Dit logje is te danken aan Natoken met haar vergeten doos herinneringen... toen ik bij Ani las dat zij liever in het heden blijft leven moest ik haar gelijk geven want altijd achterom kijken heeft geen zin... alhoewel... door de jaren heen ben ik tot de ontdekking gekomen dat de pijnlijke herinneringen veel minder steken dan vroeger en dat ik nog steeds kan lachen met de rare streken van mijn overleden familieleden en vrienden zoals... een van mijn tantes die de restjes van het eten van de hele week steevast in de soep gooide en dan tegen haar zoon zegde : "Jean het is vandaag weer een MACHTIGE SOEP" en dat ik dat nog steeds zeg als ik restjes in de soep verwerk... en mijn moeder die bij een etentje in het restaurant beweerde dat de door haar bestelde vis taai was, door ons, haar liefhebbende familie, werd uitgelachen tot we ontdekten dat de kok vergeten was het tussenliggende papier in de visplakken vergeten was weg te nemen... en diezelfde mama die bij ons avocado at en beweerde dat het op haar maag was blijven liggen de hele nacht, weer gelach tot we ontdekten dat ze de schil had opgegeten... dan had je weer die mama met haar gebroken gebit want ze was erop gaan zitten... en zo zijn er nog vele waar ik telkens moet aan denken bij gelegenheid en er nog steeds plezier in heb... dat was wel even anders toen ze pas waren overleden want dan doen die herinneringen teveel pijn... pijn die afslijt tot weemoed... een van de zegeningen van oud worden... koester ze want zoveel zegeningen zijn er niet.

16-01-2019 om 13:17 geschreven door Ingrid

16-01-2019 om 11:43 geschreven door Dirk

15-01-2019 om 17:58 geschreven door natoken

alles goed ? ben je in een wintermodus ? liefs.

15-01-2019 om 09:06 geschreven door ani

14-01-2019 om 17:34 geschreven door redpoppy

14-01-2019 om 08:31 geschreven door lipske

12-01-2019 om 12:17 geschreven door Dirk

11-01-2019 om 17:52 geschreven door natoken

09-01-2019 om 11:29 geschreven door Dirk

09-01-2019 om 09:04 geschreven door ani

08-01-2019 om 17:13 geschreven door natoken