Waar is de tijd gebleven toen ik gerust een hele nacht kon doorfeesten en de volgende dag fris en vrolijk er nog eens kon aan beginnen... ja waar... in een ver en grijs verleden blijkbaar... gisteren vrienden van ons hun jubileum gaan vieren... zij deden dit samen met de vriendin haar broer want de twee stellen zijn toendertijd met 2 maanden verschil getrouwd... en gevierd werd er... meer dan 100 gasten... champagne à volonté met ontelbare hapjes tussendoor... die hapjes en drankjes bleven maar komen en... tja... wat doe je dan... je laat je meeslepen... het was zalig zitten in de prachtige tuin van het restaurant in goed gezelschap... maar... toen we dan eindelijk echt aan tafel werden geroepen had er niemand nog veel eetlust... als voorgerecht werd ons kreeft voorgezet... versierd met dikke sappige asperges en nog wat liflafjes en weer liet ik me niet kennen... als hoofdgerecht lamsribbetjes met garnituur... mijn lievelingsgerecht... helaas at ik alleen nog maar uit beleefdheid... mijn tafelgenoten idem dito... ik heb tegenwoordig altijd plastic zakjes bij en stop er het overgebleven vlees in voor de hond van zoon... toch zonde om het weg te gooien... de oogst aan vlees was bijzonder goed... het dessert heb ik gul aan 't manneke gelaten want dat kon er echt niet meer bij... zo spijtig maar genoeg is genoeg... toen we thuis kwamen vroegen de overburen of we nog even kwamen buurten... we durfden niet weigeren... er kwam wijn en versnaperingen op tafel... dat alles heb ik aan mij voorbij laten gaan... alleen slappe thee ging er nog in... slecht geslapen... ingewanden overspannen... vandaag een sobere dag... ach waar is de tijd toen ik voor zoiets mijn hand niet omdraaide... ja waar... in een ver en grijs verleden!

26-06-2017 om 16:53 geschreven door Myette

Eindelijk is mijn weer er weer... d.w.z. een fris, zeg maar koel, windje waar de haren van je snor gaan van rechtop staan... dit is facultatief want die snorharen worden direct uitgerukt zodra ze durven de kop opsteken... dat koele weer kwam heel erg van pas voor mij want ik zat net met de nieuwsbrieven voor onze club en dan achter je computer gaan zitten in een snikhete kamer was teveel gevraagd... dus brieven zijn netjes getypt en in enveloppen gestoken en gaan maandag op de post... de leden die niet zo computer minded zijn krijgen de hele boel via mail... dan heb ik weer mijn handen vrij om... ja om wat te doen... dat weet ik dus nog niet... het lot zal beslissen.

Morgen gaan we een stel vrienden be-jubilarissen... blij toe dat het weer koeler is want in de voorbije hittegolf kon het idee van een cava (of enkele) me echt niet bekoren... nu begin ik er zachtjes aan te wennen... ik begin weer plannen te bekokstoven... iets waar ik de laatste weken echt geen fut voor had... als het waar is dat we meer en meer hete zomers gaan krijgen verhuis ik naar Antarctica... alhoewel... daar moeten vechten met de laatste ijsberen voor de laatste ijsschots lijkt me wel vermoeiend... wat dan... misschien het bad laten vollopen vooraleer het watertekort toeslaat en daar gaan in liggen weken zolang het duurt... je krijgt dan wel lelijke rimpels in je vel... ach wat is het leven soms moeilijk.

Ik zou zo nog wel enkele uren kunnen doorzwammen maar 't manneke roept dat "Midsomer Murders" gaat beginnen... is wel ouwe koek maar ik hou nu eenmaal van die Engelse series... gemiddeld krijgen we daar 3 lijken maar die moorden gebeuren met typisch Engels flegma...en in een rustiek Engels decor... best te pruimen... zeer rustgevend! 

24-06-2017 om 14:01 geschreven door Myette

Niettegenstaande de hitte werken mijn hersentjes nog... weliswaar op halve kracht maar toch... ik las net in de krant : "warm... wen er maar aan" en volgens die krant krijgen we in het vervolg af te rekenen met lange en hete zomers... nu zullen er velen zijn die dit toejuichen maar niet ik... ik ben meer geschikt om te floreren in frisse winderige streken en dat hete plakkerige weer ligt me niet... gelukkig ben ik op pensioen en kan ik me na de middag neervleien in de tuin waar we... ook gelukkig... genoeg bomen hebben geplant om schaduw te geven... die bomen en struiken zien er echter al niet meer zo fris uit als enkele weken geleden... de arme sloren hebben dorst en aangezien het drinkwater schaars is krijgen ze 's avonds maar met mondjesmaat wat te drinken... de tijd dat we elke dag overvloedig sproeiden is voorbij... is ook niet meer te betalen... dus bomen, struiken en plantjes zien er... net als ik... ietwat verdord uit... ik ben nu begonnen met elk beetje overbodig water in een emmer te gieten om die sukkels 's avonds te drenken... ook enkele schalen in de tuin gezet met water voor ons vogelbestand.

Dat was dus de dagelijkse gang van zaken hier ten huize... de verpleger heeft 't manneke al drooggelegd en de rest van de dag zijn planloos.

Zonet gelezen over de zoveelste aanslag in Brussel... je zou zeggen dat... nadat de tigste idioot neergeschoten werd... er niet veel meer overblijft maar nee... die gasten kruipen gelijk wormen de grond uit... wat hen bezielt snap ik gewoon niet... het leven is al zo kort en soms moeilijk met de dagelijkse probleempjes en dan gaan ze zich bezig houden met mensen neermaaien... omver rijden... laten ontploffen... waarom al dat geweld en die haat... ter meerdere eer en glorie van hun god... vergeet het maar... dit zijn daden die alleen kunnen opkomen in zieke geesten... ze laten zich opruien door de opper-zieke-geesten die hen allerlei hemelse beloningen beloofd en die onnozelaars tuinen erin... sukkels!

Na deze hoognodige ontboezeming ga ik me wagen aan het strijken... dit met frisse tegenzin maar ja... plicht is plicht en zelfs een gepensioneerde heeft er nog enkele.

21-06-2017 om 11:04 geschreven door Myette

Nu hou ik wel van een beetje zon... met de nadruk op "beetje" maar trop is trop... ik voel me geen mens maar een natte vod... in de tuin gezeten onder de bomen maar zelfs daar is het warm.

Het leven gaat echter voort... of het nu warm of koud is... goesting of geen goesting... de voorbije dagen waren weer welgevuld... 't manneke heeft een mini-operatie gehad... in zijn ogen natuurlijk een zware operatie maar oordeel zelf... hij had al maanden een bobbel in zijn nek... we dachten een vetknobbel... dat bobbeltje begon echter plots te zwellen en man toog naar de huisarts... die begon dat ding te betasten en kneden en zegde dat hij toch liever had dat man ermee naar de dermatoloog trok... man maakte een afspraak... kwam naar huis en de volgende dag begon dat knobbelding plots uit te puilen... man naar Spoed... ze sneden het open en stuurden hem terug naar huis met een voorschrift voor de nazorg... nu komt er elke dag een verpleger die wond ontsmetten... een nieuwe wiek erin proppen... een groot verband erop plakken... voor hoelang... dat zullen we moeten afwachten.

Vandaag was het poetsen geblazen... na 3 weken mijn hulp te hebben moeten missen werd het hoog tijd voor een grondige schoonmaakbeurt... mijn kot is weer kraakhelder nu... straks het vrouwtje ook een grote wasbeurt geven want dat vrouwtje voelt zich vies... het enige probleem is dat na een douchebeurt ik nog harder begin te lekken dan ervoor... dat zweet is dan wel proper zweet maar ja.

Morgen gaan we de golf afzeggen... te warm om uren in de zon te gaan staan bakken... in de voormiddag komen ons clubbestuur echter vergaderen en daarna moet ik nog vliegensvlug naar de bib of ik moet boete betalen... dat is genoeg voor één dag... de volgende dagen wordt het NOG heter  zeggen ze... trop is trop... mag het wat minder a.u.b.?

Volgende zondag hebben we jubilarissen te vieren... ik hoop dat het dan wat koeler is... enkele glaasjes cava en/of wijn en de stoom komt mijn oren en neusgaten uit... ik zou natuurlijk het ook kunnen houden bij water en fruitsap maar allee... zeg nu zelf... is DAT feestelijk?

Vrijdag kwamen de kinderen eten en bibi hier weet haar menu wel te kiezen... toen ik het samenstelde voorspelde de meteo veranderlijk buienweer... jawadde... een snikhete dag en ik zat met een bewerkelijk dessert... soep en een ovenschotel... kon het nog heter... blij dat ik het overleefd heb... ik lag wel vroeg in mijn bed.

19-06-2017 om 16:05 geschreven door Myette

Wat een gedoe weeral om hier binnen te geraken... ik voel me al moe en de dag moet nog beginnen... en zo te zien wordt het weer een warme dag... iets helemaal anders dan ik op mijn meteo heb gelezen... ik ging daarvan uit en vroeg de kinderen te eten op vrijdag aangezien de weerberichten er niet al te schitterend uitzagen... en VERDORIE ze hebben we weeral liggen... nu kan ik weer eten aandragen en koken en dàt in een kleine hete keuken... nog maar eens VERDORIE!!!

Gisteren naar de midgetgolf geweest en redelijk goed gespeeld... bij de "after golf" een Duvel gedronken en het moeten uitzweten met koppijn... VERDORIE!!!

Maandag begon de dag al goed... politie moeten bellen omdat er een auto zich voor onze garage had geposteerd en man perse buiten moest... eerst staat toeteren maar geen beweging te zien... als iemand zich voor een garage neerzet zou hij/zij op zijn minst toch eens een briefje mogen aanplakken met adres waar te bereiken ingeval van nood... maar nee... iedereen leeft tegenwoordig in zijn eigen cocon... toen die man dan toch kwam opdagen... weer de politie moeten afbellen... daarna in de badkamer een glazen potje op de vloer gestoten en een half uur lang op mijn knieën liggen zoeken naar de duizenden scherfjes... dacht dat ik alles had maar nee... 't manneke trapte in het enig overgebleven scherfje en toen hij bloed zag druppen begon hij te brullen... ik brulde terug dat hij zijn voet van de badmat moest weghouden maar nee... tegen dat ik alcohol en verband uit de kast had gevist zag de badmat eruit als een dalmatiër... dus ik terug op de knieën om de vlekken eruit te boenen... tja je hebt zo van die dagen dat je met plezier terug je bed zou induiken... VERDORIE!!!

Ik ben enkele dagen terug nog eens de koekestad ingetrokken... een stad boordevol mensen van allerlei nationaliteiten en in allerlei vormen en maten... niet allemaal even appetijtelijk... en de meest onappetijtelijken pronken dan nog met hun overvloed aan onappetijtelijk vlees... ach en ik die jarenlang heb gevochten tegen die overvloed aan vlees met het idee dat wat minder mooier was... wat een verspilde moeite allemaal... ik had gewoon moeten wachten tot dik weer mode werd en ik gelukkig en onbezorgd door de wereld kon waggelen met trillende vetrollen... ik ben wel geslaagd in de aanschaf van al mijn aankopen zodat ik tevreden maar hondsmoe terug naar huis ben getramd... een tram die weer overvol zat met mensen in alle schakeringen bruin... bijna allemaal jonge mensen... dus ken je je indenken hoe onze eigen stad er zal uitzien binnen 20 jaar... geen wit meer te zien dan... niet dat ik iets tegen bruin heb... het kleedt wel mooier af.

14-06-2017 om 09:57 geschreven door Myette

Nou moe dat heeft me enkele zweetdruppels gekost om hier binnen te geraken... gisteren beloofde ik... na het volbrengen van mijn echtelijke- en huishoudelijke plichten... een logje te plegen... toen ik 's avonds... na een volgepropte dag... al in mijn nachtpon die belofte probeerde na te komen... kon ik niet op mijn blog... ik ben dan maar totaal gefrustreerd in mijn bed gekropen... toen ik wakker werd ben ik eerst eens gaan voelen aan mijn rug of ik al een bochel had... tja "belofte maakt schuld en als je die niet voldoet krijg je een dikke bult"... zo hebben ze me steeds wijsgemaakt... gelukkig is dat verhaaltje nep maar voor alle zekerheid ben ik hier toch maar.

Ik zat enkele dagen zonder peceke... zoon had die meegenomen voor reparatie... den Buddy deed heel raar de laatste tijd... sprong van den hak op den tak... was super lui... op het laatst kreeg ik hem bijna niet meer aan de praat en... eens opgestart... weigerde hij het veld te verlaten... dus heeft zoon er zijn licht op laten schijnen en het bleek dat de harde schijf mankementen vertoonde... alles onder controle nu (hout vasthouden maar)... ik kan tegenwoordig gelukkig het nodige opzoeken op de smartphone maar het grote werk do ik toch liever op de desktop.

Zondag gaan brunchen met onze buren en nadien op hun terras blijven nakaarten... zo konden we onze tuin eens bekijken vanuit een andere hoek... maandag alle moed bijeengeschraapt en gaan wandelen in het Rivierenhof met 't manneke... veel kauwen gezien... ook kraaien... één konijntje... en een waterkieken dat uit het water kwam en naar ons toestapte met een vragend koppeke... geen eten bij?... en nee we hadden niets op zak... volgende keer neem ik proviand mee... het zou dringend moeten regenen want het waterpeil staat overal gevaarlijk laag... het is hier toch altijd wat... dan TE droog... dan TE nat... kunnen ze hier nu eens nooit maat houden!

Gisteren het laatste restje moed dat ik noh bezat bijeengeharkt en aan de belastingbrief begonnen... dat is ook in orde nu... nu vandaag een afspraak op de bank over wat ik met onze zuurverdiende en schamele spaarcentjes ga doen... op den duur kost het meer om je spaargeld op de bank te houden dan dat je eruit haalt... het zijn wrede tijden... en dan wil ik het nog niet hebben over aanslagen... verkrachtingen... diefstallen en moorden... het lijkt wel of de wereld dol geworden is... ook al een gevolg van de pollutie???

07-06-2017 om 08:43 geschreven door Myette

Vaak krijg ik het verwijt te horen dat ik weer eens overdrijf... en dan niet van het zweten... nee met spek schieten wordt het ook wel genoemd... en op gevaar af weer dat verwijt te krijgen waag ik me weer aan een logje... jaja... ik was er gisteren ook al... maar Ani vroeg me zo beleefd hoe het met mijn zoon gaat dat ik me zedelijk verplicht voel hierop even beleefd te antwoorden... die zoon van ons is een harde... niet vlug kapot te krijgen... zijn wond is EINDELIJK dicht... is nog bang af te wachten of ze dicht gaat blijven want die huid ziet er nog maar wat kramikkig uit... hij wandelt kleine afstanden zonder krukken... mag dat been nog niet overbelasten... dat been weigert ook recht te trekken dus dat wandelen is meer manken maar toch het is al een hele vooruitgang... de verzekering is helemaal akkoord met hem en hij krijgt alle gemaakte kosten terugbetaald... van het geld voor zijn motor heeft de OEN al een andere gekocht en die staat nu werkeloos te verpieteren voor zijn deur... tot grote ergernis van 't manneke die zoon voor gek verklaarde... die zoon van ons heeft ook een harde kop en daar is niet tegen te vechten... wat zijn werk betreft dat is een groot vraagteken... hij zelf denkt terug te kunnen gaan werken maar of dat gaat lukken moeten we nog afwachten.

Alhoewel we met dat jong al heel wat hebben meegemaakt... zoals wij hier zeggen : onze peire mee hebben afgezien... zijn we toch gelukkig hem nog te hebben... ik hoor en lees regelmatig over dodelijke ongevallen met een motor en elke keer slaat mijn hart op til.

Voor de rest is er sinds gisteren niets meer gebeurd... het gewone werk... huishouden en dan de tuin in... o ja moest het jullie interesseren... ik heb mijn nagels gelakt en mijn voeten gepuimd en morgen was ik mijn haar... sorry maar interessanter nieuws heb ik niet... ik zal dringend nog eens de stad in moeten trekken... misschien dat er op de tram en/of bus nog eens iets te beleven valt.

01-06-2017 om 20:39 geschreven door Myette