Eventjes de week overlopen... het is tenslotte een dagboek met "soms" overdenkingen... van mij moet je geen diepe gedachten verwachten... tiens dat rijmt... ik bengel wat tussen de wasmachine en de afwasbak in... ja ik doe de vaat oftewel afwas nog altijd manueel... daarom eten we dan ook vaak stoofpotjes... dan heb ik maar één pan af te wassen... dus terug naar die update... het was me het weekje wel... verwacht nu geen ophefmakende dingen want ik ben met weinig al tevreden... maandag kwam de ramenwasser... niet gekomen want het regende... de pedicure die mijn onderdanen een goeie beurt kwam geven... terwijl zij aan mijn tenen prutst maken we een babbel. kwestie van mijn tong ook even wat beweging te gunnen... dinsdag weer voer inslaan... geen babbel... woensdag kwamen ze het nieuwe raam inzetten en dat was traplopen voor mij om die mannen te voorzien van koffie en instructies... ook moeilijk tegenwoordig vermits ik geen Pools spreek en dan in het koeterwaals met dat mombakkes op is ook niet makkelijk... enfin het raam staat erin maar de buitenafwerking is niet helemaal naar mijn zin en nu zit ik te bedenken wat ik ga doen... klagen of betalen... donderdag was kuisdag... ook al niet een van mijn plezantste dagen... vrijdag moest ik naar de tandarts voor die lastige tandjes... ik kon dat ding niet langer dan 5 minuten inhouden van de pijn... dus ik MET gebit EN pijn naar de kliniek en MET gebit en ZONDER pijn terug naar huis... nu even afwachten en proberen of eten met die tanden gaat lukken... ik had dus gisteren even een half uurtje frisse lucht en een wandeling naar huis terug... geloof me maar ik was moe... rust roest zegt men en het is verdomme waar ook... ik vergeet nog te vermelden dat de raamwasser er ook was... ik zat even te rusten toen ik alsmaar gebonk en gestommel hoorde... dacht dat het bij de buren was maar nee... toen ik me omdraaide stonden er liefst twee mannen naar me te gluren... de baas van het spul zwaaide vriendelijk naar mij en ik zwaaide terug natuurlijk... zo ben ik... altijd bereid... mijn eerste gedachte is dan : "gelukkig had ik mijn tanden in"... tja dat gebit begon me te obsesseren... genoeg erover.

Corona houdt me nog tegen maar ik denk er toch serieus over de poetsdienst weer te bellen... ik doe het nu al 9 maanden zelf... wreed tegen mijn goesting... binnen gaat het nog wel maar toen ik deze week buiten was om dat raamwerk te controleren sloeg ik bijna achterover van ontzetting... die hoftrap... dat terras... die voortuin... onze hogedrukreiniger was kapot en weggegooid... al dat schuurwerk zie ik niet meer zitten... dus weer denkwerk... zou ik of zou ik nog wachten?

Dit weekend komt de verpleeghulp niet... maandag denkelijk de laatste keer want 't manneke is zo goed als terug dichtgegroeid... die man is echt ongelooflijk... om de haverklap zanikt hij dat hij vlug zal sterven maar dat valt van een ladder... kneust zijn ribben... haalt zijn beide benen open... en is zo goed als genezen na twee weken... wie doet het hem na!

21-11-2020 om 10:22 geschreven door Myette

Een zaterdag als vele andere... de gewone huishoudelijke zaken afhandelen... naar de supermarkt een voorraadje voer inslaan zodat we volgende week weer door komen... eens denken wat er voor 's avonds op het menu moet komen... het zal weer prut worden want kauwen gaat niet zo goed... elke dag andere prut maar het blijft behelpen... man wordt elke dag door een lieve verpleegster verbonden en zijn wonden zijn goed aan 't genezen... de gekneusde ribben doen ook al minder pijn zodat ik 's nachts niet meer mijn bed wordt uitgegild... tel je zegeningen zeg ik maar... wat mijn tanden betreft... dat is een regelrechte ramp... ik heb heel moedig... al zeg ik het zelf... de hele week dat ding getorst en er zelfs mee gegeten... eten was niet bepaald een genoegen... meer een corvee waar ik telkens tegenop zag... zeg dus niet dat ik mijn best niet heb gedaan maar genoeg is genoeg... volgende week bel ik naar de tandarts voor een afspraak. dat ding moet aangepast worden voor ik erin stik... ook een zegen is dat ik elke avond na het avondeten met een diepe zucht van voorpret de badkamer induik om dat onding eruit te gooien... wat de pret ietwat drukt is dat ik dan in de spiegel plots mijn bobonne zie opduiken... ik vlucht dan rap de kamer uit om me in een boek te verdiepen of wat TV te kijken naar een of andere herhaling van een herhaling... dan zegt 't manneke steevast dat hij dit nog nooit gezien heeft alhoewel wij het samen al ettelijke malen bekeken... voor hem is alles weer nieuw... soms benijd ik hem want ik zou ook eens iets nieuws willen zien of beleven.

Deze avond komt zoon even langs met Kiko... hij vroeg me verleden week wanneer hij nog eens mocht langs komen want de hond miste bomma en bompa.. hoe kan je je kleinkind nu zoiets weigeren dus... heb al wat vlees uit de vriezer gezet en zal straks de bak water ook klaar zetten... het zal een bezoekje worden met masker op en op afstand... d.w.z. van zoon dan toch want die hond duldt geen afstand en moet en zal aangehaald worden... als je ook maar een ogenblik hem even niet aanraakt duwt hij zijn snuit met kracht tegen je aan... wat zeg ik duwen... het is meer stoten en dan weet je het wel... een echte flodder dat beest maar zo lief.

De lieve bib dame komt volgende week mijn boeken halen en nieuwe voorraad brengen... de ramenwasser komt... en de pedicure komt ook... tussenin dagelijks de verpleegster... man man dat wordt een drukke week... ik hoop dat ik er niet van over mijn toeren ga geraken want ben geen drukte meer gewend... waar is de tijd dat we van de ene gelegenheid naar de andere renden... alleen eraan denken vermoeit me al... als je jong bent kun je je dat niet voorstellen... dat je na een doodgewone dag 's avonds al tegen 9 u zit te dromen van je bed... ik die maar eerst tegen 10 u op volle toeren begon te werken... oftewel 22 u... men noemde me eens een nachtvlinder... ach vlinderen doe ik al lang niet meer... tegenwoordig is het meer rupsgedoe.

14-11-2020 om 15:19 geschreven door Myette

Vorige keer hoopte ik dat we ziek zijn zouden kunnen overslaan in deze corona tijden want klinieken zijn beter te vermijden nu... we hebben eventjes geluk gehad samen met een ongeluk... vorige week was 't manneke in de tuin bezig... ikke blij want dan is hij een poos van onder mijn voeten weg... maar toen het al donker werd en hij niet te zien was ging ik hem zoeken en daar lag hij te kreunen... de oen had het in zijn bolle kop gekregen bomen te gaan snoeien en was van de ladder gevallen... ik heb hem met veel moeite binnen gekregen... het regende ook nog en we waren intussen allebei al kloddernat... allebei zijn benen zaten onder lelijke bloedende schaafwonden die ik moest verbinden met hetgeen ik in huis had... dat was niet voldoende voor zo'n grote klus maar ja... à la guerre comme à la guerre... bij elke beweging van hem klonk er een ijselijke gil... aangezien manlief al gilt als hij op zijn tong bijt ben ik niet zo vlug in paniek maar toch... met pijnstiller in bed gestopt in het logeerbed...  midden in de nacht weer dat gegil want meneer moest plassen en kon niet uit bed... de volgende ochtend stond ik vroeg op en belde de dokter... die zou later op de dag komen kijken... ik zag die ladder tegen de hofmuur van de achterburen staan en dacht dat die mensen misschien zouden denken dat we bij hen wilden inbreken dus ging ik die ladder neer leggen... dat ding... een loodzwaar dubbele metalen geval... wilde zeker niet in de modder gaan liggen en kantelde mijn kant uit en... Myette onderuit plat op haar rug in die modder... ik lag daar eventjes in paniek want... wat als ik iets brak... wat dan... aangezien ik een ouwe taaie ben kon ik toch rechtkrabbelen en naar de garage strompelen om mijn modderhanden te wassen... daar ontdekte ik dat ik stond te bloeden als een geslacht varken... was met mijn kop op een steen gebotst... allee vooruit dat kon er ook nog wel bij... de dokter kwam en verbond man professioneel... ontsmette mijn hoofdwond... plakte er een compresje op en ik kreeg een windsel rond mijn kop... daar zaten we dan... allebei in het verband... de dokter belde voor een verpleeghulp en die komt nu elke dag man terug vers inpakken... en ik... de volgende dag was mijn hoofdwond al dicht en heb ik heel voorzichtig mijn haar gewassen met shampoo want ik kon mezelf ruiken... geronnen bloed ruikt walgelijk... 't manneke zal nog enkele weken kreunen en steunen met van tijd tot tijd een gil erbij want zijn ribben zijn gekneusd en dat moet vanzelf helen wat op zijn leeftijd betekent... niet heel vlug... al bij al mogen we onze handjes kussen dat we niets gebroken hebben... hij moet het kalm aandoen en ik hoop dat hij in het vervolg die ladder zal vermijden... aangezien die man hardleers en koppig is heb ik zo mijn twijfels... wat het voor mij betekent is dat ik het tandartsbezoek moest afzeggen en dus nog wat langer moet blijven mummelen... dat ik nu de bladeren-harken-corvee heb gekregen... de bomen bij ons en die van de buren zijn druk aan een striptease bezig en laten alles in onze tuin vallen... de bomen van onze achterburen zijn enorm groot... een zegen in de zomer maar in de herfst een bezoeking... onze voortuin is ook een vergaderbak... als er EEN papiertje in de straat valt komt het steevast bij ons terecht... door de wind of een klopgeest... wie weet maar wij hebben prijs... nu zijn het de bladeren weer... allee vooruit deze taaie hier zal er eens aan beginnen.

05-11-2020 om 10:03 geschreven door Myette