|
Was me dàt efkes verschieten mannekes... doe ik m'n blog eindelijk nog eens open en wat zag ik... niks... niemendal... paniek... ZE HEBBEN M'N BLOG GEPIKT!!!... begon ik te blerren... toen begon het me te dagen... heel traag weliswaar... ik had deze maand nog niks geschreven... foei... driewerf foei!!!
Ik ga dat eens rappekes goedmaken zie... nu heb ik eigenlijk niet veel te vertellen... heb geen avonturen beleefd... tenminste geen die ik aan jullie neus ga hangen... het gaat hier zo zijn gewone gangetje... slapen... opstaan... eten... opruimen... als het echt niet anders meer kan wat poetsen... dan petanque... golf... afgewisseld met wat shoppen... saai... saai... morgen komen de kinderen eten... dan vertrekt dochter voor 3 weken op vakantie en mag ik haar plantjes gaan bewateren... vlijtige Lies brengt ze morgen al mee want dat is een heel dorstige Lies en wil elke dag haar borrel... kan dan maar beter bij de oma komen logeren.
Vrijdag hadden we blogmeeting... Boke lag weer met haar pikkels omhoog omdat ze met kleinzoon 3 perse een salto had willen maken... en Pazke ontbrak ook alweer... maar de rest van ons heeft dan maar dubbel getaterd... tegen de avond belde 't manneke me dat onze golfvrienden vroegen of we nog langs kwamen voor enkele rondes... dat is dus een "plakavond" geworden... 't was een zachte avond en we hebben tot na 12 u geterrast en gepintelierd... de volgende ochtend met een notelaren kop gaan petanquen en liefst 4 keer verloren... tja 't kan niet elke dag kermis zijn he... zondag op de golf ging het ietwat beter maar ik heb dan ook de hele zaterdag water gedronken tot m'n ogen haast wegzwommen.
Vandaag neem ik een rust- en lummeldag... morgen is het voer aanslepen en na de middag weer golf... donderdag komt m'n poetshulp nog eens en dan sta ik er 3 weken alleen voor... dat wordt poetsen met de Franse slag maar het komt m'n portemonnee ten goede... kan ik me een nieuw pulleke voor aanschaffen... nog even de score tabel voor de petanque opgemaakt en uitgeprint... een van m'n taken.
Gisteren nog even la mamma gaan bezoeken... het wordt langsom moeilijker nog een gesprek met haar te voeren... op 5 minuten tijd vraagt ze zeker 20 keren hoe het met onze gezondheid gaat... en wat je haar ook vertelt... het glijdt langs haar af... ze haalt alles door elkaar zodat het niet makkelijk is te weten wat waar is en wat fantasie... maar pijn heeft ze niet en ze is er van overtuigd dat ze ze nog allemaal op een rijtje heeft... ook iets om dankbaar voor te zijn.
Ziezo matekes... dat was het voor vandaag... zoals ik al zei... niets wereldschokkends... tot de volgende!!!
|
