Augustus was een memorabele maand... nat... winderig... grijs... in één woord ROT... niet dat ik er veel last van had want ik zat niet aan zee of in de Ardennen op vakantie maar lekker thuis naar de regen te koekeloeren tussen twee hoofdstukken van mijn boek door... de tuin heb ik ook niet horen klagen want toen ik tussen twee buien door me even buiten waagde werd ik bijna bedolven door het welig uitbottende blader-gedoe dat dringend een snoeibeurt vroeg... en kreeg... tot de volgende stortbui me naar binnen joeg... mijn teergevoelig hart bloedde echter als ik aan al die vakantiegangers dacht die zaten te kleumen en te lekken in hun vakantieoorden... niet alleen is je jaarlijkse vakantie dan verpest maar ook je portemonnee... en probeer je kinderen maar eens bezig te houden als strand en bos onbereikbaar zijn door het weer... ik heb het allemaal meegemaakt toen wij vroeger in juli vakantie moesten vieren... de hele maand aan zee of de Ardennen en tussen de buien door eens de kinderen laten verluchten... ben ik blij dat ik dàt niet meer moet meemaken... vandaag begon met zon en 't manneke trok geladen met borstel, verf en nog wat ander materiaal, de tuin in om de tuinhuisjes en het terras hekwerk eens bij te werken... helaas het heeft niet gemogen... amper begonnen en daar was de regen weer... hij is dan maar naar binnen getrokken... zette de TV aan en... viel in slaap.

Ik las bij Natoken een "ode aan de natuur" en dat maakte een herinnering in mij wakker... vele jaren geleden zat ik eens in een soort van "dip"... geen dippeke maar een DIP met hoofdletters geschreven... ik voelde me rot... had in niks zin... sleepte me door het leven als een gebrekkige slak... was één brok zenuwen en kon niks maar dan ook niks verdragen... in die tijd had een tante van mij een buitenverblijf in Heide... die tante had een been verloren door de vorming van bloedklonters... ze hadden geen auto en vroegen 't manneke en mij om hen naar hun villa te brengen in het weekend... wij verbleven daar dan twee dagen en hielpen tante in huis en nonkel in de tuin... die weekenden waren mijn redding toen... we vertrokken vroeg de zaterdag voormiddag om tante en nonkel op te halen... ik een kluwen samengebalde zenuwen... op het punt van ontploffen... en zodra we de stad uitwaren en we het eerste groen zagen opduiken ontspande ik me en werd ik weer menselijk... in de villa aangekomen begonnen we direct met stof afnemen... mieren buiten keren... eten klaarmaken... na het eten onkruid uit de tuin plukken... paadjes aanharken... etc. etc. en dat alles in een volkomen ontspannen toestand... zondagavond op de terugweg naar de stad begon ik me weer onbehaaglijk te voelen... dit alles om duidelijk te maken dat we zonder groen niet echt kunnen leven... wat die DIP betreft... na enkele huisartsen te hebben versleten die me onder de valium hielden kwam ik terecht bij een internist en die constateerde na ongeveer 5 minuten dat mijn schildklier op hol geslagen was... ik kreeg pillen en na 1 week voelde ik me al veel beter... die dokter is jarenlang mijn toevlucht geweest als ik weer eens in de patatjes lag en hij heeft me nooit teleurgesteld... de man is overleden en ik mis hem nog altijd.

31-08-2014 om 14:01 geschreven door Myette

Hoe krijg je het in godesnaam gedaan positief te blijven denken als je niets anders dan onheilsberichten hoort en leest... ik heb hier al eens  zitten klagen over het leed dat verknipte "mensen" de dieren aandoen en elke keer ik GB open word ik met gruwelijke beelden om m'n oren geslagen... en ik maar petities tekenen in de hoop dat het ooit en ergens eens stopt... een vergeefse hoop vrees ik want de wereld draait zot... mensen worden hoe langer hoe wreder... iets waar mijn vredelievende natuur het noorden bij verliest... pas op he... vredelievend ben ik wel maar als het erop aankomt kan ik geweldig woedend worden en dan bijt ik van me af... zeker als het over onrechtvaardigheid gaat... ik vervloek de dag dat ik op FB belandde... mijn rust is verstoord... of je het wil of niet de kranten zetten er ook hun artikels op en dan moet je ze wel lezen... nu zul je wel zeggen dat dit niet MOET maar dan ken je me niet goed... ik ben een dwangmatige lezer al vanaf ik mijn eerste woordjes bij de nonnekes leerde ontcijferen... als ik letterkes zie MOET ik ze lezen... zo ook vandaag weer over dat vermaledijde IS gedoe... ze hebben een laptop gevonden van een van die gasten waarop plannen stonden om de builenpest te verspreiden via granaten... in Engeland staan ze paraat... in Nederland gaan ze de Nederlandse nationaliteit afpakken van al die jihadisten... wat doet België... niets natuurlijk... nee die gasten die uit Syrië terugkomen "zijn niet allemaal een gevaar hoor" dus weer dat pamper gedoe... waar ze zich hier mee bezig houden is wie van de lievelingskes naar de Euro wordt gepromoveerd... dat is natuurlijk belangrijker dan terroristen en jidahisten en nog van die tisten... wij zijn echt een volk van "carpe diem" en "après nous les mouches"... excuseer me de uitdrukking maar het is om van te kotsen!!!

29-08-2014 om 00:00 geschreven door Myette

Het regent... het regent... de paadjes worden nat... dat is iets dat ik me nog herinner van een of ander liedje uit mijn verre jeugd... de rest is vervlogen samen met die jeugd... om het nog eens over het weer te hebben... regen mag en is goed voor het groeien en bloeien van plant en bloem... ook weldadig voor de huid naar men zegt maar dan moet je je wel buiten wagen... onze golfmiddag is weer eens in het water gevallen... letterlijk dan... ik kan me goed bezig houden thuis met mijn Buddy hier... afgewisseld met een boek... maar trop is trop en zoals het hemelwater hier vandaag neerstortte vind ik niet meer leuk... onze poes gaat de laatste tijd op het boventerras daar op de vensterbank liggen en kwam gisteren naar beneden met een natte staart... zo ook vandaag... plots viel mijn eurocent en ik spurtte naar boven en ja hoor... we zitten weer met een lek in de glazen koepel en de vensterbank was kloddernat... daarom die natte poezenstaart... 't manneke vloekte alle goden uit de hemel maar dat hielp niet... wachten tot het droog is en dan de siliconenspuit erop... maar wanneer gaat het droog worden... dat bracht mij op het idee het lot uit te dagen en alle zomerkleren op te bergen... zou ik of zou ik niet... in het verleden is het me al vaak overkomen dat... nadat ik alles gewassen en opgeborgen had... het weer miraculeus veranderde... ik denk dat ik eens voorzichtig ga proberen morgen... te beginnen met mijn zonnekleedje... en dan... tja dat zie ik wel morgen.

26-08-2014 om 16:02 geschreven door Myette

Misschien is iedereen het al vergeten maar als ik iets beloof hou ik me er dan ook aan... dus hier de resultaten van de 3-daagse uitdaging die me werd opgelegd via FB... te weten 3 dagen elke dag een positieve daad stellen...

dag 1 : gaan shoppen (positief... ja... want lang stappen is nog altijd heel vermoeiend voor mij en was weer lang geleden voor ik de moed kon opbrengen 't stad in te trekken)... mission completed.

dag 2 : een verwaarloosde vriendin bellen (niet echt verwaarloosd maar had wel beloofd haar te bellen om het verdict van de hartspecialist te horen)... vriendin heel blij.

dag 3 : 't manneke een hele dag lang niet kwaad maken (dit was de meest moeilijke opdracht)... ik werd 's morgens wakker met het akelige idee de hele dag JA en AMEN te moeten zeggen om dit aan te kunnen... het hielp wel dat ik de helft van de dag in bed lag met maagklachten en duizelingen... de enkele keren dat ik het bed uit kwam waggelen en man begon te zeuren dat ik naar de dokter moest kreunde ik eens zielig en kroop weer in bed met nog ergere maagpijn... missie volbracht.

Tegen de avond voelde ik me wat beter en zat wat TV te kijken... ik wilde wel vroeg gaan slapen maar zoon gooide roet in 't eten... kwam na zijn dagelijkse wandeling met de hond bij "bomma en bompa" aanbellen om zijn nood te klagen... een zatlap had 's nachts zijn motor omver gegooid... spiegel eraf... lichten kapot en nog wat... hij had wel iets gehoord op straat maar slaapdronken als hij was niet uit bed gekomen... het hele week-end had hij aan die motor moeten werken en liep nu mank van de rugpijn... toen ik hem tegen 12 uur erop wees dat "bomma" wilde gaan slapen ging hij zich klaarmaken voor de wandeling terug... dat betekent allerlei tuig aangorden... oorplugjes in... en nog wat rommel... tot slot pakte hij de hondenriem en wat deed die hond... terwijl hij al die tijd zijn baasje had staan bekijken keerde hij... zodra die de riem boven haalde... zijn rug naar ons en draafde recht naar "zijn" stoel waar hij zich dicht in de hoek nestelde... toen zoon trachtte die riem onder zijn buik te schuiven drukte hij zich opzettelijk tegen de stoel aan zodat hij er met zijn hand niet onder kon... en dat allemaal met een ondeugende blik in zijn ogen... spreken kan hij niet maar hij kan zich heel goed verstaanbaar maken.

Dit was het voor vandaag... tot het volgende rapport!

25-08-2014 om 15:05 geschreven door Myette

Een van onze vroegere blogmaatjes... ik zeg hier vroeger omdat ze blijkbaar sennet haar rug heeft toegekeerd... daagde mij en nog een blogvriendin uit om 3 dagen lang elke dag iets positiefs te doen... aangezien ik altijd en overal super positief ben of althans denk dat ik het ben... kun je je indenken dat dit een zware taak is... wat ga ik nu eens doen dat ik anders niet doe... of bijna niet... na lang en pijnlijk nadenken heb ik het gevonden... dag 1 gaan shoppen (dat was weer heel lang geleden)... dag 2 een verwaarloosde vriendin opbellen (iets waar ik al vaak aan dacht maar dan weer vergat en dat ga ik dus subiet doen)... dag 3 't manneke de hele dag gelijk geven (dàt is de zwaarste opgave gezien man en ik er totaal verschillende meningen op nahouden en dit op letterlijk alles) nu zit ik me hier het hoofd te breken hoe ik dat ga opknappen... ik denk dat ik de hele dag mijn mond niet ga durven openen... dat wordt een stille en vredige zondag... misschien moet ik hem vandaag al zachtjes opwarmen zodat hij morgen een beetje mild gestemd is... we zien wel!

Dus gisteren ben ik gaan shoppen... aiai... waar ik vroeger de hele dag de stad doorkruiste ben ik nu al blij dat ik de Meir kan aflopen en enkele winkels bezoeken... wat er allemaal pijn deed ga ik niet opnoemen want is een lange lijst... ik vertel alleen maar dat ik mijn straat nog niet uit was of ik wilde al terugkeren... soms kan ik wel wat karakter opbrengen en zette door... aan de tramhalte was het wachten en wachten... ik hoorde later dat trams 15 en 9 trager en minder vaak reden door omstandigheden... wat die waren zegde de meneer aan de micro er niet bij... eindelijk kwam mijn tram (15) eraan en we stapten in... de deuren gingen dicht en weer open met het verzoek van de bestuurder uit te stappen want de tram bleef daar staan... dus iedereen er terug uit en daar stonden we dan... vlak achter "onze tram" stond er ook een 15 maar die hield de deuren dicht... dan na enkele minuten werden we verzocht terug in te stappen wat we als een kudde tamme schapen deden... ik kwam naast een jonge man te zitten die luid en duidelijk over zijn toeren met zijn pa zat te bellen over klachten van het OCMW en te laat komen op zijn werk en een Sabrina die hem de keel uithing en waartegen hij klacht ging indienen en of pa aub wilde uitleggen dat het zijn schuld niet was dat hij te laat ging komen... die jongen was heel duidelijk in alle staten en ik bijna doof aan zijn kant... over het shoppen heb ik niet veel te melden... wat kleinigheden gekocht want voor het grote werk had ik echt geen fut... was blij dat ik mijn huisje terug zag!

Dat was dus dag 1... is dat positief genoeg... nu die vriendin bellen.

23-08-2014 om 10:21 geschreven door Myette

Dromen... iedereen droomt maar niet iedereen kan zich die herinneren... ik las dat dit af hangt van de tijd waarin je droomt... in het begin of het einde van je slaap... mij een zorg... soms heb ik van die levendige dromen waar ik de rest van de dag nog op nakauw... als ik in mijn droom pa en ma ontmoet lijken die springlevend terwijl in het werkelijke leven sommige details vervagen en moet ik naar hun foto kijken om me ze te herinneren... waar ik me blijf over verwonderen is dat ik in mijn dromen steeds maar één huis ken en dat is daar waar ik van mijn 4 tot 15 jaar woonde... het huis waar ik nu al meer dan 50 jaar woont bestaat gewoon niet... waarom is dat... is er iemand die daar een zinnig antwoord op weet... en dan die dromen waarin ik ruzie heb met iemand... ik heb dan echt moeite om me voor te houden dat het niet echt is want diep vanbinnen ben ik nog altijd boos... dan spreek ik nog niet over sommige erotische dromen... man man... ik ben dan hartstochtelijk verliefd op iemand die ik in het werkelijke leven nog niet eens zou bezien... dat blijft dan ook enkele uren naspelen tot het... gelukkig wel... vervaagt.

Deze nacht was het weer dat huis van vroeger waar ik in ronddwaalde... wat ik er deed weet ik niet meer... maar ik werd wakker met een heel onbehaaglijk gevoel... ach het zal wel mijn maag zijn want die gedraagt zich al enkele dagen niet goed... heb net een pilleke immodium genomen en zit nu te wachten tot ik me wat beter voel... straks naar de golf... bwah met dit weer heb ik er totaal geen zin in maar ja... afspraak is afspraak... ik hoop nu stiekem dat de anderen afzeggen... niet vertellen aan huisband he!

19-08-2014 om 09:46 geschreven door Myette

Het weer... het geliefkoosde onderwerp van iedereen die niets anders weet te vertellen... zoals ik nu... verleden week vond ik het wel verfrissend die regen en verkondigde het dan ook luidkeels in mijn omgeving tot grote ergernis van velen vermoed ik... maar nu vind ik het wel welletjes... ze mogen stoppen daarboven... genoeg water... de tuin vraagt terug wat zon zodat het onkruid welig kan opschieten en wij noest kunnen gaan wieden... we hebben al enkele afspraken moeten uitstellen tot het beter wordt... wachten maar.

Gisteren zaterdag wilde ik naar de bib maar 't manneke wilde eerst naar de golf... daar lonken de rijsttaartjes... ja hij druipt elke dag af naar de golf voor een rondje en een taartje en komt dan tegen de middag zonder eetlust terug... aangezien het toch maar bokes zijn trek ik het me niet aan... gisteren zelfde scenario... na dat boke... met lange tanden genuttigd (door hem)... trokken we naar de bib... zonder boeken voel ik me heel ongelukkig en verweesd... ben de laatste tijd wat verslaafd aan detectives... na de bib naar huis... ik was nog maar aan het uitpakken toen de telefoon rinkelde... een van onze vrienden was overleden... eigenlijk meer een oud collega van man waar hij wel regelmatig aanliep... 't manneke is namelijk iemand die regelmatig bij zijn vrienden en kennissen gaat aankloppen... iets wat ik nooit onuitgenodigd doe... zelfs niet bij mijn kinderen... de laatste tijd begint die kring echter uit te dunnen... dood of halfdood... echt triest voor hem... na dat slechte nieuws belde er iemand aan de voordeur en het was onze buurvrouw/vriendin die al vele maanden tegen kanker vecht... eindelijk eens goed nieuws... ze had een laatste controle/scan gehad en ze hadden geen nieuwe uitzaaiingen gevonden... het was op slag een andere vrouw die voor me stond want de laatste maanden hadden hun sporen nagelaten en ze was depressief geworden... nu straalde ze met de extra jaren die ze cadeau kreeg... dan kreeg ik ook nog af te rekenen met het afvoerputje in de keuken gootsteen... had er Destop ingegoten de vorige avond maar 's morgens liep er geen druppel meer door... ik even radeloos maar dan zette ik de hete kraan open en na enkele tellen ging het daarbinnen van PLOP zodat het stilstaand water opspatte tot op mijn propere bloes... ik vond het zelfs niet erg... liever een bloes in de was dan een verstopte afvoer.

Die avond kwam zoon weer langs met de hond... vrijdagavond ook al... het gewone ritueel werd afgehandeld... eerst water slobberen (de hond)... dan wat stukjes vlees voeren (voor de hond)... dan de speciale deken leggen (voor de hond)... waar hond niet op wilde liggen maar zoon wel... dan zoon drenken en van een hapje voorzien... dan zitten en met zoon praten en vooral luisteren... tegen 12 u zeg ik tegen zoon en hond dat "bomma" gaat slapen en dat de keuken dicht is... als ze dan eenmaal buiten zijn kruip ik "meurg" in mijn bed... tja bij gebrek aan kleinkinderen hebben wij onszelf gepromoveerd tot bomma en bompa van de hond en de kat van zoon... en geloof het of niet maar die hond verstaat dat al... als zoon zegt kom we gaan naar bomma en bompa staat hij te springen van plezier... bij ons spurt hij de trap op recht de keuken in en staat dan met groote bedelogen naar mij te kijken... tong uit de bek... wie kan dat weerstaan.

Dat was het dan weer voor vandaag... genoeg over het weer gezeverd.

17-08-2014 om 13:06 geschreven door Myette

Mannekes mannekes... het moet mij van het hart... toen ik nog voltijds op sennet zat leefde ik vrediger... bij gebrek aan respons daar blader ik elke dag enkele keren in FB... kwestie van op de hoogte te blijven van wat er zoal in de wereld omgaat omdat 't manneke verslaafd is aan uitgekauwde oude TV series krijg ik de kans niet op TV iets convenabels te volgen dus lees ik de kranten samen met den Buddy en wat ik daar gemist heb krijg ik op FB wel onder mijn neus gewreven... ik zou mijn oude zichzelve niet zijn als ik me onthou van commentaar... ja het is sterker dan mezelf... alhoewel ik me steeds voorhou de boel de boel te laten... het begint dan te kriebelen en ik moet het kwijt... wat 't manneke luidkeels tegen de TV roept schrijf ik dan bij FB... soms krijg ik er een reactie op... meestal niet... maar allee het is van mijn lever en dat is ook al iets.

Ik sta elke keer versteld als ik die reacties lees op het een of andere bericht... zoals nu weer de prijsstijging van electriciteit door de beloofde schaarste vanwege de zogenaamde sabotage in de kerncentrale... wat er achter zit zullen we wel niet te weten komen maar wat het publiek erover denkt is niet van de poes... letterlijk elke politieke partij wordt afgekraakt en er wordt gescholden dat het een lust is... nu ventileer ik ook vaak mijn mening maar ik tracht het een beetje beschaafd te houden wat niet het geval is met het merendeel van de FB klanten... ik krijg zo de indruk dat er op FB heel wat gefrustreerde mensen zitten die van de gelegenheid gebruik maken eens goed van leer te trekken.

Waar ik dan weer wèl witgloeiend van word is dierenmishandeling en daar krijg ik op FB heel wat te bezichtigen... de videokes waarin de gruwelijkste dingen gedaan worden met weerloze dieren doe ik al niet meer open want dan is mijn hele dag verpest... wat zeg ik... mijn hele week... de foto's bekijk ik vluchtig... zoek de site waarop ik een petitie kan ondertekenen en doe het dan... dat is zowat het enige dat je kan doen om te helpen... ik sta gewoon versteld hoe "mensen" zijn... als je het mensen wil noemen... personen die weerloze dieren kwellen en doden zijn die naam niet waard... trouwens als ze het dieren aandoen zijn ze goed in staat hun gebied uit te breiden tot mensen want die personen zijn gewoon ziek en een gevaar voor hun omgeving.

Dit alles om maar even te zeggen dat ik sinds FB mijn innerlijke rust kwijt ben... gelukkig kan ik op sennet nog even mijn gemoed luchten en mijn ergernissen afschuiven op de argeloze en onschuldige lezers die hier per abuis verzeild geraakten.

15-08-2014 om 09:17 geschreven door Myette

Hier zit momenteel een heel tevreden mens te genieten van gedane arbeid... een zweetloos lijf... een koel windje dat door het open venster blaast... meer moet dat toch niet zijn.

Die arbeid was voor de club... vandaag copies laten maken en heel het boeltje in enveloppen gestoken... een werkje waar ik na zowat 20 van die dingen  al de muren van opvlieg... en ik had er 60 te doen... morgen gaat alles op de post en ben ik weer even gerust... dat zweetloos lijf is een verademing na de voorbije warme weken... en dat koele briesje mag even door het open venster briesen vooraleer de volgende regenbui er aankomt... nu nog wat op de computer frutselen en dan aan een nieuw boek beginnen... wat is het leven soms mooi!

Vanavond moet zoon weer aan 't werk en moet ik hem niet verwachten met de hond zoals gisteren en eergisteren... dat zijn dan TV-loze avondjes voor mij want zoon wil dat moeke er is met haar luisterend oor... als single man moet hij toch ergens zijn verhaal kwijt nietwaar... daar zijn moekes dus goed voor... maar deze avond ga ik proberen de TV in beslag te nemen... lukt dat niet dan kijk ik wel een film op mijn PC.

Vrijdag had ik dus vrienden te eten en ik had mijn uiterste best gedaan in de keuken... dat betekent dat ik het geduld moest opbrengen aan de kookpot te blijven zodat het boeltje weer niet aanbrandt... het is me gelukt en ik feliciteerde mezelf al omdat ik het nog niet verleerd was... helaas... gisteren knutselde ik een stoofpotje in elkaar voor manlief en mij... voegde nog wat water bij tegen het aanbranden... beter niet gedaan want het stoofpotje zag er meer uit als een soepje... de mixer er dan maar in gezet en het resultaat opgediend in een diep bord met lepel erbij... iets waar 't manneke helemaal geen bezwaar tegen heeft gelukkig want hoe minder hij moet kauwen hoe liever hij het heeft... enne het smaakte helemaal niet slecht.

Ik ga nu genieten van mijn welverdiende rust en wens jullie hetzelfde.

11-08-2014 om 13:55 geschreven door Myette

Alhoewel ik helemaal geen uitbundig type ben spring ik toch wel steeds uit den band als ik een etentje moet voorbereiden voor familie of vrienden... ik zal het nooit afleren veel en veel te veel klaar te maken... zo ook gisteren weer... de hele donderdag staan kokerellen gelijk in mijn gloriejaren en het ging me geweldig af... gisteren vrijdag kon ik het rustig aan doen... de kers op de taart zetten bij wijze van spreken... dan kwamen de gasten en ze zaten allebei met maagproblemen... wilden geen wijn drinken alleen water... aten met "mondjesmaat"... geen after dinner... niettemin werd het wel een gezellige namiddag en avond want aan hun tong mankeerde gelukkig niets... alleen zat ik achteraf met een berg onopgemaakt voedsel... ik ben dat nu wel gewend maar dit keer was de berg wel heel hoog... de zaak was nu heel dat boeltje veilig in frigo en diepvries te krijgen want met dit warme weer bederft alles heel vlug... na het opruimen afgepeigerd het bed in... toen ik heel vroeg al wakker werd... te vroeg om al uit bed te klauteren... lag ik na te denken over volgende week... bedacht dat de kinderen woensdag zouden komen eten en plots scheen er een helder licht in mijn nog wat beneveld brein... eureka... die berg voedsel kon goed dan gebruikt worden... had ik al het hoofdgerecht... vandaag nog vlug een soepje brouwen van de overgebleven groenten... het mango-ijs dat ik in mijn overmoed ook nog in elkaar had geflanst als dessert en klaar is kees... opgelucht viel ik weer in slaap... dàt probleem was weer eens opgelost... aangezien het weer toch niet uitblinkt kan ik nog wat verder werken voor de club en misschien maandag al de copieën laten maken en alles op de post doen... ben ik de rest van de week vrije vrouw... alhoewel... ik plande nog eens de stad in te trekken maar ze voorspellen de hele week zware buien... enfin we zien wel wat het wordt.

Nog even dit... gisteravond nog even mijn PC opengegooid en een vlugge babbel gehad met mijn Palestijnse vriend... hij en zijn familie zijn nog in leven gelukkig... de helft van zijn huis is gesneuveld... buren en veel vrienden verloren... hij beweert dat hij niet achter hamas staat maar tja ze zitten erin en moeten erdoor... na ongeveer 10 minuten moest hij afhaken want er vielen weer bommen en dichtbij zegde hij... nu wacht ik weer in spanning af tot hij weer eens op het net kan komen... of nooit meer?

09-08-2014 om 10:26 geschreven door Myette

Lieve blog-getrouwen... no panic... ik geef het niet op maar ben efkes druk bezig met werken voor de club... dat en het gewone dagelijkse werk in huis... slorpen bijna al mijn tijd op... ik probeer zoveel mogelijk af te werken in de voormiddag om na het middagboke in de tuin te gaan liggen uitpuffen... en puffen was er de laatste tijd veel bij... morgen krijg ik eters... en dus heb ik vandaag bijna de hele dag staan kokerellen zodat ik morgen niet te moe ben en mijn bezoek kan verwelkomen met een lach van oor tot oor... en nu maar hopen dat mijn kooksels in de smaak vallen want dat is toch altijd afwachten... anders heb ik niet veel te melden.

 Onze poes stelt het goed... dat gezwel op haar lip was een cyste en de dokter heeft het doorgeprikt en gedraineerd... nu afwachten of het weer gaat aangroeien... maar poes heeft er zo te zien geen last van... ze eet ons de oren van het hoofd... wipt nog de vensterbanken op gelijk een eerste jonkheid... en dàt met haar 18 lentes... niet slecht.

Er zijn maar liefst 3 van mijn vroegere chatters terug komen opdagen... ze konden me niet missen zeiden ze... haha ik zal het maar geloven he... dus die vragen ook weer wat aandacht... nog even Nehru de Palestijn online gehad dus die heeft het tot hiertoe nog overleefd... ik maakte me echt wel zorgen... ken hem onderhand toch al 10 jaren denk ik... dat is wel een probleem met vrienden op het net... verdwijnen ze plots dan weet je niet wat er gebeurd is... ziek... dood... of gewoon geen goesting meer... het blijft een raadsel... ik zal zoon eens vragen of hij al mijn contacten kan mailen als ik de pijp uitga want op 't manneke moet ik niet rekenen.

Dinsdag chance gehad met het weer en de golf... ik heb wel luizig gespeeld maar daar lig ik niet van wakker... woensdag de hele dag voor de club gewerkt want het was toch maar rotweer... vandaag weer een frisse bui gehad... goed voor de planten... daarna wat zon... goed voor ons... dan weer regen... maar ik klaag niet... deze zomer is er ene uit 't patersvaatje... 2014 was wel al een jaar met onaangename verrassingen maar de zomer is prima.

En nu ga ik 't manneke eens verrassen met mijn aanwezigheid... zal die verschieten... tot later!!!

07-08-2014 om 19:03 geschreven door Myette