Het was hier weer even stil... met die feestdagen heb je het altijd wat drukker... kerstkaarten verzenden... schriftelijk EN virtueel... wat lekkere hapjes opscharrelen want je wil toch iets doen om het wat feestelijk te maken... en waarom eigenlijk... waarom maken we er zltijd zo'n gedoe van... of het nu 31 december is of 1 januari... de zon blijft nog steeds uren wachten om haar kop te laten zien... het weer is nog steeds grillig... het kot moet opgeruimd worden... op TV krijgen we dezelfde ouwe koek... er moet eten op tafel getoverd worden... de was en strijk verdwijnen niet vanzelf... dus waarom maken we ons zo druk om de overgang van jaar te vieren... waarom zijn de bananen krom... weeral traditie.

Ikzelf ben eigenlijk niet zo'n gewoontedier... nooit geweest ook... nu we geen schoolgaande kinderen meer in huis hebben of uit werken moeten... gaan de feestdagen mij gewoon voorbij of ik moet erover struikelen zoals voor een gesloten winkeldeur staan en dan verwonderd rondkijken... o ja het zal Pasen zijn of zoiets... dan was mijn moeder wel anders... die wist nog altijd feilloos de christelijke en andere feestdagen op te noemen... dat had ze ooit bij de nonnekes geleerd... ik was ook jaren onder de hoede van de nonnekes maar aan mij bleef niets plakken... ja ze hebben me leren schrijven en lezen en ook wat rekenen maar voor de rest... tja!

Zonet een smakelijke SF film bekeken... 't manneke was in een goeie bui en gaf me genadelijk toestemming om de TV te gebruiken... hij ging intussen nog wat postzegeltjes sorteren... enkele goeie zielen hebben in hun kerstkaart wat zegels opgestuurd en nu vind ik overal afgeweekte en nog natte zegels op de meest ongebruikelijke plekken in huis zoals pas nog in de badkamer op een badhanddoek... in de spoelbak in de keuken liggen er nog verscheidene een bad te nemen... een geldig excuus voor mij om de afwas te laten staan... haha!

Vandaag verjaart zoon... niet te geloven dat mijn baby al 46 geworden is... kindjes worden groot nietwaar... gisteren gemaild met dochter... dat been van haar is nog altijd niet beter... ze had een onooglijke vlek op haar been (lichte aderspat) en wilde er vanaf... die dokter heeft blijkbaar teveel gespoten en nu zit ze al verscheidene weken met pijn en een gezwollen been en moet steunkous aan... en dat allemaal om mooi te zijn!

ik ontdek elke dag wel weer een nieuwe vlek ergens op mijn lijf maar ik laat niemand eraan komen... daziedevanier!

29-12-2016 om 15:49 geschreven door Myette

Gisteren kerstavond gevierd bij zoon... toen we binnen kwamen werd de hond bijna gek van plezier... ik was de eerste die zijn sprongen mocht opvangen en werd bijna gevloerd... toen kwam 't manneke en die kreeg ook zijn deel... dat beest mag zowat alles van zijn baasje en springt onbekommerd op en af de bank zonder er rekening mee te houden dat er iemand zit dus ik ben mijn blauwe plekken nog aan 't tellen... hij bedoelt het echter goed en dan verdraag je het toch maar... nadat hij je zowat geplet heeft onder zijn 40+ gewicht krijg je als excuus een grote lik... hij is ook onverzadigbaar wat eten en aaien betreft dus geen moment verveling... zoon had alles versierd en wij werden de hele avond door vallende sterren omringd met als achtergrondmuziek door indianen bespeelde panfluit... het was gezellig maar ook druk... na enkele glaasjes wijn begin je het wel gewend te worden... toch lief dat hij zoveel moeite deed voor zijn oudjes... die oudjes waren wel blij dat ze naar huis konden want die beginnen meer en mee op hun rust gesteld te worden.

Toen we thuis kwamen stond er een grote wagen vlak voor onze garagepoort en konden we niet binnen... ik trok naar mijn bed maar 't manneke bleef speciaal op om de daders op hun vingers te kunnen tikken... sommige mensen trekken zich niks aan van anderen... als je noodgedwongen voor een garage moet parkeren zou je wel de moeite mogen nemen een briefje op de auto te plakken met telefoon of adres waar je hen kunt bereiken in geval van nood... maar dàt is voor die mensen te grote inspanning blijkbaar... het waren gasten van een van onze buren enkele huizen verder.

Morgen begint de nieuwe week met poetsen en het gewone werk... oudejaar blijven we rustig thuis... en nu maar hopen dat het nieuwe jaar ons niet teveel rampen en ellende brengt... het oude jaar heeft ons voorzien van genoeg miserie voor enkele jaren... nu net nog een heel mannenkoor van de kaart geveegd... het houdt gewoon niet op.

25-12-2016 om 21:36 geschreven door Myette

Gisteren tweede oog van 't manneke geopereerd... weer hetzelfde liedje... alleen moesten we wachten in een andere kleinere kamer met een apart badkamertje waar je je kon verkleden... weer 5 volle uren zitten wachten tot man eindelijk weer werd binnen gereden... opgelucht dat het voorbij was... in die kleine kamer (een 2-persoons zonder bedden) zaten we met gemiddeld 6 personen en we hebben wel gezellig zitten kletsen... toen we binnen kwamen zat er een kletsdame die heel haar levensloop aan 't vertellen was met natuurlijk alle ellende die ze ooit had meegemaakt... gelukkig was die al behandeld en mocht ze naar huis wat een algemene zucht van opluchting door de kamer liet vliegen... de rest van het gezelschap was best te pruimen maar toch... 5 uren op zo'n plakkerige plastic stoel zitten is lang en toen we thuis kwamen was ik echt moe... moe van nietsdoen... en dringend aan verstrooing toe... gelukkig was 't manneke ook moe en ging vroeg slapen zodat ik nog een spannende SF film heb kunnen kijken die ik ooit had opgenomen... een film vol met enge buitenaardse monsters... om duimen en vingers van af te likken... enne... ik heb uitstekend geslapen.

21-12-2016 om 09:19 geschreven door Myette

17-12-2016 om 15:59 geschreven door Myette

Betreffende die klacht die ik indiende in het ziekenhuis... heb al twee telefoontjes gekregen van de betreffende dienst... het eerste met verzoek uitgebreid te vertellen wat er eigenlijk gebeurde en het tweede om te zeggen dat er de volgende keer rekening mee zal gehouden worden en "meneer" zich zal kunnen omkleden in privacy... zo te zien is dat goed nieuws maar toch heb ik zo mijn bedenkingen... gaan ze ons een kamer toezeggen zoals eigenlijk besteld is of gaan ze "meneer" zich laten omkleden in een of ander berghok... volgende week komt het vervolg op deze ziekenhuissoep.

De rest is stilte hier... man wordt bedruppeld en voelt zich goed... ik doe huisklussen en ben tevreden.

Eigenlijk saai nietwaar... ik profiteer van de tijdelijke rust nu want volgende week komt weer dat geloop naar het ziekenhuis... ik denk dat ik deze keer iets te eten en te drinken meebreng want de vorige keer moest ik regelmatig wat kuchen om het gerommel in mijn maag te overstemmen... waarom dat eigenlijk genant is weet ik ook niet... het is een natuurlijk gebeuren... misschien te persoonlijk?

17-12-2016 om 10:58 geschreven door Myette

Druppelen... nee ik niet... nog niet gelukkig... maar bij 't manneke moeten er 4 x per dag 2 verschillende druppels worden toegediend en dan nog 2 x van een ander flesje want de druk in zijn oog is te hoog... elke keer weer een hele operatie... meneer gaat liggen met tissu in de aanslag en ik moet mikken... allee vooruit we zijn weer goe bezig... gisteren op controle geweest en maar direct een afspraak gemaakt voor zijn andere oog... dat zal volgende week dinsdag gebeuren... ik heb wel een klacht ingediend over dat gebrek aan privacy... ben benieuwd of het volgende week weer van datte wordt... toen de juffrouw ons weer vroeg of we 1-persoons of 2-persoons wilden heb ik eens goed gelachen en het verhaal verteld... zal ik blij zijn dat die hele affaire van de baan is want ik moet telkens mee om uitleg te geven en te luisteren wat de dokter ons vertelt want manlief zit er dan bij als een gezouten haring met verstand op nul... ik was gisteravond gewoon uitgeteld en mijn zenuwen lagen bloot dus heb ik kordaat gemeld dat ik een poosje rust wilde en hij zich moest koest houden of ik zou ontploffen... gelukkig is het doorgedrongen.

Zonet telefoon gekregen van de kliniek over die klacht... ben benieuwd of ze er iets aan gaan doen.

Oei het is alweer tijd voor de volgende druppelsessie... tot later!

15-12-2016 om 12:00 geschreven door Myette

Vandaag kwamen er herinneringen boven aan de tijd dat ik met de kinderen naar de dokter of tandarts moest... dan was het de hele dag van :"en wat gaat de dokter/tandarts dan doen mama" en "gaat het pijn doen mama" en dat ging maar door dagen aan één stuk... zo ook vandaag en de vorige dagen met 't manneke... die moest namelijk een nieuwe lens laten steken en vermits ik dat vorig jaar liet doen zeurde hij me de oren van de kop... na zowat voor de 100ste keer te hebben uitgelegd wat die operatie eigenlijk inhield gaf ik het op... dus vandaag was de grote dag... de afspraak was om 11u en vermits ik altijd rekening hou met vertragingen in het bus-gebeuren waren we veel te vroeg... zodoende hebben we de dag genoeglijk doorgebracht met wachten... bij de "bestelling" werd ons gevraagd of we 1-persoons of 2-persoonskamer wilden... wij kozen 2-persoons... in plaats hiervan werden we naar een "zaal" geleid d.w.z. een 4-persoons waarvan ze de bedden naar één kant hadden verschoven en tafeltjes en stoelen hadden neergepoot in de lege ruimte... het leek net een café maar dan een droog... uitkleden moest achter een gordijn waarbij de helft van de aanwezige wachtenden je kon gadeslaan... en daar zat je dan tussen de anderen in gekleed in dat belachelijke ziekenhuishemd... ik heb tijdens die uren heel wat bloot en blubberend vlees gezien... man tilde er niet echt zwaar aan maar als ik de patient was geweest had ik het geweigerd... er was zero privacy... na eerst zowat een uur doodse stilte kwam er een stel binnen waarvan de vrouw direct begon te tateren en plots was de stilte verbroken... het was welgeteld 15u toen we eindelijk naar huis mochten... de ene na de andere patiënt zagen we met jaloerse blikken opgeroepen worden en later gelukkig en opgelucht weer binnengereden... die mensen lachten wel maar gedroegen zich waardig... niet zo mijn wederhelft... die kwam in zo'n rolstoel binnenbollen met zijn handen in de lucht als de overwinnende bokser en met luid geroep : "hier ben ik dan weer"... zo typisch iets voor hem... het is altijd al een showbeest geweest... in elk geval ik ben blij dat wij daar vanaf zijn... nu morgen op controle en dan begint mijn "druppeltaak"

13-12-2016 om 21:19 geschreven door Myette

Gisteren kwamen dochter en schoonzoon eten... het was gezellig... ze hadden hun buikske vol en we hebben nog wat zitten natafelen en de wereldpolitiek even rechtgetrokken want wat al die zogenaamde leiders ervan maken is niet echt om over naar huis te schrijven... na het opruimen heb ik me teruggetrokken om in peis en vrede mijn nieuwe speeltje verder te verkennen en dat begint er al zo'n beetje op te trekken... het beestje is heel gewillig en doet wat ik vraag.

Van beesten gesproken... vanavond komt de "wilde beest" ons weer overrompelen... zijn snoepjes halen en veel knuffels want hij kan er echt niet genoeg van krijgen... trek je even je hand terug dan bonkt hij met zijn snuit tegen je aan om verder te strelen   dat doen we dan om beurten met plezier maar eerlijk gezegd... goed dat het maar enkele uren per week is.

Terwijl zoon er is geraak ik van het overtollige eten af... ik heb gisteren veel te veel gekookt en dat moet op... geen probleem zoon en hond lusten alles.

Vandaag wordt het klussendag... bankoverschrijvingen al gedaan... kerstkaarten schrijven al gedaan... nu nog wat andere klusjes en de dag is zoooo voorbij.

10-12-2016 om 11:28 geschreven door Myette

Ik ben niet bepaald een diplomate maar probeer mezelf toch te temperen wat kritische opmerkingen betreft... niet zo mijn wederhelft... die man kan het gewoon niet opbrengen zijn mond te houden en gooit het eruit... dat valt niet bepaald altijd in goede aarde en dan is zijn antwoord :"ja maar ik zei het al lachend"... tja zelfs een kritische opmerking die al lachend in je gezicht geslingerd wordt is niet leuk... vandaag moest hij naar de huisarts... hij had een resem vragen... toen de vrouw die voor hem binnen ging en een vol half uur daar bleef kreeg meneer het op zijn nerven... toen het zijn beurt was stapte hij binnen met (de lachende) opmerking : "wel wel het was een mooie vrouw he die zo lang binnen was"... toen hij thuis kwam bekloeg hij zich dat de dokter hem na 10 minuten al vroeg te betalen en dat hij de tijd niet kreeg al zijn vragen op hem af te vuren... hij zal het nooit leren dat kritiek niet echt met vreugde ontvangen wordt.

Vanmorgen weer met barstende koppijn wakker geworden en juist nu de kinderen komen eten... ik was welgeteld 10 dagen hoofdpijnvrij en dan PATS ik heb het zitten.

Heb tussen de soep en de patatjes wat zitten klooien met mijn nieuwe smartphone... dat ding onder de knie krijgen is nog niet zo gemakkelijk maar al doende leert men toch dus ik blijf klooien... niet dat ik al zijn geheimen ga doorgronden... met zo'n ding kun je veel... te veel om alles te gebruiken... ik heb toch wel al de apps gedownload die ik wèl ga gebruiken en een prachtige foto gemaakt van mijn halve trouwboek... die man is fotogeniek wat ik niet van mezelf kan zeggen... zelfs toen ik jong en fris was kwam elke foto van mij als een teleurstelling en nu zie ik er op een foto 10 jaar ouder uit dan wanneer ik in de spiegel kijk... frustrerend wel... en geen selfies voor mij... alleen nog een foto in het halfduister en zonder flits.

09-12-2016 om 13:13 geschreven door Myette

Nu ben ik niet vlug tevreden met mezelf... ik sta niet bepaald model voor "geduld" en "verdraagzaamheid" en dat brengt me soms in de problemen... niet dat ik mijn best niet doe maar ach... het vlees is zwak nietwaar... 't manneke liep al weer enkele dagen als een winterwolk rond... wat ik ook deed om de lucht te klaren het haalde niets uit... ik probeerde het langs zijn maag met gestoofde krieken... bracht nieuwe zachte sokken voor hem mee... liet hem de hele avond baas over de TV... niets hielp... gisteren barste hij weer uit in een van zijn brulbuien en ik... ik brulde terug en holde al  tierend naar boven... zat even aan mijn PC en kwam tot bedaren en inzicht... wat zat hem weer dwaars... tja ik ben geen "cuddle" beest en hij wel dus... ik terug naar beneden... gaf hem een kus enne... de bui was over... vandaag heb ik het goede werk voortgezet en ben met hem naar de golf gegaan en alles is nog peis en vree... een goede oplossing nietwaar maar... ik denk niet dat ik dat vaak zal kunnen opbrengen... ik kan echt geen toneel spelen en ben soms jaloers op mensen die kunnen vleien en flemen en zo altijd hun zin krijgen... je moet het maar kunnen... toch ben ik vandaag tevreden over mezelf en dat is meegepakt.

07-12-2016 om 20:35 geschreven door Myette

Onze zoon is me toch ne kerel zenne... vorig jaar kreeg ik van hem een smartphone en hij kocht voor hem dezelfde... dat ding was echter niets waard... zo traag als een boerenkar... het deed zijn eigen zinnetje... was op een zucht leeggelopen etc. etc. dus... het mijne belandde in de kast en die van hem in de vuilbak... en ik... ik haalde mijn oud GSMmeke weer tevoorschijn en was er gelukkig mee... maar toen... kwam zoon gisteren voor mijn verjaardag met een nieuwe aanzetten en die is heel wat beter... edoch... ik heb weer prijs om dat phoneke baas te worden en wat je allemaal met zo'n ding kan doen is ongelooflijk... ik zat de hele voormiddag te spelen en accounts in te voeren... onderweg kwam ik een "zaklamp" tegen en klikte die aan... na een tijd begon mijn hand wel verdacht warm aan te voelen en toen merkte ik dat die lamp nog altijd brandde... ik dus ijlings op zoek naar die app maar vond het gewoon niet terug... wat nu gedaan... zoon bellen voor hulp of nog maar eens proberen... en plots... ging het licht uit... wel prima maar ik weet nog altijd niet hoe je die verdekkese lamp aan en uit zet... ik nam ook een selfie en gooide het er al even vlug uit als ik het nam... was me dàt verschieten... zo'n lelijk mens en zoveel rimpels... ik ging direct in de badkamer in de spiegel kijken en daar viel het nog mee... ik heb het al vaak gezegd : foto's en ik accorderen niet.

04-12-2016 om 15:52 geschreven door Myette

Gewoonlijk heb ik er geen probleem mee om mijn gemoed te luchten en mijn diepste gedachten (allez ik vertel ook niet ALLES he) te onthullen maar vandaag heb ik gewoon geen goesting... dus geen ontboezemingen... geen geklaag of gezever... eigenlijk wel wat gezever want ben er mee bezig nu... en waarom... omdat er nu eens helemaal niks is gebeurd... mijn leventje hier verliep uiterst saai en ik geloof niet dat iemand ook maar zin heeft te lezen hoe ik geslapen heb of wat ik heb gegeten of hoe mijn stoelgang verliep... zodoende wacht ik maar af tot er wat schot in de zaak komt... d.w.z. tot ik iets zinnigs te vertellen heb.

Ik wil wel even kwijt dat het gisteren weer ontzettend leuk was met mijn blogmaatjes en dat ik hoop dit nog lang te mogen voortzetten.

En nu ga ik op rust... tot de volgende keer!

03-12-2016 om 19:11 geschreven door Myette