Na die ellendige zondag ben ik stilaan aan het bekomen... ik probeer gewoon in het heden te leven en niet teveel terug te denken aan hoe het toen was want dan hou ik het niet droog en wat heb je eraan... net gebeld met dochter en die weet nog altijd niet wat de doodsoorzaak was... het lichaam is vrij gegeven en is nu bij de begrafenis ondernemer... blijkbaar moet dochter nu de politie bellen om het dossier te kunnen inzien... alsof het niet erg genoeg is maken ze het de nabestaanden nog extra moeilijk.

Ik wil hierbij iedereen bedanken voor de lieve reacties... en sorry zeggen dat ik twijfelde om verder te bloggen... ik vrees dat ik het zal blijven doen tot mijn laatste snik... als je worstelt met je gevoelens en niet weet waar je die kwijt kan is bloggen een uitkomst... voor mij dan toch... mijn eens zo uitgebreide familie is er niet meer... onze ook zeer uitgebreide vriendenkring is geslonken tot bijna zero en degenen die over bleven zijn stokoud en worstelen met hun eigen problemen... de kinderen wil je niet lastig vallen... wat blijft er dan over... juist de sukkels die de moed hebben om mijn blog te lezen...  met deze mijn oprechte deelneming.

Vandaag kwam mijn poetshulp... aangezien communicatie een zeer moeilijk geval is heb ik het opgelost door de Google Vertaler in te schakelen... het is een oplossing maar wel tijdverslindend... ik tik in wat ik zou willen dat ze doet en zij leest het... dan schrijf ik welke zeep ze moet gebruiken voor de vloeren en zij... etc. etc... dat betekent dat ik zowat 4 uren met mijn tablet rond loop zoals een moeder met haar baby... maar ja ze heeft ditmaal de hoeken en plinten ook een beurt gegeven en die kunnen er weer tegen voor 2 weken... je roeit met de riemen die je hebt nietwaar.

29-11-2023 om 20:13 geschreven door Myette

Ik zat met zware twijfels over het bij houden van dit blog maar ja... wat er nu gebeurde moet me toch van het hart... zondag verwachtte ik mijn dochter en haar man om... zoals ik vermoedde... me een gelukkige verjaardag te wensen... ik weet wat ze het liefst drinken en snoepen en haalde het in huis... in plaats daarvan belde mijn dochter dat haar man dood was... ik heb het haar wel 3 x laten zeggen want het drong niet tot me door... zaterdag reed hij naar Mechelen om takken te snoeien van bomen op hun bouwgrond... grond die te koop stond... toen hij 's avonds niet thuis kwam belde mijn dochter naar de geburen daar en die gingen kijken en vonden hem daar liggen... geen zichtbare verwondingen... hij werd dus afgevoerd en er volgt een lijkschouwing om de oorzaak te vinden... dat was het dan... ik moet jullie niet vertellen hoe je je dan voelt... alsof je een klop op je kop krijgt... de herinneringen duiken op en het ongeloof dat je die man nooit meer zult zien... hij was een lieve schoonzoon en ik zal hem missen... wat mijn dochter betreft... wat die nu mee moet maken durf ik me niet voorstellen... je man gaat gewoon even een klus opknappen en je ziet hem nooit meer... afgrijselijk toch!

Je leest bijna dagelijks in het nieuws dergelijke gevallen en denkt dan... jakkes dat moet erg zijn... dan maak je het zelf mee en beseft maar eerst hoe het voelt... mijn dochter heeft gelukkig veel vrienden die maar al te bereid zijn haar te steunen want wij oudjes hier kunnen niet veel uitrichten... de administratieve zaken zal ze zelf moeten opknappen... momenteel wacht ze op de uitslag van die lijkschouwing en alleen wanneer het lichaam wordt vrij gegeven kan ze verder met het regelen van de begrafenis... het worden moeilijke weken.

28-11-2023 om 14:28 geschreven door Myette

De laatste tijd ben ik wreed aan het twijfelen... ga ik nog de moeite doen mijn hart en gevoelens hier bloot te leggen... waarom doe ik het... misschien om toch nog enig gevoel met de buitenwereld te houden nu ik zo afgezonderd leef... die buitenwereld zit er blijkbaar niet op te wachten en blijft oorverdovend stil... waarom dus... omdat ik het verdorie niet kan laten... is dàt niet erg... tegen de muren zitten blaffen zomaar!

En dan weer komen er enkele trouwe bloggers die me niet vergeten zijn en laat ik me weer verleiden... zwak zwak zwak... ik ben echt niet een mens dat de hele tijd op de voorgrond moet staan om opgemerkt te worden maar door iedereen genegeerd worden is echt niet plezant... ik ben ook wel zo dat ik het haat als midden in een gesprek er iemand zich plots tussen wringt of als je gesprekspartner eensklaps iemand anders bemerkt die interessanter is... en dat terwijl ik de hele tijd beleefd heb zitten luisteren... ik haak dan gewoon af en doe geen moeite meer voor hem of haar... maar het laat sporen na zoals... ben ik dan echt zo'n oninteressant mens of dom of niet-de-moeite-waard... funest voor je zelfvertrouwen.

Niettegenstaande mijn vorige opmerking zit ik nu toch maar weer mijn gevoelens te spuien... die slechte gewoonte ga ik moeten afleren.

25-11-2023 om 11:07 geschreven door Myette

Vandaag ga ik het even over dialecten hebben... niet de eerste keer vrees ik maar oude mensen vallen nu eenmaal in herhaling dus... ik ben een dialecten fan... niet alleen mijn "aantwaarps" maar alle dialecten... ze zijn zo rijk... hebben zoveel verschillende woorden voor zaken en gevoelens dat ik er alleen bewondering voor kan hebben... het dialect van mijn Antwerpse grootouders is zo goed als verdwenen... mijn generatie begon met hun kinderen in het ABN op te voeden omdat ze later op school niet zouden gediscrimineerd worden wegens hun taal... wij moesten weliswaar in de klas "mooi" praten maar eens buiten spraken we gewoon ons dialect... iedereen sprak zo op straat en thuis... het resultaat was dat ABN praten eerder een moeilijke job was... dus onze kinderen werden opgevoed zoals toen vereist werd... door al dat gedoe verloren wij zelf veel van de oude uitdrukkingen... ik herinner me nog dat ik eens in de oude volksbuurt in mijn stad stond te wachten en hoorde enkele oudjes met elkaar praten... het voelde alsof ik terug in mijn kinderjaren stapte en ik heb echt staan genieten van die aloude uitdrukkingen... de huidige generatie versta ik gewoon niet meer... ze praten veel vlugger dan wij en hun taal is doorspekt met slang en om de haverklap OMG... dan heb ik het nog niet over hun internet taaltje... dat is helemaal om te janken.

Van janken gesproken... ik zou het nu wel even willen doen... mijn nieuwe poetshulp kwam vandaag en dat kind spreekt alleen Pools... het bureau zegde me wel dat ze geen Nederlands kent maar wel wat Engels... dat was dus ferm overdreven... ik heb mijn schoonste Engels opgediept maar noppes... zelfs de simpelste dingen verstaat ze niet... wat doen we dus... de tolk op internet gebruiken... een tijdrovend en omslachtig werkje van Nederlands op Pools vertalen... niet echt uitnodigend om een meer uitgebreide dialoog te ontketenen... en dat is nog niet het ergste... ik weet dat ik de laatste jaren verwend werd door mijn meer dan ijverige hulpen en dat ik misschien te veel verlang maar ik vraag alleen de vloeren te doen en dat betekent ook de hoekjes en de plinten en in de badkamer de buizen van de afloop... dat is blijkbaar niet in haar opgekomen... nu zit ik mijn hoofd te breken hoe ik haar dat aan het verstand moet brengen volgende keer... via die tolk dan maar... dàt gaat plezant worden... maar ja met de mop wat rondzwieren kan ik ook nog wel... daar heb ik geen poetsvrouw voor nodig... het probleem is dat ik niet meer op mijn knieën kan rondkruipen om alles eens een grondige beurt te geven... de vorigen deden alles op hun slofjes en namen er dan nog wat ramen of het terras bij... tja ik ben verwend.

15-11-2023 om 20:24 geschreven door Myette

Ik zie ten allen kante fotokes van prachtige paddenstoelen die zich nu overal nestelen of je het goed vindt of niet... en ja ze zijn mooi... velen zijn giftig en dat zijn soms de mooiste ook... de eetbare vallen minder op en er naar zoeken is een leuke bezigheid... tijdens een van onze vakanties in de Ardennen hadden we een stel vrienden voor het weekend op bezoek... A-M was een echt buitenmens en had haar jeugd doorgebracht ver van de stad... tijdens een van onze wandelingen in het bos- en weidegebied waar onze châlet stond (gehuurd voor de maand juli) ontdekte ze dat die wei vol stond met eetbare paddenstoelen... ik weet de naam niet meer maar wel dat ze te vinden waren in de buurt van koeienvlaaien... zij heeft me uitgelegd hoe ik ze van de giftige kon onderscheiden... die giftige waren bijna identiek met maar één klein verschil... die dag was de menu keuze al opgelost... en lekker dat ze waren... van toen af waren wij steeds vroeg op pad om te zoeken... het volgend weekend was er een ander vriendenpaar op bezoek en ik plukte weer een hele hoop van die smakelijke dingen... ik ben dol op champignons en at met grote ijver een groot bord vol... 's nachts werd ik wakker van hevige krampen... aangezien we gasten hadden en het châlet dunne houten en gehorige wanden had durfde ik zelfs niet kreunen en ik moest gelaten mijn dood afwachten... echt ik dacht dat ik een giftig exemplaar had binnen gespeeld... tegen de ochtend trokken de krampen weg en besefte ik dat ik nog even mocht blijven leven... ik was alleen te gulzig geweest... de rest van het gezelschap was kiplekker tot mijn grote opluchting... tja wie wil er nu zijn gasten vermoorden.

09-11-2023 om 09:38 geschreven door Myette