ik dat ga oplossen weet ik nog niet... en nu... hoe zou het ook anders kunnen... begint man plots te klagen over tandpijn terwijl hij enkele dagen geleden bij de tandarts zat en niets voelde... rara... zal ik het negeren of???

18-05-2019 om 10:39 geschreven door Myette

Tot mijn schaamte moet ik bekennen dat ik de onhebbelijke en verfoeilijke gewoonte heb om elke dag op FB te gaan rondneuzen... soms valt het mee en kan ik eens een geniepige glimlach te voorschijn toveren maar meestal lees ik ook allerlei rare of gekke maar ook trieste zaken... wat de rare betreft OK daar kan je je eens over verbazen... de gekke doen me mijn kop schudden... de trieste blijven dan weer uren in diezelfde kop hangen... wat me wel... ook tot mijn schaamte... woedend maak is wat onze politici uitspoken... ze doen maar... nemen besluiten zonder ons te raadplegen want wat zijn wij nu eenmaal... gewoon kiesvee... maar nu wordt dat kiesvee plots overstelpt met beloftes en gepaaid en over hun bolleke gestreeld dat het een lieve lust is... denken die heren en dames nu echt dat we hen nog geloven... wat ze al die jaren in de regering gewoon aan hun botten lapten gaan ze nu eens rechttrekken... jawadde... ze behandelen ons echt als onnozele schapen maar vergeten dat die schapen ook kunnen denken en een mening vormen... ik heb gezegd!

En nu dit van mijn overbelaste lever is gewenteld kan ik overgaan tot de orde van de dag... de gewone orde dus zijnde vandaag poetsen... en dit met een kersverse poetshulp... mijn super-de-super hulp kreeg een betere job aangeboden en heeft me verlaten... ik zat dus in angst en vreze te wachten op de nieuwe die maar niet kwam opdagen... ze belde dat ze onderweg was met hindernissen... tja dat kan gebeuren natuurlijk... na een rondgang door mijn hutje met aangepaste uitleg begon ze aan haar werk... ze is vriendelijk... gewillig... doet wat ze gevraagd wordt maar... het is niet de super-de-super waar ik verwend door was... helaas... c'est la vie.

Vandaag nog een droevig nieuws gehoord... Doris Day is dood... al jaren niets meer van gehoord... ze was 97 en zeker niet in de wieg gesmoord maar toch... het duwt je weer met je neus op het feit dat je dagen geteld zijn en het brengt herinneringen boven van cinema bezoekjes met Doris in de hoofrol samen met o.a. Hudson in van die gezellige en kuise familiefilmpjes waar man en vrouw nog steevast in lits jumeaux sliepen met vrouw in nachtpon en man in lange boxershort en waar het licht in de slaapkamer altijd uitging wanneer het spannend werd... ach nostalgie... dat is nu wel anders... al bij de eerste date rukken ze elkaar de kleren van het lijf... die gasten tegenwoordig kennen geen geduld meer... en ze bespringen elkaar als wilde beesten... het ziet er soms best pijnlijk uit.

13-05-2019 om 20:19 geschreven door Myette

Voor alle moeders die niet van Antwerpen zijn

12-05-2019 om 11:07 geschreven door Myette

De aandachtige lezer weet intussen al dat ik een hartgrondige hekel heb aan sleur... en ja ik "sleurde" me de vorige dagen door het leven... niets om over te "stoeffen" dus... en wat ik nog het ergste vind is dat er niets om te lachen was... om gezond te blijven heb je elke dag een lach nodig... ook een appel maar die is gemakkelijker te vinden dan een lach... ik probeerde mezelf onder de oksel te kietelen en werd er alleen zenuwachtig van... een mop vertellen aan 't manneke gaat ook al niet want hij verstaat het niet en  een mop uitleggen is onbegonnen werk... soms neem ik mijn toevlucht tot FB en soms staat er een leuke videootje op maar meestal lees je krantenkoppen over moorden... verkrachtingen... misdaden allerhande... zaken die mijn boerenverstand met verbijstering vullen... soms schrijf ik een reactie en krijg dan van sommigen "likes" maar ook veel boze en gemene antwoorden van lieden die mijn reacties niet "liken" en ook dat kan me niet aan het lachen krijgen.

Gisteren sleurde ik 't manneke mee om wat te winkelen... na de hele week binnen te zitten moest ik buiten... de bus op... wat rondgestruind... terug de bus op naar huis... zucht van verlichting... nee ook dat is niet meer om te lachen.

Vandaag wordt de mama van schoonzoon begraven... aangezien het in Mechelen gebeurt en dit voor ons te moeilijk is werden we ontslagen van onze aanwezigheid... schoonzoon en dochter zijn erg triest want schoonmama was een goed mens... al heel lang op de sukkel... de laatste weken wilde ze er zelf uitstappen en nu is ze uit haar lijden verlost... triest voor haar zoon maar ook een opluchting want je moeder zien lijden is n iet bepaald een pretje.

Ik ga nu nog even zoeken naar een lach... met een kleintje zou ik al blij zijn... wat me echt zou helpen is een "slappe lach"... bezorg me er ene en je hebt mijn eeuwige dank.

08-05-2019 om 15:59 geschreven door Myette

Allee mijn dag begint weer goed... slecht geslapen door rugpijn... net toen ik door mijn dagelijkse sanitaire handelingen was gesukkeld... door die geblokkeerde rug zijn de simpelste zaken moeilijk... kreeg ik telefoon van mijn extra super goeie kuishulp dat ze een andere job kreeg aangeboden en dus moet ik maandag weer beginnen met een andere... driemaal snik snik snik... ik had nog nooit zo een goeike gehad en nu ben ik ze kwijt... ik draag vandaag alleen maar zwart denk... en LAP... terwijl ik hier mijn verdriet zat uit te huilen kwam 't manneke in alle staten binnen rennen omdat buurman voor onze garage staat en hij met de auto buiten wilde... ik zegde hem te gaan bellen en toen zegde hij weer dat de bel afgezet was... man kwaad... dus sleurde ik die rug de stoel terug uit en ging zelf aanbellen... bel werkte en buurman gaat zijn wagen verplaatsen... nu zit ik gewoon te wachten op de volgende calamiteit.

Ik mag nog van geluk spreken dat die rug zich zondag koest heeft gehouden want toen moesten we naar Planckendael... dat is gebeurd en het weer viel ook nog mee... alleen soms wat miezer maar gelukkig geen grote stortbuien... beestjes hebben we niet veel gespot... de meeste waren wijselijk ondergedoken en zaten te wachten op beter weer denk ik en ik kan ze geen ongelijk geven... wat Planckendael betreft... het is meer een pretpark dan een dierentuin... voor de kindjes pret genoeg... speelparken... klimtuigen en constructies waar ze in en uit kunnen klimmen... we hebben kilometers gewandeld door Azië in een dorp Kerala genaamd... veel dorp weinig dieren... dan Afrika met weer een dorp en luttele dieren... Amerika met een Western Shop... Europa waar we nog het meeste plezier beleefden aan de konijn tjes... Oceanië... en maar de routes volgen in blijde verwachting met als gevolg dat we allebei PAF zaten en dolblij waren toen onze bus verscheen voor de thuisreis... enfin ik heb Planckendael gezien en van mijn "nog te doen lijst voor mijn dood" geschrapt... wij volgen op TV verscheidene "Het Gemeime Leven Van de Zoo" programmas en daar zie je de dieren veel en veel beter en weet je... veel minder vermoeiend.

02-05-2019 om 09:58 geschreven door Myette