Ni verschieten he mennekes... ik ben er weer... weliswaar maar als 'n "half pan" zoals we dat in Antwerpen zo bloemrijk zeggen... ik zit hier water te lozen als een lekke emmer... nee... niet wat je denkt...incontinent ben ik "nog" niet... maar zweten he... pardon een dame zweet niet... die transpireert... en eigenlijk zou ze dat ook niet mogen doen... ik ben natuurlijk weer tegen de draad in en zweet als een otter... maar bij nader inzicht hoe kunnen otters nu zweten... die liggen de hele tijd in het water te spartelen... enfin... als dit stukje af is ga ik lekker onder de douche... dat vooruitzicht geeft me de kracht door te zetten want... ach mamma mia... de laatste tijd ontbreekt me de goesting om te bloggen... kleine inzinking... gebeurt me wel vaker ... gaat ook weer voorbij.

Na de verjaardag van la mamma heb ik zowat de gewone dingen gedaan... zit momenteel zonder poetshulp zodat ik zelf met m'n eigenste poezelige pollekes borstel en stofvod moet hanteren... het gebeurt dan ook met "de franse slag" zoals wij dat hier heel gemeen zeggen... wat betekent dat ik wat met die vod rondflodder en de stofzuiger niet beroer... die mag ook wel eens vakantie houden... de warme dagen inspireren me ook niet om me uit te sloven... ik kan namelijk heel slecht tegen de warmte... was dan ook een winterbaby... geef mij maar een fris koel windeke en ik fleur helemaal op.

Zoals jullie zullen begrepen hebben gebeurden er geen schokkende zaken... dus eigenlijk niets om over te vertellen... aangezien ik morgen blogmeeting heb... dus niet naar la mamma kan... wilde manlief perse vandaag bij haar op bezoek... op de fiets nota bene... met deze hitte... van avontuur gesproken... hij verlangt van me dat ik hem blindelings volg of het "zit er weer tegen"... we zitten momenteel in zeer wankel evenwicht... dus ben ik hem zonder protest gevolgd... binnensmonds vloekend weliswaar... onze straat uit... het "klein parkske" in waar hij me door bochtige paadjes sleurde... onder laaghangende takken door... kreeg in een scherpe bocht een veeg van een brandnetel... wat m'n humeur aanzienlijk verbeterde ... dan door 3 rode lichten... ondertussen angstvallig zijn wenkende arm in het oog houdend... links... rechts... allemaal niet zo erg als hij dan ook die richting zou uitgaan maar meneer verandert op het laatste nippertje van gedacht en slaat onverwacht af... weer door het rode licht... toen we aankwamen was ik een oververhit druipend wrak... la mamma lag in bed... had gisteren een feestje gehad en was oververmoeid... dus hebben we het kort gemaakt en de terugweg afgelegd met weer andere hindernissen... ach ach wat een gehoorzame echtgenote lijden kan!!!

De volgende dagen zal ik niet veel in m'n kot zijn... morgen de blogmaatjes... zet de Duvel maar al klaar... zaterdag petanque in de voormiddag en 's avonds BBQ... zondag golf en na de middag naar Brussel bij onze vrienden daar... twee dagen niet koken... hoera!!!

Voor degenen die hun vibes hebben doorgestuurd naar Ghana... heb m'n cyberzoontje al enkele malen op de chat gehad... hij is ontslagen uit de kliniek... weliswaar nog niet helemaal in orde... loopt met krukken want been nog in plaaster... hij heeft goede hoop op tijd genezen te zijn om zijn nieuwe job in Cape Verde te kunnen aanpakken... hij stuurt jullie zijn dank en groeten!!!

In Gaza mogen de Israêli's geen raketten meer afvuren volgens pact gesloten met als getuige Egypte maar nu hebben ze er iets anders op gevonden... bomauto's... verleden week vrijdag nog... is weekend voor hen en dan trekken de mensen daar in drommen naar het strand voor wat afkoeling... bomauto ontploft... 5 doden waaronder een klein meisje en veel gewonden... stel je het strand van Blankenberge voor en een bom midden in die menigte... spreek mij niet meer over de "holocaust" want dan word ik woest!!!

Met deze vrolijke noot sluit ik af... rap onder de douche... dàt zal deugd doen zie... tot morgen maatjes... denk aan die Duvel he!!!

Ach ja die titel "editor"... heb m'n oude er weer opgezet... al dat ingewikkeld gedoe... niks voor mij... gebruik ik toch niet.

31-07-2008 om 20:00 geschreven door Myette

WIL JE WETEN WAT ER IN DE TOEKOMST VOOR JE IN PETTO LIGT... KLIK DAN OP DEZE
PEEPING TOM

28-07-2008 om 13:19 geschreven door Myette

   HALLO

No panic... no panic... die stomme neuspuist heeft me er niet onder gekregen hoor... bedankt voor de belangstelling Boke... ik ben verdorie bijna niet in m'n kot geweest de hele week... merkte eergisteren tot m'n grote schrik dat vlijtig Liesje op sterven na dood was... dacht ik toch... was helemaal vergeten ze extra water te geven... nu heb ik het al eens gepresteerd dochter haar mooie siervis de dood in te jagen dus... jakkes... heb ze direct in de keuken gezet en ze zowat verdronken... dacht nog even om er een scheut cognac bij te doen... is altijd goed tegen flauwtes he... heb me maar ingehouden en toen we enkele uren later thuiskwamen stond ze er monter en fris bij alsof er niets gebeurd was... oef!!!

Ja eerst had ik vergadering voor de club... heb al de nodige voorbereidingen voor de nieuwsbrief gemaakt en in den Buddy gestopt... er mankeren nog enkele details waar onze voorzitter nu voor op weg is... zou me die vandaag brengen en dan kan ik alles afwerken... dan natuurlijk de petanque en de scores bijwerken... zondag golf met taart na want een van onze vrienden had de taart gewonnen en stond erop dat we die mee opaten... ik heb natuurlijk luidkeels geprotesteerd maar er was geen lieve moederen aan... ik MOEST en ZOU eten wat ik dan maar met lange tanden heb gedaan... ach voor je vrienden moet je iets overhebben nietwaar...

Dan kwam maandag... weer golf... ik stond vroeg in de ochtend op met stralende zon... joepie... eindelijk kon ik eens een witte pantalon aan... was die winterkleren kotsbeu... ben dus vertrokken uitgedost in witte kuitbroek en sandalen... maar owee toen we voor onze eerste ronde vertrokken begon het te gieten... m'n sportieve ploegmaten renden het terrein op en ik... dik tegen m'n goesting... sjokte er achteraan... wat wil je... me laten kennen... nooit van m'n leven he... dan nog liever me zeiknat laten regenen... wat dan ook gebeurd is... heb van 9 tot 13 u in die sandalen rondgesopt... ik telde de minuten af tot ik weer naar huis mocht en wat denk je dat er gebeurde... diezelfde vriend won weer een taart en... wat denk je dat hij wilde... ja... weer dik tegen m'n zin taart moeten eten...

Dan efkes naar huis om te verkleden en naar la mamma want die verjaart op 21 juli... al 101 jaren lang en altijd op dezelfde dag... ze zat zich juist suf te denken want er WAS iets speciaals die dag maar ze wist niet meer WAT... ik was dringend aan een opkikker toe en heb ook een portoke genomen... die avond ben ik om 10 u m'n bed ingedoken... want...

De volgende dag... gisteren dinsdag... werd ze officieel gevierd... haar hele afdeling wordt dan naar de feestzaal afgevoerd waar ze een drankje en hapje krijgen... ze werd in de bloemen gezet... we kregen een korte toespraak van iemand van het OCMW... hierna de lunch die we samen met haar in een apart zaaltje gebruikten... zeer verzorgd... la mamma heeft van haar maaltijd genoten... na de lunch vroeg ze of we haar naar haar kamer wilden brengen... ze was doodmoe... aangezien het wonder boven wonder prachtig weer was zijn wij met de familie een terrasje gaan doen... later bij ons voor aperitiefje en een broodmaaltijd... en ik moet bekennen... alhoewel ik nog lang geen 101 ben... IK WAS OOK MOE.

Hieronder enkele foto's van la mamma met 't manneke en ik... zoon Nico... nicht en kozijn die zo vriendelijk waren nog eens op post te zijn voor "tante Madeleine" want anders zaten we daar maar met een zielig klein klutske... dochter en schoonzoon zitten in Kreta en de rest van onze familie is wijlen behalve de jonge generatie die we nooit meer te zien krijgen... ja zo gaat dat... iedereen druk met zijn eigen leventje en kroost.

Allee nu weten jullie waar ik zoal uitgehangen heb de laatste week...

Zij die eens gaat proberen te werken groet U!!!

23-07-2008 om 11:17 geschreven door Myette

Puistjes... bestaan er ook ouderdomspuistjes... ik heb m'n hele leven al last gehad van een "onzuivere huid" dus niet bepaald iets nieuws voor mij... maar de laatste jaren worden we zo overspoeld door allerlei enge berichten over allerlei enge kankers dat het niet leuk meer is... waar ik vroeger de een of andere pok met nonchalance even bekeek en dacht : "och morgen is dat mormel weer weg" zit ik nu diezelfde pok met argwaan en maagpijn te beloeren en denk dan :"als dat mormel volgende week niet verdwenen is moet ik naar de dokter"... begin dan verwoed alle smeerseltjes die ik in huis heb erop te plamuren... soms gaat dat enge ding weg en slaak ik een opgeluchte zucht maar soms blijft dat verdomde ding plakken en...

Ik ben echter niet bepaald iemand die voor het minste en geringste naar de dokter loopt... dus blijf het maar uitstellen want... het zal wel eens lukken zeker... wat dan na het 1001ste smeerseltje uiteindelijk wel lukt... grote zucht van opluchting... dan kruip ik zielsgelukkig in m'n beddebak om de volgende ochtend weer een nieuwe puist te ontdekken... en beginnen we  weer van vooraf aan...

Ach ben ik hier weer aan het zeveren... ook alleen maar omdat ik niets interessants te melden heb... de golf... weten jullie al... ja was vandaag... één ronde gespeeld en... toen onze mannen er nog eentje wilden doen... zijn vriendin en ik blijven zitten... we hebben ons in de wijn gestort en zitten gibberen zoals alleen vrouwen dat kunnen...

Deze voormiddag was het clubvergadering... m'n twee mede-bestuursleden kwamen ten huize van Myette om laatstgenoemde haar huiswerk op te geven... d.w.z. de nieuwsbrief voor onze leden typen en verzenden... vandaag neem ik het er nog even van voor ik me hals over kop in het werk stort... ik hoop alleen maar dat den Buddy zal stand houden want de laatste weken wordt het hem vaak zwart voor de ogen... hij herstelt zich wel dadelijk maar intussen ben je wel alle gegevens kwijt die je er in hebt gestopt... duim voor mij maatjes...

Dat was het dan weer... van weer gesproken... dat is weer om maar liefst over te zwijgen... geen weer dus!!!

15-07-2008 om 19:39 geschreven door Myette

Mannekes mannekes toch... het wordt een zware dag voor mij... toen ik m'n logske van gisteren nog eens doorlas beving me een gevoel van : "dat moet toch nog kunnen he"... ik begon met die achterwaartse koprol... tenminste deed een poging... ben in het midden blijven steken en 't manneke heeft me moeten uitrollen want ik lag daar als een overjarige maatjesharing opgerold... alleen de ajuin ontbrak... toen al m'n ledematen terug op hun oorspronkelijke plaats lagen merkte ik een barstende koppijn... ben dan héél voorzichtig rechtgekropen en al schuifelend naar de badkamer getrokken voor een verkwikkende douche... merkte  dat er weer een puistje op m'n neus was verschenen... waar die allemaal toch vandaan blijven komen is me een raadsel... heb de acne jaren toch al lang overschreden dacht ik... of zou ik de eeuwige jeugd hebben soms... ik wilde net weer moedeloos naar m'n bed trekken toen er voor en achter bij onze buur een hels lawaai losbarstte... alweer die tuiniers die de bomen en struiken kwamen bijsnoeien... dan maar door de zure appel heenbijten en me gaan optutten... nog zo'n korvee... wat ik vroeger op 5 minuten klaarspeelde doe ik nu minstens 1 uur over en dan nog is het resultaat soms niet om aan te zien... allee dan maar... eerst bieterkes poetsen... momenteel pijnlijk want heb gezwollen tandvlees... als dat maar niet overslaat op m'n nek want we hebben hier in A'pen al zo'n slechte reputatie... daarna tijd voor koffie... 't manneke was al uren op en had heel attent een kroes koffie in de micro gezet... koud natuurlijk... daar wordt je ook niet vrolijker van... na die koude kwak en m'n ochtendappel ben ik naar boven gesjokt en hier zit ik nu... beetje te zeveren...

allee mannekes ik ben ermee weg... moet de rest van m'n programma nog afdraaien... 't zal wel niet jubelend en dansend zijn zoals voorheen... kreunend en steunend lijkt er meer op.

Dada en tot ziens!

11-07-2008 om 09:57 geschreven door Myette

Hehe... weer een dag voorbij... niets gemist... donderdag is zoals gewoonlijk poetsdag... niet bepaald een van m'n favoriete bezigheden... soms denk ik met weemoed terug aan de dagen van weleer toen ik jong en fris en vinnig was... dan wipte ik met een achterwaartse salto bij het ochtendkrieken uit bed... dolgelukkig bij het vooruitzicht een hele dag te mogen opruimen... poetsen... wassen en strijken met als toetje een kooksessie... dàt waren nog eens tijden... tussen die bedrijven door schoof ik met een brede grijnslach achter het stuur van onze wagen op weg naar school... en dit 3 maal per dag... om die volgeladen weer naar huis te rijden... ik noemde het "de vleeswagen" want behalve die 2 koters van mij stouwde ik nog een aantal buurkinderen erbij... terwijl heel die bende uitgelaten zat te stompen en te wriemelen achterin reed ik dan zielsgelukkig met beslagen ramen en luidkeels zingend door het drukke spitsuur-verkeer... wat een zalige tijd was dat... thuisgekomen begon ik al stepdansend aan het bereiden van een heerlijke maaltijd met als tussendoortjes lessen afhoren... sommen helpen maken... agendas tekenen... dit allemaal met een gelukzalige lach op m'n aanschijn... na de maaltijd die altijd op gejuich onthaald werd en waarvoor echtgenoot en kinderen me uitgebreid complimenteerden... kwam een van m'n meest geliefde bezigheden... afwassen... en dan werd het kroost gebaad... wat genoot ik ervan ze te zien plassen en spetteren tot de badkamer drijfnat was... een teken dat ze gezond en levendig waren.. diep tevreden liet ik me dan op m'n knieën vallen om de boel op te dweilen... om ze daarna met tegenzin in hun bed te stoppen... weer een heerlijke dag voorbij... maar wat me dan dadelijk kon opbeuren was dat er me morgen weer zo'n zalige dag te wachten stond... maar eerst nog echtgenoot even verwennen voor ik zelf met tegenzin naar bed ging.

THOSE WERE THE DAYS MY FRIENDS

10-07-2008 om 23:02 geschreven door Myette

Was me dàt efkes verschieten mannekes... doe ik m'n blog eindelijk nog eens open en wat zag ik... niks... niemendal... paniek... ZE HEBBEN M'N BLOG GEPIKT!!!... begon ik te blerren... toen begon het me te dagen... heel traag weliswaar... ik had deze maand nog niks geschreven... foei... driewerf foei!!!

Ik ga dat eens rappekes goedmaken zie... nu heb ik eigenlijk niet veel te vertellen... heb geen avonturen beleefd... tenminste geen die ik aan jullie neus ga hangen... het gaat hier zo zijn gewone gangetje... slapen... opstaan... eten... opruimen... als het echt niet anders meer kan wat poetsen... dan petanque... golf... afgewisseld met wat shoppen... saai... saai... morgen komen de kinderen eten... dan vertrekt dochter voor 3 weken op vakantie en mag ik haar plantjes gaan bewateren... vlijtige Lies brengt ze morgen al mee want dat is een heel dorstige Lies en wil elke dag haar borrel... kan dan maar beter bij de oma komen logeren.

Vrijdag hadden we blogmeeting... Boke lag weer met haar pikkels omhoog omdat ze met kleinzoon 3 perse een salto had willen maken... en Pazke ontbrak ook alweer... maar de rest van ons heeft dan maar dubbel getaterd... tegen de avond belde 't manneke me dat onze golfvrienden vroegen of we nog langs kwamen voor enkele rondes... dat is dus een "plakavond" geworden... 't was een zachte avond en we hebben tot na 12 u geterrast en gepintelierd... de volgende ochtend met een notelaren kop gaan petanquen en liefst 4 keer verloren... tja 't kan niet elke dag kermis zijn he... zondag op de golf ging het ietwat beter maar ik heb dan ook de hele zaterdag water gedronken tot m'n ogen haast wegzwommen.

Vandaag neem ik een rust- en lummeldag... morgen is het voer aanslepen en na de middag weer golf... donderdag komt m'n poetshulp nog eens en dan sta ik er 3 weken alleen voor... dat wordt poetsen met de Franse slag maar het komt m'n portemonnee ten goede... kan ik me een nieuw pulleke voor aanschaffen... nog even de score tabel voor de petanque opgemaakt en uitgeprint... een van m'n taken.

Gisteren nog even la mamma gaan bezoeken... het wordt langsom moeilijker nog een gesprek met haar te voeren... op 5 minuten tijd vraagt ze zeker 20 keren hoe het met onze gezondheid gaat... en wat je haar ook vertelt... het glijdt langs haar af... ze haalt alles door elkaar zodat het niet makkelijk is te weten wat waar is en wat fantasie... maar pijn heeft ze niet en ze is er van overtuigd dat ze ze nog allemaal op een rijtje heeft... ook iets om dankbaar voor te zijn.

Ziezo matekes... dat was het voor vandaag... zoals ik al zei... niets wereldschokkends... tot de volgende!!!

07-07-2008 om 15:15 geschreven door Myette