Vandaag zondag... inderdaad het is een zonnige dag... hier in Antwerpen dan toch... ik zie het leven ook weer zonniger in omdat ik al 3 dagen zonder pijnstillers heb overleefd in redelijk goede staat... en we pakken alles mee wat we kunnen... vrijdag etentje met vrienden gehad bij de Thai... mooi interieur... super vriendelijke bediening... de rijsttafel met allerlei gevarieerde hapjes was "eetbaar" alhoewel ik al beter heb gegeten... de wijn was "drinkbaar" en daar is alles mee gezegd... maar alles bijeen was het gezellig met de vrienden allemaal samen en dat is het voornaamste... de dag nadien was minder leuk... de begrafenis van de broer van een blogvriendin bijgewoond... de overledene was blijkbaar heel geliefd en er werd met veel respect en warmte afscheid van hem genomen... mijn avond werd in beslag genomen door Kiko de hond... terwijl zoon boven zat mijn computer tot rede te brengen moest ik het hondje bezig houden en geloof me dat is zwaar werk... hij heeft namelijk een nieuw spelletje ontdekt... hij brengt dan zijn "koord" naar mij of 't manneke en wij moeten dan trekken... zijn jonge 40 kilo+ tegen onze povere spieren... raad eens wie er altijd wint?

Wat die lieve schat van een woef ook goed kan is alles wat hij eet of drinkt in het ronde gooien... dus zondagmorgen is voor mij steevast poetsdag... iets wat ik net heb gedaan en ik zit nu uit te blazen van die zondagse inspanning... er wacht me nog een zware taak... de zondagse "grote beurt" en daar bedoel ik alleen de grote restauratiewerken mee... of wat hadden jullie gedacht.

Vandaag begon mijn dag even anders... zo gauw ik mijn bed uit was moest ik al op mijn knieën... niet voor 't manneke... nee voor de verwarmingsketel... dat ding blaast de waakvlam altijd uit... verleden jaar hadden we hetzelfde probleem... iemand laten komen en die heeft een onderdeeltje vervangen... we zijn de hele winter doorgekomen zonder problemen... en nu begint dat spelleke weer... het is al de derde keer in 2 weken dus ik vrees dat er op die ketel ook arthrose zit en vervangen moet worden... zal maar weer een boke minder eten om de kosten te dekken... ik ga nu die man opzoeken want elke ochtend op mijn knieën voor die ketel zie ik niet zitten.

29-10-2017 om 09:39 geschreven door Myette

Gisteren was het even slikken... zit al jaren met voortdurende hoofdpijnen... de neuroloog vond de oorzaak niet... dus mee leren leven... maar plots werd het veel erger en kreeg er geweldige nekpijnen bij... dan maar weer naar de huisarts... die constateerde arthrose en stuurde me voor een foto... gisteren met die foto terug naar de dokter en kreeg daar een koude douche... zware arthrose van de nekwervels... iets dat alleen maar erger kan worden maar niet geneest... ik heb nu spierontspanners en pijnverdovers gekregen... als die niet helpen kan ik de kinesist proberen... daarna de pijnkliniek en het allerlaatste een operatie... dus leuk is anders... jaja de aftakeling is in volle gang... als troost vertelde de dokter me dat mijn binnenwerk 50 jaar ouder is dan de carosserie... tja ik ben dan wel een wrak maar gelukkig zie ik er nog niet erg wrakkerig uit.

Mijn week was wel gevuld... voornamelijk met in een wachtkamer te zitten wachten... daarvoor zijn die kamers bedoeld... toen ik gisteren voor de uitslag kwam zat er een heel mooie jonge dame juist voor mij en ik wist het al... dat gaat lang duren... ze droeg een skinny jeans en zo'n ding krijg je niet in enkele minuten uit of aan nietwaar... ik kreeg gelijk... in plaats van de voorziene 15 minuten bleef ze 30 minuten binnen terwijl ik al nagelbijtend zat pijn te lijden... toen ik het op mijn heupen kreeg ging ik al naar boven voor de deur van de dokter staan rondstampen als "stille" wenk dat het welletjes was... en het hielp.

Ik ben vandaag eigenlijk wel trots op mezelf... mag het even ja... ik heb namelijk een grote strijk gedaan... kleren gesorteerd... de ledenlijsten voor de club aangepast en afgeprint... mails verstuurd... een was te drogen gehangen... waarom trots... omdat ik me gisteren al een halve invalide voelde maar vandaag besloot me niet te laten kisten door die onnozele wervels... er is wel een probleem... ik heb minder pijn als ik rondloop maar lezen en computeren doen mijn nekwervels kreunen... en dat is voor mij rampzalig... als ik dat niet meer kan word ik gek en het is nu al zo erg.

Dit was even een klaaglogje... ik beloof echter in het vervolg mijn best te doen om niet te zeuren... allee Myette... borst vooruit en schouders naar achter!

26-10-2017 om 20:22 geschreven door Myette

Zonet las ik iets over een slachtoffer die in de rechtszaal haar kunstoog toonde aan haar overvaller... ze vertelde ook dat ze tevergeefs op een spijtbetuiging had gewacht... dat bracht me op het ongeval van mijn zoon... we zijn nu 9 maanden verder en zoon is nog altijd werkonbekwaam... hij mankt en volgens de arts en de kinesiste zit er geen volledige genezing in... hij werd met zijn motor van de weg geslingerd door een vrouw die onverwachts met haar wagen links afsloeg en dat op een doorlopende witte lijn... ze werd volledig schuldig bevonden... denk je dat zoon ooit één woord van spijt of excuus van haar kreeg... nee dus... blijkbaar is het niet meer van deze tijd enige verantwoordelijkheid op zich te nemen... zich schuldig voelen is "not done"... alleen egoïsme primeert.

Ik klink nu bitter... ja... iedereen maakt fouten maar moest ik zoiets op mijn geweten hebben zou ik op zijn minst het slachtoffer mijn excuses aanbieden... misschien mijn hulp aanbieden... maar ja ik ben dan ook van een generatie die nog respect voor mens en dier werd aangeleerd... iets dat blijkbaar helemaal uit de mode is... een woord van excuus maakt het slachtoffer niet beter maar geeft toch een beetje troost.

Ach wat baat het zich kwaad te maken over zulke dingen... het is nu eenmaal zo... de wereld verloedert en de mensen worden hard.

21-10-2017 om 16:30 geschreven door Myette

Even in blogland gaan kuieren... was een korte wandeling want bijna al mijn vorige blogmaatjes hebben er de brui aan gegeven en zitten liever hun wel en wee op FB te verkondigen... ik dus nog niet... ik geef niet gemakkelijk op... een van de testen op dat FB maakte uit dat ik in mijn vorige leven een tekkel was... vinnig... hardnekkig... ik zag mezelf er wel in... zelfs de korte pootjes klopten.

Gisteren met die korte pootjes naar onze huisarts gestapt voor een griepvaccinatie en onderzoek van mijn luchtwegen... ik zit namelijk nog altijd met een hardnekkig kuchje... toen ik binnen stapte zat er warempel weer een stagiaire bij hem... ik denk dat ze die gasten liefst bij onze dokter stoppen want die vindt dat zo te zien fantastisch... enfin ik werd betast en beluisterd door 2 heren tegelijk... een aan de linkerkant en een aan de rechter... ik voel me nu wel gerust want als die allebei niets verdachts gevonden hebben zal mijn binnenwerk wel okido zijn zeker... ik kreeg die spuit en mijn voorraad pillen werd aangevuld en dat alles voor de prijs van maar 1 consultatie... als dàt geen koopje is.

Ik was dan toch gekleed voor de buitenwereld en we zijn na het middagboke naar de golf getrokken... matchke gespeeld en redelijk goed zelfs... wat van de zon genoten met een drankje en dan naar huis... vandaag weer golf met de vrienden maar het weer ziet er niet zo schitterend uit als gisteren.

Ik heb de daguitstap met de club voor donderdag toch maar afgezegd... zie het niet zitten een hele dag achter een gids te moeten aanlopen om ellenlange verhalen te moeten aanhoren over die en die familie die met die en die gehuwd zijn en dan krijg je weer de kinderen die uitgebreid worden behandeld... nee... vroeger vond ik het gezellig de hele dag met de club op stap maar nu eerder vermoeiend en vervelend... is dat oud worden/zijn?

Oei, man staat te roepen dat hij wil eten... hoe de tijd vliegt!

17-10-2017 om 12:06 geschreven door Myette

Ik zit hier met een groot vraagteken op mijn voorhoofd... niettegenstaande ik regelmatig iets op mijn blog deponeerde krijg ik toch vaak de vraag spoedig eens iets te schrijven... zo te zien ziet alles er op het blog normaal uit maar ik vraag me nu af of andeten me ook... of niet... kunnen lezen.

Voor de goeie zielen die interesse hebben in mijn gezondheidstoestand... ik ben stilaan aan de beterhand... het geweldige hoestwerk is nu kuchwerk geworden... nog 2 dagen en ik moet dat griepvaccin laten inspuiten... ben benieuwd of de dokter het wil doen... ik loop... of liever wandel... weer in huis rond... heb een was en een strijk gedaan... na deze inspanningen moest ik dringend gaan rusten... alhoewel... om heel eerlijk te zijn... het meer uit luiheid was dan echte vermoeidheid... ik ben nooit een fervente hausfrau geweest... meer zo eentje die het nodige deed met een grote dosis "moet" en "afkeer" aangezien het voorrecht te mogen leven nu eenmaal ook zijn verplichtingen heeft... die "afkeer" is met het ouder worden groter geworden terwijl het "moet" gekrompen is... tja dat is geen fraai plaatje dat ik nu neerzet maar wel de waarheid... die drang naar waarheid heeft me soms wel in moeilijkheden gebracht... een van de voordelen van oud zijn is dat je je veel meer kan veroorloven... je flapt er maar wat uit en mensen glimlachen begrijpend... zo van : ach we laten dat ouwe besje maar kwekken, dat is alles wat ze nog heeft... terwijl dat ouwe besje in haar vuistje lacht... HAHA!

Onderschat nooit oude mensen... nu is er weer veel te doen rond het feit dat oude mensen zeker nog seks hebben of tenminste zin in seks... wij hebben dat altijd geweten maar niemand geloofde het... nu wel... waarom... omdat enkele steekneuzen zich hebben bezig gehouden met het fenomeen "oude seks" te onderzoeken... misschien willen ze zich zo verzekeren van het begrip van de jongeren als hun tijd gekomen is... trouwens... meng je eens in het gezelschap van oude mensen die lol zitten te trappen... waarover hebben ze het... natuurlijk over seks... zelfs als ze niet meer meedoen praten ze er nog gaarne over.

Dat brengt me op het onderwerp "natuurfilm"... 't manneke en ik hebben totaal verschillende opvattingen over wat een goed programma of een goede film is... alleen een natuurfilm kan ons allebei boeien... maar herejee... die beesten doen precies niets anders dan paren... afgewisseld met vechten om een maatje te vinden om te paren... ik zit dan geboeid te kijken terwijl man ligt te ronken... misschien maar beter zo komt hij niet op rare ideeën.

Nu denken jullie misschien... dat mens is precies geobsedeerd... tja het valt mij zelfs op... steek het maar op het zonnige lenteweer vandaag.

14-10-2017 om 16:14 geschreven door Myette

Wat doe je als je noodgedwongen thuis zit door ziekte... veel slapen... met lange tanden beetje eten... beetje lezen... weer slapen... wat aan je computer gaan zitten en je ergeren aan al het ellendige nieuws dat daar op je afkomt... weer gaan slapen... dit alles afgewisseld door veelvuldige hoestbuien... beetje met je duimen draaien en je rot vervelen.

Vandaag moest ik echter eventjes mijn kot uit... de bib mailde dat de leentermijn van mijn boeken verstreken was en als ik ze langer wilde houden zou me dat 0,20 euro per dag en per boek kosten... toen ik 't manneke vertelde dat hij me naar de bib moest rijden werd er luidruchtig gemopperd... maar toen ik hem voor de keus stelde... gaan of betalen... haalde hij bakzeil... zodoende... goed ingeduffeld die boeken gaan ruilen voor verse zodat ik weer leesvoer heb... ik heb er enkele meegebracht over vampieren en weerwolvenzodat ik in gedachten hele nachten door het woud kan meerennen met die dingen... die beesten worden blijkbaar niet moe of ziek.

Ons etentje met onze jonge vrienden ging zondag niet door... na lang aarzelen heeft man de knoop doorgehakt en afgezegd... nu krijg ik regelmatig berichtjes van die lieve schatten wat ze kunnen doen en of ze geen soepjes mogen brengen... ik vind het echt knudde van mezelf maar ziek zijn doe ik liever alleen zonder publiek... dat is te vermoeiend en praten geeft me hoestbuien... dus heb ik het afgewimpeld... hoop maar dat ze het niet kwalijk nemen.

Na de zware inspanning van dit logje schrijven ga ik proberen een hapje te eten en dan maar weer wat slapen... tot in betere tijden.

10-10-2017 om 12:03 geschreven door Myette

En we zitten volop in de herfst... de blaadjes laten zich in massa van de bomen vallen... moe van het zomergebeuren en blij dat ze eens kunnen gaan rusten... onze tuin staat plots vol paddenstoelen... in het begin was man druk bezig die dingen te verweideren maar toen kwamen we tot de ontdekking dat ze zich vanzelf verplaatsen en nu laten we ze rustig naar onze buren wandelen... onze Pol de schildpad is druk doende zich een goed plaatsje uit te zoeken om zich in te graven... iets waar ik soms jaloers op ben... zich lekker de hele winter in een of ander hol nestelen zonder eten en maar slapen... in plaats daarvan zijn wij druk met planten binnen zeulen... waterverdampers naar boven halen want deze ochtend is onze verwarming voor de eerste keer aangeslagen... winterkleren uit de kasten halen en vervangen door de zomerspullen.

Nog een voorbode voor de winter... keelpijn en hoest... iets waar ik al enkele weken last van heb... ik dacht dat het over was maar nee... gisteren stak het terug zijn lelijke kop op... ik lag om 9u al in bed te woelen en te kuchen en op keeltabletten te sabbelen... toch nog wat kunnen slapen alhoewel in schokjes... je ligt dan wakker en wat doe je dan... denken aan alles en nog wat... dat je dringend die en die kast eens zou moeten leeghalen en dat je dat morgen direct gaat doen... het is nu morgen maar mijn goesting is over... dan probeer je alle gedachten uit te schakelen maar dat is verdomd moeilijk zo niet onmogelijk... een jogaleraar zegde me ooit dat je je dan moet voorstellen dat je voor een volledig witte muur zit... op die muur mag niets komen... vlugger gezegd dan gedaan... hoe ik ook mijn best doe die muur komt stilaan vol met krabbels... niet te stuiten.

Gisteren toch nog een gezellige blogmeeting gehad... aangevuld met een drankje en een knabbel... Natoken was zo vriendelijk ons te verblijen met pompoenen uit haar welige moestuin... toen ze mij de mijne aanreikte... een monster van 7,5 kilokes... en ik de straat overstak brak het hengsel eraf... pompoen midden op de rijweg... ik moest hem met mijn voet naar het trottoir toerollen maar toen ik hem daar wilde optillen lukte het me langs geen kanten... gelukkig was 't manneke er om te helpen... hoe de anderen het er met hun nog grotere exemplaar hebben afgebracht weet ik nog niet... en hoe Natoken die dingen in en uit de auto kreeg is me een raadsel... dat meisje heeft superkrachten... ik ga toch voorzichtig voorstellen dat ze tegen volgende herfst Bonsai exemplaren gaat kweken... in elk geval mijn monster exemplaar ligt nu te pronken in de voortuin en eventuele dieven gaan zuur opkijken als ze dat ding willen pikken.

En nu ga ik eens voorzichtig proberen of mijn opruimgoesting er al terug is.

07-10-2017 om 10:27 geschreven door Myette