En we gaan verder... wat ik hier schrijf zijn dingen die ik me herinner en die ik heb ondervonden en bekeken vanuit mijn 9-jarig kindzijn... andere mensen zullen er andere meningen op nahouden en dat vind ik volledig aanvaardbaar... als iemand hierop wil reageren... ik heb er geen probleem mee.

Na deze gebeurtenis begonnen pa en ma zich echt zorgen te maken over ons, de kinderen… pa werkte vaak in Charleroi bij een van de kolenmijnen aldaar… nee niet IN de mijn… voor de onderhoud van de telefooninstallaties… de directeur daar las over de zware aanvallen in Antwerpen en wilde zijn toegang tot de hemel verdienen… hij stelde pa voor een van zijn dochters bij hem te plaatsen tot het gevaar geweken was… zijn andere dochter kon dan logeren bij zijn ploegbaas… ik werd gekozen om bij de directeur ingekwartierd te worden en mijn zus bij de ploegbaas… dus ons valiesje werd gepakt en we vertrokken naar ons nieuwe tehuis voor onbepaalde tijd… ik kwam terecht in een statig huis genre “dokters- of notarishuis” wel wat anders dan ons appartement… ze hadden daar een onnoemlijk aantal kamers, allemaal even somber en deftig… een “mooie” eetkamer… een grote gezellige keuken aangrenzend aan een moestuin… een “deftige” tuin… een “salon” waar niemand ooit in kwam maar mèt piano… ik kreeg een slaapkamer helemaal voor mezelf met een hoog ijzeren bed… en zus werd geplaatst bij de ploegbaas die in een soort grote hoeve woonde samen met zijn vrouw en ongetrouwde dochter… zus was toen 6 en een teer klein ding dat direct werd vertroeteld en vetgemest door vrouw en dochter… bij mij ging het statiger… de directeur en zijn vrouw waren al oudere mensen met ook een ongetrouwde dochter in huis maar ze waren allen even afstandelijk zoals het “notabelen” past.. Ik herinner me die eerste nacht in dat grote vreemde bed nog… tranen met tuiten heb ik gejankt… toch heb ik er geen onprettige herinneringen aan overgehouden… die mensen waren lief op hun manier maar voor hen was het ook moeilijk… vooreerst de taal… ik kende alleen enkele woorden schoolfrans en zij natuurlijk geen gebenedijd woord Vlaams… soms mocht ik bij de directeur in zijn bureau komen zitten… daar lagen de strips van de kleinkinderen en daar heb ik Tintin leren kennen (Kuifje)… hoe ik me verstaanbaar wist te maken weet ik niet meer maar dat lukte toch wel aardig… soms gingen we op familiebezoek en dan liepen er drommen kleinkinderen rond… soms kwam een van de kleinkinderen bij hen logeren, een jongen, en dat werd mijn vriendje… we speelden dan samen met zijn meccano… op een keer kwam ik onverwacht binnen en betrapte hem erop dat hij een nest katjes aan ’t verdrinken was in een kuip water… dat was hem opgedragen door zijn grootouders… maar zo verstond ik het niet… ik ben als een furie op hem afgevlogen en hem aan zijn haar bij die kuip weggetrokken… ik werd niet gestraft… de katjes werden uit het zicht genomen maar eentje mocht ik houden… sindsdien bleef “mijn vriendje” me toch maar wantrouwig bekijken… het is niet meer echt goed gekomen.

27-07-2013 om 12:15 geschreven door Myette

24-07-2013 om 10:30 geschreven door Myette

Vandaag is de hemel bewolkt... het is lekker fris en mijn energiepeil stijgt enkele graden... niet dat ik ga klagen over de langverwachte zomer maar het is zo dat ik me beter voel in ietwat frisser weer... hoe dat komt... ik denk dat de oorzaak ligt in het feit dat ik in november op deze aardkloot geworpen ben... november zowat de minst begeerlijke maand... is alleen mijn opinie hoor... niet dat ik nu ook zo dol ben op regen, storm, sneeuw en ijs... nee geef mij maar een lekker lauw lenteweertje... helaas dit jaar hebben ze ons dat door de neus geboord... geen lente... voor de zomer moesten we wachten tot juli... heel plezant voor degenen die in deze maand naar de zee trokken maar voor de thuisblijvers ietwat te heet... gelukkig hebben we de tuin nog met enkele uit de kluiten gewassen bomen waaronder ik me kan neervlijen met een boek en dan heerlijk in slaap vallen... buiten dat in de tuin liggen gebeurt er niet veel hier ten huize... te warm voor werken... heel vroeg 's morgens rappekes doen wat er te doen valt en dan bezweet neerploffen... zoals al gezegd voel ik me vandaag stukken beter... daarom dit blogje... de vorige dagen had ik er de fut niet voor... en van wat ik zopas las komen er nog zware hete dagen... amaai!!!

Eigenlijk kan ik ook niet veel meer... wandelen is een bezoeking dus dat wordt vermeden... boodschappen doen is met de wagen tot aan de deur... pijnlijk door de winkel shokken en een zucht van opluchting slaken als 't manneke me weer voor mijn huisdeur afzet... dinsdag wel mee naar de golf gegaan maar niet gespeeld... we waren vroeg en vonden nog een tafel onder de bomen... gewapend met wat weekbladen en een bubbelwater wuifde ik de anderen uit die een rondje gingen spelen... hooguit 5 minuten kunnen lezen en dan stond er een  van onze vroegere golfspeelsters voor mijn neus... eerlijk gezegd... ik heb binnensmonds een vreselijke godslastering geslaakt... die dame heeft rugproblemen en dat is heel erg voor haar maar ook voor allen die willen luisteren... men kan letterlijk geen gespreksonderwerp bedenken of ze sleurt die zere rug erbij... dat is al jààààren zo en dat blijft ook zo... wat doe je als je iemand lang niet hebt gezien... je bent beleefd opgevoed en je vraagt : "hoe is't" FOUT... helemaal FOUT... je zit dan gedurende 2 LANGE UREN naar haar talloze rug- en andere problemen te luisteren... je probeert van onderwerp te veranderen maar DAT LUKT NIET... zoiets is alleen te verteren met een glas wijn om je zinnen te verdoven maar ik zat dan ook nog met dat water voor mijn neus... toen de anderen terug kwamen en het gesprek algemeen werd is ze naar huis getrokken en wij zijn in de wijn gedoken.

En omdat jullie er zo op aandringen ga ik even vertellen over mijn problemen... de uitslagen van scan, echo en foto waren binnen en ik had afspraak met de huisarts voor het verdict... hij ziet gelukkig geen operatie voor de nabije toekomst... iets waar ik geweldig bang voor was... er is natuurlijk artrose... op mijn leeftijd zou het een wonder zijn als dat er niet was... en het kraakbeen in het heupgewricht is ietwat aangetast maar de pijn wordt veroorzaakt doordat er een ontsteking en water op zit... begin augustus heb ik een afspraak met de reumatoloog en die zal me moeten vertellen of er al of niet iets aan te verhelpen is... ik heb nu druppels voor als de pijn TE erg is... heb ze maandag uitgetest en ze helpen... de rest van de week was de pijn  draaglijk en dan neem ik geen medicatie... dat was het dan voorlopig... lees dit goed want tijdens de volgende bijeenkomst ga ik het niet herhalen zenne!

20-07-2013 om 11:35 geschreven door Myette

Daarstraks deed ik een poging de blogs te bezoeken en kwam tot de akelige ontdekking dat ik jullie ook kwijt was... moest dus langs een omweg terug de blogadressen opvissen wat me niet allemaal gelukt is... mijn adressenboek in office outlook is ook blanco... die adressen moeten dan ook weer een voor een opgediept en ingetikt worden... de ledenlijst van de club heb ik nog kunnen opduiken uit de back-up maar die dateren van 2011... ook werk aan de winkel daar... gggrrr!!!

Maar dat is allemaal niks vergeleken bij wat ik hier allemaal te lezen krijg... het regent infiltraties en operaties of het niets is... bangelijk gewoon... de vorige weken zat ik ook in een dip... vreesde voor een operatie van heup of rug... ik heb de uitslag van de onderzoeken nog niet maar gisteren voelde ik me wonderwel stukken beter... niet dat ik al kan huppelen maar kleine stapjes zonder al te veel pijn kreeg ik er wel uit... ben nog eens gaan golfen... één rondje maar gevolgs door meerdere rondjes après-golf... ik verwachtte vandaag de weerslag maar tot mijn blijde verwondering kon ik redelijk menselijk mijn bed uitstappen... op slag zat ik terug vol energie en heb me op de tuin gestort gewapend met snoeischaar... en mensen lief ik heb ervan genoten alhoewel bukken en terug rechtkomen tegenwoordig moet gebeuren op zijn ouwe-menskes... het feit alleen al dat ik dat kon was al genoeg om me terug moed te geven... ik denk dat iedereen hier dat gevoel wel zal kennen... de welverdiende rust in de tuin viel wel in duigen want de zon dook weg... in plaats daarvan heb ik Buddy II onder handen genomen en dat ventje begint al aardig zijn manieren te kennen... nog hier en daar wat bijschaven en ik kan er overal mee verschijnen.

Ik hoop uit de grond van mijn peperkoeken herteken dat iedereen hier terug gelukkig wordt... operaties vergeten worden... de blogs weer volgeschreven worden... met deze neem ik afscheid... het was een zware dag en ik ben dringend aan wat rust toe nu... DADA...

10-07-2013 om 19:13 geschreven door Myette

Mennekes ik ben terug in de running... allee runnen is er niet meer bij... moet naar kliniek voor scans en echos voor rug en heupen... maar een bijkomend probleem was dat den Buddy de geest gaf... dat kereltje verdroeg mijn gezever al ettelijke jaren en hij was het beu en vertrok naar de eeuwige jachtvelden... sinds gisteren is zijn opvolger me komen vervoegen... zoals het met jonge kereltjes gaat... ze moeten met strenge hand opgevoed worden dus heb ik hier mijn handen vol... mijn memoires zullen effe moeten wachten tot BuddyII manieren heeft geleerd en doet wat IK zeg... ik hoop dat er in mijn afwezigheid zich geen te grote problemen hebben voorgedaan en iedereen nog tot de levenden behoort... tot horens!!!

07-07-2013 om 11:34 geschreven door Myette