Na een deugddoend en welverdiend dutje op een fris en vers opgemaakt bed...  ja zeker welverdiend... zit ik me hier fier op de boezem te kloppen... waarom... ik heb namelijk de hele voormiddag me in het zweet gewerkt om alle kamers op de bovenverdieping te soppen... en dat is nog niet alles... na maanden... wat zeg ik jaaaaaren... met lekken te hebben gezeten in de koepel van ons boventerras... lekken die elke keer door 't manneke werden bespoten met van die plakkerige siliconen gel zodat de koepel er meer en meer uitzag als een mannekesblad... die dichtgespoten lekken verplaatsten zich dan naar een andere plek wat 't manneke in alle staten van koleire bracht... om een lang verhaal nog langer te maken... onze lieve loodgieter heeft verleden week de ravage komen herstellen zodat we nu eindelijk de zonnegordijnen konden ophangen... die lagen al maanden gewassen te wachten... vandaag zou het gebeuren... ik zette 't manneke aan 't werk op dat terras en begon intussen de andere kamers te soppen en het bed te verschonen... toen ik in blijde verwachting ging kijken stond manlief wat te prutsen onder vreselijk gevloek... ik zag dat het niet goed ging komen en nam de zaak in eigen handen... dat was niet naar de zin van 't manneke en ik kreeg de hele tijd gevit en kritiek te horen... ik heb mijn geduld kunnen bewaren en heb maar EEN keer een zeer krachtige brul uitgestoten... dusdoende ik ben fier op mezelf en zeer tevreden.

De vorige week was ietwat druk en heet... niet echt aanlokkelijk om te zitten bloggen... trouwens dat bloggen is niet meer wat het vroeger was... ik vraag me vaak af waarom ik het nog doe... een uitlaatklep... ja dat zal het zijn... op FB laat ik mijn klep ook uit maar dan is het meestal op de politieke fratsen van onze regerende clowns... en verleden week werd ik zowaar op de vingers getikt door FB omdat ik zogenaamde racistisch commentaar leverde... dat commentaar was een antwoord op een zwarte BP (bekende persoon) die ook eens kwam klagen over discriminatie terwijl zijn broodje hier dik gebakken is... ze komen nu uit alle holen en gaten gekropen om te zeuren over onrecht... dat maakt mij woest en dat wil ik dan even kwijt ook.

Zoals ik al zegde waren we... voor ons doen dan toch... druk bezig... een tocht naar de Colruyt Collect & Go om de online gedane boodschappen af te halen... een tochtje naar de tandarts voor de prothese van 't manneke... de tandarts heeft ook de draadjes uit mijn tandvlees gepeuterd en dat is een hele opluchting... een kant is al kiesvrij nu nog de andere kant en ik kan binnen enkele maanden iedereen verblinden met een stralend gebit... iets dat ik nooit heb kunnen doen want ik had van meet af aan een miserabel gebit... tanden die dooreen gehutseld stonden... regelmatig ontstekingen... ik heb dus mijn leven lang alleen besmuikt kunnen lachen... met gesloten mond of mijn hand ervoor... als ik die prothese heb ga ik de hele tijd lopen grijnzen met alles wat ik in huis heb... corona komt mij goed uit... met dat masker gaat het minder erg zijn om tijdelijk zonder tanden rond te lopen... zo zie je maar... aan elke wolk zit een zilveren randje. 

29-06-2020 om 15:32 geschreven door Myette

't Manneke en ik moesten gisteren naar de kliniek... meneer om eindelijk de maat te laten nemen voor zijn nieuwe bijters en ik om een lastige wiebelende kies eruit te laten gooien... ik wilde gewoon tevoet gaan maar meneer lag weer dwars en wilde de auto nemen want het was te ver en te moeilijk... dus de auto werd het... in die auto reden we twee straten ver en dan werd er geparkeerd... wij op weg door de garage... die liep dood en we moesten terug en terug en terug... enfin we zijn er geraakt maar de weg die we aflegden was zeker het dubbele van wat we normaal zouden gedaan hebben tevoet... aan de ingang al werden we ontsmet en onderweg moesten we precies spitsroeden lopen... waar we gingen en wat we gingen doen en wanneer dat moest gebeuren en waar we mochten zitten wachten... en dat allemaal met dat mombakkes op... aangezien ik een pufster ben kreeg ik het al rap benauwd achter dat masker... hoe het personeel dat de hele dag uithoudt is mij een raadsel... bij de tandarts aangekomen weer ontsmetten van handen en mond... man werd de maat genomen en mijn kies werd uitgetrokken... de terugweg naar onze wagen was al even erg... man voorop als de grote leider die hij denkt te zijn en ik als een gedwee schaap erachter...weer verloren gelopen... niet een maar drie keren... man man was ik blij dat ik thuis was... gelukkig voor man liep ik met een dikke prop watten in mijn mond zodat ik niet veel kon zeggen want anders... moet ik er een tekening bij maken?

16-06-2020 om 22:16 geschreven door Myette

Ik ben ziedend en poog af te koelen door het op mijn blog te smijten... we moesten naar de Collect & Go om een bestelling af te halen... er waren enkele mooie parkeerplaatsen vrij maar man verkoos de wagen tussen twee sleeenin te wringen... dit ging niet zonder problemen en ik begon me al wreed te ergeren... dan moest ik 4 kratten uit de auto proberen te halen door een smal spleetje om de auto naast ons niet te beschadigen... nadat ik terug kwam sprak de jongen naast ons me aan en zegde dat ik hun auto had geraakt... ik was me van geen kwaad bewust en vroeg de schade te tonen... tussen een duizendtal regenspetters in wees hij een miniem krasje aan... iets waar je echt een loep voor nodig hebt... ik protesteerde en toen zei hij dat ik op zijn vader moest wachten die nog in de winkel was... OK... vader kwam er aan en we begonnen opnieuw... intussen was ik al op bijna kookpunt gekomen en vergat voldoende afstand te houden... is het nu daardoor of door mijn bliksemende ogen maar vader week achteruit en maande me aan rustig te blijven... toen we weg reden zag ik dat 't manneke naar die vader glimlachte... dat maakte me nog bozer want door hem was ik in die situatie beland... de rest van de dag doet hij er beter aan uit mijn buurt te blijven of er gebeuren ongelukken... wat zeg ik... beter de rest van de maand.

13-06-2020 om 11:58 geschreven door Myette

Ik vertelde het vroeger al... probeerde tevergeefs bij mijn gewone supermarkt de Collect & Go... eindelijk lukte het me en vandaag zijn we met de wagen tot daar gereden om mijn bestelling op te halen... met mondmasker op... 4 volle kratten met vanalles en nog wat zodat we een kleine reserve hebben... die voorraad begon erg te slinken en we willen niet van corona maar ook niet van de hongerdood sterven dus... ik moest maar 5 minuutjes mijn beurt afwachten... aan de ingang van de supermarkt zag ik een file wachtenden om U tegen te zeggen... het voelde wel goed aan zo eens terug de straat op zoals een normaal mens... tja na bijna 3 maanden thuis word je ietwat wereldvreemd... ik deed zelfs een babbeltje met de meneer achter mij... en geloof me... na het uitpakken en rangschikken van mijn verworven schatten thuis was ik moe... het kan ook van de warmte zijn... morgen komt de pedicure mijn arme verwaarloosde voeten wat oppeppen en een fris kleurtje geven... de nagels dan toch... niet de rest.

Deze ochtend begon eigenlijk niet zo schitterend... toen ik het venster opende merkte ik dat onze buur zijn huis te koop stond... aiaiai... iets waar ik echt niet blij om ben... toen die man jaren geleden het huis naast ons kocht liet hij het helemaal afbreken en ik moet er niet bij vertellen wat een lawaai en vuil dat meebracht... binnen liet hij metalen trappen plaatsen en elke stap op die trap horen wij weergalmen... dat is gelukkig alleen 's avonds en 's morgens want de rest van de dag is hij gaan werken en is het dus vredig stil... het huis is al verkocht aan de allereerste bezichtiger en nu is het bang afwachten wat ons dat gaat brengen... weer bouwwerken... weer lawaai en hinder... het is een groot huis dus zal er wel een familie in komen en dat brengt meer klossen op die trappen... in de tuin daar staat een ingebouwde barbecue... zondag werd die nog eens gebruikt en ik zat dus in mijn tuin in de rookwalmen en later allerlei etensgeurtjes... gelukkig gebeurt dit niet vaak maar wat de nieuwe bewoners van plan zijn weet ik niet... ik hou mijn hart al vast... en zoals ik al zegde... ik ben er niet blij mee.

Elke dag brengt zo zijn eigen zorgen mee... 't manneke doet soms heel raar... zo lag hij midden in de nacht geluiden uit te stoten en toen ik hem vroeg wat er scheelde zei hij dat hij zijn stem oefende... ik antwoordde dat hij dat dan maar moest gaan doen beneden en hij vertrok woedend... de rest van de nacht was dan ook verpest voor mij... gisteren zat ik in de tuin en toen ik naar binnen wilde om iets te drinken had hij alle deuren op slot gedaan en moest ik als een idioot staan bonken op de terrasdeur tot hij me hoorde... hij dacht dat ik binnen zat terwijl ik midden in de tuin in het zicht had gezeten... dat maakt me bang... wat gaat het volgende worden... van de kleinste opmerking wordt hij woest... de toekomst lacht me niet toe.

02-06-2020 om 20:21 geschreven door Myette