Een vriendin vroeg me onlangs of ik zin had om een opvoering te bekijken bij Rataplan waar de vriendin van een van haar kleinzonen optreedt... zij (die vriendin) heeft mee dat stuk geschreven en speelt er ook de hoofdrol (de enige rol) in... ik zegde toe en dat meer om mijn vriendin een plezier te doen dan uit overtuiging... maar... nu betrap ik mezelf erop dat ik dat stuk niet meer uit mijn hoofd kan krijgen... om te beginnen werden wij ... het publiek... in een stikdonkere zaak binnengeloodst met als enige hulp het licht van een zaklampje om ons naar onze stoelen te leiden... dan werden we gevraagd GSM uit te zetten en doodstil te blijven... toen verdween het zaklampje en werden wij achtergelaten in volstrekte duisternis... nog nooit meegemaakt... complete duisternis... en ook complete stilte... niemand zuchtte of kuchtte... ik kan jullie verzekeren dat dit na een tijd benauwend werkt... dan een hele opluchting toen er plots een lichtpuntje verscheen gericht op een omgevallen keukenstoel... dan weer duisternis... weer een lichtpunt ditmaal op de vrouw die onbeweeglijk in een hoek van het toneel stond... weer duisternis... zo ging het verder... elke keer zit je in spanning te wachten tot dat licht verschijnt... het verhaal ging over een moeder wiens zoon op 14jarige leeftijd in coma geraakte door een ongeval en al die jaren in coma opgroeide tot man... de moeder zag geen uitweg... het stuk beeldde haar gemoedstoestand uit op een ongelooflijke manier... er kwam water bij te pas... veel water waarin de moeder zich ging baden... als kleine bijzonderheid was ze helemaal naakt... een krachttoer waar ik... eerlijk gezegd... bewondering voor heb... jezelf zomaar bloot geven voor een publiek vraagt moed... van de gesproken tekst op de achtergrond heb ik geen woord verstaan maar het was een hele uitdaging om toch de plot (?) te kunnen volgen en dàt nu juist blijft me achtervolgen... het publiek werd eigelijk zwaar beproefd... die duisternis... op het einde kregen we een soort gebrom te horen (muziek) en dat gebrom zwol aan tot gevaarlijke hoogte... het was echt op het randje af tot je dacht "verder kan ik het niet meer uithouden"...toen de waterglazen op het toneel begonnen te schudden en rinkelen was de grens bereikt en nam het geluid stilaan af... na de vertoning gingen we in het cafetaria nog even iets drinken en kwam de vader van de vertolkster bij ons zitten... ik heb het hem niet gevraagd maar vroeg me wel af wat die man wel voelde als hij zijn dochter zo volkomen naakt voor het publiek zag optreden... dan kwam de dochter zelf bij ons zitten... dik ingepakt met truien en sjaals want ze had zowat een uur bloot op dat toneel gestaan en meer dan de helft daarvan in water... een heel lief meisje en puur natuur... ik kan er nog bij vertellen dat die scenes ook heel natuurlijk overkwamen zoals je naar een standbeeld zou kijken... helemaal niet erotisch.

Toen ik thuiskwam (met de tram) was 't manneke gevlogen... meer dan een uur later kwam hij aangereden... was mij komen ophalen aan de tramhalte maar had me niet zien uitstappen dus was hij blijven wachten... heel waarschijnlijk ziedend van woede omdat zijn vrouw zo laat op stap was... zag mij thuis zitten en zijn ballon liep plots leeg... hij vroeg me noet hoe mijn avond was en ik heb het hem ook niet verteld... ik weet hoe zijn reactie zou zijn... heel afkeurend... die man is zo preuts als een non... een preutse non dan wel... nu moet ik bekennen dat ik zelf ook preuts ben maar wel op mezelf... monokini... sauna... naaktstrand... heb ik rustig aan mij voorbij laten gaan... voelde volstrekt geen behoefte om me naakt te vertonen en ik had in die tijd... lang geleden... niets om me over te schamen... na het sporten de gezamenlijke douches vond ik niet bepaald leuk en ik bleef er dan ook zo kort mogelijk  hangen... maar wat anderen doen raakt me niet... ieder zijn meug toch... zo niet mijn huisband... die houdt er nog puriteinse principes op na.

met veel aandacht gelezen en ik het gelezen alsof ik er zelf bij was!

19-01-2016 om 12:09 geschreven door Maarten

Ik vermoed dat het een heel expressief stuk was op een speciale manier. Chapeau voor de dame die dat vertolkt.. zou ook niets voor mij zijn, anderen doen maar zolang ik niet moet meedoen.. We werden ooit eens uitgenodigd bij kennissen zonder dat we het wisten dat ze nudisten waren. Ze verwittigden ons op weg naar hun appartement ergens in Spanje... Het was een gesloten compound waar iedereen naakt rondliep ook naar de winkel ging met enkel een boodschappentas. enz .. ik durfde aanvankelijk niet rondkijken uit schrik dat ik de slappe lach zou krijgen... Op uitnodiging of we mee zwommen ( naakt) 's avonds zegden we alletwee neen.. Gelukkig hadden ze daar geen probleem mee maar wij hebben maar 1 keer bij hen gelogeerd ! Groetjes en voor se suspence hier moet je maar eens bij blogvrienden lezen!!

18-01-2016 om 14:31 geschreven door natoken

een bijzondere ervaring in het donker en moeilijk om die gemoedstoestand van die moeder uit te beelden , lijkt me !

qua bloot , ik heb geen problemen daarmee  ze doen maar, maar heb het zelf ook nooit gedaan in 't publiek dan   , ( in een ziekenhuis moet je wel  )

ik had  vrienden  en buren die naturist waren ,  maar bij bezoek waren ze gewoon als wij : gekleed ! en jou manneke , een specialleke toch , Myette !!

17-01-2016 om 16:44 geschreven door ani