Wie zong er ook weer "het is weer voorbij die mooie zomer"... dat was een beetje voorbarig want de zomer 2018 blijft eindeloos door sjokken... net toen ik begon rond te snuffelen in mijn kasten op zoek naar truien en lekker warme broeken en zo kwam de zon weer in al haar glorie tevoorschijn... ik ben altijd voorzichtig... door ervaring geleerd... en stap naar buiten met een jasje en sjaal... om na enkele minuten die keus hartsgrondig te vervloeken... zo ook vandaag... ik moest even naar de apotheek en ben als een natte vod thuis gekomen... tja lui zweet is rap gereed zeggen ze dan en bij mij doen die klieren overuren.

Zoals ik al vertelde vroeger is er een lieve dame die mij boeken uit de bib komt brengen... gisteren zou ze komen en ik zat te wachten met de koffie al klaar en... bleef wachten... moest dringend naar het toilet maar durfde niet want je zal zien... zogauw je comfortabel zit te doen wat de natuur je beveelt gaat de bel en dan... ja dan is het even paniek want wat doe je eerst... rustig de taak afmaken maar dan is de beller misschien al weg of met je broek op je enkels naar de deuropener huppelen... het is en blijft een penibele zaak... op den duur kon ik niet anders maar het zaakje werd in haast en spoed afgehandeld dus niet degelijk... en die dame bleef maar weg... toen belde ze dat haar fiets in panne lag en ze zou morgen komen... morgen dat was dus vandaag... ik weer zitten wachten met mijn koffie en weer noppes... fiets was pas na de middag klaar en ze zal morgen donderdag komen... dat wordt weer wachten.

Ik ben gelukkig... waarom... omdat ik eindelijk weer kan typen... ik zat namelijk 3 dagen met een klavier in staking... plots deed het zaakje het niet meer... ik ben dan verwoed elke toets in mijn bereik gaan indrukken... combinaties gemaakt... niets te doen tot ik eindelijk totaal gefrustreerd zoon om hulp belde... je zit dan aan de PC... je kan alles lezen maar antwoorden gaat niet en om hulp vragen gaat ook niet want die vraag moet je intikken... zoon was net bezig met een cursus en had weinig tijd... hij raadde me aan het klavier los te koppelen en mijn reserve aan te sluiten... ik dan maar op de knieën... die bak eruit sleuren... klavier los... het andere aankoppelen en... niks... zero... nul... sakkerdjie... terug afkoppelen en vervangen door het eerste klavier... weer niks... sakkernondedjie... na de zoveelste poging gingen er plots die 2 lampjes aan het het ding werkte weer... ik fier als een gieter naar zoon gebeld dat moeke het weer maar eens gefikst had... zoon blij en moeke ook et voilà hier ben ik dan weer.

26-09-2018 om 16:17 geschreven door Myette

Gelukkig zitten er hier enkelen op de blogs die me met de zweep achternazitten of ik had niet geweten dat het alweer een week geleden was dat ik me op dit blog heb getoond... waarom niet... omdat ik een chaotische week achter de rug heb en ik andere katten te geselen had... lap nu doe ik dat ook al... met een zweep staan zwaaien... ach... wat die katten waren... eerst en vooral 't manneke natuurlijk die ik steeds in de goede richting moet sturen of hij maakt er een zootje van... gisteren met hem 't stad ingetrokken... letterlijk... na de gebruikelijke schermutselingen met oversteken door rood licht en op het fietspad lopen terwijl er een voetpad naast ligt... zijn we op de goede tram terechtgekomen en op de goede plek afgestapt... dit na weer wat heen en weer gezever... we zetten ons neer aan 't Scheld om "naar de botekes te kijken"... dat hield hem een tijdje bezig... dan weer op weg om het inwendige te bevochtigen... dat lukte ook nog... toen ik naar de WC moest heb ik tot 3x toe een kelner moeten om hulp vragen want die WC hadden ze ergens ondergebracht in duistere kelderkrochten zonder enige aanwijzing... dat is funest voor mij want ik heb totaal geen gevoel voor oriëntatie... ik sta nog verwonderd dat ik uiteindelijk de weg naar boven heb teruggevonden helemaal in mijn eentje... mission completed.

Zondag was er een etentje gepland met onze overburen... eerst het aperitief bij ons en dan naar het restaurantje waar je alleen visgerechten kon krijgen... die waren prima en we hadden ook een gezellige babbel... mission completed.

Vandaag heb ik me... stomme koe die ik ben... laten vangen door een mail van de bank... die mail vertelde me dat... aangezien ze de laatste tijden wat problemen hadden met fraude... ze mijn bankkaart moesten vervangen... ik moest mijn nummer intikken... wat ik tot mijn diepe schaamte heb gedaan... dan moest ik wat geduld oefenen terwijl ze mijn gegevens konden checken... eigenlijk vond ik het al een beetje raar en omdat ik niet bepaald een geduldig mens ben belde ik de bank... en LAP... het was wel degelijk een hacker... mijn kaart werd onmiddellijk geblokkeerd en... door het feit dat ik er vlug bij was... was er nog niets afgenomen... weer een lesje geleerd... van ironie gesproken.

Straks komt de kapster mijn korte stekeltjes nog wat meer inkorten... ik krijg soms zin om het weer te laten groeien maar dan denk ik eraan dat ik dan dat haar elke dag moet wassen en in vorm boetseren en hoeveel tijd en moeite dat me gaat kosten terwijl ik nu mijn nat haar even uitschud zoals hondjes doen... er wat in wroet met mijn vingers en het verder in de wind laat drogen... dan is mijn goesting rap over.

20-09-2018 om 14:00 geschreven door Myette

Vandaag een vermoeiend dagje gehad... eerst werden we wakker gebonkt door een mastodont van een vrachtwagen die aan de overkant stopte om een container uit te laden... dan naar Proximus gereden waar ik iets te regelen had en waar ik meer dan 1 uur op mijn beurt moest wachten... daarna met de GPS een adres trachten te vinden... een ware uitputtingsslag want 't manneke wil gewoon niet luisteren naar die GPS dame en denkt dat hij het beter weet... wat echt niet zo is... toen we eindelijk terug thuis waren was ik een zenuwwrak... dan wilde meneer nog naar de Zoo en wat doe je dan als onderdanige hausfrau... om de lieve vrede te bewaren maar toegeven... wreed tegen mijn goesting terug op stap... wachten op de tram en wachten en wachten... toen we eindelijk op onze tram zaten werden we halfweg eruit gegooid... weer wachten op de volgende... die ook weer niet kwam opdagen... toen we zo ettelijke andere lijnen hadden zien passeren met telkens het nodige gezeur van man trok hij me plots de eerste de beste tram binnen... zijn geduld was op maar het mijne was al lang op... uiteindelijk kwamen we toch in de Zoo terecht waar we veel mooie planten en bloemen konden bewonderen maar heel weinig dieren... terug naar huis en nog eens hetzelfde liedje... weer een andere lijn genomen en toch thuis geraakt... ik was toen meer dan kapot... dringend aan wat rust toe en een Duvel... heb ook nog eens de Witte van Zichem op TV gekeken en vond het nog altijd even goed... het brengt herinneringen boven... ik ben wel niet van "den boerenbuiten" maar toch... het was al met al een memorabele dag en eentje om vlug te vergeten... slaap wel!

13-09-2018 om 23:38 geschreven door Myette

Dit is een tweede poging... ik had een blogje gewrocht en door een stommiteit mijnenswege (gggrrrr) het uitgeveegd... nu moet ik weer beginnen en het ging nochtans om zondagsrust... die rust is om zeep... eigen schuld dikke bult!

Na een rijk gevulde week wilde ik het vandaag stillekes houden als voorbereiding op de 2-wekelijkse huishoudelijke poetsbeurt... tja ik moet mijn poetshulp natuurlijk bijstaan in het uitmesten van mijn onderkomen en dat vind ik echt geen pretje.

Intussen heb ik bijna een gat gezeten in mijn jeans door het uren zitten te knoeien op de PC... toen ik heel vroeger aan het bloggen sloeg was ik heel wat jeugdiger en energieker en stortte me dan ook met al die energie op het creëren van allerlei blogsnufjes zoals buttons maken... sneeuwvlokken of bloemblaadjes laten dwarrelen en nog heel wat van die zotte dingen... met de jaren verflauwde de jeugd en de energie en hield ik me alleen nog maar bezig met soms mijn gemoed te luchten op mijn blog... als ik nu een reactie wil plaatsen op iemands blog schaam ik me soms dood... die mensen hebben allemaal van die prachtige afbeeldingen en ik... ik bezit zelfs geen button... ik heb me voorgenomen sowieso een button te maken al was het maar om te tonen dat ik er nog ben... Natoken zond me welwillend een url van haar visje en ik heb me er op gestort met als resultaat... noppes... ik krijg het niet geflikt... bij mijn mislukte test op eigen blog wiste ik per ongeluk de hele reutemeteut... et voilà... als straf maak ik er raprap  een nieuw... moest er iemand zich geroepen voelen mij wegwijs te maken die wordt levenslang met mijn dank gezegend.

09-09-2018 om 17:46 geschreven door Myette

Ik kan wel begrijpen dat iemand niet van katten of honden houdt maar niet dat ze dan die dieren vergiftigen... voor dat soort "mensen" voel ik alleen verachting... enkele jaren geleden hadden wij 3 katten die allemaal bij ons aangespoeld waren... ik ben meer een hondenvrouw en katten bezag ik altijd met wantrouwen... maar wat doe je als zo'n beest door de buren verlaten wordt en komt bedelen voor eten en logies... je geeft dat eten en raakt het niet meer kwijt... die kat mocht van 't manneke niet binnen en zoon maakte een luxe hok voor haar waar ze 's nachts in kroop tot... het in de winter erg aan 't vriezen was en ik man de hele nacht wakker hield door mijn gezeur van : "ocharme dat beestje, dat zal wel kou lijden"... man dreigde eerst met : "ofwel de kat ofwel ik" waarop ik dan weer : "breng me niet op ideeën" en dat gaf de doorslag... kat mocht in de garage slapen en dat bleef ze doen tot haar dood... tegen de avond stond ze al voor de deur te wachten tot ze naar beneden kon... enkele tijd na die adoptie kwam er een ander sukkeltje aangespoeld... zat in de tuin het brood voor de vogeltjes op te eten en mijn hart brak... een mager scharminkeltje met kromme pootjes en een halve staart... aangezien de huiskat dat scharminkel niet binnen wilde bleef het buiten en gebruikte het luxehok... een tijdje later kwam er weer een kater bij... die sloot vriendschap met het scharminkel en van toen af kregen ze eten van mij en sliepen die twee gezellig samen in het luxehok... dat was intussen al gestoffeerd met afgedankte plaids zodat ze goed beschermd waren... intussen zijn ze allemaal dood... eerst de kater... een prachtig beest dat de ene dag nog gezond en wel op ons terras zat en de volgende dag dood in de tuin lag onder zijn lievelingsstruik... kon alleen door vergif zijn... in diezelfde periode verdwenen er verscheidene katten in onze buurt... het scharminkeltje kreeg plots een verlamming en de dierenarts constateerde dat het al heel oud was en we moesten het een spuitje laten geven... altijd een moeilijk moment... enkele jaren later was het de beurt aan onze huiskat... nierfalen door ouderdom en een spuitje... dat is nu al vele jaren geleden maar de herinneringen blijven.

Dat kwam allemaal weer boven drijven omdat er de laatste tijd weer pamfletjes opduiken in onze buurt met een oproep over hun verdwenen kat... ik vrees dat er weer zo'n onmens aan het werk is... iemand die katten haat en ze vergiftigt... wie dat doet trekt zich dan ook niets aan van het verdriet van de eigenaars en vooral de kinderen die verdriet hebben om hun verdwenen maatje... verachtelijke monsters zijn dat... als je niet wil dat katten in je tuin komen zijn er middeltjes genoeg om ze buiten te houden zonder ze te schaden.

Zo zijn er de laatste jaren ook van die vreselijke dierenbeulen aan het werk die er plezier in hebben vergif te strooien voor honden... zelfs tot in de hondenweide... aangezien zoon zo zijn vorige hond is kwijtgeraakt is hij als de dood dat zijn hond zoiets zou binnenspelen... met de hond gaan wandelen is niet meer een ontspanning maar een karwei geworden... zijn hond is dan ook een alleseter en hij moet hem voortdurend in het oog houden en kort houden... funest voor een grote hond want die moeten zich ook eens kunnen uitleven... gisteren kwam zoon in onze tuin wat bomen bijsnoeien en zijn hond begon aan alles wat viel te knabbelen... zelfs het zagemeel vond hij lekker... hou zo'n beest maar eens in de gaten.

05-09-2018 om 12:04 geschreven door Myette