Eerst en vooral wil ik allen bedanken die me een verjaardagswens toestuurden... het doet steeds goed als er iemand aan je denkt

Het was me gisteren het dagje wèl... allereerst moesten we naar de begrafenis van een van onze clubvrienden... dat was nog eens zo'n ouderwetse dienst met alles erop en eraan... begeleid door een mannenkoor met kyrie en gloria van jewelste... duurde ook behoorlijk lang

Toen we thuiskwamen lag de volgende doodsbrief al in de bus... ook een van de clubvrienden... deze is voor donderdag... er lag ook nog een ander bericht ons op te wachten... dat onze hospitaalverzekering weer eens opslaat en maar liefst met 160 €

's Avonds werden de kaartvrienden van 't manneke verwacht dus nog even naar de winkel om voer in huis te halen voor bij hun biertje... tussen de bedrijven in kwam zoon even binnenwippen om moeke haar cadeautje te brengen... nog wat telefoontjes afgehandeld... eten maken... toen de mannen kwamen binnengedruppeld even een babbeltje en een glaasje op mijn gezondheid gedronken... dan eindelijk kon ik den Buddy gaan opzoeken... ondertussen was m'n stemming wel drastisch gedaald... je zou voor minder... en het bloggen ging me niet zo goed af... ben dan maar vroeg gaan slapen.

Toen we gisteren op pad waren kwam manlief tot de ontdekking dat de benzinemeter op rood stond en bleef staan... dat kón toch niet want we hadden echt niet veel gereden... dacht hij... even gaan nakijken... oei oei... seffes gaat dat spul hier stilvallen... rap naar de Makro om te gaan tanken... ik moest echter eerst nog naar de bibliotheek want het was de laatste dag van de uitlening... volgende dag boete betalen... geen tijd meer voor de Makro... dan maar morgen... vandaag dus.

Vanochtend heel vroeg een belletje... altijd schrikken als er zo vroeg iemand komt aanbellen... het was de Post met een pakje... nog even terug onder de dekens... dan er maar uit want de tank moest gevuld worden... dus naar de Makro gaan tanken... nog wat kattenvoer  gekocht en naar huis... de spullen die ik per postorder gekocht had aangepast en natuurlijk had ik weer prijs... een boos telefoontje gepleegd naar de firma en ik mag het terugsturen... dat betekent weer naar de post... gggrrr... zal voor overmorgen zijn... straks komen de kinderen eten en ik moet nog aan de kook beginnen... heb niet veel goesting maar ja... wat doet een mens al niet voor zijn kroost... oei en ik bedenk me daar net dat ik nog dat strijkje moet doen!!!

Morgen is het ons jaarlijks kerstdiner van de club... nu komt die begrafenis er ook nog bij... het zal weer haast en spoed worden maar aangezien de overledene een van m'n favoriete clubleden was moet en zal ik op post zijn... dan op een drafje naar het restaurant waar het gelukkig wel wat leuker zal zijn... ik hoop dat we nog op tijd voor het aperitief zijn... zal wel een borrel kunnen gebruiken tegen dan.

Dat waren weer mijn wederwaardigheden van de laatste dagen... zoals altijd al geweest is komt alles weer met golven op me af... maar aangezien ik een taai vrouwmens ben hou ik stand... alhoewel de laatste tijd er wel veel op ons afkomt... we hebben een grote kennissenkring... gezien de meesten al op gevorderde leeftijd zijn krijgen we ook regelmatig onaangename berichten te verwerken... tja wat doe je eraan... je opsluiten en afzonderen is ook geen optie dus zullen we het moeten nemen zoals het komt... schouders achteruit en borst vooruit en vórt met de geit!

En nu ga ik eerst dat strijkje mores leren en dan aan de kookpot... tot later blogmaatjes... toedeloe!!!

29-11-2006 om 14:02 geschreven door Myette

Het leven is even wisselvallig als het weer... zo ook m'n gemoedsrust... donderdag was ik weer eens op stap met de club voor de hele dag... niettegenstaande de niet aflatende regen kon dat m'n goed humeur niet bederven... nee hoor... als ik met vrienden op stap ben moet er heel wat gebeuren voor m'n kin op m'n knieën hangt... we pletsten dus gezellig in de regen rond... bewonderden de stadhuizen van Lokeren en Dendermonde binnen en buiten... ook enkele kerken... zaten 's middags genoeglijk te smullen van een heerlijk maaltje overgoten met een nog heerlijker wijntje... als jullie ooit eens in Zele terechtkomen stap dan eens in restaurant Den Anker binnen... echt aan te bevelen... en plots tussen het hoofdgerecht en dessert in kreeg ik te horen dat een van onze oudste leden terminaal is... dat is wel even slikken... ik moet eerlijk bekennen dat de genuttigde wijn de schok ietwat verzacht heeft maar toch... de rest van de dag moest ik steeds aan G denken... een schat van een man waar ik vaak een babbel mee had als we op tocht waren... vrijdag lag er een doodsbrief in de bus... ik dacht direct aan G maar nee het was van een van onze andere leden die plotseling overleden was... weer een onaangename verrassing... 's avonds belde een vriendin uit ons vroegere fietsgroepje me op om me de laatste nieuwsjes mee te delen en vertelde en passant dat een van de fietsvrienden zwaar ziek is... pardaf... weer een stomp in de maag... die middag hadden we la mamma bezocht en we zien haar geestelijk achteruit gaan... verleden jaar was ze nog zeer helder maar elke week merken we het verschil... de hoofdverpleger van haar afdeling riep me voor een gesprek en vroeg me wat ze moesten doen... ze wil namelijk steeds zèlf van haar stoel in bed stappen en omgekeerd niettegenstaande het haar verboden is... er zijn 3 mogelijkheden... ofwel onder de pillen houden... of vastbinden in haar rolstoel... ofwel niets doen en het risico lopen dat ze een fatele val maakt... moeilijke keuze maar ik heb geopteerd voor het laatste... vastbinden en pillen zie ik niet echt zitten dus dan maar het risico... dat werd in haar dossier bijgeschreven en ik moest tekenen... als er iets gebeurt ben ik dus verantwoordelijk... zo zij het!!!

Dit alles maar om te zeggen dat m'n goed humeur op een laag pitje zat gisteren... trop is trop... wat ik me wèl heb voorgenomen... gezien de vergankelijkheid van het leven... is uit het leven dat mij nog beschoren is zoveel mogelijk vreugde te halen... ik heb 't manneke verwittigd dat hij niet moet proberen me tegen te houden want dit keer zal het hem niet lukken... ik ben altijd al wel een fuifnummer geweest maar was meestal aan huis gebonden door man en kinderen... op reis gaan met kleine kinderen vond ik niet zo leuk dus werd het in onze vakantie de ardennen of de zee... later zou ik m'n scha wel inhalen dacht ik... nu het wèl zou gaan krijg ik mijn huisband niet mee... ik heb me daar bij neergelegd maar wat andere uitjes betreft die laat ik me niet door de neus boren... men weze gewaarschuwd... vorige week ben ik met een vriendin naar toneel geweest zonder protest van zijn kant en de geplande blogmeetingen kregen ook geen commentaar te verwerken... bij de vorige uitstapjes die ik zonder hem deed stormde het nog... ik hoop dat hij eindelijk door heeft dat er aan mij toch geen eer te behalen valt... trouwens hij heeft ook zijn solo uitjes met de vrienden en daar heb ik nog nooit bezwaar tegen gemaakt... integendeel... lekker rustig thuis!!!

Lieve mensen allemaal... ik hoop jullie niet teveel verveeld te hebben... hoor ik daar niet iemand snurken... ach nee het is mijnen Buddy maar die er genoeg van heeft en een dutje wil doen... jaja venteke ik stop al hoor... tot de volgende aflevering blogmaatjes... doei!!!

25-11-2006 om 16:26 geschreven door Myette

Ik heb weer een drukke week achter de rug... zoals altijd in m'n leven komt alles in "golven" op me af... gaat het slecht... ja dan wil er ook niets niemendal meer lukken... het enige wat je dan kunt doen is je in een hoekje terugtrekken en wachten tot de bui over is... deze keer was het een "leuke golf" en dat betekent plezier... ik had al enkele afspraken geboekt enige tijd geleden en plots kwamen er van alle kanten telefoontjes om hier en daar te verschijnen... ik heb een peperkoeken hart en kan moeilijk iets weigeren dus offerde ik me maar op... en schoof ze tussen de andere afspraken... als je wat ouder wordt stel je beter niets meer uit... DOEN is de boodschap.

Eén van deze uitstapjes was naar het "Echt Antwaarps Theater"... ik kan best begrijpen dat sommigen daar hun neus voor ophalen... dat zijn dan de diepzinnige types... och ik had  ook wel zo van die momenten vroeger... toen ik nog pril en leergierig was... dat ik diepzinnig zat te peinzen over het leven en dan uitriep : "Moeder Waarom Leven Wij" maar er heeft me nog nooit iemand daarop een zinnig antwoord gegeven ... dus ik neem het leven zoals het komt... als het regent trek ik m'n haar over m'n ogen en wacht stillekes af tot de vlaag voorbij is en als de zon schijnt geniet ik er met volle teugen van... aangezien het soms meer regent dan zont moet je elke gelegenheid tot pret maken aangrijpen... toen ik jong was besefte ik dat niet tenvolle en stelde alles maar uit wegens "geen tijd" ... "geen goesting"... "zal het later wel doen"... ja ik wist toen ook wel dat ik ooit eens oud zou zijn en ooit eens zou sterven maar dat was nog hééééél ver van m'n bed... nu piep ik wel anders... ik hoor er enkelen denken : "Ai ai wat een oppervlakkig mens is dàt"... geen diepgang... maar dan vergissen ze zich toch een beetje... ik heb mezelf gewoon afgeleerd  te diep over sommige dingen na te denken... dat was in m'n tienerjaren en als jonge vrouw wel even anders... toen zat ik vaak te "navelstaren" ... heeft me niets opgeleverd... integendeel... je wordt er soms intens triest van... toen ik weer zo'n periode doormaakte dat ik het leven in het algemeen maar knudde vond heb ik totaal het roer omgegooid... ben de deur uitgestapt om allerlei activiteiten te ondernemen en ben er nog mee bezig... voel me nu heel wat beter in m'n vel.

Terug naar het Antwaarps Theater... niet Antwerpenaren zullen er misschien weinig van snappen want het is door en door volks... heb daar nog enkele typische uitdrukkingen gehoord waarvan ik dacht dat die terziele waren gegaan... nee dus tot mijn grote pret... ik hou van volks en van dialecten... nog zoiets waar veel mensen vies van zijn... ik dus niet... en niet alleen van m'n eigen Antwerps... Brussels op z'n ketjes vind ik zalig... eigenlijk elk dialect... zelfs die waar ik geen snars van begrijp... heb het altijd zo wonderlijk gevonden hoeveel verschillende uitdrukkingen er wel niet bestaan van een en hetzelfde ding... ik vind het wel spijtig dat onze jeugd dat niet meer kent... die gebruiken een uniforme zoutloze taal... op de chat is het cybertaal... en dat is dat... spelling is niet meer IN... en als men nog vaker de spellingsregels gaat veranderen is iedereen spoedig het noorden kwijt... ik moet eerlijk bekennen dat ik tegenwoordig al een kompas nodig heb om m'n weg erin te vinden.

Maar nu ga ik even... heel even maar... wat huishoudelijk werk aanpakken... tot de volgende keer blogmaatjes!!!

21-11-2006 om 11:22 geschreven door Myette

MET DANK AAN BOJAKO


Danke Boke voor je hulp... eindelijk kan ik eens andere muziek op m'n blogje zetten!!!

18-11-2006 om 15:44 geschreven door Myette

Klik eens even op de kip!

17-11-2006 om 15:49 geschreven door Myette

MET DANK AAN VIFKE VOOR DE HULP MySpace Comments Graphics

16-11-2006 om 20:16 geschreven door Myette

Ben zojuist begonnen met m'n blogronde en heb...  omdat de B van Bojako bovenaan m'n lijst staat... haar laatste bijdrage dus ook eerst gelezen... en bingo... de herinneringen kwamen bovendrijven... dat GES syndroom waar ze het over heeft heb ik dus ook al jààààren maar wist niet dat het zo heette... nu ik het uit geleerde bron bevestigd krijg voel ik me een stuk beter... toen de kinderen ons kwamen vervoegen heb ik verkozen thuis te blijven... kinderdagverblijven waren toen zeker niet drukgezaaid en ik wilde m'n ouders niet opzadelen met de zorg voor 2 peuters... met één modaal loon was het niet bepaald grote luxe maar we kwamen rond en ik was er steeds voor man en kinderen... als thuiswerkende moeder heb je ook het voordeel je dagen te organiseren zoals je zelf wilt... heb je geen zin om de vaat te doen dan laat je die gewoon staan tot later... je doet je eigen zin en dat gedurende al de jaren dat je man werkt... maar... eens komt de dag dat manlief op pensioen moet... ik beken eerlijk dat ik niet bepaald stond te dansen van plezier toen het eindelijk zover was... beide kinderen woonden nog thuis... en dan plots zit je man de godganse dag thuis... loopt je voor de voeten... zit zich te vervelen... wil met je vrijen op alle mogelijke en onmogelijke uren... of de deur uit om ik weet niet wat te gaan doen... want hij is nu vrij en wil ervan profiteren... waar hij niet aan denkt is dat de vrouw niet op pensioen is en nog steeds evenveel werk in huis heeft... ik stelde toen voor eens naar de mini golf te gaan om hem bezig te houden... dat was direct een succes... we kwamen in contact met mensen die in een wandelgroep en fietsgroep zaten... dus wij op wandel- en fietstochten... allemaal heel leuk hoor maar als ik thuis kwam lagen de was en strijk me aan te gluren en... terwijl manlief lekker lui op de bank ging liggen kon ik het achterstallige werk te lijf gaan... wat met 2 kinderen in huis aardig kan oplopen... hij begon zich ook te moeien in het huishouden... mijn manier om de vaat te doen was niet de juiste... en waarom deed ik DIT en waarom deed ik DAT niet... ik ben nu bepaald niet begiftigd met een engelengeduld en het stormde dan ook regelmatig bij ons... na enkele weken stond ik op een ochtend op en duikelde terug neer... och... 't zal wel overwaaien dacht ik... niks van overwaaien... het werd langsom erger en erger tot ik gewoon niet meer alleen de straat opdurfde... dan maar naar de dokter die constateerde dat m'n bloeddruk op 19 zat... pillen gekregen... toen die op waren terug die duizelingen... weer pillen... de derde keer vroeg hij me wàt me eigenlijk dwars zat... waarop ik begon met te zeggen dat alles prima was bij ons thuis... geen problemen met de kinderen... alleen dat m'n man op pensioen was gegaan... ik moest niet verder vertellen want direct repliceerde hij dat dàt het probleem was... en weet je wat hij nog meer zegde... dat dit op de stress schaal gelijk stond met een sterfgeval in de naaste familie... dit voor het GES syndroom... nu hebben we ons min of meer... met de nadruk op "min"... aangepast maar die bloeddrukverlagende pillen slik ik nog steeds of de stoom komt bij tijden m'n oren uit... ik las dat Paz het heerlijk vindt haar ventje thuis te hebben... dat moet dan een extra super fantastisch ventje zijn want de meeste van mijn vrouwelijke kennissen denken er anders over... Boke ik hoop dat je het me niet kwalijk neemt te hebben ingehaakt op jouw logje maar toen ik het las moest het me even van het hart... en nu ga ik nog even verder op blogronde... tot de volgende...

15-11-2006 om 21:37 geschreven door Myette

Heb al enkele dagen geen blogronde meer gemaakt wegens tijdgebrek... jaja dit mens was weer "de hort op" zoals onze noorderburen het zo plastisch uitdrukken... wij noemen het hier "op de lappen gaan"... als je het mij vraagt een al even idiote uitdrukking want waar slààt dat nu op... hoe lappen... welke lappen... wie kan het me eens uitleggen... enfin ik was weer druk bezig... denk nu niet dat ik me ga beklagen hoor... nee nee... ik moet zeer regelmatig "gelucht" worden met de nodige "begietingen" of deze plant kwijnt weg... voor die "begietingen" prefereer ik Duvel of een rood wijntje boven water... ben dus als plant niet zo best gelukt... alhoewel wie heeft er ooit aan plantjes gevraagd of ze niet liever een lekker biertje of wijntje zouden hebben... ga dat morgen eens vragen... je weet maar nooit!

Zaterdag en zondag was het golf... het ging dit keer om een plaquette en raad eens wie die heeft gewonnen... juist ja... IK dus niet... dat zal ook wel nooit gebeuren... ben helemaal geen competitiebeest... ik opteer voor het gezelschap en dat was beide keren uitstekend... heb me dus goed geamuzeerd en ben heel tevreden naar huis getrokken met m'n pot confituur... zondagavond was het onze kaartavond met de vrienden en het werd zoals gewoonlijk weer een dolle boel... er stond namelijk nogal veel wind en dat werkt sterk op m'n gemoed... dan doe ik zelfs nog onnozeler dan anders en dat hebben ze geweten.

Vandaag was een dag in mineur... donker en triest... ik had me juist voorgenomen eens lekker den Buddy te gaan vertroetelen toen manlief me klagend kwam opeisen om hem te helpen met die trapzaal... de ladder naar boven gezeuld... hij op de ladder boven het trapgat en ik in aanbidding naar hem opkijkend vol verlangen om hem de natte doeken te mogen aanreiken en zijn orders op te volgen... zie je het al gebeuren... ik heb er een stijve nek aan overgehouden... na zo'n 2 uren me te hebben staan vervelen kreeg 't manneke er genoeg van... het bovenste gedeelte was trouwens gedaan en we konden de ladder terug naar beneden dragen... dat is niet zo eenvoudig als het klinkt hoor... nee is een heel secuur werkje... die ladder is namelijk behoorlijk lang en er komt heel wat maat en paswerk aan te pas om ze al de hoeken om te krijgen... hij de ene kant en ik de andere... ook simpel maar... vermits 't manneke en ik nu eenmaal heel moeilijk kunnen samenwerken... we hebben nogal verschillende opvattingen over wat rechts, links, omlaag en omhoog is... werd het een soort trek-en duwwerk met het nodige commentaar erbij... uiteindelijk zijn we toch in de garage gesukkeld met die stomme ladder en ik hoop dat ding heel lang niet meer te zien verschijnen... wat wij in die trapzaal te zoeken hebben... wel... enkele jaren terug heeft man de hele trapzaal bekleed met kurktegels in parelgrijs marmereffect... hij heeft er volle 2 jaren op gedaan... stukje bij beetje... nu is m'n echtgenoot bepaald geen klusser en wat hem bezielde toen aan zo'n karwei te beginnen weet ik nog niet... IK heb het hem niet gevraagd... alleen moest er dringend iets gedaan worden... geschilderd of zoiets... het werd dus kurk... het is heel mooi geworden maar... op een dag kwam onze Poekie tot de ontdekking dat kurk echt het einde is om je nagels aan te scherpen... wat een ellende... eerst begon ze aan de hoeken... toen we die afdekten ernaast... toen we dat afdekten... enz. enz. zeer tot manliefs ongenoegen... toen we verleden maand de vloer van de overloop lieten beleggen met kurk besloot hij ineens alle muren eens na te kijken en de opengetrokken naden bij te werken... dan de kapotgekrabte plekken te repareren... een laag verse lak erover en dan maar hopen dat de kat vies is van de lakgeur... daarstraks hoorde ik hem ineens uit zijn slof schieten... hij betrapte Poekie juist toen ze haar nagels in de muur had geslagen... ze zit nu opgesloten in de living en ik hoop maar dat ze uit frustratie niet aan m'n leren bankstel gaat beginnen... zal best eens gaan kijken... tot de volgende blogmaatjes!!!

13-11-2006 om 00:00 geschreven door Myette

10-11-2006 om 00:00 geschreven door Myette

08-11-2006 om 21:20 geschreven door Myette

Zoals ik al eerder zegde gaat mijn humeur OP en NEER zoals een jojo... vandaag was het een OP dag... ik had gisteren zorgvuldig mijn weekplan opgemaakt want het wordt een welgevulde week... niet elke dag kermis... o nee... maar deze dag was voorbestemd voor m'n eigen genoegen... toen ik al vroeg vanochtend m'n lodderogen opentrok was ik op slag wakker... de douche in... haar wassen... verder toilet maken... even vlug m'n ochtendappeltje en koffie naar binnen werken en bibi was ermee weg... ribbedebie... de stad in... het was weeral enkele weken geleden en dus hoog tijd om me daar nog eens te laten zien... dat wordt dan winkel in... winkel uit... alles bekeuren... nog eens terug want dat truitje in vorige winkel was precies toch wel leuker en minder duur ook... ik ga jullie de details besparen maar het werd een vermoeiende maar ook heel leuke dag alhoewel m'n voeten er op het laatst zowat afvielen...  het was al aan het schemeren toen ik op weg naar huis was... op de tram huiswaarts heb ik zowaar zitten wegdromen want ik reed m'n halte voorbij wat betekende dat ik er nog eens een extra kilometer bij heb moeten stappen... onderweg kreeg ik een telefoontje van 't manneke die me vroeg of ik soms terug naar mijn moeder was gegaan... mijn aankopen zal ik morgen wel bekijken en aanpassen want eerlijk gezegd heb ik er nu de fut niet meer voor... ik zit en blijf ziten tot het tijd is om naar m'n bed te trekken... soms kan het leven best wel genietbaar zijn... morgen wordt het iets minder want ik moet op controle bij de dokter en als het meevalt met die bronchitis kan hij me eindelijk die griepspuit geven anders is het niet meer nodig... dan naar de golf en 's avonds de kat van Nico gaan halen en naar de dierenarts brengen om de hechtingen van haar operatie eruit te laten peuteren... woensdag zal ik waarschijnlijk opgeeist worden om mee te helpen voegen in onze trapzaal... bwah... vervelende karwei... donderdag is het de beurt aan de dermatoloog voor die vervelende bobbels... vrijdag wordt ietwat leuker gelukkig... het mag niet elke dag kommer en kwel zijn... jaja... dat is nu het leven van een oprustgestelde gepensionneerde vrouw... soms druk maar ik zou toch niet anders willen... met mijn duimen zitten draaien is echt niets voor mij... alleen voelt den Buddy zich wat verwaarloosd... daarom zit ik hem nu wat te verwennen en heb ik m'n tekst in het roze en rood gezet omdat hij die kleurtjes zo leuk vindt... nu nog wat mailtjes beantwoorden en de dag zit er weeral op... tot de volgende lieve blogmaten!!!

06-11-2006 om 20:23 geschreven door Myette

A couple preparing for a religious conversion meets with the

orthodox rabbi for their final session.

The rabbi asks if they have any final questions.

The man asks, "Is it true that men and women don't dance

together?"

"Yes," says the rabbi, "For modesty reasons, men and women dance

separately."

"So I can't dance with my own wife?"

"No."

"Well, okay," says the man, "but what about sex?"

"Fine," says the rabbi. "A mitzvah within the marriage!"

"What about different positions?" the man asks.

"No problem," says the rabbi.

"Woman on top?" the man asks.

"Why not?" replies the rabbi.

"How about doggie-style?"

"Of course!"

"Well, what about standing up?"

"NO!" says the rabbi....

"Why Not???" asks the man.

"Could lead to dancing!"

02-11-2006 om 17:53 geschreven door Myette

02-11-2006 om 10:07 geschreven door Myette