Ik kan nu niet beweren dat ik echt spilziek ben maar in de huidige situatie kom ik tot het besef dat ik vroeger toch wel een ietsie pietsie te gul omsprong met allerlei zaken... dit nadat ik een zere duim heb opgelopen omdat ik mijn tube tandpasta tot het allerlaatste korreltje wilde uitknijpen... ja je kan ook te zuinig willen zijn... maar in alle ernst ik ben vast besloten ook na deze corona crisis niet meer als vanzelfsprekend aan te nemen dat we tot in het oneindige kunnen spenderen.

Als kind maakte ik de oorlog mee en als kind besef je niet tenvolle wat dit inhoudt... toen ik trouwde en elke dag weer een avondmaal op tafel moest toveren besefte ik plots wat mijn moeder en alle andere vrouwen moesten doormaken in die oorlog toen voedsel schaars was en we soms uren in de rij moesten staan voor wat haring of eierpoeder... ik zag hoe ma lakens verstelde en uiteindelijk de nog bruikbare delen omzoomde tot zakdoeken en... geloof het of niet maar ik doe dat nog steeds en ik heb dus steeds een stapel 'bedzakdoeken" in de kast liggen... erg nuttig als je het snot krijgt... vroeger werden die bedzakdoeken ook netjes gestreken... iets wat ik nu niet meer doe... jonge mensen strijken haast niet meer en dus is strijken ouderwets en wie mee wil met zijn tijd... haha... ik word gewoon wat lui en hou mijn verminderde energie over voor iets belangrijkers zoals contacten onderhouden met vrienden en kennissen... zonet even gechat met een van de vroegere blogkennissen... een Griekse dame... hun regering heeft tijdig maatregelen getroffen en hun zieken- en dodental is aanzienlijk minder... mijn respect gaat naar Griekenland... die weten tenminste van aanpakken en lappen de euro bevelen aan hun Griekse botten... iets wat wij ook zouden moeten doen want ze brengen ons alleen maar ellende.

Hoe brengen we onze quarantaine door hier... 't manneke en ik slapen apart en ik moet bekennen dat het me best bevalt... om hem tevreden te houden ga ik in de vroege ochtend nog even een uurtje in het grote bed bij hem liggen... dit om de vrede te bewaren... hij houdt zich wat bezig in de tuin... heeft de terrasreling een verse lik verf gegeven gisteren... en ik poets elke dag een of ander item in huis... gisteren was dat de kalkaanslag in beide WC's... je ziet we amuseren ons kostelijk... vandaag weet ik nog niet wat ik ga aanpakken... we zien wel.

28-03-2020 om 10:54 geschreven door Myette

Met gemengde gevoelens deel ik jullie mee dat ons Polleke, de schildpad, gisteren plots verward in de tuin zat rond te kijken... zo van "dat komt me hier ietwat bekend voor"... ik zeg gemengde gevoelens want enerzijds ben ik blij dat het beestje al dat winternat overleefde maar anderzijds denk ik aan de bevoorrading want datzelfde beestje heeft wel elke dag zijn portie verse groenten nodig... ik denk niet dat ik hem blikgroenten kan voeren... ik vrees toch maar de hulp van dochter en buurvrouw te moeten aannemen... ik benijd mensen die zonder schuldgevoelens iedereen zomaar voor hun kar kunnen spannen... mij is het niet gegeven.

't Manneke had al enkele dagen een kuchske zonder andere symptonen tot hij plots gisteren een blafhoest MET resultaat kreeg... ik vroeg hem de kleur van dat resultaat te beschrijven en dat was een uitputtingsslag om hem dat aan het verstand te brengen... ik ben vannacht maar weer naar de andere kamer getrokken en zit nu weer met gemengde gevoelens... of liever twijfel... aangezien hij buiten die hoest geen andere klachten heeft moet je dan de dokter bellen... toen ik die gisteren belde om een voorschrift voor onze medicatie kreeg ik een andere aan de lijn... de onze is ziek... je moet wel bijna dood zijn voor er iemand wil komen... zal maar weer afwachten hoe het evolueert.

Wat doe je zo een hele dag... aangezien de poetshulp voorlopig niet te verwachten is heb ik me voorgenomen elke dag iets te poetsen... kwestie van niet in ons eigen vuil te verdrinken... gisteren het terras geschuurd en dat was geen sinecure... 't manneke heeft namelijk een "febbe" voor duiven en geeft ze elke dag graantjes te eten... terwijl hij dan nijdig op wacht gaat staan om de kraaien en eksters te verjagen want die eten het graan van ZIJN duiven op... die lieve duifkes komen dan uit dankbaarheid een cadeau op ons terras deponeren terwijl de kraaien en eksters dat ook doen uit wraak... het resultaat mag na een lange winter wel gezien worden... na die poetsbeurt had ik wel een heel uur nodig om terug mens te worden.

Je hebt ook nog de TV maar als je dan verlekkerd een film wil opnemen om later eens te bekijken kom je tot de ontdekking dat die film werd vervangen door weer een of ander gebazel over een of ander onderwerp... gewoon lijk politiek of corona... dan druip je maar tandenknarsend af naar je boek... het TV blad waarop we al jaren geabonneerd zijn klopt van geen kanten meer en is een bron van ergernis geworden.

Wat ook een bron van ergernis is is sennet... dit is al de derde poging en elke keer floept mijn tekst gewoon weg... ik stop nu voor het weer gebeurt want mijn geduld is op.

20-03-2020 om 09:33 geschreven door Myette

Nu is het wel zo dat 't manneke en ik weinig buiten komen sinds hij ziek werd maar dat was vrijwillig... en nu dat we gedwongen huisarrest kregen begint dit toch wel op mijn systeem te werken zeker... mensen steken toch raar in elkaar nietwaar... allee ik dan toch... plots zou ik vanalles willen gaan doen wat ik voorheen wèl kon maar er geen zin in had... ik denk dat ik mezelf eens streng ga toespreken zo van : "maske goa na ni onnoezel zitte doeng hei, doa mor gewoen dan doade al zot genoeg"... ziezo dat had ik nodig.

Ik volg nauwgezet de gang van zaken op FB en sta vaak versteld... ja ik kan nog versteld staan... hoe belachelijk dom en achterlijk mensen kunnen zijn zoals parties gaan organiseren... als voorbeeld kregen we de echtgenoot van madame Rutten die er dan nog prat op gaat ook... maar ja respect voor onze politici heb ik al lang niet meer na het lezen van hun dolle capriolen om toch maar op hun dure zeteltjes te mogen blijven zitten... blijkbaar moet je niet het warm water hebben uitgevonden om in de politiek te geraken... je moet alleen een volledig gebrek hebben aan schuldgevoelens en gewetensbezwaren en je broodje is gebakken... ziezo dat moest er weer eens af.

Maar ook zijn er gelukkig nog mensen die het hart op de goeie plaats hebben zitten en nu proberen hulp te bieden waar mogelijk... van onze jonge(re) buren kreeg ik een mailtje dat ze voor onze boodschappen willen zorgen als we willen... ook dochter bood haar hulp aan maar diezelfde dochter zit momenteel in Spanje en de vraag is of ze er nog gaat uitgeraken... wat die hulp betreft... ik zit wel met de prangende vraag of ik ze ga aannemen... tot hiertoe reden we eens per week naar de supermarkt voor de bevoorrading en ik had er geen probleem mee... de berichten over dat corona ding beginnen echter onrustwekkend te worden zodat ik verteerd word door twijfel... zou ik of zou ik niet... het risico is natuurlijk groot... mijn poetshulp belde net om te vragen of ze mag komen... sommige van haar klanten willen ze niet meer in huis laten nu... ik vind dat ook erg voor dat meisje en heb maar gezegd dat ze mag komen volgende week... maar nu zit 't manneke te mokken... dat is altijd al een angsthaas en hypochonder geweest... ik durf het gewoon niet zeggen dat ik ergens pijn heb want op slag heeft hij dat ook en veel erger en dan kan ik hem nog eens gaan verzorgen ook.

Vandaag ben ik voor een uurtje de tuin ingetrokken en heb wat uitgerangeerde takjes en blaadjes verwijderd... sommige struiken zijn voorzichtig aan 't uitbotten maar onze schildpad is nog niet te zien en dat baart me zorgen.... dood gevroren kan ze niet zijn maar verdronken misschien wel... dat beestje kruipt elke herfst de grond in en zoals het de hele winter regende... arm Polleke... het goede nieuws is dat ik al enkele dagen 2 merels in de tuin spotte... mannekes (gele bekskes)... als ze nu nog mooi kunnen zingen wordt de zomer misschien nog draaglijk.

Ik ga nu even mijn 1500 stappen plegen... de vorige weken hield ik het rustig maar nu moet ik terug in gang schieten... allee schieten is veel gezegd.

16-03-2020 om 00:00 geschreven door Myette

Men kent dat gezegde wel over onkruid dat je niet kapot krijgt... wel hier zit zo'n struik... verleden week dacht ik toch dat ik dat corona ding te pakken had want ik zat met een venijnige keelpijn... al mijn gewrichten deden pijn... en dan merk je maar eerst hoeveel van die bewegende onderdelen je hele lijf bezit... een nijdig hoestje... niesbuien aan de lopende band en een doorlopend lekkende neus... alleen koorts had ik niet... ik had 't manneke het grote bed gelaten en sliep in de andere kamer waar ik rustig de hele nacht kon hoesten en snuiten zonder bijkomende schuldgevoelens... maandag voelde ik me al een ietsje beter en besloot de dokter over te laten aan ergere gevallen... gisteren kwam mijn poetshulp en toen mijn kot terug uitgemest was voelde ik me verplicht mijn wasmachine aan 't werk te zetten... vandaag heb ik de gewassen snotvodden gestreken en ik kan jullie verzekeren dat de oogst enorm was... maar het doet goed weer aan 't werk te kunnen want... alhoewel ik geen gewetensbezwaren heb tegen wat luiwammessen... genoeg is genoeg... ik genoot zelfs van het strijken en dat wil wat zeggen.

De zoon heeft terug wat hoop gekregen... nadat de bedrijfsarts hem verbood te komen werken wegens... ja wegens wat... wegens vermeende waanvoorstellingen... is hij in de aanval gegaan... heeft een andere huisdokter gevonden die begrip had voor zijn situatie... is naar de vakbond getrokken met het attest dat hij geestelijk gezond werd verklaard door de dokter op psychiatrie... door de vrederechter en zelfs de procureur getekend... gisteren moest hij terug bij de bedrijfsarts en kreeg toestemming te gaan werken... nu afwachten weer wanneer hij kan beginnen en hoe en waar... het is ver gekomen dat je nu moet vechten om te mogen werken... hij belde me direct om het goede nieuws te vertellen en klonk gelukkig... hij is vast besloten geen woord meer te uiten over parasieten maar de schrik zit er toch in dat hij opnieuw die beesten gaat mee naar huis nemen... thuis bij hem zijn ze zo goed als uitgeroeid na een lange veldslag.

De dochter kreeg opdracht... toen een personeelslid op dezelfde etage door corona besmet verklaard werd... vanaf thuis te werken dus die zit nu ook in quarantaine... nu nog af te wachten of haar reisje naar Spanje door zal kunnen gaan want ze zit ook met griepsymptomen... geen hoest of koorts.

En dan hoor je waarschuwingen door onze intelligente regeringsleden bedacht... dat je evenementen met meer dan 1000 mensen best kunt vermijden... iets wat ik niet begrijp maar ja ik ben dan ook geen groot licht... is waarom zijn 1000 personen gevaarlijk en loop je geen gevaar als er maar 500 zijn... kan iemand me dat eens uitleggen... en dan Maggie die loopt te kwekken dat iedereen zijn verantwoordelijkheid moet opnemen... iedereen... waarom zij dan niet... we hebben... naar ik pas vernam... 4-5 ministers van gezondheid maar nu wil ze een commissaris erbij om alles te coordineren... nog een extra post... moet er geen zand zijn?

Ik las net dat Frank De Boosere zijn grondwater op peil staat... eindelijk... zijn kelder staat onder water... het wordt tijd dat hij eens een hartig woordje spreekt met de weergoden want water hebben we nu genoeg voorlopig... een beetje zon zou deugd doen.

11-03-2020 om 00:00 geschreven door Myette

Corona hier en Cotona daar... de hele wereld is momenteel in de ban van Corona... zelfs in de wereld van de humor kreeg het een plaatsje... als je 2 flessen Corona bier koopt krijg je er gratis 1 fles Mort Subite bij... ik las ook dat het Corona bier minder verkoop kent nu... zijn er echt mensen die een verband zien met de ziekte... een of andere wijze man zegde eens dat de mensheid uiteindelijk zou vergaan door gulzigheid en domheid... blijkbaar is het proces al begonnen als men ziet wat er de laatste jaren aan het gebeuren is... hele kuddes die achter een of ander papkind aanlopen... ook onze politici geven ons een voorbeeld van gulzigheid en domheid... dit alles kwam in me op tijdens mijn zelfopgelegde quarantaine week... verleden week kwam namelijk mijn huiskapster mijn manen bijknippen en dat mens had zo'n echt onsmakelijke rochelhoest... ik hoopte maar dat het een rokershoest was... doch 2 dagen erna begon ik keelpijn te krijgen... een venijnige stekende pijn... met dat Corona gedoe in mijn achterhoofd zegde ik alle afspraken af en trok me terug "in mijn kot" zoals Maggie ons charmant beval... ik verhuisde mijn hoofdkussen naar het bed in de achterkamer en wachtte af... gewapend met snotvodden... keelontsmettingsmiddel ... Strepsils en koortsthermometer... geen koorts tot hiertoe en minder pijn... dus geen Corona... nog enkele dagen voorzichtig zijn en ik kan me weer publiekelijk vertonen... hoop ik toch.

Ach het is ook altijd wat de laatste jaren... we leven in een woelige tijd of lijkt dat maar zo... als je de geschiedenisverhalen leest was het vroeger ook woelig maar de mensen leefden meer geïsoleerd en wisten doorgaans niets af van wat er in het andere dorp gebeurde... als er nu één Chinees niest weet de hele wereld het... in de supermarkt waren de rijst en pasta rekken al geplunderd... ik moest gelukkig niets van dat alles hebben want waar wij wonen is er in de hele omgeving geen winkel te bespeuren en moeten wij altijd een goeie voorraad van allerlei in huis hebben... ik heb ooit eens een hele maand huisarrest gehad door pneumonie en we hebben die hele maand van onze voorraden geleefd... ik hoop alleen dat 't manneke gespaard blijft want als die ziek is worden mijn zenuwen zwaar op de proef gesteld.

06-03-2020 om 15:23 geschreven door Myette