Ja ik ben een beetje stilgevallen... oorzaak... zwaar weer ten huize van... momenteel is de storm over maar voor hoelang... ha... dàt is in het ongewisse... tijdens zo'n onweer staat mijn kop niet naar ditjes en datjes en hier wat zitten klagen lost ook niets op.

Wat deed ik in de voorbije week buiten schuilen voor de bui... de gewone dingen des levens want weer of geen weer er moet gewassen en gestreken en gekookt worden... gisteren kwam mijn poetshulp en mijn kotteke is weer proper... vandaag gaan we naar de golf en daarna met vrienden eten... dat hing er met zijn pootjes uit maar is godzijdank toch weer goed gekomen... een goed glas wijn heb ik wel verdiend... dat eten zal miniem worden want te warm voor mij... ik eet dan muizebeetjes en in plaats van slanker te worden zwel ik op zoals popcorn in de oven... ach dàt zal ook wel weer voorbij gaan.

Zaterdagkwam zoonlief ons uit de nood helpen... bad en bidet lieten nog maar water door met mondjesmaat... zoon brak de bidet af... zette de hogedruk op de afloop en begon te spuiten... en bleef spuiten... maar ergens zat een hardnekkige prop... dan maar keuteren... en keuteren... uiteindelijk (de aanhouder wint) trok die prop zich terug (voelde zich echt niet gewenst) en de afloop was vrij... dan kwam de bidet zelf aan de beurt... die elleboog werd er afgevezen en owee... wat was me dàt... bijna helemaal dichtgekoekt met kalk... weer gooide zoon zich op dat ding en begon er brokken af te brikken... dan alles terug op zijn plaats gezet en nu... wat een genot... het water loopt al juichend in die propere afvoer en ik juich luidkeels mee... al jàren niet meer meegemaakt... ik heb zoonlief bijna platgeknuffeld van dankbaarheid.

29-08-2017 om 11:42 geschreven door Myette

Na een overijverige zaterdag vier ik vandaag 's Herens rustdag... overijverig jawel... zoals voorgenomen gooide ik me gisteren op die vette fritesketel en begon te spuiten en te schrobben dat de stukken eraf vlogen... niet van de ketel maar van mijn nagels... wat een ellende... ik neem mezelf altijd voor dat ding regelmatig eens onder handen te nemen maar stel het steeds uit tot het bijna dichtgegroeid is van aangekookte olie... het ging zo : inspuiten met superontvetter... laten intrekken... wat gaan lezen... schrobben... inspuiten... etc. etc... heel die procedure nam wel 2 uren in beslag... toen die ketel weer oogverblindend schitterde keek ik met een loens oog naar de dampkap ... nog zo'n ding dat ik gewoonlijk negeer tot het vet eruit druipt... zou ik of zou ik niet... ik zou... en begon weer met spuiten en schrobben en inweken... na gedane arbeid voelde ik me afgemat maar wel trots op mezelf... wat een moed en doortastendheid... ik klopte me zelfvoldaan op de boezem en ging liggen recupereren.

Maar die dag was rust me nog niet gegund... zoon zou nog komen met Kiko die zoals gewoonlijk de trap donderend opstormde zogauw de voordeur opende... ik druk me dan tegen de muur of ik ga onderuit... hij krijgt dan zijn stukjes vlees... slobbert een halve bak water binnen en rent dan druipend naar "den bompa" terwijl ik al kan beginnen met de keuken op te dweilen... ik had enkele computer klusjes voor zoon en dan moet ik de hond troosten terwijl zijn baasje boven zit... dat troosten is onvermoeid blijven strelen tot ik er een lamme arm aan overhou... maar dat beest is toch zo lief dat ik dat er maar bij neem... hij liep weer over van liefde en ik kreeg de ene na de andere "zware" poot op mijn knie terwijl hij me in de ogen keek met ogen die overliepen van liefde (allee zo interpreteer ik het toch terwijl het misschien alleen maar een vraag was naar nog wat snoepjes)... het werd weer laat tot ik stond te tollen op mijn benen en zoon de deur heb uitgewerkt... ik kon nog net mijn bed bereiken... goed geslapen!

20-08-2017 om 15:24 geschreven door Myette

Als kind heb ik nooit een dagboek bijgehouden... waarom niet... alhoewel ik toen al bezig was met alles te lezen en op te schrijven wat ik opmerkte... misschien omdat er nooit eens iets gebeurde... tja we hadden de oorlog met bommen en luchtafweer... als kind dacht ik er niet bij na en vond dat dit deel uitmaakte van het leven... mijn zus en ik leidden een beschermd leventje... huis... school en huis... op straat spelen mocht niet... scouts of giro ook niet... ja met wat hou je je dan bezig na school en huiswerk... met lezen... ik las dus alles wat er ook maar gedrukt stond tot de reclames toe... en eigenlijk doe ik dat nog... macht der gewoonte zeker.

En nu vanaf ik het internet ontdekte schrijf ik alles van me af... en ik besef dat ik dit nodig heb om het hoofd te kunnen bieden aan alle problemen die er op me afkomen... het is een soort uitlaatklep... het lucht op... of er nu iemand dit leest of niet maakt niet uit... alhoewel een reactie af en toe toch wel plezierig is... een dagboek is uiteindelijk ook niet bestemd om gelezen te worden... waar ik gloeiend spijt van heb is dat ik er geen heb bijgehouden toen mijn kinderen geboren werden en opgroeiden... je denkt dat je "dit en dat" nooit zult vergeten maar dat is niet waar... elke dag brengt zijn eigen problemen en vreugden mee en de rest wordt stilaan verdrongen... toen de kinderen klein waren had ik het te druk om ook nog te schrijven... en daar heb ik nu spijt van.

Nu heb ik tijd zat en verdeel die in huishoudelijke jobkes (zo min en zo vlug mogelijk)... lezen... computer... administratie (een noodzakelijk kwaad)... ledenlijsten en brieven voor de club (tot men me niet meer nodig heeft)... TV... van tijd tot tijd mezelf eens luchten... en de dagen en weken en jaren vliegen voorbij (beangstigend snel)... ziezo... het speeluurtje is afgelopen en ik ga me wijden aan een van de meest gehate taken die ik ken nl. de frituurketen en de dampkap trachten schoon te krijgen... zij die gaat lijden groet U!

19-08-2017 om 10:34 geschreven door Myette

Ik lees hier net allerlei commentaren over onze Antwerpse moederdag... tja dat is nu eenmaal altijd zo geweest en zal hopelijk altijd zo blijven... voor mijn dochter komt dat goed uit want haar schoonmoeder woont in Mechelen... zo hoeft ze zich niet in twee te snijden om elke moeder te plezieren... eentje in mei en eentje in augustus... ik ben weeral tevreden gesteld met een reuzenpot bloemen voor in de tuin van dochter... die zitten nu al van het zonnetje te genieten (niet de dochter maar de plant)... en een supergrote mand met kamerplanten van zoon... et voilà ma is zoet en kan er weer een jaartje tegen.

Voor de rest geen nieuws... nog niet want het is nog vroeg... wie weet wat er me nog boven het hoofd hangt vandaag... wel goed geslapen want man schopte me 2x en was kwaad toen ik protesteerde... is naar beneden op de bank gaan liggen... wel rustig zo... wat gaat de dag brengen... beetje zon... veel regen... we zien wel... aan alleen een prettige dag!

16-08-2017 om 09:42 geschreven door Myette

Ziezo alles wat moet opgekrikt worden is opgekrikt... ik ga hier geen details geven... je zoekt het maar uit... ik zei "alles" maar dat is niet helemaal correct... mijn gemoed zit in het slop en ik doe er alles aan om dat weer omhoog te krijgen... zwaar werk hoor... waarom noemen ze dat eigenlijk een "gemoed"... dat was even een tussendoortje... de wolken hangen laag buiten en binnen en dat is zo al 2 weken... om er een dromedarisbult van te krijgen... ik denk niet dat zo'n ding me erg zou staan daarom probeer ik er vanaf te geraken... hier dus.

Ach het is zoals het is... een echtgenoot met "loeten" moet je gewoon maar laten stoven in zijn eigen sopje... wat ik dan ook doe... het zal wel weer overwaaien... iets wat ik niet kan zeggen van het weer... dat is gewoon triest... onvoorstelbaar en troosteloos... gisteren zat ik nog in de tuin na gedane arbeid en nu regent het pijpenstelen en hebben ze ons ook nog eens hagel beloofd... mooi hoor en dàt op Moederdag... ja moederdag wordt hier in Antwerpen op 15 augustus gevierd... waarom... omdat wij het altijd zo gedaan hebben en we ons niets aantrekken van al die andere provincies die dit perse in mei willen vieren... haha... die van Antwerpen zijn nu eenmaal dikke nekken die het steeds beter weten... voilà!

Straks komen dochter en schoonzoon even binnen wippen met hun bijdrage aan de feestvreugde... feesten is er niet bij vandaag... als ze braaf zijn krijgen ze een snoepje... maar vrijdag komen ze eten en dan staat moeders achter het fornuis... of is het "voor" het fornuis... waarom kan ik dat nu niet onthouden... van onthouden gesproken... die blanco vlekken in mijn hersentjes steken meer en meer de kop op... wreed ambetant als je plots midden in een gesprek de naam van iets of iemand kwijt bent... mijn synapsen werken niet meer zo snel als vroeger... er zit ook sleet op.

Haha mijn loetenvent is de deur uit en ik ben nu de alleenheerser in huis... ga vlug een van mijn opgenomen films bekijken op TV... tot later!

15-08-2017 om 10:50 geschreven door Myette

Je hebt allerlei soorten plagen maar die waar we momenteel mee kampen heet "vliegenplaag"... verleden week is er stiekem een vlieg binnen geslopen... een hele slimme want we hebben overal vliegenramen zitten... die vlieg is een heel ambetant beestje met een voorliefde voor ons mensen... een hele living vol meubels maar waar gaat ze zitten... op ons gezicht of arm of been... een echte huisvlieg dus... plots doken er nog meer op... we verdenken die eerste een vrouwtje te zijn die haar eieren ergens neerpootte want de nakomelingen zijn al even erg als zij... wij zetten ons nu alleen nog maar in onze stoel gewapend met een handdoek om rond te meppen... en meppen doen we... tot hiertoe telde ik al 4 dode beestjes wat een hele prestatie is want je klopt er eentje buiten westen en net als je het de genadeslag wil geven krabbelt het weer op en vliegt weg... ik probeerde ook ze buiten te lokken... deed de terrasdeur wagenwijd open... begon lieftallig te koeren of ze niet buiten wilden gaan spelen... het zonnetje scheen... de frisse lucht in... de vriendjes buiten zaten te wachten... maar nee... ze wilden ons niet verlaten... veel te plezant mensjes pesten... en zo brachten we deze week onze dagen door... al meppend en vloekend.

Gisteren toch nog eens 't stad ingetrokken voor enkele uren... kwam beladen met spulletjes en afgepeigerd terug thuis... EANDIS had ons verleden week een bericht gestuurd dat er werkzaamheden waren en de stroom zou afgesneden worden van 7u30 tot ca. 15u... ik dus uit mijn bed op een onmenselijk vroeg uur om appelsientjes te persen en koffie te zetten en de computer even te checken op mailtjes voor de boel werd dichtgegooid... dat gebeurde dan om 8u30 en duurde tot 10u... moest ik daar zo vroeg voor opstaan... heb dan nog slecht geslapen ook uit schrik me te overslapen... het brengt iemand wel tot denken over hoe erg we afhangen van die stroom... geen TV of computer... al die elektrische toestellen die we gebruiken met inbegrip van wekkers... wie een elektrisch fornuis heeft... ik dus... kan zelfs niet koken... onlangs keek ik een film waar alle stroom wegviel in de stad... een regelrechte ramp... en wij sukkels gebruiken onze toestellen gewoon als vanzelfsprekend zonder te beseffen dat we zonder hen gewoon "sukkels" zouden zijn.

Verdorie nog eens aan toe sèg... een vlieg is me toch tot hier boven gevolgd zeker... waar is mijn handoek dat ik haar doodmep... sorry... ben even bezig............

. 

11-08-2017 om 15:13 geschreven door Myette

Ik krijg soms van vrienden te horen dat ik een "franke teut" heb en ook dat ik niet erg beleefd ben... maar vergis je niet... als mensen me niet aanstaan kan ik ijselijk beleefd zijn... zo ijselijk dat ik het er zelf koud van krijg... een van mijn vele ondeugden is dat ik ironisch ingesteld ben... je mag het ook wel sarcastisch noemen... ik zie soms dingen die me doen lachen waar andere mensen blijkbaar niet op letten... of men vertelt iets en ik geef commentaar... het is sterker dan mezelf en wordt niet door iedereen geapprecieerd... tant pis... de tijd dat ik me van de mening van anderen iets aantrok is gelukkig verleden tijd... ik plaag ook gaarne mensen maar nooit om te kwetsen en alleen diegenen die ik wel mag want... zoals ik al zegde... tegen de anderen ben ik ijselijk beleefd... die ondeugd van mij helpt me ook vaak in moeilijke tijden want als het ergste leed of woede wat gezakt is moet ik met mezelf lachen... dat is dan weer galgenhumor.

Vandaag was er niet veel te lachen... voor de middag met de bankadviseur gaan palaberen en die man had... zoals verwacht... niet echt schitterende aanbiedingen in zijn mandje liggen maar ja... geld op een spaarboekje kost meer dan het opbrengt dus sta je met je rug tegen de muur.

Ook eindelijk de knoop kunnen doorhakken voor een etentje met een groepje vrienden die mij hadden opgezadeld om een geschikt restaurant te vinden en ook een datum dat iedereen vrij is... iets dat echt niet gemakkelijk is... het is zich een weg banen tussen cruises en verblijfjes aan zee en reisjes naar hier en daar... niet bij ons... man en ik gaan nooit op reis... maar de rest... die mensen zijn haast nooit thuis... maar het is gelukt na over en weer mailen.

Mijn beloning na deze inspannende dag was dat 't manneke na het avondmaal naar de golf trok en ik in alle rust van een spannende SF film heb kunnen genieten... tja moeke mag ook nog wat hebben nietwaar.

03-08-2017 om 22:52 geschreven door Myette

Vandaag was een surprise-dag... toen we gisteren op de golf waren kreeg ik telefoon van onze aangenomen kleindochter (ons vroegere buurmeisje die ons heeft geclaimd als opa en oma)... ze hadden een dag vrijgenomen en vroegen of we hen vandaag op de golf wilden ontmoeten... ja dus... tegen 10u waren we er... speelden een rondje... dronken een koffie en toen vroegen ze of we met hen wilden gaan lunchen... zij tracteerden... wij sputterden wat tegen maar gaven tenslotte toe... het werd heel gezellig en het eten was lekker... in de late namiddag nog vlug even mijn voorgenomen programma afgewerkt (boodschappen doen) en dan moe maar tevreden naar huis... toch leuk zo'n onverwachte tractatie.

Morgen heb ik een afspraak bij de bank... de adviseur belde me om te vertellen dat hij iets in de aanbieding had... niet dat ik er veel van verwacht want dat beetje spaargeld kost bijna meer als het op de bank staat dan het opbrengt.

Tijdens de lunch ging het gesprek ook over o.a. de manier van leven nu en vroeger... die jongelui hebben er een heel andere kijk op... wij gingen werken... leefden zuinig en spaarden... terwijl zij nu veel meer van het leven genieten en... ik kan hen geen ongelijk geven... de toekomst is ook veel onzekerder dan toen wij jong waren... je kan er maar beter van genieten nu het nog kan.

02-08-2017 om 22:33 geschreven door Myette

Verdorie sèg... potverkoffie... akkerdjie (zoals mijn vroegere chef altijd zei als ik weer een steek had laten vallen)... in de vroege ochtend werd ik wakker met een opspelende blaas... lag nog wat te aarzelen of ik zou opstaan of niet... en kreeg van die geweldige ideeën... tenminste ik vond ze geweldig... die moet ik beslist loggen dacht ik zo in m'n eigen zichzelve... ik spreek vaak tegen mezelf want dan krijg ik tenminste altijd gelijk... en nu zit ik hier met dat geweldig idee... vervlogen... wèg... het zal dan toch niet zo belangrijk zijn geweest veronderstel ik.

Wat me achterlaat met een geweldig schuldgevoel... wat moet ik nu vertellen... ach moeten moet er niks... maar eenmaal ik een onbeschreven blad zie wil ik het vullen al was het maar met wat gezever... en zeveren kan ik heel goed... ik kan zelfs niet meer eten of drinken zonder mijn voorkant te besmeuren... ik koop nu alleen nog maar kleren met drukke print want daar zie je een vlekje niet zo vlug tussen... edoch... aangezien ik geen fan ben van prints te combineren met prints... dat doet pijn aan mijn ogen... draag ik er een effen... liefst witte pantalon onder... en wat gebeurt er dan... ik mors op die pantalon... nog maar eens verdorie sèg... akkerdjie!

Wat brachten de voorbije dagen me... vooral ingetogen rust... tja dat mag ook al eens nietwaar... aangezien 't manneke niet te genieten valt als hij thuis moet zitten laat ik hem met veel genoegen los op de buitenwereld... ik wacht dan met ongeduld tot ik de auto hoor vertrekken en vlei me voor de TV neer om een van mijn opgenomen series of films te bekijken... de laatste tijd wordt ik echt verwend want manlief gaat 's avonds ook nog enkele uurtjes naar de golf... zo ook gisteren... ik dan heerlijk languit op de bank met een reuze pot ijscreme op schoot... en genieten maar... iets waar ik nu wel wat spijt van heb want ik kreeg mijn pantalon met moeite dicht zodat ik er nu ietwat ongemakkelijk bijzit... het probleem van die spannende broek is dat alles wat er teveel is de hoogte wordt ingestuwd zodat je het gevoel krijgt Dik Trom te zijn.

Ach die Dik Trom en Pietje Bel waren als kind mijn favorieten... wij woonden op een appartement en mochten nooit buiten spelen zodat die twee deugnieten alles deden wat ik nooit mocht... snik snik... maar dat is voor een andere keer... nu staat de ruitenwasser voor de deur en de plicht roept me.

01-08-2017 om 10:49 geschreven door Myette