Steeds lees en hoor ik : "maak gebruik van het openbaar vervoer"... jawel ik ben van goeden wille maar dat openbaar vervoer houdt niet van mij... telkens ik een tram of bus opstap gebeurt er iets zoals vandaag weer... 't manneke en ik gingen op stap om een GSM voor hem te kopen... ja je hebt het goed gehoord... een GSM voor mijn antieke echtgenoot... dit omdat ik ook nog eens alleen de deur uit wil en hij mij dan kan bereiken als hij in nood komt... dat is de bedoeling maar of ik het in zijn hardleerse kop kan hameren blijft een ?... dus wij de tram op... zeer tegen mijn zin op tram 7... waarom... omdat tram 7 nog rijdt in van die oude gammele vehikels met hoge opstappen en versleten bankjes... maar als het manneke het in zijn koppeke heeft zit het niet "ergens anders"... na een pijnlijke opstap zitten we op een van die harde bankjes en ik ruik een brandlucht... manlief weigert het te geloven en ik zwijg dan maar... alhoewel oren en ogen niet meer dezelfde kapaciteit hebben als ettelijke jaren geleden is mijn neus nog altijd OK... tijdens de rit wordt die stank erger en  plots begint de wagen zich met rook te vullen... we zijn dan maar afgestapt en de rest van de weg hebben we te voet afgelegd aangezien onze tram bleef stilstaan en de andere trams noodgedwongen ook... na gedana boodschap terug naar huis met... rara... weer zo'n gammele 7... ditmaal rook- en reukloos... verwondert het iemand dat ik veel liever alleen op stap ga en dat ik het openbaar vervoer met achterdochtige ogen bekijk?

23-01-2019 om 23:06 geschreven door Myette

iOm deze grauwe winterdagen nog enigszins nuttig te besteden ben ik begonnen mijn ouwe ontboezemingen hier in mijn blog te herlezen... dan copieer ik de meest gelukte en print ze uit met als doel ze als (on)aangename verrassing na te laten aan mijn kroost... of dat kroost zich de moeite zal getroosten moeders gedachtenspinsels te gaan zitten lezen is dan niet meer mijn zorg... ik ben dan lekker in de vorm van stof weggewaaid en lig misschien ergens in een exotisch land... een land waar ik tijdens mijn leven nooit geraakt ben en waar het hopelijk vredig en groen is.

Tijdens dat lezen val ik van de ene verrassing in de andere... dingen die ik helemaal vergeten was komen weer tot leven... ik zie ook dat ik in dat verleden een druk leventje leidde... blijkbaar was ik meer onderweg dan thuis... iets dat nu wel even anders is... trouwens toen ik daarstraks van de supermarkt thuis weerkeerde moest ik even gaan zitten om uit te blazen... het kan verkeren zei er iemand... weet niet meer wie... misschien klinkt het bespottelijk maar ik zeg het toch maar... ik zit dan te genieten van mijn eigen schrijfsels... ach ja een kinderhand is gauw gevuld nietwaar.

16-01-2019 om 16:31 geschreven door Myette

Dit logje is te danken aan Natoken met haar vergeten doos herinneringen... toen ik bij Ani las dat zij liever in het heden blijft leven moest ik haar gelijk geven want altijd achterom kijken heeft geen zin... alhoewel... door de jaren heen ben ik tot de ontdekking gekomen dat de pijnlijke herinneringen veel minder steken dan vroeger en dat ik nog steeds kan lachen met de rare streken van mijn overleden familieleden en vrienden zoals... een van mijn tantes die de restjes van het eten van de hele week steevast in de soep gooide en dan tegen haar zoon zegde : "Jean het is vandaag weer een MACHTIGE SOEP" en dat ik dat nog steeds zeg als ik restjes in de soep verwerk... en mijn moeder die bij een etentje in het restaurant beweerde dat de door haar bestelde vis taai was, door ons, haar liefhebbende familie, werd uitgelachen tot we ontdekten dat de kok vergeten was het tussenliggende papier in de visplakken vergeten was weg te nemen... en diezelfde mama die bij ons avocado at en beweerde dat het op haar maag was blijven liggen de hele nacht, weer gelach tot we ontdekten dat ze de schil had opgegeten... dan had je weer die mama met haar gebroken gebit want ze was erop gaan zitten... en zo zijn er nog vele waar ik telkens moet aan denken bij gelegenheid en er nog steeds plezier in heb... dat was wel even anders toen ze pas waren overleden want dan doen die herinneringen teveel pijn... pijn die afslijt tot weemoed... een van de zegeningen van oud worden... koester ze want zoveel zegeningen zijn er niet.

08-01-2019 om 15:45 geschreven door Myette

Dat "gezellig" slaat niet echt op oudejaarsavond maar op de foto die zoon me zond... een foto van zijn "happy dierenfamilie"... dieren die hij bijeen sprokkelde in de loop der jaren... daar is poes Chita die hij tijdens het werk in een wei vond... gedumpt door haar moeder... waarom... misschien omdat ze haar een nijdig ding vond... zoon nam haar in huis en gaf haar de fles... trouwens ik was toen ook van corvee omdat dat beestje om de 3 uur dat flesje moest hebben en zoon op zijn werk was... dus ikke op de fiets naar zijn huis als kattenvoedster... het kleine onooglijke ding groeide als kool en had een onstuimig karakter... nu ze al redelijk bejaard is wordt ze liever maar in haar gloriejaren terroriseerde ze zoon... dan hebben we Kiko die ook gedumpt werd in het asiel en nu een zalig leventje leidt bij zoon... elke dag lange wandelingen en spelen of worstelen met het baasje... waar je zoon ziet zie je Kiko... laatste vondeling is het konijn Pruts... op straat gevonden door zoon... stukje oor af... bloedend snuitje... heeft nu een luxe kooi en mag vrij rondwandelen in huis... van hond en kat is hij niet bang maar daagt ze zelfs uit... Chita trekt zich dan hooghartig in haar hoekje terug... Kiko laat zich verleiden tot spelen... hij likt konijn af en konijn knabbelt op poten hond... dus een echte "happy family"... bomma en bompa kijken toe en zien dat het goed is... zoon is gelukkig met zijn dierenfamilie en dat is het voornaamste.

01-01-2019 om 00:00 geschreven door Myette