Gisteren had ik een bijzonder luie dag... eigenlijk al de hele week... de schuld van het mooie weer toch... niets echt bijzonders te doen en dan maar proberen dat witte wintervel een kleurtje te bezorgen... nu moet ik er wel bij zeggen dat er heel wat meer voor nodig is dan zo'n lentezonnetje om mijn vel te kleuren... het is een hardnekkig en taai vel... vastbesloten maagdelijk wit te blijven... het enige wat ik erop krijg zijn sproeten... maar als ik nu genoeg sproeten verzamel en die gaan dan samenklitten krijg ik toch een schijn van kleur... hoop doet leven en de aanhouder wint.
 
Vandaag wilde de zon echter niet tevoorschijn komen... ik was me juist aan 't bedenken wat ik met m'n dag zou aanvangen toen 't manneke in een vlaag van waanzin de hoge druk tevoorschijn sleurde en het terras en de hoftrap begon te bevochtigen... jawel bevochtigen... ik hield het hele gedoe met argwaan in de gaten en ja... toen hij gedaan had zag de trap er nog even groen uit... groen van het mos he... als tevoren...mijn besluit was rap genomen... in een onbewaakt ogenblik maakte ik me meester van die spuit en begon er zelf aan... met fierheid kan ik jullie vertellen dat de trap trots zijn grijze verf aan de wereld toont... van het ene kwam het andere zoals dat gaat en algauw was ik enkele uren braaf bezig... maar wat een voldoening het geeft... toch blij dat ik die karwei niet elke week hoef te doen.

Onze poes begint aan haar tweede jeugd zo te zien... wat er in die pillen zit weet ik niet maar ik denk dat ik de dokter ga vragen er voor mij ook voor te schrijven... als je me een van deze dagen betrapt hoog in een boom dan weet je het wel... alleen dat speciale voer lust ze niet... ik probeer haar te verschalken door er wat tonijn door te hutselen maar ook dàt heeft ze door... ik ga dan naast haar zitten... roer met mijn vinger door het prakje... werd door Google aangeraden... zit te smakken en NJAMNJAM te roepen... en zij bekijkt me dan met grote ogen... je ziet haar denken... WAT DOET DAT MENS RAAR... dat voer is echter duur en ik haat het iets dat nog bruikbaar is weg te moeten gooien... ik ga me nog verplicht voelen het zèlf op te eten.

29-03-2012 om 16:32 geschreven door Myette

Lente... het woord alleen al brengt me in vervoering... en als die lente dan nog komt met een mild zonnetje ben ik helemaal niet meer te houden... inwendig... ja je leest het goed... inwendig spring ik dan rond als een zot veulen in een malse wei... uitwendig gaat het er ietwat minder uitbundig aan toe... ik ben tenslotte een "dame" op leeftijd he en dat brengt zijn verplichtingen en ook remmingen mee... haha... straks gaan we naar de minigolf voor een rondje spelen met daarna een welverdiend glaasje... ik denk dat het vandaag een Duvel wordt... het is er het weertje voor... voor de dierenvrienden onder jullie... met poes nr. 1 gaat het goed... het bloedonderzoek wees uit dat haar nieren niet zo goed meer werken... de schildklier was blijkbaar in orde... ze kreeg medicatie en aangepast voer... na wat zoeken heb ik gevonden hoe ik haar kan verschalken om de voorgeschreven pilletjes in te nemen... ik stop ze in een balletje van het een of ander wat ze gaarne lust en poes merkt er niets van... maar ze is heel wat levendiger dan voorheen nu... haar pels begint weer te glanzen en gisteren deed ze zowaar een poging in een boom te springen... als poes op leeftijd is het haar niet gelukt maar ze sprong en hupte rond als dat inwendige veulen van mij wat ik met welgevallig oog zat te bekijken... het door de dokter meegenomen voer vindt ze echter niet lekker en om eerlijk te zijn... mij zou het ook niet bevallen... ik moet nog bij de apotheek gaan kijken of ze daar iets hebben wat ze mag eten... één ding weet ik wel en dat is dat ik na deze poes nooit meer dieren in huis neem... alhoewel... ik heb soms wel een grote bek maar ooo zo'n klein hartje en als er zo'n mager scharminkel komt aanwaaien zal ik het weer niet kunnen laten vrees ik... zoon is van dezelfde stof gemaakt maar nog een graadje erger dan ik... die is in alle staten als zijn hond zich wat down gedraagt... verleden week moest hij voor zijn werk de hele dag op cursus en werden wij gevraagd de hond en kat te komen voeren... wat voor de kat niet zo van belang is maar voor de hond met diabetis dus noodzakelijk en uurgebonden is... gelukkig goed afgelopen... zaterdag hadden we een begrafenis van een van onze clubleden... nu ben ik al heel wat harder geworden met de jaren maar toch heb ik tegen m'n tranen moeten vechten toen echtgenoot en kleinkinderen kwamen vertellen wat hun vrouw en bomma voor hen betekende... heb de laatste dagen al genoten van het zonneke... na de middag lekker lui in de tuin gelegen en naar de meesjes liggen kijken die in en uit het vogelhuisje vliegen... dat hangt er al enkele jaren en elk jaar is het weer bewoond... zouden dat elk jaar de nakomelingen zijn van het eerste paar?

27-03-2012 om 10:35 geschreven door Myette

Na de Kiddy te hebben moeten laten inslapen vonden we dat het tijd werd onze Poekie eens te laten onderzoeken... we hebben de laatste jaren schromelijk verzuimd met haar naar de dokter te gaan... ten eerste is die dokter heel duur en ten tweede zagen we op tegen de moeite... dus vandaag de poes in kotje gepropt waar ze direct klaaglijk begon te miauwen... eerst stilletjes maar allengs luider... 't manneke die niet kan hebben dat iemand het laatste woord heeft gaf wederzang zodat ik blij was dat we aankwamen want hun duet was oorverdovend geworden... poes is inmiddels al een middelbare dame geworden en ik zat hem te knijpen dat ze misschien suiker had omdat ze zoveel drinkt en regelmatig braakt... ik heb gruwelverhalen gehoord van zoon toen hij zijn hond insuline moest inspuiten... en Lucky is dan nog wel een heel lief en gezeglijk dier... wat dat zou worden met onze poes durfde ik niet aan denken... gelukkig geen suiker dàt weten we al... de dokter heeft bloed getrokken wat poes de helft van haar pels kostte... de haren stoven in 't rond... van de stress... zweetpootjes had ze ook en die van mij deden uit solidariteit mee... ze miste ook al enkele tanden en ik haastte me om te zeggen dat wij er voor niets tussen zaten... nu moet ik nog de uitslag van het bloedonderzoek afwachten... voor de rest ziet ze er nog goed uit voor zo'n oude dame... terug in haar kot op weg naar huis hebben we haar niet gehoord... denkelijk nog in shock... alhoewel... ik gaf haar als troost een portie tonijn waar ze op aanviel als een tijger op zijn prooi... nu ligt ze op ons bed haar frustraties uit te slapen.

19-03-2012 om 14:05 geschreven door Myette

Een lach en een traan... het is een cliché ja maar zo waar ook... deze voormiddag met de vrienden gaan petanquen... veel plezier gehad... weliswaar niet alles kunnen winnen maar ik heb goed gespeeld al zeg ik het zèlf... toen we thuis kwamen lag onze Kiddy (de buitenkat) in een balletje gerold in het gazon... keek met grote bange ogen naar ons maar voor de rest niets... toen 't manneke hem wilde pakken sprong hij weg... tenminste probeerde het maar hij buitelde telkens omver... heel duidelijk was er iets goed mis... dadelijk de dierenarts gebeld... de dokter van wacht zegde ons dat we binnen drie kwartier mochten komen want hij moest zelf naar de praktijk rijden... de diagnose was vermoedelijk een hersenbloeding en daardoor verlamd... aangezien Kiddy een echt buitenbeest was dat wel eventjes wilde binnen komen om geaaid te worden en een hapje te krijgen maar na amper een half uur al paniekerig werd omdat hij zich opgesloten voelde en ook omdat de arts constateerde dat het dier al niet meer van de jongste was... hebben we moeten besluiten hem te laten inslapen... eerst kreeg hij een spuitje om in te slapen en daarna de fatale injectie... hij is heel vredig ingeslapen want we bleven bij hem tot het laatste... ik hou mezelf voor dat het zo het beste is maar niettemin... het doet pijn en we zullen hem missen... zeker omdat het zo plots is gebeurd want gisteren was hij nog springlevend... niets aan de hand... maandag gaan we met Poekie naar de dierenarts want die doet niets dan eten... braken en drinken... en dan weer van vooraf aan... ik hou m'n hart al vast.

17-03-2012 om 15:48 geschreven door Myette

14-03-2012 om 09:45 geschreven door Myette

Het jolijt druipt langs alle kanten uit de blogs... waarom... omdat Laura zich heeft laten zien en voelen natuurlijk... zaterdag speelden we petanque en tegen de middag begon het te miezeren maar zondag maakte alles goed... zaaaalig weertje om te golfen... vandaag was het zo mogelijk nog beter en ik ben de tuin ingetrokken om wat dorre dingen weg te knippen... ik vrees dat we in kosten gaan vallen want sommige planten zien er diep treurig uit... nog even afwachten of ze zich herpakken... zoniet dan moeten we een bezoekje brengen aan het tuincentrum... vandaag moesten we onze "bescheiden" wijnvoorraad aanvullen... het is altijd schrikken hoe vlug dat wijnrek leeg geraakt... nog even naar de Makro waar ik geweldige chance heb gehad... met mijn stomme kop had ik 3 inktpatronen voor den Buddy gekocht... ik dacht zwarte maar toen ik enkele dagen geleden er een moest vervangen merkte ik tot mijn afgrijzen dat het er grijze waren... en den Buddy houdt niet van grijs... ik stapte met mijn deemoedigste gezicht naar de balie met de vraag om te ruilen... de zeer lieve dame merkte op dat de inruiltermijn al maanden verstreken was... ja dat wist ik ook wel maar proberen gaat mee nietwaar... ik moet er erg ongelukkig uitgezien hebben want ze stuurde me naar de afdeling zèlf waar ik moest vragen of ZIJ het daar goed vonden... ik met een NOG ongelukkiger gezicht er heen gesloft met in mijn rug de priemende ogen van 't manneke... aan die balie daar zaten twee jonge mannen waar ik mijn vraag fluisterend stelde... die bekeken elkaar en bleken medelijden te hebben met dat arme dwaze oude mens dat geen kleuren meer kon onderscheiden en... het mocht van hen... ik terug naar de eerste balie maar dan al heel wat minder slofferig... heb mijn geld terug gekregen... was toch 34 € en een kwakske... soms heb je al eens geluk... een voorlopig tevreden vrouwmens gaat nu een filmpje kijken want haar teergeliefde is naar biljart... dus is zij voorlopig baas in huis... tenminste als de kat me gerust laat... die zit me met verwachtingsvolle ogen aan te kijken... wat wil dat beest... een plasje... eten... de hort op... ga het eens vragen nu... tot later!!!

12-03-2012 om 19:41 geschreven door Myette

Nou moe... mijn dag begon al goed... een stralend zonneke... zo stralend dat onze buitenthermometer ervan geschrokken was en even buiten westen lag... niks erg... zijn medicatie was op... even nieuwe pillen erin gestopt en het ding marcheerde weer perfect... na de ochtendbokes ging ik mijn mailtjes checken en wat zag mijn nog ietwat lodderig oog... een mail van mijn nieuwe vriendje Patrick Janssens... jaja... die man verrast me telkens weer... ten eerste ontkende hij het bericht dat illegalen hun familieleden zouden mogen laten overkomen... iets dat wèl op TV door Martine Tanghe op het nieuws werd gebracht... ten tweede werd ik bedankt voor mijn ijver en vlijt en gevraagd hem in het vervolg duchtig te bombarderen met allerlei suggesties teneinde onze stad nog leuker en leefbaarder te maken... iets dat ik met graagte ga doen... hebben jullie suggesties... brandt er maar op los... ik geef ze wel door aan onze edelachtbare burgemeester zodat die zijn lofwaardige taak NOG beter kan vervullen... ik zie het als mijn plicht die mens te helpen in deze moeilijke tijden... ik wacht met ongeduld op jullievoorstellen... maar hou het een beetje deftig he of ik krijg weer de schuld.

Nadat ik een beetje bekomen was van de schok heb ik me al juichend op mijn huishoudelijke taken gestort... wat een beetje aanmoediging een mens kan doen nietwaar... nu zit ik voldaan te wezen... taken volbracht... en kan ik me met een licht gemoed te bed begeven... sloppel!!!

08-03-2012 om 20:00 geschreven door Myette

Als ik 's ochtends zo nog half in slaap wat soezerig lig te wezen fladdert er vanalles door mijn hoofd... zo van die dingen die ik op dat moment heel intelligent vind maar na het ontbijt ietwat onnozel ... een van die dingen is hoe andere mensen zich kleden of ontkleden als ze naar bed gaan... wat mij betreft ik kleed me aan om te gaan slapen... t.t.z. eerst doe ik alles uit om me daarna laag na laag in nachtoutfit te hullen... als onderlaag een "damarke" tegen een koude rug... de warme pon erover en als afsluiting bedsokken... je ziet het beeld... sexy is heel wat anders maar liggen rillen in bed met overal "kiekenvel" is ook niet bepaald sexy... toen het begon te vriezen heb ik nog overwogen een muts op te zetten maar dat ging me toch wat te ver... ik moet ergens de grens trekken he... als compensatie rol ik me in de dekens en trek het laken stijf over mijn oren... 't manneke is daar niet zo gelukkig mee... die slaapt het liefst in zijn geboortekostuum en zou willen dat ik zijn voorbeeld volg... toen ik met hem trouwde heb ik wel moeten beloven hem te volgen in voor en tegenspoed maar dat is lang geleden... trouwens toen ik die belofte deed heb ik mijn vingers gekruist gehouden... in de zomer ben ik wel wat luchtiger gekleed in bed maar het laken rond mijn oren zweer ik niet af... deze keer niet tegen de kou maar om de muggen te beletten zich aan me vast te klampen... dan het slapen zelf... de ene kant ligt er 's morgens glad bij... die van 't manneke... mijn kant is net een omgeploegd veld... blijkbaar trek ik bij elke wenteling een stukje deken mee want elke morgen lig ik in een nest van beddengoed terwijl 't manneke bloot ligt te liggen... dat kan hij helemaal niet apprecieren en elke keer hij de kans krijgt beklaagt hij zich tegenover onze vrienden... waarop ik hem dan weer verwijt dat hij snurkt en hij dat ik... etc. etc... de rest zijn bedgeheimen.

05-03-2012 om 21:04 geschreven door Myette