OEF... we hebben een spannende nacht achter ons... rond 4 u schrok ik wakker van een ijselijke kreun uit 't mannekes mond... hij krabbelde recht en greep naar zijn borst waar hij een "vreselijke" pijn voelde... als de liefhebbende echtgenote die ik ben sprong ik ook uit bed om bezorgd te vragen wat er scheelde... zijn hart... ik heb wel al enkele keren gelezen wat de symptonen van een hartaanval zijn... kwestie van op alles voorbereid te zijn... en ik had niet de indruk dat het die kant op ging... ik zegde dat hij beneden in de zetel moest gaan zitten... rechtop... stopte hem onder enkele plaids... ging op de divan liggen en observeerde hem aandachtig... intussen lag ik druk te denken hoe we dit gingen aanpakken... aangzien hij niet kon rijden en ik al jaren niet meer van hem mocht rijden is dat een probleem... naar spoed of afwachten... het werd het laatste want ik zag hem stilletjes in slaap vallen... in de vroege ochtend heb ik dan wel de huisartsenpraktijk gebeld om de dienstdoende arts te bestellen want onze huisarts is natuurlijk weer op vakantie... die man riekt gewoon dat er iets op komst is bij ons want elke keer wij hem dringend nodig hebben is hij foetsie... de dokter van wacht kwam even na de middag en vond niets bijzonders... alleen bij druk op de borstkas piepte 't  manneke van de pijn... daar zat het... waarschijnlijk iets verrokken... diagnose... pijnstiller nemen en wachten tot het over gaat... maar wat er dan allemaal door je heen gaat tijdens die wachturen... OEF!!!

Maar nu ga ik effe verder met mijn herinneringen

-65- DE DROGE PERIODE

Ja toen kwam er een periode dat we niet meer op vakantie gingen… de kinderen werden groot en een verlof samen met ons zagen ze niet meer zitten en wij vertikten het hen alleen thuis te laten… we trokken er wel eens een dagje op uit zoals naar Bobbejaanland maar ook dat was geen onverdeeld succes… tieners vinden hun ouders maar niks op die leeftijd… ik vond het ook maar niks die droge vakanties dus begon ik te zeuren dat ik ook nog wel eens weg wilde en na lang genoeg “een zaag te hebben gespannen” besloten we naar het Gardameer te trekken… dat werd een nachtreis met de Europabus zodat we rond 7 u in de ochtend in ons hotelletje aankwamen… dat hotelletje had ik in de catalogus gevonden van het reisagentschap en het was liefde op het eerste gezicht… klein… okergeel geschilderd… vlak aan het meer zodat we in de eetzaal bijna met onze voeten in het water zaten… de veerboot die van het ene stadje aan het meer naar het andere voer meerde vlak onder onze kamer aan en toen ik die eerste dag onze valiezen aan het uitpakken was hoorden we de stoomfluit al van verre… dit gaf al dadelijk een echt vakantiegevoel… in dat hotelletje maakten we kennis met een ander stel uit Antwerpen zodat we aan tafel al aanspraak hadden… we trokken elke dag een andere richting uit… soms te voet langs het meer… soms met de overzet… soms met de lijnbus… daar werden we op een keer bijna uitgegooid… waarom… omdat ik per ongeluk de kaartjes van de vorige rit aan de conducteur toonde en die was daar niet mee opgezet… begon een hele litanie waar we geen jota van verstonden… gelukkig zat er ook een vlaamse dame op die bus die al jaren in Italië woonde en die vertaalde… waarop ik uit een andere zak de goede kaartjes tevoorschijn viste… net op tijd want die conducteur wilde ons eruit zetten… en dan zeggen ze dat Italiaanse mannen zo galant zijn… ammehoela… we deden toen ook een dagje Venetië… veel te kort maar de rit met de bus naar die stad is nogal lang… ik voelde me er direct thuis… ook nog even een gondola meegepikt maar zonder zingende gondelier en dan weer de bus op naar ons hotel… manlief had op die reis maar liefst 2 cameras meegenomen… de ene liet hij al dadelijk de tweede dag vallen zodat die onbruikbaar was en… toen we naar Venetië gingen filmde hij de hele dag lang en kwam er op het einde achter dat er geen film in stak… dat gebeurde net toen we op de boot terug uit Venetië zaten en het scheelde niet veel of ik kieperde hem over boord.

29-04-2014 om 16:36 geschreven door Myette

Het is eventjes stil geweest hier... dat kwam omdat ik de hele tijd met vingers en tenen gekruist heb gezeten en misschien kun je je daar een voorstelling bij maken... het is moeilijk dan iets te schrijven... na veel en dikwijls te hebben gebeld naar de firma die onze terrasdeur moest herstellen... en na vele beloften van "misschien" die en die dag... is het er toch van gekomen... gisteren gooiden ze plots 4 struise kerels ons huis in... die kerels begonnen direct de boel te demonteren terwijl de overgordijnen nog aan de rails hingen... tot mijn schaamte heb ik wat op die mannen hun gemoed gewerkt door mijn operatie in het strijdperk te gooien en wat het hulpeloos oud menske uit te hangen... het heeft gewerkt ook nog want voor ze vertrokken na gedane arbeid hebben ze heel braaf die gordijnen terug aan de haakjes gehangen... toch lief he... ja wie niet sterk is moet met truken omgaan zeg ik maar zo... dus na eindeloze licht- en luchtloze weken kunnen we weer op ons terrasje... de kat is er ook blij mee... we hebben tevens... de boel  moest toch opengebroken worden door dat kapotte rolluik... een motorke laten placeren zodat we nu alleen nog maar één vinger hoeven te gebruiken om dat ding op en neer te halen in plaats van zoals vroeger al krochend aan het touw te hangen... tja de gewrichten van 't manneke en mij zijn niet meer wat ze waren en dus passen we ons aan... een motorke hier en een motorke daar... leve de moderne tijden... ik heb tevens prijs gevraagd voor een motor op de garagepoort... nu nog een traplift... misschien ook eentje voor de hoftrap... een scooter voor madam en een voor meneer zodat we allebei afzonderlijk op stap kunnen... ach mogelijkheden genoeg zodat we tot onze laatste ademtocht in ons huisje kunnen blijven wonen... wat we nu gaan doen is driftig sparen om al dat moois te kunnen betalen... zal ik eens met de klak rondgaan?

26-04-2014 om 20:22 geschreven door Myette

PASEN... een zalige Pasen... vrolijke Pasen... het feest van de eieren en de paashaas... ik weet nog altijd niet hoe dat beest bij Pasen is terechtgekomen... die eieren wel... die werden gebracht door de klokken van Rome... ach die klokken... wat zaten wij als kinderen te wachten op dat klokgebeier... "hoera de klokken zijn terug en met hen de eitjes... zoeken maar"... vandaag zat ik ook te wachten op dat gebeier maar werd vreselijk teleurgesteld... heel af en toe hoorde ik een eenzame klok in de verte terwijl... in mijn herinnering toch... vroeger alle klokken van de hele stad tegelijk begonnen te luiden... of vergis ik mij nu... het gaf zo'n feestelijk gevoel... toen ik dat eenzame klokje hoorde schoot even mijn gemoed vol... waar zijn de tijden gebleven toen de kinderen ook nog de tuin in stormden om eitjes te zoeken... ook toen ze al uit huis waren nodigde ik ze elk jaar uit voor een paasmaaltijd met een presentje naast hun bord... maar ja op een dag vertelden ze dat ze andere plannen hadden en ook die traditie werd opgedoekt... nu zaten 't manneke en ik helemaal alleen aan ons gekookt tikkeneitje te nippen... kwestie van toch nog iets van stemming op te roepen... en dàt in een nog altijd donkere eetkamer want dat rolluik en die terrasdeur wachten nog altijd op reparatie... van sfeer gesproken... wat ik heb vandaag weet ik niet maar de waterlanders staan op het punt uit te breken... foei Myette!!!

Genoeg gezeverd nu... gisteren kwam zoon weer aanlopen met Vico de hond... dat beest heeft ons volledig geaccepteerd als zijn bomma en bompa... misschien de enige grootouders die hij gekend heeft want zijn hondenleventje liep niet over rozen... amper is zoon binnen of V stormt de trap op... recht naar de keuken waar hij mij dan met grote verwachtingsvolle ogen aankijkt... klaar voor zijn snoepje... zijn speciale deken ligt dan al over de bank gespreid... ik bescheiden in de ene hoek en hij breeduit over de rest van de zetel gedrapeerd met zijn kop op mijn schoot al zuchtend van genot... ik word er gewoon week van... zoon kijkt dan vertederd toe... die hond is zijn alles nu... en wij... ja wij beschouwen dat beest dan maar als een kleinzoon bij gebrek aan beter.

Ik keek net even voorzichtig uit het venster en zie de zon aarzelend komen piepen... word het dan toch nog paasweer... even rap een boke eten en dan hopen dat ze nog even blijft zodat we in de tuin kunnen zitten... tot later nog eens!

20-04-2014 om 11:59 geschreven door Myette

Traditiegetrouw wordt er met Pasen een

ZALIGE PASEN

gewenst wat ik hierbij dus doe voor al mijn blogmaatjes en ook voor de toevallige passanten

19-04-2014 om 14:47 geschreven door Myette

Lieverds ik voel me plots 5 kilokes lichter... waarom... ik vertelde al dat ik last had van dat litteken... niettegenstaande het boeltje ogenschijnlijk dicht zat voelde ik het toch trekken en prikken maar ja... geduld is een schone zaak dus oefende ik me in geduld... tot ik  maandag bijna "ne floeren aap scheet"... sorry voor het ordinaire woordgebruik maar het is de naakte waarheid... die vervloekte wond was weer aan het lekken... ik zag me al terug in de kliniek belanden voor de zoveelste ingreep... dinsdag moest ik naar de tandarts voor dat afgebroken stukje tand... dacht ik... na veel gepor en gespiegel werd er echter niets onregelmatigs gevonden... ik breek er nu mijn hoofd over hoe het kan dat je bij het eten van een onnozel boke plots iets in je mond hebt dat er helemaal niet hoort... het leek echt op een stukje tand... aangezien het niet MIJN stukje tand is kan het alleen van de bakker zijn en dat is nu niet bepaald een smakelijk gedacht... enfin... ik was toch in de kliniek en ben dan naar de afdeling orthopedie gestapt voor een afspraak... dat was vandaag dus... eerst werd ik verwelkomd door een jonge... weer een hele knappe... dokter die mijn heup bekeek en betastte... hij vond het er heel goed uitzien... iets waar ik niet mee akkoord ging... toen ging hij de big chief himself halen die even later kwam binnen zeilen met zijn gevolg zodat ik geen publiek tekort kwam... alle vier bekeken ze dat litteken en de diagnose was dat er soms draadjes zich een weg naar buiten zochten... beter naar buiten dan naar binnen zei de chef en hij maakte zich niet ongerust waarop ik repliceerde dat IK dat wèl deed want ik had eventjes genoeg van klinieken en dokters... van die knappe assistent kreeg ik achteraf nog de raad me niet aan de zon bloot te stellen alsof ik ga lopen pronken met dat lelijke litteken... onderhand krijg ik de indruk dat ik half Antwerpen mijn billen al heb moeten tonen... het is wellekes geweest... het is deze keer met een sisser afgelopen en ik belde direct 't manneke om me te komen halen en naar de golf te rijden waar ik mijn kliniek ontsnapping heb gevierd met een lekkere Duvel... en dat het gesmaakt heeft!!!

17-04-2014 om 20:35 geschreven door Myette

Het was hier even een drukke tijd... druk met doktersbezoeken... zoals ik al zegde vorige keer zou ik elke week bloed moeten laten nemen tot mijn CRP op 5 kwam... aangezien ik +9 had bij het eerste onderzoek had ik er niet veel hoop op dus toen gisteren het rapport van het lab binnen kwam kreeg ik een aangename verrassing... ik stond plots op 4,5 dus gedaan met aftappen... gisteren was het ook mammo dag... zoals steeds pijnlijk en stressvol... de dokter die mijn echo moest nemen was wel een heel charmante jonge en knappe kerel zodat het de pijn wat verlichtte... hij was dan ook nog zo vriendelijk me direct gerust te stellen... toen ik dan toch in de kliniek was ben ik naar de afdeling tanden getrokken om te bedelen voor een spoedige afspraak... verleden week vrijdag was ik nog op controle geweest en had mijn gebit laten oppoetsen... mijn tandartse is een heel propere vrouw en die gaat er heftig tegenaan... toen ze zo tussen mijn tanden aan het porren was dacht ik nog : "als mijn vullingen er maar niet aan gaan"... het waren mijn vullingen dus niet maar wel een stuk tand toen ik dinsdag smakelijk een stuk toast zat te verorberen... mijn eetlust was plots verdwenen... enfin ik mag volgende week dinsdag weer komen opdraven om 8 u in de ochtend en dan nog blij zijn ook dat het zo vlug gaat... terwijl ik dan toch bezig was tegelijkertijd een afspraak gemaakt bij de oogarts... nu ben ik de inventaris aan het opmaken... ben ik nu niets vergeten of is er nog iets aan mijn corpus dat dringend moet nagekeken worden... wat betreft die heup... dat lelijke litteken jeukt en brandt gelijk de pest en bij mijn laatste bezoek bij de huisarts heeft hij het ontsmet en er terug een verbandje op geplakt... maar ik voel dat het daar binnenin stilaan op zijn plooien begint te komen... straks gaan we met onze buren een korte wandeling maken... ben benieuwd of ik het ga halen.

12-04-2014 om 00:00 geschreven door Myette

OEF... OEF en nog eens OEF... als ik wat geluk heb ben ik weer voor een jaar gerust... door die operatie was mijn afspraak voor de jaarlijkse controle bij de tandarts opgeschoven en vandaag moest ik de martelstoel op... mijn tandartse is een heel lieve en knappe vrouw maar als ze thuis ook zo poetst als gebitten dan vrees ik voor haar meubeltjes... de witte tornado kan er niet aan tippen... en terwijl ik daar zo lag te liggen afzien dacht ik met pijn in mijn hart aan jullie... aan de gemiste babbel en het bijhorende wijntje... ach ik zal me maar troosten met het gevoel van propere en tandsteenvrije bieterkes.

Volgende week wordt weer niet een van de aangenaamste want ik moet nog maar eens bloed laten aftappen... ik sta onder strenge controle... er zitten nog altijd zekere beestjes in mijn lijf en die moeten eruit... HET was al gezakt tot 7 maar HET moet onder de 5 komen... wat HET is weet ik niet en kan me ook niet schelen... dat moeten de dokters maar uitmaken... dan moet ik ook nog een mammo laten nemen en zoals altijd ben je dan bang dat ze iets gaan vinden dat niet thuishoort in een deftige boezem... als dàt allemaal onderzocht en goed bevonden is ga ik naar de ogendokter want ik zie alles in een waas... dat heeft wel zo zijn voordelen maar toch.

Wat het weer betreft mogen we niet klagen... vandaag is het wat somber maar wel zacht... ik ben al verscheidene keren naar de golf geweest... ook gisteren... niettegenstaande mijn in gebreke vallende lijf was mijn spel niet slecht... mag ik nog eens stoeffen... en het Duveltje achteraf was ook niet te versmaden... hehe!!!

Woensdag was het club vergadering bij mij en vandaag heb ik de mij toebedeelde taak volbracht dus ik zit hier met een volledig leeg schuldgevoel te genieten van propere tanden en gedane arbeid... zo stilaan kan ik mijn vroegere leven weer oppikken... stappen gaat heel wat beter dan voorheen maar de marathon zal ik wel nooit kunnen lopen... niet dat ik ooit die neiging had... de wond is dicht maar mensen lief wat is het lelijk... gelukkig had ik ook nooit de wens een string te gaan dragen... ik draag nu bomma-broeken die de gevoelige plek beschermen... waar is de tijd dat ik in een minuscule bikini rondliep... ai ai ai!!!

04-04-2014 om 17:15 geschreven door Myette