Ik weet dat het afgezaagde boel is maar ik zeg het toch nog maar eens... wat vliegt de tijd toch... ik zie dat het weer een poos geleden is dat ik vertelde hoe tevreden ik met mezelf was... ja ik mag ook wel eens stoeffen he... over het algemeen doe ik dat niet want ik ben een bescheiden menske... ook niet bijgelovig behalve als het op dat stoeffen aankomt... daar waag ik me zelden aan want gewoonlijk gebeurt dan het tegenovergestelde... dit terzijde gelaten... het weer is nog altijd prima hier in Apen... zon maar ook nog die koude wind... op klagen ga je me niet betrappen hierover... voor mij mag het de hele zomer zo blijven... ja misschien met soms een nachtelijk mild regenbuitje om de planten tevreden te houden... en niet alleen de tuinplanten maar ook de groenten- en  fruitboeren... over deze laatste gesproken en ik bedoel hier niet de boeren mee... van de prijzen ga je toch even achterover leunen... en wat ik ook opmerkte is dat wel de prijzen stijgen maar de kwaliteit daalt en als je opmerkzaam bent zie je ook dat de hoeveelheid in allerlei potten en dozen gedaald is... niet zo erg dat het opvalt maar met geniepige beetjes... geniepig is zowat de trend geworden in deze tijden en we hebben goeie voorbeelden zitten bij onze leidinggevenden.

Ik ga rap over iets anders beginnen voor ik me weer kwaad maak... ik ga proberen 't manneke voor een wandeling te strikken... hij laat zich "hangen" en dat is geen goed teken... hij loopt rusteloos rond in huis... doet alle kasten open en als ik hem vraag wat hij zoekt weet hij het niet... nu is zoeken wel dagelijkse kost voor hem... ook in zijn gloriejaren... zijn bril, portemonee, sleutels, tas, soms zijn broek... het was bijna elke dag hetzelfde... een zoektocht door het hele huis en ik was natuurlijk de pineut want dan moest ik alles laten liggen om mee te zoeken... nu is het niet anders... gisteren was hij even de straat op gegaan maar vlug terug binnen... kwam later in paniek de huissleutels zoeken... overal had hij gezocht... ik naar beneden en daar in zijn jas zaten ze... OEF zei mijn bloeddruk en ik ook... dat zijn zowat de dagelijkse zorgen en ik ben al blij als het hierbij blijft.

Dat zoeken is nog maar een van 's mannekes onhebbelijkheden... hij had ook de gewoonte alles mee te graaien wat in zijn buurt lag zonder te kijken wat en van wie het was... wij werden eens wakker gebeld door een van onze badminton vrienden die kwam vragen of 't manneke soms zijn schoenen had aangetrokken... en ja dat was zo... er lag eens een bril op tafel die van niemand van ons was... ook weer gedachteloos meegegrist... aan tafel was het zijn gewoonte de opscheplepel of bestek bij hem te houden zodat iedereen zat te zoeken... nu is het niet anders maar heb ik er alleen de last van... zo zaten wij regelmatig met "gevonden" voorwerpen terwijl wij moesten zoeken naar onze "eigen" zaken... nooit verveling ten huize van.

29-05-2023 om 10:00 geschreven door Myette

Ik ben vandaag tevreden over mezelf... dat gebeurt ook niet vaak want ik zit altijd vol goede voornemens waar in de praktijk niet veel van terecht komt... het tandartsbezoekje werd uitgesteld omdat het lab niet klaar was met mijn tanden... ik zal dus nog enkele weken "tochtig" moeten doorbrengen... ik moest dringend naar de apotheek en besloot het park iets verderop een bezoekje te brengen... heb 't manneke uit zijn zetel gesleurd en meegenomen... na die wandeling mijn medicatie gaan ophalen en tevreden en dorstig terug naar huis... mijn batterij is terug wat bijgeladen en dat was nodig want gisteren had ik een drukke dag... de supermarkt kwam onze wekelijkse voorraad voer en dergelijke brengen en ik was vroeg opgestaan... ze zouden komen tussen 9 u en 11 u en ze waren veel te laat... toen ik wilde betalen werkte dat "betaalding" niet en die man begon te prutsen en te prutsen tot ik bedeesd begon te piepen dat ik haast had en vroeg of ik later kon betalen... dat moest hij aan de baas vragen en het mocht... na het uitladen van de kisten en het opbergen van al die spullen was het net tijd voor de middagboterham... inderhaast een boke binnengespeeld en mijn poetshulp stond voor de deur... ik heb bijna 3 maanden zonder gezeten en was blij haar te zien... toen ik haar vertelde waarom ze zo lang was weg gebleven vertelde ze dat haar man een hersenbloeding had gekregen op zijn werk... hij heeft 3 weken in coma gelegen en moet nu alles terug aanleren als een baby... een lange revalidatie... ze liet me de foto's zien van hem in de kliniek en tijdens zijn oefeningen... en ik die dacht dat ik het zwaar had... haar man is ocharme 48 jaar en zij werkt volle dagen en moet dan thuis ook nog alles alleen doen en haar man als een baby verzorgen... ze is een geweldige vrouw... altijd lief en vrolijk... zelfs nu nog... ik nam me voor nooit of nimmer nog te klagen... dat durf ik zelfs niet meer.

Als bewijs hiervan... zondag was een super verschrikkelijke dag... waarom... dat ga ik niet vertellen... het kan altijd nog erger weet ik nu.

23-05-2023 om 21:00 geschreven door Myette

Afwisseling van spijs doet eten was vroeger een van die oude en ook wijze volksgezegden... aangezien ik een routine hater ben en ook al als kind naar school nooit dezelfde straten nam heb ik me vandaag getracteerd op een andere route... haha... gisteren moest ik naar de tandarts en besloot van de gelegenheid gebruik te maken om een oogarts aan de haak te slaan... d.w.z. ik heb al vele weken last van schurende ogen... ken je dat... net of er zand in je ogen zit... soms is het zo erg dat ze zelfs gesloten pijnlijk zijn... na veel soebatten mocht ik de volgende dag... dus vandaag... komen... ik naar huis te voet... ben net terug van de oogarts... een echt vriendelijke schat van een jongen... hij constateerde extreme droogte... weer een van die oudemensenkwaaltjes... je huid verschrompelt... je tanden vallen uit en nu zijn mijn ogen aan de beurt... die lieve jongen gaf me druppels en gel mee en veel goede raad...  ik naar huis en heel avontuurlijk nam ik die andere route... tada... noem het toeval maar het ging prima... mijn passen zijn niet meer zo swingend als in mijn gloriejaren maar ik ben al blij als mijn heupen niet al te pijnlijk kreunen... het weer was zoals de laatste tijd bi... zon en wind... zon in de ogen en wind in de rug... ik zit nu hier heel tevreden en opgelucht dat het niets erger is dan droge ogen.

Volgende week weer tandarts om te passen... het is al even erg als toen we nog onze kleren lieten maken door een naaister... ik belde deze ochtend naar de ziekenkas om te informeren of de kosten van die "brug" vergoed worden door onze bijkomende verzekering... ze wist het niet... gaf me het nummer van de verzekering... die wist het ook niet en moest de "medische term" voor die brug weten... verdorie nog eens aan toe sèg... de tandarts noemt het een skeletje maar niemand kent dat... zal het volgende keer vragen en maar weer eens bellen... toch erg dat het altijd zo moeilijk is om geld te krijgen maar poepsimpel om het te storten... ik kon kiezen uit twee soorten "brug"... een in plastic zonder bevestigingshaakjes en een in metaal mèt haken... die zonder zouden blijkbaar niet heel vast zitten dus wat denk je... die mèt zijn een pak duurder zonder vergoeding van de ziekenkas... maar wie wil er nu met een rammelend gebit zitten... de keus is dus vlug gemaakt... en zo hebben ze ons steeds in de valies.

Nu ik mijn rapport heb doorgegeven ga ik mijn ogen een douchke geven... hoe ouder je wordt hoe meer restauratiewerken er komen net zoals bij oude gebouwen.

17-05-2023 om 15:50 geschreven door Myette

Tja ik zou nog eens iets zinnigs willen vertellen... iets vrolijks... of tenminste spannend... helaas... de dagen rijen zich aaneen als één saaie versleten ketting met soms een uitloper en dan nog geen gezellige... het weer is zoals ik me voel... met soms even een vrolijke opflakkering en dan pardaf weer het grijze in... dit klinkt geweldig depri dat weet ik... ik ben echter een realist en liegen is niet mijn gewoonte.

Wat ik ook ben is iemand die kan relativeren... na elke opdoffer zit ik even in een diepe put... trek me terug in mijn "kantoor" waar de pc staat... begin mahjong of patience te spelen terwijl ik mezelf streng toespreek... zo van "de soep wordt nooit zo heet gegeten als ze opgediend wordt" of zo "het zal wel weer overwaaien zeker"... na zowat een uurtje zelfmedelijden trek ik terug naar beneden en ja... het gaat beter.

Wat ook beter gaat is de tuin... die staat er schitterend bij... zooooo groen... zooooo fris... de meidoorn is zichzelf aan het overtreffen tot groot plezier van de duiven die de bloemetjes erg lekker vinden... de witte seringen idem dito niettegenstaande die struik ook al dik over de 60 is... toen wij pas in ons huis kwamen wonen en de tuin moesten aanleggen... kregen wij van onze oude overbuur een stek van zijn seringen en die stek werd een struik en nu kun je al van een boom spreken... als ik me even op het terras waag tussen twee buien in word ik bijna high van hun parfum... het gazon is meer mos dan gras maar mos is ook groen dus mij stoort het niet... wel mijn wederhelft die steeds staat te krabben om dat mos weg te krijgen... tevergeefs want manlief is een koppige ezel maar dat mos is nog erger dus... onze Pol de schildpad wil maar niet eten wat ik hem ook maar aanbied... ik heb het opgegeven... hij leeft en beweegt dus zal hij toch ergens zijn gading vinden.

Mijn bib dame bracht me 10 boeken en ik ben dus voor enkele weken bevoorraad... net eentje uitgelezen over een familie met 4 volwassen kinderen die om diverse redenen terug naar huis komen... en niet alleen zij maar ook hun diverse vriendjes en kinderen zodat op den duur het huis uitpuilt van volk... soms hilarisch maar ook vermoeiend... na afloop "zat ik strijk" (uitgeput voor degenen die dit niet verstaan)... het is echter wel goed geschreven... typisch Vlaams en een kat wordt een kat genoemd... niets voor preutse zieltjes haha!

Vandaag neem ik platte rust... d.w.z. ik lees en puzzel en blog... wreed tegen mijn goesting heb ik de tafel gedekt voor de broodmaaltijd... deze avond eten we de rest van gisteren op... de vuile ramen irriteren me wel maar zullen moeten wachten tot mijn poetshulp nog eens komt opdraven... indien niet zal ik het zelf moeten doen maar nu niet... ik heb "mijn dag niet"... hoop dat het morgen beter gaat. 

12-05-2023 om 14:15 geschreven door Myette

Amai mijn oor zenne... ik geraakte weer niet op sennet binnen... enfin het is gelukt met veel geduld en uithoudingsvermogen... dat is iets dat je met de jaren moet leren of zou moeten leren... alhoewel... het blijft moeilijk.

Over de laatste dagen mogen we niet klagen... zon... een blauwe hemel... het is me zelfs gelukt enkele uurtjes in de tuin in de zon te zitten dank zij het verkoelende windje... dat is een hele prestatie want zonder die wind zou ik het geen 5 minuten uithouden.

Maandag had ik een afspraak met de tandarts... de nieuwe... aangezien onze vorige die de hele familie zowat 40 jaren heeft behandeld met pensioen is... zonder kwaad te willen spreken... deze nieuwe is vriendelijk genoeg maar ze kan volgens mij niet tippen aan de vorige... ze moest mijn nog aanwezige tanden grondig schoonmaken... wat deed ze... enkele keren in mijn tandvlees prikken en hop het was geklaard... er kwam zelfs geen pasta bij te pas... volgens mij weer een van de nieuwe lichting die er liefst met de pet naar gooien... ik kreeg een met een dikke pasta gevulde vorm in de mond geduwd waarvan ik later nog klonters van moest opvissen... het klinkt misschien raar maar de vorige was er een van de oude stempel die fier waren op hun werk en geen moeite teveel vonden... ach... nostalgie!

Voor de rest is er niets te melden... het was rustig en ik hoop dat dit nog even zo gaat blijven... shhhhsss!

03-05-2023 om 19:28 geschreven door Myette