Wat ben ik toch een oen... zoals ik verleden keer vertelde had ik eindelijk uitgedokterd waarom er geen mails meer binnen kwamen in Office Outlook... toen viel het me op dat er ook geen meer kwamen op mijn hotmail adres... ik begon dus te speuren... en te zoeken... en alles overhoop te gooien... tot... ik eindelijk de oorzaak vond... weer een fout van mij... het is nu geregeld en ik kan terug genieten van jullie mailtjes... maar vraag me niet wat de oorzaak was want dat weet ik niet meer...

Vandaag de stad ingetrokken zoals voorgenomen... wat een weertje toch... zalig gewoon... enkele hebbedingetjes gekocht maar meer om iets te kopen dan omdat het moest... kleding niets naar mijn zin gevonden... ik vind het allengs moeilijker worden iets naar mijn gading te vinden... die kledingketens verkopen alleen maar spullen voor jonge en slanke vrouwen en dan nog in soms afgrijselijke patronen... wil je iets degelijks dan moet je naar zo'n boutiek voor ouderen en betaal je je krom enne... ik moet nu wel blozen... wat ze daar hebben vind ik dan weer zo "oud"... een vriendin van me koopt alleen in van die dure winkels en als ik ze zo zie lopen met haar merkkledij lijkt ze wel 10 jaar ouder dan haar leeftijd... of is dat nu maar inbeelding... ik draag al jaren jeans en pantalons en met een rok vind ik mezelf er ook zo antiek uitzien... dus het was een zuinig uitje vandaag maar ik heb wel genoten...

Morgen komen dochter en haar man nog eens eten... het was lang geleden... door mijn gesukkel voor en na die operatie had ik de moed niet uren in mijn keuken te staan om een uitgebreide maaltijd te bereiden... zaterdag komt zoon met hond Kiko en kan hij nog wat meegenieten want ik hou altijd iets achter voor hem... het is soms niet gemakkelijk want zoon wil alles delen met zijn maatje en dat maatje mag niet alles eten... blijkbaar zijn er veel eetwaren die giftig zijn voor honden... aangezien Kiko gewend is ook zijn deel van baasje's maaltijd te krijgen moeten we dan hond afleiden door snoepjes te voeren zodat zoon rustig kan eten... wat kan het leven soms moelijk zijn...

Zondag gaan we uit eten met onze buren/vrienden... ik vrees dat we er dan geen wandeling zullen kunnen aanbreien want men voorspelt slecht weer... dan maar thuis napraten zeker.

28-01-2016 om 17:15 geschreven door Myette

Doemme doemme toch... ik zit me hier al weken te ergeren en eenzaam te voelen omdat er heel sporadisch eens een mailtje binnen geraakte... voelde me van god en klein piertje in de steek gelaten... tot ik enkele klachten kreeg (telefonisch) dat men me gemaild had en ik niet antwoordde... tja dat er eens een mailtje tussen de plooien van wat dan ook verdwijnt kan gebeuren maar na zowat de vijfde keer begon ik toch onraad te ruiken... het kostte me ook nog geld want de bib verwittigt altijd enkele dagen voor de vervaldag van de leentijd en ditmaal had ik dus niets ontvangen... de ruitenwasser stond plots voor de deur want ik had van hem ook niets gehoord... en zo voort en zo verder... gisteren in de vroege ochtend werd ik wakker met dat onbehaaglijke gevoel dat er me vervelende dingen te wachten stonden... ik dook mijn bedstee uit met het vaste voornemen de dader op te sporen die me dat lapte... die dader heb ik gevonden... IKKE ZELF... door die ambetante "hacker" met zijn dreigementen dat ik voor het gerecht zou worden gedaagd wegens niet betaling van een zogenaamde upgrade had zoon aan mijn PC gesleuteld om die pestkoppen weg te krijgen... die pipo's vonden me toch nog terug en bleven aandringen... toen heb ik mijn beveiliging op extra sterk gezet maar wist niet dat men dan alle niet gekende afzenders gewoon onderschept en afvoert... ik heb de boel teruggezet op een lager peil en mijn mailbox loopt intussen vol... natuurlijk ben ik de ondertussen verzonden mailtjes kwijt... ik had enkele firma's gecontacteerd voor dat lekke terras van ons en ergerde me dat men niet de moeite nam te antwoorden... tja... toen ik één van die firma's opende kwam er tot mijn verrassing een video op het scherm met een van onze vroegere badmintonvrienden die de eigenaar bleek te zijn en uitleg gaf over zijn zaak... ik mailde natuurlijk direct en vertelde wie we waren... die man belde ons op en zegde dat hij ons had gemaild... gelukkig maar want ik wist er dus ook niets van... hij komt dinsdag om naar dat terras te kijken en misschien kunnen we de vriendschap terug oppakken.

Volgende week wordt er weer een drukke... vergadering voor de club en dat betekent een hoop schrijf- mail- en verzendwerk voor mij... wat dat terras gaat kosten weet ik nog niet maar het zal wel geen peanuts zijn... ach in de lek zitten is ook niet gezellig en spaargeld brengt niets op dus kunnen we er beter maar plezier van hebben... als 't manneke zijn onderdanen nog meer aftakelen moet er ook gedacht worden aan een traplift... eigenlijk best nuttig... kunnen we de natte was en de boodschappen alleen naar beneden en boven sturen zonder ons een breuk te tillen... ik ben al druk bezig de mogelijkheden te onderzoeken om zelfbehulpzaam te blijven... boodschappen kun je aan huis laten brengen... huishoudhulp is ook te regelen alsmede medische hulp... het grote struikelblok is vervoer... ik droom nu van zo'n "oude-mensen-scooter" zo'n ding op 3 wielen maar dat zijn zorgen voor later.

24-01-2016 om 13:41 geschreven door Myette

Winterprik noemen ze het op het weerbericht... toen we maandag voor de middag een boodschap moesten doen ben ik toch wel efkes geschrokken... dat was geen prik maar een dolksteek... we waren verwend door het zachte weer en dan plots die kou... bibberend en klappertandend op de bus staan wachten en blij dat ik thuis was later... gisteren had ik afgesproken met vrienden in de stad en had me duchtig voorbereid op de kou... Damarke aan... dikke trui... dikke jas... wollen panty... handschoenen... en ik op weg... maar de zon scheen en het was heel wat minder koud zodat ik puffend en zwetend aankwam en de hele tijd in dat café heb zitten afzien... ik kan gewoon geen maat houden... maar we hebben duchtig zitten kletsen en nog duchtiger gelachen.

Vandaag thuis gebleven en geklust... moest ook eens gebeuren... ben in enkele kasten gedoken om overtollige paperassen weg te gooien... ik kan het niet laten al wat ik denk nog eens nodig te hebben bij te houden... dat ligt daar dan een jaar lang kasten te vullen tot ik in januari weer de boel eruit gooi... nu lonken die lege gaten me verwijtend aan en smeken om terug gevuld te worden.

Toen ik op een dikke folder stootte met beschikbare service flats en homes begon ik te lezen... ik probeerde mezelf in zo'n flatje te zien tussen al die andere oude mensen maar mijn geest weigert dit nog steeds... ik vind mezelf wel realistisch en weet ook wel dat ik eens de knop zal moeten omdraaien maar momenteel kan ik het nog niet... zo was het ook met het tekenen van die euthanasie papieren... jarenlang weigerde ik het te doen alhoewel 't manneke me maar bleef pushen tot op een dag ik plots het besluit nam en dan moest het ook direct gebeuren terwijl manlief dan weer ging dwarsliggen.

Voorlopig wil ik nog wat genieten van mijn huisje en tuintje... de ons bezoekende duiven en ander gevogeltje zouden hun dagelijkse boterham missen... gisteren werden we vereerd door een enorme zwerm meeuwen... een teken dat het heel koud is.

20-01-2016 om 21:38 geschreven door Myette

Een vriendin vroeg me onlangs of ik zin had om een opvoering te bekijken bij Rataplan waar de vriendin van een van haar kleinzonen optreedt... zij (die vriendin) heeft mee dat stuk geschreven en speelt er ook de hoofdrol (de enige rol) in... ik zegde toe en dat meer om mijn vriendin een plezier te doen dan uit overtuiging... maar... nu betrap ik mezelf erop dat ik dat stuk niet meer uit mijn hoofd kan krijgen... om te beginnen werden wij ... het publiek... in een stikdonkere zaak binnengeloodst met als enige hulp het licht van een zaklampje om ons naar onze stoelen te leiden... dan werden we gevraagd GSM uit te zetten en doodstil te blijven... toen verdween het zaklampje en werden wij achtergelaten in volstrekte duisternis... nog nooit meegemaakt... complete duisternis... en ook complete stilte... niemand zuchtte of kuchtte... ik kan jullie verzekeren dat dit na een tijd benauwend werkt... dan een hele opluchting toen er plots een lichtpuntje verscheen gericht op een omgevallen keukenstoel... dan weer duisternis... weer een lichtpunt ditmaal op de vrouw die onbeweeglijk in een hoek van het toneel stond... weer duisternis... zo ging het verder... elke keer zit je in spanning te wachten tot dat licht verschijnt... het verhaal ging over een moeder wiens zoon op 14jarige leeftijd in coma geraakte door een ongeval en al die jaren in coma opgroeide tot man... de moeder zag geen uitweg... het stuk beeldde haar gemoedstoestand uit op een ongelooflijke manier... er kwam water bij te pas... veel water waarin de moeder zich ging baden... als kleine bijzonderheid was ze helemaal naakt... een krachttoer waar ik... eerlijk gezegd... bewondering voor heb... jezelf zomaar bloot geven voor een publiek vraagt moed... van de gesproken tekst op de achtergrond heb ik geen woord verstaan maar het was een hele uitdaging om toch de plot (?) te kunnen volgen en dàt nu juist blijft me achtervolgen... het publiek werd eigelijk zwaar beproefd... die duisternis... op het einde kregen we een soort gebrom te horen (muziek) en dat gebrom zwol aan tot gevaarlijke hoogte... het was echt op het randje af tot je dacht "verder kan ik het niet meer uithouden"...toen de waterglazen op het toneel begonnen te schudden en rinkelen was de grens bereikt en nam het geluid stilaan af... na de vertoning gingen we in het cafetaria nog even iets drinken en kwam de vader van de vertolkster bij ons zitten... ik heb het hem niet gevraagd maar vroeg me wel af wat die man wel voelde als hij zijn dochter zo volkomen naakt voor het publiek zag optreden... dan kwam de dochter zelf bij ons zitten... dik ingepakt met truien en sjaals want ze had zowat een uur bloot op dat toneel gestaan en meer dan de helft daarvan in water... een heel lief meisje en puur natuur... ik kan er nog bij vertellen dat die scenes ook heel natuurlijk overkwamen zoals je naar een standbeeld zou kijken... helemaal niet erotisch.

Toen ik thuiskwam (met de tram) was 't manneke gevlogen... meer dan een uur later kwam hij aangereden... was mij komen ophalen aan de tramhalte maar had me niet zien uitstappen dus was hij blijven wachten... heel waarschijnlijk ziedend van woede omdat zijn vrouw zo laat op stap was... zag mij thuis zitten en zijn ballon liep plots leeg... hij vroeg me noet hoe mijn avond was en ik heb het hem ook niet verteld... ik weet hoe zijn reactie zou zijn... heel afkeurend... die man is zo preuts als een non... een preutse non dan wel... nu moet ik bekennen dat ik zelf ook preuts ben maar wel op mezelf... monokini... sauna... naaktstrand... heb ik rustig aan mij voorbij laten gaan... voelde volstrekt geen behoefte om me naakt te vertonen en ik had in die tijd... lang geleden... niets om me over te schamen... na het sporten de gezamenlijke douches vond ik niet bepaald leuk en ik bleef er dan ook zo kort mogelijk  hangen... maar wat anderen doen raakt me niet... ieder zijn meug toch... zo niet mijn huisband... die houdt er nog puriteinse principes op na.

17-01-2016 om 10:08 geschreven door Myette

Vandaag is een heuglijke dag... voor ons dan toch maar niet voor die twee potten want die zijn smadelijk uit elkaar gehaald... na zwaar nadenken kwam 't manneke op een idee... ja om de 10 jaar gebeurt er wel zoiets... als we die potten nu eens op het vuur zetten en zien wat er dan gaat gebeuren... aangezien we zowat alles al hadden geprobeerd wat kon dat er ook nog wel bij... dus de twee ondeugden werden op het fornuis gezet en heet gestookt... toen ze van het vuur werden genomen zegde de bovenste "foert" en maakte zich los... en dat was dan dat... nu wel opletten dat ze niet weer de kans krijgen het nog eens te doen.

Ik had enkele dagen geleden in een ondoordachte bui het manneke ingeschreven voor een gratis proefsessie met een hoortoestel... als ik hem iets wil zeggen... iets waar ik meer en meer tegenop zie want mijn stembanden zien elke keer wreed af... moet ik zowat 10 x herhalen en dit telkens op een hogere toonhoogte... toen belde er een juffrouw om een afspraak te regelen... ik vroeg bedenktijd en... nieuwsgierig zoals hij is vroeg hij wie er aan de lijn was... ik vertelde het en hij sprong zowat uit zijn vel want "hij is helemaal niet doof" en "waarom doe jij het niet" ... dit lumineus idee zullen we dan maar vergeten zeker... misschien kan ik beter een stemversterker kopen.

Verder is er niets opmerkelijks gebeurd vandaag... mijn rug is stilaan tot zijn vroegere "milde" pijntoestand teruggekeerd en die van 't manneke ook... natuurlijk!

14-01-2016 om 15:28 geschreven door Myette

Twee kwakkels zijn we momenteel... 't manneke en 't vrouwke... ik ben begonnen... had eens een ijverige dag en heb mezelf weer overschat... resultaat een krak in m'n rug en sindsdien is het van "oeioei" en "aiai" bij bepaalde bewegingen... de volgende dag wilde man me natuurlijk weer gezelschap houden en kraakte zijn rug ook... ik heb het al eens eerder gezegd... ik mag nooit eens alleen ziek zijn... op slag zijn we allebei oudjes zoals we rondsleffen.

Gisteren had ik natuurlijk weer eens de stoofpot laten aanbranden en we hadden de moed niet de vaat te doen dus stapelden we alles op tot de volgende dag... owee owee... mijn twee kookpotten zijn aan het vrijen geslagen deze nacht en zitten nu muurvast aaneen... ooit las ik dat als dit bij honden gebeurt je er een emmer koud water overheen moet gieten... misschien lukte dat met kookpotten ook... jawadde... heet water... koud water... met zijn tweeên aan die potten trekken... niets hielp zo dat ik nu deze avond verplicht ben iets in de micro op te warmen... ik begin er ernstig aan te denken het zo maar te laten dan heb ik een geldig excuus om niet te moeten koken.

Voor de rest loopt het in huize van op zijn slofjes... zaterdag met ons buurmeisje en haar vriend Turks gaan eten en dat beviel echt heel goed... het werd een gezellige avond... het eten was lekker... het Turks wijntje heel genietbaar... man zat buurmeisje te charmeren en ik heb samen met haar Koerdische vriend de wereldproblemen opgelost... iedereen tevreden.

Maandag kwam mijn vroegere poetshulp terug uit zwangerschapsverlof en mijn huisje is weer eens proper... de vervangster deed wel haar best maar deze is nu eenmaal beter... en tijdens de feestdagen had zoon twee weken vakantie genomen en kwam geregeld aanwaaien met Kiko en dat betekent overal haren en modderpoten... hij is nu terug aan het werk maar ocharme hij heeft wel tegenslag... elke nacht giet het en niet alleen is in de regen werken lastig maar ook gevaarlijk want hij werkt met stroomkabels en dat is dubbel gevaarlijk dan.

13-01-2016 om 15:10 geschreven door Myette

Vandaag nog eens de koekestad ingetrokken... eerst was het een twijfelgeval want de hele voormiddag regende het... net toen ik me er wilde bij neerleggen dat ik thuis moest blijven begon het op te klaren... en het was zalig... een echt lenteweertje... noemen ze dàt nu winter... in de stad was het volop soldetijd maar ik heb weer niks naar mijn zin gevonden... zal voor de volgende keer zijn...

Morgen verjaart 't manneke... aangezien wij al lang besloten onze verjaardag niet meer te vieren heb ik geen geschenk gekocht maar wel 2 marcellekes met bijpassende slip(s)... het is de "geste" die telt nietwaar...

Toen ik thuis kwam belde zoon of hij mocht komen met zijn hond... tja wat zeg je dan... ik had net alles opgeruimd en de vloer gedweild na de vorige bestorming van hond met modderpoten... en ja hij komt zo dadelijk... de bak water met dweil en de snoepjes liggen al klaar plus de "hondenplaid" om de bank te beschermen... mijn arm staat nog onder de blauwe vlekjes toen hond vorige keer me liefhebbend een knabbeltje gaf... ach het beest kent zijn eigen kracht niet maar hij bedoelt het zo goed...

Morgen gaan we met de club het MAS bezoeken voor de Istanbul expositie... met nadien een afzakkertje... het is al een drukke week geweest en er komt nog... vrijdag blogmeeting en zaterdag Turks etentje met ons buurmeisje en haar Koerdische vriend... nu maar oppassen dat we niet overspannen geraken...

06-01-2016 om 19:23 geschreven door Myette

Ik hoop dat iedereen hier heeft genoten van de kerstdagen en de overgang van oud naar nieuw... niet dat er veel veranderd is nu we in 2016 zitten... voor degenen die uitbundig gefeest hebben bij hen thuis worden het nu drukke werkdagen met alles op te ruimen... de naalden van de kerstboom uit het tapijt te plukken... de gebruikte mooie glazen extra op te poetsen... de kerstspullen terug naar de zolder of kelder te sleuren... de etensrestjes nog eetbaar te maken of weg te gooien... ik weet het... heb het allemaal meegemaakt in de tijd dat ik nog vief en werklustig was... de tijd dat de hele familie bij ons te gast was en ik weken van tevoren al in de startblokken stond... rondrende om geschenkjes voor iedereen te vinden en te kopen... maar helaas is die tijd voorbij... de meeste familieleden zijn dood... ik ben ouder en luier geworden en draaf niet meer vief rond... dus waren de feestdagen bij ons heel kalm en zo heb ik het tegenwoordig ook het liefst... en ach in wezen verandert er niets... de spoorwegen en anderen staken nog steeds om meer... ja wat eigenlijk... IS hakt nog altijd hoofden af... alles wordt duurder... waarom dan al dat gevier en geknal van vuurwerk... toen ik jong was vond ik het ook allemaal geweldig maar nu hou ik het wel voor gezien... doe mij maar af en toe een etentje of babbel met goeie vrienden en ik ben tevreden.

04-01-2016 om 21:16 geschreven door Myette