OEF... we hebben een spannende nacht achter ons... rond 4 u schrok ik wakker van een ijselijke kreun uit 't mannekes mond... hij krabbelde recht en greep naar zijn borst waar hij een "vreselijke" pijn voelde... als de liefhebbende echtgenote die ik ben sprong ik ook uit bed om bezorgd te vragen wat er scheelde... zijn hart... ik heb wel al enkele keren gelezen wat de symptonen van een hartaanval zijn... kwestie van op alles voorbereid te zijn... en ik had niet de indruk dat het die kant op ging... ik zegde dat hij beneden in de zetel moest gaan zitten... rechtop... stopte hem onder enkele plaids... ging op de divan liggen en observeerde hem aandachtig... intussen lag ik druk te denken hoe we dit gingen aanpakken... aangzien hij niet kon rijden en ik al jaren niet meer van hem mocht rijden is dat een probleem... naar spoed of afwachten... het werd het laatste want ik zag hem stilletjes in slaap vallen... in de vroege ochtend heb ik dan wel de huisartsenpraktijk gebeld om de dienstdoende arts te bestellen want onze huisarts is natuurlijk weer op vakantie... die man riekt gewoon dat er iets op komst is bij ons want elke keer wij hem dringend nodig hebben is hij foetsie... de dokter van wacht kwam even na de middag en vond niets bijzonders... alleen bij druk op de borstkas piepte 't  manneke van de pijn... daar zat het... waarschijnlijk iets verrokken... diagnose... pijnstiller nemen en wachten tot het over gaat... maar wat er dan allemaal door je heen gaat tijdens die wachturen... OEF!!!

Maar nu ga ik effe verder met mijn herinneringen

-65- DE DROGE PERIODE

Ja toen kwam er een periode dat we niet meer op vakantie gingen… de kinderen werden groot en een verlof samen met ons zagen ze niet meer zitten en wij vertikten het hen alleen thuis te laten… we trokken er wel eens een dagje op uit zoals naar Bobbejaanland maar ook dat was geen onverdeeld succes… tieners vinden hun ouders maar niks op die leeftijd… ik vond het ook maar niks die droge vakanties dus begon ik te zeuren dat ik ook nog wel eens weg wilde en na lang genoeg “een zaag te hebben gespannen” besloten we naar het Gardameer te trekken… dat werd een nachtreis met de Europabus zodat we rond 7 u in de ochtend in ons hotelletje aankwamen… dat hotelletje had ik in de catalogus gevonden van het reisagentschap en het was liefde op het eerste gezicht… klein… okergeel geschilderd… vlak aan het meer zodat we in de eetzaal bijna met onze voeten in het water zaten… de veerboot die van het ene stadje aan het meer naar het andere voer meerde vlak onder onze kamer aan en toen ik die eerste dag onze valiezen aan het uitpakken was hoorden we de stoomfluit al van verre… dit gaf al dadelijk een echt vakantiegevoel… in dat hotelletje maakten we kennis met een ander stel uit Antwerpen zodat we aan tafel al aanspraak hadden… we trokken elke dag een andere richting uit… soms te voet langs het meer… soms met de overzet… soms met de lijnbus… daar werden we op een keer bijna uitgegooid… waarom… omdat ik per ongeluk de kaartjes van de vorige rit aan de conducteur toonde en die was daar niet mee opgezet… begon een hele litanie waar we geen jota van verstonden… gelukkig zat er ook een vlaamse dame op die bus die al jaren in Italië woonde en die vertaalde… waarop ik uit een andere zak de goede kaartjes tevoorschijn viste… net op tijd want die conducteur wilde ons eruit zetten… en dan zeggen ze dat Italiaanse mannen zo galant zijn… ammehoela… we deden toen ook een dagje Venetië… veel te kort maar de rit met de bus naar die stad is nogal lang… ik voelde me er direct thuis… ook nog even een gondola meegepikt maar zonder zingende gondelier en dan weer de bus op naar ons hotel… manlief had op die reis maar liefst 2 cameras meegenomen… de ene liet hij al dadelijk de tweede dag vallen zodat die onbruikbaar was en… toen we naar Venetië gingen filmde hij de hele dag lang en kwam er op het einde achter dat er geen film in stak… dat gebeurde net toen we op de boot terug uit Venetië zaten en het scheelde niet veel of ik kieperde hem over boord.

Maar zo ziie je maar, zelfs zonder de film of de foto's, de herinneringen blijven levendig. Raar hoeveel Belgen die zelfde reizen hebben gemaakt. In elk geval, beter dat het nog goed gaat met je ventje, je weet wel "krakende wagens enz......  Doe jij het nog maar een tijdje rustig, zo,n heup heeft ook tijd nodig hoor om weer 100% te kunnen functioneren. Maar het lijkt toch goed te lukken. Kuskes.

07-05-2014 om 15:55 geschreven door Ludovikus

Ik weet het , ik ben een zaag hé en kom je altijd opjutten maar het os zo stil in bloggenland dat een mens zich optrekt aan een paar getrouwen .... Hier gaat het ook al beter , mijn oog is bijna hersteld dus kan ik al weer eens  langer op mijn PCtje tokkelen. Hartelijke groeten en hou je daar goed en bewseglijk hé?

07-05-2014 om 14:01 geschreven door Natoken

alles wat hierboven beschreven is is hier ook dagelijkse kost... de ventjes zijn kleinzerig... toch zijn we zo getraind en gaat er een rood lichtje branden " en eten we ons kast op" als het serieus zou kunnen zijn....maar och we zijn samen..

hopelijk begint het met je ook wat te beteren en kan je binnenkort naar de koekenstad ...

een voordeel hebben we wel, wie slecht te been is moet niet aanschuiven bij het kiesbureau....van een meevaller gesproken !!!

fijne zonnige dag

gab y

01-05-2014 om 11:56 geschreven door puntanderelijn

snap het maar al te goed,Nestje heeft een valling,en dan lijkt het dikwijls of hij op sterven na dood is..mannen he,en wij ons maar ongerust maken,want als er iets serieus moest zijn met Nest ,zat ik ook in de penarie,kan niet rijden,zelfs niet met de fiets,op de bus geraak ik niet op,miserie ,miserie,zelfs boodschappen doen zou een probleem zijn,niks hier in de buurt...pffff,allee,hopelijk kunnen we er morgen verder over zagen...bij leven en welzijn! ;)kussssssss

01-05-2014 om 08:04 geschreven door lipske

Gelukkig bleef het wat het manneke betreft bij een slapeloze nacht, je kan inderdaad maar best attent zijn want je weet het nooit...Gelukkig heeft men mekaar nog in zo'n geval want als je er alleen voor staat is het toch iets anders, denk ik! En zoals ik al eerder zei.. jullie reizen en uitstapjes waren altijd gekruid met verrassingen...hoewel.. het zal niet d eenige zijn die filmde zonder film in..Zoiets zou MR Bean ook voor hebben.. waarmee ik wil zeggen.. je moet er de humor van inzien. We komen er vrijdag nog wel eens op terug .. Tot dan, een hartelijke groet en knuffel

29-04-2014 om 22:32 geschreven door Natoken