WELKOM OP MIJN BLOG... DOE JE JAS UIT... ZET JE GEZELLIG NEER... IK HOOP JE SPOEDIG WEER TE ZIEN... TOT DAN... MYETTE

Naam : Myette,
woon in Antwerpen,
heb 1 man, 1 dochter,
1 zoon, 1 schoonzoon,
geen kleinkinderen,
1 schildpad,
ben Boogschutter,
verjaar in november,
ik hou van lezen, crypto-
grammen, schrijven, com-
puteren, bloggen, minigolf,
nieuwe contacten maken,
pret maken met vrienden.

100%
150%
200%
LOEP

REAGEER EENS OP MIJN SCHRIJFSELS ZODAT IK WEET DAT IK NIET TEGEN DE MUREN PRAAT

MIJN FAMILIE

Het manneke

Dochter Myriam

Zoon Nico

Schoonzoon Kurt

Schildpad Polleke

Kiko en Chita

Konijn Pruts

Gezellig

IN MEMORIAM

Konijn Bik

Kiddy

Felix

Prinses Poekie

Minneke

Lucky

VICO

de hond van Nico

Inhoud blog

	Donker
	Opluchting
	Geduld
	Voorzichtig
	OEF
	Hoi
	Spoed

	Ach
	YEP

	Humor
	Jakkes
	Efkes
	Overleven
	Hoop
	TJA
	Misericorde
	PPPFFF!!!
	ZON
	Verslaving
	Tja
	OEF
	Prijs
	TJA
	Kabbel
	Triest
	Maandag
	OEF
	Kriebels

Zoeken in blog

Nieuws GVA

	ASSISEN. Advocaat over betrokkenheid Numanovic: “Het lijkt wel of hij moét hangen, de speurders hadden tunnelvisie”
	Ex-voetballer met cannabisplantage in Antwerps luxeappartement ontkent drugshandel: vijf jaar cel geëist
	Club Koningshof warmt op voor feestelijke tweedaagse: hapjes scoren op De Pheyp Culinair en dorst lessen op Bierfest
	Protest aan wapenbeurs in Rotterdam: NEDS mikt op militaire én civiele veiligheid, en dat creëert opportuniteiten
	UCI-topman Peter Van den Abeele: “Punten van alle disciplines laten meetellen voor WorldTour-licentie”
	Kinderen leven zich uit in sporthal Temsica tijdens eerste Binnenspeeldag
	Ouderenpsycholoog over ‘zelfbeschadiging’: “Risico op ontsporen is in bepaalde situaties groter”
	“Een nieuw avontuur in 2025”: Antwerpse renster Kelly Druyts verwacht nieuwe tweeling
	Matt Gaetz trekt zich terug als kandidaat om minister van Justitie te worden in VS
	“In plaats van te palaveren over de grote vermogens, moeten we iets doen aan de overvolle gevangenissen”

Archief per maand

	11-2024
	10-2024
	09-2024
	08-2024
	07-2024
	06-2024
	05-2024
	04-2024
	03-2024
	02-2024
	01-2024
	12-2023
	11-2023
	10-2023
	09-2023
	08-2023
	07-2023
	06-2023
	05-2023
	04-2023
	03-2023
	02-2023
	01-2023
	12-2022
	11-2022
	10-2022
	09-2022
	08-2022
	07-2022
	06-2022
	05-2022
	04-2022
	03-2022
	02-2022
	01-2022
	12-2021
	11-2021
	10-2021
	09-2021
	08-2021
	07-2021
	06-2021
	05-2021
	04-2021
	03-2021
	02-2021
	01-2021
	12-2020
	11-2020
	10-2020
	09-2020
	08-2020
	07-2020
	06-2020
	05-2020
	04-2020
	03-2020
	02-2020
	01-2020
	12-2019
	10-2019
	09-2019
	08-2019
	07-2019
	06-2019
	05-2019
	04-2019
	03-2019
	02-2019
	01-2019
	12-2018
	11-2018
	10-2018
	09-2018
	08-2018
	07-2018
	06-2018
	05-2018
	04-2018
	03-2018
	02-2018
	01-2018
	12-2017
	11-2017
	10-2017
	09-2017
	08-2017
	07-2017
	06-2017
	05-2017
	04-2017
	03-2017
	02-2017
	01-2017
	12-2016
	11-2016
	10-2016
	09-2016
	08-2016
	07-2016
	06-2016
	05-2016
	04-2016
	03-2016
	02-2016
	01-2016
	12-2015
	11-2015
	10-2015
	09-2015
	08-2015
	07-2015
	06-2015
	05-2015
	04-2015
	03-2015
	02-2015
	01-2015
	12-2014
	11-2014
	10-2014
	09-2014
	08-2014
	07-2014
	06-2014
	05-2014
	04-2014
	03-2014
	02-2014
	01-2014
	12-2013
	11-2013
	10-2013
	09-2013
	08-2013
	07-2013
	06-2013
	05-2013
	04-2013
	03-2013
	02-2013
	01-2013
	12-2012
	11-2012
	10-2012
	09-2012
	08-2012
	07-2012
	06-2012
	05-2012
	04-2012
	03-2012
	02-2012
	01-2012
	12-2011
	11-2011
	10-2011
	09-2011
	08-2011
	07-2011
	06-2011
	05-2011
	04-2011
	03-2011
	02-2011
	01-2011
	12-2010
	11-2010
	10-2010
	09-2010
	08-2010
	07-2010
	06-2010
	05-2010
	04-2010
	03-2010
	02-2010
	01-2010
	12-2009
	11-2009
	10-2009
	09-2009
	08-2009
	07-2009
	06-2009
	05-2009
	04-2009
	03-2009
	02-2009
	01-2009
	12-2008
	11-2008
	10-2008
	09-2008
	08-2008
	07-2008
	06-2008
	05-2008
	04-2008
	03-2008
	02-2008
	01-2008
	12-2007
	11-2007
	10-2007
	09-2007
	08-2007
	07-2007
	06-2007
	05-2007
	04-2007
	03-2007
	02-2007
	01-2007
	12-2006
	11-2006
	10-2006
	09-2006
	08-2006
	07-2006
	06-2006
	05-2006
	04-2006
	03-2006
	02-2006
	01-2006
	12-2005
	11-2005
	10-2005
	09-2005
	08-2005
	07-2005
	06-2005
	05-2005
	11--0001

Blog als favoriet !

Klik hier
om dit blog bij uw favorieten te plaatsen!

Myette's Eigen Hoekje

14-02-2007

Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.

Vervolg

Onze wakkere Ludo wees me erop dat radio in de oorlog verboden was... ja dat was ook zo... dus die Belcanto zal dan van even na de oorlog zijn... mijn herinneringen lopen al eens dooreen... zal wellicht nog wel eens gebeuren... alvast m'n verontschuldigingen hiervoor.

Ik ben nooit naar de kleuterklas gestuurd... de "papschool" noemden ze dat hier... dus toen ik ineens in de "grote school" werd geduwd was dat een hele aanpassing voor dat kleine verlegen meisje dat ik toen was... de nonnen met hun strenge zwarte kappen intimideerden me geweldig... ik heb me blijkbaar snel aangepast want ik ging gaarne naar school... leerde al vlug lezen en ben sindsdien een verwoede boekenwurm gebleven... zo eentje die al de eerste week van het nieuwe schooljaar haar leesboek helemaal uithad... lezen en schrijven was geen probleem maar rekenen... hohoho... dàt was andere koek... vraagstukken oplossen was een nachtmerrie voor me en hoofdrekenen zo mogelijk nog erger... tot pa er zich ging mee bemoeien... die bereidde elke avond na zijn werk een hele pagina rekensommen voor me die ik dan tegen de volgende avond moest afhebben... je kunt je voorstellen hoe ik hiervan baalde maar het heeft wel resultaat gehad... mij verkopen ze geen appelen voor citroenen meer... haha.
Die eerste schooljaren... zoals ik al zegde... ik was de kleinste van de klas en bijna ziekelijk verlegen... wat ik mezelf later met veel moeite heb afgeleerd... dit had ik van mijn vader... dat was ook een heel geremde teruggetrokken man... bij ons thuis werd er niet geknuffeld... misschien toen we heel klein waren maar dat kan ik me niet herinneren... ik was in de basisscchool altijd bij de vijf eersten of zelfs de eerste van de klas en dus het "febbeke" van de nonnen maar niettegenstaande al die handicaps werd ik toch nooit gepest door de andere meisjes... integendeel... ik had een hele resem vriendinnetjes maar nooit een echte "boezemvriendin"... misschien door m'n teruggetrokkenheid.
Wij woonden op een appartement twee hoog en m'n zus en ik mochten nooit op straat spelen... als ik anderen hoor vertellen over hun jeugdjaren besef ik nu wel wat we gemist hebben... het onbezorgd buiten spelen... de "straatspelletjes"... wij zaten dus steeds binnen... ik te lezen en zij te tekenen... wij wisten echter niet beter... toen meneer pastoor eens kwam vragen of ik niet bij de giro mocht komen weigerde m'n ma kategoriek want "dat was tegen haar principes"... ik vraag me nog steeds af wat die "principes" eigenlijk wel waren... ik heb het haar ooit eens gevraagd en ze wist er niets op te antwoorden... eigenlijk heb ik haar dat wel kwalijk genomen want ze ontnam ons zo de gelegenheid eens wat meer in de buitenlucht te komen.
Ik zat dus bij de nonnen... verpakt in het blauwe schooluniform waar ik in het begin heel fier op was... later werd dat minder en ik heb jàààààren na mijn schooltijd geen blauw meer willen dragen... het bestond uit een serge plooirok... witte bloes met lange mouwen... blauwe das... vilten hoedje... witte kniekousen en tijdens de lesuren een zwarte satinetten schort... het eerste jaar heb ik zelfs tijdens de winter "getten" gedragen... kun je je voorstellen... dat alles werd door ma zelf ineengestoken en het zal niet gemakkelijk geweest zijn tijdens de oorlogsjaren om aan het nodige materiaal te komen... die harige gebreide kousen kan ik me nog goed herinneren en dan begin ik op slag te krabben... we leerden schrijven op een lei met een griffel... en dan dat schoonschrift... op van dat gelijnde papier waar je netjes tussen de lijntjes moest blijven EN schuin naar rechts of het werd afgekeurd... in de winter stond er zo'n "duveltje" midden in de klas... de sukkkels die er vlak naast zaten werden dan bijna levend gebraden... in de zomer tijdens de heetste maanden kreeg ik een flesje met "calichewater" mee... ja frisdranken kenden we niet... koude koffie of water en dat was het dan.
Tijdens de oorlog was ook de koffie maar surrogaat... van die "kneip" kregen we... melk was op rantsoen en hoofdzakelijk voor m'n jongere zus bestemd... die was wat ziekelijk en moest ontzien worden terwijl ik een taai ding was die tegen een stootje kon.

Geef hier uw reactie door

Uw naam *
Uw e-mail
URL
Titel *
Reactie *
	Persoonlijke gegevens onthouden?
(* = verplicht!)

Reacties op bericht (4)

16-02-2007

Toch herkenbaar

Ook al is er een leeftijdsverschil, ik ben 53, veel zaken zijn voor mij toch herkenbaar, hoor!
Ook ik heb met lei en griffel leren schrijven.
Wij mochten ook niet op straat spelen (dat was voor straatkinderen vond mijn moeder) en aangezien wij een grote hof hadden en met zes kinderen kon dit geen probleem zijn.
Die satinetten stof heb ik in een kast gevonden, nadat mijn moeder gestorven was. Daar werden vroeger schorten van gemaakt, aan de ene kant was ze glanzend, aan de andere mat. Ik heb er mijn eerste lang kleed van gemaakt, zonder ervaring, zo maar uit Burda of zo...

16-02-2007 om 00:54 geschreven door Lieve

15-02-2007

wat een paar jaar leeftijdverschil toch kan maken he Myette? Alles wat je vertelt kan ik me herinneren omdat het thuis verteld werd en in Engeland heeft de rantsoenering nog tot lang na de oorlog geduurd. zo opgesloten zitten twee hoog moet voor u als kind niet plezant zijn geweest, misschien net daarom dat ge nu zo graag op trot gaat. Toch plezant om over de jeugd van anderen te lezen hoor, zo helemaal anders dan mijn jeugd.
blijven vertellen, ik blijf lezen.
dikke kus

15-02-2007 om 12:59 geschreven door bojako

Plezant om lezen allemaal.
Ik ken het allemaal enkel van horen zeggen, ben van na de oorlog.
Ja Myette, de tweede oorlog!
't Is maar dat je niet zou twijfelen.
En dat van die radio is waar wat Lu'ke zegt, en toch waren er mensen die naar de engelse post op de radio luisterden.
Maar o wee als ze die snapten.
Kus van mus die morgen, euh pardon, straks vertrekt naar NL

15-02-2007 om 01:27 geschreven door huismusje/troubadoerke

Wees blij dat je ouders zo oplettend waren. Op straat spelen was wel plezant maar je leerde er al de verkeerde dingen. Bij de nonnetjes misschien ook. In elk geval hebben ze van jou toch een flink vrouw gemaakt. Als je de straatverhalen hoort, klinkt dat avontuurlijk, maar er zit veel elende in verborgen. Knuffel.