Hoop doet leven... gelukkig maar want anders zouden er nog veel meer mensen sterven die het even niet zien zitten... en vandaag hopen we dat het eindelijk eens lenteweer gaat worden... zelfs de schildpad in onze tuin zat er mistroostig bij de laatste dagen... wilde niet eten... waarschijnlijk zat hij inwendig te rillen van de kou... wat betreft kou... de vorige nachten kon ik moeilijk in slaap geraken van de kou alhoewel we nog altijd de donsdeken op ons bed hebben liggen... gisteravond dacht ik : "vannacht gaan ze mij niet hebben" en trok te bed met mijn damarke onder mijn pon en slaapsokken aan... niet bepaald sexy of elegant maar wel behaaglijk... als 't manneke het niet om aan te zien vindt doet hij maar zijn ogen dicht... aanbevolen voor een goede nachtrust...

Dat manneke gaat gewoonlijk heel laat slapen... zit dan nog TV te kijken... naar wat heb ik het raden naar en ik wil het ook niet weten... hij doet maar... deze ochtend kreeg ik wel een spannend verhaal opgedist bij mijn rozijnenboterhammeke... liefst drie combi's hadden voor onze deur geparkeerd en gingen bij de overburen binnen... niet de combi's wèl de agenten... ... en kwamen na drie kwartier buiten met een man... mysterie... mysterie... iets waar mijn nieuwsgierige slaapgenoot nog dagen over kan nadenken en praten.

Dat manneke is nu naar de minigolf voor zijn dagelijks partijtje en ik ga zo dadelijk een van de door mij opgenomen films op TV bekijken nu ik even die TV voor mij alleen heb.

30-04-2016 om 10:20 geschreven door Myette

Vernieuwen... steeds maar veranderen in naam van vernieuwing... sorry Sennet dat ik nu even moeilijk ga doen maar toen ik zonet dringend een blogje kwijt wilde was ik het noorden kwijt... waar is dat vertrouwde sennet gebleven... HELP!!!... toen ik mijn paniekaanval onder controle kreeg begon ik te zoeken en te zoeken en te zoeken... nogmaals sorry maar de vroegere versie vind ik heel wat overzichtelijker of ligt het aan mijn PC... alles staat mijlenver uit elkaar getrokken en scrollen maar om eindelijk dat blogje terug te vinden... waarom steeds maar veranderen... dat doet mijn bank ook... net als je internetbankieren onder de knie gekregen hebt en je jezelf fier op de borst klopt melden zij ook trots dat ze een betere versie hebben uitgedokterd en kun je opnieuw beginnen zoeken... ik krijg er het apezuur van.

Nogmaals SORRY Sennet voor alle moeite die jullie je hebben getroost maar ik vond de vorige opstelling VEEL EN VEEL BETER!

28-04-2016 om 13:05 geschreven door Myette

En weer zo'n druilerige dag... een dag dat je zomaar wat ronddrentelt in je huis... kasten open trekt... laden idem... met het idee van wat opruimwerk... een dag vol verrassingen ook want wat je dan allemaal tegenkomt in die lang vergeten hoekjes van die kast of lade... dingen waarvan je denkt :"waarom heb ik dat ooit in huis gehaald" maar ja ze zijn er... ongebruikt... vergeten en dus totaal nutteloos geworden... wèg ermee... het schept wel een probleem... ik ben namelijk fel tegen zomaar weggooien en zadel er liever anderen mee op wat nog niet zo simpel is als het lijkt... die vergeten en nutteloze dingen zijn dan ook enkele jaren oud en geheel uit de mode... nu kan ik ze bijhouden tot ze ooit weer in beeld komen maar ja daar zit ik dan met propvolle laden en ooit gaan mijn kinderen me vervloeken zoals ik deed bij het opruimen van schoommoeder's en mama's kasten... je staat dan versteld wat men allemaal verzamelt... dus... ik ben er nog niet uit.

Ik was de frigo een beetje aan 't opruimen... nog zoiets... vond potjes saus die ik nooit gebruikte en waar een groen laagje "glazuur" op dreef... tja die ga ik echt weggooien... terwijl ik de hoekjes stond uit te peuteren kwamen er tegenstrijdige gedachten bij me op... ik vind het namelijk opwindend een nieuw meubelstuk te mogen inwijden zoals een koelkast bvb... alles een plaatsje te geven in die splinternieuwe omgeving... en dat terwijl ik intussen sta te treuren over het geld dat ik er aan moest uitgeven... of... terwijl ik de tandpasta tube met veel moeite sta uit te knijpen om toch dat laatste restje te kunnen benutten... toch snak naar het ogenblik dat ik een maagdelijk verse tube kan openen... ik kocht onlangs eentje waar ze op TV fel reclame voor maken... je tanden worden na enkele poetsbeurten witter en witter... aangezien mijn eetkamer meer de kleur heeft van oud ivoor kocht ik het en begon vol goede moed aan de verplichte poetsbeurten... jawadde... witter worden ze niet maar de lavabo en alles waar dat spul mee in aanraking komt zit onder de blauwe spetters wat me na elke poetsbeurt er nog eentje oplevert... die tube ben ik nu verwoed aan 't opmaken maar er zit precies dubbel zoveel in als in een gewone... dat ding raakt maar niet leeg.

Als dit blogje af is bij gebrek aan meer informatie ga ik nog wat rondspeuren in huis of er nog hoekjes zijn die verborgen schatten opleveren... mijn kousenla heb ik al uitgemest... enkele jaren geleden kocht ik in een wufte bui van die zelfophoudende kousen... heel sexy als je ze op een prachtig jong en slank model ziet... mijn benen weigerden echter die kousen op te houden... de eerste keer dat ik de stad wilde intrekken ben ik maar tot aan de hoek van mijn straat geraakt... toen hingen die verrekte dingen al op mijn knieën en moest ik terug naar huis om een gewone panty aan te trekken... ik ben echter nogal hardleers en kocht er nog enkele van een ander merk... idem dito... daar zat ik dan met een doos vol van die sexy kousen die me elke keer ik die lade opentrok spottend aankeken... mijn poetshulp was er blij mee... toch eens vragen of ze bij haar blijven zitten.

27-04-2016 om 12:55 geschreven door Myette

Iedereen heeft zo zijn favoriete maanden maar ook de maanden waar men een hekel aan heeft... bij mij zijn dat november (waarin ik elk jaar weer ouder en rimpeliger word) en april met haar grillen... en vandaag doet ze haar uiterste best haar reputatie waar te maken... we hebben het allemaal gehad vandaag... een veelbelovend zonnetje met dreigend zwarte wolken in de verte... gevolgd door een fikse regenbui... om het af te ronden wat hagel... en dan als excuus weer die zon... gevolgd door etc. etc.

Het resultaat van al dat wisselvallig gedoe zit hier achter haar computer de tijd te doden... na het opruimen en het wassen van wat winterkleren met daarna de strijk heb ik momenteel niets dringends te doen... dankzij mijn gevorderde leeftijd en het daarmee gepaarde pensioen... en dankzij het weer is de minigolf letterlijk in het water gevallen... in afwachting dat ik de keuken induik voor de warme avondmaaltijd heb ik een dierenprogramma op TV bekeken... dan het tweede deel van een Engelse serie (vind ik altijd tof)... enkele noodzakelijke mailtjes verzonden... wat patience gespeeld (wat me altijd rust geeft) en nu heb ik echt niets meer te vertellen... dus lieve bloggers... ik kuis hierbij mijn schup af... misschien heb ik morgen wat interessanters te vertellen.

26-04-2016 om 16:56 geschreven door Myette

Dansen... lang geleden dat we nog gingen dansen en dàt waar wij vroeger... 't manneke en ik... de weekenden mee doorbrachten... in de beginjaren van ons huwelijk werkte ik nog voltijds... de zaterdagvoormiddag werd besteed aan poetsen... dan deden we de wekelijkse boodschappen en dan... na een hapje trokken we de koekestad in voor eerst een film met als afsluiter dansen in ons favoriete lokaal... de gelegenheid waar we voor ons huwelijk ook al wekelijks te vinden waren... die tijd is onherroepelijk voorbij... doch soms krijg ik nog de kriebels zoals vorige week... ik moest een grote strijk de baas kunnen en zette mijn "jukebox" op mijn PC op... die jukebox staat vol met evergreens en favorieten vanaf het jaar 1950 t/m 1980... een hele hap dus... het zal wel aan die nostalgie liggen zeker maar eens voorbij 1960 kan ik mijn gading niet meer vinden dus blijf ik in de jaren '50 hangen... terwijl ik dan sta te strijken... al heupwiegend en trappelend... gaat de tijd vlugger voorbij... en dan kwam er zo'n lekkere opwindende 'jive" en kon ik het niet meer houden... kwakte strijkijzer neer en begon volop te dansen... in mijn eentje... niemand die mijn stijl kon bekritiseren... lekker los en ontspannen alles wat ik aan mijn lijf heb zitten losgooien alle kanten uit... ik was best fier op mezelf dat ik het hele stuk heb kunnen uitdansen... weliswaar ietwat buiten adem maar ja ik leefde nog... niet dat ik daarvoor elke dag in the mood ben... vandaag opende ik mijn mail en stootte op een clip van You Tube met Riverdance... stepdansen is wel kunstig maar wat die gasten met hun voeten en benen uitvoeren is echt fantastisch... ik zit dan in vervoering te kijken en probeer die been- en voetbewegingen te volgen maar slaag er nooit in... dat gaat razendvlug... bij Riverdance probeer ik nooit de pasjes uit... tegenwoordig krijg ik al krampen in mijn benen als ik gewoon in bed lig laat staan dat ik zou proberen mijn voeten en benen in al die bochten te zwieren... nee dat laat ik rustig aan hen over maar mijn hart danst dan wel mee.

21-04-2016 om 10:19 geschreven door Myette

Geen schrik hebben... ik ga het hier niet over mijn tenen hebben, die zijn echt niet interessant... maar over de tendens om lange tenen te kweken... iets waar wij de moslim wereld om uitlachten en waar wij ons nu zelf aan bezondigen... ik kan de krant niet lezen of er staan ellenlange klachten in over de een of andere prominente figuur die een ongelukkige uitlating liet ontsnappen en daarvoor wordt aangevallen... hebben die mensen nu echt niets anders te doen dan te zitten kissebissen over alles en nog wat... ik word er doodmoe van... de wereld draait dol en zo te merken draait een groot gedeelte van haar bewoners nog doller... waar ik het liefst naar kijk tegenwoordig zijn natuurdocumentaires waar dieren grotendeels in eendracht en verdraagzaamheid leven... ze worden alleen ietwat gevaarlijk als iemand hun jong aanvalt of, en dit voor de carnivoren, als ze grote honger hebben... nou ja wij maken ook dieren dood om te eten... het verschil is dat dieren zo snel mogelijk doden voor het slachtoffer weet wat er gebeurt en dat mensen er een wreed spelletje van maken... sommigen scheppen er een duivels genoegen in die beesten te pijnigen... dat vinden ze dan nog grappig ook en zetten hun heldendaad op de foto op Facebook... dat zijn in mijn ogen geen mensen meer maar ondingen en zouden moeten vernietigd worden en dat op een langzame en pijnlijke manier... klinkt wreed nietwaar maar de wereld zou er beter en gezonder op worden als al die ondingen zouden verdwijnen.

Sorry aan de gevoelige zieltjes maar aangezien mijn galblaas verwijderd werd onlangs loopt blijkbaar die gal rechtstreeks mijn bloedbaan binnen en bezorgt me aanvallen van bloeddorstigheid... OEF ik voel me al veel beter nu.

19-04-2016 om 10:22 geschreven door Myette

Wat me de laatste tijd vaak overkomt is dat mijn gemoed volschiet en neus en ogen beginnen te druipen... van wat... van alles en nog wat... toen ik jong was kon ik genieten van een trieste film en kwam dan doodverlegen de cinemazaal uit want gewoonlijk stond er buiten een rij wachtenden die verwachtingsvol iedereen die buiten kwam inspecteerden om de zien of de film wel de moeite waard was om ervoor in de file te staan... tja in die tijd waren de enige files aan de cinemazalen te zien terwijl de autowegen zo goed als leeg waren... nu vermijd ik trieste films als de pest maar bij berichten van bvb een of andere samaritaan die een hond of kat of welk dier dan ook van de dood redt is genoeg om mijn traanklieren te prikkelen... hoor ik een kind met een opmerkelijke stem dan schiet ik vol... zie ik op het nieuws mensen die zich inzetten voor het goede doel... ik traanoog... zo kan ik nog wat voorbeelden geven maar ga het niet doen... er zijn er teveel... het wordt echt genant... is dit nu te wijten aan mijn vergevorderde leeftijd of wat... en dan zeggen ze dat ouderen hard worden... jawadde... ik word een echte softie.

Gisteren weer zoon met hond op bezoek gehad... die skates zijn echt een goed idee... het beest kwam zelfs deftig de trap op in plaats van zoals eerder bijna zijn poten te breken... toen ik hem knuffelde ging hij liggen en viel zelfs in slaap gedurende zeker een half uur... zoon en ik slaakten een zucht van welbehagen en ontspanden ons... toen ze naar huis moesten ging Kiko helemaal alleen elegant de trap af... wat een verschil met vroeger toen ik elke keer dacht dat hij poten en nek zou breken zoals hij de trap afdonderde... bomma en bompa waren echt trots op hun kleinzoon (tja dit bij gebrek aan echte kleinkinderen).

Vandaag neem ik een luie dag in afwachting van de poetsdag morgen... ik was van plan de ramen buiten te lappen maar ik vrees dat het voor volgende keer zal worden (regen).

17-04-2016 om 15:24 geschreven door Myette

Het leven zit toch vol verrassingen... met onze zoon hebben we al heel wat meegemaakt maar hij blijft ons verbazen... gewoonlijk komt hij zaterdag tegen halftien aanwippen met de Kiko en ik zette me net voor de TV in verwachting van een rustig avondje hersenloos amusement vermits het nog maar vrijdag was...  toen het bekende belletje rinkelde... 3 x... oei zoon is er zou er wat zijn... ik stormde naar beneden want de deur was al op nachtslot en toen ik die opende stond er plots een 10 cm langere kerel voor mijn neus met een trappelende hond naast zich... "he jongen je bent gegroeid" riep ik en dan zag ik dat hij op skates stond... de uitleg was dat hij de vertrouwde dagelijkse wandeling wat beu was en wat verder van huis wilde... de oplossing... skates aan en de hond laten trekken... dat beest doet niet liever dan trekken en rennen en als hij met het baasje gaat wandelen moet hij zich inhouden en heeft nog een boel energie over die hij kwijt moet... om ons het wilde gedoe van de hond te besparen kocht hij die skates... en het lukte hoor... nadat Kiko zijn snoepjes had gekregen en een halve bak water had opgeslobberd ging hij liggen uithijgen... nog nooit meegemaakt... we hadden er geen kind aan... toen hij na zo'n uurtje uitgehijgd was en onrustig werd was het tijd voor de wandeling terug... eigenlijk wel een goed idee... de hond kan uitrazen... zoon spaart zijn schoenen... hij had wel bekijks op straat... een hond achter de fiets is een bekend beeld maar een hond die een skater voortsleurt is nieuw.

16-04-2016 om 16:27 geschreven door Myette

Wat kan ik hier vertellen... niks bijzonders... ups and downs zoals gewoonlijk... het weer is goed en wij zijn al enkele keren naar de golf getrokken... ook al niets nieuws... met de buren/vrienden gaan ontbijten zondag met nadien een terrasje in het zonneke... achteraf weer barstende hoofdpijn en vroeg naar bed... ik dacht dat ik de oorzaak gevonden had en alcohol en zware gerechten moet vermijden maar gisteren zero alcohol en minimum voer en ik had het toch weer zitten... knars knars... dat houdt je wel tegen om echt plannen te maken want als die pijnen opkomen ben ik voor niets meer te gebruiken... één troost... dood ga je er niet aan.

Dit wordt dus een kort blogje bij gebrek aan stof... gespreksstof dan wel want die andere soort dwarrelt lustig rond in de binnenkomende zonnestralen... ben begonnen met de dikke wintermantels op te bergen in de hoop dat ik ze niet terug uit mijn kast moet sleuren... je weet het hier nooit... en terwijl ik dan toch bezig was heb ik tevens bikini- en andere blote toestanden uit de laden gegooid... zal die toch niet meer dragen... de tijd dat ik half bloot liep te pronken in een miniem bikinietje is onherroepelijk voorbij.

Ik zou ook wel mijn PC eens duchtig mogen uitmesten want de rommel stapelt zich hier op maar ik wacht tot ik eens een vlaag van kuiswoede krijg... wanneer... weet ik nog niet maar zeker niet vandaag.

Dat was het dan voorlopig... als ik ooit nog eens op avontuur ga kan ik meer vertellen.

12-04-2016 om 12:02 geschreven door Myette

Wat ben ik toch goed... wat ben ik toch goed... van tijd tot tijd moet je dat tegen jezelf zeggen om je gevoel van eigenwaarde op te krikken... maar vandaag ben ik heel tevreden over mezelf... waarom... toen ik deze ochtend de thermostaat van de CV wat lager draaide omdat ik de terrasdeur wilde open zetten viel dat ding plots uit... ik probeerde alle standjes maar het deed of het dood was... "verdomme" was mijn eerste gedachte... de tweede was "zouden er batterijtjes inzitten misschien"... aangezien dat spul al jaren aan de muur hangt en ik er nog nooit had ingekeken wist ik het niet... dan maar open peuteren maar hoe doe je dat... geen vijs of moer te bekennen... na langdurig en aandachtig onderzoek bemerkte ik onderaan een klein lipje dat er denkelijk niet alleen voor de show aanzat... na geduldig en tenslotte driftig gepeuter en gesleur kon ik de kap eraf trekken... de batterijen vervangen... ik klopte mezelf al trots op de borst maar dan kwam de aap uit de mouw... ik kreeg dat omhulsel er niet meer op... weer gooide ik me in de strijd... moest het opgeven... ging verder met mijn poetswerk want het was vandaag poetsdag met hulp van de poetsdame... kwam weer terug om nogmaals de strijd aan te binden... weer opgeven... weer terug... enz. en zo verder tot ineens dat moedwillige ding het beu werd en met een klik in de houding sprong... en werkte.

In de late namiddag kwam de pedicure mijn tenen opboenen en in de verf zetten... toen ik eerst een voetbad wilde nemen merkte ik dat de waakvlam van de geiser in de badkamer was gedoofd... ik zou dat varkentje wel eens gauw wassen... dacht ik... verkeerd gedacht want hoe ik ook probeerde het lukte me niet... het werd een voetbad in ijskoud water... na het avondeten wat TV gekeken en toen met frisse moed naar de badkamer voor nog een poging... het werden er meerdere... aangezien het ook al jaren geleden was dat ik die geiser terug had moeten aansteken wist ik niet meer hoe het werkte... maar ik ben een vasthoudend mens en was vastbesloten het te fixen... het bleek dat mijn poetshulp in haar ijver de gas had afgesloten om dat bakbeest te kuisen en vergeten was de kraan terug in de goede stand te zetten... voor ik hier achter kwam had ik al 10 zere vingers van herhaaldelijk op die knoppen te beuken... maar we hebben terug gas en dus warm water.

De les van dit verhaal "DE AANHOUDER WINT"

04-04-2016 om 22:27 geschreven door Myette