Ik kan wel begrijpen dat iemand niet van katten of honden houdt maar niet dat ze dan die dieren vergiftigen... voor dat soort "mensen" voel ik alleen verachting... enkele jaren geleden hadden wij 3 katten die allemaal bij ons aangespoeld waren... ik ben meer een hondenvrouw en katten bezag ik altijd met wantrouwen... maar wat doe je als zo'n beest door de buren verlaten wordt en komt bedelen voor eten en logies... je geeft dat eten en raakt het niet meer kwijt... die kat mocht van 't manneke niet binnen en zoon maakte een luxe hok voor haar waar ze 's nachts in kroop tot... het in de winter erg aan 't vriezen was en ik man de hele nacht wakker hield door mijn gezeur van : "ocharme dat beestje, dat zal wel kou lijden"... man dreigde eerst met : "ofwel de kat ofwel ik" waarop ik dan weer : "breng me niet op ideeën" en dat gaf de doorslag... kat mocht in de garage slapen en dat bleef ze doen tot haar dood... tegen de avond stond ze al voor de deur te wachten tot ze naar beneden kon... enkele tijd na die adoptie kwam er een ander sukkeltje aangespoeld... zat in de tuin het brood voor de vogeltjes op te eten en mijn hart brak... een mager scharminkeltje met kromme pootjes en een halve staart... aangezien de huiskat dat scharminkel niet binnen wilde bleef het buiten en gebruikte het luxehok... een tijdje later kwam er weer een kater bij... die sloot vriendschap met het scharminkel en van toen af kregen ze eten van mij en sliepen die twee gezellig samen in het luxehok... dat was intussen al gestoffeerd met afgedankte plaids zodat ze goed beschermd waren... intussen zijn ze allemaal dood... eerst de kater... een prachtig beest dat de ene dag nog gezond en wel op ons terras zat en de volgende dag dood in de tuin lag onder zijn lievelingsstruik... kon alleen door vergif zijn... in diezelfde periode verdwenen er verscheidene katten in onze buurt... het scharminkeltje kreeg plots een verlamming en de dierenarts constateerde dat het al heel oud was en we moesten het een spuitje laten geven... altijd een moeilijk moment... enkele jaren later was het de beurt aan onze huiskat... nierfalen door ouderdom en een spuitje... dat is nu al vele jaren geleden maar de herinneringen blijven.

Dat kwam allemaal weer boven drijven omdat er de laatste tijd weer pamfletjes opduiken in onze buurt met een oproep over hun verdwenen kat... ik vrees dat er weer zo'n onmens aan het werk is... iemand die katten haat en ze vergiftigt... wie dat doet trekt zich dan ook niets aan van het verdriet van de eigenaars en vooral de kinderen die verdriet hebben om hun verdwenen maatje... verachtelijke monsters zijn dat... als je niet wil dat katten in je tuin komen zijn er middeltjes genoeg om ze buiten te houden zonder ze te schaden.

Zo zijn er de laatste jaren ook van die vreselijke dierenbeulen aan het werk die er plezier in hebben vergif te strooien voor honden... zelfs tot in de hondenweide... aangezien zoon zo zijn vorige hond is kwijtgeraakt is hij als de dood dat zijn hond zoiets zou binnenspelen... met de hond gaan wandelen is niet meer een ontspanning maar een karwei geworden... zijn hond is dan ook een alleseter en hij moet hem voortdurend in het oog houden en kort houden... funest voor een grote hond want die moeten zich ook eens kunnen uitleven... gisteren kwam zoon in onze tuin wat bomen bijsnoeien en zijn hond begon aan alles wat viel te knabbelen... zelfs het zagemeel vond hij lekker... hou zo'n beest maar eens in de gaten.

05-09-2018 om 12:04 geschreven door Myette

Een nogal drukke maar wel leuke week gehad... dochter en schoonzoon zijn net de deur uit... ze kwamen moeders keuken nog eens proeven... niet dat ik me het apezuur heb gewerkt hoor... de tijd dat ik uren in de keuken stond te sloven om nieuwe recepten uit te proberen is passé... nee vandaag kregen ze een eenvoudige koude schotel maar overgoten met een warme kruidige tomatensaus en als dessert nectarines overdekt met vanillepudding... een lekker wijntje erbij en iedereen was tevreden... ik blij dat het leuk was maar minder blij met de afwaskarwei... nu even uitblazen voor ik naar mijn bedje trek... voor morgen als zoon komt heb ik nog een portie apart gezet zodat ik het morgen lekker gemakkelijk ga hebben... woensdag met vriendin de stad ingetrokken... we hadden wel pech met het weer zodat we meer in een café zaten dan winkelden... we waren allebei toe aan een goeie babbel en hebben ons hart dan ook kunnen ophalen... toen ik op weg naar huis van de tram stapte begon het plots te regenen... nergens iets om te schuilen... wat doe je dan... je zegt "foert" en stapt door... kloddernat was ik... mijn broek plakte aan mijn benen vast... het water lekte uit mijn BH... thuis gekomen heb ik eerst 5 minuten op het matje staan uitdruipen voor ik binnen durfde stappen... maar ik heb het overleefd en douchen kon ik die avond overslaan... tel je zegeningen zegt men dan.

31-08-2018 om 22:19 geschreven door Myette

Net terug van een uitstapje naar de kliniek met 't manneke... de dermatoloog schreef nog maar eens een voorschrift uit voor weer 2 maanden want die verdekkense hoofdwond wil maar niet dicht dus zitten we voorlopig nog elke namiddag thuisgeplakt en dat begint zwaar op mijn "seskes" te werken... woensdag trok ik blijgezind naar de stad want had afgesproken met een vriendin en ik was echt toe aan een goeie babbel... helaas... toen ik na 3 kwartuur wachten in de metro nog geen vriendin zag verschijnen en ik steeds maar haar voice mail te horen kreeg ben ik zwaar teleurgesteld het afgetrapt... nog enkele boodschappen gedaan en terug naar huis... 's avonds gebeld en wat bleek... ik stond in haar agenda geboekt voor de volgende dag en zij was even zwaar teleurgesteld... nu gaan we het volgende week nog maar eens proberen... dat wordt weer een zuur gezicht van manlief want die wil niet dat ik hem alleen laat... tant pîs... ik voel me nu al gevangen dus ik ga dat zuur gezicht negeren en trek 't stad in.

Zoonlief heeft wat komen snoeien in onze voortuin... hij had ook een nieuw tablet voor mij besteld in ruil voor dat ander kreng... een droom nu... het "doet wat het heeft beloofd" d.w.z. het doet wat IK wil en niet wat HET wil... is meer dan ik van mijn huisband kan zeggen... dat tabletje is zo verslavend dat er van echte boeken lezen niet veel meer in huis komt... ik heb namelijk enkele sites ontdekt waar je gratis e boeken kan downloaden... die ene site heeft zelfs smakelijke SF romans en weerwolven dinges... om duimen en tenen van af te likken... ga er straks weer eentje kraken sè... nu even een boke binnen spelen en dan... OP naar de SF.

Ik ben altijd al een fan van SF geweest... van in mijn vroegste jeugd... te beginnen met Jules Vernes... en ik kan er nog steeds van genieten... als ik begin te denken dat ik mijn laatste jaren an het opsouperen ben heb ik maar van één ding spijt... dat is dat ik niet meer zal kunnen meemaken hoe de techniek gaat evolueren want dat blijft me boeien... met zoon zitten we daar soms urenlang over te zeveren... manlief is op dat gebied een complete ramp.

Tijd voor dat boke... de wandeling naar de kliniek en terug heeft me eetlust bezorgd.

24-08-2018 om 12:11 geschreven door Myette

De lucht is grijs en zo is mijn gemoed... waarom... ik leef tegenwoordig rustig en saai... ik zegde ooit dat ik me niet vlug verveel maar ik vrees dat ik voor mijn beurt gesproken heb want ik verveel me stierlijk... zelfs lezen kan me niet lang boeien en dan is het erg met mij gesteld... waar is de tijd gebleven dat ik amper tijd had om te ademen... deze week rap in de voormiddag 't manneke laten luchten want die zat ook op zijn tandvlees... even de stad ingetrokken en ook naar de zoo waar je over de koppen kon lopen en waar je allerlei specimen kon zien behalve dieren... in het café daar schenken ze lekkere koffie en je krijgt er een koekje en een neuzeke bij... ik wilde daar troost zoeken maar ze gingen maar eerst om 11u30 open... te laat voor ons want we moeten paraat zijn vanaf 12u voor de verpleging... we waren maar net thuis toen de verpleger al voor de deur stond... zal ik blij zijn als die weerbarstige hoofdwond eindelijk genezen zal zijn... om moeke op te fleuren bracht zoon zijn stoomstrijkijzer naar mij want hij wilde het kwijt... strijken doet hij toch nooit... heb dan maar dat ding getest en mijn strijkgoed dat er al de hele week lag een stoombeurt gegeven... volgende week heb ik afgesproken met een vriendin in de stad... ik kijk er naar uit want ik snak naar een goeie babbel... manlief loopt rond als een kieken dat haar ei niet kan leggen... die man weet met zichzelf geen raad en wat kan je eraan doen... een gesprek voeren is een echte karwei geworden... als ik dan toch een poging waag krijg ik al heel vlug spijt... net een film gekeken toen 't manneke in de tuin bezig was... niet bepaald iets om mijn gemoed op te krikken... heb een potje zitten bleiten... zocht op internet naar een goeie mop en vond ook daar niets... wat ik nodig heb is de "slappe lach"... wie bezorgt me dat?

18-08-2018 om 00:00 geschreven door Myette

Sennet heeft het weer gelapt... wil ik even zo tussen de soep en de patatjes door een logje tikken... open Sennet en vind mijn weg niet meer... ik dacht eerst dat het weer een gemeen truukske was van de computer... gooi de boel dicht en probeer het vandaag weer... hetzelfde gebeurt nogmaals... aangezien ik na een weldoende slaap redelijk bij mijn positieven ben geef ik niet zo gemakkelijk op en zoek verder... krijg een hele pagina volgeladen met allerlei weetjes te zien... zelfs een sudoku was aanwezig... maar geen blogs... tot... in een helder moment ik helemaal rechts boven dat "menu" opmerkte en ja... daar zat het verscholen... niet alleen N-VA houdt van verandering maar de hele wereld doet niet anders en Sennet draait mee... waarom steeds een goed programma veranderen begrijp ik niet... is dat om ons alert te houden of gewoon om te ergeren.

Nu ik even mijn frustratie ben kwijt geraakt kan ik verder... tja wat wilde ik ook alweer vertellen... kijk dat komt er nu van om mensen van hun apropos te brengen... ik had niks bijzonders te melden zeker... wat die veranderingen aangaat... dat telkens wisselen van uitzicht... het komt soms mijn strot uit... je logt in op een overzichtelijk programma en komt pardaf met je neus midden in een compleet ander beeld terecht waar je je weg moet in gaan zoeken... dat kost tijd en ergernis... en als dat veranderen dan nog ten goede was zou ik het kunnen pardonneren maar nee soms is het gewoon een boeltje geworden... zitten daar bepaalde personen die niets anders moeten doen dan alles overhoop gooien... voor mij hoeft het niet hoor.

En nog weet ik niet wat ik hier eigenlijk kwam doen... het is zondag en wisselvallig weer... grijze lucht... eigenlijk best mooi dat grijs en zo fris... ik had een rustige week... morgen komt mijn poetshulp na 4 weken afwezigheid... tijdens die 4 weken heb ik eerlijk gezegd niet veel aan poetsen gedaan... te warm... ik ben dan ook kei blij dat het stof de deur uitgaat... de kapster komt ook donderdag om mijn pluimen te kortwieken... 't manneke wordt nog elke dag door de verpleging geholpen... zijn wond is nu nog maar enkele milimeters groot maar weigert nog steeds pertinent helemaal dicht te gaan... is al even dwars als 't manneke zelf... zo lang als dit duurt zijn we verplicht de namiddag thuis te blijven... met de voorbije hittegolf was dit geen straf maar nu zou ik toch eindelijk weer eens mijn neus buiten de deur willen steken en dan bedoel ik niet naar de dokter of de supermarkt.

12-08-2018 om 10:16 geschreven door Myette

Ik denk soms met weemoed terug aan de tijd dat ik nog regelmatig op stap ging... gewoon de stad in. zomaar voor mijn plezier... als ik nu buiten kom is het op weg naar een of andere dokter... niet dat ik nu op sterven na dood ben... jawel toch ietwat maar dan van de hitte... maar gewoon op controle... die afspraken waren al maanden geleden gemaakt omdat ik me voorgenomen had in 2018 een algehele checkup van lijf en ledematen te laten plaatsvinden... wist ik toen dat het zo warm zou worden... enfin ik zit met die afspraken en die moeten gepleegd worden... gisteren was het met de huisarts om mijn medicatie aan te vullen en en passant mijn bloeddruk en hartslag te laten controleren... beide in goede conditie (dank U)... en geloof het of niet... in de loop van ons gesprek kwamen we op het onderwerp "winters vroeger"... alhoewel de dokter wel een stuk jonger is dan ik had hij ook nog de ijsbloemen op de ramen meegemaakt en de hete baksteen in bed... ook vertelde hij dat in de zomer hij en zijn vier broers mochten "zwemmen" in een zinken teil... dan speelden ze dat ze in een roeiboot zaten... die zinken teil ken ik ook nog van ons wekelijks bad toen mijn zus en ik nog kinderen waren... allemaal in een ver verleden... een verleden dat in enkele decenia geweldig veranderd is... na de controle terug naar huis... even langs de apotheek en nog een winkeltje en dan puffend en zwetend huiswaarts waar ik me van top tot teen in droge kleren kon steken... de rest van de dag in de tuin liggen recupereren.

Vandaag kwam de lieve bib dame mijn uitgelezen boeken halen en nieuwe brengen... dan drinken we iets en babbelen we wat... heb ze een fles wijn meegegeven als dank voor haar moeite... ik ben blij dat ik niet met die vracht boeken over en weer naar de bib moet sjouwen dus ik loop over van dankbaarheid... ik heb ook enkele sites gevonden waar je gratis eboeken kan downloaden... altijd handig als je wat reserve achter de hand hebt voor de magere jaren.

Morgen weer supermarkt want we zijn bijna door onze drankvoorraad geraakt... ongelooflijk wat je met dit weer verbruikt... en zo nutteloos ook... zo giet je het erin en zo zweet je het er weer uit.

07-08-2018 om 19:48 geschreven door Myette

Even nu het nog menselijk fris is... ja deze hitte is echt niet aan mij besteed... ik ben zowat half gesmolten en de andere helft gaat er volgende week ook aan vrees is... dus maak ik van de gelegenheid gebruik... nu ik er nog even ben... Ulieden te laten weten dat ik nog in leven ben... zoals eerder gezegd... toch half... en dat ik niet veel kan vertellen aangezien dat halve leven zich momenteel afspeelt tussen mijn van de zon afgeschermde huis en de tuin waar ik me na de middag in een stoel werp en niet meer beweeg... soms eventjes wel als die ambetante wesp daar me even gerust laat... wat dat beest tegen mij heeft weet ik niet... ik zit doodstil in dat stoeleke en beweeg me alleen om mijn zweet op te deppen en toch valt ze me lastig... aangezien ik erg allergisch ben voor bijen- en wespensteken vlieg ik dan uit die stoel... loop even verder de tuin in... kijk dan achterom of dat beest er nog is... nee... die zit zeker in een struik zich te verkneukelen... keer terug naar mijn stoel... pak mijn boek en na enkele minuten herhaalt zich het circus... ik ben gisteren zelfs naar binnen getrokken en heb me op de slaapkamer teruggetrokken tot 't manneke me kwam halen... die vindt het belachelijk van me dat ik voor zo'n beest ga lopen maar ja hij heeft nog geen twee keer op Spoed gelegen met een arm gezwollen als een ballon door een wespensteek en de tweede keer was het een bij die me aanviel... en ik die zo van dieren hou... het leven is soms onrechtvaardig.

Zoals ik al zei vroeger bestaan mijn huidige uitstapjes uit doktersbezoekjes en supermarkten... ik had net dit jaar uitgekozen om allerlei lichaamsonderdelen te laten controleren... een oude auto moet ook onderhouden worden wil je er een oldtimer van overhouden en dat vraagt voortdurende controle en restauratie... tot hiertoe is alles al meegevallen... geen noemenswaardige letsels... ik ben echter nog niet aan het einde gekomen... als ik had geweten dat deze zomer zo heet zou worden had ik nog wel een jaartje gewacht.

Dit was het dan... niks spectaculairs... maar wacht... als deze helse temperaturen dalen trek ik de stad in om mijn gecontroleerde en gerestaureerde onderdelen een verzetje te gunnen... dat gaat een klap worden!

03-08-2018 om 10:05 geschreven door Myette

En weer een hete dag doorgeworsteld... niet dat ik deze hitte aan worstelen doe... nee ik zit/lig het lijdzaam uit... de voormiddag was gewijd aan voer en drank aanslepen... weinig voer... veel drank... tja eten is nu een zware opgave die ik enkel uit lijfsbehoud onderga... na de middag wordt het de tuin... dat is al routine geworden... maar zelfs daar is het verstikkend warm en dan zit ik nog onder een groot en dik bladerdak... we zitten met code oranje en dat betekent water met mondjesmaat gebruiken dus niet sproeien... de auto niet wassen... niet dat we dat anders wèl deden... de laatste keer kan ik me zelfs niet meer herinneren... een zwembad hebben we niet dus dat moet ik ook niet vullen... ik begin stilaan te snakken naar wat vertier... shoppen is me te warm... wandelen ook... zelf achter het stuur kruipen stel ik ook uit tot frissere dagen want die warmte doet iets met mijn grijze cellen... die zijn ook op rust tot het koeler wordt.

Morgen de kamerplanten van dochter drenken... die is op vakantie naar Kreta en heeft het klaargespeeld om een insektenbeet op te lopen die geïnfecteerd is en nu zit ze 10 dagen op antibiotica en tijdens de kuur alcoholloos en ze vindt de Kretenzische wijn zo lekker... je moet maar pech hebben... echter niet zoveel pech als die sukkels in Griekenland die weer eens met bosbranden zitten... yoen ik het las begon ik na te denken over wat je... als er brend uitbreekt in je huis... je zoal zou meenemen in de gauwte... niet gemakkelijk hoor... bij ons ligt zowat alle belangrijke papieren verspreid... ik denk dat ik een valiesje ga zoeken om alle documenten die belang hebben in samen op te bergen... ik heb dat verleden jaar ook gedaan met spullen voor een spoedopname in het ziekenhuiszodat we in geval van nood niet het hele huis moeten afrennen om alles wat je nodig hebt te verzamelen... dat valiesje staat klaar en heeft al dienst gedaan.

25-07-2018 om 21:07 geschreven door Myette

Gisteren een leuke namiddag gehad met vrienden... lekker in de tuin gezeten onder de bomen met hapjes en drankjes en uren bijgepraat want die vrienden waren net terug van hun 3-maandelijks verblijf in Spanje... het doet deugd nog eens een echt gesprek te hebben want daar heb ik vaak behoefte aan... ze kwamen eigenlijk maar eventjes om goeiendag te zeggen maar uiteindelijk werd het 9 u toen ze naar huis trokken... te moe om op te ruimen dus dat heb ik vandaag gedaan... daarna boodschappen gedaan en toen ik in de supermarkt mosselen zag liggen kreeg ik plots inspiratie... het worden mosseltjes vanavond vertelde ik fier aan 't manneke met het idee hem plezier te doen... verkeerd idee... manlief at met lange tanden en met mondjesmaat... vroeger kon hij er nooit genoeg van krijgen... patat... daar zat ik dan... al die moeite voor niks... ze waren toch wel lekker... misschien lukt het ze morgen op te warmen... gaat dat niet... tant pis.

Man is altijd al een geboren mopperaar geweest... negatief ingesteld ook... zo iemand die zelfs in een strakke blauwe lucht een miniem wolkje kan ontdekken... echter hij had een gezonde eetlust en die is nu foetsie... het wordt met de dag moeilijker om iets op tafel te zetten waar hij geen aanmerkingen op heeft... ik eet ook met de dag minder wegens weinig eetlust... spijtig dat Soep Van Boom niet meer bestaat want soep gaat er nog altijd met smaak in... en zou aan ons een vaste klant hebben.

Er vielen wat armzalige regendruppels zonet en toen ik de ramen van het boventerras ging sluiten merkte ik overal verspreid natte zwart-bruine plasjes en afdrukken... ook mijn strijkplank had prijs evenals het bed in de achterkamer... ik denk dat het die zwarte deugnieten waren... de kraaien... die binnen een kijkje zijn komen nemen... moet eraan denken de ramen niet meer zo ver open te zetten.

20-07-2018 om 20:40 geschreven door Myette

Ik aarzel tussen YOEPIE roepen of VERDORIE... waarom... omdat ik mijn poetshulp alles buiten een goeie beurt liet geven... het was snikheet en geen spoor van wolken te zien... na de middag ging ik in de tuin zitten en wat zag ik... meer en meer wolken... tegen 5 u kregen we een onweer en een plensbui... nu hoor ik het terug regenen... van timing gesproken... is zoals ramen wassen... je kan er op rekenen dat het daarna regent... maar wat zit ik hier te klagen... mijn regendans gisteravond heeft wel succes gehad... de regengod had blijkbaar medelijden toen hij me al zwetend en puffend zag rondspringen en stuurde me water... mijn tuin zal er blij mee zijn en dus ben ik dat ook... het was vandaag zo drukkend heet dat het laatste restje fut uit me gezogen werd... koken was me ook te veel dus werd het soep met brood... gelukkig is op dat gebied 't manneke een gemakkelijke... de tomaten zijn op... ik zal hoognodig een tocht naar de supermarkt moeten plegen voor verse aanvoer... zal morgen zoon eens oproepen... waar wij wonen is het rustig en groen maar er is ook geen winkel te vinden... brood kopen we in bulk en dat gaat dan in de vriezer... wat je echter niet kunt doen met verse groenten en fruit.

16-07-2018 om 23:52 geschreven door Myette

Eigenlijk niets te melden uit deze hoek van het land... ik kom hier meer uit gewoonte dan om iets te vertellen... het is gewoon te warm voor mij... ik heb al veel vroeger vastgesteld dat ik niet gemaakt ben voor tropische temperaturen... en nu... in mijn lange "loopbaan" heb ik nog nooit zo'n lange hete zomer beleefd... of ben ik het vergeten... we kregen soms eens een zeldzame hittegolf van 2 of hoogstens 3 weken en dan... finito... nu zullen er veel mensen zijn die ervan genieten... doch ik niet... ik lijd... zie af... zit te lekken als een kapotte kraan... elke avond gooi ik me op beide knieën voor mijn bed en roep de regengod aan... ofwel is die pipo ietwat doof ofwel is het een dwarsligger maar tot hiertoe nog geen gehoor gekregen... ik vraag echter niet erg veel... door de dag mag de zon blijven maar 's nachts vraag ik alleen een verkoelend zomerbuitje... is dat nu echt teveel gevraagd... toen het vorige week een middagje regende hoorde ik in de tuin zuchten van genot slaken... en ik zuchtte mee.

Na een lange dag nietsdoen... en daar wordt je echt moe van... ga ik me zo dadelijk beddewaarts spoeden... dat bidden helpt dus niet... misschien eens een regendansje doen... ik weet alleen niet hoe het moet... ik kan het proberen op zijn Winnetou's... wat rond mijn bed lopen stampen en "oehoe oehoe" roepen... allee ik ga er nu aan beginnen.

15-07-2018 om 22:21 geschreven door Myette

Ik zit hier nu even te bekomen want mijn "zemelen" (zenuwen) kregen het zwaar te verduren... 't manneke wilde naar de supermarkt... zelf... ik wil hem niet alles ontzeggen dus stemde ik toe en we (hij) reden weg... dat rijden zèlf gaat nog goed maar het vraagt inspanning om in- en uit die auto te komen... in plaats van de afstandsbediening te gebruiken staat hij dan in het slot te rommelen... resultaat... niets werkt nog... computer van slag... 't manneke van slag en ikke natuurlijk ook... dit keer griste ik de sleutel nog net op tijd uit zijn handen en kreeg een woedende snauw... in de supermarkt weer een zenuwentoestand want... zoals mijn zoontje van 3 vroeger deed... doet nu 't manneke... kriskras pakken wat hij wil en dat is dan niet naar mijn zin... hem uitleggen waarom ik dat of dat nooit koop is nodeloos want hij verstaat het niet of is het zo vergeten... wat doe je dan... ogen op je rug kweken en stiekem de dingen die je niet wil terugzetten... heb toch nog één ding over het hoofd gezien en merkte het pas aan de kassa... als ik hem vraag melk te nemen komt hij met frisdrank af of zoiets... mijn leven is momenteel één groot avontuur geworden... ik weet nooit wat hij het volgende ogenblik gaat uitspoken... we zijn veilig thuis gekomen en ik zit hier nu uit te blazen en mijn "zemelen" terug in de plooi te leggen.

Gisteren een boek gelezen door een zekere Borst geschreven over zijn dementerende mama... hij beschrijft hoe zijn moeder stap voor stap zichzelf verliest... mooi en liefdevol beschreven maar ontzettend triest... ik weet wat mij misschien allemaal te wachten staat en het maakt me echt niet blij... ik kan gelukkig ook wel relativeren en niet te ver vooruit denken... we zien wel later.

12-07-2018 om 11:05 geschreven door Myette

Wij Belgen zijn toch maar een raar volkske... nationale feestdag en andere gelegenheden waar we voor zouden moeten warm lopen laten ons ijskoud... ja hier en daar zie je eens een eenzame en blijkbaar beschaamde vlag stilletjes hangen... maar nu voor de voetbal zwieren de zwart-geel-rood gekleurde doeken je om de oren... HUP HUP België... alleen onze burgemeester vlagt met de Vlaamse Leeuw... dat zal weer heel wat commentaar geven... trouwens zitten er bij de Rode Duivels nog wel Belgen... mijn excuses hiervoor maar ik ben totaal onkundig van het sportgebeuren... kijk nooit in tegendeel tot 't manneke die naar alles kijkt wat beweegt terwijl ik dan in een andere hoek van onze living de bijhorende geluiden tracht uit te sluiten... ach ieder zijn meug... en als het echt belangrijk is lees ik het wel in de krant of op FB.

Het wordt weer een hete dag en ik zit me nu suf te peinzen wat ik vanavond op tafel zal brengen... het zoveelste slaatje of ga ik me kapot zweten aan het fornuis om iets warms ineen te knutselen... aangezien zoon straks komt en zijn hond gek is op vlees zal het toch maar kip worden denk ik... die hond lust eigenlijk alles maar mag ook niet alles eten want 't baaske is daar heel streng op... zijn hond is zijn alles en krijgt alleen van 't beste... dus maak ik op zaterdag alleen iets dat ook de hond mag eten of anders zit dat beest zielig te kwijlen en zit zijn baaske met lange tanden te eten... ach het leven zit toch vol problemen nietwaar.

Gisteren hadden we onze maandelijkse "meeting" met de blogvrienden en we hebben weer alle wereld- en andere problemen opgelost onder het genot van koffie... bier en wijn... geen zieleknijper voor ons... nee merci... zit er iemand met problemen... er wordt geluisterd en goede raad gespuid... natuurlijk is daarmee niet alles op te lossen maar dat luisteren helpt al veel.

Vandaag ga ik me gedeisd houden... 't manneke had gisteravond weer een woedeaanval... voor wat... ik weet het nog niet... dan trek ik me terug in mijn schulp tot de bui over is... van buien gesproken... elke keer ik een wolkje zie verschijnen springt mijn hart op van blijde verwachting... maar nee... die wolk verdwijnt dan en mijn hoop op regen ook... zoals ik hierboven al zei... we zijn een raar volkske... we zitten te roepen op zomer en zon en dan is het weer niet goed... maar ja... zoals dat bekende gezegde : "geniet met mate" ons voorhoudt... we krijgen soms van alles teveel.

07-07-2018 om 09:57 geschreven door Myette

Vandaag met zoon naar de supermarkt gereden en daarna gaan tanken... had vandaag niet mijn beste dag want kreeg van zoon maar een 5... de warmte doet mij de das om... word er zo suf van... na de middag in de tuin gaan zitten maar ook daar kon ik mijn draai niet goed vinden... die tuin staat er echt troosteloos bij... slaphangende struiken... bloemknoppen die zich niet willen openen... een bruin verschroeid gazon... ik werd er triest van en ben terug binnen gaan zitten... dus hier zit ik dan mijn leed luidkeels uit te schreeuwen... er werd me gevraagd hoe ik de tijd kon vinden om zoveel te lezen... wel dat is heel eenvoudig... mijn huishouden doe ik voor de middag en dat op een drafje "met de franse slag"... ik kook om de 2 dagen en vermits we beiden kleine eters zijn is dat maar één gerecht... om de 2 weken komt mijn poetshulp mijn stulpje een goeie beurt geven en de volgende dagen en weken knijp ik mijn ogen toe... wat niet weet niet deert... de was doet mijn trouwe wasmachine en... nu ben ik toch ietwat verlegen... strijken wordt tot het minimum beperkt... ik strijk alleen wat zichtbaar is en de rest wordt met de mantel der liefde bedekt... als ik bedenk hoe ik vroeger van de ochtend tot de avond stond te zwoegen slaat de vermoeidheid toe... de laatste weken zit 't manneke voor zijn TV geplakt en loopt hij me dus niet voor de voeten... zodoende heb ik tijd zat om te lezen of te computeren... gelukkig maar want ik moet mijn hersens bezig houden of ze slaan op tilt.

Vandaag telefoontje gekregen van een vriendin die net uit Spanje terug is... ze waren er 3 maanden... ze doen dat al enkele jaren... ze beweerde dat het qua weer al de slechtste maanden waren... dan trek je al naar het zuiden en zit te bibberen terwijl wij hier in het barre noorden wegsmelten... wat kan het leven toch onrechtvaardig zijn... toch blij met haar telefoontje... hoe ouder je wordt hoe kleiner je vriendenkring... uit het oog uit het hart... als ik bedenk hoe veel "vrienden" we hadden vroeger... ze werden door ons in vakjes gedeeld... de "petanque vrienden" ...  de "golf vrienden"... de "club vrienden"... de "fietsvrienden"... de "wandel vrienden"... de "turn vrienden"... een voor een vielen die activiteiten weg en daarmee ook de bijpassende vrienden... door de toestand met 't manneke is het ook voor de meesten niet meer zo aantrekkelijk om contact te houden...  ach c'est la vie en we ondergaan het.

Intussen is het weeral tijd om een warme prak op tafel te toveren... gisteren was het poetsdag en daarmee gepaard soep en brooddag... zij die nog wat harder gaat zweten groet U!

03-07-2018 om 17:38 geschreven door Myette

En LAP ik had het weeral zitten... zit ik daar aan mijn PCke in het zweet mijns aanschijns een logje ineen te knutselen... en dat zweet liep inderdaad in rivieren van mijn oververhitte lijf... wil ik het verzenden en sennet heeft het weer verdonkeremaand... dit is nu al de derde keer dat me dit gebeurt... is dat dan geen "pesten"... voor de derde keer ben ik als een geslagen hond afgedropen... na een nachtje slapen probeer ik het nog eens... niet dat ik echt veel te vertellen had... ik weet zelfs niet meer wat ik erin zette want... zoals ik al eerder zegde... ik gooi het eruit zoals het in me opkomt... ik denk dat het over dat hete weer ging en dat ik dringend bad om wat koelte en regen... dit zal waarschijnlijk sommige mensen tegen de schenen schoppen maar ik wil regen... tja hittegolven zijn niet mijn dada... ik hou van koele briesjes... het moeten dan weer geen ijzige windvlagen worden... maar zo'n lieftallig verkoelend briesje is momenteel mijn dagdroom... gelukkig zijn de nachten nog draaglijk anders konden ze mij opdweilen... je mag de gazon niet besproeien om water te sparen maar ik denk erover mezelf wat heen en weer over het gras te rollen zodat dat ook wat water krijgt... ik heb er genoeg van in voorraad.

Gisteren was zoon hier met Kiko en ze kwamen binnen... zoon al blazend en puffend... stak dadelijk zijn hoofd onder de kraan... en hond met tong halfstok en met een buik als een blaasbalk pompend... we hebben tot 11 u in de tuin gezeten... iets wat mij in jaren niet meer was overkomen... 't manneke zat zoals steeds aan de TV geplakt... die heeft geen last van de warmte... straks komen het ex-buurmeisje met haar vriend op bezoek... ze zullen genoegen moeten nemen met een zitje in de tuin want mij krijgen ze na de middag niet meer binnen... volgende week ga ik met zoon fourageren... vooral drank... fruit en sladinges inslaan.

Zonet de Vakantiebieb gedownload... die geven zowat 60 boeken gratis te lezen tijdens de maanden juli en augustus... je moet er zelfs geen lid van zijn... toch vriendelijk nietwaar... dat herinnert me aan de tijd toen wij nog met de familie op vakantie gingen in ons huurhuisje... alleen mijn boeken vulden al een hele koffer en nog had ik niet genoeg... wat een luxe nu met je smartphone of tablet kan je praktisch zoveel lezen als je wil... dat wordt smullen.

Nu ga ik nog eens proberen of sennet mijn logje wil plaatsen... indien niet zul je me horen gillen tot bij jullie.

01-07-2018 om 10:49 geschreven door Myette

Wie het woord "stoeffen" niet kent... het betekent "pochen" in schoon vlaams... en stoeffen mag ik blijkbaar niet want toen ik gisteren mezelf op de borst klopte werd ik door sennet gestraft door mijn logje niet te plaatsen... diep geraakt tot in het putteke van mijn ziel vond ik niet meer de moed om te herbeginnen en ging dan maar slapen als een geslagen hond... waar ik over stoefte is het feit dat zoon me gisteren verplichtte zelf naar de supermarkt te rijden waar ik ben aangekomen na enkele omwegen want orientatie staat niet in mijn agenda... na het winkelen terug achter het stuur... achteruit de parkeerplaats uit zonder iemand te overrijden... de weg naar huis op... dacht ik... dat was echter niet naar de zin van zoon die me gebood door te rijden tot op de singel... ik moest me daar in het drukke verkeer storten en... aangezien er autos voor... achter en naast me reden... kon ik niet stoppen en uitstappen... dus kneep ik mijn ogen dicht en reed met het zweet in mijn sandalen naar huis toe... aangekomen zonder brokken te maken... man stond op wacht voor de garage en het eerste wat hij zei was dat ik veel te ver van de voetpadrand stond... van zoon kreeg ik een 7 en een kus van de leraar... is het ongepast als ik me hiervoor op de borst klop... na 30 jaar niet gereden te hebben me terug in dat drukke verkeer smijten... ik reed vroeger wel omdat het moest... de kinderen naar de school en boodschappen aansleuren... maar nooit echt omdat ik er verzot op was... en wat ik nu doe is uit noodzaak wanneer 't manneke buiten strijd is maar ik ga echt niet voor mijn plezier rondtuffen... ik heb al de belangrijkste handelingen opgepikt maar heb me nog niet gewaagd aan inparkeren... dat is voor de volgende les.

Voor de rest was mijn week eentonig... wasje... strijkje... verpleging binnen laten... potje koken... in de tuin zitten lezen... man helpen met de afstandsbediening van de TV... poetsen want mijn hulp was nog maar eens ziek... ggggrrrrr... saai dus... met als enig uitje tocht naar de kliniek voor een mammo... iets waar alle vrouwen van gruwen en ik werd dubbel bediend... na de foto's komt de echo... een jonge vrouwelijke dokter begon me te kneden met jeugdige energie en dat voelde ik... zo doe ik als ik zakdoeken strijk... toen ze eindelijk klaar was kreeg ik te horen dat er nog iemand kwam controleren... daarom was ze zo ijverig... om zeker geen aanmerkingen te krijgen... een oudere vrouwelijke dokter kwam de boel nog eens glad strijken... ik werd vrij van ongedierte bevonden en mocht naar huis... goed nieuws dus maar mijn uitsteeksels zijn nog altijd pijnlijk.

26-06-2018 om 22:36 geschreven door Myette

Verpozen... vind ik zo'n mooi woord... het straalt rust uit en rust kom ik hier zoeken achter mijn PCke... ik moest even gaan lopen voor al dat voetbal-lawaai en dat eindeloze gezever door al die voetbal-experts... voornamelijk hollanders... en die kennen er wat van... zonet de verpleging binnen en buiten gelaten die s' mans koppeke komen verzorgen... zoals de man is is zijn hoofdwond... moedwillig... en ja er is vooruitgang maar het gaat afschuwelijk traag... in dit tempo zitten we nog enkele maanden met de verpleging... winkelen moet in de voormiddag want man vraagt me thuis te blijven als die verpleging komt... dus voor de middag ben ik naar de apotheek gewandeld en dan naar het groente- en fruit winkeltje enkele straten verder... het ging me niet zo goed af vandaag en ik was dolblij weer thuis te zijn.

Gisteren gaan winkelen met 't manneke op sleeptouw... geen sinecure want hij heeft totaal geen geduld zodat ik me doorlopend opgejaagd voel... dinsdag speelde ik het klaar alleen het huis uit te vluchten... stond 3 kwartier op mijn bus te wachten en keerde dan maar naar huis terug... ik las later dat er net die dag gedeeltelijke staking was in Antwerpen... je moet maar geluk hebben.

Manlief speelde het klaar om aan beide benen een wond te krijgen en daardoor zijn witte pantalon naar de vaantjes te helpen... hij keek ernaar alsof hij het in Keulen hoorde donderen... wist niet hoe hij dat gelapt had... toen ik het aan zoon vertelde zegde die dat "vader in zijn ouwe dag nog een harde werd" wat mij deed lachen... toen ik daarstraks de oude plakker eraf wilde halen krijste hij als een varken dat geslacht werd... reden : die plakker zat vast aan zijn beenharen... hij zat er voorzichtig aan te pulken en probeerde het met een schaartje los te knippen... toen dit op mijn zenuwen ging werken greep ik een hoekje vast en trok het er in één ruk af... één gil en gedaan... als de verpleegkundige in zijn hoofdwond zit te pulken geeft hij geen kik... mannen!!!

21-06-2018 om 15:07 geschreven door Myette

Kennen jullie nog de "jojo"... dat ding dat op en neer zwiept... wel met zo eentje ben ik getrouwd... de vorige dagen een trieste plant met hangende bladeren... vandaag bijna normaal... gisteren kregen we bezoek van ons vroegere buurmeisje... een schat van een kind die ons beschouwt als haar oma en opa... opa is gewoon gek op dat meisje en de trieste plant fleurde op alsof hij net een plens water had gekregen... ze nodigde ons uit vandaag op de barbecue... 't manneke liet zich pramen als een preutse juffer en zei tenslotte : "misschien"... vandaag stak hij zich in zijn goede pantalon... knipte zijn snor bij en we gingen buurten... enkele uurtjes maar want de drukte daar is wat teveel voor ons... bij die buren is het altijd de "zoete inval" en ook multi-cultureel... pa en ma hebben 8 nakomelingen op de wereld gezet en die hebben op hun beurt een maatje gevonden en kroost gemaakt... een van de zonen heeft in afwachting van eigen kroost een pleegkindje aangenomen... dus krioelt het er van de peuters met elk hun eigen stemgeluid... zoals ik al zegde... wel wat te druk voor ons maar voor enkele uurtjes wel gezellig... man is er helemaal van open gebloeid... nu maar afwachten wat morgen ons zal brengen.

Morgen moet ik eerst mijn kot aan kant brengen met de hulp van A... de rest van de week gelukkig geen doktersbezoeken... misschien eens gaan winkelen want dat is al lang geleden.

Ik kreeg een reactie van Gé met de raad man eens uit te besteden als ik wat rust nodig heb... er zijn wel degelijk instanties hier waar je terecht kan maar daar is 't manneke nog niet aan toe... ik liet voorzichtig een hint vallen maar zijn reactie erop was niet van de poes... misschien later als hij er rijp voor is... we zien wel... toch bedankt iedereen voor het medeleven en de goede raad... mijn overbuurvrouw beloofde me ook alle hulp en zij en de kinderen willen komen babysitten als ik er eens uit wil... toen ik man's reactie zag toen ons buurmeisje gisteren binnen zeilde kwam er een idee bij me op : misschien kan ik een jonge frisse deerne inhuren om man aangenaam bezig te houden terwijl ik op stap ga... kent iemand een adresje?

17-06-2018 om 19:39 geschreven door Myette

Afwisseling van spijs doet eten klinkt het in de volksmond... en ja soms kan dat kloppen... wat ik hedendaags meemaak is echter wel wat teveel van het goede... we hadden een redelijk goede week... de hoofdwond van 't manneke geneest goed volgens de dermatoloog... we gingen een dagje naar de Zoo... gisteren kwamen de kinderen eten en het was naar 't mannekes tand te merken aan hoe vaak hij zijn bord weer aanvulde... daarna kwam een van de buurjongens een babbeltje slaan en keek samen met hem naar de voetbal... dus niets om je zorgen over te maken en ik ging dan ook gerust en voldaan slapen tot... midden in de nacht ik man op de rand van het bed zag zitten snikken... hij werd wakker met een "droge mond en kon daardoor slecht ademen" en hij "wilde dood"... lap daar ging mijn gemoeds- en ook bedrust... met een zacht lijntje hem naar beneden gekregen voor de TV en daar is hij dan terug in slaap gevallen... hij loopt hier nu rond als een geslagen hond... niets is goed en niets kan hem opvrolijken... wat doe je dan... tja wat kan je doen... proberen hem diets te maken dat er nog zaken in zijn leven zijn die de moeite waard zijn is vruchteloos want hij sluit zich af en op in zijn eigen trieste wereldje... hij bekeek zichzelf in de spiegel in de badkamer en begon te huilen... dat is iets dat ik ook vaak wil doen als ik mezelf zie in de spiegel maar ik mijd dus spiegels en troost mezelf met het feit dat ik toch vele jaren "de mooiste van het land was" (in mijn dromen althans) (haha)

Wat kan ik nog meer vertellen... dat het goede weer aanhoudt weet iedereen nu zeker ook wel... dat mijn leven terug draait om verzorging en controle... gisteren was plots het handdoekje in de WC verdwenen en ik verdenk man ervan het te hebben weggegooid... in tegenstelling tot vroeger toen hij alles wat ik weggooide terug uit de vuilbak opviste gooit hij nu dingen weg die niet weg moeten of mogen... aangezien wij nog altijd in ons huis wonen loop ik dagelijks heel wat trappen op en af om alles in het oog te houden... mij zul je dus niet zien in een fitness center... ik "traploop".

16-06-2018 om 11:25 geschreven door Myette

Vandaag zijn 't manneke en ik de apekes gaan bezoeken... de vorige dagen had ik geen tijd om man te plezieren en dan loopt de sukkel wat sukkelachtig rond en verveelt zich... en mij erbij... ik voel me soms terug geworpen in de tijd... de tijd dat ik met peuters aan mijn jeans liep te zeulen... de tijd dat je ieder ogenblik van de dag vragen moet beantwoorden en ze dan uitgebreid uitleggen in de hoop dat er iets van zal blijven hangen... zodoende... vandaag was het mannekes-uitlaat-dag en we bezochten de Zoo... het weer was er net goed voor... niet te warm... een fris briesje om mijn verhitte hersens op tijd af te koelen... we bewonderden de apekes die het allemaal niets kan schelen... lachten met de pinguins hun Chaplin loopje... stapten de vlindertuin in... moeten dat zeker in de winter doen... lekker warm daar maar nu ietsje te warm... stonden vertederd de brilbeer-mama met haar schattige kleintje te bewonderen... genoten nog wat van de mooi aangelegde tuin en dan rap de bus weer op naar huis want na de middag komt de verpleging om 't manneke zijn koppeke in te pappen... die verpleging vindt de wond er mooi uitzien maar ik ben die wond intussen al kotsbeu na 6 maanden insmeren en verbinden... de verpleger is nu net geweest dus dat zit er weer op voor vandaag.

Gisteren met zoon naar supermarkt gereden... zoon heen en ik terug achter het stuur... het gaat al beter... kan al in derde vitesse (haha)... zoon wilde nog wat rondrijden om te oefenen maar ik zat ongelukkigerwijs met een grote pot ijskreem in de koffer... man deed nog alle moeite om me tegen te houden want hij had schrik... zei de man die net een zijspiegel in de verdoemenis heeft geholpen... mijn antwoord was dat ik recht had op ook een zijspiegel... hij keek verbaasd... denk dat hij  die spiegel al vergeten is... ik rij liever met zoon naast me dan met man... zoon geeft me nuttige aanwijzingen en laat me mijn gang gaan... één ding is wel lastig... als ik wil rijden moet ik eerst wat dingen aanpassen... 1) de stoel verzetten, 2) de zijspiegels aanpassen, 3) de achteruitkijkspiegel idem, niet vergeten de handrem af te zetten... dus voor ik kan vertrekken ben ik wel eventjes bezig... we zijn heelhuids aangekomen... de garage inrijden durf ik nog niet... nog wat oefenen.

Morgen ga ik al kokkerellen want vrijdag komen dochter en schoonzoon eten en ik moet ook nog met man naar de dermatoloog voor dat koppeke van hem... het wordt "poule-fricassé" zoals wij hier zeggen... een hele berg balletjes draaien... kipfilets in stukken snijden en braden... alles opstoven... de saus is voor vrijdag... ook nog "chocolat-mousse" maken en in koelkast zetten... het voorgerecht kan vrijdag ook wel... tja wat ik vroeger in één dag deed moet ik nu in stukken verdelen of mijn motor loopt te heet.

13-06-2018 om 16:18 geschreven door Myette