Ik was en ben nog altijd een boekenwurm... het probleem was dat ik nooit genoeg leesvoer kon bemachtigen... we hadden op school wel een soort bibliotheekje maar je kunt je wel voorstellen wat voor lectuur daar te krijgen was... ik heb ééns een heiligenverhaal geleend maar dat bekwam me niet zo goed... ofwel zaten ze daar aan de lopende band te bidden ofwel werden ze gemarteld... en hoe dan nog... nog nooit zo veel gruwelijks gelezen als in die "stichtelijke" boeken... nu hou ik wel van horror maar het moet fictie blijven... m'n teerhartig zieltje heeft er al moeite mee een vlieg dood te slaan alhoewel ik een hekel aan die rotbeesten heb... ik was dus steeds op zoek naar lectuur... je kon in de school van die boekjes kopen... zal wel na de oorlog geweest zijn denk ik... ik weet niet meer hoe ze heetten maar dat waren van die zeemzoete verhaaltjes vol met zeemzoete kindertjes die zeemzoete dingen deden... was daar al rap op uitgekeken... toen ontdekte ik de Ivanovkes... véél interessanter waren die... tot op een dag de klasnon me betrapte en de hele stapel in beslag nam... nooit meer teruggekregen want dat was volgens hen "onkuise lectuur"... jawadde "onkuis"... daar heb ik toch de mosterd niet vandaan gehaald hoor... ik was steeds de jongste van de klas en er brak een periode aan dat m'n oudere en wereldwijzere vriendinnetjes me begonnen te vragen of ik wist waar de kindertjes vandaan kwamen... nou dat wist ik dus NIET maar... nieuwsgierig als ik ben moest ik er het fijne van weten dus stapte ik naar ons ma en vroeg haar recht op de man/vrouw af hoe dat nu zat... het mens kronkelde zich in alle bochten en zegde me dat ik daar nog te jong voor was... ik was toen 9 en de oorlog was juist afgelopen... enkele weken later mocht ik op "kolonie" naar de kust om aan te sterken... en zoals gewoonlijk werd ik daar aangeklampt door zowat het meest voorlijke meisje van die groep... die heeft me dan wegwijs gemaakt en voorgelicht met alle saillante details erbij... toen ik terug thuis kwam zegde ik tegen ma dat ik nu alles wist en ze het me niet meer moest uitleggen... ik vertelde haar ook enkele van de pikante details die ik aan de zee had gehoord... ze raadde me aan daarover niets aan bobonne te zeggen maar... ik ben altijd een "recht voor z'n raap type" geweest en... ik ontketende een familieschandaal... maar nu wist ik altijd nog niet hoe een man er eigenlijk in natura uitzag... de enige afbeeldingen die ik te zien kreeg waren van standbeelden en die hadden alle zo'n kuis blad voor hun dinges... dus toen ik voor het eerst m'n man... toen nog m'n verloofde... ja zeg we hebben geen 3 jaar gewacht om de zaken eens uit te testen... ... in zijn natuurlijke staat zag was dat wel even een schok... ik heb er gelukkig geen trauma aan overgehouden... zelfs geen kleintje... ... ja aan voorlichting mankeerde er wel iets in die jaren... mijn kinderen wisten al vanaf hun 3 jaar hoe de vork in de steel zat... maar in die prehistorie draaide men steeds rond de pot... als ik al eens opmerkte dat die of die mevrouw wel een erg dikke buik had kreeg ik als antwoord dat ze dan wel teveel lucht zou ingeslikt hebben... kun je je een onnozeler antwoord voorstellen... dus wij moesten alles zelf uitzoeken maar... rechtuit gezegd... dat was best spannend!!!

19-02-2007 om 11:38 geschreven door Myette

Ik vermoed dat ik niet de enige ben maar ik voel de lentekriebels al

18-02-2007 om 12:00 geschreven door Myette

Terwijl ik dit alles opschrijf dringt het meer en meer tot me door dat we tegenwoordig toch in een heel andere wereld leven... het gaat ongemerkt... je laat je meedrijven met de stroom... dan krijg je een oude foto onder ogen en de herinneringen komen bovendrijven... voor mij was het die foto van pa die het deed... als de bobonne in deze tijd terug zou opduiken zou ze maken dat ze weer wegkwam denk ik... ik denk soms ook aan mijn dood... wat ik het ergste vind aan sterven is dat ik niet meer kan meemaken hoe alles gaat evolueren maar dan komt toch de gedachte bij me op : "zou ik eigenlijk wel willen leven in die mij onbekende wereld, zou ik me er wel in thuisvoelen"... ach ja zo troost ik mezelf dan maar...

Ja die wereld van toen... alhoewel het volop oorlog was hadden wij er niet alteveel last van... ja door de rantsoenering aten we niet culinair maar echt honger heb ik nooit geleden... als kind kende ik niet anders en wat je niet kent kan je ook niet missen... dat zal voor m'n ouders wel anders aangevoeld hebben maar dat besefte ik pas later toen ik zelf dagelijks met het probleempje zat van "wat ga ik vandaag weer eens op tafel zetten"... de wereld rondom mij kabbelde rustig verder... de school... het huiswerk... een boek nadien als ik iets te lezen kon bemachtigen... als de sirene van het luchtalarm begon te loeien tijdens de lesuren waren wij de koning te rijk... dan mochten we onze bank uit en op een rij onder de vensterbank gaan zitten wat we geweldig vonden... nóg plezanter als we in het hok onder de trap mochten... voor ons kon dat niet lang genoeg duren... wat ik me ook nog fel herinner waren de toiletten op de speelkoer... ik was toen al nogal kieskeurig uitgevallen en hield m'n plas zolang mogelijk op om maar niet op die vieze WC te moeten... die waren uitgerust met van die "saloondeurtjes"...konden niet op slot en stonken steevast...één memorabele dag staat nog in m'n geheugen gegrift... tijdens het speeluur had ik weer eens zolang getreuzeld tot het te laat was... de bel ging en ik moest met "volle inhoud" terug de klas in... dat werd natuurlijk erger en erger maar ik was zo verlegen dat ik m'n vinger niet wilde opsteken uit schrik de aandacht van de hele klas op mij gericht te krijgen... tot... het te laat was en ik alles liet lopen... die schaamte zal ik nooit vergeten... het is me nog één keer overkomen... in de kerk nota bene... terwijl we in de rij voor de biechtstoel zaten te wachten om onze ziel te zuiveren van die afschuwelijke zonden die je als 8-jarige pleegt... weer hetzelfde scenario... te bang om de aandacht te trekken... en lap... ineens kreeg ik alle schijnwerpers op mij gericht... ik weet niet wie de boel heeft opgekuist... denk dat ik toen in shocktoestand verkeerde...

Ik ging dus graag naar school... de enige manier voor mij om eens buiten te komen en m'n vriendinnetjes te ontmoeten want... hoe raar het ook klinkt... niettegenstaande ik het "febbeke" van de nonnen was werd ik er nooit mee gepest... integendeel ik werd steeds in de kring opgenomen en vaak zochten de "buitenbeentjes" me op... misschien dachten ze op die manier ook in de gratie van de nonnen te komen... ik weet het niet maar ik liet het me welgevallen... vond het wel interessant... op de speelplaats hadden we onze vaste spelletjes... ik kan ze jammer genoeg niet meer opnoemen... er was zoiets als "klein Anna zat in haren hof" en dan iets met "nen blauwen steen"... we sprongen in de koord... deden hardloopwedstrijden... in de winter gooiden de nonnen water op de koer zodat we konden glijden... dan was er die periode waarbij iemand van ons een sleutel moest meedragen... wij werden verondersteld ABN te praten... het doel was die sleutel door te geven aan degene die betrapt werd op het gebruik van dialect... dat plannetje van de nonnen is echter grandioos mislukt want wij praatten thuis allemaal dialect dus die gewoonte schudt je niet zomaar af en vermits er maar één sleutel was... ... ik had daar sowieso een hekel aan want na de speeltijd moest iedereen die de sleutel had ontvangen haar hand opsteken... ik was steeds de pineut want ik weigerde steevast dat ding door te geven maar gezien m'n goeie "staat van dienst" werd ik niet al te hard aangepakt.... dan hadden we ook nog "aflaten" verzamelen... wel mij kan er niets meer gebeuren... ik mag zonden plegen zoveel ik wil de hemel staat toch al voor me open.... op dit moment schiet er me niets meer te binnen... zal er eens een nachtje over slapen... tot dan!

17-02-2007 om 10:10 geschreven door Myette

Waar was ik gebleven... heb ondertussen nog zitten scannen als een bezetene aan die vermaledijde diakes... en zo'n beetje m'nen draad kwijtgeraakt... even herlezen...

Ja ik zat dus in de "grote school"... een braaf klein meisje met twee vlechtjes... een bolle kop met sproeten... steeds op de eerste bank omdat ik de kleinste was en bleef van de klas... dat had zo zijn voordelen want ik heb maar eerst veel later ontdekt dat ik geweldig bijziende was... was me nooit opgevallen omdat ik met m'n neus bijna tegen het bord zat... dokterscontroles kenden we toen niet... misschien gebeurden die wel in de gemeentelijke scholen maar onze nonnen deden hun eigen zinnetje... maakten hun eigen lesroosters op waarin natuurlijk heel wat uren godsdienstles zaten... 's morgens begonnen we steevast met één uur cathechismus en de namiddag met één uur bijbel... daartussen werden dan nog enkele uurtjes lithurgie ingelast... enkele uren zang en toneel om te gebruiken bij de talrijke opvoeringen voor verjarende nonnen... wat er bij ons wèl degelijk werd ingestampt waren de tafels van vermenigvuldiging... lezen en schoonschrift... de rest was volgens hen maar bijzaak... dan kregen we ook nog regelmatig de een of andere missiepater op bezoek die ons in slaap kwam zeuren met eindeloze preken die we staande in de grote feestzaal moesten ondergaan... afgewisseld door rondjes op de speelplaats wandelen hardop biddend met de paternoster in de hand... op retraite gaan noemden ze dat... g.d wat had ik daar een hekel aan maar het zou niet in m'n bolle kop opgekomen zijn om te protesteren... zelfs niet inwendig... nee ik liep mee rondjes al weesgegroetjes biddend... en weet je wat zo raar is... toen ik op m'n 14 naar de handelsschool werd gestuurd heb ik alles compleet gewist... na jàren die cathechismus van buiten te hebben moeten leren weet ik er totaal niets meer van... zal wel m'n rebelse natuur zijn die later tot volle ontplooiing is gekomen... ... tot groot verdriet van degenen die me proberen te manipuleren... ik was misschien 8 of 9 toen ik me al vragen begon te stellen over al hetgeen ze ons probeerden op te dringen zoals bvb. : "dat het zonde was als je aan het woord gods niet geloofde".... nou moe... hoe kan nu iets zonde zijn als je er niks kunt aan doen... je kan jezelf toch niet dwingen te geloven... of nog eentje : "het is doodzonde als je zondag niet naar de mis gaat"... tja ik leefde op die prille leeftijd dus al in doodzonde want ons ma liet me 's zondags uitslapen en ik werd gewoon niet wakker vóór 12 uur... wat betekende dat ik niet meer naar de zondagmis kon en ik de rest van de zondag in angst en vreze doorbracht voor de maandagochtend want dan begon de les met de vraag : "wie is er gisteren NIET naar de mis geweest"... oei oei oei... ikke natuurlijk en ik was wel zo eerlijk steeds m'n vinger op te steken wat me dan een uitbrander van jewelste bezorgde... maar dan kwam weer die vraag in me op : "waarom is dat nu doodzonde, ik heb toch niemand kwaad gedaan"... alles bijeen maakte het dat ik al heel vroeg "vrijdenker" werd... haha... wat ik ook nooit kon accepteren is "je vijand de andere wang toekeren"... jawadde... mij niet gezien... ik probeer niemand kwaad te doen... vriendelijk te zijn voor m'n medemensen... behulpzaam als het in m'n macht ligt... maar als iemand me echt moedwillig pijn doet sla ik keihard terug... degenen die me proberen te beduvelen negeer ik even keihard... die worden lucht voor me... ik moet bekennen dat die christelijke opvoeding me op dat gebied niets heeft kunnen bijbrengen... integendeel... ik krijg de griebels van die suikerzoete minzame personen die steeds luid verkondigen hoe goed en lief ze wel zijn... die wantrouw ik dadelijk. 

16-02-2007 om 11:44 geschreven door Myette

14-02-2007 om 23:10 geschreven door Myette

We zitten dus midden de oorlogsjaren... veel is er me niet van bijgebleven... het "spinnenbrood"... dat was klef gebakken brood met in het midden van elke snee een natte kleverige plek... echt niet smakelijk... ...  ik die verlekkerd zat te loeren naar de Veen beschuiten van m'n zus die voor haar chronische darmontsteking alleen dàt mocht eten... en zij die stikjaloers was op mijn spinnenbrood want ze was die witte smakeloze beschuiten kotsbeu... en eeuwig en altijd die haring waar ik voor moest gaan aanschuiven aan de winkel... ik weiger dat spul ooit nog aan te raken... dan ook in de rij gaan staan voor eierpoeder... g.d wat heb ik in die tijd veel in de file gestaan... ... de ijsbloemen op de ramen... de in de oven verwarmde baksteen die we mee naar bed mochten nemen... de zelfgebreide wollen lange kousen onder het schooluniform die zo hard kriebelden dat ik soms stond te dansen van de jeuk... honger hebben we nooit geleden dank zij onze pa die onvermoeibaar zijn gereedschapstas meezeulde gevuld met alles wat maar enigszins eetbaar was... men noemde mij "dat klein mager ding" maar dat "ding" had een enorme eetlust... klein ben ik nog maar verre van mager alhoewel m'n eetlust fel verminderd is... ik ben nu wel van pa aan het afdwalen maar dat komt ook omdat we hem zo weinig zagen... tijdens de week was hij al vertrokken voor wij wakker werden en 's avonds lagen we gewoonlijk al in bed als hij thuiskwam... zaterdag was zijn klussendag... dan stond hij vaak te timmeren aan allerlei meubilair... zo maakte hij onze cosy corner... dat was een divan met aan het hoofdeind een houten constructie waar je enkele boeken en allerlei spul kon opbergen... mijn geliefkoosd leeshoekje... ik heb dat ding werkelijk versleten... een "pupiter" oftewel "lessenaar" heeft hij ook zo gemaakt... compleet met bovenstuk en aan beide zijkanten kastjes met planken... het staat nog bij mij in mijn "bureau"... laatste aandenken aan m'n vader... de zondag was het "de rustdag des heren"... dan werd er glorieus uitgeslapen... ma kookte op zijn 's zondags met wat ze had kunnen vergaren tijdens de week... en na het eten trokken ze beiden naar hun bed met de radio keihard aan op het programma "Belcanto"... wat ze dan deden weet ik niet... heb het me ook nooit afgevraagd... wij werden beleefd gevraagd hen niet te storen in hun "siesta" wat we dan ook gehoorzaam deden... lange tijd was voor mij de zondag geen zondag als ik Belcanto niet hoorde... enkele jaren geleden hebben ze dat programma afgevoerd en dat voelde echt als een gemis... zo morgen volgende episode... tot dan!!!

12-02-2007 om 15:29 geschreven door Myette

11-02-2007 om 16:10 geschreven door Myette

09-02-2007 om 17:00 geschreven door Myette

LIEFDE IS EEN AARDIG DING
VAAK EEN STRIJD TUSSEN YANG EN YING

Met dit jingletje in m'n kop werd ik vanochtend wakker... beetje maf he... soms krijg ik 's ochtends vroeg m'n meest briljante ideetjes... ... als ik nog wat lig na te suffen in m'n warme nest en geen goesting heb eruit te komen want het is nog zo donker en de verwarming werkt nog niet op volle toeren... en... en... dus gewoon geen zin de harde koude wereld weer in te duiken.

OK... wat is liefde... je ontmoet iemand... eerst voorzichtig de kust verkennen... ja dat valt wel mee... dan de eerste kus... valt soms NIET mee dus wèg ermee... je ontmoet weer iemand... zelfde scenario en BINGO... de vonken vliegen je om de oren... in het begin alles picco bello... maar dan beginnen de kleine ergernissen op te duiken... waarom doet hij/zij DIT nu of DAT niet zo... ach ja niemand is volmaakt... ikke dus ook niet... verre van zoals ik bijna dagelijks te horen krijg... niettegenstaande dat alles ga je stug door... zo zijn de mensen van mijn generatie nu eenmaal opgevoed... trouwen is houwen... en... zoals m'n moeder me altijd voorhield... "je hebt hem gewild nu zul je hem moeten verslijten zoals hij is"... het mens had wel gelijk dus ik volg haar goede raad op en ben m'n partner druk aan 't verslijten... ... hij is wel uit hard hout gesneden dus ik denk dat ik er nog jààààren plezier ga van hebben.

Maar dat brengt me terug bij de vraag... wat is liefde... is het gewoon "lust" die na een tijd weer wegebt of is het die veelomvattende "genegenheid" die blijft niettegenstaande alle obstakels die je op je weg tegenkomt... waar zijn echter die "vlinders" gebleven... een vriendin slaakte eens de verzuchting "ik zou er geld voor geven nog eens VERLIEFD te worden"... nu moet ik erbij vertellen dat ze vroeg weduwe werd... ze was een knappe vrouw en kreeg aanbiedingen genoeg maar ze miste die "VLINDERS"... en kun je die nog krijgen als je een zekere leeftijd voorbij bent... allemaal vragen waar ik mee zit en die ik nu op jullie dak gooi... denk er eens over na en weet het me te vertellen... ik wacht in spanning af!!!

08-02-2007 om 12:09 geschreven door Myette

Zaterdag er nog eens ingevlogen... ik heb dat nodig om goed te blijven functionneren... in de namiddag ons wekelijks bezoekje aan la mamma met het wekelijks portootje voor haar... 's avonds met enkele vrienden gaan eten... achteraf zijn ze nog een afzakkertje bij ons komen gebruiken en het werd weer laat... dat maakt dat ik gisteren niet m'n gewone montere zèlf was... op mijn leeftijd kan je niet meer ongestraft doorzakken... maar ik heb het er toch voor over hoor... kunnen ze me niet meer afpakken... heb dan de hele dag maar wat rondgesloft... wat blogjes gelezen maar te lui om iets aan het mijne te doen... ik lag dan ook vroeg in m'n tram... heb heerlijk geslapen en voel me weer klaar om de hort op te gaan zoals onze noorderburen het noemen... wij hier noemen dat "op de lappen gaan" en dat is al een even stomme uitdrukking als de vorige.

Toen ik deze ochtend m'n wakkere oogjes opentrok dacht ik eerst dat het nog midden in de nacht was... loerde eens voorzichtig op m'n wekker en nee... het was al na 8 u... er hing alleen een dikke mist... "haha" dacht ik..."ik moet vandaag niet perse buiten, dus wordt het een geknipte dag om nog wat dia's te scannen" en zo gezegd zo gedaan... heb dus practisch de hele dag zitten scannen en ben het kotsbeu... aangezien het niets voor mij is geduldig te zitten wachten en met mijn duimen te draaien... draai ik onderwijl wat CDkes af... zit te Spideren... geef vlug de planten wat te drinken... pleeg wat telefoontjes... enzovoort... maar nu leg ik er de blok op en kom even bijpraten... hierna kom ik even bij jullie op bezoek... ben gisteren eventjes op mini ronde geweest en wat zag ik... de beine van marleine en een schattig kabouterke... aiai beide deden zeer aan m'n hart... die beine doen me denken aan alle jonge attributen die ik ook niet meer bezit en dat kabouterke aan het gemis aan kleinkinderen... och we zullen het maar doen met wat we wèl hebben... en nu ga ik nog even m'n avondwandelingske maken... tot zo dadelijk!!!

05-02-2007 om 22:31 geschreven door Myette

Vandaag geen tijd om uitgebreid m'n wederwaardigheden uit de doeken te doen... trouwens vandaag is er echt niks gebeurd dat de moeite waard is om te vertellen... dus zet ik maar een filmpje hieronder... ik heb het zelf al vele keren bekeken en moet er nog altijd om lachen... ik hoop dat jullie het ook leuk vinden.

Gisteren was weer een prettige namiddag met enkele blogvrienden... na enkele minuten over computer probleempjes te hebben gesproken... dat zijn we tenslotte aan ons imago verplicht... zijn we afgedwaald naar... ja naar waar eigenlijk... zowat vanalles en nog wat kwam er aan bod... om het kort te maken... het was weer een plezante kletsnamiddag... voor herhaling vatbaar.

En nu het filmpje... amuseer jullie!!!R>

03-02-2007 om 17:51 geschreven door Myette

In vorig stukje schreef ik over m'n gekwetste "trots"... nou nou dat is lichtjes overdreven hoor... ik kan gelukkig nog met mezelf en m'n stommiteiten lachen... dat was wel even anders toen ik nog pril en onnozel was en erg begaan met wat mensen wel van me zouden denken... pril ben ik allang niet meer... onnozel wel want ik vrees dat ik dat wel nooit zal afleren... doch ik heb geleerd met vallen en opstaan... hm hm... dat je je daar beter niet teveel kunt van aantrekken... wat dat vallen betreft... ik heb alleen maar een blauw achterste en ik vind dat nog altijd appetijtelijker dan zo'n rood zoals waar sommige apinnen mee pronken... ik lijk helemaal niet op m'n moeder doch in dàt opzicht heb ik precies toch iets van haar geërfd... het vermogen om te vallen zonder iets te breken... dat mens had de onhebbelijke gewoonte om overal waar ze maar kon af te duikelen... zo was ze eens op bezoek bij een vriendin in het ziekenhuis en zag kans al de marmeren trappen af te rollen toen ze naar huis wilde... niks gebroken behalve haar bril... bij ons viel ze eens van de eerste etage tot helemaal beneden de trap af... bleef toen liggen met haar hoofd naar beneden en haar benen tegen de wand... ze was toen toch al de 80 voorbij... wij stonden even perpleks te gapen... liepen toen in een drafje naar beneden... zij krabbelde overeind en de trap terug op... vroeg een cognacske en wilde toen naar huis en vooral géén dokter erbij want ze voelde zich prima... heb toen toch maar wijselijk haar huisdokter gebeld en effectief ze mankeerde niets behalve wat builen en blauwe plekken... dat zijn maar enkele voorvalletjes want ze alle opnoemen vraagt teveel tijd... welnu ik maak er wel geen gewoonte van maar de enkele keren dat ik ten val kwam liepen ... tot hiertoe dan toch... goed af... ben ooit eens van de hoogste sport van de ladder afgekukeld toen ik de keuken stond af te wassen... heb toen zeker een half uur naar adem zitten happen... dacht dat m'n ribben gebroken waren maar nee alleen de lucht uit m'n longen geperst... ben toen de auto ingek r o p e n om de kinderen van school te halen... ben ook eens los over het stuur van m'n fiets gevlogen... heb toen ook even groggy gezeten... was even m'n zicht kwijt wat werkelijk beangstigend was... toen weer de fiets op want we waren met een groepje vrienden op fietstocht... daar heb ik nog altijd een bult op m'n dij van overgehouden... dus dat glijpartijtje van zaterdag stelt heus niks voor... en jullie mogen voor mijn part rustig verder gniffelen hoor... ik gniffel wel mee.

31-01-2007 om 00:00 geschreven door Myette

Dit dansje heb ik nog niet geprobeerd... zogauw m'n gekwetste "trots" genezen is ga ik dat beslist doen.

>

30-01-2007 om 11:55 geschreven door Myette

OEF

Ik had ZO m'n best gedaan om die bewegende beeldjes op een van m'n foto's te plaatsen en wat gebeurt er... het was gelukt dat wel... maar nu kwam dat spul helemaal vanonder op m'n blog te staan... geen gezicht... je was uuuren onderweg vooraleer je eindelijk iets te zien kreeg... dus wèg met die rommel... heb er even m'n buik van vol nu... zal maar weer overstappen op m'n gewone dagboek.

Waar was ik gebleven... donderdag geloof ik... was gaan winkelen... ja nu weet ik het weer... de met trappist doordrenkte broek van 't manneke... wel ik kan jullie geruststellen... heb ze in een sopje gestoken en nu is ze terug haar oude zichzelf... dat is dan afgehandeld... vrijdag was het weer ons wekelijks bezoekje aan la mamma met de gebruikelijke witte porto voor haar... nog wat boodschappen gedaan en dat was het dan... zaterdag waren we uitgenodigd op een verjaardagsfeestje van een van onze jonge golfvrienden... met jong bedoel ik dan 48 jaar... ja het is maar van welke kant je het bekijkt... maar in dit geval is jong ook ècht jong... beiden zijn echte fuifbeesten... altijd op zwier of op reis... ik had nog geaarzeld wat ik zou aantrekken... niet TE gekleed maar toch ook ietwat opgetut... je kent dat wel... het werd een broekpak met hooggehakte schoenen... tja die schoenen... dat was een vergissing... ambiance volop... allerlei hapjes à volonté... héél lekker rood wijntje... dansmuziek waar ik nu eenmaal MOET op hopsen... we waren juist lekker aan 't jiven... op laminaat vloer... ik had al enkele keren tegen huisband gezegd dat ik moest oppassen om niet uit te schuiven... maar aangezien 't manneke de gewoonte heeft mijn opmerkingen straal te negeren... gooide hij me nog eens extra van zich af en... PATS BOEM... daar zat Myette... gelukkig ben ik nogal behoorlijk voorzien van achterbumpers zodat ik wel hard neerkwam maar ook lichtjes opveerde... enfin ik ben vlugger opgekrabbeld dan ik neerviel... heb nog wel even verder gedanst maar de schrik zat erin... heb me dan maar getroost met een extra glaasje wijn en een babbel... men bood nog aan ijs te leggen op de getroffen plaats maar dat heb ik beleefd afgewimpeld... het valt nog mee... ik heb nu wel wat last van m'n rug... die ruggengraat van me is blijkbaar erg geschrokken... zal het maar negeren.

Zondag rustige dag gehad... vandaag ben ik ook niet van plan me heel moe te maken... ik spaar m'n krachten liever tot er weer een hectische tijd aanbreekt... volgende donderdag is het onze beurt om met de club het Centraal te gaan bezoeken en vrijdag is het blogmeeting... ben benieuwd wie zich vrij zal kunnen maken... voor mij is dat niet zo'n probleem omdat ik geen kleinkinderen heb maar al die bomma's en bompa's hebben soms hun handen vol jong geweld en de kleinkinderen gaan voor he... is ook maar normaal.

29-01-2007 om 12:12 geschreven door Myette

Hallo hallo hallo... ik ben weer in de circulatie... oef... dat gedwongen binnenzitten is toch echt niks voor mij... ik word er ZO chagrijnig van dat ik mezelf niet meer kan uitstaan en vermits ik gedoemd ben met mezelf op te trekken is dat héél erg... na practisch het hele weekend aan m'n brieven te hebben gewerkt was ik dringend aan wat frisse lucht toe... dus gisteren zag ik m'n kans schoon... ik keek naar buiten en zag een blauwe lucht... een lief zonneke... het gedroomde moment om de stad eens in te duiken... dus ben ik... gewapend met de brieven voor de eerste groep van onze club die de stationswerken ging bekijken... naar het Centraal getrokken... heb al onze leden daar verenigd een stevige knuffel gegeven... hun brief overhandigd en ben op strooptocht getrokken... ja ik was nog niet aan de solden toegekomen dus moest dat nu gebeuren... met welgevallen heb ik de heerlijke stadsdampen opgesnoven... mijn longen opengetrokken en me in de koopjesmenigte gestort... het resultaat van m'n inspanningen was eerder magertjes... één stel lingerie... had ik wel verdiend na de doorstane ellende van de voorbije weken... een topje om mijn zedigheid te beschermen onder die zeer diep uitgesneden truitjes... en een shirt voor 't manneke... tja dat shirt... zoals steeds onderschatte ik hem en heb een maat te klein gekocht... dus vandaag weer naar 't stad om dat ding te ruilen... na die enkele inkopen was het tijd om naar de Paon Royal te trekken want daar gingen onze clubleden na afloop van de rondleiding iets drinken... zo tegen 7 u begon iedereen op te kramen en kwamen er verscheidene leden afscheid nemen... zo ook enkele dames... echtgenoot wilde weer eens de galante ridder uithangen en gaf ze een handkus... toen hij een van hen bedeelde met die kus was die zó "van haar melk" dat ze met een breed gebaar zijn glas trappist mèt grenadine omvermaaide recht op zijn nieuwe broek... ik heb hem dan streng toegesproken en verboden ooit nog eens "dat mens" te verwennen want ze kan er blijkbaar niet tegen... ... hij heeft nog gepoogd de vlek eruit te spoelen en is dan mèt kletsnatte broek de bus opgestapt... helaas het heeft niet mogen baten want ze zal de was inmoeten... een goede raad... als vervangmiddel voor die dure gels om het haar meer volume te geven... gooi er een flinke scheut trappist mèt grenadine over en je haar blijft zelfs in een storm overeind staan...

26-01-2007 om 21:09 geschreven door Myette

Ben de laatste dagen haast niet op de blogs geweest... soms eventjes rap rap wat gelezen om niet helemaal achter te geraken maar had het te druk met andere katten te geselen... die poezen heb ik nu even opgesloten zodat ik terug in de circulatie kan... vandaag ben ik ook nog niet komen lezen wat jullie allemaal uitgespookt hebben... zal voor deze avond zijn... ik hoop maar dat iedereen zich heeft gedragen tijdens mijn afwezigheid want anders...

Een van die andere bezigheden was de brieven voor de club klaarstomen... tevens de ledenlijsten bijwerken en dàt vind ik nu eens een echte rotklus... om al die cijfertjes zonder fouten over te brengen moet je verduiveld goed opletten... één moment van verstrooidheid en je zit met een fout telefoonnummer of zo... we hebben bijna 100 leden en al hun telefoonnummers, GSM nummers, verjaardagen en emailadressen moeten ingetypt worden en dat liefst zonder fouten... ben blij dat ik er weer even vanaf ben... ik typ deze tekst nu met m'n tong uit de mond... nee niet van de inspanning... heb daarstraks al die brieven in de desbetreffende enveloppen gestopt en... toen ik vorige keer m'n voorraad enveloppen aanvulde heb ik per vergissing een pak gekocht waar je nog moest aan likken... ik was dus druk aan 't likken  en een van die krengen sneed me in de tong... jaja lach maar... dat doet pijn hoor...

Donderdag hadden we ons jaarlijks ballet-uitje met de club... deze keer is het voor 100 % meegevallen... we kregen 3 verschillende opvoeringen... de eerste van George Balanchine... een heel klassieke uitvoering... heel mooi... de meisjes in tutu's en de jongens in van die korte hesjes... ik heb het geloof ik al eens gezegd maar die leiden mijn aandacht af... nu niet lachen maar het IS ZO... in plaats van naar dat prachtige benenspel te kijken blijf ik steeds hangen daar ergens boven... als je begrijpt wat ik bedoel... niet dat ik er opgewonden van geraak... maar ik verdenk die gasten ervan dat ze een schelp in hun maillot stoppen en dan tegen elkaar op concurreren wieer  de grootste bezit... ... ik ben er warempel wéér door afgeleid... waar was ik gebleven... ha ja...  het tweede deel was van William Forsythe... heel modern... deed me wat denken aan het Cirque du Soleil... overal op het toneel waren dansers hun ding aan 't doen... alleen of in paren... en het derde deel was speciaal geschreven voor het BVV... was van de Japanner Toru Shimazaki... ook iets heel speciaals en eigentijds maar wèl prachtig... aangezien 't manneke geen ballet fan is ga ik alleen... vrienden hebben me thuisgebracht en zijn blijven plakken.

De volgende ochtend stonden de mannen van het bestuur al om 9,30 u voor m'n deur... vergadering want de brieven moesten gemaakt worden... zogauw die weg waren naar la mamma... daar hielden ze juist een verkoop van kleren... ben met haar gaan shoppen en we hebben 3 kleedjes en een paar pantoffels op de kop kunnen tikken... dat was wel handig want ze had nog wel enkele kleedjes nodig maar hoe doe je dat met iemand in een rolstoel... de verpleegsters hebben me geholpen om die kleren aan te passen... nog niet makkelijk hoor... het mens weegt nog geen 5  kilo maar probeer dat maar eens alleen uit die stoel te tillen en dan ook nog dat kleed aan te krijgen... zelfs met zijn tweeën was het hard werken.

Zaterdag de hele dag voor de club gewerkt... zondag kregen we bezoek dus dat was weer voer aanslepen en maandag verder gewerkt voor de club... vandaag enveloppen gelikt en wéér voer aangesleept want morgen komen de kinderen eten... ik heb beloofd donderdag al een deel van de brieven te gaan afgeven aan  de eerste ploeg van onze leden... die krijgen namelijk een rondleiding in het Centraal Station met uitleg over al de gedane en nog uit te voeren werken... volgende week gaat de tweede ploeg samen met ondergetekende... duimen jullie mee voor goed weer want ik ben van plan eens de stad af te schuimen... dat is weer al véél te lang geleden... een mens zou het verleren... alvast bedankt...

Ziezo mijn rapport is afgewerkt... je ziet ik heb géén geheimen voor jullie... en oh... bedankt voor jullie bezorgdheid he... ik was er helemaal van "aangedaan"... volgende week hebben jullie een dubbele knuffel tegoed... die van vorige maand heb ik opgespaard en is intussen al flink aangegroeid... dus dat wordt een ferme "pakkerd"... roep maar "AU" als ik te hard knijp want soms kan ik me niet zo goed bedwingen... ... tot de volgende... kus van Myette

23-01-2007 om 20:33 geschreven door Myette

Is dat nu gedaan met op m'n hielen te staan trappelen... kan een mens zich nu al niet eens meer rustig terugtrekken zonder dat jullie denken dat ik ziek of boos ben... ... nee nee nee... ik ben momenteel weer bezig met de nieuwsbrief van de club... ben ondertussen weer eens op stap geweest en heb vandaag bezoek gehad... dus geen tijd om te bloggen... morgen nog even wat voor de club werken en je zult me weer zien verschijnen bij leven en welzijn... ietwat afgepeigerd maar ja dat moet je er maar bijnemen... als ik de tijd heb zal ik straks nog eens vlug de ronde doen... tot de volgende mennekes... maar toch bedankt voor jullie bezorgdheid he... ... doei!!!

21-01-2007 om 21:17 geschreven door Myette

18-01-2007 om 17:29 geschreven door Myette

17-01-2007 om 22:38 geschreven door Myette

Ik heb altijd geslapen als een roos... tijdens de bombardementen in de oorlog sliep ik overal doorheen... het moet al heel erg zijn vooraleer ik er m'n slaap voor laat... gewoonlijk raakt m'n hoofd het kussen nog niet of ik ben al onder zeil... tot nu toe dan toch... ik weet niet wat ik heb... misschien een slecht geweten... ... maar de laatste weken wordt ik zo tussen 3 en 4 u wakker en daar bedoel ik dan "klaarwakker" mee... lig dan te draaien en te woelen... krijg allerhande zwarte gedachten... vannacht was het ook weer zover... schaapjes tellen lukt niet... heb al eens geprobeerd in plaats van schapen knappe kerels voorbij te zien huppen maar dat heeft het tegenovergestelde effect op me... ... op yoga heb ik indertijd geleerd je geest leeg te maken... mijn geest is nogal aan de dwarse kant en laat zich niet zomaar ledigen... als ik nu alleen zou wonen kon ik opstaan en wat gaan lezen of den Buddy wakker maken maar ik kan nog zo stil proberen m'n bed uit te sluipen of 't manneke wordt wakker en wil dan weten wat en waar en hoe en waarom... ik had geen zin in al die toestanden... teneinde raad kwam ik op een lumineus idee... ik begon een put te graven... een heel diepe... en kieperde daar eerst die personen in die me in het verleden heel erg hadden gekwetst... daarop de lichtere gevallen... daarboven alle zaken die me ergeren... daar dan bovenop een berg zand... op die berg heb ik dan de hoela staan dansen... na al dat gegraaf en gehos ben ik bezweet en uitgeput in slaap gevallen... ik zit echter met een probleem nu... ga ik die put terug openmaken om hem een volgende slapeloze nacht nog eens te vullen of laat ik hem dicht... och daar kan ik misschien vannacht eens over nadenken... jullie zijn in elk geval gewaarschuwd... wie me ergert gaat de put in... ... tot de volgende!!!

16-01-2007 om 23:09 geschreven door Myette