...

Verkiezingen voorbij... de stilte nà de storm... of is het wachten op de volgende... ik las net dat niettegenstaande de overgrote meerderheid voor N-VA koos men niet uitsluit dat de volgende regering zou kunnen gevormd worden zonder N-VA... waarom niet... ooit deden ze hetzelfde met het VB door gewoon de rangen te sluiten en het VB de mond te snoeren... wat dan... gaan de kiezers dit weer pikken of komen ze in opstand... en dan nog... wat kunnen wij gewone burgers doen... die lieverds aan de top doen toch wat ze willen... de periode voor de verkiezingen volgde ik zo wat terloops de uitspraken van enkele van die gasten... dat heet dan gestudeerd te hebben en zich erop voor te laten staan ook maar ze begrijpen helemaal niet dat met modder gooien het tegenovergestelde effect heeft op Jan-met-de-pet... die is helemaal niet zo dom als ze wel denken en heeft dat spelletje door... enkele van die opgeblazen mannekes zijn echt zielige figuren... ik noem geen namen want reclame mag hier niet (haha)... maar in de partij van een van hen die ik bijzonder laag vond is de man helemaal niet geliefd en willen ze hem maar al te graag kwijt... het probleem is dat die man zo'n opgeblazen ego heeft dat hij niet wil inzien dat hij nota bene iets verkeerd zou gedaan hebben... neeeee... het is de schuld van die anderen natuurlijk... natuurlijk!

Nu is het wachten welke kapriolen ze gaan uithalen om hun hachje te redden... spannend toch?

26-05-2014 om 12:31 geschreven door Myette

Gisteren dinsdag deden we boodschappen... onze poes wilde niet binnen komen dus lieten we de deur naar de tuin open en vertrokken... toen we thuiskwamen zat... of liever lag poes op haar buik... helemaal overstuur... toen ze rechtkrabbelde liep ze wat kramikkig recht de tuin in en ging onder haar geliefde struik liggen... in de regen... en luidkeels jammerend... wij in alle staten want we dachten dat ze had gevochten en gewond was... vermits onze poes geen kat is die je zonder handschoenen kan vastpakken trok 't manneke zijn dikke "hofanorak" aan met als toemaatje werk handschoenen... hij wist ze toch vanonder die struik te trekken waarop poes dadelijk naar binnen ging en helemaal naar boven waar ze op het logeerbed ging liggen... wij... of liever zij... krijgt de laatste tijd regelmatig bezoek van twee katten (katers?) en we hadden onze kat al eens in het gazon in gevecht gezien met een van hen... maar... 't manneke is dadelijk in paniek en wil al naar de dierenarts terwijl ik meer ben van "eventjes afwachten en observeren"... gelukkig maar want toen we thuiskwamen van een bezoekje aan een zieke vriend kwam poes ons monter tegemoet getrippeld... ging uitgebreid drinken uit de emmer in de garage en dan uitgebreid alles weer uitkotsen... daarop wilde ze perse naar buiten en heeft tot laat in de avond verlangend zitten uitkijken naar... ja naar wat of wie... ik heb nu het duistere vermoeden dat poes gewoon werd verkracht en... aangezien ze toch al 17-18 jaren oud is... was dat voor haar misschien een geweldige schok waar ze even van moest bekomen... na haar slaapje heeft ze zich bedacht dat het echt niet zo slecht was en ging ze terug op de uitkijk zitten wachten op meer van datte... dus hier zitten wij dan met een dilemmna... ze rustig laten doen of tussenbeide komen... toen ik de vorige keer die andere kat weg joeg had ik ook al de indruk dat poes me niet echt dankbaar was... tja goede raad is welkom... wat doe je met een overspelige kat... tussen " " jes... het beest is gesteriliseerd.

14-05-2014 om 10:04 geschreven door Myette

Sorry mensen maar er moet me iets van de lever... hier zit namelijk een heel ambetant mens dat me steeds uit mijn lethargie komt rukken... telkens ik in een zalige nietsdenkende gemoedstoestand ben gekomen... zalig omdat je gedachten stilleggen geen sinecure is en heel wat inspanning vraagt waar je dan eindelijk in geslaagd bent... dus je zit zowat te knikkebollen en de tijd te laten voorbij ruisen... je kijkt wat naar de regendruppels die onvermoeibaar neer blijven druppen... naar de vogels die mistroostig hun veren zitten uit te schudden... de kat die al even mistroostig naar buiten zit te gluren... 't manneke die onverstoord met zijn postzegels zit te klooien... het beetje verstand dat je hebt in de nulstand... en dan... dan komt dat ellendige vrouwmens me wat zitten aanporren... wèg die zalige rust... "dat brein wakker schudden" zegt ze... helaas door de schok is het wakker geschoten en volop bezig met te bedenken waar het dit blog mee kan vullen... genoeg gezeverd nu???? OK dan ga ik maar even verder met de memoires van een "hausfrau" voor zoveel die waard zijn... daar gaan we dan :

-66- WEER WINDSTILTE

Dit wil niet zeggen dat we niets meer deden en maar lagen te luieren… integendeel we waren nog heel actief… alleen op reis gingen we niet meer… de kinderen zaten nog op school en ook in hun puberjaren met alle problemen van dien… dochter M was al heel wat jaren bij de gidsen en nu als leidster aangesteld… het was een heel moderne groep en dus liepen er ook jongens rond met als resultaat dat M verliefd werd… tja wij waren er niet zo gelukkig mee maar hoe meer je tegen spartelt hoe obstinater ze worden dus stelde ik mij op als mijn ouders die gewoon zegden :”jij moet zelf weten wat je wilt en als het tegen valt moet je maar op de blaren zitten”… wat ik dan ook heb gedaan en nog doe… haha… vader had zoals steeds er een ander gedacht over en bokte tegen wat dan weer ook tussen ons voor veel spanningen zorgde… zoon N was een ander geval… bij hem geen meisjes maar school problemen wat resulteerde in school verlaten en deeltijds onderwijs gaan volgen… het werd ons mooi voorgeschoteld… halve dag school… halve dag praktijk… in de werkelijkheid kwam er van de praktijk niets in huis wat resulteerde in een puber die halve dagen op straat doorbracht in gezelschap van niet zo’n beste vrienden… ook problemen waar ik niet ga over uitweiden… als ze later mijn zieleroerselen moesten lezen weten ze maar al te goed waarover ik het heb… intussen zaten wij ook nog in de badminton club wat manlief heeft volgehouden tot hij dik in de 70 was… ik ben er vroeger mee gestopt omdat al mijn leeftijdgenoten stilaan vertrokken waren en de nieuwe lichting vond het niet fijn met ons oudjes te spelen… beter in schoonheid eindigen dus.

12-05-2014 om 13:44 geschreven door Myette

Na een zonnige periode zitten we weer tijdelijk onder een grijze hemel... van die zonnige heb ik... en ook jullie vermoed ik... tenvolle van genoten... lekker in de tuin met een boek... naar de vogeltjes luisteren die het ook naar hun zin hadden... de bedwelmende geur van de seringen opsnuiven die dit jaar welig bloeien... hoor mij nu bezig... ik word zowaar dweperig... ook mijn lijf hield even een rustperiode... maar nu lig ik al enkele dagen terug in oorlog met mijn bedrading... die dekselse wond wil maar niet dichtblijven... elke keer dat ik begin te denken dat het eindelijk eens gaat lukken begint het daar te jeuken en prikken en LAP weer open en weer verband erop... het begint werkelijk op mijn "seskes" te werken... hoelang nog?

Gisteren heb ik de draad weer opgepikt en de kinderen te eten gevraagd... een eenvoudig maal met gebraden kip... frietjes en een frisse salade... met als achterafje een chocolade cake met slagroom... ik had niet de zin en de energie om culinaire hoogstandjes te proberen... ik herinner me nog de tijd dat ik koken en nieuwe recepten uitproberen geweldig vond... de bewijzen van deze kookmanie liggen nog opgestapeld in de kast... uitgeknipte receptjes die ik zeker nog eens moest uittesten... helaas... ik denk... nee ik weet dat dit er nooit meer van zal komen... wil er iemand die stapel hebben... ik wil ze met plezier afstaan want nu kijken ze me soms verwijtend aan... ik luisterde enkele dagen geleden nog naar het mooie liedje van Louis Neefs "Ach Margrietje"... waar ook die zin in komt "nee die tijd komt nooit meer, nooit meer terug" en zo is het maar... als jonge vrouw deed ik nooit de moeite naar zangers als Neefs te luisteren... toen was het allemaal rock-and-roll... en swingen maar... achteraf toen de man al dood was ben ik hem gaan appreciëren... die warme stem en ook zinnige teksten... "Ach Margrietje" deden bij mij enkele tranen opwellen... tranen van weemoed... dat mag soms... zolang het maar niet te lang duurt... haha!

Dus gisteren kwamen de kinderen mijn eenvoudig maaltje nuttigen en nuttigen deden ze... het was of ze al in dagen niets meer te eten hadden gekregen... nu dochterlief is niet bepaald een toegewijde kokkin... ze kookt om haar man tevreden te houden want die man is met zijn 1,95 m nogal een slokop... vooral vlees en zoetigheden... en dan ook meer bepaald ijskreem... zet hem een pot van 2,5 l voor de neus en die gaat eraan als niemand er een stokje voor steekt... al bij het binnen komen bij ons begint hij schoonma... ikke dus... te flemen in de hoop op ijskreem als dessert... maar schoonmama is niet altijd zo gewillig en dus werd het cake... die cake werd dan ook rijkelijk onder slagroom bedolven en bestrooid met chocoladevlokken voor meneer er tevreden over was... maar ja als dekeuken eer aangedaan wordt is de kookster tevreden he... de afwas nadien is voor 't manneke en die is dan minder content maar alla dat trekken we ons niet meer aan.

En nu ga ik mijn luie lijf eens wassen en aankleden... mijn huis wat opruimen en voor de rest... RUST... tot spoedig!

08-05-2014 om 08:55 geschreven door Myette