Even ter verduidelijking... die chatroom was gewoon op Messenger... die gast kwam gewoon binnenwandelen en vroeg of ik met hem wilde praten... dus waarom niet... ik praat met iedereen die me dat vriendelijk vraagt... had geen reden om te weigeren... ik dacht dat ik hem geblokkeerd had en hij kwam warempel toch terug aankloppen zeker... toen ik niet direct antwoordde begon hij met de "buzzer" te werken... heb hem nog eens mijn mening gezegd maar dat jong wil gewoon niet luisteren... hij heeft wel tig maal sorry gezegd maar dan begon hij weer van voorafaan... "I come to Belgium... I come to Belgium"... ik hoorde hem bijna stampvoeten tot hier zoals een klein nukkig kind... had hem dolgraag eens een oorveeg verkocht!

28-02-2007 om 17:05 geschreven door Myette

...IK BEN ZIEDEND...

Ik heb indertijd... op aanraden van Chia... een space ruimte geopend met de bedoeling eventueel wat te babbelen met allerlei mensen uit de hele wereld... twee weken geleden kwam er een oproep van een zekere J uit Marokko die vroeg of hij mijn space vriend mocht zijn... waarom niet... ik ben altijd bereid mijn horizon te verruimen... hij beweerde 22 te zijn... student... maar wegens geldgebrek van zijn ouders moest hij zijn studie opgeven... ik vertelde hem ook dadelijk hoe oud IK ben en dat vond hij geen bezwaar want hij was zoals ik ook bereid zijn wereld uit te breiden... jawadde... alhoewel ik het wel wat eigenaardig vond geef ik mensen toch steeds een kans... de eerste dag een chat in zeer gebrekkig Engels... maar aangezien ik van cryptogrammen hou was het voor mij een uitdaging... de tweede dag voelde ik hem al op floeren pootjes afkomen... hij had namelijk via via gehoord dat het leven in België "so nice" was... "plenty jobs" en als je geen job had "ondersteuning van de staat"... ik heb dat manneke dan beleefd en vriendelijk aan zijn verstand proberen te brengen dat België "full" zat... te weinig jobs... veel armoede ook... maar dat jong had een zeer dik bord voor zijn kop want hij wilde dat gewoon niet aannemen... de derde dag vroeg hij vlakaf of ik hem niet naar België wilde laten overkomen... hij zou me niet lastigvallen... zou in een cafe gaan werken en een "nice and easy life" hebben want hij wilde perse uit zijn geboorteland weg... te bekrompen daar en te arm... ik heb dan... weer vriendelijk en beleefd... geweigerd en hij werd warempel nijdig en begon me te verwijten dat "wij Europeanen een ander het licht in de ogen niet gunnen" en dat "wij Marokkanen altijd àlles doen om andere mensen te helpen"... toen heb ik hem enkele dagen wèl op de messenger zien verschijnen maar niet bij mij... waarschijnlijk op jacht naar een ander en meer goedgelovig slachtoffer... toen begon hij weer bij mij aan te kloppen totdat ik zojuist hem toch maar weer eens binnenliet... en weet je hij begon me direct uit te schelden voor "raciste" en "te oud en te rijk" om hem te begrijpen... toen ik daarop repliceerde dat hij kon opdonderen als hij zo handelde... kwam er een "sorry" en direct daarop weer een tirade in het cryptograms van "jullie Europeanen die allemaal racist en egoïst zijn"... toen was de maat vol voor mij... ik heb hem vriendelijk bedankt en de deur dichtgesmeten... hij riep me nog allerlei lelijks achterna en toen heb ik hem maar geblokkeerd.

Begrijpen jullie nou hoe die gasten hun brein werkt... ik dus niet... iemand direct als racist bestempelen terwijl ze zelf er de mond van vol hebben... van een totaal wildvreemde "eisen" dat die naar hun pijpen danst... en als die persoon niet wil dansen beginnen schelden... en dan beklagen ze zich dat wij "iets tegen hen hebben"...  ik mag er niet aan dènken dat je zoiets laat overkomen... hij beschreef zichzelf als een "vriendelijke en begripvolle jongen"... "bereid zich te integreren"... en dat moeten wij dan geloven... ik weiger beslist mezelf een "racist" te laten noemen... mijn zuster is indertijd getrouwd met een Turk en woont al ca 40 jaar in Istanbul... geen probleem mee gehad... in de Badmintonclub hadden we Indonesische vrienden die bij ons thuis kwamen... we hadden zelfs Waalse vrienden... ... nooit problemen daarmee... ik ga nu niet beweren dat alle Marokkanen van hetzelfde slag zijn maar het begint er meer en meer op te lijken... laten ze dan niet verwonderd zijn dat wij hen een arrogant en agressief volk vinden... als er hier op het blog Marokkaanse mensen zitten mogen ze gerust hun standpunt komen uitleggen... ik ben bereid te luisteren... nog maar pas op de radio gehoord dat er meer en meer "geïntegreerde jongeren" geronseld worden door fanatieke opruiers... ga me nu niet vertellen dat dit alles nog iets met godsdienst te maken heeft... meer met proberen de macht over te nemen... toen mijn zuster naar Turkije vertrok heeft ze zich moeten aanpassen aan de gebruiken daar... gelukkig is Istanbul modern ingesteld en kwam ze niet in het achterland terecht... wij zitten hier nu al met een derde of vierde generatie migranten en die willen het leven hier zo eens een beetje achteruitdraaien naar middeleeuwse toestanden waar onze voorouders zich uit hebben kunnen losmaken... terwijl in hun thuisland het leven daar al veel vrijer en moderner is geworden... waar hàlen ze het.

Ziezo mensen dit moest me van het hart... van J zal ik hopelijk niets meer horen... hij gaf me zijn GSM nummer en wilde het mijne ook weten maar dàt heb ik gelukkig niet prijsgegeven want ik kijk liever de kat uit de boom... ook vroeg hij dadelijk of het huis waarin ik woonde m'n eigendom was... ook dàt heb ik niet aan zijn neus gehangen... dacht zeker dat hij "maar" met een "oud" en "dom" "vrouwmens" te doen had... zal ook wel spinnijdig zijn nu.

28-02-2007 om 14:26 geschreven door Myette

26-02-2007 om 21:32 geschreven door Myette

Gisteren zat ik met de vrienden te praten over jeugdherinneringen... dat er zoveel is dat je gewoon vergeten was tot iemand iets vertelt en opeens komen er weer enkele naar boven drijven... zoals dat zilverpapier verzamelen voor de "arme negertjes"... dat zal waarschijnlijk na de oorlog geweest zijn want waar zouden wij anders dat papier vandaan gehaald hebben... dat werd dan verzameld in een grote doos... maar ik weet nog steeds niet wat die "negertjes" ermee moesten doen... ... ik zit nu weer in m'n "nonnentijd" want in de handelsschool werd er niet aan die onzin gedaan... dan was er ook nog iets met sterretjes of bloemetjes kleuren voor elke goede daad die je gedaan had... en wij maar goede daden doen om vlug dat blad vol te krijgen... daar ben ik dus nu mee gestopt... heb er genoeg voor de rest van m'n leven... ... aflaten ook... mij kan dus niks meer gebeuren ik mag zondigen zoveel ik wil... dan de maandelijkse biecht... een verschrikking want ik wist nooit wat zeggen... zoveel keer "gebeuzeld"... zoveel keer "ongehoorzaam" geweest... gelukkig kon ik vaak opbiechten dat ik de zondagsmis had overgeslagen... dat was tenminste een ferme kluif waar ik dan ook steeds een hele paternoster moest voor afprevelen als straf... één keer maar heb ik eens opgebiecht dat ik "onkuise gedachten" had gehad... ja hoe gaat dat he in die ontluikende puberjaren... maar dat was eens maar niet meer... meneer pastoor begon me warempel uit te vragen welke gedachten het dan wel waren en daar zat ik dan met mijn mond vol tanden... ik was niet van plan hem àlles aan zijn neus te hangen en heb hem dus maar op zijn honger laten zitten... die zonde heb ik dus nooit meer opgebiecht en m'n fantasietjes voor mezelf gehouden... wat kan ik nog meer vertellen over die onnozele kinderjaren... dat we meer in de feestzaal zaten dan in de klas... aan het repeteren voor een of andere feestelijkheid zoals een verjaardag van een van de zusters... die werden alle gevierd met een toneelstukje of gezang... wij vonden dat natuurlijk prachtig... ja en dat er twee soorten nonnen waren... die met de zwarte kappen gaven ons les en moesten met "soeur" aangesproken worden... de anderen droegen geloof ik blauwe kappen maar daar ben ik niet voor de 100 % zeker van... en werden "zuster" genoemd... en de big chief oftewel zuster overste was een klein verneuteld nonneke met kleine steekoogjes en een metalen brilletje en die moesten we "révérende mère" noemen... die stond steevast elke ochtend en middag aan de schoolpoort zodat ze ons kon controleren op behoorlijke kleding... als we haar passeerden maakten we een knicks... bogen het hoofd deemoedig en prevelden "révérende mère"... ja die kleding... in de zomer als het heel warm was verlieten we de school heel zedig gekleed maar eens het hoekje om begonnen we aan een strippartij... kousen neerrollen... mouwen omhoogrollen... das los... hoed in onze boekentas... en als we na de middag terug naar school moesten terug maar dan in omgekeerde volgorde... er werd heel wat afgestript toen en dat op heel jonge leeftijd al... ... wat me ook nu net te binnen schiet is het snoepwinkeltje over de school... daar dromden we na school vaak met een hele bende binnen... ik kreeg echter geen zakgeld thuis en om soms toch ook eens iets te kunnen kopen nam ik van tijd tot tijd eens wat geld uit moeders portemonnee... foei... een smet op m'n blazoen... ik heb er wel lering uit getrokken en mijn kinderen van hun eerste schooldag af wat zakgeld gegeven zodat ze niet in de verleiding zouden komen... en die snoep... soms waren dat van die ouwels met citric in... soms zwarte nestels... mijn favoriete snoep was echter en is het nog steeds... neuzekes... verder in de straat was er ook een fruitwinkeltje waar je soms lekkere mispels kon kopen... zo van die heerlijke platte rotte dingen... die vindt je niet meer... is een uitgestorven ras denk ik.
Zo genoeg voor vandaag... misschien schiet er me straks nog iets te binnen... doei!!!

25-02-2007 om 09:32 geschreven door Myette

24-02-2007 om 11:25 geschreven door Myette

Ik werd dus naar de Handelsschool gestuurd... vanaf ik wist wat me te wachten stond was ik niet meer aan te spreken... ik soebatte tegen de klippen op maar niets hielp... geen tranen of zeuren of stampvoeten... m'n ouders waren vastbesloten dat ik eindelijk eens iets nuttigs zou gaan leren om later m'n kost te kunnen verdienen... die eerste schooldag vertrok ik met lood in m'n schoenen... wij... de nieuwelingen werden bijeengedreven in een zijkamer... ik moet er nog bij vertellen dat die school ondergebracht was in een oud bouwvallig huis tussen de jongens basisschool en de vakschool... toen we daar als bange kiekens op een kluitje bijeen stonden hoorde ik plots m'n naam roepen en ik herkende een van m'n vroegere klasgenootjes bij de nonnen... die had enkele jaren voordien de school verlaten omdat zij en haar ma niet akkoord waren met de door de zusters opgelegde wetten... zij was al even blij mij te zien als ik haar... we klampten ons aan elkaar vast als twee geliefden en dat heeft zo onze hele schooltijd geduurd... ze was ook alweer een buitenbeentje... ik schijn die aan te trekken... opeens hoorden we een hels lawaai en zagen we de oudleerlingen in stoet voorbijtrekken gewapend met bezems die ze op de maat van hun gezang tegen de zoldering stootten zodat de kalk ons om de oren vloog... wij stonden daar met open mond op te kijken want de meisjes kwamen allen van nonnenscholen en de jongens uit het college en atheneum waar zulke praktijken zeker niet toegelaten werden... komplete anarchie... toen we kompleet waren werden we in het grootste klaslokaal gezet... de geiten rechts en de bokken links... en mochten we kennismaken met onze leraren... één jonge lerares was er maar en dat mens werd echt getergd door de jongens... ik moet zeggen dat de eerste paar maanden niet prettig waren... ik moest bvb afleren steeds uit m'n bank te springen als ik door de leraar aangesproken werd en daarbij nog een kniks te maken... steeds aanleiding tot grote hilariteit van de mannelijke klashelft... ik bloosde ook heel gemakkelijk dus die eerste maanden liep ik konstant rond met een kop als een tomaat... dan steeds die opmerkingen over mijn anatomie... maar geleidelijk werd ik vranker en leerde van me afbijten... gelukkig maar want toen ik ging werken kwam me dat goed van pas... na die eerste maanden begon ik me thuis te voelen en ik beleefde er een fantastische tijd... die ambetante jongens werden uiteindelijk vrienden en dat de leraren mannen waren had zo zijn voordelen... wij meisjes konden ons al eens wat meer veroorloven... maar er werd ook hard gewerkt hoor want wij kregen het leerplan dat in de andere handelsscholen 4 jaar besloeg in 3 jaar te verwerken... en dat eerste jaar ben ik duchtig uit m'n pijp moeten komen want ik was 1e de jongste van de klas en 2de had ik nog nooit van "algebra" of "Engels" of "Duits" gehoord... stof waar de anderen wèl al een basis in hadden.

23-02-2007 om 20:10 geschreven door Myette

Foei foei wat een bende sexmaniakken hier in blogland... ik ben dus speciaal naar mr. Google getrokken  en die raadde me aan volgend artikel op dit blog te zetten,
voor alle kurieuzeneuzen.

SEKS  of  SEX

De gemiddelde Belg vrijt 105 keer per jaar, de gemiddelde Nederlander 103 keer. Dat heeft de rubbertjesfabrikant Durex voor ons uitgevogeld. Op het eerste gezicht hoeven Belgen en Nederlanders dus niet voor elkaar onder te doen, maar schijnt bedriegt: de Belgen hebben het vaakst seks, de Nederlanders sex. Dat heb ik uitgegoogled.

Kommaneukers als we doorgaans zijn, weten wij Vlamingen precies hoe het volgens het boekje - de Woordenlijst - moet: wij hebben seks. Nederlanders gaan voor sex. Dat trekt namelijk ook internationale klanten naar hun duizenden pornosites.

Maar niet dus. In het Nederlands hebben we bijna uitsluitend seks. Met welgevormde seksbommen van de schone sekse - en dat is geen sekseneutrale aanduiding - maken we seksfilms, die we voor veel geld slijten in sekswinkels, zodat we op den duur echte seksbaronnen worden, die je van alles behalve seksisme kunt verdenken. Kortom, voer voor aseksuele seksuologen of gedeseksualiseerde seksers. Sex mag volgens de Woordenlijst alleen als het om sex-appeal gaat en alleen dan. Volgens Van Dale mag het ook in sexshops, maar de Woordenlijst gaat naar seksshops.

En toch, he. Seks - seksualiteit - is klinisch, sex is spannend. Of als ik het even sexy - een modewoord in deze oversekste tijden - mag zeggen: sex is sexyer dan seks. Vind ik. De Grote Van Dale vindt dat we sexier moeten spellen, maar dat is Engels. Sexyer, zo hoort het in het Nederlands. Daar kan zelfs de sexyste seksiste me niet afbrengen.

En dat ik jullie nu niet meer hoor he... je weet er nu alles van.

22-02-2007 om 21:49 geschreven door Myette

Wat het woord "sex" al niet losmaakt he... och waarom zouden we rond de pot draaien... heel ons leven draait om dat onderwerp of we het nu willen bekennen of niet... ik kreeg per mail aanmoedigingen om vooral daarover verder te vertellen... ja dat zouden jullie wel willen nietwaar... tante Myette die eens haar hele sexleven lekker uit de doeken doet... ik wil wel hier en daar een woordje lossen maar de sappigste details hou ik liever voor mezelf... kan ik er in het geniep nog eens van nagenieten... ... die nonnentraining heeft wel zijn sporen nagelaten... ik heb wel heel vrije opvattingen op dat gebied zo van... "leven en laten leven"... zal ook niet vlug afkeuring laten blijken over de manier waarop anderen leven... "ze doen maar"... maar ik heb nog steeds moeite om bepaalde termen uit m'n strot te krijgen... ben verleden jaar naar "Fuck You" van Ann Nelis gaan kijken en heb me daar ongeveer een breuk gelachen... ongelooflijk hoe zij haar belevenissen verwoordt... zoals ze bvb beschrijft welke indruk dat eerste maandverband op haar maakte... dat shockeert me dus in het geheel niet en onder vrienden geneer ik me ook niet maar om alles zomaar op dit blog te gooien... dus lieve mensen we houden het deftig... als je saillante memoires wil lezen moet je eens naar het blog "Anvers" surfen... succes verzekerd!!!

Wegens tijdgebrek nu... het is vandaag poetsdag en zo dadelijk komt m'n hulp... ga ik het even hierbij laten... vanavond ga ik m'n brein nog eens uitwringen... wie weet wat er nog allemaal boven komt... tot later... ik ga werken...

22-02-2007 om 10:58 geschreven door Myette

IK WERD ZOJUIST IN DE BLOEMEKES GEZET DOOR MIJN BLOGMAATJE
"MADAMMEKE" ALIAS "SJOEKE"
EN OMDAT DIT ME HEEL VEEL PLEZIER DOET ZET IK HIER MIJN
"BLOEMEKEE" EVEN OP MIJN BLOG
MOOI HE!!!

21-02-2007 om 11:13 geschreven door Myette

De tijden zijn veranderd dat is waar... wij werden TE onnozel gehouden maar de jeugd nu is volgens mij een ietsje TE wijs... wat kunnen ze nog ontdekken... ze zitten op de chat op heel jonge leeftijd al druk te sexen en tegen dat ze de leeftijd bereiken om er "in het echt" eens aan te beginnen zijn ze al blasé... wat er ook nog bijkomt is dat ze op die pornosites een vals beeld krijgen voorgeschoteld van wat liefde en sex betekent... misschien zie ik het verkeerd... dat hoop ik dan maar voor hen.

Ja bij de nonnen in die tijd werd er echt niet veel aan studeren gedaan... zoals ik al zegde... ze stelden hun eigen programma op... toen was dat soort school nog betalend zodat ze baas in eigen huis waren zonder inmenging van de staat... en toen de school op een nacht nog werd getroffen door een V1 werd het onderwijs helemaal lamgelegd... bijna alle klaslokalen lagen tegen de vlakte... ook een deel van het klooster zodat  verscheidene zusters er het leven bij inschoten... omdat het 's nachts gebeurde werden de leerlingen gespaard... anders hadden jullie waarschijnlijk nooit m'n memoires kunnen lezen en dàt zou nu toch echt zonde zijn... ... ik was toen pas overgegaan naar het vierde leerjaar en toen de school haar deuren weer opende werd ik pardoes in het zesde jaar neergepoot... heel waarschijnlijk wegens gebrek aan leerkrachten... wat ik in die gedwongen vakantieperiode deed weet ik niet meer... waarschijnlijk thuis rondlummelen en zeuren dat ik me verveelde... na het zesde leerjaar moest ik naar de middelbare... je kon Handel volgen of Naad... m'n ouders stuurden me naar Naad en daar heb ik 2 jaar lang m'n tijd zitten verknoeien met "bavetten" (slabjes) en babyhemdjes naaien... afgewisseld door hoeden maken... wat allebei steevast mislukte... m'n bavetten waren altijd aan beide kanten ongelijk en m'n hoeden ook al niet om aan te zien... na die twee jaar sukkelen zagen m'n ouders toch in dat ik op de verkeerde plaats zat en ze stuurden me naar de Handelsschool... ik verkeerde in zalige onwetendheid van hun snode plannen... dacht dat ik na de grote vakantie gewoon terug naar m'n oude school zou gaan... mispoes... enkele dagen voor de heropening werd ik op de hoogte gebracht... ik in alle staten... al m'n vriendinnen kwijt... een vreemde school en tot slot van ramp nog een waar ook JONGENS zaten... dat vreemde ras... die treiterkoppen... maar ze waren niet te vermurwen want ik moest en zou een beroep leren... aldus geschiedde... dat is echter een ander hoofdstuk... zal ik later wel vertellen.

Eerst kregen we nog de "vliegende bommen"... toen de Duitsers zich terugtrokken stond heel de stad in rep en roer... de mensen kwamen even de straat op om te juichen en moesten even vlug terug binnenvluchten omdat enkele achtergebleven soldaten nog efkes het vuur op hen openden... toen die eindelijk ook verdwenen waren kwam de "witte brigade" buiten en sleurden de "zwarten" uit hun huizen... ik zag toen een van onze buren buiten komen met een hele troep van die "witten" rond en achter hem die hun pistolen in zijn rug porden alsof het om een levensgevaarlijke moordenaar ging... de man zag zo wit als een laken en die branies maar porren en juichen... ik vroeg me toen al af en doe het nu nog of ze tijdens de bezetting echt wel zo heldhaftig waren... tenslotte kan iedereen vlug een witte band rond zijn arm binden en de stoere gast uithangen... ik zag ook hoe ze vrouwen kaalschoren wat me altijd is bijgebleven... ik was toen 9 jaar maar zag toch al in hoe wreed het was... en dan die "ramptoeristen" die er in een kringetje rondstonden te spotten met het arme mens dat de pech had gehad verliefd te worden op een Duitse jongen... dus de Duitsers waren weg en de rust keerde weer tot we werden geconfronteerd met de beruchte V1 en V2... toen die met de regelmaat van de klok begonnen neer te vallen verhuisden wij naar de kelder met ons bed... gelukkig maar want op een nacht viel er eentje in onze straat zo'n 3 huizen van ons af... toen we boven in ons appartement poolshoogte gingen nemen lagen de kamers en de bedden bezaaid met glassplinters tot in de gesloten kasten toe... de muur tussen de slaapkamer en de eetkamer was gescheurd en stond bol... die hebben ze moeten slopen... toen was de maat vol en m'n ouders besloten ons naar Gilly bij Charleroi te sturen... pa kende de directeur van de koolmijn door zijn werk daar en die was bereid mij in huis te nemen tot de kust weer veilig was... m'n zuster ging in hetzelfde dorp bij de voorman van diezelfde mijn wonen... maar dat is een volgende episode.

20-02-2007 om 23:49 geschreven door Myette

Ik was en ben nog altijd een boekenwurm... het probleem was dat ik nooit genoeg leesvoer kon bemachtigen... we hadden op school wel een soort bibliotheekje maar je kunt je wel voorstellen wat voor lectuur daar te krijgen was... ik heb ééns een heiligenverhaal geleend maar dat bekwam me niet zo goed... ofwel zaten ze daar aan de lopende band te bidden ofwel werden ze gemarteld... en hoe dan nog... nog nooit zo veel gruwelijks gelezen als in die "stichtelijke" boeken... nu hou ik wel van horror maar het moet fictie blijven... m'n teerhartig zieltje heeft er al moeite mee een vlieg dood te slaan alhoewel ik een hekel aan die rotbeesten heb... ik was dus steeds op zoek naar lectuur... je kon in de school van die boekjes kopen... zal wel na de oorlog geweest zijn denk ik... ik weet niet meer hoe ze heetten maar dat waren van die zeemzoete verhaaltjes vol met zeemzoete kindertjes die zeemzoete dingen deden... was daar al rap op uitgekeken... toen ontdekte ik de Ivanovkes... véél interessanter waren die... tot op een dag de klasnon me betrapte en de hele stapel in beslag nam... nooit meer teruggekregen want dat was volgens hen "onkuise lectuur"... jawadde "onkuis"... daar heb ik toch de mosterd niet vandaan gehaald hoor... ik was steeds de jongste van de klas en er brak een periode aan dat m'n oudere en wereldwijzere vriendinnetjes me begonnen te vragen of ik wist waar de kindertjes vandaan kwamen... nou dat wist ik dus NIET maar... nieuwsgierig als ik ben moest ik er het fijne van weten dus stapte ik naar ons ma en vroeg haar recht op de man/vrouw af hoe dat nu zat... het mens kronkelde zich in alle bochten en zegde me dat ik daar nog te jong voor was... ik was toen 9 en de oorlog was juist afgelopen... enkele weken later mocht ik op "kolonie" naar de kust om aan te sterken... en zoals gewoonlijk werd ik daar aangeklampt door zowat het meest voorlijke meisje van die groep... die heeft me dan wegwijs gemaakt en voorgelicht met alle saillante details erbij... toen ik terug thuis kwam zegde ik tegen ma dat ik nu alles wist en ze het me niet meer moest uitleggen... ik vertelde haar ook enkele van de pikante details die ik aan de zee had gehoord... ze raadde me aan daarover niets aan bobonne te zeggen maar... ik ben altijd een "recht voor z'n raap type" geweest en... ik ontketende een familieschandaal... maar nu wist ik altijd nog niet hoe een man er eigenlijk in natura uitzag... de enige afbeeldingen die ik te zien kreeg waren van standbeelden en die hadden alle zo'n kuis blad voor hun dinges... dus toen ik voor het eerst m'n man... toen nog m'n verloofde... ja zeg we hebben geen 3 jaar gewacht om de zaken eens uit te testen... ... in zijn natuurlijke staat zag was dat wel even een schok... ik heb er gelukkig geen trauma aan overgehouden... zelfs geen kleintje... ... ja aan voorlichting mankeerde er wel iets in die jaren... mijn kinderen wisten al vanaf hun 3 jaar hoe de vork in de steel zat... maar in die prehistorie draaide men steeds rond de pot... als ik al eens opmerkte dat die of die mevrouw wel een erg dikke buik had kreeg ik als antwoord dat ze dan wel teveel lucht zou ingeslikt hebben... kun je je een onnozeler antwoord voorstellen... dus wij moesten alles zelf uitzoeken maar... rechtuit gezegd... dat was best spannend!!!

19-02-2007 om 11:38 geschreven door Myette

Ik vermoed dat ik niet de enige ben maar ik voel de lentekriebels al

18-02-2007 om 12:00 geschreven door Myette

Terwijl ik dit alles opschrijf dringt het meer en meer tot me door dat we tegenwoordig toch in een heel andere wereld leven... het gaat ongemerkt... je laat je meedrijven met de stroom... dan krijg je een oude foto onder ogen en de herinneringen komen bovendrijven... voor mij was het die foto van pa die het deed... als de bobonne in deze tijd terug zou opduiken zou ze maken dat ze weer wegkwam denk ik... ik denk soms ook aan mijn dood... wat ik het ergste vind aan sterven is dat ik niet meer kan meemaken hoe alles gaat evolueren maar dan komt toch de gedachte bij me op : "zou ik eigenlijk wel willen leven in die mij onbekende wereld, zou ik me er wel in thuisvoelen"... ach ja zo troost ik mezelf dan maar...

Ja die wereld van toen... alhoewel het volop oorlog was hadden wij er niet alteveel last van... ja door de rantsoenering aten we niet culinair maar echt honger heb ik nooit geleden... als kind kende ik niet anders en wat je niet kent kan je ook niet missen... dat zal voor m'n ouders wel anders aangevoeld hebben maar dat besefte ik pas later toen ik zelf dagelijks met het probleempje zat van "wat ga ik vandaag weer eens op tafel zetten"... de wereld rondom mij kabbelde rustig verder... de school... het huiswerk... een boek nadien als ik iets te lezen kon bemachtigen... als de sirene van het luchtalarm begon te loeien tijdens de lesuren waren wij de koning te rijk... dan mochten we onze bank uit en op een rij onder de vensterbank gaan zitten wat we geweldig vonden... nóg plezanter als we in het hok onder de trap mochten... voor ons kon dat niet lang genoeg duren... wat ik me ook nog fel herinner waren de toiletten op de speelkoer... ik was toen al nogal kieskeurig uitgevallen en hield m'n plas zolang mogelijk op om maar niet op die vieze WC te moeten... die waren uitgerust met van die "saloondeurtjes"...konden niet op slot en stonken steevast...één memorabele dag staat nog in m'n geheugen gegrift... tijdens het speeluur had ik weer eens zolang getreuzeld tot het te laat was... de bel ging en ik moest met "volle inhoud" terug de klas in... dat werd natuurlijk erger en erger maar ik was zo verlegen dat ik m'n vinger niet wilde opsteken uit schrik de aandacht van de hele klas op mij gericht te krijgen... tot... het te laat was en ik alles liet lopen... die schaamte zal ik nooit vergeten... het is me nog één keer overkomen... in de kerk nota bene... terwijl we in de rij voor de biechtstoel zaten te wachten om onze ziel te zuiveren van die afschuwelijke zonden die je als 8-jarige pleegt... weer hetzelfde scenario... te bang om de aandacht te trekken... en lap... ineens kreeg ik alle schijnwerpers op mij gericht... ik weet niet wie de boel heeft opgekuist... denk dat ik toen in shocktoestand verkeerde...

Ik ging dus graag naar school... de enige manier voor mij om eens buiten te komen en m'n vriendinnetjes te ontmoeten want... hoe raar het ook klinkt... niettegenstaande ik het "febbeke" van de nonnen was werd ik er nooit mee gepest... integendeel ik werd steeds in de kring opgenomen en vaak zochten de "buitenbeentjes" me op... misschien dachten ze op die manier ook in de gratie van de nonnen te komen... ik weet het niet maar ik liet het me welgevallen... vond het wel interessant... op de speelplaats hadden we onze vaste spelletjes... ik kan ze jammer genoeg niet meer opnoemen... er was zoiets als "klein Anna zat in haren hof" en dan iets met "nen blauwen steen"... we sprongen in de koord... deden hardloopwedstrijden... in de winter gooiden de nonnen water op de koer zodat we konden glijden... dan was er die periode waarbij iemand van ons een sleutel moest meedragen... wij werden verondersteld ABN te praten... het doel was die sleutel door te geven aan degene die betrapt werd op het gebruik van dialect... dat plannetje van de nonnen is echter grandioos mislukt want wij praatten thuis allemaal dialect dus die gewoonte schudt je niet zomaar af en vermits er maar één sleutel was... ... ik had daar sowieso een hekel aan want na de speeltijd moest iedereen die de sleutel had ontvangen haar hand opsteken... ik was steeds de pineut want ik weigerde steevast dat ding door te geven maar gezien m'n goeie "staat van dienst" werd ik niet al te hard aangepakt.... dan hadden we ook nog "aflaten" verzamelen... wel mij kan er niets meer gebeuren... ik mag zonden plegen zoveel ik wil de hemel staat toch al voor me open.... op dit moment schiet er me niets meer te binnen... zal er eens een nachtje over slapen... tot dan!

17-02-2007 om 10:10 geschreven door Myette

Waar was ik gebleven... heb ondertussen nog zitten scannen als een bezetene aan die vermaledijde diakes... en zo'n beetje m'nen draad kwijtgeraakt... even herlezen...

Ja ik zat dus in de "grote school"... een braaf klein meisje met twee vlechtjes... een bolle kop met sproeten... steeds op de eerste bank omdat ik de kleinste was en bleef van de klas... dat had zo zijn voordelen want ik heb maar eerst veel later ontdekt dat ik geweldig bijziende was... was me nooit opgevallen omdat ik met m'n neus bijna tegen het bord zat... dokterscontroles kenden we toen niet... misschien gebeurden die wel in de gemeentelijke scholen maar onze nonnen deden hun eigen zinnetje... maakten hun eigen lesroosters op waarin natuurlijk heel wat uren godsdienstles zaten... 's morgens begonnen we steevast met één uur cathechismus en de namiddag met één uur bijbel... daartussen werden dan nog enkele uurtjes lithurgie ingelast... enkele uren zang en toneel om te gebruiken bij de talrijke opvoeringen voor verjarende nonnen... wat er bij ons wèl degelijk werd ingestampt waren de tafels van vermenigvuldiging... lezen en schoonschrift... de rest was volgens hen maar bijzaak... dan kregen we ook nog regelmatig de een of andere missiepater op bezoek die ons in slaap kwam zeuren met eindeloze preken die we staande in de grote feestzaal moesten ondergaan... afgewisseld door rondjes op de speelplaats wandelen hardop biddend met de paternoster in de hand... op retraite gaan noemden ze dat... g.d wat had ik daar een hekel aan maar het zou niet in m'n bolle kop opgekomen zijn om te protesteren... zelfs niet inwendig... nee ik liep mee rondjes al weesgegroetjes biddend... en weet je wat zo raar is... toen ik op m'n 14 naar de handelsschool werd gestuurd heb ik alles compleet gewist... na jàren die cathechismus van buiten te hebben moeten leren weet ik er totaal niets meer van... zal wel m'n rebelse natuur zijn die later tot volle ontplooiing is gekomen... ... tot groot verdriet van degenen die me proberen te manipuleren... ik was misschien 8 of 9 toen ik me al vragen begon te stellen over al hetgeen ze ons probeerden op te dringen zoals bvb. : "dat het zonde was als je aan het woord gods niet geloofde".... nou moe... hoe kan nu iets zonde zijn als je er niks kunt aan doen... je kan jezelf toch niet dwingen te geloven... of nog eentje : "het is doodzonde als je zondag niet naar de mis gaat"... tja ik leefde op die prille leeftijd dus al in doodzonde want ons ma liet me 's zondags uitslapen en ik werd gewoon niet wakker vóór 12 uur... wat betekende dat ik niet meer naar de zondagmis kon en ik de rest van de zondag in angst en vreze doorbracht voor de maandagochtend want dan begon de les met de vraag : "wie is er gisteren NIET naar de mis geweest"... oei oei oei... ikke natuurlijk en ik was wel zo eerlijk steeds m'n vinger op te steken wat me dan een uitbrander van jewelste bezorgde... maar dan kwam weer die vraag in me op : "waarom is dat nu doodzonde, ik heb toch niemand kwaad gedaan"... alles bijeen maakte het dat ik al heel vroeg "vrijdenker" werd... haha... wat ik ook nooit kon accepteren is "je vijand de andere wang toekeren"... jawadde... mij niet gezien... ik probeer niemand kwaad te doen... vriendelijk te zijn voor m'n medemensen... behulpzaam als het in m'n macht ligt... maar als iemand me echt moedwillig pijn doet sla ik keihard terug... degenen die me proberen te beduvelen negeer ik even keihard... die worden lucht voor me... ik moet bekennen dat die christelijke opvoeding me op dat gebied niets heeft kunnen bijbrengen... integendeel... ik krijg de griebels van die suikerzoete minzame personen die steeds luid verkondigen hoe goed en lief ze wel zijn... die wantrouw ik dadelijk. 

16-02-2007 om 11:44 geschreven door Myette

14-02-2007 om 23:10 geschreven door Myette

We zitten dus midden de oorlogsjaren... veel is er me niet van bijgebleven... het "spinnenbrood"... dat was klef gebakken brood met in het midden van elke snee een natte kleverige plek... echt niet smakelijk... ...  ik die verlekkerd zat te loeren naar de Veen beschuiten van m'n zus die voor haar chronische darmontsteking alleen dàt mocht eten... en zij die stikjaloers was op mijn spinnenbrood want ze was die witte smakeloze beschuiten kotsbeu... en eeuwig en altijd die haring waar ik voor moest gaan aanschuiven aan de winkel... ik weiger dat spul ooit nog aan te raken... dan ook in de rij gaan staan voor eierpoeder... g.d wat heb ik in die tijd veel in de file gestaan... ... de ijsbloemen op de ramen... de in de oven verwarmde baksteen die we mee naar bed mochten nemen... de zelfgebreide wollen lange kousen onder het schooluniform die zo hard kriebelden dat ik soms stond te dansen van de jeuk... honger hebben we nooit geleden dank zij onze pa die onvermoeibaar zijn gereedschapstas meezeulde gevuld met alles wat maar enigszins eetbaar was... men noemde mij "dat klein mager ding" maar dat "ding" had een enorme eetlust... klein ben ik nog maar verre van mager alhoewel m'n eetlust fel verminderd is... ik ben nu wel van pa aan het afdwalen maar dat komt ook omdat we hem zo weinig zagen... tijdens de week was hij al vertrokken voor wij wakker werden en 's avonds lagen we gewoonlijk al in bed als hij thuiskwam... zaterdag was zijn klussendag... dan stond hij vaak te timmeren aan allerlei meubilair... zo maakte hij onze cosy corner... dat was een divan met aan het hoofdeind een houten constructie waar je enkele boeken en allerlei spul kon opbergen... mijn geliefkoosd leeshoekje... ik heb dat ding werkelijk versleten... een "pupiter" oftewel "lessenaar" heeft hij ook zo gemaakt... compleet met bovenstuk en aan beide zijkanten kastjes met planken... het staat nog bij mij in mijn "bureau"... laatste aandenken aan m'n vader... de zondag was het "de rustdag des heren"... dan werd er glorieus uitgeslapen... ma kookte op zijn 's zondags met wat ze had kunnen vergaren tijdens de week... en na het eten trokken ze beiden naar hun bed met de radio keihard aan op het programma "Belcanto"... wat ze dan deden weet ik niet... heb het me ook nooit afgevraagd... wij werden beleefd gevraagd hen niet te storen in hun "siesta" wat we dan ook gehoorzaam deden... lange tijd was voor mij de zondag geen zondag als ik Belcanto niet hoorde... enkele jaren geleden hebben ze dat programma afgevoerd en dat voelde echt als een gemis... zo morgen volgende episode... tot dan!!!

12-02-2007 om 15:29 geschreven door Myette

11-02-2007 om 16:10 geschreven door Myette

09-02-2007 om 17:00 geschreven door Myette

LIEFDE IS EEN AARDIG DING
VAAK EEN STRIJD TUSSEN YANG EN YING

Met dit jingletje in m'n kop werd ik vanochtend wakker... beetje maf he... soms krijg ik 's ochtends vroeg m'n meest briljante ideetjes... ... als ik nog wat lig na te suffen in m'n warme nest en geen goesting heb eruit te komen want het is nog zo donker en de verwarming werkt nog niet op volle toeren... en... en... dus gewoon geen zin de harde koude wereld weer in te duiken.

OK... wat is liefde... je ontmoet iemand... eerst voorzichtig de kust verkennen... ja dat valt wel mee... dan de eerste kus... valt soms NIET mee dus wèg ermee... je ontmoet weer iemand... zelfde scenario en BINGO... de vonken vliegen je om de oren... in het begin alles picco bello... maar dan beginnen de kleine ergernissen op te duiken... waarom doet hij/zij DIT nu of DAT niet zo... ach ja niemand is volmaakt... ikke dus ook niet... verre van zoals ik bijna dagelijks te horen krijg... niettegenstaande dat alles ga je stug door... zo zijn de mensen van mijn generatie nu eenmaal opgevoed... trouwen is houwen... en... zoals m'n moeder me altijd voorhield... "je hebt hem gewild nu zul je hem moeten verslijten zoals hij is"... het mens had wel gelijk dus ik volg haar goede raad op en ben m'n partner druk aan 't verslijten... ... hij is wel uit hard hout gesneden dus ik denk dat ik er nog jààààren plezier ga van hebben.

Maar dat brengt me terug bij de vraag... wat is liefde... is het gewoon "lust" die na een tijd weer wegebt of is het die veelomvattende "genegenheid" die blijft niettegenstaande alle obstakels die je op je weg tegenkomt... waar zijn echter die "vlinders" gebleven... een vriendin slaakte eens de verzuchting "ik zou er geld voor geven nog eens VERLIEFD te worden"... nu moet ik erbij vertellen dat ze vroeg weduwe werd... ze was een knappe vrouw en kreeg aanbiedingen genoeg maar ze miste die "VLINDERS"... en kun je die nog krijgen als je een zekere leeftijd voorbij bent... allemaal vragen waar ik mee zit en die ik nu op jullie dak gooi... denk er eens over na en weet het me te vertellen... ik wacht in spanning af!!!

08-02-2007 om 12:09 geschreven door Myette

Zaterdag er nog eens ingevlogen... ik heb dat nodig om goed te blijven functionneren... in de namiddag ons wekelijks bezoekje aan la mamma met het wekelijks portootje voor haar... 's avonds met enkele vrienden gaan eten... achteraf zijn ze nog een afzakkertje bij ons komen gebruiken en het werd weer laat... dat maakt dat ik gisteren niet m'n gewone montere zèlf was... op mijn leeftijd kan je niet meer ongestraft doorzakken... maar ik heb het er toch voor over hoor... kunnen ze me niet meer afpakken... heb dan de hele dag maar wat rondgesloft... wat blogjes gelezen maar te lui om iets aan het mijne te doen... ik lag dan ook vroeg in m'n tram... heb heerlijk geslapen en voel me weer klaar om de hort op te gaan zoals onze noorderburen het noemen... wij hier noemen dat "op de lappen gaan" en dat is al een even stomme uitdrukking als de vorige.

Toen ik deze ochtend m'n wakkere oogjes opentrok dacht ik eerst dat het nog midden in de nacht was... loerde eens voorzichtig op m'n wekker en nee... het was al na 8 u... er hing alleen een dikke mist... "haha" dacht ik..."ik moet vandaag niet perse buiten, dus wordt het een geknipte dag om nog wat dia's te scannen" en zo gezegd zo gedaan... heb dus practisch de hele dag zitten scannen en ben het kotsbeu... aangezien het niets voor mij is geduldig te zitten wachten en met mijn duimen te draaien... draai ik onderwijl wat CDkes af... zit te Spideren... geef vlug de planten wat te drinken... pleeg wat telefoontjes... enzovoort... maar nu leg ik er de blok op en kom even bijpraten... hierna kom ik even bij jullie op bezoek... ben gisteren eventjes op mini ronde geweest en wat zag ik... de beine van marleine en een schattig kabouterke... aiai beide deden zeer aan m'n hart... die beine doen me denken aan alle jonge attributen die ik ook niet meer bezit en dat kabouterke aan het gemis aan kleinkinderen... och we zullen het maar doen met wat we wèl hebben... en nu ga ik nog even m'n avondwandelingske maken... tot zo dadelijk!!!

05-02-2007 om 22:31 geschreven door Myette

Vandaag geen tijd om uitgebreid m'n wederwaardigheden uit de doeken te doen... trouwens vandaag is er echt niks gebeurd dat de moeite waard is om te vertellen... dus zet ik maar een filmpje hieronder... ik heb het zelf al vele keren bekeken en moet er nog altijd om lachen... ik hoop dat jullie het ook leuk vinden.

Gisteren was weer een prettige namiddag met enkele blogvrienden... na enkele minuten over computer probleempjes te hebben gesproken... dat zijn we tenslotte aan ons imago verplicht... zijn we afgedwaald naar... ja naar waar eigenlijk... zowat vanalles en nog wat kwam er aan bod... om het kort te maken... het was weer een plezante kletsnamiddag... voor herhaling vatbaar.

En nu het filmpje... amuseer jullie!!!R>

03-02-2007 om 17:51 geschreven door Myette