Gisteren donderdag... a day to remember... zoals steeds als we op stap gaan was ik al heel vroeg uit de veren... in feite lag ik al vanaf 4 u in mijn bed te draaien... klaarwakker... dus we stonden op... deden ons wasje en plasje en aten een boke... om 8u30 zou de bus vertrekken op L.O. dus wilden we de tram nemen... iets dat in normale omstandigheden een fluitje van een cent is maar niet gisteren... we zaten om 7u30 aan de halte te wachten op onze tram... die geen sjoege gaf... wel die van een andere lijn... tegen 8u werden we toch wel ongerust en besloten die andere te nemen maar moesten dan overstappen aan de Meir en op een andere stappen richting L.O... zo gezegd zo gedaan... de tram zat overvol en de rit duurde behoorlijk lang door alle in- en uitstappers onderweg... eindelijk geraakten we in metro Meir... kwamen in gesprek met een jonge kerel die al vanaf 5 u op weg was om te trachten op zijn werk te geraken en het opgaf en terug naar huis wilde rijden... daar hoorden we dat vele trams niet reden omwille van staking... wij wisten het dus niet... intussen kon ik al bijna naar L.O. zwemmen in het "zenuwen-zweet... ik belde naar onze voorzitter dat we vermoedelijk later zouden zijn... die voorzitter zat zelf te sukkelen in weer een andere tram... we kwamen net op tijd aan waar we de verhalen te horen kregen van de andere leden ook met hun vervoer problemen... één stel is met eigen wagen naar Beveren gereden en 5 anderen zijn er gewoon niet geraakt... mensen lief WEES LIEF VOOR HET MILIEU EN GEBRUIK HET OPENBAAR VERVOER!

In Beveren bezochten we het Kasteel Cortewalle... dit en nog 2 andere werden aangekocht door Beveren en ik kan alleen vol lof vertellen dat "ons" kasteel pikfijn onderhouden wordt en de moeite waard is om te bezoeken... ook onze gidse was een lieve en onderhoudende dame... het park rondom is ook schitterend... tot hier alles prima... dan de bus weer in naar Waasmunster voor de warme lunch waar we extra verzorgd werden en we met leuk gezelschap aan tafel zaten... dus hier ook weer geen klachten.

Terug in de bus naar Kemzeke om het museum van de Verbeke Foundation te bezoeken... dat was vroeger een transport bedrijf tot de eigenaar het verkocht en zich ging wijden aan zijn hobby... het verzamelen van "kunstwerken... dit zeg ik met mijn zeer nuchtere kijk op de zaken... onze gidse... een zeer welbespraakte dame met een eigen stijl in kleding leidde ons rond... eerst het omliggende open domein in... een zeer wild begroeid domein... ontelbare paadjes tussen hoog opgeschoten gras... struiken en onkruid... waar hier en daar zo'n "kunstwerk" stond... even een opsomming... 2 opeengestapelde bijna doorgeroeste containers die iets moesten voorstellen... iets wat ik al lang vergeten ben en alleen in de koker van de kunstenaar bestaat... dan een in hout opgetrokken hut waar we met zijn allen in moesten... dit om te testen of wij elkaar goed verdroegen in zo'n beperkte ruimte want naar de gidse vertelde is dit niet bij elke groep het geval... wij doorstonden de test... een kunstig uit houten balken opgetrokken "dome" was de volgende... een glazen kist met het skelet van een of ander beest volgde... een hoge berg bestaande uit allerlei knoken waar al bloemekes op groeiden... de "mals" van een kudde paarden die nooit afgewerkt werden en die daar stonden te vergaan... al die werken werden minutieus en vol begeestering uitgelegd door onze gidse waar... naar mijn bescheiden mening... ook "een hoek af was" maar ja ik ben dan ook geen kunstkenner.

Dan naar binnen waar ook vanalle rommel te kijk stond... alles in het teken van "beweging"... een dikke kabel die lag te kronkelen... een rode lap aan de zoldering die rond draaide en een papaver moest voorstellen... een collage van afval die de vervuiling van de oceanen voorstelde... dan de pronkstukken uit de verzameling... die bewegende structuren gemaakt van buizen en plastic vellen... we zagen ze al in actie op TV... ze worden door de wind aangedreven en lopen als vreemdsoortige dieren op het strand... helaas hier was geen strand en geen wind en moesten we het doen met de uitleg van de maker en dat in het engels... hij probeerde een van die "beesten" nog te laten bewegen door middel van een compressor maar dat mislukte... het ding wiebelde een beetje en zei "foert"... dat laatste was voor mij en de anderen wel een teleurstelling want ik had die dingen wel eens in het echt willen zien lopen... je kon wel een mini exmplaartje kopen waar je moest tegen blazen om het te laten bewegen... daar heb ik dan ook "foert" tegen gezegd.

De meningen waren verdeeld in onze groep... de meesten deelden mijn mening... de anderen vonden het fantastisch... of misschien waren ze gewoon beleefd... ik dus niet... ik zeg wat ik denk maar wel niet tegen de gidse want ik bewonderde haar enthousiasme wel... al met al was het een geslaagde uitstap... niet te lang in de bus gezeten... het kasteel was prima... de lunch idem... dat museum een belevenis... 't manneke zag ook nog kans om zijn hoofd te stoten aan een van die kunstwerken... dat was gelukkig niet beschadigd maar het hoofd wel want dat bloedde... wat hem dan weer het medelijden van onze leden opleverde en de pijn verzachtte... na deze rondleiding was het tijd om huiswaarts te keren en begonnen we ons af te vragen hoe we thuis gingen geraken vanaf L.O. dat viel ook mee want we mochten meerijden met een stel dat met eigen wagen was gekomen... eind goed al goed.

Ik was wel moe en lag om 9u al mijn bed in... goed geslapen... alleen enkele keren mijn bed uit met krampen... tja we hebben die dag wel enkele kilomerkes afgelegd... eerst dat kasteel met park... dan die wilde en uitgebreide kunsttuin... vandaag ga ik me toeleggen op het administratief werk... eerst dit logje en dan voor de club... tot de volgende!

30-09-2016 om 13:29 geschreven door Myette

Verleden nacht akelig gedroomd... eigenlijk was het niet echt dromen... was half wakker en had verwarde gedachten... zo verward dat ik er bang van werd... we hadden net gehoord dat er een kennis van de golf plots overleden was door een hersenbloeding... ze leed al 2 jaar aan Alzheimer en ging zienderogen achteruit... met haar man gesproken en die bekende dat die jaren een hel waren voor hem... dit spookte denkelijk in mijn hoofd... was er echt niet goed van.

Vandaag clubvergadering gehad... weer werk aan de winkel voor mij maar dat zal nog even moeten wachten want morgen zijn we de hele dag op stap met de club... nu maar hopen dat het niet regent.

Nog wat boodschappen gedaan en nu ga ik vroeg slapen want morgen vroeg uit de veren... eigenlijk ben ik een beetje bang dat het weer zo'n nachtje wordt... gewoonlijk slaap ik heel goed en was dit voor mij een ongewone belevenis... ik beklaag degenen die aan slapeloosheid lijden.

28-09-2016 om 22:26 geschreven door Myette

Na enkele vermoeiende dagen besloot ik zondagrust te nemen... legde boek, bril, bic, papier en sudoku in de "tuinmand" en trok de hof in... 't manneke wilde perse de stad intrekken maar ik hield mijn been stijf en negeerde zijn zielige blikken... hij vertrok dan maar alleen... ik installeerde me in mijn ligstoel... ging wat rond liggen kijken en zag de eens zo frisse struiken en plantjes er treurig bijstaan... of hangen is een beter woord... mijn hart liep vol medelijden en ik wenste hen heel vlug regen toe... en zie... het giet hier... nu zullen er mensen zijn die me vervloeken maar denk eens aan de patatjes en andere groentjes die smachtten naar water... nu maar hopen dat het weer geen weken blijft regenen want dan moet ik weer een wens doen.

Zoals ik al zegde... ik was aan wat rust toe... jaja het menske is niet meer van de viefste en na gedane inspanningen heeft ze tijd nodig om te recupereren... die inspanningen waren deze voorbije week : boodschappen doen (2 maal)... naar de golf... een volledige maaltijd koken voor het kroost... de belegering van zoon met hond doorstaan en overleven... dus zeg nu zelf ik heb wat rust verdiend... morgen maandag moet er weer wat gepoetst worden... dinsdag golf (als het niet regent)... woensdag vergadering van de club met nadien het nodige werk... donderdag de hele dag met de club op stap en dat is heel vroeg het bed uit... de hele dag achter een gids aanschuifelen... veel babbel- en luisterwerk... het leven kan moeilijk zijn.

Zoon was gisteren hier met Kiko... allebei geweldig druk en nerveus... ik had hem gevraagd onze telefoon eens na te kijken want daar was iets niet pluis mee... hij ontdekte dat er een kabeltje losgerukt was en ook dat ik verkeerde batterijtjes in dat ding had gestopt... man man... heb ik naar mijn voeten gekregen... op zo'n momenten neemt hij kennelijk wraak voor alle keren ik hem vroeger de mantel heb uitgeveegd... het zou nu in orde moeten zijn... hoop ik toch.

25-09-2016 om 16:32 geschreven door Myette

"Ga naar je moeder, die heeft viskes gebakken" is zo een van die onnozele gezegdes als je iemand kwijt wil... gisteren bakte moeke geen vis en moeke wilde haar kroost ook niet kwijt... integendeel ze te eten vragen is zowat de enige manier om ze nog eens te zien... daarom maakte moe soep en kip Marengo en fruitsalade voor dochter en schoonzoon... alles was gelukt... ik slaagde erin het eens niet te laten aanbranden... toen de soep op tafel kwam... witlofsoep... witlof is een van de vele groenten die 't manneke niet lust... lepelde man die soep smakelijk naar binnen en ging nog een kop halen... dochter en schoonzoon zaten van verbazing met hun mond open en toen dochter vroeg : "lekkere soep pa?" antwoordde pa smakkend : "dat is echt mijn soepeke... erwtensoep" waarop het kroost slap van 't lachen achterover sloeg... man zag verwonderd toe en begon mee te lachen zonder te begrijpen waarom... ik heb achteraf dan wel verklaring gegeven en toen was hij heel verbaasd : "ja maar die soep zag toch groen"... dat was van het groen van de stoofprei... zo zie je maar dat een man gemakkelijk te misleiden is... je moet alleen de trucjes kennen.

Verder is er niets noemenswaardigs gebeurd... 't manneke is nog altijd in zijn kalme periode en is gisteren heel alleen naar de golf getrokken zonder protest en ik... ik geniet van de tijdelijke rust.

24-09-2016 om 10:42 geschreven door Myette

Vandaag is het donderdag... dit maar moest er iemand vergeten zijn in welke dag hij/zij leeft... zo raar is dat niet hoor... mij overkomt het vaak... dan moet ik op mijn vingers de dagen aftellen en me trachten te herinneren wat we die of die dag gedaan hebben... dus het is donderdag 22 september 2016.

Dit gezegd zijnde ga ik over op belangrijkere zaken... zoals mijn dagelijkse "goede daad"... niet dat ik dit ook al eens vergeet net zoals welke dag het is... ik heb nooit beweerd dat ik perfect ben... bijna maar niet helemaal... dus mijn goede daad... ik had al opgemerkt dat 't manneke er sips bijliep... dat gebeurt wel regelmatig en dan loop ik op mijn tenen tot de bui over is... hij wilde ook niet meer elke dag naar de golf en dàt doet dan bij mij enkele bellekes rinkelen... vandaag liep hij over van zelfmedelijden... tja net als ik verleden week... en toen ik vroeg of hij ging golfen golfde zijn gemoed over... de reden was dat hij altijd alleen moet gaan en daar die andere stellen zag samen spelen en hij... ocharme... snik snik... altijd alleen.

Ik begon driftig mijn geweten uit te pluizen... samen met mijn donderdagse agenda... en besloot een compromis te sluiten... vlug naar de supermarkt en dan samen naar de golf... en zo gebeurde... we hebben twee rondes gespeeld en een koffie gedronken voor we naar huis reden... daar lagen de boodschappen te wachten op verwerking... morgen komen de kinderen eten en dan maak ik al de dag ervoor de soep... maak groenten schoon zodat ik niet alles op één dag moet doen want dat verdraagt mijn ouwe rug niet meer... en zo gebeurde.

Ik zit nu uit te puffen en mijn gemoed te luchten... ben wel moe maar ik zie manlief intevreden sport kijken op TV en ik hoef niet meer op mijn tenen te lopen... toch niet voor enkele dagen.

22-09-2016 om 17:07 geschreven door Myette

Wat heb ik zoal gedaan die hele lange week dat ik heb zitten mokken... vooral zweten en puffen... zeg nu zelf het was er echt het weer niet voor om zich in te spannen... natuurlijk moet er zo t'een en t'ander gedaan worden in huis maar dat doe je dan wreed tegen je goesting en zo rap mogelijk... gelukkig is het nu heel wat koeler en begin ik terug mijn vorige vorm aan te nemen in plaats van dat hoopje natte vodden.

Gisteren met vrienden gaan eten... op onze kosten... tja voor wat hoort wat he want die vriendin kwam zomaar met bloemen en geschenk aanzetten op de dag dat wij er 60 jaar op hadden zitten... een geheugen dat die vrouw heeft... ongelooflijk... nu we gingen eten en dat was lekker en gezellig... de lucht die er in de voormiddag somber bij hing klaarde op en we hebben er de namiddag aangebreid en tot het donker werd op een terrasje zitten nagenieten... dan naar huis... ikke met weer die hoofdpijn dus vroeg naar bed... na mijn galoperatie kan ik geen alcolhol meer verdragen maar zeg nu zelf... een etentje zonder aperitiefje en een glas wijn is toch niet te pruimen... tijdens het eten kwam er een dame naar me toe... met die dame heb ik ooit nog op kantoor gezeten zowat 50 jaar geleden en het mens herkende me nog... echt een boost voor mijn ijdelheid!

De vorige dagen waren echt niet om over naar huis te schrijven dus hebben jullie niet veel gemist... veel in de tuin liggen niksen en wachten tot het wat koeler zou worden... ik ben echt niet gemaakt voor de tropen... niet dat ik nu perse naar Antarctica wil verhuizen... trouwens die beginnen hun ijs daar al kwijt te geraken wat een probleem is voor die arme beren... nog even en die komen ook naar onze contreien afgezakt en hoe gaan die hier werk vinden.

Dat brengt me op mijn zoon die weer eens ambras had met een zwarte... toen zoon hem vroeg om zijn deel van de waterrekening te betalen weigerde hij en toen mijn zoon hem kwaad verweet dat het welletjes was want dat is elke keer hetzelfde liedje... vloog hij zoon aan en begon hem te wurgen... een buurman is er moeten tussen springen... politie erbij... klacht ingediend... maar wie gaat de schuld krijgen... groot vraagteken... en toen ik die heisa hoorde over die ongelukkige opmerking van een parlementslid tegen een allochtone collega begon mijn al kokend bloed echt over te koken... zo'n onnozel feit en er wordt haast een staatszaak van gemaakt... maar ja allochtone tenen zijn vlug bezeerd en het is ons geraden braafjes onze mond te houden en vooral blijven slikken.

Dat lijkt nu wel dat ik een geweldige racist ben... integendeel maar ik haat het dat men gewoon over ons heen loopt en waarom... wij vlamingen zijn te mak en braaf dus geen schrik dat we in opstand zullen komen... iets waar onze geleerde leiders niet zo zeker van zijn waar het allochtonen betreft want die roepen al "AUW" voor ze geslagen worden... ziezo dat moest er ook eens af.

17-09-2016 om 10:04 geschreven door Myette

Nu het wat koeler is en ik ook wat ben efgekoeld ga ik terug mijn log teisteren met onzinnige en onnozele dingen... zowat alles wat er in mijn onzinnig en onnozel kopke opkomt... hou je vast aan de takken van de bomen!

Maar eerst een verklaring voor mijn rebels gedrag... tja jullie zullen ook wel eens van die dagen hebben dat je jezelf zielig vind... miskend... slachtoffer van de samenleving... noem het op en ik was het... waarom... omdat ik al enkele dagen met mijn kop tegen de muur liep van pure frustratie... het was te warm... ik zweette me kapot... man was weer eens zijn eigen zichzelve dwarsligger... mijn strijkijzer had kuren... mijn PC ook... mijn ingewanden lagen overhoop... ik zat met een berg witwas plus de aanhangende strijk... ik moest dringend mijn voorraadkast aanvullen en had geen goesting... er moest vanalles gepland worden en ik had daar ook de fut niet voor... zo kan ik nog even doorgaan maar ga het niet doen... toen ik mijn leed en gejammer op mijn log wilde zetten bedacht ik dat daar toch niemand interesse voor heeft gezien het luttel aantal getrouwen die me met een bezoekje vereren... waarvoor eeuwige dank... en plots voelde ik me een zielepoot... miskend door de rest van de wereld... en als ik zoiets voel opkomen word ik van de wederomstuit rebels of noem het maar ezelachtig... geneer je niet... en besloot ermee te stoppen... maar de volgende dagen zat ik vergeefs met die drang alles wat me overkomt neer te pennen... eerst dacht ik aan een echt dagboek maar dan las ook niemand het dus kon ik het evengoed op mijn log zetten... dan waren er de reacties van trouwe lezers... ook van mensen die zelf geen log hebben maar wel kwamen lezen en soms een mailtje stuurden als reactie en dat deed het tij keren... ik voel me niet meer zielig en ben terug... juich Belgen juich!

Wat ik de vorige dagen tijdens die radiostilte deed zal ik nog wel eens vertellen een andere keer anders wordt dit epistel te omvangrijk en alles wat TE is is te vermijden.

16-09-2016 om 10:16 geschreven door Myette

Ik heb al enkele dagen niets meer van me laten weten... de reden... ik ben het een beetje beu... ik leg hier soms mijn ziel bloot... vertel het wel en wee in huize Myette... maar respons... o nee... het lijkt erop dat ik gewoon wat in de lucht sta te brabbelen en daar wordt je moe van... als er dan toch niemand leest en/of de moeite neemt een reactie te plaatsen is het beter ermee te stoppen... het valt me op dat sommige bloggers gewoon een mooi plaatje op hun blog plaatsen en daar krijgen ze dan ellenlange reacties op... tja mooie plaatjes zijn niet echt mijn ding... ik vertel wat ik zie... meemaak... voel... en dat lijkt niemand te interesseren... dus voorlopig leg ik er de blok op... sorry Natoken maar ik ben echt moe... ik kom wel nog lezen en van mij krijg je dan wèl een reactie... tot ziens!

07-09-2016 om 20:24 geschreven door Myette

Er is al heel wat geschreven en gezeverd over de smartphone-verslaving van onze jongeren... toen ik woensdag nog eens de stad introk... eerst met de bus... later terug naar huis met de tram... zat ik omringd door zombies met ipods in hun hand geklemd alsof het reddingsboeien waren... zonder die dingen zouden ze gewoon dood gaan... sommigen zaten gewoon te staren naar het schermpje en te wachten op een of ander berichtje... anderen zaten verwoed te tokkelen met beide duimen... hoe ze dat klaarspelen heb ik nog niet kunnen achterhalen want als ik een berichtje wil intikken neem ik steevast 2 of meerdere letters mee en moet dan herbeginnen... iets wat me geweldig nerveus maakt dus heb ik dat ding in een schuif gemikt en gebruik liever mijn PC thuis... ben ik niet thuis dan moeten ze maar wachten... ik gebruik terug mijn oude GSM en dat alleen voor in noodgevallen... in bus of tram kijk ik rond en bespied al die zombies om me heen... kan ook interessant zijn.

Zoals je nu zult vermoeden ben ik een oude knar die zo'n 15-tal jaren geleden de stoute schoenen aantrok om enkele computerlessen te nemen... gewoon maar leren mailen en mappen aanmaken... na 3 lessen stond ik er alleen voor en heb veel geleerd door vallen en opstaan... mijn computer kreeg ik voor Kerst van mijn zoon... wat sarcastische commentaren uitlokte van 't manneke... maar niettemin heb ik doorgezet... ben op Sennet verzeild geraakt... ben gaan bloggen en door dat bloggen computermaatjes gemaakt die één keer per maand bijeenkomen voor een praatje en een drankje... dat doen we nu al ruim 10 jaar... bedankt Sennet.

Ik ben wel oud maar nog steeds leergierig en probeer ietwat bij de tijd te blijven al moet ik bekennen dat het tegenwoordig veel en veel te vlug gaat voor mijn ouwe stappers... je kan je rug niet draaien of er is iets nieuwer en nog ingenieuzer op de markt... ik ben ook niet van plan al die nieuwe wondertjes te gaan uitproberen... nee zeg... IK BEN NIET GEK!!!

Las net dat men een proef deed met enkele jongeren en hen deed beloven 1 week lang geen ipod of tablet of computer te gebruiken... de reacties van die gasten vond ik hilarisch... ze vonden het eerst eng... dan rustgevend... dan begonnen ze rond te kijken en ontdekten zaken die ze vergeten waren zoals andere mensen... de druk was weg... enz. enz... wedden dat ze zodra die week om is zich met zijn allen terug zullen storten op hun geliefde speeltjes... ach ja je moet toch bijblijven!

03-09-2016 om 19:34 geschreven door Myette

Sleur... een woord dat ik haat... het woord en de daad... ik heb het al eens eerder gezegd... routine haat ik als de pest... maar het dagelijks leven is gewoon routine... je word wakker (gelukkig)... je kleed je aan (of niet)... je gaat appelsientjes persen (lekker)... je ontbijt (1 boke met je pillen)... dan poets je je tanden (allemaal)... je ruimt de boel wat op (vuile sokken en onderbroek)... dan besluit je wat je vandaag eens gaat doen (gewoonlijk was draaien of strijken)... en dat is het zowat... de rest van de dag lummel je maar wat rond of je leest of je puzzelt... er zijn ook nog van die dagen dat dàt je ook verveelt en dan schiet er niets anders over dan je te zitten vervelen en denken aan al wat voorbij is en nooit meer gaat komen... triest.

Er zijn zo van die dagen dat het leven je plots zinloos lijkt... dat sombere gedachten je overvallen... waar dat dan zomaar vandaan komt weet ik niet maar het gebeurt... en dan voel je je moedeloos en niets kan je opbeuren... ja toch iets... een onverwacht maar prettig gebeuren zou je bestaan wel ietwat kunnen opfleuren... als dat dan niet gebeurt moet je gewoon die sombere dagen maar uitzitten... iets wat ik nu maar zal doen.

Ik ga nu even boodschappen doen in de supermarkt... nog zoiets saai maar nodig want mijn voorraadkast ziet er povertjes uit en moet nodig gevuld... wie weet gebeurt er wel iets dat me kan opfleuren... wie weet!

01-09-2016 om 13:17 geschreven door Myette